ფელაია

[საოცრად იქცევა იაჰი].

1. ლევიანი, რომელიც ეზრას იერუსალიმის მოედანზე შეკრებილი ისრაელებისთვის კანონის კითხვასა და ახსნაში ეხმარებოდა. შესაძლოა ეს ის ლევიანი იყოს (ან ნაგულისხმევია ამავე სახელით წოდებული სახლეულობის წარმომადგენელი), რომელმაც ამ მოვლენიდან ოდნავ მოგვიანებით დადებული ერთგულების შეთანხმება ბეჭდით დაადასტურა (ნემ. 8:1, 5—8; 9:38; 10:1, 9, 10).

2. დავითის შთამომავალთა შორის ერთ-ერთი ბოლო შთამომავალი, რომელიც ებრაულ წერილებშია ნახსენები (1მტ. 3:1, 5, 10, 24).