ნდობის დაბრუნება შესაძლებელია!
თუმცა დღეს არსებული უნდობლობა ‘უკანასკნელი დღეების’ ნიშანია, ის ათასობით წლის წინაც აშკარა იყო (2 ტიმოთე 3:1). პირველად ის გამოჩნდა ყველაზე წარმოუდგენელ ადგილას — სამოთხეში. ბიბლია ამ ადგილის შესახებ ამბობს: „ღმერთმა ბაღი გააშენა ედემში, აღმოსავლეთში, და დასვა იქ ადამი, რომელიც გამოსახა. აღმოაცენა უფალმა ღმერთმა მიწიდან ყოველი ხე, სანახავად საამო და საჭმელად ვარგისი, შუაგულ ბაღში კი ხე სიცოცხლისა და ხე კეთილის და ბოროტის შეცნობისა“ (დაბადება 2:8, 9).
მომდევნო მუხლები ნათელს ჰფენს, თუ რა საერთო აქვს ამას დღევანდელ უნდობლობასთან. ვკითხულობთ: „გააფრთხილა უფალმა ღმერთმა ადამი, უთხრა: ყველა ხის ნაყოფი გეჭმევა ამ ბაღში. მხოლოდ კეთილის და ბოროტის შეცნობის ხის ნაყოფი არ შეჭამო, რადგან როგორც კი შეჭამ, მოკვდებიო“ (დაბადება 2:16, 17). ჰქონდა ადამს იეჰოვას ნათქვამში დაეჭვების რაიმე მიზეზი?
შემდეგ ვკითხულობთ: „გველი ყველაზე ცბიერი იყო ველურ ცხოველთა შორის, რომლებიც უფალმა გააჩინა. უთხრა გველმა დედაკაცს: მართლა გითხრათ ღმერთმა, ბაღის არცერთი ხის ნაყოფი არ შეჭამოთო? მიუგო დედაკაცმა გველს: რაც კი ბაღშია, ყველა ხის ნაყოფი გვეჭმევა, ოღონდ შუაგულ ბაღში რომ ხე დგას, იმის ნაყოფს ნუ შეჭამთ, გვითხრა ღმერთმა; არ გაეკაროთ, თორემ მოკვდებითო. უთხრა გველმა დედაკაცს: არ მოკვდებით. მაგრამ იცის ღმერთმა, რომ როგორც კი შეჭამთ, თვალი აგეხილებათ და შეიქნებით ღმერთივით კეთილისა და ბოროტის შემცნობელნი. როცა დაინახა დედაკაცმა, რომ კარგი იყო საჭმელად ის ხე, რომ თვალწარმტაცი და საამური სანახავი იყო, მოწყვიტა ნაყოფი და შეჭამა. მისცა თავის კაცს და კაცმაც შეჭამა“ (დაბადება 3:1–6).
ღვთის ნათელი გაფრთხილების არაფრად ჩაგდებით ადამმა და ევამ იეჰოვასადმი უნდობლობა გამოავლინეს. მათ მიბაძეს ღვთის მოწინააღმდეგეს, სატანას, რომელიც გველის მეშვეობით დაელაპარაკა ევას. სატანა არ ენდობოდა იეჰოვას მმართველობას. უნდობლობის, სიამაყისა და პატივმოყვარეობის გამო ის აჯანყდა ღვთის წინააღმდეგ და ადამიანებიც იმავეს გასაკეთებლად აცდუნა. სატანამ მათ აფიქრებინა, რომ ღმერთი სანდო არ არის.
შედეგი? — დაძაბული ურთიერთობა
ალბათ, შეგიმჩნევიათ, რომ პიროვნებებს, რომლებიც სხვებს არ ენდობიან, მეგობრობა უჭირთ. ძვ. წ. I საუკუნეში რომაელმა მწერალმა პუბლილიუს სუერუსმა დაწერა: „ნდობა მეგობრობის ერთადერთი შემაკავშირებელი ჯაჭვია“. თავიანთი აჯანყებით ადამმა და ევამ გამოავლინეს ღვთისადმი უნდობლობა, რის შემდეგაც აღარც ღმერთს ჰქონდა საფუძველი, რომ დანდობოდა მათ. ნდობის დაკარგვის შედეგად პირველმა ადამიანებმა დაკარგეს ღვთის მეგობრობა. არ ჩანს, რომ აჯანყებისთვის მსჯავრდების შემდეგ იეჰოვა მათ ოდესმე კიდევ ელაპარაკა.
ადამსა და ევას შორისაც ურთიერთობა შეიცვალა. „ტანჯვით შობ შვილებს. ქმრისკენ გექნება ლტოლვა, ის კი იბატონებს შენზე“, — გააფრთხილა იეჰოვამ ევა (დაბადება 3:16). „იერუსალიმურ ბიბლიაში“ ნათქვამია: „ის შენი ბატონი იქნება“. იმის ნაცვლად, რომ ცოლისთვის მოსიყვარულე მეთაური ყოფილიყო, როგორც ღმერთს სურდა, ადამი ახლა მისი ბატონი, მბრძანებელი, გახდა.
როცა შესცოდეს, ადამმა სცადა ცოლისთვის გადაებრალებინა ეს. მისი აზრით, ევას ბრალი იყო, რომ ისინი გამოდევნეს სრულყოფილი ბაღიდან დაუმუშავებელ მიწაზე და რომ არასრულყოფილებას უნდა დამონებოდნენ, სანამ მტვერს დაუბრუნდებოდნენ (დაბადება 3:17–19). შეგვიძლია ნათლად წარმოვიდგინოთ, რომ ეს ამ ორ პიროვნებას შორის უთანხმოების წყარო იყო. ადამს შეიძლება მწვავე რეაგირება ჰქონდა და შეიძლება თქვა კიდეც, რომ ევას აღარასდროს მოუსმენდა. შესაძლებელია, მას ეგონა, რომ საფუძველი ჰქონდა ეთქვა ევასთვის: „დღეიდან მე ვარ უფროსი!“. თავის მხრივ, ევაც შეიძლება ხედავდა, რომ ადამი არ იყო ოჯახის კარგი მეთაური, რის შედეგადაც დაკარგა მისადმი ნდობა. ყოველ შემთხვევაში, ღვთის მიმართ უნდობლობის გამოვლენით ადამიანებმა დაკარგეს მასთან მეგობრობა და ზიანი მიაყენეს ერთმანეთთან ურთიერთობას.
ვის შეგვიძლია ვენდოთ?
როგორც ადამისა და ევას მაგალითიდან ვხედავთ, ყველა არ იმსახურებს ჩვენს ნდობას. როგორ გავიგოთ, ვინ იმსახურებს ჩვენს ნდობას და ვინ არა?
ფსალმუნის 145:3 გვირჩევს: „იმედს ნუ დაამყარებთ მთავრებზე, ადამის ძეზე, რომელსაც არ შეუძლია შველა“. იერემიას 17:5–7-ში კი ვკითხულობთ: „დაწყევლილია კაცი, რომელსაც ადამიანის იმედი აქვს და ხორციელში ეძებს შემწეობას, გულით კი შორდება უფალს“. ხოლო „კურთხეულია კაცი, რომელიც ესავს უფალს და უფალია მისი საესავი“.
ფაქტია, ადამიანებზე დანდობა ყოველთვის მცდარი არ არის. ამ მუხლებში, უბრალოდ, ხაზი ესმება აზრს, რომ ღმერთზე დანდობა არასოდეს გამტყუნდება, მაგრამ არასრულყოფილ ადამიანებზე დანდობა ზოგჯერ შეიძლება უბედურებამდე მივიდეს. მაგალითად, ხალხს, რომლებსაც სჯერათ, რომ ადამიანები მიაღწევენ იმას, რაც მხოლოდ ღმერთს შეუძლია, — გადარჩენას, სრულ მშვიდობასა და უშიშროებას — იმედი გაუცრუვდებათ (ფსალმუნი 45:10; 1 თესალონიკელთა 5:3).
ფაქტობრივად, ადამიანები და ადამიანთა ინსტიტუტები მხოლოდ იმ შემთხვევაში იმსახურებენ ნდობას, თუ ღვთის განზრახვების თანახმად მოქმედებენ და ღვთიურ პრინციპებს ავლენენ. ამგვარად, თუ გვინდა, რომ სხვებს ჩვენდამი ნდობა ჰქონდეთ, სიმართლე უნდა ვილაპარაკოთ, ვიყოთ პატიოსნები და სანდოები (იგავნი 12:19; ეფესელთა 4:25; ებრაელთა 13:18). მხოლოდ ბიბლიური პრინციპების თანახმად მოქცევით გავამართლებთ სხვების ნდობას და აღმოვჩნდებით ძალისა და გამხნევების წყარო.
ნდობის დაბრუნება
იეჰოვას მოწმეებს ღვთისადმი ნდობის ნამდვილი საფუძველი აქვთ და მოუწოდებენ სხვებსაც, რომ ასე მოიქცნენ. იეჰოვა ერთგულია, რომელსაც ყოველთვის შეგვიძლია ვენდოთ. ის თავის ნათქვამს შეასრულებს, რადგანაც „შეუძლებელია ღმერთმა იცრუოს“. სიყვარულის ღმერთზე დანდობა არასოდეს გაგვიტეხავს გულს (ებრაელთა 6:18; ფსალმუნი 93:14; ესაია 46:9–11; 1 იოანე 4:8).
ადამიანები, რომლებიც გაერთიანებული არიან იეჰოვას მიმართ ნდობით და რომლებიც ცხოვრობენ მისი პრინციპებით, მთელი გულით არიან აღძრული, გამოავლინონ ერთმანეთისადმი ნდობა. რა სასიხარულოა, მსოფლიოში იპოვო სანდო ადამიანები, რომლებიც უნდობლობით იტანჯებიან! წარმოიდგინეთ, როგორი სხვანაირი იქნებოდა მსოფლიო, ყველას ნათქვამსა და საქმეზე სრულიად დანდობა რომ შეგვძლებოდა! მომავალ ახალ ქვეყნიერებაში, რომელსაც ღმერთი დაგვპირდა, ეს ასეც იქნება. მეტად აღარასოდეს იქნება უნდობლობა!
გსურთ იცხოვროთ იმ დროს? თუ დიახ, იეჰოვას მოწმეები გიწვევენ გააძლიეროთ ღვთისა და მისი დაპირებებისადმი ნდობა ცხოვრებასთან დაკავშირებული მისი მოთხოვნების შესახებ უფრო მეტის გაგებით. ბიბლიის შესწავლით დარწმუნდებით, რომ ღმერთი არსებობს, რომ ის დაინტერესებულია კაცობრიობის კეთილდღეობით და რომ თავისი სამეფოს მეშვეობით მალე გადაწყვეტს მსოფლიო პრობლემებს. მილიონებმა ისწავლეს ღვთისა და მისი სიტყვის, ბიბლიისადმი, ნდობა. იეჰოვას მოწმეები სიხარულით შემოგთავაზებენ ბიბლიის უფასო შესწავლას. ან მეტი ინფორმაციისთვის მისწერეთ ჟურნალის გამომცემლობას.
[ჩანართი 5 გვერდზე]
ღვთისადმი უნდობლობა ზიანს აყენებს ადამიანთა ურთიერთობებს.
[ჩანართი 6 გვერდზე]
ადამიანები მხოლოდ მაშინ იმსახურებენ ნდობას, როცა ღვთის მოსაწონი პრინციპებით მოქმედებენ.