ფაშხური

1. გედალიას მამა. გედალია იყო იუდას ერთ-ერთი მთავარი, რომელმაც იერემია ჭაში ჩააგდებინა (იერ. 38:1, 4, 6).

2. ერთ-ერთი მთავარი, რომელიც მეფე ციდკიამ იერემიასთან გაგზავნა იერუსალიმის ბედ-იღბლის გამოსაკითხად (იერ. 21:1, 2). ის მათ შორის იყო, ვინც მეფეს იერემიას მოკვლას სთხოვდა (იერ. 38:1, 4, 6). ორივე ეპიზოდში მას „მალქიას ძე“ ეწოდება. ფაშხური მალქიას ძე ბაბილონის ტყვეობიდან დაბრუნებულ მღვდელთა საგვარეულო ნუსხაშიც მოიხსენიება (1მტ. 9:12; ნემ. 11:12). თუ მთავარი ფაშხური მღვდელი იყო, შესაძლოა სწორედ მისი შთამომავლები არიან „ფაშხურის ძეები“ (№4).

3. მღვდელი, „იმერის ძე [ან შთამომავალი], რომელიც იეჰოვას სახლის მთავარი გამგებელიც იყო“. ფაშხურს არ მოეწონა ის, რასაც იერემია წინასწარმეტყველებდა, ამიტომ გაარტყა მას, ხუნდები დაადო და მომდევნო დღეს მოხსნა. ამის შემდეგ იეჰოვამ ფაშხურს იერემიას პირით ბაბილონში გადასახლება და სიკვდილი უწინასწარმეტყველა, სახელი შეუცვალა და „შიში ყოველი მხრიდან“ (ებრ. მაგორ მისსავივ) უწოდა (იერ. 20:1—6). ეს ფრაზა იერემიას წიგნში რამდენჯერმე გვხვდება (იერ. 6:25; 20:3, 10; 46:5; 49:29).

4. „ფაშხურის ძეები“, სამღვდელო საგვარეულოს წარმომადგენლები. ძვ. წ. 537 წელს მღვდელ იეშუასთან ერთად ამ საგვარეულოდან 1 247 გადასახლებული დაბრუნდა (ეზრ. 2:1, 2, 36, 38; ნემ. 7:41). ექვს მათგანს უცხოელი ცოლი ჰყავდა. ძვ. წ. 468 წელს, ეზრას დაბრუნების შემდეგ, მათ თავიანთი ცოლები გაუშვეს (ეზრ. 10:22, 44; იხ. №2).

5. მღვდელი ან იმ მღვდლის წინაპარი, რომელმაც გამგებელ ნეემიას დროს დაადასტურა წერილობითი შეთანხმება, რომ აღარ მოიყვანდნენ უცხოელ ცოლებს (ნემ. 9:38; 10:1, 3, 8).