ომის საშინელება

„ყოველი ფეხის ნაბიჯზე ხედავ დახოცილებს და დაშავებულებს. სულ შიშში ხარ. არ იცი, რა მოხდება“ (გარი, ბრიტანეთი).

„ბრძოლის დროს მძიმედ დამჭრეს. ჭრილობები სახის და ზურგის არეშიც მქონდა. თვალებიდან არ ამომდის, როგორ ხოცავდნენ ადამიანებს. არც ბავშვებს ინდობდნენ და არც ხანდაზმულებს. ომი ცივსისხლიან და გულქვა ადამიანად გაქცევს“ (ვილმარი, კოლომბია).

„რთულია, გონებიდან ამოიგდო ის კადრები, როცა შენ თვალწინ ადამიანებს კლავენ. გამუდმებით ჩაგესმის მათი განწირული კივილი. ამის დავიწყება უბრალოდ შეუძლებელია“ (ზაფირა, შეერთებული შტატები).

„მეგონა, ბედნიერი აღარასდროს ვიქნებოდი. სულ სიკვდილის შიშში ვცხოვრობდი. განსაკუთრებით ის მაშინებდა, რომ შეიძლებოდა, ჩემს ოჯახს და მეგობრებს რაიმე დამართნოდათ“ (ოლექსანდრა, უკრაინა).

„ღამის 2 საათიდან საღამოს 11 საათამდე საკვების რიგში გვიწევდა ხოლმე დგომა. ძალიან გვეშინოდა. სულ იმის მოლოდინში ვიყავით, რომ საიდანღაც გვესროდნენ“ (დალერი, ტაჯიკეთი).

„ომმა დამაობლა . . . ორივე მშობელი დავკარგე. აღარავინ მყავდა, ვინც ჩემზე იზრუნებდა“ (მარი, რუანდა).