ᲛᲔᲠᲘᲑᲐ

(დავა).

1. ადგილი რეფიდიმთან ახლოს, სადაც ისრაელები იყვნენ დაბანაკებულები უდაბნოში. სწორედ ამ ადგილას იეჰოვამ სასწაულებრივად მისცა ისრაელს წყალი, როდესაც მოსემ კვერთხი დაჰკრა კლდეს ხორებში. ამის შემდეგ მოსემ ამ ადგილს უწოდა „მასა“ (რაც ნიშნავს გამოცდას) და „მერიბა“ (რაც ნიშნავს დავას), რათა ისრაელებს ხსომებოდათ, თუ როგორ ედავებოდნენ მოსეს და სცდიდნენ ღმერთს უწყლობის გამო (გმ. 17:1—7).

2. მოგვიანებით „მერიბა“ კადეშთან ახლოს არსებულ სხვა ადგილსაც ეწოდა იმის გამო, რომ ისრაელებმა იქაც დაუწყეს დავა მოსესა და იეჰოვას (რც. 20:1—13). რეფიდიმთან ახლოს მდებარე მერიბასგან განსხვავებით, სადაც ისრაელები ეგვიპტიდან გამოსვლის შემდეგ დაახლოებით ორ თვეში დაბანაკდნენ (გმ. 16:1; 17:1; 19:1), კადეშის ახლოს მდებარე მერიბას არ ეწოდა „მასა“. პირველი მერიბასგან განსასხვავებლად მეორე მერიბაზე საუბრისას ბიბლიაში ზოგჯერ გამოყენებულია ფრაზები „მერიბას წყალი“ (ფს. 106:32) ან „მერიბას წყალი კადეშში“ (რც. 27:14; კნ. 32:51). თუმცა ფსალმუნის 81:7-ში, სადაც საუბარია იმაზე, რომ იეჰოვა სცდიდა ისრაელს „მერიბას წყალთან“, შეიძლება იგულისხმებოდეს მერიბაში რეფიდიმთან ახლოს მომხდარი შემთხვევა (შდრ. კნ. 33:8).

მოსემ და აარონმა არ განწმინდეს იეჰოვა, როცა ღმერთმა სასწაულებრივად გადმოუდინა წყალი ისრაელს მერიბაში კადეშთან. ამის გამო ისინი ვეღარ შევიდნენ აღთქმულ მიწაზე. როგორც ჩანს, ეს შემთხვევა მოხდა უდაბნოში ისრაელის ხეტიალის მე-40 წელს (რც. 20:1, 9—13, 22—28; 33:38, 39).