‘იყავით გულუხვნი და გამზიარებელნი’
1 საუკუნეების წინათ მოციქულმა პავლემ დაარიგა ტიმოთე, რომ თანამორწმუნეები წაეხალისებინა, ‘ყოფილიყვნენ ქველმოქმედნი, გამდიდრებულიყვნენ კეთილი საქმეებით, ყოფილიყვნენ გულუხვნი და გამზიარებელნი’ (1 ტიმ. 6:18). აგრეთვე პავლემ ებრაელ ქრისტიანებს შეახსენა, არ დაევიწყებინათ „ქველმოქმედება და გაზიარება“ (ებრ. 13:16). რატომ მისწერა მან ეს მითითებები? ვინაიდან იცოდა, რომ „დიდება, პატივი და მშვიდობა [ექნებოდა] ყოველს, სიკეთის ჩამდენს“ (რომ. 2:10).
2 რადგან იეჰოვა ღმერთი შემოქმედია, ყველაფერი მას ეკუთვნის (გამოცხ. 4:11). რა თქმა უნდა, ჩვენ ვაფასებთ იმას, თუ როგორ იყენებს ის თავის საკუთრებას ჩვენს სასარგებლოდ. მიუხედავად იმისა, რომ კაცობრიობის უმეტესობა უმადურია, უზენაესი კვლავ აძლევს ყველას იმის საშუალებას, რომ ისარგებლონ ყველაფრით, რაც მან გულუხვად გაითვალისწინა სიცოცხლის შესანარჩუნებლად (მათ. 5:45). მან თავისი უძვირფასესი ძე გაიღო მსხვერპლად, რათა მარადიულად ცხოვრება შეგვძლებოდა. ნუთუ ჩვენს მიმართ გამოვლენილმა სიყვარულმა არ უნდა აღგვძრას, ჩვენი მადლიერება სხვებისადმი გულუხვობით დავამტკიცოთ? (2 კორ. 5:14, 15).
3 რის გაზიარება შეგვიძლია? მართებულია, რომ ღვთისმოსაწონად ვიყენებთ ყველაფერს, რაც კი გვაქვს. უეჭველია, ჩვენ გვსურს, მატერიალურად და სულიერად დავუჭიროთ მხარი მსოფლიო მასშტაბით მიმდინარე სამეფო საქმეს. რა თქმა უნდა, უძვირფასეს განძს, რომელიც კი ადამიანს შეიძლება ჰქონდეს, კეთილი ცნობა წარმოადგენს, რადგან ის არის ‘ღვთის ძალა სახსნელად’ (რომ. 1:16). როცა არ ვზოგავთ დროსა და სახსრებს, რათა ყოველთვიურად მივიღოთ მონაწილეობა სამქადაგებლო მსახურებასა და სხვების სწავლებაში, ჩვენ ამით სხვებს ვუზიარებთ სულიერ განძს, რომელიც მათ მარადიულ სიცოცხლემდე მიიყვანს.
4 იეჰოვას ძალიან სიამოვნებს, როცა ჩვენ გაჭირვებულებს ვეხმარებით. ის კურთხევებს გვპირდება და თან შეგვახსენებს: „არავის არგებს სიმდიდრე რისხვის დღეს, სიმართლე კი იხსნის სიკვდილისგან“ (იგავ. 11:4; 19:17). სამეფოს საქმის მატერიალურად მხარდაჭერა და კეთილი ცნობის ქადაგებაში სრული მონაწილეობა წარმოადგენს იმ შესანიშნავ საშუალებებს, რომლითაც ვცხადყოფთ, რომ გულუხვნი და გამზიარებელნი ვართ.