រៀបរាប់ដោយលូកា
១ មនុស្សជាច្រើនបានខិតខំសរសេរព្រឹត្តិការណ៍ផ្សេងៗដែលបានកើតឡើង ហើយយើងជឿទាំងស្រុងថាព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនោះបានកើតឡើងពិតមែន។+ ២ យើងបានឮព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនោះពីសាក្សីដែលបានឃើញព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនោះតាំងពីដើមដំបូង+ និងជាពួកអ្នកដែលប្រកាសដំណឹងល្អនេះ។+ ៣ ម្ល៉ោះហើយ ថេអូហ្វីលជាទីគោរព ខ្ញុំបានស្រាវជ្រាវយ៉ាងហ្មត់ចត់អំពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនោះ ហើយខ្ញុំបានតាំងចិត្តសរសេរអ្វីៗទាំងនោះតាមលំដាប់លំដោយជូនអ្នក+ ៤ ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចដឹងច្បាស់ថា អ្វីដែលអ្នកបានរៀន*គឺពិតប្រាកដមែន។+
៥ នៅសម័យហេរ៉ូឌ*+ជាស្ដេចនៃតំបន់យូឌា មានសង្ឃម្នាក់ឈ្មោះសាការី ជាសមាជិកក្រុមអាប៊ីយ៉ា។+ ប្រពន្ធរបស់គាត់ឈ្មោះអេលីសាបិត ហើយនាងជាកូនចៅអេរ៉ុន។* ៦ ព្រះយេហូវ៉ា*បានចាត់ទុកពួកគាត់ទាំងពីរនាក់ថាជាមនុស្សសុចរិតនិងគ្មានកន្លែងចាប់កំហុស ពីព្រោះពួកគាត់ប្រព្រឹត្តតាមគ្រប់ទាំងបញ្ញត្ដិ និងគ្រប់ទាំងច្បាប់របស់លោក។ ៧ ប៉ុន្តែ ពួកគាត់គ្មានកូនទេ ព្រោះអេលីសាបិតជាស្ត្រីអារ។ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគាត់ទាំងពីរមានអាយុច្រើនហើយ។
៨ ពេលដែលសាការីត្រូវបំពេញមុខងារជាសង្ឃនៅចំពោះមុខព្រះ តាមវេនក្រុមរបស់គាត់+ ៩ នោះគាត់បានត្រូវជ្រើសរើសឲ្យចូលទៅក្នុងវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា*+ ហើយដុតគ្រឿងក្រអូប+ ស្របតាមរបៀបរៀបចំ*របស់គណៈសង្ឃ។ ១០ នៅពេលនោះដែរ បណ្ដាជនទាំងឡាយកំពុងអធិដ្ឋាននៅខាងក្រៅ។ ១១ ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ា*បានលេចមកឲ្យសាការីឃើញ ដោយឈរនៅខាងស្ដាំទីបូជាសម្រាប់ដុតគ្រឿងក្រអូប។ ១២ ពេលឃើញដូច្នេះ សាការីក៏ជ្រួលច្របល់ក្នុងចិត្ត ហើយភ័យខ្លាចជាខ្លាំង។ ១៣ ប៉ុន្តែ ទេវតានិយាយទៅកាន់សាការីថា៖ «សាការីអើយ កុំខ្លាចឡើយ ព្រោះព្រះបានឮពាក្យអង្វរសុំរបស់អ្នក ហើយអេលីសាបិតដែលជាប្រពន្ធរបស់អ្នកនឹងបង្កើតកូនប្រុសមួយឲ្យអ្នក ហើយអ្នកត្រូវដាក់ឈ្មោះកូននោះថាយ៉ូហាន។+ ១៤ អ្នកនឹងមានអំណរ ហើយរីករាយជាខ្លាំង។ កំណើតកូននោះនឹងធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនអរសប្បាយ+ ១៥ ព្រោះកូននោះនឹងទៅជាបុរសដ៏ឧត្ដមនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។*+ ប៉ុន្តែ គាត់មិនត្រូវពិសាស្រា ឬគ្រឿងស្រវឹងណាឡើយ+ ហើយគាត់នឹងពេញទៅដោយឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ តាំងពីនៅក្នុងផ្ទៃម្ដាយ។*+ ១៦ ម្យ៉ាងទៀត គាត់នឹងនាំកូនចៅអ៊ីស្រាអែលជាច្រើន ឲ្យវិលមកឯព្រះយេហូវ៉ា*ជាព្រះរបស់ពួកគេវិញ។+ ១៧ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ព្រះនឹងចាត់គាត់ឲ្យទៅមុនលោក ហើយឲ្យគាត់មានចិត្តខ្នះខ្នែងនិងមានឫទ្ធានុភាពដូចអេលីយ៉ា+ ដើម្បីឲ្យគាត់បំបែរចិត្តឪពុកឲ្យមានចិត្តដូចកូន+ ហើយបំបែរចិត្តរបស់ពួកអ្នកដែលមិនស្ដាប់បង្គាប់ ឲ្យមករកប្រាជ្ញារបស់មនុស្សសុចរិតវិញ ក្នុងបំណងរៀបចំមនុស្សមួយក្រុមទុកជាស្រេចសម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា»។*+
១៨ រួចមក សាការីក៏សួរទេវតាថា៖ «តើខ្ញុំអាចប្រាកដថាការនេះនឹងកើតឡើងដូចម្ដេចបាន? ព្រោះខ្ញុំចាស់ហើយ ឯប្រពន្ធខ្ញុំក៏មានអាយុច្រើនដែរ»។ ១៩ ទេវតានោះតបឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំឈ្មោះកាព្រីយ៉ែល+ ជាអ្នកដែលឈរនៅមុខព្រះ។+ ខ្ញុំបានត្រូវចាត់ឲ្យមកនិយាយជាមួយនឹងអ្នក ហើយប្រកាសប្រាប់ដំណឹងល្អនេះដល់អ្នក។ ២០ ប៉ុន្តែ មើល! អ្នកនឹងនិយាយមិនរួច ហើយហាស្ដីមិនបាន រហូតដល់ការទាំងនេះកើតឡើង ដោយសារអ្នកមិនបានជឿពាក្យរបស់ខ្ញុំដែលនឹងសម្រេចនៅពេលកំណត់»។ ២១ ដំណាលគ្នានោះ បណ្ដាជនកំពុងរង់ចាំសាការី ទាំងងឿងឆ្ងល់អំពីមូលហេតុដែលគាត់នៅបង្អង់យូរក្នុងវិហារ។ ២២ ពេលសាការីចេញមកវិញ គាត់មិនអាចនិយាយទៅកាន់បណ្ដាជនបានឡើយ។ ហេតុនោះ ពួកគេក៏យល់ឃើញថា គាត់ច្បាស់ជាបានឃើញអ្វីមួយដ៏អស្ចារ្យ*នៅក្នុងវិហារហើយ។ ចំណែកសាការីវិញ គាត់ចេះតែធ្វើកាយវិការឲ្យពួកគេយល់ ដោយសារគាត់និយាយមិនរួច។ ២៣ លុះគាត់បំពេញកិច្ចបម្រើបរិសុទ្ធ*ចប់សព្វគ្រប់ហើយ គាត់ក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។
២៤ មិនយូរក្រោយនោះ អេលីសាបិតជាប្រពន្ធរបស់សាការី ក៏មានផ្ទៃពោះ ហើយនាងមិនចេញពីផ្ទះអស់ប្រាំខែ។ នាងនិយាយថា៖ ២៥ «នៅគ្រានេះ ព្រះយេហូវ៉ា*បានធ្វើការនេះសម្រាប់ខ្ញុំ។ លោកបានយកចិត្តទុកដាក់នឹងខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំលែងទទួលការតិះដៀលពីមនុស្សទៀត»។+
២៦ ពេលដែលនាងមានផ្ទៃពោះ៦ខែ ព្រះចាត់ទេវតាឈ្មោះកាព្រីយ៉ែល+ ឲ្យទៅក្រុងណាសារ៉ែតក្នុងស្រុកកាលីឡេ ២៧ គឺទៅឯស្រីក្រមុំបរិសុទ្ធម្នាក់+ដែលជាគូដណ្ដឹងរបស់បុរសម្នាក់ ឈ្មោះយ៉ូសែបពីពូជពង្សដាវីឌ។ ស្រីក្រមុំនោះឈ្មោះម៉ារៀ។+ ២៨ ទេវតានោះចូលទៅជួបនាង ហើយនិយាយថា៖ «សួស្ដី អ្នកសំណព្វរបស់ព្រះ។ ព្រះយេហូវ៉ា*នៅជាមួយនឹងនាង»។ ២៩ ពេលឮដូច្នេះ នាងក៏ជ្រួលច្របល់ក្នុងចិត្តជាខ្លាំង ហើយព្យាយាមរិះគិតក្នុងចិត្តថា តើសម្ដីនោះបង្កប់អត្ថន័យយ៉ាងណា។ ៣០ ដូច្នេះ ទេវតានិយាយទៅកាន់នាងថា៖ «ម៉ារៀអើយ កុំខ្លាចឡើយ ព្រោះព្រះពេញចិត្តនាង។ ៣១ មើល! នាងនឹងមានផ្ទៃពោះ ហើយបង្កើតកូនប្រុសមួយ។+ នាងត្រូវដាក់ឈ្មោះកូននោះថាយេស៊ូ។+ ៣២ កូននោះនឹងធំឧត្ដម+ ក៏នឹងត្រូវហៅថាបុត្ររបស់ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត+ ហើយព្រះយេហូវ៉ា*នឹងប្រគល់បល្ល័ង្ករបស់ដាវីឌជាបុព្វបុរស* ឲ្យដល់បុត្រនោះ។+ ៣៣ លោកនឹងគ្រប់គ្រងជាស្ដេចលើពូជពង្សយ៉ាកុបជារៀងរហូត ហើយរាជាណាចក្ររបស់លោកនឹងមិនសាបសូន្យឡើយ»។+
៣៤ ប៉ុន្តែ ម៉ារៀសួរទេវតានោះថា៖ «តើការនេះអាចកើតឡើងដូចម្ដេចបាន? ព្រោះខ្ញុំមិនធ្លាប់រួមដំណេកជាមួយនឹងបុរសណាឡើយ»។+ ៣៥ ទេវតានោះឆ្លើយទៅនាងថា៖ «ឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះនឹងសណ្ឋិតលើនាង+ ហើយឫទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតនឹងគ្របបាំងនាង។ ហេតុនេះ បុត្រដែលនឹងកើតមកនោះ នឹងត្រូវហៅថាជាបរិសុទ្ធ+ និងជាបុត្ររបស់ព្រះ។+ ៣៦ មើល! អេលីសាបិតជាញាតិសន្ដានរបស់នាង ដែលគេហៅថាស្ត្រីអារ កំពុងមានផ្ទៃពោះ៦ខែហើយ។ កូនក្នុងផ្ទៃនាងជាកូនប្រុស។ នាងមានកូនក្នុងកាលដែលនាងមានវ័យចាស់។ ៣៧ ព្រោះគ្មានប្រសាសន៍ណាមួយរបស់ព្រះ ដែលលោកមិនអាចសម្រេចបានឡើយ»។+ ៣៨ រួចមក ម៉ារៀនិយាយថា៖ «មើល! ខ្ញុំជាខ្ញុំបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា!* សូមឲ្យការនេះកើតឡើងដល់ខ្ញុំ តាមសេចក្ដីប្រកាសរបស់អ្នកចុះ»។ បន្ទាប់មក ទេវតាក៏ចាកចេញពីនាងទៅ។
៣៩ មិនយូរក្រោយមក ម៉ារៀក៏ប្រញាប់ធ្វើដំណើរទៅឯតំបន់ភ្នំ ឆ្ពោះទៅក្រុងមួយក្នុងស្រុកយូដា។ ៤០ ពេលទៅដល់ នាងបានចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់សាការី ហើយសួរសុខទុក្ខអេលីសាបិត។ ៤១ ពេលអេលីសាបិតឮសំឡេងរបស់ម៉ារៀ នោះកូននៅក្នុងផ្ទៃរបស់នាងក៏កញ្ជ្រោលឡើង ហើយអេលីសាបិតបានពេញទៅដោយឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។ ៤២ រួចនាងបន្លឺឡើងថា៖ «ក្នុងចំណោមស្ត្រីទាំងឡាយ នាងជាស្ត្រីដែលមានពរ ហើយកូនដែលនាងនឹងបង្កើតមក ក៏មានពរដែរ! ៤៣ តើខ្ញុំជាអ្នកណាបានជាម្ដាយរបស់ម្ចាស់ខ្ញុំផ្ដល់កិត្តិយសមកជួបខ្ញុំដូច្នេះ? ៤៤ ព្រោះមើល! ពេលដែលខ្ញុំឮសំឡេងនាងសួរសុខទុក្ខ នោះកូននៅក្នុងផ្ទៃរបស់ខ្ញុំបានកញ្ជ្រោលឡើងដោយត្រេកអរក្រៃលែង។ ៤៥ នាងមានសុភមង្គលហើយ ដោយសារនាងបានជឿ ព្រោះអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ា*បានមានប្រសាសន៍ទៅនាង នឹងក្លាយជាការពិតជាក់ជាពុំខាន»។
៤៦ រួចម៉ារៀនិយាយថា៖ «ខ្ញុំលើកតម្កើងព្រះយេហូវ៉ា*+ ៤៧ ហើយខ្ញុំត្រេកអរពន់ពេកចំពោះព្រះដែលជាអ្នកសង្គ្រោះខ្ញុំ+ ៤៨ ពីព្រោះលោកបានមើលឃើញសភាពទន់ទាបនៃខ្ញុំបម្រើរបស់លោក+ ហើយចាប់តាំងពីពេលនេះទៅ មនុស្សគ្រប់ជំនាន់នឹងពោលថា ខ្ញុំជាអ្នកមានសុភមង្គល+ ៤៩ ព្រោះលោកដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបានធ្វើកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យដើម្បីខ្ញុំ ហើយនាមរបស់លោកគឺបរិសុទ្ធ។+ ៥០ ពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយ លោកមានចិត្តមេត្តាករុណាដល់អស់អ្នកដែលកោតខ្លាចលោក។+ ៥១ លោកបានធ្វើកិច្ចការយ៉ាងអស្ចារ្យដោយដៃរបស់លោក ហើយបានកម្ចាត់កម្ចាយពួកអ្នកដែលមានចិត្តក្រអឺតក្រទម។+ ៥២ លោកបានទម្លាក់មនុស្សមានអំណាចចុះពីបល្ល័ង្ក+ ហើយតម្កើងមនុស្សទន់ទាប។+ ៥៣ លោកបានបំពេញចិត្តពួកអ្នកដែលស្រេកឃ្លានដោយរបស់ល្អៗ+ ហើយពួកអ្នកដែលមានស្ដុកស្ដម្ភ លោកបានឲ្យចេញទៅដោយដៃទទេ។ ៥៤ លោកបានជួយអ៊ីស្រាអែលជាអ្នកបម្រើរបស់លោក ព្រោះលោកនៅចាំអំពីសេចក្ដីសន្យាថាលោកនឹងបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា+ ៥៥ ដល់អាប្រាហាំនិងកូនចៅ*របស់គាត់ជារៀងរហូតដូចលោកបានមានប្រសាសន៍ទៅបុព្វបុរសរបស់យើង»។+ ៥៦ ម៉ារៀបានស្នាក់នៅជាមួយនឹងអេលីសាបិតអស់ប្រហែលបីខែ ទើបនាងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។
៥៧ លុះអេលីសាបិតគ្រប់ខែហើយ នាងក៏បង្កើតបានកូនប្រុសមួយ។ ៥៨ អ្នកជិតខាងនិងញាតិសន្ដានរបស់នាងបានឮថា ព្រះយេហូវ៉ា*បានបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាយ៉ាងលើសលប់ដល់នាង ហើយពួកគេអរសប្បាយជាមួយនឹងនាង។+ ៥៩ នៅថ្ងៃទី៨ ពួកគេបានមកដើម្បីកាត់ចុងស្បែក*ទារកនោះ+ ហើយចង់ដាក់ឈ្មោះថាសាការីតាមឈ្មោះរបស់ឪពុក។ ៦០ ប៉ុន្តែ ម្ដាយរបស់ទារកជំទាស់ថា៖ «ទេ! ត្រូវដាក់ឈ្មោះថាយ៉ូហានវិញ»។ ៦១ ឮដូច្នេះ ពួកគេនិយាយទៅកាន់នាងថា៖ «ក្នុងចំណោមញាតិសន្ដានរបស់នាង គ្មានអ្នកណាមានឈ្មោះនោះទេ»។ ៦២ រួចមក ពួកគេចាប់ផ្ដើមធ្វើកាយវិការសួរឪពុកទារកនោះថា គាត់ចង់ដាក់ឈ្មោះអ្វីឲ្យកូន។ ៦៣ ដូច្នេះ សាការីសុំក្ដារឆ្នួនមួយ រួចសរសេរថា៖ «កូននេះឈ្មោះយ៉ូហាន»។+ ឃើញដូច្នោះ ពួកគេទាំងអស់គ្នាក៏នឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត។ ៦៤ រំពេចនោះ មាត់គាត់បានត្រូវបើកឡើង រួចគាត់អាចនិយាយបានវិញ+ ហើយសរសើរតម្កើងព្រះ។ ៦៥ ឃើញដូច្នេះ មនុស្សទាំងអស់ដែលរស់នៅក្នុងតំបន់របស់ពួកគាត់ ក៏ភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ហើយនាំគ្នានិយាយអំពីការទាំងនេះពេញតំបន់ភ្នំក្នុងទឹកដីយូឌា។ ៦៦ អស់អ្នកដែលឮបានទុកពាក្យនោះក្នុងចិត្ត ទាំងគិតថា៖ «តើទារកនេះនឹងទៅជាយ៉ាងណា?»។ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ា*ពិតជាបាននៅជាមួយនឹងកូននោះមែន។
៦៧ រួចមក សាការីជាឪពុកកូននោះ បានពេញទៅដោយឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ គាត់ប្រកាសទំនាយថា៖ ៦៨ «សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ា*ជាព្រះនៃអ៊ីស្រាអែលទទួលការសរសើរ+ ព្រោះលោកបានអាណិតមេត្តាដល់រាស្ដ្ររបស់លោក ហើយជួយសង្គ្រោះពួកគេ។+ ៦៩ លោកក៏បានតែងតាំងអ្នកសង្គ្រោះដ៏ខ្លាំងក្លា*មួយរូប+ពីពូជពង្សដាវីឌដែលជាអ្នកបម្រើរបស់លោក ដើម្បីជួយសង្គ្រោះយើង+ ៧០ ដូចលោកបានមានប្រសាសន៍តាមរយៈពួកអ្នកប្រកាសទំនាយដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោកពីសម័យបុរាណថា+ ៧១ លោកនឹងសង្គ្រោះយើងឲ្យរួចពីពួកសត្រូវ និងពីកណ្ដាប់ដៃនៃអស់អ្នកដែលស្អប់យើង+ ៧២ ដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាដោយយល់ដល់បុព្វបុរសរបស់យើង ហើយបង្ហាញថាលោកចាំមិនភ្លេចនូវកិច្ចព្រមព្រៀងបរិសុទ្ធរបស់លោក+ ៧៣ គឺពាក្យដែលលោកបានស្បថនឹងអាប្រាហាំជាបុព្វបុរសរបស់យើងថា+ ៧៤ ក្រោយពីយើងបានត្រូវសង្គ្រោះឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃពួកសត្រូវ នោះលោកនឹងផ្ដល់កិត្តិយសឲ្យយើងបំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋជូនលោកដោយចិត្តក្លាហាន ៧៥ ដោយភក្ដីភាពនិងដោយសុចរិត រហូតអស់មួយជីវិតយើង។ ៧៦ ចំណែកអ្នកវិញ កូនតូចអើយ គេនឹងហៅអ្នកថាជាអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត ព្រោះអ្នកនឹងទៅមុនព្រះយេហូវ៉ា* ដើម្បីរៀបចំផ្លូវជូនលោក+ ៧៧ និងដើម្បីផ្ដល់ចំណេះដល់រាស្ដ្ររបស់លោកឲ្យពួកគេដឹងថា លោកនឹងសង្គ្រោះពួកគេ ដោយអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់ពួកគេ+ ៧៨ ព្រោះលោកដែលជាព្រះរបស់យើងមានសេចក្ដីអាណិតមេត្តា។ ដោយសារសេចក្ដីអាណិតមេត្តានេះ យើងនឹងឃើញពន្លឺភ្លឺមកលើយើង ដូចជាពន្លឺថ្ងៃរះ ៧៩ ដើម្បីបំភ្លឺអស់អ្នកដែលអង្គុយក្នុងទីងងឹត និងក្នុងម្លប់នៃសេចក្ដីស្លាប់+ ហើយដើម្បីតម្រង់ជំហានយើងទៅតាមផ្លូវនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត»។
៨០ កូនតូចនោះកាន់តែធំនិងកាន់តែរឹងមាំឡើង ហើយគាត់បាននៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ រហូតដល់ថ្ងៃដែលគាត់បង្ហាញខ្លួនដល់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជាចំហ។
២ នៅគ្រានោះ សេសារ*អូគូសបានចេញច្បាប់ឲ្យមនុស្សទាំងអស់*ទៅចុះបញ្ជី ២ (នេះជាការចុះឈ្មោះក្នុងបញ្ជីជាលើកដំបូង ដែលបានត្រូវធ្វើឡើងនៅពេលអភិបាលគីរេនាសគ្រប់គ្រងស្រុកស៊ីរី)។ ៣ នៅពេលនោះ មនុស្សទាំងអស់បានធ្វើដំណើរទៅចុះឈ្មោះក្នុងបញ្ជីនៅក្រុងរបស់ពួកគេរៀងៗខ្លួន។ ៤ ឯយ៉ូសែប+ គាត់បានចេញពីក្រុងណាសារ៉ែតក្នុងស្រុកកាលីឡេ ឡើងទៅតំបន់យូឌា ឆ្ពោះទៅស្រុកកំណើតរបស់ដាវីឌដែលហៅថាក្រុងបេថ្លេហិម+ ព្រោះយ៉ូសែបមកពីពូជពង្សដាវីឌ។ ៥ គាត់បានទៅទីនោះ ដើម្បីចុះបញ្ជីជាមួយនឹងម៉ារៀដែលជាប្រពន្ធរបស់គាត់។*+ ពេលនោះ នាងមានផ្ទៃពោះជិតគ្រប់ខែហើយ។+ ៦ អំឡុងពេលដែលពួកគាត់នៅទីនោះ ក៏ដល់ពេលដែលនាងត្រូវកើតកូន។ ៧ នាងបង្កើតបានកូនប្រុសមួយ ជាកូនច្បង+ ហើយនាងរុំកូននោះនឹងចម្រៀកក្រណាត់ រួចដាក់ផ្ដេកក្នុងស្នូក+ ពីព្រោះផ្ទះសម្នាក់អស់បន្ទប់សម្រាប់ស្នាក់នៅហើយ។
៨ នៅតំបន់នោះដែរ មានពួកគង្វាលនៅឯវាល កំពុងចាំយាមហ្វូងសត្វនៅពេលយប់។ ៩ រំពេចនោះ ទេវតាមួយរូបរបស់ព្រះយេហូវ៉ា*បានឈរនៅមុខពួកគេ ហើយសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា*ភ្លឺចិញ្ចាចនៅជុំវិញពួកគេ។ ឃើញដូច្នោះ ពួកគេភ័យខ្លាចជាខ្លាំង។ ១០ ប៉ុន្តែ ទេវតានោះនិយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ «កុំខ្លាចឡើយ ព្រោះមើល! ខ្ញុំមកប្រកាសប្រាប់ដំណឹងល្អដល់អ្នករាល់គ្នា ជាដំណឹងដែលនឹងនាំឲ្យមនុស្សទាំងអស់មានអំណរខ្លាំងក្រៃលែង។ ១១ ពីព្រោះថ្ងៃនេះ អ្នកដែលនឹងសង្គ្រោះអ្នករាល់គ្នា+ គឺគ្រិស្ត*ជាម្ចាស់+ បានកើតមកក្នុងស្រុកកំណើតរបស់ដាវីឌ។+ ១២ នេះជាសញ្ញាសម្គាល់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹង គឺអ្នករាល់គ្នានឹងឃើញទារកមួយ រុំដោយចម្រៀកក្រណាត់ ហើយកំពុងដេកនៅក្នុងស្នូក»។ ១៣ រំពេចនោះ មានទេវតាមួយកងទ័ពយ៉ាងធំពីស្ថានសួគ៌+បានលេចមកដែរ ហើយរួមគ្នាសរសើរព្រះថា៖ ១៤ «យើងសូមសរសើរតម្កើងព្រះដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ ហើយសូមឲ្យមនុស្សដែលជាទីគាប់ចិត្តលោក ប្រកបដោយសេចក្ដីសុខសាន្តនៅផែនដី»។
១៥ ដូច្នេះ ក្រោយពីទេវតាទាំងនោះចាកចេញពីពួកគង្វាល ហើយទៅស្ថានសួគ៌វិញ នោះពួកគង្វាលក៏និយាយគ្នាថា៖ «ចូរយើងប្រញាប់ទៅក្រុងបេថ្លេហិម ដើម្បីមើលអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅទីនោះ តាមអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ា*បានបើកបង្ហាញឲ្យយើងដឹង»។ ១៦ រួចពួកគេក៏រូតរះចេញទៅទីនោះ។ ពួកគេបានរកឃើញម៉ារៀនិងយ៉ូសែប ព្រមទាំងទារកដែលកំពុងដេកនៅក្នុងស្នូក។ ១៧ ពេលឃើញហើយ ពួកគង្វាលក៏រៀបរាប់អំពីអ្វីដែលទេវតាបានប្រាប់ពួកគេអំពីកូនតូចនោះ។ ១៨ អស់អ្នកដែលបានឮអ្វីដែលពួកគង្វាលរៀបរាប់ បាននឹកអស្ចារ្យជាខ្លាំង។ ១៩ ប៉ុន្តែ ម៉ារៀចាប់ផ្ដើមរក្សាពាក្យទាំងនេះទុកក្នុងចិត្ត ក៏រំពឹងគិតអំពីអត្ថន័យផងដែរ។+ ២០ រួចមក ពួកគង្វាលបានត្រឡប់ទៅវិញ ហើយសរសើរតម្កើងព្រះ ព្រោះពួកគេបានឮនិងបានឃើញអ្វីទាំងអស់ ដូចដែលបានត្រូវប្រាប់ដល់ពួកគេ។
២១ លុះដល់ថ្ងៃទី៨ ជាពេលដែលត្រូវកាត់ចុងស្បែក*កូននោះ+ យ៉ូសែបបានដាក់ឈ្មោះឲ្យកូននោះថាយេស៊ូ ជាឈ្មោះដែលទេវតាបានប្រាប់ម៉ារៀ មុនពេលដែលនាងមានផ្ទៃពោះ។+
២២ លុះដល់វេលាកំណត់ដែលត្រូវជម្រះខ្លួនឲ្យស្អាតបរិសុទ្ធស្របតាមច្បាប់ម៉ូសេ+ យ៉ូសែបនិងម៉ារៀក៏នាំកូនតូចទៅឯក្រុងយេរូសាឡិម* ដើម្បីបង្ហាញព្រះយេហូវ៉ា* ២៣ ដូចបានចែងក្នុងច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា* ដែលថា៖ «កូនប្រុសច្បងទាំងអស់ត្រូវញែកទុកជាបរិសុទ្ធសម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា»។*+ ២៤ ពួកគេបានជូនគ្រឿងបូជាស្របតាមអ្វីដែលចែងក្នុងច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា* ដែលថា៖ «សត្វលលកមួយគូ ឬសត្វព្រាបជំទើរពីរក្បាល»។+
២៥ មើល! នៅក្រុងយេរូសាឡិមមានបុរសម្នាក់ឈ្មោះស៊ីម្មាន គាត់ជាមនុស្សសុចរិត និងជាអ្នកកោតខ្លាចព្រះ។ គាត់កំពុងរង់ចាំគ្រាដែលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទទួលបានការសម្រាលទុក្ខ+ ហើយឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះបានសណ្ឋិតលើគាត់។ ២៦ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះបានបើកបង្ហាញតាមរយៈឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់លោក ឲ្យស៊ីម្មានដឹងថាគាត់នឹងមិនស្លាប់ឡើយ ទាល់តែគាត់បានឃើញគ្រិស្តជាអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ា*បានជ្រើសរើស។ ២៧ ស៊ីម្មានបានចូលទៅក្នុងវិហារ ដោយសារឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះបានជំរុញចិត្តគាត់។ នៅពេលនោះ យ៉ូសែបនិងម៉ារៀបាននាំកូនតូចយេស៊ូចូលទៅក្នុងវិហារ ដើម្បីធ្វើតាមទំនៀមទម្លាប់ដែលចែងទុកក្នុងច្បាប់។*+ ២៨ ស៊ីម្មានក៏យកកូនតូចនោះមកបី ហើយសរសើរព្រះថា៖ ២៩ «ម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតអើយ ឥឡូវខ្ញុំបានឃើញកូនតូចនេះដូចដែលលោកបានមានប្រសាសន៍។ ដូច្នេះ ខ្ញុំអាចស្លាប់ដោយសុខសាន្តហើយ។+ ៣០ ពីព្រោះខ្ញុំបានឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែកនូវរបៀបដែលលោកនឹងផ្ដល់សេចក្ដីសង្គ្រោះ+ ៣១ តាមរយៈបុគ្គលដែលលោកបានចាត់ឲ្យមក ដើម្បីឲ្យប្រជាជាតិទាំងអស់បានឃើញ។+ ៣២ អ្នកនោះគឺជាពន្លឺ+ដែលនឹងយកស្បៃងងឹតចេញពីប្រជាជាតិទាំងឡាយ+ ក៏ជាសិរីរុងរឿងរបស់អ៊ីស្រាអែលជារាស្ដ្ររបស់លោកដែរ»។ ៣៣ ឪពុកម្ដាយរបស់កូនតូចនោះ ចេះតែឆ្ងល់អំពីអ្វីដែលស៊ីម្មានកំពុងនិយាយអំពីកូននោះ។ ៣៤ រួចស៊ីម្មានក៏ជូនពរពួកគាត់ទាំងពីរ តែប្រាប់ម៉ារៀជាម្ដាយកូននោះថា៖ «មើល! កូននេះនឹងទៅជាហេតុឲ្យមនុស្សជាច្រើននៅអ៊ីស្រាអែលដួល+ ក៏នឹងទៅជាហេតុឲ្យមនុស្សជាច្រើនក្រោកឡើងវិញ+ ថែមទាំងនឹងទៅជាសញ្ញាសម្គាល់មួយដែលគេនឹងនិយាយប្រឆាំង+ ៣៥ ដើម្បីលាតត្រដាងអ្វីដែលមនុស្សជាច្រើនកំពុងវែកញែកក្នុងចិត្ត។ ចំណែកនាងវិញ ដាវវែងមួយនឹងចាក់ទម្លុះចិត្តរបស់នាង»។+
៣៦ នៅគ្រានោះដែរ មានស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះអាណា ជាអ្នកប្រកាសទំនាយ។ គាត់ជាកូនផាញូអែលមកពីកុលសម្ព័ន្ធអេស៊ើរ គាត់ធ្លាប់រៀបការពេលនៅក្រមុំ ហើយរួមរស់ជាមួយនឹងប្ដីបានតែ៧ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ ពេលនេះ គាត់ចាស់ណាស់ហើយ។ ៣៧ អាណាជាស្ត្រីមេម៉ាយ គាត់មានអាយុ៨៤ឆ្នាំ។ គាត់មិនដែលខានទៅវិហារឡើយ គាត់បំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ព្រមទាំងអធិដ្ឋានអង្វរសុំនិងតមអាហារ។ ៣៨ នៅពេលនោះ គាត់បានចូលមកជិតពួកគេ ហើយចាប់ផ្ដើមអរគុណព្រះ ក៏បាននិយាយអំពីកូនតូចនោះប្រាប់អស់អ្នកដែលកំពុងរង់ចាំព្រះមកសង្គ្រោះក្រុងយេរូសាឡិម។+
៣៩ លុះយ៉ូសែបនិងម៉ារៀបានធ្វើតាមអ្វីៗដែលចែងក្នុងច្បាប់ព្រះយេហូវ៉ា*រួចរាល់ហើយ+ ពួកគាត់ក៏ត្រឡប់ទៅក្រុងណាសារ៉ែត ជាក្រុងរបស់ពួកគាត់នៅស្រុកកាលីឡេវិញ។+ ៤០ កូនតូចនោះកាន់តែធំ កាន់តែរឹងមាំ និងមានប្រាជ្ញាកាន់តែច្រើនឡើង ហើយព្រះស្រឡាញ់ពេញចិត្តកូននោះខ្លាំងណាស់។+
៤១ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ឪពុកម្ដាយកុមារនោះមានទម្លាប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីធ្វើបុណ្យរំលង។+ ៤២ ពេលកុមារមានអាយុ១២ឆ្នាំ ពួកគាត់នាំគ្នាឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡិម ធ្វើបុណ្យនោះតាមទម្លាប់។+ ៤៣ លុះបុណ្យនោះចប់ហើយ ឪពុកម្ដាយធ្វើដំណើរត្រឡប់មកវិញ តែពួកគាត់មិនបានដឹងទេថា កុមារយេស៊ូនៅក្រុងយេរូសាឡិមនៅឡើយ។ ៤៤ ពួកគាត់គិតស្មានថាកូនកំពុងរួមដំណើរជាមួយដែរ តែក្រោយពីធ្វើដំណើរអស់មួយថ្ងៃ ទើបដឹងថាបាត់កូន។ ដូច្នេះ ពួកគាត់ក៏ចាប់ផ្ដើមស្វែងរកកូនក្នុងចំណោមញាតិសន្ដាន និងពួកអ្នកដែលពួកគាត់ស្គាល់។ ៤៥ ប៉ុន្តែ ពេលរកកូនមិនឃើញ ពួកគាត់ក៏ត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ ហើយខំស្វែងរកកូនគ្រប់ច្រកល្ហក។ ៤៦ លុះបីថ្ងៃក្រោយមក ពួកគាត់រកឃើញកូននៅក្នុងវិហារ កំពុងអង្គុយស្ដាប់ក្នុងចំណោមពួកគ្រូ ថែមទាំងសួរពួកគ្រូនូវសំណួរផ្សេងៗទៀតផង។ ៤៧ ចំណែកអស់អ្នកដែលកំពុងស្ដាប់ ពួកគេចេះតែនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត ដោយសារការយល់ដឹងនិងចម្លើយរបស់កុមារនោះ។+ ៤៨ ពេលឪពុកម្ដាយឃើញកូន ពួកគាត់ក៏ភ្ញាក់ផ្អើល ហើយម្ដាយរបស់កុមារបាននិយាយថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាកូនធ្វើឲ្យយើងបារម្ភដូច្នេះ? ពុកនិងម៉ែខំរកកូនទាំងពិបាកចិត្តខ្លាំងណាស់»។ ៤៩ ប៉ុន្តែ កុមារសួរថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាដើររកកូន? តើមិនបាននឹកឃើញថាកូននៅក្នុងវិហាររបស់បិតាកូនទេឬ?»។+ ៥០ ទោះជាឮដូច្នោះក៏ដោយ ពួកគាត់មិនបានយល់អត្ថន័យនៃពាក្យរបស់កូនឡើយ។
៥១ រួចមក កុមារយេស៊ូបានចុះទៅក្រុងណាសារ៉ែតជាមួយនឹងពួកគាត់វិញ ហើយបន្តស្ដាប់បង្គាប់*ពួកគាត់។+ ម្ដាយរបស់កុមារបានចងចាំពាក្យទាំងនេះទុកក្នុងចិត្តជានិច្ច។+ ៥២ កុមារយេស៊ូកាន់តែធំឡើង ហើយមានប្រាជ្ញាកាន់តែច្រើន ថែមទាំងទទួលការពេញចិត្តពីព្រះនិងមនុស្សទៀតផង។
៣ នៅឆ្នាំទី១៥នៃការគ្រប់គ្រងរបស់សេសារ*ទីប៊ែរ ពេលដែលប៉ុនទាសពីឡាតជាអភិបាលតំបន់យូឌា និងហេរ៉ូឌ*+ជាអភិបាលស្រុកកាលីឡេ ហើយភីលីពជាបងប្រុសហេរ៉ូឌនិងជាអភិបាលស្រុកអ៊ីទូរៀនិងត្រាខូនីត ហើយឡែសេនាសជាអភិបាលស្រុកអាប៊ីលីនី ២ ក្នុងសម័យកៃផាស+និងអេណាសជាសង្ឃនាយក ពេលនោះព្រះបានឲ្យសេចក្ដីប្រកាសដល់យ៉ូហាន+ជាកូនរបស់សាការី នៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។+
៣ ដូច្នេះ យ៉ូហានបានចូលទៅតំបន់ជុំវិញទន្លេយ៉ូដាន់ ហើយផ្សព្វផ្សាយប្រាប់មនុស្សឲ្យទទួលការជ្រមុជទឹក* ដែលជាការបង្ហាញថាពួកគេបានប្រែចិត្ត ដើម្បីទទួលការអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់ខ្លួន+ ៤ ដូចអេសាយជាអ្នកប្រកាសទំនាយ បានសរសេរថា៖ «មានសំឡេងមនុស្សម្នាក់ស្រែកប្រកាសនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំថា៖ ‹ចូររៀបចំផ្លូវទទួលព្រះយេហូវ៉ា!* ចូរធ្វើឲ្យផ្លូវរបស់លោកត្រង់។+ ៥ ចូរលុបជ្រលងទាំងអស់ ហើយពង្រាបគ្រប់ភ្នំគ្រប់ទួលឲ្យរាបស្មើ។ ឯផ្លូវវៀចក្ងិចក្ងក់ ចូរធ្វើឲ្យទៅជាផ្លូវត្រង់ ហើយចូរធ្វើឲ្យផ្លូវរដិបរដុបទៅជារាបធេងវិញ ៦ នោះមនុស្សទាំងអស់នឹងឃើញការសង្គ្រោះពីព្រះ›»។+
៧ ម្ល៉ោះហើយ ពេលដែលបណ្ដាជនមកឯយ៉ូហានដើម្បីឲ្យគាត់ជ្រមុជទឹកឲ្យ នោះគាត់និយាយទៅពួកគេថា៖ «នែ! ពូជពស់មានពិស! តើអ្នកណាបាននាំឲ្យអ្នកគិតថា អ្នកអាចរួចជីវិតពីកំហឹងរបស់ព្រះដែលនឹងត្រូវមក?+ ៨ ដូច្នេះ ចូរប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាដែលបង្ហាញថាអ្នកបានប្រែចិត្ត។ កុំគិតក្នុងចិត្តឡើយថា៖ ‹អាប្រាហាំជាឪពុករបស់យើង›។ ព្រោះខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ព្រះមានសមត្ថភាពបង្កើតកូនឲ្យអាប្រាហាំពីដុំថ្មទាំងនេះបាន។ ៩ ពូថៅនៅក្បែរគល់ឈើស្រាប់ហើយ។ ដូច្នេះ ដើមឈើណាដែលមិនបង្កើតផលល្អ នឹងត្រូវកាប់ចោល រួចបោះទៅក្នុងភ្លើង»។+
១០ បណ្ដាជនបានសួរគាត់ថា៖ «បើដូច្នេះ តើយើងគួរធ្វើអ្វី?»។ ១១ គាត់តបឆ្លើយថា៖ «អ្នកណាដែលមានសម្លៀកបំពាក់ពីរបន្លាស់ អ្នកនោះត្រូវចែកមួយបន្លាស់ឲ្យអ្នកដែលគ្មានសោះ ហើយអ្នកដែលមានអាហារបរិភោគ ក៏ត្រូវចែកឲ្យអ្នកដែលគ្មានដែរ»។+ ១២ សូម្បីតែពួកអ្នកយកពន្ធ ក៏បានមកឯយ៉ូហាន ឲ្យគាត់ជ្រមុជទឹកឲ្យដែរ។+ ពួកគេសួរគាត់ថា៖ «លោកគ្រូ! តើយើងគួរធ្វើអ្វី?»។ ១៣ គាត់ប្រាប់ពួកគេថា៖ «កុំទារ*ពន្ធលើសពីអត្រាពន្ធ»។+ ១៤ ម្យ៉ាងទៀត ពួកទាហានក៏សួរគាត់ដែរថា៖ «តើយើងគួរធ្វើអ្វី?»។ គាត់ឆ្លើយទៅពួកគេថា៖ «កុំចោទប្រកាន់អ្នកណាដោយមិនពិត ឬធ្វើបាបអ្នកណាឡើយ*+ តែត្រូវស្កប់ចិត្តនឹងការឧបត្ថម្ភ*ដែលអ្នកបានទទួល»។
១៥ នៅគ្រានោះ បណ្ដាជនកំពុងទន្ទឹងរង់ចាំគ្រិស្ត។* ដូច្នេះ ពួកគេទាំងអស់គ្នារិះគិតក្នុងចិត្តអំពីយ៉ូហានថា៖ «ប្រហែលគាត់ជាគ្រិស្តទេដឹង?»។+ ១៦ យ៉ូហាននិយាយទៅពួកគេទាំងអស់គ្នាថា៖ «ខ្ញុំជ្រមុជអ្នករាល់គ្នាក្នុងទឹក តែលោកដែលខ្លាំងជាងខ្ញុំកំពុងមក ហើយខ្ញុំមិនសមទាំងស្រាយខ្សែស្បែកជើងជូនលោកផង។+ លោកនឹងជ្រមុជអ្នករាល់គ្នាក្នុងឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធនិងក្នុងភ្លើង។+ ១៧ លោកកំពុងកាន់ប្រដាប់រោយស្រូវ* ដើម្បីសម្អាតលានបញ្ជាន់ស្រូវរបស់លោកឲ្យស្អាតធេង និងដើម្បីប្រមូលស្រូវសាលីដាក់ក្នុងជង្រុករបស់លោក តែអង្កាមវិញ លោកនឹងដុតក្នុងភ្លើងដែលមិនអាចត្រូវពន្លត់បានឡើយ»។
១៨ យ៉ូហានក៏បានដាស់តឿនបណ្ដាជនអំពីអ្វីៗជាច្រើនទៀតដែរ ហើយបន្តប្រកាសដំណឹងល្អដល់ពួកគេ។ ១៩ ប៉ុន្តែ ដោយសារយ៉ូហានបានប្រដៅតម្រង់ហេរ៉ូឌជាអភិបាលស្រុក ស្ដីអំពីការយកហេរ៉ូឌាសជាភរិយារបស់បងប្រុសខ្លួន និងអំពីការទុច្ចរិតទាំងអស់ដែលគាត់បានប្រព្រឹត្ត ២០ នោះហេរ៉ូឌក៏ចាប់យ៉ូហានដាក់គុក នេះគឺជាអំពើទុច្ចរិតមួយទៀតដែលគាត់បានធ្វើ។+
២១ ពេលបណ្ដាជនទាំងឡាយទទួលការជ្រមុជទឹក លោកយេស៊ូក៏បានទទួលការជ្រមុជទឹកដែរ។+ កាលដែលលោកកំពុងអធិដ្ឋាន នោះមេឃបានបើកចំហ+ ២២ ហើយឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះក៏ចុះមកសណ្ឋិតលើលោក ដោយមានរូបរាងដូចជាសត្វព្រាប និងមានសំឡេងមួយមកពីលើមេឃថា៖ «អ្នកជាបុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំពេញចិត្តអ្នកណាស់»។+
២៣ ពេលដែលលោកយេស៊ូ+ចាប់ផ្ដើមបំពេញកិច្ចបម្រើ លោកមានអាយុប្រហែល៣០ឆ្នាំ+ ហើយគេចាត់ទុកលោក
យ៉ូសែបជាកូនហេលី
២៤ ហេលីជាកូនម៉ាថាត់
ម៉ាថាត់ជាកូនលេវី
លេវីជាកូនម៉េលឃី
ម៉េលឃីជាកូនយេណាអាយ
យេណាអាយជាកូនយ៉ូសែប
២៥ យ៉ូសែបជាកូនម៉ាតាធាស
ម៉ាតាធាសជាកូនអេម៉ុស
អេម៉ុសជាកូនណាហ៊ុម
ណាហ៊ុមជាកូនអេសលី
អេសលីជាកូនណាកាយ
២៦ ណាកាយជាកូនម៉េអាត
ម៉េអាតជាកូនម៉ាតាធាស
ម៉ាតាធាសជាកូនសេមាន
សេមានជាកូនយ៉ូស៊ិក
យ៉ូស៊ិកជាកូនយ៉ូដា
២៧ យ៉ូដាជាកូនយ៉ូអេណាន់
យ៉ូអេណាន់ជាកូនរេសា
រេសាជាកូនសេរ៉ូបាបិល+
សេរ៉ូបាបិលជាកូនសាលធាល+
សាលធាលជាកូននេរី
២៨ នេរីជាកូនម៉េលឃី
ម៉េលឃីជាកូនអាត់ដាយ
អាត់ដាយជាកូនកូសាម
កូសាមជាកូនអេលម៉ាដាម
អេលម៉ាដាមជាកូនអ៊ើរ
២៩ អ៊ើរជាកូនយេស៊ូ
យេស៊ូជាកូនអេលាស៊ើរ
អេលាស៊ើរជាកូនយ៉ូរីម
យ៉ូរីមជាកូនម៉ាថាត់
ម៉ាថាត់ជាកូនលេវី
៣០ លេវីជាកូនស៊ីម្មាន
ស៊ីម្មានជាកូនយូដាស
យូដាសជាកូនយ៉ូសែប
យ៉ូសែបជាកូនយ៉ូណាម
យ៉ូណាមជាកូនអេលាគីម
៣១ អេលាគីមជាកូនម៉េលា
ម៉េលាជាកូនម៉េណា
ម៉េណាជាកូនម៉ាតាថា
ម៉ាតាថាជាកូនណាថាន់+
ណាថាន់ជាកូនដាវីឌ+
អ៊ីសាយជាកូនអូបិឌ+
អូបិឌជាកូនបូអូស+
បូអូសជាកូនសាលម៉ូន+
សាលម៉ូនជាកូនណាសូន+
៣៣ ណាសូនជាកូនអាមីណាដាប
អាមីណាដាបជាកូនអាកនី
អាកនីជាកូនហេស្រុន
ហេស្រុនជាកូនពេរេស+
ពេរេសជាកូនយូដា+
យ៉ាកុបជាកូនអ៊ីសាក+
អ៊ីសាកជាកូនអាប្រាហាំ+
អាប្រាហាំជាកូនថេរ៉ា+
ថេរ៉ាជាកូនណេឃ័រ+
សេរូកជាកូនរេហ៊ូ+
រេហ៊ូជាកូនពេឡេក+
ពេឡេកជាកូនហេបឺរ+
ហេបឺរជាកូនសេឡា+
៣៦ សេឡាជាកូនកៃណាន
កៃណានជាកូនអាប៉ាក់សាឌ+
អាប៉ាក់សាឌជាកូនសិម+
សិមជាកូនណូអេ+
ណូអេជាកូនឡេម៉េក+
ម៉េធូសាឡាជាកូនអេណុក
អេណុកជាកូនយ៉ារេឌ+
យ៉ារេឌជាកូនម៉ាហាលាល+
ម៉ាហាលាលជាកូនកៃណាន+
អេណុសជាកូនសេត+
សេតជាកូនអាដាម+
អាដាមជាកូនព្រះ។
៤ រួចមក លោកយេស៊ូបានពេញទៅដោយឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។ លោកបានចាកចេញពីទន្លេយ៉ូដាន់ ហើយឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះបាននាំលោកពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ+ ២ អស់៤០ថ្ងៃ។ នៅទីនោះ មេកំណាច*បានល្បួងលោក។+ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ លោកមិនបានពិសាអ្វីសោះ។ លុះផុតពេលនោះទៅ លោកក៏ឃ្លាន។ ៣ ភ្លាមនោះ មេកំណាចនិយាយទៅកាន់លោកថា៖ «ប្រសិនបើអ្នកជាកូនរបស់ព្រះមែន ចូរបង្គាប់ដុំថ្មនេះឲ្យក្លាយជានំប៉័ង*ទៅ»។ ៤ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូតបឆ្លើយថា៖ «បទគម្ពីរចែងថា៖ ‹មនុស្សមិនត្រូវរស់ដោយសារតែនំប៉័ង*ប៉ុណ្ណោះទេ›»។+
៥ ដូច្នេះ មេកំណាចក៏នាំលោកទៅកន្លែងដ៏ខ្ពស់មួយ រួចបង្ហាញរាជាណាចក្រទាំងឡាយនៅផែនដី ឲ្យលោកឃើញក្នុងមួយរំពេច។+ ៦ បន្ទាប់មក មេកំណាចនិយាយទៅលោកថា៖ «ខ្ញុំនឹងឲ្យអំណាចនៃរាជាណាចក្រទាំងអស់នេះ និងភាពរុងរឿងនៃរាជាណាចក្រទាំងអស់នេះដល់អ្នក ពីព្រោះអ្វីៗទាំងនេះបានត្រូវប្រគល់មកឲ្យខ្ញុំ+ ហើយខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកណាក៏បានស្រេចតែចិត្តខ្ញុំ។ ៧ ដូច្នេះ ប្រសិនបើអ្នកក្រាបប្រណិប័តន៍ខ្ញុំតែមួយដង អ្វីទាំងអស់នេះនឹងទៅជារបស់អ្នក»។ ៨ លោកយេស៊ូបានតបឆ្លើយថា៖ «បទគម្ពីរចែងថា៖ ‹គឺព្រះយេហូវ៉ា*ជាព្រះរបស់អ្នក ដែលអ្នកត្រូវគោរពប្រណិប័តន៍ ហើយគឺសម្រាប់តែលោកប៉ុណ្ណោះ ដែលអ្នកត្រូវបំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋ›»។+
៩ បន្ទាប់មក មេកំណាចនាំលោកចូលទៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម ហើយដាក់លោកនៅលើទីខ្ពស់បំផុត*នៃកំពែងវិហារ រួចប្រាប់ថា៖ «ប្រសិនបើអ្នកជាកូនរបស់ព្រះមែន ចូរលោតចុះពីកំពែងនេះទៅ+ ១០ ពីព្រោះបទគម្ពីរចែងថា៖ ‹លោកនឹងឲ្យការណែនាំស្ដីអំពីអ្នក ដល់បណ្ដាទេវតារបស់លោក ដើម្បីថែរក្សាអ្នក› ១១ ហើយ‹ពួកគេនឹងទ្រអ្នកលើដៃរបស់ពួកគេ មិនឲ្យជើងរបស់អ្នកទង្គិចនឹងថ្មឡើយ›»។+ ១២ លោកយេស៊ូតបឆ្លើយថា៖ «បទគម្ពីរចែងថា៖ ‹អ្នកមិនត្រូវល្បងលព្រះយេហូវ៉ា*ជាព្រះរបស់អ្នកឡើយ›»។+ ១៣ ដូច្នេះ ក្រោយពីបានល្បួងលោកចប់ហើយ មេកំណាចក៏ចេញពីលោកទៅ រហូតដល់មានឱកាសល្អមួយទៀត។+
១៤ បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូបានពេញទៅដោយឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ។ រួចលោកក៏ត្រឡប់ទៅស្រុកកាលីឡេវិញ+ ហើយពាក្យសរសើរអំពីលោកបានឮសុសសាយទូទាំងតំបន់នៅជុំវិញនោះ។ ១៥ ម្យ៉ាងទៀត លោកចាប់ផ្ដើមបង្រៀនក្នុងសាលាប្រជុំ*នៅទីនោះ ហើយបណ្ដាជនទាំងអស់បានសរសើរតម្កើងលោក។
១៦ ក្រោយមក លោកបានទៅដល់ក្រុងណាសារ៉ែត+ ជាក្រុងដែលលោកបានធំឡើង។ រួចលោកចូលទៅក្នុងសាលាប្រជុំនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក*តាមទម្លាប់របស់លោក+ ហើយក្រោកឈរឡើងដើម្បីអានបទគម្ពីរ។ ១៧ ដូច្នេះ គេបានហុចរមូរ*របស់អេសាយដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយឲ្យទៅលោក រួចលោកបើករមូរនោះ ហើយរកកន្លែងដែលចែងថា៖ ១៨ «ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ា*សណ្ឋិតលើខ្ញុំ ពីព្រោះលោកបានរើសតាំងខ្ញុំឲ្យប្រកាសដំណឹងល្អដល់អ្នកក្រីក្រ។ លោកបានចាត់ខ្ញុំឲ្យផ្សព្វផ្សាយប្រាប់អ្នកដែលជាប់ជាឈ្លើយអំពីការដោះលែង និងប្រាប់អ្នកដែលងងឹតភ្នែកអំពីការមើលឃើញឡើងវិញ ហើយរំដោះអស់អ្នកដែលត្រូវគេជិះជាន់+ ១៩ ថែមទាំងផ្សព្វផ្សាយអំពីឆ្នាំដែលព្រះយេហូវ៉ា*ពេញចិត្ត»។+ ២០ លុះអានចប់ហើយ លោកមូររមូរនោះ រួចហុចឲ្យអ្នកបម្រើការសាលាប្រជុំវិញ។ បន្ទាប់មក លោកក៏អង្គុយចុះ។ ពេលនោះ មនុស្សទាំងអស់ក្នុងសាលាប្រជុំកំពុងសម្លឹងមើលលោក។ ២១ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «បទគម្ពីរដែលអ្នកទើបតែស្ដាប់ បានក្លាយជាការពិតនៅថ្ងៃនេះ»។+
២២ ពួកគេទាំងអស់គ្នាចាប់ផ្ដើមសរសើរលោក ហើយនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តដោយសារសម្ដីដ៏ពីរោះដែលចេញពីមាត់លោក។+ រួចពួកគេនិយាយគ្នាថា៖ «អ្នកនេះជាកូនរបស់យ៉ូសែប មែនទេ?»។+ ២៣ ឮដូច្នេះ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាច្បាស់ជានឹងនិយាយពាក្យនេះដាក់ខ្ញុំថា៖ ‹គ្រូពេទ្យអើយ ចូរធ្វើឲ្យខ្លួនអ្នកជាសះស្បើយសិនទៅ។ យើងបានឮថាអ្នកបានធ្វើអ្វីៗជាច្រើននៅក្រុងកាពើណិម ចូរធ្វើដូច្នេះនៅទីនេះក្នុងស្រុកកំណើតរបស់អ្នកដែរ›»។+ ២៤ ដូច្នេះ លោកមានប្រសាសន៍ទៀតថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា មិនដែលមានអ្នកប្រកាសទំនាយណាដែលគេទទួលស្គាល់នៅក្នុងស្រុករបស់គាត់ទេ។+ ២៥ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា នៅសម័យអេលីយ៉ា មានស្ត្រីមេម៉ាយជាច្រើននៅក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល ពេលនោះមានគ្រោះរាំងស្ងួតអស់បីឆ្នាំកន្លះដែលនាំឲ្យមានការអត់ឃ្លានជាខ្លាំងនៅក្នុងស្រុកទាំងមូល។+ ២៦ ប៉ុន្តែ អេលីយ៉ាមិនបានត្រូវចាត់ឲ្យទៅឯស្ត្រីទាំងនោះឡើយ តែបានត្រូវចាត់ឲ្យទៅឯស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់នៅភូមិសេរ៉ាផាតក្នុងស្រុកស៊ីដូនតែប៉ុណ្ណោះ។+ ២៧ ចំណែកនៅសម័យអេលីសេដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយវិញ មានអ្នកកើតឃ្លង់ជាច្រើននាក់នៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល តែគ្មានអ្នកណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេបានត្រូវធ្វើឲ្យជាស្អាតទេ មានតែណាម៉ានដែលជាជនជាតិស៊ីរីប៉ុណ្ណោះ»។+ ២៨ ពេលមនុស្សក្នុងសាលាប្រជុំឮពាក្យទាំងនេះ ពួកគេខឹងយ៉ាងខ្លាំង។+ ២៩ ភ្លាមនោះ ពួកគេក៏ក្រោកឡើងយកលោកចេញទៅក្រៅក្រុង រួចនាំទៅឯចំណោតភ្នំដែលជាទីតាំងក្រុងរបស់ពួកគេ ដើម្បីបោះទម្លាក់លោកទៅក្រោម។ ៣០ ប៉ុន្តែ លោកបានដើរចេញពីកណ្ដាលពួកគេទៅ។+
៣១ ក្រោយនោះ លោកចុះទៅក្រុងកាពើណិមនៅស្រុកកាលីឡេ ហើយបានបង្រៀនបណ្ដាជននៅថ្ងៃឈប់សម្រាក។+ ៣២ ពួកគេបាននឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តដោយសារសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោក+ ពីព្រោះលោកមានប្រសាសន៍ដូចជាអ្នកដែលមានអំណាចពីព្រះ។ ៣៣ ដំណាលគ្នានោះ ក្នុងសាលាប្រជុំមានបុរសម្នាក់ដែលមានវិញ្ញាណអសោច*ចូល ហើយគាត់ស្រែកយ៉ាងខ្លាំងថា៖+ ៣៤ «នែ! យេស៊ូពីក្រុងណាសារ៉ែត!+ តើអ្នកមករំខានពួកយើងធ្វើអ្វី? តើអ្នកមកបំផ្លាញយើងឬ? ខ្ញុំដឹងច្បាស់ថាអ្នកជាអ្នកណា។ អ្នកជាអ្នកបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ»។+ ៣៥ លោកយេស៊ូក៏ស្ដីបន្ទោសវាថា៖ «ចូរស្ងៀមទៅ! ហើយចេញពីគាត់ភ្លាម»។ ដូច្នេះ វិញ្ញាណកំណាចនោះបានផ្ដួលបុរសនោះនៅមុខបណ្ដាជន រួចចេញពីគាត់ទៅដោយមិនធ្វើទុក្ខគាត់ឡើយ។ ៣៦ ឃើញដូច្នេះ ពួកគេទាំងអស់គ្នានឹកស្ងើចក្នុងចិត្ត ហើយចាប់ផ្ដើមនិយាយគ្នាថា៖ «សម្ដីអ្វីក៏ពូកែម្ល៉េះ! ព្រោះលោកបង្គាប់វិញ្ញាណអសោចដោយអំណាចនិងឫទ្ធានុភាព ហើយពួកវាក៏ចេញទៅ!»។ ៣៧ ដូច្នេះ ដំណឹងអំពីលោកបានឮសុសសាយពេញតំបន់នៅជុំវិញនោះ។
៣៨ បន្ទាប់មក លោកបានចាកចេញពីសាលាប្រជុំ។ ក្រោយនោះ លោកក៏ចូលទៅក្នុងផ្ទះស៊ីម៉ូន។ ម្ដាយក្មេករបស់ស៊ីម៉ូនកំពុងគ្រុនក្ដៅខ្លាំង ហើយពួកគេបានសុំលោកឲ្យជួយគាត់។+ ៣៩ ដូច្នេះ លោកបានចូលទៅឈរជិតគាត់ ហើយធ្វើឲ្យគ្រុនក្ដៅចេញពីគាត់។ នោះគាត់ក៏បាត់គ្រុនភ្លាម រួចគាត់ក្រោកឡើងចាប់ផ្ដើមធ្វើអាហារជូនលោកនិងពួកគាត់ពិសា។
៤០ លុះដល់ថ្ងៃលិច មនុស្សបាននាំអស់អ្នកដែលមានជំងឺផ្សេងៗទៅឯលោក។ លោកបានដាក់ដៃលើពួកគេម្នាក់ៗ ធ្វើឲ្យពួកគេជាសះស្បើយ។+ ៤១ ពួកវិញ្ញាណកំណាចក៏បានចេញពីមនុស្សជាច្រើន ទាំងស្រែកឡើងថា៖ «អ្នកជាបុត្ររបស់ព្រះ»។+ ប៉ុន្តែ លោកបានស្ដីបន្ទោសពួកវា ហើយមិនឲ្យពួកវានិយាយទេ+ ពីព្រោះពួកវាដឹងថាលោកគឺជាគ្រិស្ត។+
៤២ លុះព្រលឹមឡើង លោកចេញទៅកន្លែងមួយដាច់ឆ្ងាយពីគេ។+ ឯបណ្ដាជនវិញ ពួកគេចាប់ផ្ដើមដើររកលោក រហូតដល់កន្លែងដែលលោកនៅ ហើយព្យាយាមឃាត់លោកមិនឲ្យចេញពីពួកគេទេ។ ៤៣ ប៉ុន្តែ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំក៏ត្រូវប្រកាសដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនៅក្រុងផ្សេងទៀតដែរ ពីព្រោះនេះជាមូលហេតុដែលខ្ញុំបានត្រូវចាត់ឲ្យមក»។+ ៤៤ ដូច្នេះ លោកបន្តផ្សព្វផ្សាយនៅក្នុងសាលាប្រជុំផ្សេងៗនៅតំបន់យូឌា។
៥ នៅគ្រាមួយ បណ្ដាជនកំពុងស្ដាប់លោកយេស៊ូបង្រៀនបណ្ដាំរបស់ព្រះនៅក្បែរបឹងកេណិសារ៉ែត។* ពេលនោះ បណ្ដាជនខំប្រជ្រៀតគ្នាចូលទៅជិតលោក។+ ២ ខណៈនោះ លោកឃើញទូកនេសាទពីរចតនៅមាត់បឹង តែពួកអ្នកនេសាទបានឡើងពីទូកទៅលាងអួនរបស់ពួកគេ។+ ៣ លោកក៏ចុះក្នុងទូកមួយរបស់ស៊ីម៉ូន ហើយសុំគាត់ឲ្យចេញទូកទៅឆ្ងាយបន្តិចពីមាត់បឹង។ រួចលោកអង្គុយចុះ ហើយចាប់ផ្ដើមបង្រៀនបណ្ដាជនពីក្នុងទូកនោះ។ ៤ លុះបង្រៀនរួចហើយ លោកក៏ប្រាប់ស៊ីម៉ូនថា៖ «ចូរទៅកន្លែងដែលមានទឹកជ្រៅ ហើយទម្លាក់អួននៅទីនោះ»។ ៥ ក៏ប៉ុន្តែ ស៊ីម៉ូនតបវិញថា៖ «លោកគ្រូ យើងបានខំប្រឹងអស់មួយយប់ តែចាប់មិនបានអ្វីសោះ។+ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនឹងទម្លាក់អួនតាមប្រសាសន៍លោក»។ ៦ ពេលទម្លាក់អួនតាមប្រសាសន៍លោក ពួកគេចាប់បានត្រីច្រើនសន្ធឹកណាស់ រហូតដល់អួនរបស់ពួកគេចាប់ផ្ដើមធ្លាយ។+ ៧ ដូច្នេះ ពួកគេធ្វើសញ្ញាឲ្យដៃគូរបស់ពួកគេដែលនៅក្នុងទូកផ្សេងទៀតមកជួយ។ អ្នកទាំងនោះក៏មក រួចពួកគេដាក់ត្រីពេញទូកទាំងពីរ គឺត្រីច្រើនដល់ម្ល៉េះបានជាទូកហៀបនឹងលិច។ ៨ ឃើញដូច្នេះ ស៊ីម៉ូនពេត្រុសលុតជង្គង់នៅមុខលោកយេស៊ូ ហើយនិយាយថា៖ «លោកម្ចាស់ សូមចេញពីខ្ញុំទៅ ពីព្រោះខ្ញុំជាមនុស្សមានភាពខុសឆ្គង»។ ៩ ព្រោះក្រោយពីចាប់បានត្រីច្រើនដូច្នេះ ស៊ីម៉ូនពេត្រុសនិងអស់អ្នកដែលនៅជាមួយនឹងគាត់ បាននឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តក្រៃលែង ១០ ហើយកូនប្រុសពីរនាក់របស់សេបេដេ គឺយ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន+ដែលជាដៃគូរបស់ស៊ីម៉ូន ក៏នឹកអស្ចារ្យដែរ។ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅស៊ីម៉ូនថា៖ «កុំខ្លាចឡើយ។ ចាប់តាំងពីឥឡូវនេះទៅ អ្នកនឹងនេសាទមនុស្សវិញ»។+ ១១ ដូច្នេះ ពួកគេបានអុំទូកមកដីគោកវិញ រួចទុកអ្វីៗទាំងអស់ចោល ហើយទៅតាមលោក។+
១២ នៅគ្រាមួយផ្សេងទៀត ពេលលោកនៅក្រុងមួយ មើល! មានបុរសម្នាក់កើតឃ្លង់ពេញខ្លួន! កាលដែលបុរសនោះឃើញលោកយេស៊ូ គាត់ក៏ទៅជិត រួចក្រាបគោរពលោក ហើយអង្វរថា៖ «លោកម្ចាស់ បើលោកចង់ធ្វើឲ្យខ្ញុំជាស្អាត លោកអាចធ្វើបាន»។+ ១៣ ដូច្នេះ លោកក៏លូកដៃទៅពាល់គាត់ ហើយពោលថា៖ «ខ្ញុំចង់ធ្វើឲ្យអ្នកជាស្អាតមែន! សូមឲ្យជាស្អាតចុះ»។ រំពេចនោះ ជំងឺឃ្លង់បានបាត់ពីខ្លួនគាត់ទៅ។+ ១៤ រួចមក លោកបង្គាប់បុរសនោះកុំឲ្យប្រាប់អ្នកណាឲ្យសោះ ហើយលោកបានប្រាប់ទៀតថា៖ «ដោយសារអ្នកបានជាស្អាត ចូរទៅបង្ហាញខ្លួនដល់ពួកសង្ឃ ហើយជូនគ្រឿងបូជាដូចដែលច្បាប់ម៉ូសេបានបង្គាប់+ ដើម្បីឲ្យពួកសង្ឃអាចឃើញថាអ្នកបានជាស្អាតហើយ»។+ ១៥ ប៉ុន្តែ ដំណឹងនោះបានឮសុសសាយ រួចមនុស្សបានមូលគ្នាជាក្រុមធំៗ មកស្ដាប់លោក ហើយសុំលោកធ្វើឲ្យពួកគេជាសះស្បើយពីជំងឺ។+ ១៦ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ជារឿយៗ លោកទៅកន្លែងដាច់ឆ្ងាយពីគេដើម្បីអធិដ្ឋាន។
១៧ នៅថ្ងៃមួយ ពេលលោកកំពុងបង្រៀន ពួកផារិស៊ី*និងពួកអ្នកបង្រៀនច្បាប់* ដែលមកពីគ្រប់ភូមិនៃស្រុកកាលីឡេនិងតំបន់យូឌា និងពីក្រុងយេរូសាឡិម ក៏អង្គុយនៅទីនោះដែរ ហើយព្រះយេហូវ៉ា*បានឲ្យឫទ្ធានុភាពដល់លោកយេស៊ូ ដើម្បីធ្វើឲ្យមនុស្សជាសះស្បើយ។+ ១៨ មើល! មានបុរសស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងម្នាក់ដេកនៅលើគ្រែស្នែង ហើយពួកអ្នកដែលសែងគាត់ កំពុងរកផ្លូវនាំគាត់ចូលទៅក្នុងផ្ទះនោះ ដើម្បីដាក់គាត់នៅមុខលោកយេស៊ូ។+ ១៩ ប៉ុន្តែ ដោយសារមានមនុស្សច្រើនកកកុញ ពួកគេមិនអាចរកផ្លូវនាំបុរសនោះចូលទៅក្នុងបានឡើយ។ ដូច្នេះ ពួកគេក៏ឡើងទៅលើដំបូល រួចបើកក្បឿង ហើយសម្រូតគាត់លើគ្រែស្នែង ចុះនៅខាងមុខលោកយេស៊ូតែម្ដង។ ២០ ពេលលោកឃើញជំនឿរបស់ពួកគេ លោកមានប្រសាសន៍ទៅបុរសស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងថា៖ «ការខុសឆ្គងរបស់អ្នកបានត្រូវអភ័យទោសឲ្យហើយ»។+ ២១ ឮដូច្នេះ ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និងពួកផារិស៊ីចាប់ផ្ដើមរិះគិតក្នុងចិត្តថា៖ «តើអ្នកដែលកំពុងនិយាយប្រមាថព្រះនេះជាអ្នកណា? ក្រៅពីព្រះ តើអ្នកណាអាចអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គងបាន?»។+ ២២ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូបានជ្រាបអំពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងរិះគិត។ លោកក៏សួរថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នារិះគិតបែបនេះ? ២៣ តើមួយណាស្រួលជាង? និយាយថា៖ ‹ការខុសឆ្គងរបស់អ្នកបានត្រូវអភ័យទោសឲ្យហើយ› ឬនិយាយថា៖ ‹ចូរងើបឡើង ហើយដើរទៅចុះ›។ ២៤ ក៏ប៉ុន្តែ ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា កូនមនុស្សមានអំណាចនៅផែនដីដើម្បីអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គង»។ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅកាន់បុរសស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នកថា ចូរងើបឡើង យកគ្រែស្នែងរបស់អ្នក ហើយទៅផ្ទះចុះ»។+ ២៥ រំពេចនោះ គាត់ក៏ងើបឡើងនៅមុខពួកគេ ហើយយកគ្រែស្នែងរបស់គាត់ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ព្រមទាំងសរសើរតម្កើងព្រះ។ ២៦ បណ្ដាជនគ្រប់គ្នារំភើបចិត្តក្រៃលែង ក៏ចាប់ផ្ដើមសរសើរតម្កើងព្រះ ហើយពួកគេបានកោតស្ងើចជាខ្លាំង ដោយនិយាយថា៖ «ថ្ងៃនេះ យើងបានឃើញការអស្ចារ្យណាស់!»។
២៧ បន្ទាប់ពីនេះ លោកបានចេញទៅ ហើយឃើញអ្នកយកពន្ធម្នាក់ឈ្មោះលេវី កំពុងអង្គុយនៅកន្លែងយកពន្ធ។ លោកមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ចូរមកតាមខ្ញុំ»។*+ ២៨ ឮដូច្នេះ លេវីក៏ទុកអ្វីៗទាំងអស់ចោល ហើយក្រោកឡើងទៅតាមលោក។ ២៩ រួចមក លេវីបានរៀបចំពិធីជប់លៀងដ៏ធំមួយនៅផ្ទះរបស់គាត់។ ក្នុងពិធីនោះ មានអ្នកយកពន្ធមួយក្រុមធំ និងអ្នកឯទៀតកំពុងអង្គុយរួមតុជាមួយនឹងពួកគាត់។+ ៣០ ឃើញដូច្នេះ ពួកផារិស៊ីនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ចាប់ផ្ដើមរអ៊ូរទាំដាក់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាផឹកនិងបរិភោគជាមួយនឹងអ្នកយកពន្ធនិងអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដូច្នេះ?»។+ ៣១ លោកយេស៊ូតបឆ្លើយថា៖ «មនុស្សដែលមានសុខភាពល្អមិនត្រូវការគ្រូពេទ្យទេ តែអ្នកដែលឈឺ ទើបត្រូវការគ្រូពេទ្យ។+ ៣២ ខ្ញុំមិនបានមកដើម្បីហៅមនុស្សសុចរិតទេ តែបានមកដើម្បីហៅអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងឲ្យប្រែចិត្តវិញ»។+
៣៣ ពួកគេជម្រាបលោកថា៖ «ពួកអ្នកកាន់តាមយ៉ូហានតមអាហារជាញឹកញយ ថែមទាំងអធិដ្ឋានអង្វរសុំ ហើយពួកអ្នកកាន់តាមពួកផារិស៊ីក៏ធ្វើដូច្នេះដែរ។ ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកកាន់តាមលោកបែរជាផឹកនិងបរិភោគទៅវិញ»។+ ៣៤ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមិនអាចបង្ខំមិត្តភក្ដិរបស់កូនកំលោះឲ្យតមអាហារទេ ដរាបណាកូនកំលោះនៅជាមួយនឹងពួកគេ មែនទេ? ៣៥ ក៏ប៉ុន្តែ នឹងមានគ្រាមកដល់ ពេលដែលកូនកំលោះ+នឹងត្រូវគេពង្រាត់ចេញពីមិត្តភក្ដិ ហើយនៅគ្រានោះពួកគេនឹងតមអាហារ»។+
៣៦ លោកក៏លើកឧទាហរណ៍មួយទៀតថា៖ «គ្មានអ្នកណាកាត់ក្រណាត់ពីសម្លៀកបំពាក់ថ្មី យកមកប៉ះសម្លៀកបំពាក់ចាស់ទេ។ បើធ្វើដូច្នេះ ក្រណាត់ថ្មីនឹងធ្វើឲ្យសម្លៀកបំពាក់ចាស់រហែក ហើយក្រណាត់ថ្មីនោះក៏មិនសមនឹងសម្លៀកបំពាក់ចាស់ដែរ។+ ៣៧ ម្យ៉ាងទៀត គ្មានអ្នកណាយកស្រាថ្មីមកដាក់ក្នុងថង់ស្បែកចាស់ទេ។ បើធ្វើដូច្នោះ ថង់ស្បែកនឹងធ្លាយ ស្រាក៏ហូរចេញអស់ ហើយថង់ស្បែកក៏ត្រូវខូចដែរ។ ៣៨ ផ្ទុយទៅវិញ គេដាក់ស្រាថ្មីក្នុងថង់ស្បែកថ្មី។ ៣៩ អ្នកណាដែលពិសាស្រាចាស់ មិនដែលចង់ពិសាស្រាថ្មីឡើយ ព្រោះអ្នកនោះនិយាយថា៖ ‹ស្រាចាស់មានគុណភាពល្អជាង›»។
៦ នៅថ្ងៃឈប់សម្រាកមួយ លោកកំពុងដើរកាត់វាលស្រូវសាលី ហើយពួកអ្នកកាន់តាមលោកដើរបណ្ដើរ កាច់កួរស្រូវមកឈ្លីបរិភោគបណ្ដើរ។+ ២ ឃើញដូច្នេះ ពួកផារិស៊ីខ្លះសួរថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាកំពុងធ្វើអ្វីដែលច្បាប់មិនអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកដូច្នេះ?»។+ ៣ លោកយេស៊ូក៏តបថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមិនធ្លាប់អានអំពីអ្វីដែលដាវីឌបានធ្វើ ពេលគាត់និងពួកបុរសដែលនៅជាមួយនឹងគាត់ឃ្លានទេឬ?+ ៤ គាត់បានចូលក្នុងវិហារ*របស់ព្រះ ហើយយកនំប៉័ងតាំងទុកជាគ្រឿងបូជា មកបរិភោគជាមួយនឹងពួកបុរសរបស់គាត់ ដែលគ្មានអ្នកណាមានច្បាប់បរិភោគទេ ក្រៅពីពួកសង្ឃ មែនទេ?»។+ ៥ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេទៀតថា៖ «កូនមនុស្សជាម្ចាស់លើថ្ងៃឈប់សម្រាក»។+
៦ នៅថ្ងៃឈប់សម្រាកមួយទៀត+ លោកបានចូលទៅក្នុងសាលាប្រជុំ ហើយចាប់ផ្ដើមបង្រៀន។ នៅទីនោះ មានបុរសម្នាក់ស្វិតដៃស្ដាំ។+ ៧ ពេលនោះ ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និងពួកផារិស៊ីចាំសង្កេតមើលថា លោកយេស៊ូនឹងធ្វើឲ្យបុរសនោះជាសះស្បើយនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកឬយ៉ាងណា ដើម្បីមានហេតុចោទប្រកាន់លោក។ ៨ ប៉ុន្តែ លោកជ្រាបអំពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងរិះគិតក្នុងចិត្ត។+ លោកក៏មានប្រសាសន៍ទៅបុរសស្វិតដៃថា៖ «ចូរក្រោកឡើង ហើយមកឈរនៅចំកណ្ដាលនេះ»។ ឮដូច្នោះ បុរសនោះក៏ក្រោកឡើង ហើយមកឈរនៅទីនោះ។ ៩ បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ខ្ញុំចង់សួរអ្នករាល់គ្នាថា នៅថ្ងៃឈប់សម្រាក តើមានច្បាប់ឲ្យធ្វើអំពើល្អ ឬធ្វើអំពើអាក្រក់? តើមានច្បាប់ឲ្យសង្គ្រោះជីវិត* ឬសម្លាប់ជីវិត?»។+ ១០ ក្រោយពីបានមើលមុខពួកគេទាំងអស់គ្នាហើយ លោកប្រាប់បុរសស្វិតដៃថា៖ «ចូរលាដៃរបស់អ្នក»។ បុរសនោះក៏លាដៃ ហើយដៃរបស់គាត់បានជាឡើងវិញ។ ១១ ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និងពួកផារិស៊ីបានខឹងយ៉ាងខ្លាំង រួចពួកគេក៏ពិភាក្សាគ្នារកវិធីធ្វើបាបលោកយេស៊ូ។
១២ នៅថ្ងៃមួយ លោកបានឡើងលើភ្នំដើម្បីអធិដ្ឋាន+ ហើយលោកបានអធិដ្ឋានទៅព្រះពេញមួយយប់។+ ១៣ លុះព្រឹកឡើង លោកហៅពួកអ្នកកាន់តាមឲ្យមកឯលោក។ ពីក្នុងចំណោមពួកគេ លោកបានជ្រើសរើស១២នាក់ ហើយហៅពួកគេថាសាវ័ក។* ពួកគេមានឈ្មោះដូចតទៅ៖+ ១៤ ស៊ីម៉ូនដែលលោកដាក់ឈ្មោះមួយទៀតថាពេត្រុស និងអនទ្រេជាប្អូន ហើយក៏មានយ៉ាកុប យ៉ូហាន ភីលីព+ បាថូឡូម៉េ ១៥ ម៉ាថាយ ថូម៉ាស់+ យ៉ាកុបជាកូនអាល់ផៀស និងស៊ីម៉ូនដែលគេហៅថា«អ្នកខ្នះខ្នែង» ១៦ យូដាសជាកូនយ៉ាកុប និងយូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុតដែលក្រោយមកបានក្បត់លោកយេស៊ូ។
១៧ រួចលោកនិងពួកគាត់ចុះពីលើភ្នំ ហើយឈរនៅកន្លែងមួយដែលរាបស្មើ។ នៅទីនោះ មានអ្នកកាន់តាមលោកមួយក្រុមធំ និងមនុស្សជាច្រើនកុះករមកពីគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងតំបន់យូឌា និងក្រុងយេរូសាឡិម ហើយមកពីក្រុងទីរ៉ុសនិងក្រុងស៊ីដូនដែលនៅមាត់សមុទ្រ។ មនុស្សទាំងនោះបានមកដើម្បីស្ដាប់លោក និងដើម្បីឲ្យលោកធ្វើឲ្យពួកគេជាសះស្បើយពីជំងឺ។ ១៨ សូម្បីតែអស់អ្នកដែលពួកវិញ្ញាណអសោចធ្វើទុក្ខ ក៏បានជាដែរ។ ១៩ ពេលមនុស្សបានប៉ះលោក ឫទ្ធានុភាពបានចេញពីលោក+ ហើយធ្វើឲ្យពួកគេជាសះស្បើយ។ ហេតុនេះហើយបានជាបណ្ដាជនគ្រប់គ្នាចង់ប៉ះលោក។
២០ រួចលោកមើលមុខពួកអ្នកកាន់តាម ហើយចាប់ផ្ដើមមានប្រសាសន៍ថា៖
«អ្នករាល់គ្នាដែលក្រីក្រ មានសុភមង្គលហើយ! ពីព្រោះរាជាណាចក្រព្រះជារបស់អ្នករាល់គ្នា។+
២១ «អ្នករាល់គ្នាដែលស្រេកឃ្លានឥឡូវនេះ មានសុភមង្គលហើយ! ពីព្រោះអ្នកនឹងបានឆ្អែតស្កប់ស្កល់។+
«អ្នករាល់គ្នាដែលយំឥឡូវនេះ មានសុភមង្គលហើយ! ពីព្រោះអ្នកនឹងសើចសប្បាយ។+
២២ «អ្នករាល់គ្នាដែលគេស្អប់+ គេឈប់រាប់អាន+ គេជេរប្រមាថ គេបង្ខូចកេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងគេចាត់ទុកថាជាមនុស្សទុច្ចរិតដោយសារកូនមនុស្ស នោះអ្នករាល់គ្នាមានសុភមង្គលហើយ! ២៣ នៅពេលជួបរឿងនោះ ចូរត្រេកអរ ហើយលោតកញ្ឆេងចុះ ព្រោះមើល! អ្នករាល់គ្នាមានរង្វាន់យ៉ាងធំនៅស្ថានសួគ៌ ពីព្រោះបុព្វបុរសរបស់ពួកគេធ្លាប់ប្រព្រឹត្តចំពោះពួកអ្នកប្រកាសទំនាយយ៉ាងដូច្នោះដែរ។+
២៤ «ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាដែលជាអ្នកមាន នឹងត្រូវវេទនាណាស់!+ ពីព្រោះអ្នកបានទទួលភាពស្រណុកសុខស្រួលគ្រប់សព្វរួចហើយ។+
២៥ «អ្នករាល់គ្នាដែលឆ្អែតស្កប់ស្កល់ឥឡូវនេះ នឹងត្រូវវេទនាណាស់! ពីព្រោះអ្នកនឹងអត់ឃ្លានវិញ។
«អ្នករាល់គ្នាដែលសើចឥឡូវនេះ នឹងត្រូវវេទនាណាស់! ពីព្រោះអ្នកនឹងយំដោយក្ដីទុក្ខព្រួយ។+
២៦ «អ្នករាល់គ្នាដែលមនុស្សទាំងអស់សរសើរ នឹងត្រូវវេទនាណាស់!+ ពីព្រោះបុព្វបុរសរបស់មនុស្សទាំងអស់នោះក៏ធ្លាប់សរសើរពួកអ្នកប្រកាសទំនាយមិនពិតយ៉ាងដូច្នោះដែរ។
២៧ «ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងស្ដាប់ថា ចូរបន្តស្រឡាញ់សត្រូវរបស់អ្នក និងប្រព្រឹត្តល្អចំពោះអស់អ្នកដែលស្អប់អ្នករាល់គ្នា+ ២៨ ហើយជូនពរអស់អ្នកដែលប្រទេចផ្ដាសាអ្នករាល់គ្នា ព្រមទាំងអធិដ្ឋានឲ្យអស់អ្នកដែលតិះដៀលអ្នកផងដែរ។+ ២៩ បើអ្នកណាទះកំផ្លៀងអ្នកម្ខាង ចូរបែរឲ្យគេទះម្ខាងទៀតចុះ ហើយបើអ្នកណាយកសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់អ្នក ចូរឲ្យគេយកទាំងសម្លៀកបំពាក់ក្នុងផង។+ ៣០ ពេលអ្នកណាសុំអ្វីពីអ្នក ចូរឲ្យទៅគាត់ចុះ+ ហើយបើអ្នកណាយកអ្វីដែលជារបស់អ្នក កុំទារពីគាត់វិញឡើយ។
៣១ «ម្យ៉ាងទៀត ចូរប្រព្រឹត្តទៅលើអ្នកឯទៀត ដូចដែលអ្នកចង់ឲ្យពួកគេប្រព្រឹត្តមកលើអ្នកដែរ។+
៣២ «ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់តែអ្នកណាដែលស្រឡាញ់អ្នក តើមានគុណបំណាច់អ្វី? ព្រោះសូម្បីតែអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ក៏ស្រឡាញ់តែអ្នកដែលស្រឡាញ់ពួកគេដែរ។+ ៣៣ បើអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តអំពើល្អចំពោះតែអ្នកណាដែលប្រព្រឹត្តអំពើល្អចំពោះអ្នក តើមានគុណបំណាច់អ្វី? សូម្បីតែអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ក៏ធ្វើដូច្នេះដែរ។ ៣៤ ម្យ៉ាងទៀត ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាឲ្យអ្នកណាខ្ចី* ហើយសង្ឃឹមថាអ្នកនោះនឹងសងវិញ តើមានគុណបំណាច់អ្វី?+ សូម្បីតែអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ក៏ឲ្យអ្នកផ្សេងទៀតដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងខ្ចីដែរ ដើម្បីអាចទទួលសំណងគ្រប់ចំនួន។ ៣៥ ផ្ទុយទៅវិញ ចូរបន្តស្រឡាញ់សត្រូវរបស់អ្នក ហើយប្រព្រឹត្តអំពើល្អ ថែមទាំងឲ្យគេខ្ចី ដោយមិនសង្ឃឹមថាគេនឹងសងវិញឡើយ។+ បើធ្វើដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នានឹងមានរង្វាន់យ៉ាងធំ ហើយនឹងទៅជាកូនរបស់ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត ពីព្រោះលោកមានចិត្តសប្បុរសចំពោះមនុស្សរមិលគុណនិងមនុស្សទុច្ចរិត។+ ៣៦ ចូរបន្តមានចិត្តមេត្តាករុណា ដូចបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាមានចិត្តមេត្តាករុណា។+
៣៧ «ម្យ៉ាងវិញទៀត ចូរឈប់វិនិច្ឆ័យអ្នកឯទៀត នោះព្រះនឹងមិនវិនិច្ឆ័យអ្នកឡើយ។+ ចូរឈប់ផ្ដន្ទាទោសអ្នកឯទៀត នោះព្រះនឹងមិនផ្ដន្ទាទោសអ្នកទេ។ ចូរបន្តអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត* នោះព្រះនឹងអភ័យទោសឲ្យអ្នកដែរ។*+ ៣៨ ចូរទម្លាប់ឲ្យគេ ហើយគេនឹងឲ្យអ្នកវិញ។+ ពួកគេនឹងចាក់មួយរង្វាល់ពេញចូលក្នុងថ្នក់អាវរបស់អ្នក ទាំងសង្កត់ ទាំងរលាក់ ហើយបន្ថែមទាល់តែហៀរទៀតផង។ ព្រោះអ្នកវាល់ឲ្យគេប៉ុនណា គេក៏នឹងវាល់ឲ្យអ្នកប៉ុណ្ណឹងដែរ»។
៣៩ រួចមក លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេដោយលើកឧទាហរណ៍ថា៖ «មនុស្សងងឹតភ្នែកមិនអាចនាំផ្លូវមនុស្សងងឹតភ្នែកបានឡើយ មែនទេ? ពុំនោះសោត ពួកគេទាំងពីរនាក់នឹងធ្លាក់រណ្ដៅជាមិនខាន។+ ៤០ សិស្ស*មិនមែនធំជាងគ្រូឡើយ តែអ្នកណាដែលបានទទួលការបង្រៀនយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ អ្នកនោះនឹងបានដូចជាគ្រូរបស់គាត់ដែរ។ ៤១ បើដូច្នេះ ហេតុអ្វីអ្នកមើលឃើញកម្ទេចក្នុងភ្នែករបស់បងប្អូនអ្នក តែមើលមិនឃើញធ្នឹមដែលនៅក្នុងភ្នែករបស់អ្នក?+ ៤២ តើអ្នកអាចប្រាប់បងប្អូនបានយ៉ាងដូចម្ដេចថា៖ ‹បង! សូមឲ្យខ្ញុំយកកម្ទេចចេញពីភ្នែកបង› កាលដែលអ្នកមានធ្នឹមនៅក្នុងភ្នែកខ្លួនដូច្នេះ? មនុស្សមានពុតអើយ! ចូរយកធ្នឹមចេញពីភ្នែករបស់ខ្លួនជាមុនសិន ទើបអ្នកមើលឃើញច្បាស់ ហើយអាចយកកម្ទេចចេញពីភ្នែករបស់បងប្អូនអ្នកបាន។
៤៣ «ព្រោះគ្មានដើមឈើល្អណាបង្កើតផលមិនល្អទេ ហើយក៏គ្មានដើមឈើមិនល្អណាបង្កើតផលល្អដែរ។+ ៤៤ ព្រោះគេស្គាល់ដើមឈើដោយផលរបស់វា។+ ជាឧទាហរណ៍ គេមិនដែលបេះផ្លែល្វាតូច*ពីដើមបន្លាទេ ហើយក៏មិនដែលកាត់ផ្លែទំពាំងបាយជូរពីគុម្ពបន្លាដែរ។ ៤៥ មនុស្សល្អ បញ្ចេញអ្វីល្អពីរបស់ល្អដែលគាត់បានសន្សំទុកក្នុងចិត្ត តែមនុស្សអាក្រក់វិញ ពួកគេបញ្ចេញអ្វីអាក្រក់ពីរបស់អាក្រក់ដែលគាត់បានសន្សំទុកក្នុងចិត្ត ព្រោះមាត់របស់គាត់តែងនិយាយអ្វីដែលមានពោរពេញនៅក្នុងចិត្ត។+
៤៦ «បើយ៉ាងនេះ ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាហៅខ្ញុំថា‹លោកម្ចាស់! លោកម្ចាស់!› តែមិនធ្វើតាមអ្វីដែលខ្ញុំនិយាយដូច្នេះ?+ ៤៧ អ្នកណាដែលស្ដាប់ពាក្យរបស់ខ្ញុំ ហើយធ្វើតាម ខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាអ្នកនោះគឺដូចជាអ្នកណា។+ ៤៨ អ្នកនោះគឺដូចជាមនុស្សម្នាក់ដែលកំពុងសង់ផ្ទះ។ គាត់បានជីកដីយ៉ាងជ្រៅ ក៏ចាក់គ្រឹះលើផ្ទាំងថ្ម។ ម្ល៉ោះហើយ ពេលមានទឹកជំនន់ ទឹកបានហូរមកបុកផ្ទះនោះ តែមិនខ្លាំងល្មមនឹងធ្វើឲ្យផ្ទះនោះរង្គើឡើយ ពីព្រោះផ្ទះនោះបានត្រូវសង់យ៉ាងរឹងមាំ។+ ៤៩ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកណាដែលឮ តែមិនធ្វើតាម+ អ្នកនោះគឺដូចជាមនុស្សម្នាក់ដែលកំពុងសង់ផ្ទះនៅលើដី តែមិនចាក់គ្រឹះឡើយ។ លុះពេលទឹកហូរមកបុកផ្ទះនោះ ផ្ទះនោះក៏បាក់ស្រុតខូចអស់ទៅ»។
៧ ក្រោយមានប្រសាសន៍ទៅបណ្ដាជនរួចហើយ លោកបានចូលទៅក្នុងក្រុងកាពើណិម។ ២ នៅក្រុងនោះ មាននាយទាហានម្នាក់ គាត់មានខ្ញុំបម្រើដែលឈឺជិតស្លាប់ ហើយគាត់ស្រឡាញ់ខ្ញុំបម្រើនោះណាស់។+ ៣ ពេលឮថាលោកយេស៊ូមក នាយទាហាននោះក៏ចាត់ពួកអ្នកចាស់ទុំជនជាតិយូដាខ្លះ ឲ្យទៅអង្វរសុំលោកឲ្យមក ដើម្បីធ្វើឲ្យខ្ញុំបម្រើរបស់គាត់ជាសះស្បើយ។ ៤ ពួកគេបានចូលមកជិតលោកយេស៊ូ ហើយចាប់ផ្ដើមទទូចអង្វរថា៖ «គាត់សមនឹងទទួលជំនួយពីលោក ៥ ព្រោះគាត់ស្រឡាញ់ជនជាតិយើង ហើយក៏បានសាងសង់សាលាប្រជុំរបស់យើងដែរ»។ ៦ ដូច្នេះ លោកយេស៊ូក៏ចេញទៅជាមួយនឹងពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលលោកទៅជិតដល់ផ្ទះនោះ នាយទាហានបានចាត់មិត្តភក្ដិឲ្យទៅជម្រាបលោកថា៖ «លោកមិនចាំបាច់អញ្ជើញមកទេ ព្រោះខ្ញុំមិនសមនឹងទទួលលោកចូលក្នុងផ្ទះខ្ញុំឡើយ។+ ៧ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំគិតថា ខ្លួនខ្ញុំមិនសមនឹងទៅជួបលោកដោយផ្ទាល់នោះទេ។ ប៉ុន្តែ សូមលោកគ្រាន់តែមានប្រសាសន៍ប៉ុណ្ណោះ នោះអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំនឹងជាសះស្បើយ។ ៨ ព្រោះខ្ញុំក៏នៅក្រោមបង្គាប់គេដែរ ហើយក៏មានកូនទាហានដែលនៅក្រោមបង្គាប់ខ្ញុំ។ បើខ្ញុំបង្គាប់អ្នកណាឲ្យ‹ទៅ!› អ្នកនោះក៏ទៅ ហើយបើខ្ញុំបង្គាប់អ្នកណាឲ្យ‹មក!› អ្នកនោះក៏មក។ បើខ្ញុំបង្គាប់ខ្ញុំបម្រើរបស់ខ្ញុំឲ្យ‹ធ្វើការនេះ!› គាត់ក៏ធ្វើតាម»។ ៩ ពេលឮពាក្យទាំងនេះ លោកយេស៊ូក៏នឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តចំពោះនាយទាហាននោះ រួចលោកបែរទៅបណ្ដាជនដែលដើរតាមលោក ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា សូម្បីតែក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល ខ្ញុំមិនដែលឃើញអ្នកណាមានជំនឿខ្លាំងយ៉ាងនេះទេ»។+ ១០ រួចពួកអ្នកដែលនាយទាហានបានចាត់នោះ ក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។ លុះទៅដល់ ពួកគេឃើញថាខ្ញុំបម្រើនោះមានសុខភាពល្អឡើងវិញហើយ។+
១១ មិនយូរក្រោយពីនោះ លោកបានធ្វើដំណើរទៅក្រុងមួយហៅថាណេអ៊ីន ហើយពួកអ្នកកាន់តាមនិងមនុស្សមួយក្រុមធំក៏ធ្វើដំណើរជាមួយនឹងលោកដែរ។ ១២ លុះទៅជិតដល់ខ្លោងទ្វារក្រុង មានគេសែងសពបុរសម្នាក់។ គាត់ជាកូនប្រុសតែមួយគត់របស់ស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់។+ ពេលនោះ មនុស្សមួយក្រុមធំពីក្រុងនោះ ក៏ហែសពជាមួយនឹងនាងដែរ។ ១៣ ពេលដែលលោកម្ចាស់យេស៊ូក្រឡេកទៅឃើញនាង លោកមានចិត្តក្ដួលអាណិត+ ក៏មានប្រសាសន៍ទៅនាងថា៖ «ឈប់យំទៅ»។+ ១៤ បន្ទាប់មក លោកដើរទៅជិត ហើយពាល់គ្រែស្នែង នោះពួកអ្នកសែងក៏ឈប់។ រួចលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកកំលោះអើយ ខ្ញុំប្រាប់អ្នកថា ចូរក្រោកឡើង!»។+ ១៥ ឯបុរសដែលស្លាប់នោះក៏ងើបឡើងអង្គុយ ហើយចាប់ផ្ដើមនិយាយ រួចលោកយេស៊ូប្រគល់គាត់ឲ្យម្ដាយគាត់វិញ។+ ១៦ ពួកគេទាំងអស់គ្នាក៏ស្ញែងខ្លាច រួចចាប់ផ្ដើមសរសើរតម្កើងព្រះថា៖ «ព្រះបានតែងតាំងអ្នកប្រកាសទំនាយដ៏ឧត្ដមម្នាក់ក្នុងចំណោមយើង»+ ហើយថា៖ «ព្រះបាននឹកចាំរាស្ដ្ររបស់លោក»។+ ១៧ ដំណឹងនេះអំពីលោកបានឮសុសសាយពេញតំបន់យូឌាទាំងមូលនិងតំបន់នៅជុំវិញ។
១៨ ឯពួកអ្នកកាន់តាមយ៉ូហានវិញ ពួកគេបាននាំដំណឹងទាំងនេះទៅប្រាប់គាត់។+ ១៩ ដូច្នេះ យ៉ូហានបានហៅអ្នកកាន់តាមពីរនាក់មក ហើយឲ្យពួកគេទៅសួរលោកម្ចាស់យេស៊ូថា៖ «តើលោកជាអ្នកដែលត្រូវមកឬ?+ ឬក៏យើងត្រូវរង់ចាំអ្នកផ្សេងទៀត?»។ ២០ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេបានទៅឯលោក ហើយនិយាយថា៖ «យ៉ូហានជាអ្នកជ្រមុជទឹកបានចាត់ពួកខ្ញុំឲ្យមកសួរលោកថា៖ ‹តើលោកជាអ្នកដែលត្រូវមកឬ? ឬក៏យើងត្រូវរង់ចាំអ្នកផ្សេងទៀត?›»។ ២១ នៅពេលនោះ លោកបានធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនជាពីរោគាផ្សេងៗ+ និងជាពីជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ ហើយបានធ្វើឲ្យមនុស្សងងឹតភ្នែកជាច្រើននាក់មើលឃើញឡើងវិញ ថែមទាំងបានបណ្ដេញពួកវិញ្ញាណអាក្រក់ចេញពីមនុស្សទៀតផង។ ២២ ដូច្នេះ លោកតបឆ្លើយទៅអ្នកទាំងពីរនោះថា៖ «ចូរទៅប្រាប់យ៉ូហានអំពីអ្វីដែលអ្នកបានឮនិងឃើញ គឺមនុស្សងងឹតភ្នែកកំពុងមើលឃើញ+ មនុស្សខ្វិនកំពុងដើរ មនុស្សកើតឃ្លង់បានជាស្អាត មនុស្សថ្លង់កំពុងស្ដាប់ឮ+ មនុស្សស្លាប់បានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយមនុស្សក្រីក្រកំពុងស្ដាប់ដំណឹងល្អ។+ ២៣ ដូច្នេះ អ្នកណាដែលមិនរកហេតុសង្ស័យលើខ្ញុំ* អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ»។+
២៤ លុះអ្នកកាន់តាមពីរនាក់របស់យ៉ូហានចេញទៅ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅកាន់បណ្ដាជនអំពីយ៉ូហានថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាបានចេញទៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំដើម្បីមើលអ្វី? តើទៅមើលដើមត្រែងមួយដែលយោលចុះយោលឡើងតាមខ្យល់ឬ?+ ២៥ បើមិនដូច្នេះទេ តើអ្នករាល់គ្នាបានចេញទៅមើលអ្វី? ទៅមើលបុរសម្នាក់ដែលមានសម្លៀកបំពាក់ទន់ល្មឿយ*ឬ?+ មិនមែនទេ ព្រោះពួកអ្នកដែលរស់នៅក្នុងលំនៅស្ដេច ទើបមានសម្លៀកបំពាក់ប្រណីតនិងរបស់របរល្អវិសេស។ ២៦ បើពុំនោះទេ តើអ្នករាល់គ្នាបានចេញទៅមើលអ្វី? ទៅមើលអ្នកប្រកាសទំនាយឬ? ត្រូវហើយ! ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា គាត់សំខាន់ជាងអ្នកប្រកាសទំនាយទៅទៀត។+ ២៧ គឺអ្នកនោះហើយដែលបានត្រូវកត់ទុកថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំនឹងចាត់អ្នកនាំពាក្យរបស់ខ្ញុំឲ្យទៅមុនអ្នក ហើយគាត់នឹងរៀបចំផ្លូវឲ្យអ្នក›។+ ២៨ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងអស់ដែលធ្លាប់រស់នៅ គ្មានអ្នកណាធំជាងយ៉ូហានទេ។ ប៉ុន្តែ អ្នកដែលតូចជាងគេក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ គឺធំជាងគាត់»+ ២៩ (ពេលឮដូច្នេះ បណ្ដាជនទាំងឡាយនិងពួកអ្នកយកពន្ធបានប្រកាសថាព្រះគឺសុចរិត ពីព្រោះពួកគេបានទទួលការជ្រមុជទឹកពីយ៉ូហាន។+ ៣០ ប៉ុន្តែ ពួកផារិស៊ីនិងពួកអ្នកចេះច្បាប់*ស្ទាត់មិនបានធ្វើតាមឱវាទ*ដែលព្រះផ្ដល់ឲ្យពួកគេឡើយ+ ដោយសារពួកគេមិនបានទទួលការជ្រមុជទឹកពីយ៉ូហាន)។
៣១ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍តទៅទៀតថា៖ «តើខ្ញុំអាចប្រដូចមនុស្សជំនាន់នេះទៅនឹងអ្នកណា? តើមនុស្សជំនាន់នេះដូចអ្នកណា?+ ៣២ ពួកគេគឺដូចកូនក្មេងដែលអង្គុយនៅផ្សារ ហើយស្រែកដាក់គ្នាថា៖ ‹យើងបានផ្លុំខ្លុយឲ្យឯងរាល់គ្នា តែឯងមិនបានរាំទេ។ យើងបានទ្រហោយំ តែឯងរាល់គ្នាមិនបានយំទេ›។ ៣៣ ដូចគ្នាដែរ ពេលដែលយ៉ូហានជាអ្នកជ្រមុជទឹកមក គាត់មិនបានពិសាអាហារពិសាស្រាទេ+ តែគេនិយាយថា៖ ‹គាត់មានវិញ្ញាណកំណាចចូល›។ ៣៤ ពេលដែលកូនមនុស្សមក លោកបានពិសាអាហារពិសាស្រា ប៉ុន្តែគេនៅតែនិយាយថា៖ ‹មើល! បុរសនេះល្មោភស៊ី ក៏ជាអ្នកល្មោភស្រា ហើយជាមិត្តភក្ដិរបស់អ្នកយកពន្ធនិងអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង!›។+ ៣៥ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ អំពើសុចរិតដែលមនុស្សម្នាក់ធ្វើ បង្ហាញថាអ្នកនោះមានប្រាជ្ញា»។+
៣៦ មានផារិស៊ីម្នាក់ឈ្មោះស៊ីម៉ូន គាត់អញ្ជើញលោកយេស៊ូម្ដងហើយម្ដងទៀតឲ្យទៅបរិភោគអាហារជាមួយនឹងគាត់។ ម្ល៉ោះហើយ លោកក៏ចូលក្នុងផ្ទះរបស់ផារិស៊ីនោះ រួចអង្គុយនៅតុ។ ៣៧ មើល! មានស្ត្រីម្នាក់ដែលអ្នកក្រុងស្គាល់ជាទូទៅថាជាអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង នាងបានឮថាលោកកំពុងបរិភោគអាហារនៅផ្ទះរបស់ផារិស៊ីនោះ។ ដូច្នេះ នាងបានយកប្រេងក្រអូបក្នុងដបថ្មកែវទៅជាមួយ។+ ៣៨ លុះទៅដល់ នាងបានលុតជង្គង់ពីក្រោយលោក ហើយចាប់ផ្ដើមយំសម្រក់ទឹកភ្នែកលើជើងលោក រួចយកសក់នាងមកជូត។ នាងថែមទាំងថើបជើងលោកថ្នមៗ ហើយក៏យកប្រេងក្រអូបមកចាក់លាបផង។ ៣៩ ពេលឃើញដូច្នេះ ផារិស៊ីដែលបានអញ្ជើញលោក ក៏គិតក្នុងចិត្តថា៖ «ប្រសិនបើបុរសនេះជាអ្នកប្រកាសទំនាយមែន លោកច្បាស់ជាជ្រាបថាស្ត្រីដែលកំពុងពាល់លោកនេះ ជាស្ត្រីបែបណាហើយ ព្រោះនាងជាអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង»។+ ៤០ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូជ្រាបអំពីគំនិតរបស់គាត់ ដូច្នេះលោកមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ស៊ីម៉ូន ខ្ញុំចង់ប្រាប់អ្នករឿងមួយ»។ គាត់ឆ្លើយថា៖ «អញ្ជើញមានប្រសាសន៍មកលោកគ្រូ!»។
៤១ «មានបុរសពីរនាក់ជំពាក់ប្រាក់គេ។ ម្នាក់ជំពាក់ប្រាក់៥០០ឌីណារី* ឯម្នាក់ទៀតជំពាក់ប្រាក់៥០ឌីណារី។ ៤២ ពេលដែលពួកគេគ្មានអ្វីសង នោះម្ចាស់បំណុលបានឲ្យពួកគេទាំងពីរនាក់រួចបំណុល។* ដូច្នេះ តើអ្នកគិតថាបុរសមួយណានឹងស្រឡាញ់ម្ចាស់បំណុលខ្លាំងជាង?»។ ៤៣ ស៊ីម៉ូនឆ្លើយថា៖ «តាមគំនិតខ្ញុំ គឺបុរសដែលជំពាក់បំណុលច្រើនជាង»។ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកឆ្លើយត្រូវហើយ»។ ៤៤ រួចលោកបែរទៅរកស្ត្រីនោះ ហើយមានប្រសាសន៍ទៅស៊ីម៉ូនថា៖ «តើអ្នកឃើញស្ត្រីនេះទេ? ខ្ញុំបានចូលផ្ទះរបស់អ្នក តែអ្នកមិនបានឲ្យទឹកសម្រាប់លាងជើងខ្ញុំទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ ស្ត្រីនេះបានផ្សើមជើងខ្ញុំដោយទឹកភ្នែករបស់នាង ហើយបានយកសក់មកជូតផង។ ៤៥ អ្នកមិនបានថើបខ្ញុំទេ តែតាំងពីពេលដែលខ្ញុំចូលមក ស្ត្រីនេះបានថើបជើងខ្ញុំថ្នមៗឥតឈប់។ ៤៦ អ្នកមិនបានចាក់ប្រេងលាបក្បាលខ្ញុំទេ តែស្ត្រីនេះបានចាក់ប្រេងក្រអូបលាបជើងខ្ញុំ។ ៤៧ ម្ល៉ោះហើយ ខ្ញុំប្រាប់អ្នកថា ពិតមែនតែនាងបានធ្វើខុសជាច្រើន តែនាងបានទទួលការអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងទាំងនោះហើយ+ ហេតុនេះនាងបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ច្រើន។ ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលបានទទួលការអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងតិចតួច អ្នកនោះបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់តិចតួច»។ ៤៨ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅនាងថា៖ «អំពើខុសឆ្គងរបស់នាងបានត្រូវអភ័យទោសឲ្យហើយ»។+ ៤៩ ឮដូច្នេះ ពួកអ្នកដែលកំពុងរួមតុជាមួយនឹងលោក ក៏រិះគិតក្នុងចិត្តថា៖ «តើបុរសនេះជាអ្នកណា សូម្បីតែអំពើខុសឆ្គងក៏លោកអាចអភ័យទោសឲ្យបានដែរ?»។+ ៥០ ប៉ុន្តែ លោកមានប្រសាសន៍ទៅស្ត្រីនោះថា៖ «ជំនឿរបស់នាងបានសង្គ្រោះនាងហើយ+ សូមអញ្ជើញទៅដោយសុខសាន្តចុះ»។
៨ មិនយូរក្រោយពីនោះ លោកបានធ្វើដំណើរពីក្រុងមួយទៅក្រុងមួយ ពីភូមិមួយទៅភូមិមួយ ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយនិងប្រកាសដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។+ ឯសាវ័កទាំង១២នាក់ ពួកគាត់ក៏ទៅជាមួយនឹងលោកដែរ។ ២ មានស្ត្រីខ្លះដែលលោកយេស៊ូបានធ្វើឲ្យជាពីជំងឺផ្សេងៗ និងរំដោះឲ្យរួចពីឥទ្ធិពលនៃពួកវិញ្ញាណអាក្រក់។ ក្នុងនោះមាន៖ ម៉ារៀដែលហៅថាម៉ាក់ដាឡេន ដែលលោកបានបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាច៧ចេញពីនាង ៣ និងយ៉ូហាណា+ជាប្រពន្ធរបស់ឃូសាដែលជាអ្នកមើលការខុសត្រូវក្នុងផ្ទះរបស់ហេរ៉ូឌ ថែមទាំងស៊ូសាណា និងស្ត្រីជាច្រើននាក់ទៀតដែលប្រើធនធានរបស់ខ្លួន ដើម្បីបម្រើលោកនិងពួកសាវ័ក។+
៤ ពេលមនុស្សមួយក្រុមយ៉ាងធំបានមូលគ្នាជាមួយនឹងពួកអ្នកដែលតាមលោកពីក្រុងមួយទៅក្រុងមួយ នោះលោកមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកគេដោយលើកឧទាហរណ៍ដូចតទៅ៖+ ៥ «មានមនុស្សម្នាក់ចេញទៅសាបព្រោះគ្រាប់ពូជ។ ពេលគាត់កំពុងសាបព្រោះ គ្រាប់ពូជខ្លះបានធ្លាក់តាមផ្លូវ ក៏ត្រូវគេដើរជាន់ ហើយមានសត្វស្លាបមកចឹកស៊ីអស់ទៅ។+ ៦ គ្រាប់ពូជខ្លះទៀតបានធ្លាក់លើផ្ទាំងថ្ម រួចក៏ចេញពន្លកភ្លាម តែបានក្រៀមស្វិតទៅព្រោះគ្មានសំណើម។+ ៧ ឯគ្រាប់ពូជខ្លះទៀតបានធ្លាក់លើដីដែលមានដើមបន្លា រួចដើមបន្លាក៏ដុះឡើងគ្របជិតគ្រាប់ពូជនោះ។+ ៨ គ្រាប់ពូជខ្លះបានធ្លាក់លើដីល្អ ក៏ដុះឡើង ហើយបង្កើតផល១ជា១០០»។+ ក្រោយពីលោកមានប្រសាសន៍អ្វីទាំងនេះចប់ លោកក៏បន្លឺសំឡេងថា៖ «អ្នកណាដែលមានត្រចៀកអាចស្ដាប់ឮ ចូរស្ដាប់ចុះ»។+
៩ ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកកាន់តាមចាប់ផ្ដើមសួរលោកអំពីអត្ថន័យនៃឧទាហរណ៍នោះ។+ ១០ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នករាល់គ្នាបានត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យយល់អាថ៌កំបាំងដ៏ពិសិដ្ឋអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនិយាយដោយប្រើឧទាហរណ៍ទៅកាន់អ្នកឯទៀត+ ដើម្បីឲ្យអ្នកដែលមើល មិនអាចមើលឃើញ ហើយអ្នកដែលស្ដាប់ មិនអាចយល់អត្ថន័យ។+ ១១ ឧទាហរណ៍នេះមានអត្ថន័យដូចតទៅ៖ គ្រាប់ពូជគឺជាបណ្ដាំរបស់ព្រះ។+ ១២ ឯគ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់តាមផ្លូវ គឺជាអ្នកដែលបានឮបណ្ដាំរបស់ព្រះ ហើយមេកំណាច*មកយកបណ្ដាំរបស់ព្រះចេញពីចិត្តពួកគេ ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេជឿនិងទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ។+ ១៣ រីឯគ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់លើផ្ទាំងថ្ម គឺជាអ្នកដែលឮបណ្ដាំរបស់ព្រះ ហើយទទួលយកភ្លាមដោយអំណរ តែមិនចាក់ឫសទេ។ ពួកគេជឿអស់មួយរយៈ តែពេលដែលមានការល្បងល ពួកគេក៏បោះបង់ជំនឿចោល។+ ១៤ ចំណែកគ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់លើដីដែលមានដើមបន្លា គឺជាអ្នកដែលបានឮបណ្ដាំរបស់ព្រះ តែពួកគេបណ្ដោយឲ្យកង្វល់កង្វាយ ទ្រព្យសម្បត្តិ+ និងការសប្បាយនៃជីវិត+ មកបំបែរអារម្មណ៍ពួកគេ ដែលហាក់ដូចជាពួកគេបានត្រូវគ្របបាំងជិត ហើយមិនបង្កើតផលពេញលក្ខណៈទេ។+ ១៥ ឯគ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់លើដីល្អ គឺជាអ្នកដែលមានចិត្តល្អនិងស្មោះត្រង់។ ក្រោយពីឮបណ្ដាំរបស់ព្រះ ពួកគេបានរក្សាទុកក្នុងចិត្ត+ ហើយបង្កើតផលដោយស៊ូទ្រាំ។+
១៦ «គ្មានអ្នកណាអុជចង្កៀង រួចយកកញ្ឆេមកគ្រប ឬយកទៅដាក់ក្រោមគ្រែឡើយ តែគេដាក់លើជើងចង្កៀងវិញ ដើម្បីឲ្យអស់អ្នកដែលចូលមកអាចឃើញពន្លឺបាន។+ ១៧ ព្រោះអ្វីដែលបានត្រូវលាក់ នឹងត្រូវបើកបង្ហាញឲ្យឃើញ ហើយអ្វីដែលបានត្រូវបិទបាំងយ៉ាងជិតល្អ នឹងត្រូវបើកបង្ហាញឲ្យដឹងឮវិញ។ អ្វីទាំងនោះមិនអាចត្រូវបិទបាំងរហូតទេ។+ ១៨ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់ ព្រោះអ្នកណាដែលមាន នឹងទទួលថែមទៀត+ តែអ្នកណាដែលគ្មាន សូម្បីតែអ្វីដែលអ្នកនោះគិតថាខ្លួនមាន ក៏នឹងត្រូវដកហូតដែរ»។+
១៩ ខណៈនោះ ម្ដាយនិងប្អូនប្រុសៗរបស់លោក+ចង់ចូលទៅឯលោក តែពួកគាត់ចូលមិនបានទេ ដោយសារមានមនុស្សច្រើនកកកុញ។+ ២០ ដូច្នេះ មានគេជម្រាបលោកថា៖ «ម្ដាយនិងប្អូនប្រុសៗរបស់លោកកំពុងឈរនៅខាងក្រៅ រង់ចាំជួបលោក»។ ២១ លោកក៏មានប្រសាសន៍ទៅក្រុមមនុស្សថា៖ «ម្ដាយនិងបងប្អូនរបស់ខ្ញុំ គឺជាអ្នកទាំងនេះដែលឮបណ្ដាំរបស់ព្រះ ហើយធ្វើតាម»។+
២២ នៅថ្ងៃមួយ លោកនិងពួកអ្នកកាន់តាមបានចុះទូក រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ចូរយើងឆ្លងទៅត្រើយម្ខាង»។ ដូច្នេះ ពួកគាត់ក៏បើកក្ដោងចេញទូកទៅ។+ ២៣ ប៉ុន្តែ កាលដែលកំពុងធ្វើដំណើរទៅ លោកបានសម្រាន្តលក់។ ពេលនោះ ស្រាប់តែមានខ្យល់ព្យុះបក់បោកមកយ៉ាងខ្លាំង ធ្វើឲ្យទឹកចូលជិតពេញទូក ហើយហៀបនឹងលិច។+ ២៤ ឃើញដូច្នេះ ពួកគាត់បានទៅដាស់លោក ដោយស្រដីថា៖ «លោកគ្រូ! លោកគ្រូ! យើងជិតវិនាសហើយ!»។ លោកក៏ក្រោកឡើងស្ដីបន្ទោសខ្យល់និងទឹករលកដែលកំពុងបោកបក់យ៉ាងខ្លាំង។ ភ្លាមនោះ ខ្យល់និងទឹករលកក៏ស្ងប់ទៅ ហើយមានសភាពស្ងប់ស្ងាត់ក្រៃលែង។+ ២៥ បន្ទាប់មក លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «តើជំនឿរបស់អ្នកបាត់ទៅណាហើយ?»។ ប៉ុន្តែ ពួកគាត់ភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំងទាំងនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត ហើយនិយាយគ្នាថា៖ «តើលោកនេះពិតជាអ្នកណា? ព្រោះសូម្បីតែខ្យល់និងទឹក ក៏ស្ដាប់បង្គាប់លោកដែរ»។+
២៦ ក្រោយមក ពួកគាត់បានចតទូកនៅឆ្នេរក្នុងតំបន់កេរ៉ាសា+ដែលនៅទល់មុខស្រុកកាលីឡេ។ ២៧ ពេលដែលលោកឡើងលើគោក បុរសម្នាក់ពីក្រុងនោះបានឆ្ពោះទៅរកលោក។ បុរសនោះមានពួកវិញ្ញាណកំណាចចូល ហើយអស់មួយរយៈពេលយ៉ាងយូរ គាត់មិនស្លៀកពាក់អ្វីទេ ក៏មិនស្នាក់នៅផ្ទះដែរ តែគាត់ស្នាក់នៅតាមទីបញ្ចុះសពវិញ។+ ២៨ ពេលឃើញលោកយេស៊ូ បុរសនោះក៏ស្រែកឡើង ហើយក្រាបនៅមុខលោក ក៏បន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំងថា៖ «លោកយេស៊ូ បុត្ររបស់ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត! តើលោកមករំខានខ្ញុំធ្វើអ្វី? ខ្ញុំអង្វរលោក កុំធ្វើទារុណកម្មខ្ញុំ»+ ២៩ (ពីព្រោះលោកយេស៊ូបានបង្គាប់វិញ្ញាណអសោចឲ្យចេញពីបុរសនោះ។ វាបានចូលនិងធ្វើទុក្ខគាត់អស់ជាច្រើនលើកច្រើនសា។*+ គេធ្លាប់ដាក់ច្រវាក់ដាក់ខ្នោះគាត់ ហើយយាមល្បាតផង តែគាត់តែងតែផ្ដាច់ច្រវាក់និងបំបាក់ខ្នោះទាំងនោះ។ គាត់ថែមទាំងត្រូវពួកវិញ្ញាណកំណាចបណ្ដាលឲ្យទៅកន្លែងឆ្ងាយពីគេទៀតផង)។ ៣០ លោកយេស៊ូសួរបុរសនោះថា៖ «តើអ្នកឈ្មោះអ្វី?»។ គាត់ឆ្លើយថា៖ «កងពល» ពីព្រោះមានវិញ្ញាណកំណាចជាច្រើនបានចូលគាត់។ ៣១ ពួកវាបានអង្វរលោកម្ដងហើយម្ដងទៀត កុំឲ្យលោកបង្គាប់ពួកវាឲ្យទៅក្នុងទីជ្រៅបំផុតឡើយ។+ ៣២ នៅពេលនោះ មានសត្វជ្រូកមួយហ្វូងធំ+កំពុងរកចំណីស៊ីនៅលើភ្នំ។ ដូច្នេះ ពួកវិញ្ញាណកំណាចទាំងនោះបានអង្វរលោក សុំឲ្យពួកវាចូលក្នុងជ្រូកទាំងនោះ ហើយលោកក៏អនុញ្ញាត។+ ៣៣ រួចមក ពួកវិញ្ញាណកំណាចបានចេញពីបុរសនោះ ទៅចូលក្នុងហ្វូងជ្រូក។ រួចហ្វូងជ្រូកនោះក៏បោលពីច្រាំងចោតធ្លាក់ចូលក្នុងបឹង ហើយលង់ទឹកងាប់អស់ទៅ។ ៣៤ ប៉ុន្តែ ពេលដែលពួកអ្នកឃ្វាលសត្វទាំងនោះឃើញអ្វីដែលបានកើតឡើង ពួកគេបានរត់ទៅប្រាប់មនុស្សនៅក្នុងក្រុងនិងនៅជនបទ។
៣៥ បន្ទាប់ពីនោះ មនុស្សម្នាមកមើលអ្វីដែលបានកើតឡើង។ ពួកគេមកឯលោកយេស៊ូ ហើយឃើញថាបុរសដែលធ្លាប់មានពួកវិញ្ញាណកំណាចចូល កំពុងអង្គុយជិតជើងលោកយេស៊ូដោយមានសម្លៀកបំពាក់ ព្រមទាំងលែងវង្វេងស្មារតីទៀត។ ឃើញដូច្នេះ ពួកគេក៏ភ័យខ្លាច។ ៣៦ អស់អ្នកដែលបានឃើញលោកយេស៊ូធ្វើឲ្យបុរសដែលមានវិញ្ញាណកំណាចចូលជាសះស្បើយ បានរៀបរាប់រឿងនោះប្រាប់មនុស្សទាំងនោះ។ ៣៧ ដូច្នេះ បណ្ដាជនពីតំបន់ជុំវិញក្រុងកេរ៉ាសាបានសុំលោកយេស៊ូឲ្យចាកចេញពីពួកគេ ពីព្រោះពួកគេភ័យខ្លាចជាខ្លាំង។ ម្ល៉ោះហើយ លោកក៏ចុះទូកដើម្បីចេញពីទីនោះ។ ៣៨ ប៉ុន្តែ បុរសដែលធ្លាប់មានពួកវិញ្ញាណកំណាចចូល បានទទូចអង្វរសុំទៅតាមលោក តែលោកបានឲ្យបុរសនោះត្រឡប់ទៅវិញ ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖+ ៣៩ «ចូរត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញចុះ ហើយបន្តប្រាប់មនុស្សអំពីអ្វីៗដែលព្រះបានធ្វើដើម្បីអ្នក»។ ដូច្នេះ គាត់បានចេញទៅ ហើយប្រកាសប្រាប់ពេញក្រុងអំពីអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានធ្វើដើម្បីគាត់។
៤០ ពេលលោកយេស៊ូត្រឡប់មកស្រុកកាលីឡេវិញ បណ្ដាជនបានទទួលលោកយ៉ាងរាក់ទាក់ ព្រោះពួកគេគ្រប់គ្នាកំពុងទន្ទឹងរង់ចាំលោក។+ ៤១ ប៉ុន្តែពេលនោះ មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះយ៉ែរ៉ូសជាអ្នកទទួលខុសត្រូវសាលាប្រជុំ គាត់បានមកក្រាបនៅមុខលោកយេស៊ូ ហើយក៏អង្វរសុំឲ្យលោកទៅផ្ទះរបស់គាត់+ ៤២ ពីព្រោះកូនស្រីតែមួយគត់របស់គាត់ដែលមានអាយុប្រហែល១២ឆ្នាំ កំពុងឈឺជិតស្លាប់។
កាលដែលលោកយេស៊ូកំពុងធ្វើដំណើរទៅ នោះបណ្ដាជនបានប្រជ្រៀតគ្នានៅជុំវិញលោក។ ៤៣ ខណៈនោះ មានស្ត្រីម្នាក់មានជំងឺធ្លាក់ឈាម+អស់១២ឆ្នាំ ហើយគ្មានអ្នកណាអាចព្យាបាលជំងឺរបស់នាងឲ្យជាបានឡើយ។+ ៤៤ នាងបានដើរពីក្រោយបណ្ដាជន រួចចូលទៅពាល់ជាយសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់លោក។+ រំពេចនោះ ឈាមក៏ឈប់ធ្លាក់។ ៤៥ ដូច្នេះ លោកយេស៊ូសួរថា៖ «តើអ្នកណាបានពាល់ខ្ញុំ?»។ បណ្ដាជនទាំងអស់ក៏បដិសេធគ្រប់គ្នា។ ពេលនោះ ពេត្រុសនិយាយថា៖ «លោកគ្រូ លោកឃើញហើយថាបណ្ដាជនកំពុងប្រជ្រៀតគ្នានៅជុំវិញលោក»។+ ៤៦ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ពិតជាមានអ្នកណាម្នាក់ពាល់ខ្ញុំមែន ព្រោះខ្ញុំដឹងថាមានឫទ្ធានុភាព+ចេញពីខ្លួនខ្ញុំ»។ ៤៧ កាលស្ត្រីនោះឃើញថា លោកបានដឹងអ្វីដែលនាងបានធ្វើ នោះនាងបានចូលមកទាំងភ័យញ័រ ហើយក្រាបនៅមុខលោក។ នាងក៏រៀបរាប់ប្រាប់នៅមុខមនុស្សទាំងអស់អំពីមូលហេតុដែលនាងបានពាល់លោក និងរបៀបដែលនាងបានជាសះស្បើយក្នុងមួយរំពេច។ ៤៨ ដូច្នេះ លោកមានប្រសាសន៍ទៅនាងថា៖ «កូនស្រីអើយ ជំនឿរបស់នាងបានធ្វើឲ្យនាងជាហើយ។ សូមនាងទៅឲ្យបានសេចក្ដីសុខចុះ»។+
៤៩ កាលដែលលោកកំពុងមានប្រសាសន៍នៅឡើយ បុរសម្នាក់ពីផ្ទះរបស់យ៉ែរ៉ូស បានមកប្រាប់គាត់ថា៖ «កូនស្រីរបស់អ្នកស្លាប់ហើយ មិនចាំបាច់រំខានលោកគ្រូទៀតទេ»។+ ៥០ ឮដូច្នេះ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅយ៉ែរ៉ូសថា៖ «កុំខ្លាចឡើយ គ្រាន់តែមានជំនឿប៉ុណ្ណោះ នោះនាងនឹងត្រូវសង្គ្រោះ»។+ ៥១ លុះទៅដល់ផ្ទះរបស់គាត់ លោកមិនឲ្យអ្នកណាចូលទៅក្នុងជាមួយនឹងលោកឡើយ ក្រៅពីពេត្រុស យ៉ូហាន យ៉ាកុប និងឪពុកម្ដាយរបស់ក្មេងស្រីនោះ។ ៥២ ឯមនុស្សទាំងអស់កំពុងយំគក់ទ្រូងសោកស្ដាយនាង។ ដូច្នេះ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ឈប់យំទៅ+ ព្រោះនាងមិនបានស្លាប់ទេ តែនាងកំពុងដេកលក់»។+ ៥៣ ឮដូច្នេះ ពួកគេចាប់ផ្ដើមសើចចំអកឲ្យលោក ពីព្រោះពួកគេដឹងថានាងបានស្លាប់មែន។ ៥៤ ប៉ុន្តែ លោកចាប់ដៃរបស់នាង រួចបន្លឺសំឡេងថា៖ «នាងតូចអើយ! ចូរក្រោកឡើង!»។+ ៥៥ រំពេចនោះ នាងក៏មានជីវិត*វិញ+ ហើយក្រោកឡើងភ្លាម+ រួចលោកបង្គាប់ឲ្យគេយកអាហារមកឲ្យនាងបរិភោគ។ ៥៦ ឪពុកម្ដាយរបស់នាងត្រេកអរពន់ពេក តែលោកបង្គាប់ពួកគាត់កុំឲ្យប្រាប់អ្នកណាឲ្យសោះអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើង។+
៩ បន្ទាប់មក លោកហៅសាវ័កទាំង១២នាក់មកជុំគ្នា រួចលោកឲ្យពួកគាត់មានឫទ្ធានុភាពនិងអំណាចលើពួកវិញ្ញាណកំណាចទាំងអស់+ និងឲ្យពួកគាត់មានសមត្ថភាពធ្វើឲ្យមនុស្សជាពីជំងឺផ្សេងៗ។+ ២ ក្រោយមក លោកចាត់ពួកគាត់ឲ្យទៅផ្សព្វផ្សាយអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ហើយទៅធ្វើឲ្យមនុស្សជាសះស្បើយ ៣ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «កុំយកអ្វីទៅជាមួយឲ្យសោះសម្រាប់ការធ្វើដំណើរ ទោះជាដំបង ថង់យាម នំប៉័ង ឬប្រាក់ក៏ដោយ ក៏មិនត្រូវយកសម្លៀកបំពាក់មួយបន្លាស់ទៀតដែរ។+ ៤ ប៉ុន្តែ ពេលអ្នកចូលក្នុងផ្ទះណាមួយ ចូរនៅទីនោះរហូតដល់អ្នកចេញពីក្រុងនោះ។+ ៥ នៅកន្លែងណាដែលគេមិនព្រមទទួលស្វាគមន៍អ្នករាល់គ្នា ចូររលាស់ធូលីដីចេញពីជើងអ្នកពេលដែលអ្នកចេញពីក្រុងនោះ ទុកជាភ័ស្តុតាងថាពួកគេមានកំហុស»។+ ៦ ដូច្នេះ ពួកគាត់បានធ្វើដំណើរពីភូមិមួយទៅភូមិមួយពេញតំបន់នោះ ដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អ ព្រមទាំងធ្វើឲ្យមនុស្សជាសះស្បើយនៅគ្រប់ទីកន្លែង។+
៧ ពេលហេរ៉ូឌ*ជាអភិបាលស្រុកបានឮអំពីអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលបានកើតឡើង គាត់ងឿងឆ្ងល់ជាខ្លាំង ពីព្រោះមានអ្នកខ្លះនិយាយថា យ៉ូហានបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។+ ៨ អ្នកខ្លះទៀតនិយាយថា អេលីយ៉ាបានលេចមក តែអ្នកឯទៀតនិយាយថា អ្នកប្រកាសទំនាយម្នាក់ពីសម័យបុរាណបានរស់ឡើងវិញ។+ ៩ ហេរ៉ូឌនិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានកាត់ក្បាលយ៉ូហានហើយ។+ ដូច្នេះ តើអ្នកដែលខ្ញុំឮថាបានធ្វើការទាំងអស់នេះជាអ្នកណា?»។ ហេតុនេះ គាត់ចង់ជួបលោក។+
១០ ពេលដែលពួកសាវ័កបានត្រឡប់មកវិញ ពួកគាត់ក៏រៀបរាប់ប្រាប់លោកយេស៊ូអំពីអ្វីៗដែលពួកគាត់បានធ្វើ។+ បន្ទាប់ពីនោះ លោកនាំពួកគាត់ទៅក្រុងបេតសេដា ដើម្បីអាចនៅដាច់ដោយឡែកពីបណ្ដាជន។+ ១១ ប៉ុន្តែ ពេលដែលបណ្ដាជនដឹង ពួកគេបានទៅតាមលោក។ លោកបានទទួលពួកគេយ៉ាងរាក់ទាក់ ក៏ចាប់ផ្ដើមមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ហើយអស់អ្នកដែលត្រូវការឲ្យលោកធ្វើឲ្យជា លោកបានធ្វើឲ្យពួកគេជាសះស្បើយ។+ ១២ លុះថ្ងៃកាន់តែជ្រេហើយ សាវ័កទាំង១២នាក់បានចូលទៅជិតលោក ក៏ជម្រាបថា៖ «សូមឲ្យបណ្ដាជនត្រឡប់ទៅវិញ ដើម្បីពួកគេអាចរកកន្លែងស្នាក់នៅនិងស្បៀងអាហារនៅភូមិនិងជនបទជិតៗនេះ ពីព្រោះយើងនៅកន្លែងដាច់ឆ្ងាយពីគេ»។+ ១៣ ប៉ុន្តែ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាឲ្យអាហារពួកគេបរិភោគចុះ»។+ ពួកគាត់ជម្រាបថា៖ «យើងមានតែនំប៉័ងប្រាំដុំ និងត្រីពីរកន្ទុយប៉ុណ្ណោះ ប្រហែលជាយើងត្រូវទៅទិញស្បៀងអាហារសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់នេះដោយខ្លួនយើងហើយ»។ ១៤ នៅទីនោះ មានបុរសប្រហែល៥.០០០នាក់។ ប៉ុន្តែ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ចូរឲ្យពួកគេអង្គុយជាក្រុមៗ ក្នុងមួយក្រុម៥០នាក់»។ ១៥ រួចពួកអ្នកកាន់តាមក៏ធ្វើតាម ដោយឲ្យមនុស្សទាំងនោះអង្គុយ។ ១៦ បន្ទាប់មក លោកយកនំប៉័ងប្រាំដុំនិងត្រីពីរកន្ទុយនោះ ងើយភ្នែកមើលទៅស្ថានសួគ៌ អធិដ្ឋាន* រួចកាច់ ហើយឲ្យអ្នកកាន់តាមចែកដល់បណ្ដាជន។ ១៧ ដូច្នេះ គ្រប់គ្នាបានបរិភោគឆ្អែត។ បន្ទាប់មក ពួកគាត់ប្រមូលអាហារដែលនៅសល់ បាន១២កញ្ជើ។+
១៨ លុះក្រោយមក ពេលដែលលោកនៅម្នាក់ឯងកំពុងអធិដ្ឋាន នោះពួកអ្នកកាន់តាមបានមកឯលោក ហើយលោកសួរពួកគាត់ថា៖ «តើបណ្ដាជនថាខ្ញុំជាអ្នកណា?»។+ ១៩ ពួកគាត់តបឆ្លើយថា៖ «អ្នកខ្លះថា លោកជាយ៉ូហានដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹក តែអ្នកខ្លះទៀតថាលោកជាអេលីយ៉ា ហើយអ្នកឯទៀតថាលោកជាអ្នកប្រកាសទំនាយម្នាក់ពីសម័យបុរាណដែលបានរស់ឡើងវិញ»។+ ២០ រួចលោកសួរពួកគាត់ថា៖ «ចុះអ្នករាល់គ្នាវិញ តើអ្នកថាខ្ញុំជាអ្នកណា?»។ ពេត្រុសឆ្លើយថា៖ «លោកជាគ្រិស្តនៃព្រះ»។+ ២១ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ ដោយបង្គាប់មិនឲ្យយករឿងនោះទៅប្រាប់អ្នកណាឡើយ។+ ២២ ប៉ុន្តែ លោកមានប្រសាសន៍បន្ថែមទៀតថា៖ «កូនមនុស្សនឹងត្រូវរងទុក្ខលំបាកជាច្រើន ហើយពួកអ្នកចាស់ទុំ ពួកសង្ឃនាយក និងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់នឹងមិនព្រមទទួលស្គាល់លោកទេ។ លោកក៏នឹងត្រូវគេសម្លាប់+ ហើយនៅថ្ងៃទី៣ លោកនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ»។+
២៣ រួចមក លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេទាំងអស់គ្នាថា៖ «បើអ្នកណាចង់មកតាមខ្ញុំ អ្នកនោះត្រូវប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ+ រួចលីបង្គោលទារុណកម្ម*របស់ខ្លួនរៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយមកតាមខ្ញុំជាដរាបចុះ។+ ២៤ ព្រោះអ្នកណាដែលចង់រក្សាជីវិត* អ្នកនោះនឹងបាត់បង់ជីវិត។ ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលបាត់បង់ជីវិតព្រោះតែខ្ញុំ អ្នកនោះនឹងរក្សាជីវិតវិញ។+ ២៥ បើអ្នកណាម្នាក់បានអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងពិភពលោក* តែបាត់បង់ជីវិតឬត្រូវអន្តរាយ តើនោះមានប្រយោជន៍អ្វី?+ ២៦ អ្នកណាដែលខ្មាសគេដោយសារកាន់តាមខ្ញុំនិងជឿពាក្យរបស់ខ្ញុំ កូនមនុស្សក៏នឹងខ្មាសមិនទទួលស្គាល់អ្នកនោះដែរ ពេលដែលលោកមកដោយមានសិរីរុងរឿងរបស់លោក និងសិរីរុងរឿងរបស់បិតាលោក ព្រមទាំងសិរីរុងរឿងរបស់បណ្ដាទេវតាបរិសុទ្ធ។+ ២៧ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា អ្នកខ្លះដែលកំពុងឈរនៅទីនេះ នឹងមិនស្លាប់ឡើយ ទាល់តែបានឃើញរាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាមុនសិន»។+
២៨ ប្រហែលជា៨ថ្ងៃក្រោយពីលោកបានពោលពាក្យទាំងនោះ លោកក៏នាំពេត្រុស យ៉ូហាន និងយ៉ាកុបទៅជាមួយ ហើយបានឡើងទៅលើភ្នំដើម្បីអធិដ្ឋាន។+ ២៩ កាលដែលលោកកំពុងអធិដ្ឋាន នោះផ្ទៃមុខរបស់លោកប្រែជាខុសពីមុន ហើយសម្លៀកបំពាក់របស់លោកក៏បានប្រែជាសភ្លឺចិញ្ចាច។ ៣០ មើល! មានបុរសពីរនាក់កំពុងសន្ទនាជាមួយនឹងលោក គឺម៉ូសេនិងអេលីយ៉ា។ ៣១ បុរសទាំងពីរនោះបានលេចមកទាំងមានសិរីរុងរឿង ហើយចាប់ផ្ដើមនិយាយអំពីការចាកចេញរបស់លោក ដែលត្រូវកើតឡើងនៅក្រុងយេរូសាឡិម។+ ៣២ ឯពេត្រុសនិងអ្នកដែលនៅជាមួយនឹងគាត់កំពុងដេករលីវៗ។ លុះស្វាងពីដំណេកហើយ ពួកគាត់ឃើញសិរីរុងរឿងរបស់លោក+ ព្រមទាំងឃើញបុរសពីរនាក់ដែលកំពុងឈរជាមួយនឹងលោក។ ៣៣ ពេលដែលអ្នកទាំងនោះកំពុងចេញពីលោក នោះពេត្រុសជម្រាបលោកយេស៊ូថា៖ «លោកគ្រូ យើងនៅទីនេះជាការល្អប្រសើរណាស់! ដូច្នេះ យើងសុំដំឡើងត្រសាលបី មួយសម្រាប់លោក មួយសម្រាប់ម៉ូសេ និងមួយសម្រាប់អេលីយ៉ា»។ ប៉ុន្តែ ពេត្រុសមិនដឹងថាខ្លួនកំពុងនិយាយអ្វីទេ។ ៣៤ កាលដែលគាត់កំពុងពោលពាក្យទាំងនេះ ស្រាប់តែមានពពកមួយមកគ្របបាំងពួកគាត់។ ពេលនៅក្នុងពពកនោះ ពួកគាត់ក៏តាំងភ័យខ្លាច។ ៣៥ រួចមានសំឡេងមួយ+បន្លឺចេញពីពពកថា៖ «នេះជាកូនរបស់ខ្ញុំ ជាអ្នកដែលខ្ញុំបានជ្រើសរើស។+ ចូរស្ដាប់បង្គាប់លោក»។+ ៣៦ កាលដែលកំពុងឮសំឡេងនោះ ពួកគាត់ឃើញថាមានតែលោកយេស៊ូប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែនៅគ្រានោះ ពួកគាត់បាននៅស្ងៀម ហើយមិនប្រាប់អ្នកណាអំពីអ្វីដែលពួកគាត់បានឃើញឡើយ។+
៣៧ លុះស្អែកឡើង ពេលពួកគាត់បានចុះពីភ្នំ មានមនុស្សមួយក្រុមធំមកជួបលោក។+ ៣៨ មើល! មានបុរសម្នាក់បន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំងពីចំណោមបណ្ដាជនថា៖ «លោកគ្រូ! ខ្ញុំសុំអង្វរលោកមកជួយមើលកូនប្រុសខ្ញុំផង ពីព្រោះគាត់ជាកូនតែមួយរបស់ខ្ញុំ។+ ៣៩ ព្រោះមើល! វិញ្ញាណមួយចេះតែគ្របសង្កត់គាត់ ហើយភ្លាមនោះគាត់ក៏ស្រែកឡើង រួចវាធ្វើឲ្យគាត់ដួលប្រកាច់បែកពពុះមាត់ ហើយវាមិនព្រមចេញពីគាត់ទេ ទោះជាបានធ្វើឲ្យគាត់របួសក៏ដោយ។ ៤០ ខ្ញុំបានអង្វរពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យបណ្ដេញវាចេញ តែពួកគាត់មិនអាចបណ្ដេញវាបានទេ»។ ៤១ លោកយេស៊ូតបថា៖ «ឱជំនាន់មនុស្សដែលគ្មានជំនឿនិងវៀចវេរអើយ!+ តើខ្ញុំត្រូវនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នា ហើយទ្រាំនឹងអ្នករាល់គ្នាដល់ពេលណាទៀត? ចូរនាំកូនប្រុសអ្នកមកនេះ»។+ ៤២ ទោះជាក្មេងប្រុសនោះកំពុងចូលមកជិតលោកក៏ដោយ វិញ្ញាណកំណាចនោះបានផ្ដួលគាត់ទៅលើដី ហើយធ្វើឲ្យគាត់ប្រកាច់យ៉ាងខ្លាំង។ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូស្ដីបន្ទោសវិញ្ញាណអសោចនោះ ហើយធ្វើឲ្យក្មេងប្រុសនោះបានជាសះស្បើយ រួចប្រគល់គាត់ឲ្យឪពុកគាត់វិញ។ ៤៣ ឯបណ្ដាជនតាំងនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តនឹងឫទ្ធានុភាពដ៏មហិមារបស់ព្រះ។
កាលដែលពួកគេកំពុងកោតស្ងើចនឹងអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលលោកកំពុងធ្វើ នោះលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកអ្នកកាន់តាមថា៖ ៤៤ «ចូរយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់ ហើយចាំពាក្យទាំងនេះថា កូនមនុស្សនឹងត្រូវគេក្បត់ ហើយបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់សត្រូវ»។+ ៤៥ ប៉ុន្តែ ពួកគាត់មិនបានយល់អំពីអត្ថន័យនៃពាក្យទាំងនោះទេ។ តាមការពិត អត្ថន័យនោះបានត្រូវលាក់ពីពួកគាត់ដើម្បីកុំឲ្យពួកគាត់យល់បាន ហើយពួកគាត់ក៏មិនហ៊ានសួរលោកអំពីពាក្យទាំងនោះដែរ។
៤៦ បន្ទាប់មក ពួកគាត់ចាប់ផ្ដើមជជែកគ្នាអំពីអ្នកណាក្នុងចំណោមពួកគាត់ជាអ្នកធំជាងគេ។+ ៤៧ លោកយេស៊ូជ្រាបអំពីអ្វីដែលពួកគាត់កំពុងវែកញែកក្នុងចិត្ត ដូច្នេះលោកក៏យកកូនក្មេងម្នាក់មកឲ្យឈរក្បែរលោក ៤៨ រួចមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «អ្នកណាដែលទទួលស្វាគមន៍កូនក្មេងបែបនេះដោយនូវឈ្មោះរបស់ខ្ញុំ អ្នកនោះក៏ទទួលស្វាគមន៍ខ្ញុំដែរ ហើយអ្នកណាដែលទទួលស្វាគមន៍ខ្ញុំ ក៏ទទួលលោកដែលបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកដែរ។+ ព្រោះអ្នកណាដែលកាន់ចរិយាជាអ្នកតូចជាងគេក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា អ្នកនោះគឺជាអ្នកធំ»។+
៤៩ យ៉ូហានតបថា៖ «លោកគ្រូ យើងបានឃើញបុរសម្នាក់កំពុងបណ្ដេញពួកវិញ្ញាណកំណាចដោយនូវនាមរបស់លោក ហើយយើងខំឃាត់គាត់ ពីព្រោះគាត់មិនមកជាមួយនឹងយើងឡើយ»។+ ៥០ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «កុំឃាត់គាត់ ព្រោះអ្នកណាដែលមិនប្រឆាំងអ្នករាល់គ្នា អ្នកនោះគឺនៅខាងអ្នករាល់គ្នាហើយ»។
៥១ កាលដែលជិតដល់ពេលដែលលោកត្រូវឡើងទៅស្ថានសួគ៌+ នោះលោកបានតាំងចិត្តយ៉ាងមុតមាំដើម្បីទៅក្រុងយេរូសាឡិម។ ៥២ ដូច្នេះ លោកបានចាត់អ្នកនាំសារឲ្យទៅមុន ហើយពួកគេបានចូលក្នុងភូមិមួយរបស់ជនជាតិសាម៉ារី ដើម្បីរៀបចំទទួលលោក។ ៥៣ ប៉ុន្តែ អ្នកភូមិនោះមិនព្រមទទួលលោកទេ+ ពីព្រោះលោកបានតាំងចិត្តទៅក្រុងយេរូសាឡិម។ ៥៤ ឃើញដូច្នេះ យ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន+ដែលជាអ្នកកាន់តាមលោកបានសួរថា៖ «លោកម្ចាស់ តើចង់ឲ្យយើងហៅភ្លើងឲ្យធ្លាក់ពីលើមេឃមកបំផ្លាញពួកគេចោលឬទេ?»។+ ៥៥ ប៉ុន្តែ លោកបែរទៅស្ដីបន្ទោសពួកគាត់។ ៥៦ ដូច្នេះ លោកយេស៊ូនិងពួកអ្នកកាន់តាមក៏ទៅភូមិមួយផ្សេងទៀត។
៥៧ កាលដែលពួកគាត់កំពុងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវ មានបុរសម្នាក់ជម្រាបលោកថា៖ «ខ្ញុំនឹងទៅតាមលោក ទោះជាលោកទៅទីណាក៏ដោយ»។ ៥៨ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «កញ្ជ្រោងមានរូង ហើយសត្វស្លាបលើមេឃមានទ្រនំ តែកូនមនុស្សគ្មានកន្លែងស្នាក់នៅទេ»។*+ ៥៩ រួចមក លោកមានប្រសាសន៍ទៅបុរសម្នាក់ទៀតថា៖ «ចូរមកតាមខ្ញុំចុះ»។* បុរសនោះជម្រាបថា៖ «លោកម្ចាស់ សូមអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំទៅបញ្ចុះសពឪពុកខ្ញុំសិន»។+ ៦០ ប៉ុន្តែ លោកមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ទុកឲ្យមនុស្សស្លាប់+បញ្ចុះសពគ្នាគេទៅ តែអ្នកវិញ ចូរទៅប្រកាសអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនៅគ្រប់ទីកន្លែង»។+ ៦១ មានបុរសម្នាក់ទៀតជម្រាបថា៖ «លោកម្ចាស់ ខ្ញុំនឹងទៅតាមលោក តែសូមអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំទៅលាពួកអ្នកផ្ទះខ្ញុំសិន»។ ៦២ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «អ្នកណាដែលចាប់កាន់នង្គ័ល តែបែរទៅមើលអ្វីនៅខាងក្រោយ+ អ្នកនោះមិនសមនឹងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះឡើយ»។+
១០ បន្ទាប់ពីការទាំងនេះ លោកម្ចាស់បានរើស៧០នាក់ទៀត ហើយឲ្យពួកគេទៅមុនលោក ដោយចាត់ពួកគេជាគូៗ+ឲ្យចូលគ្រប់ក្រុងនិងគ្រប់ទីកន្លែងដែលលោកបម្រុងនឹងទៅ។ ២ រួចមក លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ផលដំណាំដែលត្រូវប្រមូលមានច្រើនមែន តែកម្មករមានតិចទេ។ ដូច្នេះ ចូរអង្វរសុំម្ចាស់នៃកិច្ចការប្រមូលផលដំណាំ ចាត់កម្មករថែមទៀតឲ្យចូលរួមធ្វើកិច្ចការរបស់លោក។+ ៣ ចូរទៅចុះ! តែត្រូវត្រៀមខ្លួន! ខ្ញុំកំពុងចាត់អ្នករាល់គ្នាឲ្យទៅ ដូចឲ្យកូនចៀមទៅកណ្ដាលហ្វូងឆ្កែចចក។+ ៤ កុំយកស្បែកជើង ថង់ប្រាក់ ឬថង់យាមសម្រាប់ដាក់អាហារឡើយ+ ហើយក៏កុំសួរសុខទុក្ខ*អ្នកណានៅតាមផ្លូវដែរ។ ៥ ពេលដែលអ្នកចូលក្នុងផ្ទះណាមួយ ចូរនិយាយជាមុនសិនថា៖ ‹សូមឲ្យផ្ទះនេះបានប្រកបដោយសេចក្ដីសុខ›។+ ៦ ប្រសិនបើគ្មានអ្នកណាចង់បានសេចក្ដីសុខនៅទីនោះទេ សេចក្ដីសុខដែលអ្នករាល់គ្នាបានជូនពរនឹងវិលមកឯអ្នកវិញ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើមានអ្នកណាចង់បានសេចក្ដីសុខនៅទីនោះ សេចក្ដីសុខដែលអ្នករាល់គ្នាបានជូនពរនឹងកើតមានដល់អ្នកនោះ។ ៧ ដូច្នេះ ចូរនៅផ្ទះនោះ*+ ហើយពិសាអ្វីដែលពួកគេឲ្យ+ ព្រោះកម្មករសមនឹងទទួលថ្លៃឈ្នួល។+ កុំប្ដូរពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយឡើយ។
៨ «ម្យ៉ាងទៀត ពេលអ្នករាល់គ្នាចូលក្នុងក្រុងណាមួយ ហើយអ្នកក្រុងនោះទទួលស្វាគមន៍អ្នករាល់គ្នា ចូរពិសាអ្វីដែលពួកគេឲ្យ ៩ ថែមទាំងធ្វើឲ្យអ្នកដែលឈឺនៅក្រុងនោះជាសះស្បើយ ហើយប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹រាជាណាចក្ររបស់ព្រះបានចូលមកជិតអ្នករាល់គ្នាហើយ›។+ ១០ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលអ្នករាល់គ្នាចូលក្នុងក្រុងណាមួយ ហើយអ្នកក្រុងនោះមិនទទួលស្វាគមន៍អ្នករាល់គ្នាទេ ចូរចេញទៅផ្លូវធំទាំងប៉ុន្មាន ហើយពោលថា៖ ១១ ‹សូម្បីតែធូលីដីពីក្រុងអ្នករាល់គ្នា ដែលជាប់ជើងយើង ក៏យើងជូតចេញដែរ ទុកជាការព្រមានសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា។+ ប៉ុន្តែ ចូរចាំថា រាជាណាចក្ររបស់ព្រះជិតដល់ហើយ›។ ១២ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅថ្ងៃវិនិច្ឆ័យក្ដី ក្រុងនោះនឹងទទួលទោសធ្ងន់ជាងក្រុងសូដុមទៅទៀត។+
១៣ «ក្រុងខូរ៉ាស៊ីនអើយ! អ្នកត្រូវវេទនាណាស់! និងក្រុងបេតសេដាអើយ! អ្នកត្រូវវេទនាណាស់! ពីព្រោះប្រសិនបើការប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងក្រុងរបស់ពួកអ្នក បានកើតឡើងនៅក្នុងក្រុងទីរ៉ុសនិងក្រុងស៊ីដូនវិញ អ្នកក្រុងទាំងនោះមុខជាបានប្រែចិត្តជាយូរយារមកហើយ ទាំងស្លៀកបាវអង្គុយក្នុងផេះផង។+ ១៤ ដូច្នេះ ខ្ញុំប្រាប់អ្នកថា នៅថ្ងៃវិនិច្ឆ័យក្ដី អ្នកនឹងទទួលទោសធ្ងន់ជាងក្រុងទីរ៉ុសនិងក្រុងស៊ីដូនទៅទៀត។ ១៥ ចំណែកអ្នកវិញ ក្រុងកាពើណិមអើយ! តើអ្នកនឹងត្រូវលើកតម្កើងដល់មេឃឬ? អ្នកនឹងចុះទៅក្នុងផ្នូរ*វិញ!
១៦ «អ្នកណាដែលស្ដាប់អ្នករាល់គ្នាក៏ដូចជាស្ដាប់ខ្ញុំដែរ+ ហើយអ្នកណាដែលមិនព្រមស្ដាប់អ្នករាល់គ្នា ក៏ដូចជាមិនព្រមស្ដាប់ខ្ញុំដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកណាដែលមិនស្ដាប់ខ្ញុំ អ្នកនោះក៏ដូចជាមិនស្ដាប់លោកដែលបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកដែរ»។+
១៧ លុះក្រោយមក ៧០នាក់នោះបានវិលមកវិញទាំងមានអំណរ ហើយជម្រាបលោកថា៖ «លោកម្ចាស់ សូម្បីតែពួកវិញ្ញាណកំណាច ក៏ស្ដាប់បង្គាប់យើងដោយសារនាមរបស់លោកដែរ»។+ ១៨ ឮដូច្នេះ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ខ្ញុំបានឃើញសាថាន*ធ្លាក់+ដូចផ្លេកបន្ទោរពីស្ថានសួគ៌រួចហើយ។ ១៩ មើល! ខ្ញុំបានឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានអំណាចជាន់ឈ្លីសត្វពស់និងខ្យាដំរី ក៏ឲ្យមានអំណាចលើឫទ្ធានុភាពទាំងអស់របស់សត្រូវ+ ហើយគ្មានអ្វីនឹងធ្វើទុក្ខអ្នកឡើយ។ ២០ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ កុំត្រេកអរដោយសារពួកវិញ្ញាណបានត្រូវចុះចូលក្នុងអំណាចអ្នករាល់គ្នាឡើយ តែចូរត្រេកអរពីព្រោះឈ្មោះរបស់អ្នករាល់គ្នាបានត្រូវចារឹកទុកនៅឯស្ថានសួគ៌វិញ»។+ ២១ នៅវេលានោះ លោកត្រេកអរពន់ពេកដោយសារឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ ក៏មានប្រសាសន៍ថា៖ «ឱបិតាជាម្ចាស់ស្ថានសួគ៌និងផែនដី ខ្ញុំសូមសរសើរលោកនៅមុខមនុស្ស ពីព្រោះលោកបានលាក់អ្វីៗទាំងនេះយ៉ាងល្អពីអ្នកប្រាជ្ញនិងអ្នកចេះដឹង+ តែលោកបានបើកបង្ហាញឲ្យកូនតូចៗយល់វិញ។ ឱបិតាអើយ ពីព្រោះនេះគឺសមស្របតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។+ ២២ បិតារបស់ខ្ញុំបានប្រគល់អ្វីៗទាំងអស់មកឲ្យខ្ញុំ។ គ្មានអ្នកណាស្គាល់បុត្ររបស់ព្រះច្បាស់ជាងព្រះដែលជាបិតា ហើយគ្មានអ្នកណាស្គាល់ព្រះដែលជាបិតាច្បាស់ជាងបុត្ររបស់លោក+ និងអ្នកដែលបុត្ររបស់លោកសុខចិត្តបើកបង្ហាញឲ្យស្គាល់នោះទេ»។+
២៣ បន្ទាប់មក លោកបែរទៅនិយាយជាមួយនឹងពួកអ្នកកាន់តាមដោយឡែកពីគេ ហើយពោលថា៖ «អស់អ្នកណាដែលមើលឃើញអ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នាកំពុងមើលឃើញ អ្នកទាំងនោះមានសុភមង្គលហើយ។+ ២៤ ព្រោះខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ធ្លាប់មានពួកអ្នកប្រកាសទំនាយនិងស្ដេចជាច្រើននាក់ដែលចង់ឃើញអ្វីដែលអ្នកកំពុងឃើញ តែមិនបានឃើញឡើយ+ ហើយចង់ឮអ្វីដែលអ្នកកំពុងឮ តែក៏មិនបានឮដែរ»។
២៥ ក្រោយមក មើល! បុរសម្នាក់ដែលចេះច្បាប់*ស្ទាត់បានក្រោកឡើងល្បងលលោក ដោយសួរថា៖ «លោកគ្រូ តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ជាមត៌ក?»។+ ២៦ លោកមានប្រសាសន៍ទៅបុរសនោះថា៖ «តើច្បាប់ចែងយ៉ាងណា? ពេលដែលអ្នកអាន តើអ្នកយល់ដូចម្ដេច?»។ ២៧ បុរសនោះឆ្លើយថា៖ «‹អ្នកត្រូវស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា*ជាព្រះរបស់អ្នក ឲ្យអស់ពីដួងចិត្ត អស់ពីជីវិត* អស់ពីកម្លាំង និងអស់ពីសមត្ថភាពរិះគិត›+ ហើយ‹អ្នកត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក›»។+ ២៨ លោកមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «អ្នកឆ្លើយត្រឹមត្រូវហើយ ចូរបន្តធ្វើដូច្នោះ ហើយអ្នកនឹងបានជីវិត»។+
២៩ ប៉ុន្តែ បុរសនោះចង់បញ្ជាក់ថាខ្លួនគាត់សុចរិត។+ ដូច្នេះ គាត់សួរលោកយេស៊ូថា៖ «តើអ្នកណាទៅ ជាអ្នកជិតខាងរបស់ខ្ញុំ?»។ ៣០ លោកយេស៊ូតបឆ្លើយថា៖ «មានបុរសម្នាក់កំពុងធ្វើដំណើរចុះពីក្រុងយេរូសាឡិមទៅក្រុងយេរីខូ ក៏បានធ្លាក់ក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ពួកចោរប្លន់។ ចោរទាំងនោះបានចាប់ដោះយកសម្លៀកបំពាក់គាត់ ក៏វាយដំគាត់ រួចចេញទៅដោយទុកគាត់ចោលស្ទើរស្លាប់ស្ទើររស់។ ៣១ ចៃដន្យ នៅពេលនោះមានសង្ឃម្នាក់កំពុងចុះតាមផ្លូវនោះ ប៉ុន្តែកាលដែលឃើញបុរសនោះ សង្ឃក៏ជៀសទៅម្ខាងផ្លូវ ហើយបន្តដំណើរទៅមុខទៀត។ ៣២ ដូចគ្នាដែរ ពេលបុរសម្នាក់ពីកុលសម្ព័ន្ធលេវីបានចុះទៅដល់កន្លែងនោះ ហើយឃើញបុរសនោះ គាត់ក៏ជៀសទៅម្ខាងផ្លូវ ហើយបន្តដំណើរទៅមុខទៀត។ ៣៣ ប៉ុន្តែ បុរសជនជាតិសាម៉ារីម្នាក់+ដែលកំពុងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវនោះ បានប្រទះឃើញបុរសនោះ។ កាលបានឃើញហើយ គាត់ក៏មានចិត្តក្ដួលអាណិត។ ៣៤ ដូច្នេះ គាត់ទៅជិត ហើយរុំរបួសឲ្យបុរសនោះ ក៏ចាក់ប្រេងនិងស្រាលើរបួសនោះផង។ រួចមក គាត់លើកបុរសនោះដាក់លើសត្វជាជំនិះរបស់គាត់ ក៏នាំយកទៅផ្ទះសម្នាក់មួយ ហើយថែទាំ។ ៣៥ លុះថ្ងៃស្អែក គាត់យកប្រាក់ពីរឌីណារី*ជូនម្ចាស់ផ្ទះសម្នាក់ ទាំងប្រាប់ថា៖ ‹សូមថែទាំគាត់ ហើយបើអ្នកចំណាយប្រាក់លើសពីនេះ ខ្ញុំនឹងសងអ្នកពេលខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ›។ ៣៦ តាមយោបល់របស់អ្នក តើអ្នកណាក្នុងចំណោមបុរសទាំងបីនាក់នោះបានប្រព្រឹត្តជាអ្នកជិតខាង+ចំពោះបុរសដែលបានធ្លាក់ក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកចោរ?»។ ៣៧ គាត់ឆ្លើយថា៖ «គឺបុរសដែលបានប្រព្រឹត្តចំពោះគាត់ដោយមេត្តាករុណា»។+ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ចូរទៅចុះ! ហើយប្រព្រឹត្តដូច្នោះដែរ»។+
៣៨ កាលដែលពួកគាត់កំពុងធ្វើដំណើរទៅ លោកបានចូលក្នុងភូមិមួយ។ នៅទីនោះ ស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះម៉ាថា+បានទទួលលោកជាភ្ញៀវក្នុងផ្ទះ។ ៣៩ នាងមានប្អូនស្រីម្នាក់ឈ្មោះម៉ារៀ។ ម៉ារៀបានអង្គុយនៅក្បែរជើងរបស់លោកម្ចាស់ ហើយបន្តស្ដាប់លោកមានប្រសាសន៍។ ៤០ រីឯម៉ាថាវិញ នាងកំពុងរវល់ធ្វើកិច្ចការជាច្រើន។ ដូច្នេះ នាងបានចូលទៅជិត ក៏ជម្រាបលោកថា៖ «តើលោកម្ចាស់មិនឃើញថា ប្អូនខ្ញុំបានទុកឲ្យខ្ញុំធ្វើកិច្ចការតែម្នាក់ឯងទេឬ? ដូច្នេះ សូមប្រាប់គាត់ឲ្យមកជួយខ្ញុំផង»។ ៤១ លោកម្ចាស់តបថា៖ «ម៉ាថា ម៉ាថា នាងខ្វល់ចិត្តខ្លាំងណាស់អំពីកិច្ចការជាច្រើន។ ៤២ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលត្រូវការមានតែពីរបីមុខទេ ឬតែមួយមុខប៉ុណ្ណោះ។ ឯម៉ារៀ នាងបានរើសយកចំណែកល្អ*វិញ+ ហើយចំណែកនោះនឹងមិនត្រូវយកចេញពីនាងឡើយ»។
១១ មានពេលមួយ លោកយេស៊ូកំពុងអធិដ្ឋាន ហើយពេលអធិដ្ឋានចប់ អ្នកកាន់តាមម្នាក់របស់លោកបានសុំថា៖ «លោកម្ចាស់ សូមបង្រៀនយើងឲ្យចេះអធិដ្ឋាន ដូចយ៉ូហានក៏បានបង្រៀនពួកអ្នកកាន់តាមគាត់ឲ្យចេះអធិដ្ឋានដែរ»។
២ ដូច្នេះ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ពេលណាដែលអ្នកអធិដ្ឋាន ចូរពោលថា៖ ‹បិតាអើយ សូមឲ្យនាមរបស់លោកបានបរិសុទ្ធ។+ សូមឲ្យរាជាណាចក្ររបស់លោកមកដល់។+ ៣ សូមផ្ដល់អាហារ*ឲ្យយើងរៀងរាល់ថ្ងៃ តាមសេចក្ដីត្រូវការរបស់យើង+ ៤ ហើយសូមអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គងរបស់យើង+ ព្រោះយើងក៏អភ័យទោសដល់អស់អ្នកដែលបានធ្វើខុសនឹងយើង*ដែរ។+ សូមកុំឲ្យយើងចាញ់សេចក្ដីល្បួងឡើយ›»។+
៥ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ឧបមាថា អ្នកមានមិត្តភក្ដិម្នាក់ ហើយអ្នកទៅរកគាត់កណ្ដាលអធ្រាត្រ រួចនិយាយថា៖ ‹សម្លាញ់អើយ! សូមឲ្យខ្ញុំខ្ចីនំប៉័ងបីដុំសិន ៦ ព្រោះខ្ញុំមានមិត្តភក្ដិម្នាក់ទើបតែមកដល់ គាត់ធ្វើដំណើរមកពីឆ្ងាយ ហើយខ្ញុំគ្មានអ្វីទទួលគាត់សោះ›។ ៧ ប៉ុន្តែ មិត្តភក្ដិរបស់អ្នកតបពីក្នុងផ្ទះថា៖ ‹ឈប់រំខានខ្ញុំ ព្រោះទ្វារចាក់សោហើយ ឯកូនតូចៗរបស់ខ្ញុំកំពុងដេកនៅគ្រែជាមួយនឹងខ្ញុំដែរ។ ខ្ញុំមិនអាចក្រោកឡើងយកអ្វីទៅឲ្យអ្នកបានទេ›។ ៨ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា គាត់ប្រាកដជានឹងក្រោកឡើង ហើយឲ្យអ្វីដែលមិត្តភក្ដិរបស់គាត់ត្រូវការ មិនមែនឲ្យដោយសារអ្នកនោះជាមិត្តភក្ដិទេ តែឲ្យដោយសារអ្នកនោះទទូចសុំឥតខ្លាចចិត្ត។+ ៩ ដូច្នេះ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ចូរសុំឥតឈប់+ នោះអ្នកនឹងទទួល ចូររកឥតឈប់ នោះអ្នកនឹងរកឃើញ ចូរគោះទ្វារឥតឈប់ នោះទ្វារនឹងត្រូវបើកឲ្យ។+ ១០ ពីព្រោះអស់អ្នកដែលសុំ នឹងទទួល+ ហើយអស់អ្នកដែលរក នឹងរកឃើញ ហើយចំពោះអស់អ្នកដែលគោះ ទ្វារនឹងត្រូវបើកឲ្យ។ ១១ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាជាឪពុក បើកូនសុំត្រី តើមានអ្នកណាម្នាក់នឹងឲ្យសត្វពស់មួយទៅកូន ជាជាងឲ្យត្រីមួយទេ?+ ១២ ឬបើកូនសុំស៊ុតមួយ តើនឹងឲ្យខ្ទួយមួយទៅកូនទេ? ១៣ ដូច្នេះ សូម្បីតែអ្នករាល់គ្នាដែលជាមនុស្សទុច្ចរិត ចេះឲ្យរបស់ល្អដល់កូន ទម្រាំតែបិតារបស់អ្នកដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ លោកប្រាកដជានឹងផ្ដល់ឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់លោកដល់អ្នកដែលសុំពីលោកច្រើនជាងនោះទៅទៀត!»។+
១៤ ក្រោយមក លោកបានបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចដែលធ្វើឲ្យបុរសម្នាក់គ។+ លុះវិញ្ញាណកំណាចចេញពីបុរសនោះហើយ គាត់ចាប់ផ្ដើមនិយាយ ហើយបណ្ដាជនបានភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង។+ ១៥ ប៉ុន្តែ អ្នកខ្លះក្នុងចំណោមពួកគេបាននិយាយថា៖ «បុរសនេះបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចបាន ដោយសារតែទទួលអំណាចពីបេលសេប៊ូល*ដែលជាអ្នកគ្រប់គ្រងពួកវិញ្ញាណកំណាច»។+ ១៦ រីឯអ្នកខ្លះទៀតបានល្បងលលោក ដោយសុំលោកឲ្យបង្ហាញសញ្ញាសម្គាល់មួយ+ពីលើមេឃ។ ១៧ លោកជ្រាបអំពីគំនិតរបស់ពួកគេ+ ក៏មានប្រសាសន៍ថា៖ «រាជាណាចក្រណាដែលបែកបាក់ទាស់ប្រឆាំងគ្នា នឹងវិនាសទៅ ហើយផ្ទះណាដែលបែកបាក់ទាស់ប្រឆាំងគ្នានឹងរលំ។ ១៨ ដូចគ្នាដែរ បើសាថាន*បានបែកបាក់ទាស់ប្រឆាំងខ្លួនឯងហើយ តើរាជាណាចក្ររបស់សាថានអាចស្ថិតស្ថេរដូចម្ដេចបាន? ព្រោះអ្នករាល់គ្នានិយាយថាខ្ញុំបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចបាន ដោយសារតែទទួលអំណាចពីបេលសេប៊ូល។ ១៩ បើខ្ញុំបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចដោយសារបេលសេប៊ូល ចុះតើអ្នកកាន់តាមអ្នករាល់គ្នាបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចដោយសារអ្នកណាវិញ? ហេតុនេះហើយបានជាពួកគេនឹងវិនិច្ឆ័យអ្នករាល់គ្នា។ ២០ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើខ្ញុំបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចដោយម្រាមដៃរបស់ព្រះវិញ+ នោះមានន័យថារាជាណាចក្ររបស់ព្រះបានមកដល់ដោយអ្នកមិនដឹងខ្លួន។+ ២១ ពេលបុរសខ្លាំងពូកែម្នាក់ប្រដាប់អាវុធសព្វគ្រប់ ការពារផ្ទះរបស់ខ្លួន នោះទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់នៅគង់វង្ស។ ២២ ប៉ុន្តែ ពេលអ្នកដែលខ្លាំងជាងមកច្បាំងឈ្នះគាត់ អ្នកនោះក៏ដកហូតអាវុធទាំងអស់ដែលគាត់បានទុកចិត្ត ហើយទ្រព្យសម្បត្តិដែលអ្នកនោះបានរឹបអូសពីគាត់ អ្នកនោះក៏ចែករំលែកដល់អ្នកដទៃ។ ២៣ អ្នកណាដែលមិនគាំទ្រខាងខ្ញុំ អ្នកនោះប្រឆាំងនឹងខ្ញុំ ហើយអ្នកណាដែលមិនប្រមូលមនុស្សជាមួយនឹងខ្ញុំ អ្នកនោះធ្វើឲ្យមនុស្សខ្ចាត់ខ្ចាយវិញ។+
២៤ «នៅពេលដែលវិញ្ញាណអសោចចេញពីមនុស្សម្នាក់ វាឆ្លងកាត់ទីហួតហែង ដើម្បីរកកន្លែងសម្រាក តែរកមិនបានទេ។ រួចមក វានិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងត្រឡប់ទៅឯបុគ្គលនោះដែលធ្លាប់ជាផ្ទះរបស់ខ្ញុំវិញ›។+ ២៥ លុះទៅដល់ហើយ ឃើញថាផ្ទះនោះបានត្រូវបោសស្អាត និងតុបតែងយ៉ាងល្អ។ ២៦ ក្រោយមក វាចេញទៅនាំវិញ្ញាណ៧ទៀតដែលទុច្ចរិតជាងវាចូលបុគ្គលនោះ។ ពេលចូលហើយ ពួកវាអាស្រ័យនៅទីនោះ រួចស្ថានភាពចុងក្រោយរបស់មនុស្សម្នាក់នោះគឺអាក្រក់ជាងមុនទៅទៀត»។
២៧ កាលដែលលោកកំពុងពោលពាក្យទាំងនេះ ស្ត្រីម្នាក់បន្លឺសំឡេងពីក្នុងចំណោមបណ្ដាជនទៅលោកថា៖ «ស្ត្រីដែលបានរក្សាលោកក្នុងផ្ទៃ ហើយបំបៅលោក មានសុភមង្គលហើយ!»។+ ២៨ ប៉ុន្តែ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ទេ! គឺអស់អ្នកដែលឮបណ្ដាំរបស់ព្រះ ហើយធ្វើតាម ទើបមានសុភមង្គល!»។+
២៩ ពេលដែលបណ្ដាជនកំពុងប្រមូលផ្ដុំគ្នា លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «មនុស្សជំនាន់នេះជាជំនាន់ទុច្ចរិត ព្រោះពួកគេចេះតែរកមើលសញ្ញាសម្គាល់។ ប៉ុន្តែ គ្មានសញ្ញាសម្គាល់ណានឹងត្រូវបើកបង្ហាញឲ្យពួកគេឃើញឡើយ ក្រៅពីសញ្ញាសម្គាល់នៃយ៉ូណាស។+ ៣០ ព្រោះដូចយ៉ូណាស+បានធ្វើជាសញ្ញាសម្គាល់ដល់អ្នកក្រុងនីនីវេ នោះកូនមនុស្សក៏នឹងធ្វើជាសញ្ញាសម្គាល់ដល់មនុស្សជំនាន់នេះដែរ។ ៣១ នៅថ្ងៃវិនិច្ឆ័យក្ដី មហាក្សត្រីនៃភាគខាងត្បូង+នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញជាមួយនឹងមនុស្សជំនាន់នេះ ហើយមហាក្សត្រីនោះនឹងផ្ដន្ទាទោសពួកគេ ពីព្រោះនាងបានមកពីចុងផែនដីដើម្បីស្ដាប់សម្ដីប្រកបដោយប្រាជ្ញារបស់សាឡូម៉ូន។ ប៉ុន្តែ មើល! អ្នកដែលធំជាងសាឡូម៉ូននៅទីនេះហើយ។+ ៣២ នៅថ្ងៃវិនិច្ឆ័យក្ដី មនុស្សពីក្រុងនីនីវេនឹងរស់ឡើងវិញជាមួយនឹងមនុស្សជំនាន់នេះ ហើយនឹងផ្ដន្ទាទោសពួកគេ ពីព្រោះអ្នកក្រុងនោះបានប្រែចិត្តពេលស្ដាប់អ្វីដែលយ៉ូណាសផ្សព្វផ្សាយ។+ ប៉ុន្តែ មើល! អ្នកដែលធំជាងយ៉ូណាសនៅទីនេះហើយ។ ៣៣ ក្រោយពីអុជចង្កៀង គេមិនដែលយកវាទៅលាក់ ឬដាក់ក្រោមកញ្ឆេ*ឡើយ តែគេដាក់លើជើងចង្កៀងវិញ+ ដើម្បីឲ្យអ្នកដែលចូលមកអាចឃើញពន្លឺបាន។ ៣៤ ភ្នែករបស់អ្នកជាចង្កៀងនៃរូបកាយ។ ពេលភ្នែករបស់អ្នកមើលរបស់តែមួយ នោះរូបកាយទាំងមូលរបស់អ្នកក៏ភ្លឺ។ ប៉ុន្តែ បើភ្នែករបស់អ្នកសម្លឹងមើលដោយចិត្តច្រណែន* នោះរូបកាយទាំងមូលរបស់អ្នកនឹងងងឹតវិញ។+ ៣៥ ដូច្នេះ ចូរប្រុងប្រយ័ត្ន ក្រែងពន្លឺដែលនៅក្នុងអ្នក គឺជាសេចក្ដីងងឹតវិញ។ ៣៦ ម្ល៉ោះហើយ បើរូបកាយទាំងមូលរបស់អ្នកភ្លឺ ដោយគ្មានកន្លែងណាងងឹតសោះ នោះនឹងបានភ្លឺពេញរូបកាយ ដូចពេលដែលចង្កៀងបំភ្លឺអ្នកដែរ»។
៣៧ លុះមានប្រសាសន៍ចប់ហើយ ផារិស៊ីម្នាក់បានអញ្ជើញលោកមកពិសាអាហារជាមួយនឹងគាត់។ ដូច្នេះ លោកបានចូលទៅអង្គុយនៅតុ។ ៣៨ ក៏ប៉ុន្តែ ផារិស៊ីនោះបានភ្ញាក់ផ្អើលពេលឃើញថាលោកមិនបានលាងដៃ*មុនពិសាអាហារ។+ ៣៩ ប៉ុន្តែ លោកម្ចាស់យេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «អ្នករាល់គ្នាដែលជាពួកផារិស៊ី អ្នកលាងពែងនិងចានតែខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះ ឯខាងក្នុងចិត្តអ្នករាល់គ្នាវិញ គឺពេញទៅដោយភាពលោភលន់និងអំពើទុច្ចរិត។+ ៤០ មនុស្សឥតសមហេតុសមផល! លោកដែលបានបង្កើតខាងក្រៅ ក៏បានបង្កើតខាងក្នុងដែរ មែនទេ? ៤១ ប៉ុន្តែ ពេលធ្វើទាន ចូរធ្វើដោយចេញពីក្នុងចិត្តវិញ ហើយមើល! អ្វីៗទាំងអស់អំពីអ្នកក៏នឹងស្អាតបរិសុទ្ធដែរ។ ៤២ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាជាពួកផារិស៊ី អ្នកនឹងត្រូវវេទនា! ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាឲ្យ១ភាគ១០ពីជីរអង្កាម ប៉េកាណុន* និងជីរ*ឯទៀត+ តែអ្នកមើលរំលងយុត្តិធម៌និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ! អ្នកមានកាតព្វកិច្ចឲ្យអ្វីៗទាំងនោះ តែអ្នកមិនត្រូវលះចោលរឿងផ្សេងទៀតឡើយ។+ ៤៣ អ្នករាល់គ្នាជាពួកផារិស៊ី អ្នកនឹងត្រូវវេទនា! ពីព្រោះអ្នកចូលចិត្តអង្គុយកន្លែងនៅមុខគេក្នុងសាលាប្រជុំ ហើយចង់ឲ្យមនុស្សជម្រាបសួរ បង្ហាញការគោរពចំពោះអ្នកនៅទីផ្សារ!+ ៤៤ អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវវេទនា! ពីព្រោះអ្នកដូចជាទីបញ្ចុះសពដែលគេមើលមិនឃើញ+ ហើយដើរជាន់ដោយមិនដឹងខ្លួន!»។
៤៥ អ្នកចេះច្បាប់ស្ទាត់ម្នាក់បានជម្រាបលោកថា៖ «លោកគ្រូ លោកមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ បានសេចក្ដីថាលោកក៏ដៀលត្មះយើងខ្ញុំដែរ»។ ៤៦ រួចលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នករាល់គ្នាជាអ្នកចេះច្បាប់ស្ទាត់ អ្នកនឹងត្រូវវេទនា! ពីព្រោះបន្ទុកដែលអ្នកដាក់លើមនុស្ស គឺជាបន្ទុកដែលពិបាករែកពុន ប៉ុន្តែអ្នកមិនព្រមយកម្រាមដៃមកពាល់បន្ទុកនោះបន្តិចសោះ!+
៤៧ «អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវវេទនា! ពីព្រោះអ្នកធ្វើទីបញ្ចុះសពរបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ តែបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាបានសម្លាប់ពួកគេ!+ ៤៨ អ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់អំពីការប្រព្រឹត្តនៃបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នា ប៉ុន្តែអ្នកនៅតែពេញចិត្តការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេ ពីព្រោះពួកគេបានសម្លាប់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ+ ឯអ្នករាល់គ្នាកំពុងធ្វើទីបញ្ចុះសពរបស់អ្នកប្រកាសទំនាយទាំងនោះ។ ៤៩ ហេតុនេះ ព្រះបានមានប្រសាសន៍ដោយប្រាជ្ញាថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងចាត់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយនិងពួកសាវ័កទៅឯពួកគេ រួចអ្នកខ្លះនឹងត្រូវពួកគេសម្លាប់ ហើយអ្នកខ្លះនឹងត្រូវពួកគេបៀតបៀន ៥០ ដើម្បីឲ្យមនុស្សជំនាន់នេះទទួលទោសចំពោះការសម្លាប់*ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយទាំងអស់ តាំងពីកំណើតពិភពលោកមក+ ៥១ តាំងពីឈាមរបស់អេបិល+ រហូតដល់ឈាមរបស់សាការី ដែលគេបានសម្លាប់នៅចន្លោះទីបូជានិងវិហារ›។+ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា មនុស្សជំនាន់នេះនឹងទទួលទោសចំពោះឈាមរបស់អ្នកទាំងអស់នោះពិតមែន។
៥២ «អ្នករាល់គ្នាជាអ្នកចេះច្បាប់ស្ទាត់ អ្នកនឹងត្រូវវេទនា! ពីព្រោះអ្នកបានដកយកកូនសោនៃចំណេះចេញ។ អ្នករាល់គ្នាមិនបានចូល ហើយអ្នកដែលកំពុងចូល ក៏អ្នករាល់គ្នាឃាត់មិនឲ្យចូលដែរ!»។+
៥៣ ដូច្នេះ ពេលដែលលោកចេញពីទីនោះ ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ និងពួកផារិស៊ីចាប់ផ្ដើមប្រជ្រៀតគ្នាចោមរោមលោក រួចសួរដេញដោលអំពីរឿងផ្សេងទៀតជាច្រើន ៥៤ ហើយពួកគេចាំឲ្យលោកមានប្រសាសន៍អំពីអ្វីមួយ ដើម្បីអាចចាប់កំហុសលោកបាន។+
១២ នៅគ្រានោះ ក្រោយពីមនុស្សជាច្រើនរាប់ពាន់នាក់បានមកជួបជុំរហូតដល់ជាន់ជើងគ្នា លោកចាប់ផ្ដើមមានប្រសាសន៍ដោយប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ចូរប្រយ័ត្ននឹងដំបែរបស់ពួកផារិស៊ី ពោលគឺពុតត្បុតរបស់ពួកគេ។+ ២ ប៉ុន្តែ អ្វីៗទាំងអស់ដែលបានត្រូវបិទបាំងយ៉ាងជិតល្អ នឹងត្រូវបើកបង្ហាញ ហើយអ្វីៗទាំងអស់ដែលជាអាថ៌កំបាំង នឹងត្រូវគេដឹង។+ ៣ ហេតុនេះ អ្វីដែលអ្នករាល់គ្នានិយាយក្នុងទីងងឹត នោះនឹងត្រូវគេឮនៅកន្លែងភ្លឺ ហើយអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាខ្សឹបនៅក្នុងបន្ទប់ នោះនឹងត្រូវផ្សាយពីលើដំបូលផ្ទះវិញ។ ៤ ម្យ៉ាងទៀត សម្លាញ់ខ្ញុំអើយ+ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា កុំខ្លាចអ្នកដែលសម្លាប់រូបកាយ តែមិនអាចធ្វើអ្វីលើសពីនោះឡើយ។+ ៥ ផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាត្រូវខ្លាចអ្នកណា គឺត្រូវខ្លាចលោកដែលមានអំណាចសម្លាប់អ្នកដោយបោះអ្នកទៅក្នុងកេហេណា។*+ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា គឺលោកហើយដែលអ្នកត្រូវខ្លាច។+ ៦ គេលក់ចាបពូកប្រាំក្បាលថ្លៃពីរសេន* មែនទេ? ប៉ុន្តែ ព្រះមិនភ្លេចចាបទាំងនោះឡើយ ទោះជាចាបមួយក៏ដោយ។+ ៧ សូម្បីតែចំនួនសរសៃសក់នៅលើក្បាលអ្នករាល់គ្នា ក៏លោកជ្រាបដែរ។+ កុំខ្លាចឡើយ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាមានតម្លៃជាងចាបពូកជាច្រើនទៅទៀត។+
៨ «ម្ល៉ោះហើយ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្នកណាដែលទទួលស្គាល់ខ្ញុំនៅមុខមនុស្ស+ កូនមនុស្សក៏នឹងទទួលស្គាល់អ្នកនោះនៅមុខបណ្ដាទេវតារបស់ព្រះដែរ។+ ៩ ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលមិនទទួលស្គាល់ខ្ញុំនៅមុខមនុស្ស កូនមនុស្សក៏នឹងមិនទទួលស្គាល់អ្នកនោះនៅមុខបណ្ដាទេវតារបស់ព្រះដែរ។+ ១០ ចំណែកអ្នកណាដែលពោលពាក្យប្រឆាំងកូនមនុស្ស អ្នកនោះនឹងត្រូវអភ័យទោសឲ្យ ប៉ុន្តែអ្នកណាដែលពោលពាក្យប្រមាថឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ អ្នកនោះនឹងមិនត្រូវអភ័យទោសឲ្យទេ។+ ១១ ពេលដែលគេបញ្ជូនអ្នកទៅឯការប្រជុំសាធារណៈ* ទៅឯពួកមន្ត្រីរាជការ និងពួកអាជ្ញាធរ កុំខ្វល់ចិត្តថាអ្នកត្រូវនិយាយអ្វី ឬនិយាយយ៉ាងណាដើម្បីការពារខ្លួននោះឡើយ+ ១២ ព្រោះឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះនឹងបង្រៀនអ្នករាល់គ្នាអំពីអ្វីដែលអ្នកត្រូវនិយាយនៅពេលនោះឯង»។+
១៣ ក្រោយមក បុរសម្នាក់ពីចំណោមបណ្ដាជនបានសុំលោកថា៖ «លោកគ្រូ សូមប្រាប់បងប្រុសខ្ញុំឲ្យចែកមត៌កមកខ្ញុំផង»។ ១៤ លោកមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «តើអ្នកណាបានតែងតាំងខ្ញុំឲ្យធ្វើជាចៅក្រម ឬជាអាជ្ញាកណ្ដាលរវាងអ្នកទាំងពីរ?»។ ១៥ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ចូរប្រុងប្រៀបស្មារតីជានិច្ច ហើយប្រុងប្រយ័ត្ននឹងការលោភលន់*គ្រប់យ៉ាង+ ពីព្រោះទោះជាមនុស្សម្នាក់មានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់មិនបានជីវិតពីទ្រព្យទាំងនោះទេ»។+ ១៦ រួចលោកលើកឧទាហរណ៍មួយប្រាប់ពួកគេថា៖ «ស្រែចម្ការរបស់បុរសអ្នកមានម្នាក់បានបង្កើតផលជាច្រើន។ ១៧ ម្ល៉ោះហើយ គាត់ចាប់ផ្ដើមរិះគិតក្នុងចិត្តថា៖ ‹ឥឡូវខ្ញុំគ្មានកន្លែងទុកផលដំណាំរបស់ខ្ញុំទេ។ ដូច្នេះ តើខ្ញុំត្រូវធ្វើយ៉ាងណាទៅ?›។ ១៨ រួចគាត់និយាយថា៖ ‹ខ្ញុំត្រូវធ្វើដូច្នេះវិញ+ ខ្ញុំនឹងរុះឃ្លាំងទាំងអស់របស់ខ្ញុំ ហើយធ្វើឃ្លាំងធំៗជាង រួចមកខ្ញុំនឹងទុកស្រូវសាលីនិងរបស់ល្អទាំងអស់របស់ខ្ញុំនៅក្នុងនោះ ១៩ ហើយខ្ញុំនឹងប្រាប់ខ្លួនខ្ញុំថា៖ «ខ្ញុំអើយ! ខ្ញុំបានប្រមូលទុករបស់ល្អជាច្រើន ល្មមសម្រាប់យូរឆ្នាំទៀត ចូរសម្រាកចុះ ហើយបរិភោគនិងផឹកឲ្យសប្បាយទៅ»›។ ២០ ប៉ុន្តែ ព្រះមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ ‹មនុស្សឥតចេះគិតពិចារណាអើយ នៅយប់នេះឯង គេនឹងទាមទារជីវិត*របស់អ្នកហើយ។ ដូច្នេះ តើអ្នកណានឹងទទួលអ្វីៗដែលអ្នកបានប្រមូលទុកនោះ?›។+ ២១ អ្នកណាដែលប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិទុកសម្រាប់ខ្លួន តែមិនមែនជាអ្នកមានចំពោះព្រះ អ្នកនោះក៏ដូច្នោះដែរ»។+
២២ បន្ទាប់មក លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ឈប់ខ្វល់ខ្វាយអំពីជីវិត*ខ្លួនថា នឹងបានអ្វីបរិភោគ ឬខ្វល់ខ្វាយអំពីរូបកាយថា នឹងបានអ្វីស្លៀកពាក់ឡើយ។+ ២៣ ព្រោះជីវិតមានតម្លៃជាងម្ហូបអាហារ ហើយរូបកាយមានតម្លៃជាងសម្លៀកបំពាក់។ ២៤ ចូរកត់សម្គាល់ថា សត្វក្អែកមិនសាបព្រោះឬច្រូតកាត់ទេ ហើយក៏គ្មានជង្រុកឬឃ្លាំងដែរ តែព្រះផ្ដល់ចំណីឲ្យវា។+ ទម្រាំតែអ្នករាល់គ្នា តើមិនមានតម្លៃជាងសត្វស្លាបទេឬ?+ ២៥ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា បើអ្នកខ្វល់ខ្វាយ តើអ្នកអាចធ្វើឲ្យអាយុជីវិតខ្លួនវែងជាង សូម្បីតែបន្តិច*បានទេ? ២៦ ម្ល៉ោះហើយ បើអ្នករាល់គ្នាមិនអាចធ្វើការដ៏តូចនេះបានទេ ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាត្រូវខ្វល់ខ្វាយអំពីរឿងក្រៅពីនោះ?+ ២៧ ចូរកត់សម្គាល់របៀបដែលផ្កាដុះឡើងនៅឯវាល។ វាមិនធ្វើការនឿយហត់ទេ ក៏មិនត្បាញរវៃដែរ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា សូម្បីតែសាឡូម៉ូនដែលបានតែងខ្លួនល្អប្រណីតបំផុត ក៏មិនស្មើនឹងផ្កាមួយទងបែបនោះផង។+ ២៨ ព្រះតុបតែងរុក្ខជាតិដែលដុះនៅឯវាលនៅថ្ងៃនេះ ហើយនៅថ្ងៃស្អែកត្រូវបោះទៅក្នុងឡ។ បើដូច្នេះ ព្រះប្រាកដជានឹងផ្ដល់សម្លៀកបំពាក់លើសជាងនោះទៅទៀតឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដែលជាអ្នកមានជំនឿតិច! ២៩ ដូច្នេះ ឈប់ខ្វល់ខ្វាយថា នឹងបានអ្វីបរិភោគ ឬនឹងបានអ្វីផឹក ហើយឈប់ព្រួយបារម្ភ+ ៣០ ព្រោះរបស់ទាំងអស់នេះជាអ្វីដែលមនុស្ស*ក្នុងពិភពលោកនេះកំពុងស្វះស្វែងរក។ ប៉ុន្តែ បិតារបស់អ្នកដឹងថាអ្នកត្រូវការរបស់ទាំងនេះ។+ ៣១ ផ្ទុយទៅវិញ ចូរបន្តស្វែងរករាជាណាចក្ររបស់លោក ហើយលោកនឹងផ្ដល់របស់ទាំងនេះឲ្យអ្នក។+
៣២ «ហ្វូងតូចអើយ កុំខ្លាចឡើយ+ ពីព្រោះបិតារបស់អ្នកពេញចិត្តឲ្យរាជាណាចក្រដល់អ្នក។+ ៣៣ ចូរលក់របស់ដែលអ្នករាល់គ្នាមាន ហើយធ្វើទាន។+ ចូរធ្វើថង់ប្រាក់ដែលមិនចេះសឹករេចរឹល ពោលគឺទ្រព្យដែលមិនចេះអស់នៅស្ថានសួគ៌+ ជាកន្លែងដែលចោរមិនទៅជិត ហើយសត្វល្អិតមិនស៊ីបំផ្លាញ។ ៣៤ ព្រោះទ្រព្យសម្បត្តិរបស់អ្នកនៅកន្លែងណា ចិត្តរបស់អ្នកក៏នៅកន្លែងនោះដែរ។
៣៥ «ចូរស្លៀកពាក់និងប្រុងប្រៀបខ្លួន*+ ហើយឲ្យចង្កៀងរបស់អ្នករាល់គ្នានៅឆេះ+ ៣៦ ព្រមទាំងធ្វើដូចពួកបុរសដែលកំពុងរង់ចាំម្ចាស់របស់ពួកគេវិលត្រឡប់មក+ពីពិធីរៀបការ+ ដូច្នេះពួកគេអាចបើកទ្វារជូនលោកភ្លាម ពេលដែលលោកមកដល់ហើយគោះទ្វារ។ ៣៧ ខ្ញុំបម្រើណាដែលម្ចាស់ឃើញថាកំពុងចាំយាមពេលលោកមកដល់ ខ្ញុំបម្រើនោះនឹងមានសុភមង្គល! ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា លោកនឹងពាក់ឯកសណ្ឋាន*ធ្វើការ ហើយឲ្យពួកគេអង្គុយនៅតុ រួចលោកនឹងចូលមកជិតបម្រើពួកគេ។ ៣៨ ទោះជាលោកមកដល់នៅយាមទី២* ឬយាមទី៣*ក៏ដោយ ហើយឃើញថាពួកខ្ញុំបម្រើកំពុងធ្វើដូច្នោះ នោះពួកគេនឹងមានសុភមង្គល! ៣៩ ប៉ុន្តែ ចូរដឹងថា បើម្ចាស់ផ្ទះបានដឹងថាចោរនឹងមកនៅម៉ោងណា នោះម្ចាស់ផ្ទះមុខជាមិនឲ្យចោរចូលផ្ទះគាត់ឡើយ។+ ៤០ អ្នករាល់គ្នាត្រូវត្រៀមខ្លួនជានិច្ចដូច្នេះដែរ ពីព្រោះកូនមនុស្សនឹងមកនៅម៉ោងដែលអ្នករាល់គ្នាមិននឹកស្មាន»។+
៤១ រួចមក ពេត្រុសសួរថា៖ «លោកម្ចាស់ តើលោកកំពុងលើកឧទាហរណ៍នេះសម្រាប់យើងតែប៉ុណ្ណោះ ឬក៏សម្រាប់ទាំងអស់គ្នា?»។ ៤២ លោកម្ចាស់តបថា៖ «តើអ្នកណាជាអ្នកចាត់ចែង*ដ៏ស្មោះត្រង់ ហើយចេះពិចារណា* ដែលម្ចាស់នឹងតែងតាំងឲ្យមើលការខុសត្រូវលើពួកអ្នកបម្រើរបស់លោក ដើម្បីឲ្យអាហារពួកគេបរិភោគគ្រប់គ្រាន់នៅពេលត្រឹមត្រូវ?+ ៤៣ ខ្ញុំបម្រើនោះមានសុភមង្គលហើយ! ប្រសិនបើម្ចាស់មកដល់ ហើយឃើញថាគាត់កំពុងធ្វើដូច្នោះមែន។ ៤៤ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា លោកនឹងតែងតាំងគាត់ឲ្យមើលការខុសត្រូវលើទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់របស់លោក។ ៤៥ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើខ្ញុំបម្រើនោះគិតក្នុងចិត្តថា៖ ‹ម្ចាស់ខ្ញុំកំពុងបង្អង់យូរ› រួចចាប់ផ្ដើមវាយពួកខ្ញុំបម្រើប្រុសស្រី ហើយស៊ីផឹកស្រវឹង+ ៤៦ នោះម្ចាស់របស់គាត់នឹងមកវិញនៅថ្ងៃដែលគាត់មិននឹកស្មាន និងនៅម៉ោងដែលគាត់មិនដឹង ហើយនឹងដាក់ទោសគាត់ធ្ងន់បំផុត ក៏រាប់បញ្ចូលគាត់ក្នុងចំណោមមនុស្សមិនស្មោះត្រង់។ ៤៧ រួចមក ខ្ញុំបម្រើដែលបានយល់បំណងប្រាថ្នារបស់ម្ចាស់ តែមិនបានត្រៀមខ្លួនឬធ្វើតាមអ្វីដែលលោកសុំ* នឹងត្រូវវាយជាច្រើនរំពាត់។+ ៤៨ ក៏ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបម្រើដែលមិនបានយល់ ហើយបានធ្វើអ្វីគួរនឹងត្រូវរំពាត់ នឹងត្រូវវាយតិច។ ដូច្នេះ អ្នកណាដែលទទួលច្រើន គេនឹងតម្រូវច្រើនពីអ្នកនោះ ហើយអ្នកណាដែលគេប្រគល់កិច្ចការជាច្រើនឲ្យមើលការខុសត្រូវ គេនឹងតម្រូវពីអ្នកនោះច្រើនលើសពីធម្មតា។+
៤៩ «ខ្ញុំបានមកដើម្បីធ្វើឲ្យមានភ្លើងឆេះនៅផែនដី។ បើភ្លើងនោះកំពុងឆេះហើយ តើចាំបាច់ឲ្យខ្ញុំប្រាថ្នាអ្វីទៀត? ៥០ មានការជ្រមុជដែលខ្ញុំត្រូវទទួលពិតមែន ហើយខ្ញុំកំពុងកើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំងរហូតដល់ការជ្រមុជនោះចប់!+ ៥១ តើអ្នកគិតថាខ្ញុំបានមកដើម្បីនាំឲ្យមានសន្តិភាពលើផែនដីឬ? មិនមែនទេ! ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ខ្ញុំមកដើម្បីធ្វើឲ្យមានការបែកបាក់គ្នាវិញ។+ ៥២ ព្រោះចាប់តាំងពីពេលនេះទៅ នឹងមានមនុស្សប្រាំនាក់ក្នុងផ្ទះមួយ ហើយអ្នកទាំងប្រាំនោះនឹងបែកបាក់ទាស់ទែងគ្នា គឺបីនាក់ទាស់នឹងពីរនាក់ ហើយពីរនាក់ទាស់នឹងបីនាក់។ ៥៣ ពួកគេនឹងបែកបាក់គ្នា គឺឪពុកទាស់នឹងកូនប្រុស ហើយកូនប្រុសទាស់នឹងឪពុក ម្ដាយទាស់នឹងកូនស្រី ហើយកូនស្រីទាស់នឹងម្ដាយ ម្ដាយក្មេកទាស់នឹងកូនប្រសាស្រី ហើយកូនប្រសាស្រីទាស់នឹងម្ដាយក្មេក»។+
៥៤ បន្ទាប់មក លោកមានប្រសាសន៍ទៅកាន់បណ្ដាជនថា៖ «កាលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញពពកឡើងនៅទិសខាងលិច អ្នកនិយាយភ្លាមថា៖ ‹នឹងមានព្យុះភ្លៀង› ហើយក៏កើតមានព្យុះភ្លៀងមែន។ ៥៥ កាលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញថាខ្យល់បក់មកពីទិសខាងត្បូង នោះអ្នកនិយាយថា៖ ‹នឹងមានអាកាសធាតុក្ដៅ› ហើយក៏កើតឡើងមែន។ ៥៦ មនុស្សលាក់ពុត! អ្នករាល់គ្នាចេះសម្គាល់លក្ខណៈនៃផ្ទៃមេឃ និងផែនដី តែហេតុអ្វីបានជាមិនចេះពិចារណាអត្ថន័យនៃអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅគ្រានេះ?+ ៥៧ ហេតុអ្វីក៏អ្នករាល់គ្នាមិនពិចារណាដោយខ្លួនឯងដែរថា អ្វីគឺសុចរិត? ៥៨ ជាឧទាហរណ៍ កាលដែលអ្នកកំពុងធ្វើដំណើរទៅជួបអាជ្ញាធរជាមួយនឹងសត្រូវដែលរកប្ដឹងអ្នកតាមច្បាប់ ចូរព្យាយាមដោះស្រាយទំនាស់នោះជាមួយនឹងគាត់តាមផ្លូវទៅ ក្រែងលោគាត់បញ្ជូនអ្នកទៅចៅក្រម រួចចៅក្រមប្រគល់អ្នកទៅមន្ត្រីជំនួយតុលាការ ហើយមន្ត្រីជំនួយតុលាការដាក់អ្នកក្នុងគុក។+ ៥៩ ខ្ញុំប្រាប់អ្នកថា អ្នកប្រាកដជាមិនបានចេញពីគុកទេ ទាល់តែបានសងបំណុលអស់គ្មានខ្វះមួយសេន»។*
១៣ នៅពេលនោះដែរ មានអ្នកខ្លះនៅទីនោះជម្រាបលោកថា ពីឡាតបានសម្លាប់អ្នកស្រុកកាលីឡេដែលកំពុងជូនគ្រឿងបូជា។ ២ ដូច្នេះ លោកតបទៅពួកគេថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាគិតថា អ្នកស្រុកកាលីឡេទាំងនោះរងគ្រោះ ដោយសារពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងច្រើនជាងអ្នកស្រុកកាលីឡេឯទៀតឬ? ៣ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា គឺមិនមែនដូច្នោះទេ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើអ្នកមិនប្រែចិត្តទេ អ្នកទាំងអស់គ្នានឹងត្រូវបំផ្លាញចោលដូចអ្នកទាំងនោះដែរ។+ ៤ រីឯមនុស្ស១៨នាក់ដែលស្លាប់ដោយសារប៉មនៅស៊ីឡូមបានរលំលើពួកគេ តើអ្នករាល់គ្នាគិតថាពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងច្រើនជាងមនុស្សឯទៀតនៅក្រុងយេរូសាឡិមឬ? ៥ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា គឺមិនមែនដូច្នោះទេ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើអ្នកមិនប្រែចិត្តទេ អ្នកទាំងអស់គ្នានឹងត្រូវបំផ្លាញចោលដូចអ្នកទាំងនោះដែរ»។
៦ រួចមក លោកលើកឧទាហរណ៍មួយប្រាប់ពួកគេថា៖ «មានបុរសម្នាក់មានដើមល្វាតូច*នៅចម្ការទំពាំងបាយជូររបស់គាត់ ហើយគាត់មករកបេះផ្លែពីដើមល្វានោះ តែដើមនោះគ្មានផ្លែទេ។+ ៧ នោះគាត់ប្រាប់អ្នកថែចម្ការទំពាំងបាយជូរថា៖ ‹ខ្ញុំបានមករកបេះផ្លែពីដើមល្វាតូចនេះអស់បីឆ្នាំហើយ តែដើមនេះគ្មានផ្លែសោះ។ ចូរកាប់វាចោល! មិនចាំបាច់ទុកឲ្យខាតដីតទៅទៀតទេ›។ ៨ អ្នកថែចម្ការទំពាំងបាយជូរតបថា៖ ‹លោកម្ចាស់ សូមលោកទុកដើមនោះឲ្យនៅមួយឆ្នាំទៀត ចាំខ្ញុំជ្រួយដីនៅជុំវិញ ហើយដាក់ជី។ ៩ រួចបើនៅថ្ងៃមុខ ដើមនោះមានផ្លែ ជាការល្អហើយ តែបើវាគ្មានផ្លែទេ សឹមកាប់វាចោលចុះ›»។+
១០ ក្រោយមក នៅថ្ងៃឈប់សម្រាកលោកកំពុងបង្រៀនក្នុងសាលាប្រជុំមួយ។ ១១ មើល! មានស្ត្រីម្នាក់ឈឺអស់១៨ឆ្នាំ ដោយសារឥទ្ធិពលនៃវិញ្ញាណកំណាច។ នាងកោងខ្នងយ៉ាងខ្លាំង ហើយមិនអាចងើបត្រង់បានឡើយ។ ១២ នៅពេលលោកយេស៊ូឃើញនាង លោកមានប្រសាសន៍ទៅនាងថា៖ «នាងអើយ នាងបានត្រូវរំដោះពីជំងឺរបស់នាងហើយ»។+ ១៣ រួចលោកដាក់ដៃលើនាង នាងក៏ងើបត្រង់ភ្លាម ហើយចាប់ផ្ដើមលើកតម្កើងព្រះ។ ១៤ ប៉ុន្តែ ពេលដែលអ្នកទទួលខុសត្រូវនៅសាលាប្រជុំឃើញដូច្នេះ គាត់ទាស់ចិត្ត ពីព្រោះលោកយេស៊ូបានធ្វើឲ្យនាងជានៅថ្ងៃឈប់សម្រាក រួចគាត់ប្រាប់បណ្ដាជនថា៖ «មាន៦ថ្ងៃសម្រាប់ធ្វើការ។+ ដូច្នេះ ចូរមកនៅថ្ងៃទាំងនោះដើម្បីជាពីជំងឺ មិនមែននៅថ្ងៃឈប់សម្រាកទេ»។+ ១៥ ក៏ប៉ុន្តែ លោកម្ចាស់តបទៅគាត់ថា៖ «មនុស្សលាក់ពុត!+ នៅថ្ងៃឈប់សម្រាក អ្នករាល់គ្នាតែងតែស្រាយគោឈ្មោលឬលារបស់ខ្លួន រួចដឹកចេញពីក្រោលទៅឲ្យផឹកទឹក មែនទេ?+ ១៦ បើដូច្នេះ ចុះស្ត្រីនេះដែលជាកូនចៅអាប្រាហាំ ហើយដែលបានជាប់ចំណងរបស់សាថាន*អស់១៨ឆ្នាំហើយ តើមិនត្រូវស្រាយនាងឲ្យរួចពីចំណងនេះនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកទេឬ?»។ ១៧ ពេលដែលលោកមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ អស់អ្នកដែលប្រឆាំងលោកក៏មានសេចក្ដីខ្មាស តែបណ្ដាជនទាំងអស់ចាប់ផ្ដើមត្រេកអរវិញ ដោយឃើញការអស្ចារ្យទាំងប៉ុន្មានដែលលោកបានធ្វើ។+
១៨ ម្ល៉ោះហើយ លោកបន្តមានប្រសាសន៍ថា៖ «តើរាជាណាចក្ររបស់ព្រះប្រៀបដូចជាអ្វី? តើខ្ញុំអាចប្រៀបប្រដូចរាជាណាចក្ររបស់ព្រះទៅនឹងអ្វី? ១៩ រាជាណាចក្ររបស់ព្រះគឺប្រៀបដូចជាគ្រាប់មូស្ដាត* ដែលបុរសម្នាក់បានយកទៅដាំក្នុងសួនរបស់ខ្លួន រួចក៏ដុះឡើងទៅជាដើមឈើ ហើយសត្វស្លាបពីលើមេឃបានមកទំអាស្រ័យនៅលើមែករបស់វា»។+
២០ លោកមានប្រសាសន៍ម្ដងទៀតថា៖ «តើខ្ញុំអាចប្រៀបប្រដូចរាជាណាចក្ររបស់ព្រះទៅនឹងអ្វី? ២១ រាជាណាចក្ររបស់ព្រះគឺប្រៀបដូចជាដំបែ ដែលស្ត្រីម្នាក់បានយកទៅលាយក្នុងម្សៅបីរង្វាល់* ទាល់តែម្សៅទាំងអស់នោះបានដោរឡើង»។+
២២ កាលដែលលោកយេស៊ូធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅក្រុងយេរូសាឡិម លោកបានបង្រៀនបណ្ដាជនពីក្រុងមួយទៅក្រុងមួយ និងពីភូមិមួយទៅភូមិមួយ។ ២៣ មានបុរសម្នាក់សួរលោកថា៖ «លោកម្ចាស់ តើមនុស្សដែលនឹងត្រូវសង្គ្រោះមានចំនួនតិចឬ?»។ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ ២៤ «ចូរអ្នករាល់គ្នាខំប្រឹងឲ្យខ្លាំងដើម្បីចូលតាមទ្វារចង្អៀត+ ពីព្រោះខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា មនុស្សជាច្រើននឹងខំចូល តែចូលមិនបានទេ។ ២៥ ពេលដែលម្ចាស់ផ្ទះក្រោកឡើងទៅចាក់សោទ្វារ អ្នករាល់គ្នានឹងឈរខាងក្រៅ រួចគោះទ្វារថា៖ ‹លោកម្ចាស់ សូមបើកទ្វារឲ្យយើងចូលផង›។+ ប៉ុន្តែ លោកនឹងឆ្លើយទៅអ្នករាល់គ្នាថា៖ ‹ខ្ញុំមិនដឹងថាអ្នកមកពីណាទេ›។ ២៦ បន្ទាប់មក អ្នករាល់គ្នានឹងចាប់ផ្ដើមនិយាយថា៖ ‹យើងធ្លាប់ពិសាអាហារពិសាស្រាជាមួយនឹងលោក ហើយលោកធ្លាប់បង្រៀនយើងនៅផ្លូវធំៗ›។+ ២៧ ប៉ុន្តែ លោកនឹងប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា៖ ‹ខ្ញុំមិនដឹងថាអ្នកមកពីណាទេ។ ពួកអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិតអើយ! ចូរចេញឲ្យឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅ!›។ ២៨ ពេលអ្នករាល់គ្នាឃើញអាប្រាហាំ អ៊ីសាក យ៉ាកុប និងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយគ្រប់រូបនៅក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ តែអ្នករាល់គ្នាបែរជាត្រូវបោះទៅខាងក្រៅវិញ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងយំ ហើយសង្កៀតធ្មេញនៅទីនោះ។+ ២៩ បន្ថែមទៀត មនុស្សពីទិសខាងកើត និងពីទិសខាងលិច ហើយពីទិសខាងជើង និងទិសខាងត្បូង នឹងមកអង្គុយនៅតុក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ ៣០ មើល! អ្នកក្រោយគេខ្លះ នឹងទៅជាអ្នកមុនគេ ហើយអ្នកមុនគេខ្លះ នឹងទៅជាអ្នកក្រោយគេវិញ»។+
៣១ នៅវេលានោះឯង ពួកផារិស៊ីខ្លះបានចូលមកជិតលោក ហើយជម្រាបថា៖ «ចូរចេញពីកន្លែងនេះទៅ ពីព្រោះហេរ៉ូឌចង់សម្លាប់អ្នក»។ ៣២ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ចូរទៅប្រាប់មនុស្សក្រឡេចក្រឡុច*នោះថា៖ ‹មើល! ថ្ងៃនេះនិងថ្ងៃស្អែក ខ្ញុំបន្តបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាច ហើយធ្វើឲ្យមនុស្សជាសះស្បើយ រួចនៅថ្ងៃទី៣ ខ្ញុំនឹងបញ្ចប់កិច្ចការរបស់ខ្ញុំ›។ ៣៣ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ខ្ញុំត្រូវធ្វើដំណើរនៅថ្ងៃនេះ ថ្ងៃស្អែក និងខានស្អែក ពីព្រោះអ្នកប្រកាសទំនាយមិនអាចត្រូវគេសម្លាប់នៅខាងក្រៅក្រុងយេរូសាឡិមបានឡើយ។+ ៣៤ ក្រុងយេរូសាឡិម ក្រុងយេរូសាឡិមអើយ! គឺនាងហើយដែលបានសម្លាប់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ ហើយបានគប់ដុំថ្មសម្លាប់អ្នកដែលបានត្រូវចាត់មកឯនាង!+ ច្រើនដងហើយដែលខ្ញុំចង់ប្រមូលកូនរបស់នាងមក ដូចមេមាន់ក្រុងកូនក្រោមស្លាបវា។ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាមិនព្រមសោះ!+ ៣៥ មើល! វិហារ*នេះនឹងត្រូវបោះបង់ចោល+ ហើយទុកឲ្យអ្នករាល់គ្នាវិញ។ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្នកនឹងមិនឃើញខ្ញុំឡើយ រហូតដល់អ្នកថា៖ ‹អ្នកដែលមកក្នុងនាមព្រះយេហូវ៉ា* មានពរហើយ!›»។+
១៤ នៅថ្ងៃមួយជាថ្ងៃឈប់សម្រាក លោកយេស៊ូបានចូលទៅពិសាអាហារក្នុងផ្ទះរបស់មេដឹកនាំម្នាក់នៃពួកផារិស៊ី ហើយអស់អ្នកដែលនៅទីនោះបានសង្កេតមើលលោក។ ២ មើល! នៅពីមុខលោក មានបុរសម្នាក់ដែលកើតរោគហើម។ ៣ ដូច្នេះ លោកយេស៊ូសួរពួកអ្នកចេះច្បាប់*ស្ទាត់និងពួកផារិស៊ីថា៖ «តើមានច្បាប់ធ្វើឲ្យមនុស្សជាសះស្បើយនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកឬទេ?»។+ ៤ ប៉ុន្តែ ពួកគេនៅស្ងៀម។ លោកយេស៊ូក៏ដាក់ដៃលើបុរសនោះ ធ្វើឲ្យគាត់ជាសះស្បើយ រួចឲ្យគាត់ចេញទៅ។ ៥ បន្ទាប់មក លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា បើកូនប្រុសឬគោឈ្មោលរបស់ខ្លួនធ្លាក់អណ្ដូងនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក+ តើមានអ្នកណាដែលមិនលើកចេញភ្លាមទេឬ?»។+ ៦ ដូច្នេះ ពួកគេមិនអាចតបឆ្លើយទៅលោកអំពីរឿងនោះបានឡើយ។
៧ រួចមក ពេលលោកសង្កេតឃើញពួកបុរសដែលជាភ្ញៀវកំពុងរើសយកកន្លែងលេចមុខលេចមាត់ជាងគេ+ នោះលោកលើកឧទាហរណ៍មួយប្រាប់ពួកគេថា៖ ៨ «ពេលដែលមានគេអញ្ជើញអ្នកទៅពិសាភោជនាហារអបអរអាពាហ៍ពិពាហ៍ កុំទៅអង្គុយនៅកន្លែងលេចមុខលេចមាត់ជាងគេឡើយ+ ក្រែងលោគេបានអញ្ជើញភ្ញៀវណាម្នាក់ដែលមានកិត្តិយសជាងអ្នក ឲ្យមកចូលរួមដែរ។ ៩ បន្ទាប់មក អ្នកដែលបានអញ្ជើញអ្នកនិងភ្ញៀវនោះ នឹងមកប្រាប់អ្នកថា៖ ‹សូមឲ្យបុរសនេះអង្គុយនៅទីនេះវិញ›។ រួចអ្នកត្រូវទៅអង្គុយនៅកន្លែងក្រោយគេបង្អស់ទាំងអាម៉ាស់មុខ។ ១០ ប៉ុន្តែ ពេលដែលមានគេអញ្ជើញអ្នក ចូរទៅអង្គុយនៅកន្លែងខាងក្រោយបង្អស់។ ដូច្នេះ ពេលបុរសដែលអញ្ជើញអ្នកបានមកដល់ គាត់នឹងប្រាប់អ្នកថា៖ ‹សម្លាញ់ សូមទៅអង្គុយនៅកន្លែងខាងមុខ›។ រួចអ្នកនឹងមានកិត្តិយសនៅមុខភ្ញៀវទាំងអស់។+ ១១ អ្នកណាដែលតម្កើងខ្លួន អ្នកនោះនឹងត្រូវបន្ទាបចុះ តែអ្នកណាដែលបន្ទាបខ្លួន អ្នកនោះនឹងត្រូវតម្កើងឡើង»។+
១២ បន្ទាប់មក លោកមានប្រសាសន៍ទៅបុរសដែលបានអញ្ជើញលោកមកថា៖ «ពេលដែលអ្នករៀបចំភោជនាហារថ្ងៃត្រង់ឬពេលល្ងាច កុំអញ្ជើញមិត្តភក្ដិ បងប្អូន ញាតិសន្ដាន ឬអ្នកជិតខាងដែលជាអ្នកមានឡើយ។ ប្រហែលជានៅពេលណាមួយ ពួកគេនឹងអញ្ជើញអ្នកវិញដើម្បីតបស្នង។ ១៣ ប៉ុន្តែ ពេលដែលអ្នករៀបចំភោជនាហារ ចូរអញ្ជើញអ្នកក្រ អ្នកខ្វិន អ្នកពិការ អ្នកងងឹតភ្នែក+ ១៤ នោះអ្នកនឹងមានសុភមង្គល ពីព្រោះពួកគេមិនអាចតបស្នងអ្នកបានឡើយ តែអ្នកនឹងទទួលការតបស្នង ពេលដែលមនុស្សសុចរិតត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ»។+
១៥ ឮដូច្នេះ ភ្ញៀវម្នាក់បានជម្រាបលោកថា៖ «អ្នកណាដែលបរិភោគភោជនាហារក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ អ្នកនោះនឹងមានសុភមង្គល»។
១៦ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅអ្នកនោះថា៖ «បុរសម្នាក់បានរៀបចំពិធីពិសាភោជនាហារដ៏ធំមួយ+ ហើយបានអញ្ជើញភ្ញៀវជាច្រើន។ ១៧ រួចមក នៅម៉ោងដែលត្រូវពិសាភោជនាហារ គាត់បានចាត់ខ្ញុំបម្រើឲ្យប្រាប់ភ្ញៀវថា៖ ‹អញ្ជើញមកចុះ អ្វីៗបានត្រូវរៀបចំរួចជាស្រេច›។ ១៨ ប៉ុន្តែ ពួកគេចាប់ផ្ដើមនិយាយដោះសាគ្រប់គ្នា។+ ភ្ញៀវមួយនិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំបានទិញចម្ការមួយ ហើយត្រូវទៅពិនិត្យមើល ដូច្នេះសូមអភ័យទោសផង›។ ១៩ ភ្ញៀវមួយទៀតនិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំបានទិញគោប្រាំនឹម ហើយត្រូវទៅពិនិត្យមើល ដូច្នេះសូមអភ័យទោសផង›។+ ២០ ភ្ញៀវមួយផ្សេងទៀតនិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំទើបតែរៀបការរួច ដូច្នេះខ្ញុំមិនអាចទៅបានទេ›។ ២១ ម្ល៉ោះហើយ ខ្ញុំបម្រើបានមកជម្រាបម្ចាស់របស់គាត់អំពីរឿងទាំងនោះ។ រួចមក ម្ចាស់ផ្ទះបានខឹងជាខ្លាំង ក៏បានប្រាប់ខ្ញុំបម្រើថា៖ ‹ចូរប្រញាប់ចេញទៅផ្លូវទាំងធំទាំងតូចនៅក្នុងក្រុង ហើយនាំអ្នកក្រ អ្នកខ្វិន អ្នកងងឹតភ្នែក និងអ្នកពិការចូលមកទីនេះចុះ›។ ២២ ក្រោយមក ខ្ញុំបម្រើនោះជម្រាបថា៖ ‹លោកម្ចាស់ ខ្ញុំបានធ្វើតាមបង្គាប់របស់លោកហើយ តែនៅសល់កន្លែងអង្គុយទៀត›។ ២៣ ដូច្នេះ ម្ចាស់ប្រាប់ខ្ញុំបម្រើថា៖ ‹ចូរចេញទៅឯផ្លូវធំនិងផ្លូវតូចទាំងប៉ុន្មាន រួចជំរុញមនុស្សឲ្យចូលមក ដើម្បីឲ្យផ្ទះរបស់ខ្ញុំបានពេញ។+ ២៤ ព្រោះខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ក្នុងចំណោមពួកបុរសដែលខ្ញុំបានអញ្ជើញលើកដំបូង ខ្ញុំមិនឲ្យអ្នកណាម្នាក់បរិភោគភោជនាហាររបស់ខ្ញុំឡើយ›»។+
២៥ មានមនុស្សសន្ធឹកណាស់ដែលកំពុងធ្វើដំណើរទៅតាមលោកយេស៊ូ ហើយលោកបែរទៅមានប្រសាសន៍ប្រាប់ពួកគេថា៖ ២៦ «បើអ្នកណាមកឯខ្ញុំ តែស្រឡាញ់ខ្ញុំតិចជាងស្រឡាញ់*ឪពុក ម្ដាយ ប្រពន្ធ កូន បងប្អូនប្រុសស្រី និងជីវិត*ខ្លួន+ អ្នកនោះមិនអាចធ្វើជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំបានទេ។+ ២៧ អ្នកណាដែលមិនលីបង្គោលទារុណកម្ម*របស់ខ្លួន ហើយមកតាមខ្ញុំ អ្នកនោះមិនអាចធ្វើជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំបានទេ។+ ២៨ ជាឧទាហរណ៍ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា បើចង់សង់ប៉មមួយ តើមានអ្នកណាដែលមិនអង្គុយគិតគូរជាមុនសិនឲ្យដឹងថា ខ្លួនមានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីសង់ឲ្យបានរួចរាល់? ២៩ បើមិនដូច្នេះទេ អ្នកនោះប្រហែលជាចាក់គ្រឹះ តែមិនអាចបង្ហើយសំណង់បានឡើយ រួចអស់អ្នកដែលកំពុងមើលនឹងចាប់ផ្ដើមចំអកឲ្យអ្នកនោះ។ ៣០ ពួកគេនឹងចំអកថា៖ ‹បុរសនេះចាប់ផ្ដើមសង់ តែមិនអាចបង្ហើយសំណង់បានទេ›។ ៣១ ម្យ៉ាងទៀត បើស្ដេចណាចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមនឹងស្ដេចមួយទៀត តើស្ដេចនោះនឹងមិនអង្គុយប្រឹក្សាជាមុនសិនឲ្យដឹងថា គាត់អាចនាំទាហាន១០.០០០នាក់ ទៅតទល់នឹងសត្រូវដែលមានទាហាន២០.០០០នាក់បានឬទេ? ៣២ បើពិតជាតទល់មិនបាន ស្ដេចនោះចាត់ទូតមួយចំនួនឲ្យទៅសុំចរចារកសន្តិភាព កាលដែលស្ដេចមួយទៀតនៅឆ្ងាយនៅឡើយ។ ៣៣ ដូច្នេះ កុំច្រឡំឡើយ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា បើអ្នកណាម្នាក់មិនលះបង់របស់ទាំងអស់ដែលខ្លួនមាន អ្នកនោះមិនអាចធ្វើជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំបានទេ។+
៣៤ «អំបិលគឺល្អពិតមែន។ ប៉ុន្តែ បើអំបិលបាត់បង់ជាតិប្រៃ តើអ្នកអាចដាក់អ្វីលើអំបិលនោះដើម្បីធ្វើឲ្យមានជាតិប្រៃឡើងវិញបាន?+ ៣៥ អំបិលនោះគ្មានប្រយោជន៍ដល់ដីឬជីទេ។ គេបោះវាចោលវិញ។ អ្នកណាដែលមានត្រចៀកអាចស្ដាប់ឮ ចូរស្ដាប់ចុះ»។+
១៥ ឯពួកអ្នកយកពន្ធនិងពួកអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង កំពុងចូលទៅជិតលោកឥតដាច់ ដើម្បីស្ដាប់លោក។+ ២ ឃើញដូច្នេះ ពួកផារិស៊ីនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់រអ៊ូរទាំឥតឈប់ថា៖ «បុរសនេះទទួលពួកអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ក៏បរិភោគជាមួយនឹងពួកគេដែរ»។ ៣ រួចមក លោកលើកឧទាហរណ៍ប្រាប់ពួកគេថា៖ ៤ «ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា បើអ្នកណាម្នាក់មានចៀម១០០ក្បាល តែបាត់ចៀមមួយ តើមិនទុកចៀម៩៩ក្បាលទៀតនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ រួចទៅរកចៀមដែលបាត់នោះទាល់តែឃើញទេឬ?+ ៥ លុះរកឃើញហើយ អ្នកនោះក៏ត្រេកអរ ហើយលើកចៀមនោះដាក់នៅលើ ករបស់គាត់។ ៦ ក្រោយពីបានត្រឡប់មកផ្ទះវិញ អ្នកនោះក៏ហៅមិត្តភក្ដិនិងអ្នកជិតខាងមកជុំគ្នា ហើយប្រាប់ថា៖ ‹សូមអរសប្បាយជាមួយនឹងខ្ញុំ ពីព្រោះចៀមរបស់ខ្ញុំដែលបាត់នោះ ខ្ញុំបានរកឃើញហើយ›។+ ៧ ដូចគ្នាដែរ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅស្ថានសួគ៌នឹងមានអំណរចំពោះអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងម្នាក់ដែលប្រែចិត្ត+ ខ្លាំងជាងចំពោះមនុស្សសុចរិត៩៩នាក់ដែលមិនត្រូវការការប្រែចិត្តទៅទៀត។
៨ «ចុះបើមានស្ត្រីម្នាក់ដែលមានកាក់ប្រាក់*១០ តែបាត់កាក់ប្រាក់មួយ តើនាងមិនអុជចង្កៀង បោសផ្ទះ រកយ៉ាងហ្មត់ចត់ទាល់តែឃើញទេឬ? ៩ លុះរកឃើញហើយ នាងហៅពួកស្ត្រីជាមិត្តភក្ដិនិងអ្នកជិតខាងរបស់នាងមកជុំគ្នា ហើយប្រាប់ថា៖ ‹សូមអរសប្បាយជាមួយនឹងខ្ញុំ ពីព្រោះកាក់ប្រាក់ដែលខ្ញុំបាត់នោះ ខ្ញុំបានរកឃើញហើយ›។ ១០ ដូចគ្នាដែរ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា បណ្ដាទេវតារបស់ព្រះមានអំណរ ពេលដែលអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងសូម្បីតែម្នាក់ប្រែចិត្ត»។+
១១ រួចមក លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «បុរសម្នាក់មានកូនប្រុសពីរនាក់។ ១២ កូនប្អូនសុំឪពុកថា៖ ‹លោកឪពុក សូមប្រគល់ទ្រព្យសម្បត្តិដែលជាចំណែករបស់ខ្ញុំឲ្យមកខ្ញុំមក›។ ដូច្នេះ ឪពុកក៏បែងចែកទ្រព្យសម្បត្តិឲ្យកូនប្រុសទាំងពីរ។ ១៣ ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក កូនប្អូនបានប្រមូលអ្វីៗទាំងអស់ដែលជារបស់ខ្លួន ហើយធ្វើដំណើរទៅស្រុកឆ្ងាយ។ នៅទីនោះ គាត់បង្ហិនទ្រព្យសម្បត្តិខ្លួនដោយប្រព្រឹត្តអំពើអបាយមុខ។ ១៤ ក្រោយមកគាត់បានចាយវាយអស់គ្មានសល់ គាត់ក៏ចាប់ផ្ដើមខ្វះខាត ជួនជាស្រុកនោះកើតការអត់ឃ្លានជាខ្លាំងនៅគ្រប់កន្លែង។ ១៥ រួចគាត់ទៅធ្វើជាកូនឈ្នួលរបស់ពលរដ្ឋម្នាក់នៅស្រុកនោះ រួចអ្នកនោះចាត់គាត់ឲ្យទៅឃ្វាលជ្រូកនៅឯវាល។+ ១៦ ប៉ុន្តែ គ្មានអ្នកណាឲ្យអ្វីដល់គាត់បរិភោគសោះ ហើយគាត់ឃ្លានខ្លាំងដល់ម្ល៉េះបានជាគាត់ចង់ចម្អែតក្រពះដោយចំណីជ្រូកទាំងនោះ។
១៧ «ពេលដែលគាត់ភ្ញាក់ខ្លួន គាត់ប្រាប់ខ្លួនឯងថា៖ ‹ពួកកូនឈ្នួលទាំងប៉ុន្មានរបស់ឪពុកខ្ញុំមាននំប៉័ងបរិបូរ តែខ្ញុំវិញ ខ្ញុំជិតដាច់ពោះស្លាប់នៅទីនេះហើយ! ១៨ ខ្ញុំនឹងក្រោកឡើង ធ្វើដំណើរទៅរកឪពុកខ្ញុំ ហើយជម្រាបថា៖ «លោកឪពុក ខ្ញុំបានធ្វើខុសនឹងព្រះ* និងលោកឪពុក។ ១៩ ខ្ញុំមិនសមនឹងហៅជាកូនរបស់លោកឪពុកទៀតទេ។ សូមឲ្យខ្ញុំធ្វើជាកូនឈ្នួលរបស់លោកឪពុកវិញ»›។ ២០ ដូច្នេះ គាត់ក្រោកឡើង ហើយធ្វើដំណើរទៅរកឪពុក។ ពេលដែលគាត់នៅឆ្ងាយនៅឡើយ ឪពុកគាត់ក្រឡេកទៅឃើញ ក៏មានចិត្តក្ដួលអាណិត រួចរត់ទៅឱបកូន ហើយថើបដោយក្ដីស្រឡាញ់។ ២១ កូនប្រុសនោះជម្រាបឪពុកថា៖ ‹លោកឪពុក ខ្ញុំបានធ្វើខុសនឹងព្រះ* និងលោកឪពុក។+ ខ្ញុំមិនសមនឹងហៅជាកូនរបស់លោកឪពុកទៀតទេ›។ ២២ ប៉ុន្តែ ឪពុកប្រាប់ពួកខ្ញុំបម្រើថា៖ ‹ចូរប្រញាប់ទៅយកអាវផាយដ៏ល្អបំផុតបំពាក់ឲ្យគាត់ រួចយកចិញ្ចៀនមួយវង់និងស្បែកជើងមកបំពាក់ឲ្យផង។ ២៣ ចូរយកកូនគោធាត់មកកាប់ដែរ រួចយើងជប់លៀងអបអរសប្បាយជាមួយគ្នា ២៤ ព្រោះកូនប្រុសខ្ញុំនេះបានស្លាប់ តែបានរស់ឡើងវិញ+ ក៏បានបាត់ តែបានត្រូវរកឃើញវិញហើយ›។ រួចមក ពួកគេចាប់ផ្ដើមជប់លៀងយ៉ាងសប្បាយ។
២៥ «ពេលនោះ កូនប្រុសបងនៅឯស្រែចម្ការនៅឡើយ។ ពេលដែលគាត់មកជិតដល់ផ្ទះ គាត់បានឮសំឡេងច្រៀងរាំនិងភ្លេង។ ២៦ ដូច្នេះ គាត់ហៅអ្នកបម្រើម្នាក់មក ហើយសួរថាមានអ្វីកំពុងកើតឡើង។ ២៧ អ្នកបម្រើនោះប្រាប់គាត់ថា៖ ‹ប្អូនប្រុសរបស់អ្នកបានមកវិញ ហើយឪពុករបស់អ្នកបានឲ្យគេកាប់កូនគោធាត់ ពីព្រោះប្អូនអ្នកមកវិញដោយសុវត្ថិភាព›។* ២៨ ប៉ុន្តែ គាត់បែរជាខឹងយ៉ាងខ្លាំង ហើយមិនព្រមចូលទៅក្នុងទេ។ រួចមក ឪពុករបស់គាត់ក៏ចេញមកអង្វរគាត់។ ២៩ គាត់តបទៅឪពុកថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំបានធ្វើការជូនលោកឪពុកដូចជាខ្ញុំបម្រើអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ហើយមិនដែលធ្វើខុសនឹងបង្គាប់របស់លោកឪពុកម្ដងណាឡើយ តែលោកឪពុកមិនដែលឲ្យខ្ញុំសូម្បីតែកូនពពែមួយ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំអរសប្បាយជាមួយនឹងមិត្តភក្ដិរបស់ខ្ញុំទេ។ ៣០ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលកូនប្រុសនេះរបស់លោកឪពុក ដែលបង្ហិនបង្ហោចទ្រព្យសម្បត្តិរបស់លោកឪពុកជាមួយនឹងស្រីពេស្យា មកដល់ភ្លាម នោះលោកឪពុកក៏ឲ្យគេកាប់កូនគោធាត់ដើម្បីទទួលគាត់›។ ៣១ រួចឪពុកតបទៅកូនថា៖ ‹កូនអើយ កូនបាននៅជាមួយនឹងឪពុករហូត ហើយអ្វីៗទាំងអស់របស់ឪពុក ក៏ជារបស់កូនដែរ។ ៣២ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវតែជប់លៀងអបអរសប្បាយ ពីព្រោះប្អូនប្រុសរបស់កូនបានស្លាប់ តែបានរស់ឡើងវិញ ក៏បានបាត់ តែបានត្រូវរកឃើញវិញហើយ›»។
១៦ បន្ទាប់មក លោកក៏បានមានប្រសាសន៍ទៅពួកអ្នកកាន់តាមលោកដែរថា៖ «មានបុរសម្នាក់ជាអ្នកមាន ហើយគាត់មានអ្នកចាត់ចែងកិច្ចការផ្ទះ*ម្នាក់។ អ្នកចាត់ចែងនោះត្រូវគេចោទប្រកាន់ថា កំពុងបង្ខាតទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ម្ចាស់គាត់។ ២ ដូច្នេះ ម្ចាស់ហៅអ្នកចាត់ចែងនោះមក ហើយប្រាប់ថា៖ ‹តើដឹងថាខ្ញុំបានឮគេនិយាយអ្វីអំពីអ្នកទេ? ចូរប្រគល់បញ្ជីគណនីមកខ្ញុំវិញ ពីព្រោះខ្ញុំលែងឲ្យអ្នកចាត់ចែងទៀតហើយ›។ ៣ ម្ល៉ោះហើយ អ្នកចាត់ចែងនោះនិយាយប្រាប់ខ្លួនឯងថា៖ ‹ម្ចាស់ខ្ញុំលែងឲ្យខ្ញុំចាត់ចែងទៀតហើយ ដូច្នេះតើខ្ញុំត្រូវធ្វើយ៉ាងណាវិញ? ខ្ញុំមិនមានកម្លាំងល្មមនឹងជីកដីទេ ហើយបើដើរសុំទាន ខ្ញុំនឹងត្រូវខ្មាសគេ។ ៤ អូ៎! ខ្ញុំដឹងអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវធ្វើហើយ ដើម្បីឲ្យមានអ្នកព្រមទទួលខ្ញុំឲ្យស្នាក់នៅផ្ទះរបស់ពួកគេ ក្រោយពីម្ចាស់បញ្ឈប់ការងារខ្ញុំ›។ ៥ រួចមក គាត់ហៅកូនបំណុលគ្រប់គ្នាដែលជំពាក់ម្ចាស់របស់គាត់មក ក៏សួរកូនបំណុលទី១ថា៖ ‹តើអ្នកជំពាក់ម្ចាស់ខ្ញុំប៉ុន្មាន?›។ ៦ អ្នកនោះឆ្លើយថា៖ ‹ប្រេងអូលីវ១០០រង្វាល់›។* អ្នកចាត់ចែងប្រាប់អ្នកនោះថា៖ ‹ចូរយកកិច្ចសន្យារបស់អ្នកទៅអង្គុយសរសេរ៥០រង្វាល់វិញជាប្រញាប់›។ ៧ បន្ទាប់មក អ្នកចាត់ចែងសួរកូនបំណុលម្នាក់ទៀតថា៖ ‹ចុះអ្នកវិញ តើជំពាក់ប៉ុន្មានដែរ?›។ អ្នកនោះឆ្លើយថា៖ ‹ស្រូវសាលី១០០រង្វាល់›។* អ្នកចាត់ចែងប្រាប់ថា៖ ‹ចូរយកកិច្ចសន្យារបស់អ្នកទៅសរសេរ៨០រង្វាល់វិញ›។ ៨ ម្ចាស់របស់អ្នកចាត់ចែងនោះបានសរសើរគាត់ ពីព្រោះពិតមែនតែគាត់ទុច្ចរិត ប៉ុន្តែគាត់ប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញា។ ស្ដីអំពីការប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សជំនាន់របស់ខ្លួន មនុស្សក្នុងពិភពលោកនេះមានប្រាជ្ញាច្រើនជាងមនុស្សក្នុងពន្លឺ។+
៩ «ខ្ញុំក៏ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាដែរថា ចូរប្រើទ្រព្យនៃពិភពលោកនេះ* ប្រយោជន៍ឲ្យបានមិត្តភក្ដិ។+ យ៉ាងនេះ ក្រោយពីទ្រព្យនោះសាបសូន្យទៅ មិត្តទាំងនោះនឹងទទួលអ្នកចូលក្នុងទីអាស្រ័យនៅដែលស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត។+ ១០ អ្នកណាដែលស្មោះត្រង់ក្នុងការដ៏តូចបំផុត អ្នកនោះក៏ស្មោះត្រង់ក្នុងការជាច្រើនដែរ ហើយអ្នកណាដែលមិនសុចរិតក្នុងការដ៏តូចបំផុត អ្នកនោះក៏មិនសុចរិតក្នុងការជាច្រើនដែរ។ ១១ ដូច្នេះ ប្រសិនបើអ្នកមិនបានបង្ហាញសេចក្ដីស្មោះត្រង់ក្នុងរបៀបដែលអ្នកប្រើទ្រព្យនៃពិភពលោកនេះ*ទេ តើអ្នកណានឹងផ្ញើទ្រព្យដ៏ពិតប្រាកដទុកនឹងអ្នករាល់គ្នា? ១២ ហើយប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមិនបានបង្ហាញសេចក្ដីស្មោះត្រង់ក្នុងរបៀបដែលអ្នកប្រើអ្វីៗដែលជារបស់អ្នកដទៃ តើអ្នកណានឹងឲ្យអ្វីដល់អ្នករាល់គ្នា?+ ១៣ គ្មានអ្នកបម្រើណាម្នាក់អាចធ្វើជាខ្ញុំបម្រើរបស់ម្ចាស់ពីរបានឡើយ ព្រោះគាត់នឹងស្អប់ម្ចាស់ម្នាក់ ហើយស្រឡាញ់ម្ចាស់ម្នាក់ទៀត ឬគាត់នៅជាប់នឹងម្ចាស់ម្នាក់ ហើយមើលងាយម្ចាស់ម្នាក់ទៀត។ អ្នករាល់គ្នាមិនអាចជាខ្ញុំបម្រើរបស់ព្រះផង និងទ្រព្យសម្បត្តិផងបានឡើយ»។+
១៤ ពេលពួកផារិស៊ីដែលជាមនុស្សស្រឡាញ់ប្រាក់ បានឮលោកមានប្រសាសន៍ដូច្នោះ ពួកគេក៏ចាប់ផ្ដើមពេបជ្រាយឲ្យលោក។+ ១៥ ម្ល៉ោះហើយ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាប្រកាសថាខ្លួនសុចរិតនៅមុខមនុស្ស+ តែព្រះជ្រាបអំពីអ្វីដែលនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នករាល់គ្នា។+ ព្រោះអ្វីដែលមនុស្សចាត់ទុកថាសំខាន់ គឺជាអ្វីដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមចំពោះព្រះវិញ។+
១៦ «ច្បាប់*និងពាក្យរបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ បានត្រូវប្រកាសរហូតដល់យ៉ូហានមកដល់។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះកំពុងត្រូវប្រកាសផ្សាយ ហើយមនុស្សគ្រប់ប្រភេទកំពុងខំប្រឹងឆ្ពោះទៅកាន់រាជាណាចក្រនោះ។+ ១៧ ទោះជាមេឃនិងផែនដីអាចសូន្យបាត់ទៅក៏ដោយ តែគ្មានអក្សរណាមួយក្នុងច្បាប់ដែលនឹងមិនសម្រេចឡើយ។+
១៨ «អ្នកណាដែលលែងលះប្រពន្ធ ហើយរៀបការស្ត្រីម្នាក់ទៀត អ្នកនោះប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់។ រីឯអ្នកណាដែលរៀបការជាមួយនឹងស្ត្រីដែលប្ដីលែង អ្នកនោះក៏ប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ដែរ។+
១៩ «មានបុរសអ្នកមានម្នាក់ ដែលតែងខ្លួនដោយសម្លៀកបំពាក់ពណ៌ស្វាយនិងក្រណាត់សាច់ល្អ ក៏ធ្លាប់សប្បាយហ៊ឺហារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ២០ ប៉ុន្តែ អ្នកសុំទានម្នាក់ឈ្មោះឡាសាដែលមានដំបៅរលួយពេញខ្លួន ធ្លាប់ត្រូវគេយកមកដាក់នៅមាត់ទ្វាររបងរបស់បុរសអ្នកមាននោះ។ ២១ ឡាសាចង់ចម្អែតក្រពះដោយអាហារដែលជ្រុះពីតុរបស់បុរសអ្នកមាន ក៏មានឆ្កែមកលិឍដំបៅរបស់គាត់ដែរ។ ២២ លុះក្រោយមក អ្នកសុំទាននោះបានស្លាប់ទៅ ហើយបណ្ដាទេវតាបានយកគាត់ទៅដាក់នៅក្បែរ*អាប្រាហាំ។
«ឯបុរសអ្នកមាន គាត់ក៏បានស្លាប់ដែរ ហើយត្រូវគេបញ្ចុះ។ ២៣ ពេលនៅក្នុងផ្នូរ* បុរសអ្នកមាននោះកំពុងរងទារុណកម្ម ហើយគាត់ក៏ងើបមុខទៅឃើញអាប្រាហាំនៅឆ្ងាយ ហើយឃើញឡាសានៅក្បែរ*អាប្រាហាំ។ ២៤ ដូច្នេះ គាត់ស្រែកហៅថា៖ ‹លោកឪពុកអាប្រាហាំអើយ! សូមអាណិតមេត្តាខ្ញុំផង សូមចាត់ឡាសាឲ្យទៅជ្រលក់ចុងម្រាមដៃក្នុងទឹក ហើយបន្តក់លើអណ្ដាតរបស់ខ្ញុំឲ្យត្រជាក់ផង ពីព្រោះខ្ញុំកំពុងរងទុក្ខវេទនាខ្លាំងណាស់នៅក្នុងភ្លើងដែលឆេះសន្ធោសន្ធៅនេះ›។ ២៥ ប៉ុន្តែ អាប្រាហាំតបថា៖ ‹កូនអើយ សូមចាំថា កាលដែលអ្នកនៅរស់ អ្នកបានទទួលរបស់ល្អសព្វគ្រប់ តែឡាសាវិញ គាត់បានទទួលសេចក្ដីអាក្រក់ជាច្រើន។ ឥឡូវនេះ គាត់កំពុងទទួលការសម្រាលទុក្ខនៅទីនេះ តែអ្នកកំពុងរងទុក្ខវេទនាវិញ។ ២៦ ក្រៅពីនោះ មានចន្លោះដ៏ធំមួយដែលបានត្រូវដាក់ខណ្ឌនៅកណ្ដាលយើងនិងអ្នករាល់គ្នា ដើម្បីអ្នកណានៅទីនេះដែលចង់ឆ្លងទៅខាងអ្នករាល់គ្នា មិនអាចឆ្លងទៅបាន ហើយកុំឲ្យអ្នកណានៅទីនោះឆ្លងមកខាងយើងបានឡើយ›។ ២៧ រួចបុរសនោះនិយាយថា៖ ‹បើដូច្នេះ ខ្ញុំសូមលោកឪពុកចាត់គាត់ឲ្យទៅផ្ទះរបស់ឪពុកខ្ញុំ ២៨ ព្រោះខ្ញុំមានបងប្អូនប្រាំនាក់ ហើយគាត់អាចពន្យល់ពួកគេឲ្យយល់ច្បាស់ ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេត្រូវមកកន្លែងទារុណកម្មនេះដូចខ្ញុំឡើយ›។ ២៩ ប៉ុន្តែ អាប្រាហាំប្រាប់ថា៖ ‹ពួកគេមានម៉ូសេនិងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ ទុកឲ្យពួកគេស្ដាប់អ្នកទាំងនោះចុះ›។+ ៣០ រួចបុរសនោះនិយាយថា៖ ‹ទេ! លោកឪពុកអាប្រាហាំអើយ! ប្រសិនបើមានអ្នកណាម្នាក់ពីចំណោមមនុស្សស្លាប់ទៅឯពួកគេ នោះពួកគេនឹងប្រែចិត្ត›។ ៣១ ប៉ុន្តែ អាប្រាហាំតបទៅគាត់ថា៖ ‹បើពួកគេមិនស្ដាប់ម៉ូសេ+និងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយទេ ពួកគេក៏នឹងមិនស្ដាប់អ្នកណាម្នាក់ដែលបានរស់ឡើងវិញដែរ›»។
១៧ រួចមក លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកអ្នកកាន់តាមថា៖ «ហេតុដែលនាំឲ្យជំពប់ដួល នឹងកើតមានជាក់ជាពុំខាន។ ប៉ុន្តែ អ្នកដែលបង្កហេតុទាំងនោះនឹងត្រូវវេទនាណាស់! ២ សម្រាប់អ្នកនោះ គឺប្រសើរជាងបើយកថ្មត្បាល់កិនចងជាប់ករបស់អ្នកនោះ ហើយយកទៅចោលកណ្ដាលសមុទ្រ ជាជាងអ្នកនោះធ្វើឲ្យអ្នកតូចណាម្នាក់ជំពប់ដួល។+ ៣ កុំភ្លេចខ្លួនឡើយ។ ប្រសិនបើបងប្អូនរបស់អ្នកធ្វើខុស ចូរស្ដីបន្ទោសគាត់+ ហើយបើគាត់ប្រែចិត្ត ចូរអភ័យទោសឲ្យគាត់ចុះ។+ ៤ ទោះជាគាត់ធ្វើខុសចំពោះអ្នក៧ដងក្នុងមួយថ្ងៃក៏ដោយ បើគាត់ត្រឡប់មករកអ្នក៧ដង រួចនិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំប្រែចិត្តហើយ› នោះអ្នកត្រូវអភ័យទោសឲ្យគាត់»។+
៥ ពួកសាវ័កសុំលោកម្ចាស់ថា៖ «សូមជួយយើងឲ្យមានជំនឿថែមទៀត»។+ ៦ រួចមក លោកម្ចាស់មានប្រសាសន៍ថា៖ «ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមានជំនឿប៉ុនគ្រាប់មូស្ដាត* នោះអ្នកនឹងនិយាយទៅកាន់ដើមមននេះថា៖ ‹ចូររលើងគល់ ហើយទៅដុះក្នុងសមុទ្រវិញ!› រួចដើមនេះនឹងស្ដាប់បង្គាប់អ្នក។+
៧ «ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា បើអ្នកណាមានខ្ញុំបម្រើម្នាក់កំពុងភ្ជួរ ឬកំពុងមើលថែរក្សាហ្វូងសត្វ តើអ្នកនោះនឹងប្រាប់ខ្ញុំបម្រើពេលគាត់ត្រឡប់មកពីវាលវិញថា៖ ‹ចូរប្រញាប់មកអង្គុយនៅតុ›ទេ? ៨ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកនោះនឹងនិយាយទៅគាត់ថា៖ ‹ចូររៀបចំអាហារល្ងាចឲ្យខ្ញុំ ហើយពាក់អាវអៀមមកបម្រើខ្ញុំរហូតដល់ខ្ញុំបានបរិភោគនិងផឹកហើយ រួចមកអ្នកអាចបរិភោគនិងផឹកបាន›។ ៩ ម្ចាស់នឹងមិនដឹងគុណខ្ញុំបម្រើទេ ពីព្រោះនោះជាភារកិច្ចដែលខ្ញុំបម្រើត្រូវបំពេញចំពោះម្ចាស់របស់ខ្លួន មែនទេ? ១០ ដូចគ្នាដែរ ក្រោយពីអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដែលបានត្រូវកំណត់ឲ្យ ចូរនិយាយថា៖ ‹យើងគ្រាន់តែជាខ្ញុំបម្រើប៉ុណ្ណោះ យើងមិនសមទទួលការសរសើរទេ។ អ្វីដែលយើងបានធ្វើ ជាអ្វីដែលយើងគួរតែធ្វើ›»។+
១១ រួចកាលដែលលោកកំពុងធ្វើដំណើរទៅក្រុងយេរូសាឡិម លោកបានដើរកាត់រវាងស្រុកសាម៉ារីនិងស្រុកកាលីឡេ។ ១២ ពេលដែលលោកកំពុងចូលក្នុងភូមិមួយ បុរសកើតឃ្លង់១០នាក់ក្រឡេកទៅឃើញលោក ក៏បានក្រោកឈរពីចម្ងាយ។+ ១៣ ពួកគេបន្លឺសំឡេងថា៖ «លោកគ្រូយេស៊ូ! សូមមេត្តាជួយយើងផង!»។ ១៤ ពេលលោកឃើញពួកគេ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ចូរទៅបង្ហាញខ្លួនឲ្យពួកសង្ឃឃើញ»។+ ពេលដែលពួកគេចេញផុតទៅ នោះក៏បានជាស្អាតគ្រប់គ្នា។+ ១៥ លុះឃើញថាខ្លួនជាហើយ មានម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេវិលមកវិញ ហើយបន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំងសរសើរតម្កើងព្រះ។ ១៦ រួចអ្នកនោះបានក្រាបមុខដល់ដីនៅជិតជើងលោកយេស៊ូ ទាំងអរគុណលោក។ អ្នកនោះជាជនជាតិសាម៉ារី។+ ១៧ លោកយេស៊ូតបថា៖ «មាន១០នាក់ដែលបានត្រូវធ្វើឲ្យជាស្អាត មែនទេ? ចុះតើ៩នាក់ទៀតនៅឯណា? ១៨ តើគ្មានអ្នកណាវិលមកវិញដើម្បីសរសើរតម្កើងព្រះ ក្រៅពីបុរសជនជាតិដទៃម្នាក់នេះទេឬ?»។ ១៩ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ចូរក្រោកឡើង ហើយអញ្ជើញទៅចុះ។ ជំនឿរបស់អ្នកបានធ្វើឲ្យអ្នកជាសះស្បើយ»។+
២០ កាលពួកផារិស៊ីសួរលោកអំពីពេលដែលរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនឹងមកដល់+ នោះលោកតបឆ្លើយថា៖ «រាជាណាចក្ររបស់ព្រះនឹងមិនមកតាមបែបដែលងាយកត់សម្គាល់នោះទេ ២១ ក៏នឹងមិនមានគេថា៖ ‹មើល! នៅទីនេះ!› ឬ‹មើល! នៅទីនោះ!› ពីព្រោះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាហើយ»។+
២២ រួចមក លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «នឹងមានគ្រាមកដល់ ពេលដែលអ្នករាល់គ្នានឹងមានចិត្តចង់ឃើញថ្ងៃមួយនៃគ្រារបស់កូនមនុស្ស តែអ្នកនឹងមិនបានឃើញឡើយ។ ២៣ នឹងមានមនុស្សប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា៖ ‹មើល! នៅទីនេះ!› ឬ‹មើល! នៅទីនោះ!› តែកុំចេញទៅឬរត់តាមពួកគេឡើយ។+ ២៤ ព្រោះគ្រារបស់កូនមនុស្ស+នឹងដូចផ្លេកបន្ទោរដែលភ្លឺពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត។+ ២៥ ក៏ប៉ុន្តែ ដំបូងលោកត្រូវរងទុក្ខលំបាកជាច្រើន និងត្រូវមនុស្សជំនាន់នេះមិនព្រមទទួលស្គាល់។+ ២៦ ម្យ៉ាងទៀត គ្រារបស់កូនមនុស្សក៏នឹងដូចសម័យណូអេដែរ+ ២៧ គឺមនុស្សនៅសម័យនោះរវល់បរិភោគ រវល់ផឹក រៀបការប្ដីប្រពន្ធ រហូតដល់ថ្ងៃណូអេចូលក្នុងទូកធំ+ រួចទឹកក៏ជន់ឡើងបំផ្លាញពួកគេទាំងអស់គ្នាទៅ។+ ២៨ គ្រានោះក៏នឹងដូចសម័យរបស់ឡុតដែរ+ គឺមនុស្សនៅសម័យនោះរវល់បរិភោគ រវល់ផឹក ទិញលក់ ដាំដុះ និងសាងសង់។ ២៩ ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃដែលឡុតចេញពីក្រុងសូដុម មានភ្លើងនិងស្ពាន់ធ័រធ្លាក់ពីលើមេឃមកបំផ្លាញពួកគេទាំងអស់គ្នាទៅ។+ ៣០ នៅថ្ងៃដែលកូនមនុស្សនឹងបង្ហាញខ្លួន ក៏នឹងដូចគ្នាដែរ។+
៣១ «នៅថ្ងៃនោះ អ្នកណាដែលនៅលើដំបូលផ្ទះ តែមានរបស់របរនៅក្នុងផ្ទះ កុំឲ្យអ្នកនោះចុះទៅយកឡើយ ហើយអ្នកណាដែលនៅស្រែចម្ការ កុំឲ្យអ្នកនោះត្រឡប់ទៅរកអ្វីៗនៅខាងក្រោយឡើយ។ ៣២ ចូរនឹកចាំអំពីប្រពន្ធរបស់ឡុត។+ ៣៣ អ្នកណាដែលខំរក្សាជីវិត*ខ្លួន អ្នកនោះនឹងបាត់បង់ជីវិត ប៉ុន្តែអ្នកណាដែលបាត់បង់ជីវិត អ្នកនោះនឹងរក្សាជីវិតវិញ។+ ៣៤ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅយប់នោះ នឹងមានមនុស្សពីរនាក់ដេកលើគ្រែតែមួយ ម្នាក់នឹងត្រូវយកទៅ តែម្នាក់ទៀតនឹងត្រូវទុកចោល។+ ៣៥ នឹងមានស្ត្រីពីរនាក់កំពុងកិនម្សៅនៅត្បាល់តែមួយ ម្នាក់នឹងត្រូវយកទៅ តែម្នាក់ទៀតនឹងត្រូវទុកចោល»។ ៣៦ *—— ៣៧ ដូច្នេះ ពួកអ្នកកាន់តាមសួរលោកថា៖ «លោកម្ចាស់ តើនេះនឹងកើតឡើងនៅកន្លែងណា?»។ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «សាកសពនៅទីណា សត្វឥន្ទ្រីក៏នឹងមកជុំគ្នានៅទីនោះដែរ»។+
១៨ បន្ទាប់មក លោកលើកឧទាហរណ៍មួយដើម្បីឲ្យពួកគាត់ដឹងថា ពួកគាត់ត្រូវអធិដ្ឋានជានិច្ច ហើយមិនត្រូវឈប់ឡើយ។+ ២ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «នៅក្រុងមួយមានចៅក្រមម្នាក់ដែលមិនកោតខ្លាចព្រះ ហើយមិនគោរពមនុស្សណាម្នាក់សោះ។ ៣ នៅក្រុងនោះក៏មានស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ដែរ នាងទៅរកចៅក្រមនោះម្ដងហើយម្ដងទៀត ដោយពោលថា៖ ‹សូមជួយវិនិច្ឆ័យរឿងក្ដីរបស់ខ្ញុំជាមួយនឹងគូវិវាទ ដើម្បីរកយុត្តិធម៌ឲ្យខ្ញុំផង›។ ៤ អស់មួយរយៈពេល ចៅក្រមនោះមិនព្រមជួយទេ តែក្រោយមកគាត់និយាយប្រាប់ខ្លួនគាត់ថា៖ ‹ទោះជាខ្ញុំមិនកោតខ្លាចព្រះឬគោរពមនុស្សណាម្នាក់ក៏ដោយ ៥ ប៉ុន្តែដោយសារស្ត្រីមេម៉ាយនេះចេះតែរំអុកខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងរកយុត្តិធម៌ឲ្យនាង ដើម្បីឲ្យនាងឈប់មករំខានខ្ញុំទៀត›»។+ ៦ រួចលោកម្ចាស់មានប្រសាសន៍ថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាបានកត់សម្គាល់អ្វីដែលចៅក្រមមិនសុចរិតនោះនិយាយទេ? ៧ បើដូច្នេះ ព្រះប្រាកដជានឹងរកយុត្តិធម៌ឲ្យអ្នកដែលលោកបានជ្រើសរើស ដែលស្រែករកលោកទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ មែនទេ?+ លោកក៏នឹងមានចិត្តអត់ធ្មត់ចំពោះពួកគេដែរ។+ ៨ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ព្រះនឹងរកយុត្តិធម៌ឲ្យពួកគេយ៉ាងឆាប់។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ពេលដែលកូនមនុស្សមកដល់ តើលោកពិតជានឹងឃើញមនុស្សដែលមានជំនឿដូចនេះនៅផែនដីឬទេ?»។
៩ លោកលើកឧទាហរណ៍មួយទៀតប្រាប់អ្នកខ្លះដែលជឿជាក់ថាខ្លួនសុចរិត ហើយចាត់ទុកអ្នកដទៃថាគ្មានតម្លៃសោះ ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ ១០ «មានបុរសពីរនាក់ឡើងទៅវិហារដើម្បីអធិដ្ឋាន។ ម្នាក់ជាផារិស៊ី ហើយម្នាក់ទៀតជាអ្នកយកពន្ធ។ ១១ បុរសផារិស៊ីនោះបានឈរអធិដ្ឋានក្នុងចិត្តថា៖ ‹ឱព្រះអើយ ខ្ញុំអរគុណលោកដែលខ្ញុំមិនដូចមនុស្សឯទៀត ដែលជាអ្នកគំរាមយកប្រាក់ ជាអ្នកមិនសុចរិត ឬជាអ្នកផិតក្បត់។ ខ្ញុំក៏អរគុណលោកដែលខ្ញុំមិនដូចអ្នកយកពន្ធម្នាក់នោះដែរ។ ១២ ខ្ញុំតមអាហារពីរដងរាល់សប្ដាហ៍ ទាំងជូន១ភាគ១០នៃរបស់ទាំងអស់ដែលខ្ញុំរកបាន›។+ ១៣ ប៉ុន្តែ អ្នកយកពន្ធដែលកំពុងឈរពីចម្ងាយ មិនទាំងហ៊ានងើបមុខមើលទៅលើមេឃផង ក៏ចេះតែគក់ទ្រូងថា៖ ‹ឱព្រះអើយ សូមមេត្តាដល់ខ្ញុំជាអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងផង›។+ ១៤ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ពេលបុរសនេះត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ព្រះបានចាត់ទុកគាត់ថាសុចរិតជាងបុរសផារិស៊ីនោះ+ ពីព្រោះអ្នកណាដែលតម្កើងខ្លួន អ្នកនោះនឹងត្រូវបន្ទាបចុះ តែអ្នកណាដែលបន្ទាបខ្លួន អ្នកនោះនឹងត្រូវតម្កើងឡើង»។+
១៥ ក្រោយមក មនុស្សម្នាក៏បានយកកូនតូចរបស់ពួកគេមកឲ្យលោកពាល់។ ពេលឃើញដូច្នេះ ពួកអ្នកកាន់តាមចាប់ផ្ដើមស្ដីបន្ទោសមនុស្សទាំងនោះ។+ ១៦ ក៏ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូសុំគេឲ្យយកកូនក្មេងទាំងនោះមកឯលោក ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរឲ្យកូនក្មេងទាំងនោះមកឯខ្ញុំចុះ កុំឃាត់ពួកគេឡើយ ពីព្រោះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះជារបស់អ្នកដែលមានលក្ខណៈដូចកូនក្មេងទាំងនោះ។+ ១៧ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា អ្នកណាដែលមិនព្រមទទួលរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ដូចក្មេងតូចម្នាក់ទេ អ្នកនោះនឹងមិនបានចូលក្នុងរាជាណាចក្រឡើយ»។+
១៨ មានអ្នកគ្រប់គ្រងម្នាក់មកសួរលោកថា៖ «លោកគ្រូល្អ តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ជាមត៌ក?»។+ ១៩ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នកថាខ្ញុំល្អដូច្នេះ? ក្រៅពីព្រះ គ្មានអ្នកណាល្អឡើយ។+ ២០ អ្នកស្គាល់បញ្ញត្ដិហើយដែលថា៖ ‹កុំផិតក្បត់+ កុំធ្វើឃាតកម្ម+ កុំលួច+ កុំធ្វើជាសាក្សីក្លែងក្លាយ+ ហើយចូរគោរពឪពុកនិងម្ដាយរបស់អ្នក›»។+ ២១ រួចគាត់ជម្រាបថា៖ «ខ្ញុំបានធ្វើតាមបញ្ញត្ដិទាំងអស់នេះតាំងពីនៅក្មេងម្ល៉េះ»។ ២២ ឮដូច្នេះ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «នៅមានអ្វីមួយទៀតដែលអ្នកត្រូវធ្វើ។ ចូរទៅលក់អ្វីៗដែលអ្នកមាន ហើយចែកដល់អ្នកក្រ នោះអ្នកនឹងមានទ្រព្យវិសេសនៅស្ថានសួគ៌ រួចចូរមកតាមខ្ញុំ»។+ ២៣ ពេលឮដូច្នេះ បុរសនោះបែរជាកើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះគាត់ជាអ្នកមានស្ដុកស្ដម្ភ។+
២៤ លោកយេស៊ូមើលគាត់ ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកដែលមានប្រាក់ច្រើននឹងពិបាកចូលក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះណាស់!+ ២៥ តាមការពិត សត្វអូដ្ឋអាចចូលតាមរន្ធម្ជុលដេរ ងាយជាងអ្នកមានចូលក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះទៅទៀត»។+ ២៦ ពួកអ្នកដែលឮប្រសាសន៍នេះសួរថា៖ «បើដូច្នេះ តើអ្នកណាអាចទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះបាន?»។+ ២៧ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្វីដែលមនុស្សមិនអាចធ្វើបាន ព្រះអាចធ្វើបាន»។+ ២៨ ប៉ុន្តែ ពេត្រុសជម្រាបថា៖ «មើល! យើងបានចាកចេញពីអ្វីៗដែលជារបស់យើង ហើយបានតាមលោក»។+ ២៩ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា អស់អ្នកណាដែលបានចាកចេញពីផ្ទះ ឬប្រពន្ធ ឬកូន ឬបងប្អូនប្រុស ឬឪពុកម្ដាយ ដើម្បីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ+ ៣០ អ្នកទាំងនោះប្រាកដជានឹងទទួលអ្វីៗទាំងនោះច្រើនដងលើសមុនទៅទៀតក្នុងគ្រាឥឡូវនេះ ហើយនឹងទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ក្នុងរបៀបរបបពិភពលោក*ដែលនឹងមកដល់»។+
៣១ ក្រោយមក លោកហៅសាវ័កទាំង១២នាក់មកដោយឡែកពីគេ រួចមានប្រសាសន៍ថា៖ «មើល! យើងកំពុងធ្វើដំណើរឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយអ្វីៗទាំងអស់ដែលពួកអ្នកប្រកាសទំនាយបានសរសេរអំពីកូនមនុស្សនឹងក្លាយជាការពិត។+ ៣២ ជាឧទាហរណ៍ លោកនឹងត្រូវគេប្រគល់ឲ្យជនជាតិដទៃ+ ក៏នឹងត្រូវគេចំអកឲ្យ+ ហើយប្រព្រឹត្តដោយព្រហើនទៅលើលោក ថែមទាំងស្ដោះទឹកមាត់ដាក់លោកផង។+ ៣៣ ពួកគេនឹងវាយលោកដោយរំពាត់ខ្សែតី រួចសម្លាប់លោក+ ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃទី៣លោកនឹងរស់ឡើងវិញ»។+ ៣៤ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកគាត់មិនយល់អត្ថន័យនៃអ្វីៗទាំងនេះសោះ ព្រោះប្រសាសន៍នេះបានត្រូវលាក់បាំងពីពួកគាត់ ហើយពួកគាត់មិនយល់អ្វីដែលលោកមានប្រសាសន៍នោះឡើយ។
៣៥ លុះលោកមកជិតដល់ក្រុងយេរីខូ មានបុរសងងឹតភ្នែកម្នាក់កំពុងអង្គុយសុំទាននៅក្បែរផ្លូវ។+ ៣៦ ពេលដែលគាត់ឮសូរបណ្ដាជនដើរកាត់ នោះគាត់ក៏សួរពួកគេអំពីអ្វីដែលកំពុងកើតឡើង។ ៣៧ ពួកគេប្រាប់គាត់ថា៖ «លោកយេស៊ូពីក្រុងណាសារ៉ែតកំពុងដើរកាត់!»។ ៣៨ ឮដូច្នេះ គាត់ស្រែកឡើងថា៖ «លោកយេស៊ូ បុត្រដាវីឌ! សូមមេត្តាជួយខ្ញុំផង!»។ ៣៩ ពួកអ្នកដែលកំពុងដើរខាងមុខគេចាប់ផ្ដើមស្ដីបន្ទោសបុរសនោះឲ្យនៅស្ងៀម តែគាត់ស្រែកកាន់តែខ្លាំងថា៖ «បុត្រដាវីឌ! សូមមេត្តាជួយខ្ញុំផង!»។ ៤០ រួចលោកយេស៊ូក៏ឈប់ ហើយបង្គាប់គេឲ្យនាំបុរសនោះមកឯលោក។ ពេលដែលបុរសនោះមកជិតលោកយេស៊ូ លោកក៏សួរគាត់ថា៖ ៤១ «តើចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វីសម្រាប់អ្នក?»។ គាត់ជម្រាបថា៖ «លោកម្ចាស់ សូមធ្វើឲ្យខ្ញុំមើលឃើញឡើងវិញ»។ ៤២ ដូច្នេះ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ចូរមើលឃើញឡើងវិញ។ ជំនឿរបស់អ្នកបានធ្វើឲ្យអ្នកជាហើយ»។+ ៤៣ រំពេចនោះ គាត់ក៏មើលឃើញឡើងវិញ ហើយចាប់ផ្ដើមដើរតាមលោក+ ព្រមទាំងសរសើរតម្កើងព្រះផង។ ពេលដែលមនុស្សទាំងឡាយឃើញអ្វីដែលបានកើតឡើង ពួកគេក៏បានសរសើរព្រះដែរ។+
១៩ ក្រោយមក លោកបានចូលក្រុងយេរីខូ ហើយធ្វើដំណើរកាត់ក្រុងនោះ។ ២ នៅទីនោះមានបុរសម្នាក់ឈ្មោះសាខេ គាត់ជាប្រធានមួយរូបលើពួកអ្នកយកពន្ធ ហើយគាត់ជាអ្នកមានស្ដុកស្ដម្ភ។ ៣ គាត់ចង់ឃើញលោកយេស៊ូណាស់ តែគាត់មើលមិនឃើញពីព្រោះគាត់ទាប ហើយបណ្ដាជនកំពុងចោមរោមលោក។ ៤ ដូច្នេះ គាត់ក៏រត់ទៅមុនពួកគេ ហើយឡើងដើមល្វាព្រៃដើម្បីអាចឃើញលោក ពីព្រោះលោកជិតដើរកាត់តាមផ្លូវនោះ។ ៥ ពេលដែលលោកយេស៊ូទៅដល់កន្លែងនោះ លោកក៏មើលទៅលើ រួចមានប្រសាសន៍ទៅសាខេថា៖ «សាខេ សូមប្រញាប់ចុះមក ព្រោះថ្ងៃនេះខ្ញុំត្រូវស្នាក់នៅផ្ទះរបស់អ្នក»។ ៦ ឮដូច្នេះ គាត់ក៏ប្រញាប់ចុះមក ហើយបានទទួលលោកជាភ្ញៀវដោយចិត្តត្រេកអរ។ ៧ ប៉ុន្តែ ពេលបណ្ដាជនឃើញដូច្នេះ ពួកគេតាំងរអ៊ូរទាំថា៖ «មើល! លោកចូលទៅស្នាក់នៅជាមួយនឹងបុរសម្នាក់ដែលជាអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង»។+ ៨ ប៉ុន្តែ សាខេក្រោកឈរឡើង ហើយជម្រាបលោកម្ចាស់ថា៖ «លោកម្ចាស់! ខ្ញុំកំពុងចែកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្ញុំពាក់កណ្ដាលដល់អ្នកក្រីក្រ ហើយអ្វីក៏ដោយដែលខ្ញុំបានមកដោយការបោកបញ្ឆោត* នោះខ្ញុំកំពុងសងគេវិញ១ជា៤»។+ ៩ ឮដូច្នេះ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ថ្ងៃនេះ សេចក្ដីសង្គ្រោះបានមកដល់ផ្ទះនេះហើយ ពីព្រោះគាត់ក៏ជាកូនចៅរបស់អាប្រាហាំដែរ។ ១០ ព្រោះកូនមនុស្សបានមកដើម្បីស្វែងរក ហើយជួយសង្គ្រោះពួកអ្នកដែលបានបាត់បង់ទៅ»។+
១១ កាលដែលពួកអ្នកកាន់តាមកំពុងស្ដាប់ប្រសាសន៍ទាំងនេះ លោកក៏បានលើកឧទាហរណ៍មួយទៀត ពីព្រោះលោកនៅជិតក្រុងយេរូសាឡិម ហើយពួកអ្នកកាន់តាមគិតថារាជាណាចក្ររបស់ព្រះនឹងលេចមកភ្លាមមួយរំពេច។+ ១២ ដូច្នេះ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «បុរសម្នាក់ដែលកើតក្នុងរាជវង្ស បានធ្វើដំណើរទៅប្រទេសឆ្ងាយ+ ដើម្បីទទួលអំណាចគ្រប់គ្រងជាស្ដេច រួចត្រឡប់មកវិញ។ ១៣ បុរសនោះហៅខ្ញុំបម្រើ១០នាក់មក រួចឲ្យ១០មិណា*ដល់ពួកគេ ហើយប្រាប់ថា៖ ‹ចូរអ្នករាល់គ្នារកស៊ីរហូតដល់ខ្ញុំមកវិញ›។+ ១៤ ប៉ុន្តែ ជនរួមជាតិរបស់លោកបានស្អប់លោក ក៏ចាត់ទូតមួយចំនួនឲ្យទៅតាមលោក ដើម្បីប្រាប់ថា៖ ‹យើងមិនចង់ឲ្យបុរសនេះគ្រប់គ្រងជាស្ដេចលើយើងឡើយ›។
១៥ «លុះបានទទួលអំណាចគ្រប់គ្រងជាស្ដេចហើយ បុរសនោះបានវិលត្រឡប់មកវិញ ក៏បានហៅពួកខ្ញុំបម្រើទាំងប៉ុន្មាន ដែលលោកបានឲ្យប្រាក់នោះមក ដើម្បីដឹងថាពួកគេរកស៊ីចំណេញបានប៉ុន្មាន។+ ១៦ ដូច្នេះ ខ្ញុំបម្រើទី១បានចូលមកជិតលោក ក៏ជម្រាបថា៖ ‹លោកម្ចាស់ មិណារបស់លោកបានចំណេញ១០មិណាទៀត›។+ ១៧ លោកមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ ‹ខ្ញុំបម្រើដ៏ល្អអើយ! អ្នកធ្វើការបានល្អណាស់! អ្នកបានបង្ហាញថាអ្នកស្មោះត្រង់ក្នុងកិច្ចការបន្តិចបន្តួច។ ដូច្នេះ ចូរគ្រប់គ្រងលើក្រុង១០›។+ ១៨ បន្ទាប់មក ខ្ញុំបម្រើទី២បានមកជម្រាបថា៖ ‹លោកម្ចាស់ មិណារបស់លោកបានចំណេញប្រាំមិណាទៀត›។+ ១៩ លោកក៏មានប្រសាសន៍ទៅគាត់ដែរថា៖ ‹ចូរកាន់កាប់លើក្រុងប្រាំ›។ ២០ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបម្រើម្នាក់ទៀតបានមកជម្រាបថា៖ ‹លោកម្ចាស់ នេះជាមិណារបស់លោកដែលខ្ញុំបានលាក់ទុកក្នុងកន្សែង ២១ ព្រោះខ្ញុំខ្លាចលោក ដោយសារលោកជាមនុស្សតឹងរ៉ឹងណាស់។ លោកដកលុយដែលលោកមិនបានដាក់ ហើយច្រូតកាត់អ្វីដែលលោកមិនបានសាបព្រោះ›។+ ២២ លោកមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ ‹ខ្ញុំបម្រើទុច្ចរិត ខ្ញុំវិនិច្ឆ័យអ្នកតាមសម្ដីរបស់អ្នក។ បើអ្នកដឹងថាខ្ញុំជាមនុស្សតឹងរ៉ឹងណាស់ ហើយថាខ្ញុំដកលុយដែលខ្ញុំមិនបានដាក់ ថែមទាំងច្រូតកាត់អ្វីដែលខ្ញុំមិនបានសាបព្រោះ+ ២៣ ចុះហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនបានយកប្រាក់របស់ខ្ញុំទៅដាក់នឹងអ្នកចងការ?* យ៉ាងនោះ ពេលខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ ខ្ញុំអាចទទួលប្រាក់របស់ខ្ញុំព្រមទាំងការប្រាក់ផង›។
២៤ «រួចមក លោកប្រាប់ពួកអ្នកដែលកំពុងឈរនៅក្បែរនោះថា៖ ‹ចូរយកមិណាពីគាត់ ហើយឲ្យទៅអ្នកដែលមាន១០មិណាវិញ›។+ ២៥ ប៉ុន្តែ ពួកគេជម្រាបលោកថា៖ ‹លោកម្ចាស់ គាត់មាន១០មិណាហើយ!›។ ២៦ លោកតបឆ្លើយថា៖ ‹ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្នកណាដែលមាន នឹងទទួលថែមទៀត តែអ្នកណាដែលគ្មាន សូម្បីតែអ្វីដែលអ្នកនោះមាន ក៏នឹងត្រូវដកហូតដែរ។+ ២៧ ម្យ៉ាងទៀត ពួកសត្រូវរបស់ខ្ញុំទាំងនេះ ដែលមិនចង់ឲ្យខ្ញុំគ្រប់គ្រងជាស្ដេចលើពួកគេ ចូរយកពួកគេមកសម្លាប់ចោលនៅមុខខ្ញុំ›»។
២៨ ក្រោយពីលោកមានប្រសាសន៍អ្វីទាំងនេះហើយ លោកក៏ចាប់ផ្ដើមបន្តដំណើរឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡិម។ ២៩ លុះទៅជិតដល់ភូមិបេតផាជីនិងភូមិបេថានី នៅភ្នំហៅថាភ្នំដើមអូលីវហើយ+ លោកក៏ចាត់អ្នកកាន់តាមពីរនាក់+ ៣០ ដោយប្រាប់ថា៖ «ចូរទៅភូមិនៅខាងមុខនុះ។ ពេលអ្នកចូលទៅ អ្នកនឹងឃើញលាស្ទាវមួយក្បាលដែលគេបានចងទុក ហើយមិនទាន់មានមនុស្សធ្លាប់ជិះវាឡើយ។ ចូរស្រាយវា ហើយដឹកមក។ ៣១ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើអ្នកណាសួរថា៖ ‹ហេតុអ្វីអ្នកស្រាយវា?› អ្នកត្រូវប្រាប់ថា៖ ‹លោកម្ចាស់ត្រូវការវា›»។ ៣២ ដូច្នេះ ពួកអ្នកដែលលោកបានចាត់ក៏ចេញទៅ ហើយឃើញអ្វីៗដូចដែលលោកបានមានប្រសាសន៍។+ ៣៣ ប៉ុន្តែ ពេលដែលពួកគាត់កំពុងស្រាយលាស្ទាវនោះ ពួកម្ចាស់របស់វាបានសួរថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នកស្រាយសត្វលានេះ?»។ ៣៤ ពួកគាត់ឆ្លើយថា៖ «លោកម្ចាស់ត្រូវការវា»។ ៣៥ បន្ទាប់មក ពួកគាត់ដឹកសត្វលានោះមកឯលោកយេស៊ូ រួចយកសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់ពួកគាត់ក្រាលលើខ្នងវា ហើយឲ្យលោកយេស៊ូជិះលើវា។+
៣៦ បណ្ដាជនបន្តក្រាលសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់ខ្លួននៅលើផ្លូវដែលលោកធ្វើដំណើរទៅ។+ ៣៧ ពេលលោកទៅជិតដល់ផ្លូវចុះពីភ្នំដើមអូលីវភ្លាម នោះអ្នកកាន់តាមទាំងឡាយចាប់ផ្ដើមត្រេកអរ ហើយបន្លឺសំឡេងសរសើរព្រះអំពីការដែលប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពទាំងប៉ុន្មានដែលពួកគេបានឃើញ។ ៣៨ ពួកគេបន្លឺឡើងថា៖ «អ្នកដែលមកជាស្ដេចក្នុងនាមព្រះយេហូវ៉ា មានពរហើយ! សូមឲ្យស្ថានសួគ៌មានសន្តិភាព ហើយសូមឲ្យលោកដែលនៅស្ថានសួគ៌មានសិរីរុងរឿង!»។+ ៣៩ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកផារិស៊ីខ្លះក្នុងចំណោមបណ្ដាជនបានជម្រាបលោកថា៖ «លោកគ្រូ ចូរស្ដីបន្ទោសពួកអ្នកកាន់តាមលោក»។+ ៤០ ប៉ុន្តែ លោកតបឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ប្រសិនបើអ្នកទាំងនេះនៅស្ងៀម ដុំថ្មនឹងស្រែកឡើង»។
៤១ លុះទៅជិតដល់ហើយ លោកមើលក្រុងនោះ ក៏យំសោកអំពីក្រុងនោះ។+ ៤២ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «នៅគ្រានេះ គួរណាស់តែអ្នកបានពិចារណាឲ្យយល់អ្វីៗដែលនឹងនាំឲ្យអ្នកមានសន្តិភាព។ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ អ្វីៗទាំងនោះបានត្រូវលាក់បាំងពីភ្នែកអ្នកហើយ។+ ៤៣ ពីព្រោះនឹងមានគ្រាមកដល់ ពេលដែលពួកសត្រូវរបស់អ្នកនឹងបោះរបងបង្គោលសម្រួចចុងនៅជុំវិញអ្នក ក៏នឹងឡោមព័ទ្ធធ្វើទុក្ខអ្នកពីគ្រប់ទិសទី។+ ៤៤ ពួកគេនឹងបោះទម្លាក់អ្នក ព្រមទាំងកូនដែលនៅក្នុងអ្នកទៅដី+ ហើយនឹងមិនទុកថ្មណានៅក្នុងអ្នកឲ្យត្រួតលើថ្មណាទៀតទេ+ ពីព្រោះអ្នកមិនបានពិចារណាឲ្យយល់អំពីគ្រាដែលព្រះនឹងមកវិនិច្ឆ័យ*អ្នកឡើយ»។
៤៥ រួចលោកចូលក្នុងវិហារ ហើយចាប់ផ្ដើមបណ្ដេញពួកអ្នកលក់+ ៤៦ ដោយមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «បទគម្ពីរចែងថា៖ ‹វិហាររបស់ខ្ញុំនឹងត្រូវហៅថាកន្លែងសម្រាប់អធិដ្ឋាន›។+ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាបានយកធ្វើជាសម្បុកចោរវិញ»។+
៤៧ លោកបន្តបង្រៀនក្នុងវិហាររៀងរាល់ថ្ងៃ។ ឯពួកសង្ឃនាយក ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ និងពួកអ្នកខ្លះដែលមានមុខមាត់ក្នុងបណ្ដាជនវិញ ពួកគេបានខំរិះរកវិធីសម្លាប់លោកចោល។+ ៤៨ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកគេនៅតែរកវិធីសម្លាប់លោកមិនបាន ព្រោះបណ្ដាជនគ្រប់រូបកំពុងចោមរោមជក់ស្ដាប់លោកមានប្រសាសន៍។+
២០ នៅថ្ងៃមួយ ពេលដែលលោកកំពុងបង្រៀនបណ្ដាជនក្នុងវិហារ ហើយប្រកាសដំណឹងល្អ នោះពួកសង្ឃនាយក ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ និងពួកអ្នកចាស់ទុំបានចូលមកឯលោក ២ ហើយសួរលោកថា៖ «ចូរប្រាប់យើងមក តើអ្នកធ្វើអ្វីៗទាំងនេះដោយអាងសិទ្ធិអំណាចអ្វី? ឬតើអ្នកណាបានប្រគល់សិទ្ធិអំណាចនេះឲ្យអ្នក?»។+ ៣ លោកតបឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំក៏សួរអ្នករាល់គ្នាសំណួរមួយដែរ។ ចូរឆ្លើយប្រាប់ខ្ញុំថា ៤ តើយ៉ូហានបានទទួលសិទ្ធិអំណាចជ្រមុជទឹក*ឲ្យគេ ពីស្ថានសួគ៌ ឬពីមនុស្ស?»។ ៥ រួចមក ពួកគេជជែកវែកញែកគ្នាថា៖ «ប្រសិនបើយើងឆ្លើយថា‹ពីស្ថានសួគ៌› នោះគាត់នឹងសួរថា‹ចុះហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាមិនជឿយ៉ូហាន?›។ ៦ ប៉ុន្តែ បើយើងឆ្លើយថា‹ពីមនុស្ស›វិញ នោះបណ្ដាជនគ្រប់រូបនឹងយកថ្មគប់សម្លាប់យើង ព្រោះពួកគេជឿជាក់ថាយ៉ូហានជាអ្នកប្រកាសទំនាយ»។+ ៧ ដូច្នេះ ពួកគេឆ្លើយថា មិនដឹងថាយ៉ូហានបានទទួលសិទ្ធិអំណាចមកពីណាទេ។ ៨ រួចលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ខ្ញុំក៏មិនប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ខ្ញុំធ្វើអ្វីៗទាំងនេះដោយអាងសិទ្ធិអំណាចអ្វីដែរ»។
៩ បន្ទាប់មក លោកលើកឧទាហរណ៍ប្រាប់បណ្ដាជនថា៖ «បុរសម្នាក់បានធ្វើចម្ការទំពាំងបាយជូរមួយ+ ហើយប្រវាស់ចម្ការឲ្យពួកកសិករ រួចធ្វើដំណើរទៅក្រៅប្រទេសអស់រយៈពេលយ៉ាងយូរ។+ ១០ លុះដល់រដូវផ្លែទុំ បុរសនោះចាត់ខ្ញុំបម្រើម្នាក់ឲ្យទៅឯពួកកសិករ ដើម្បីទទួលផលខ្លះពីចម្ការនោះ។ ប៉ុន្តែ ពួកកសិករបានវាយដំខ្ញុំបម្រើនោះ រួចបណ្ដេញឲ្យទៅវិញដោយដៃទទេ។+ ១១ ប៉ុន្តែ បុរសនោះបានចាត់ខ្ញុំបម្រើម្នាក់ទៀតឲ្យទៅ ហើយពួកកសិករក៏វាយដំនិងប្រមាថមើលងាយខ្ញុំបម្រើនោះដែរ ទាំងបណ្ដេញឲ្យទៅវិញដោយដៃទទេ។ ១២ បុរសនោះចាត់អ្នកទី៣ឲ្យទៅទៀត ហើយពួកកសិករក៏ធ្វើឲ្យអ្នកនោះរបួសដែរ រួចបោះទៅខាងក្រៅ។ ១៣ ម្ល៉ោះហើយ ម្ចាស់ចម្ការនោះនិយាយថា៖ ‹តើខ្ញុំត្រូវធ្វើយ៉ាងណា? ខ្ញុំនឹងចាត់កូនជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំឲ្យទៅ។+ ពួកគេទំនងជានឹងគោរពកូនរបស់ខ្ញុំ›។ ១៤ ពេលដែលពួកកសិករឃើញកូនប្រុសរបស់លោក នោះពួកគេសមគំនិតគ្នាថា៖ ‹គាត់ជាអ្នកទទួលមត៌ក។ ចូរយើងនាំគ្នាសម្លាប់គាត់ចោល ដើម្បីយើងអាចទទួលមត៌ករបស់គាត់!›។ ១៥ លុះគិតគ្នាហើយ ពួកគេក៏ចាប់កូនប្រុសនោះ បោះទៅក្រៅចម្ការ រួចសម្លាប់ចោល។+ ដូច្នេះ តើម្ចាស់ចម្ការនឹងធ្វើអ្វីដល់ពួកកសិករទាំងនោះ? ១៦ គាត់នឹងមកសម្លាប់ពួកកសិករទាំងនោះចោល រួចប្រវាស់ចម្ការទំពាំងបាយជូរនោះឲ្យអ្នកផ្សេងទៀត»។
លុះស្ដាប់ចប់ហើយ ពួកគេនិយាយថា៖ «សូមកុំឲ្យរឿងនោះកើតឡើងឡើយ!»។ ១៧ ប៉ុន្តែ លោកសម្លឹងមើលទៅពួកគេ ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «បើដូច្នោះ ចុះបទគម្ពីរដែលថា៖ ‹ថ្មដែលអ្នកសាងសង់មិនព្រមយក បានទៅជាថ្មដ៏សំខាន់បំផុត›* តើនោះមានន័យដូចម្ដេច?+ ១៨ អ្នកណាដែលធ្លាក់លើថ្មនេះ អ្នកនោះនឹងបាក់បែកខ្ទេចខ្ទីទៅ+ ហើយបើថ្មនេះធ្លាក់លើអ្នកណា ថ្មនេះនឹងកិនកម្ទេចអ្នកនោះ»។
១៩ នៅម៉ោងនោះឯង ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និងពួកសង្ឃនាយកខំរិះរកវិធីចាប់លោក ព្រោះពួកគេបានកត់សម្គាល់ថាលោកលើកឧទាហរណ៍នេះសំដៅលើពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេខ្លាចបណ្ដាជន។+ ២០ ដូច្នេះ ពួកគេស្វែងរកឱកាសដើម្បីបញ្ឆោតលោកយេស៊ូ។ ពួកគេក៏ជួលបុរសមួយចំនួនដោយសម្ងាត់ ឲ្យបន្លំខ្លួនជាមនុស្សសុចរិត ដើម្បីនាំឲ្យលោកនិយាយអ្វីដែលពួកគេអាចយកជាហេតុចោទប្រកាន់លោក+ រួចបញ្ជូនលោកទៅពួកអាជ្ញាធរនិងអភិបាល។ ២១ អ្នកទាំងនោះក៏សួរលោកថា៖ «លោកគ្រូ យើងដឹងថាលោកតែងមានប្រសាសន៍និងបង្រៀនយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ក៏មិនរើសមុខអ្នកណាឡើយ ហើយលោកបង្រៀនសេចក្ដីពិតអំពីផ្លូវរបស់ព្រះ។ ២២ បើដូច្នេះ តើមានច្បាប់ឲ្យយើងបង់ពន្ធជូនសេសារ*ឬទេ?»។ ២៣ ប៉ុន្តែ លោកជ្រាបល្បិចកលរបស់ពួកគេ ក៏មានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ ២៤ «ចូរបង្ហាញប្រាក់ឌីណារី*មួយឲ្យខ្ញុំមើល។ តើនេះជារូបនិងឈ្មោះរបស់អ្នកណា?»។ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «ជារូបនិងឈ្មោះរបស់សេសារ»។ ២៥ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «បើដូច្នេះ អ្វីដែលជារបស់សេសារ ចូរសងសេសារវិញ+ តែអ្វីដែលជារបស់ព្រះ ចូរសងព្រះវិញ»។+ ២៦ ពេលលោកមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ ពួកគេមិនអាចចោទប្រកាន់លោកនៅមុខបណ្ដាជនឡើយ តែពួកគេបាននៅស្ងៀមវិញ ព្រោះនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តនឹងចម្លើយរបស់លោក។
២៧ ពេលនោះដែរ ពួកសាឌូស៊ីដែលជាអ្នកមិនជឿថាមានការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ+ បានមកសួរលោកថា៖+ ២៨ «លោកគ្រូ ម៉ូសេបានសរសេរបង្គាប់យើងថា៖ ‹បើបុរសណាម្នាក់មានប្រពន្ធ តែស្លាប់ពេលមិនទាន់មានកូន នោះបងឬប្អូនប្រុសរបស់គាត់ គួរយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធ ដើម្បីបង្កើតកូនបន្តពូជឲ្យបងឬប្អូនដែលបានស្លាប់ទៅ›។+ ២៩ ចុះបើមានបងប្អូនប្រុស៧នាក់ ហើយបងច្បងបានរៀបការ តែពេលស្លាប់ទៅ គាត់មិនមានកូនទេ។ ៣០ ដូច្នេះ ប្អូនបន្ទាប់ ៣១ ហើយក្រោយមកប្អូនទី២បានយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធដែរ។ នៅទីបំផុត បងប្អូនទាំង៧នាក់បានយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធ តែពួកគេបានស្លាប់ដោយមិនមានកូនទេ។ ៣២ ចុងក្រោយ ស្ត្រីនោះក៏ស្លាប់ទៅដែរ។ ៣៣ ដូច្នេះ នៅពេលដែលរស់ឡើងវិញ តើអ្នកណាត្រូវជាប្ដីរបស់នាង? ព្រោះថាបងប្អូនទាំង៧នាក់សុទ្ធតែបានយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធ»។
៣៤ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «មនុស្សក្នុងរបៀបរបបពិភពលោក*នេះរៀបការជាប្ដីប្រពន្ធ ៣៥ ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកដែលបានត្រូវចាត់ទុកថាសមទទួលជីវិតក្នុងរបៀបរបបពិភពលោកដែលនឹងមកដល់ ហើយសមទទួលការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ពួកគេនឹងមិនរៀបការជាប្ដីប្រពន្ធឡើយ។+ ៣៦ ពួកគេក៏មិនអាចស្លាប់ទៀតដែរ ព្រោះពួកគេគឺដូចជាបណ្ដាទេវតានៅស្ថានសួគ៌ ហើយពួកគេជាកូនរបស់ព្រះ ដោយសារពួកគេបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ៣៧ ការពិតក្នុងកំណត់ហេតុអំពីគុម្ពបន្លា ម៉ូសេក៏បានបញ្ជាក់ថាមនុស្សស្លាប់នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែរ ពេលគាត់ហៅព្រះយេហូវ៉ាថា‹ព្រះរបស់អាប្រាហាំ ព្រះរបស់អ៊ីសាក និងព្រះរបស់យ៉ាកុប›។+ ៣៨ លោកមិនមែនជាព្រះរបស់មនុស្សស្លាប់ទេ តែជាព្រះរបស់មនុស្សរស់វិញ ព្រោះលោកចាត់ទុកថាពួកគេទាំងអស់គ្នាកំពុងរស់នៅ»។+ ៣៩ ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ខ្លះតបថា៖ «លោកគ្រូ! លោកនិយាយបានល្អ»។ ៤០ ចាប់ពីពេលនោះមក ពួកគេមិនហ៊ានសួរលោកទៀតឡើយ។
៤១ រួចមក លោកសួរពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាគេនិយាយថាគ្រិស្តជាបុត្ររបស់ដាវីឌ?+ ៤២ ព្រោះក្នុងសៀវភៅចម្រៀងសរសើរព្រះ ដាវីឌផ្ទាល់ពោលថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ា*មានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម្ចាស់របស់ខ្ញុំថា៖ «ចូរអង្គុយនៅខាងស្ដាំខ្ញុំ ៤៣ រហូតដល់ខ្ញុំដាក់សត្រូវរបស់អ្នកជាកំណល់កល់ជើងអ្នក»›។+ ៤៤ ដាវីឌបានហៅលោកថាម្ចាស់ បើដូច្នេះ តើលោកអាចជាបុត្ររបស់ដាវីឌដូចម្ដេចបាន?»។
៤៥ បន្ទាប់មក កាលដែលបណ្ដាជនគ្រប់គ្នាកំពុងស្ដាប់ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ ៤៦ «ចូរប្រុងប្រយ័ត្ននឹងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ដែលចូលចិត្តពាក់អាវផាយដើរចុះឡើង ហើយចង់ឲ្យមនុស្សបង្ហាញការគោរពចំពោះពួកគេនៅឯផ្សារ ព្រមទាំងចង់អង្គុយនៅមុខគេក្នុងសាលាប្រជុំ ហើយនៅពេលពិសាភោជនាហារ ពួកគេចង់អង្គុយនៅកន្លែងកិត្តិយសបំផុត។+ ៤៧ ពួកគេប្រវ័ញ្ចយកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយ* ហើយអធិដ្ឋានយ៉ាងយូរដើម្បីធ្វើឲ្យមនុស្សកោតស្ងើច។ ពួកគេនឹងត្រូវទទួលទោសធ្ងន់ជាងអ្នកឯទៀត»។
២១ ពេលដែលលោកក្រឡេកភ្នែកទៅ លោកក៏ឃើញពួកអ្នកមានកំពុងដាក់អំណោយជាប្រាក់ ក្នុងប្រដាប់ដាក់កាក់សម្រាប់ឃ្លាំងប្រាក់។+ ២ រួចលោកឃើញស្ត្រីមេម៉ាយក្រីក្រម្នាក់ដាក់កាក់តូចពីរដែលមានតម្លៃតិចណាស់។*+ ៣ លោកក៏មានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ពិតមែនតែស្ត្រីមេម៉ាយនេះក្រីក្រ តែនាងបានដាក់ច្រើនជាងពួកគេទាំងអស់។+ ៤ ព្រោះពួកគេបានដាក់ប្រាក់សំណល់របស់ខ្លួនជាអំណោយ ចំណែកឯនាងវិញ ពិតមែនតែនាងខ្វះខាត* តែនាងបានដាក់ប្រាក់ទាំងអស់ដែលនាងមានសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត»។+
៥ លុះក្រោយមក ពេលដែលអ្នកខ្លះកំពុងនិយាយអំពីរបៀបដែលវិហារបានតុបតែងដោយថ្មល្អប្រណីតនិងអ្វីៗដែលទុកជូនព្រះ+ ៦ នោះលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចំណែកឯអ្វីៗទាំងនេះដែលអ្នករាល់គ្នាឃើញ នឹងមានគ្រាមកដល់ពេលដែលថ្មទាំងអស់នៅទីនេះនឹងត្រូវទម្លាក់ចុះដល់ដី ហើយនឹងគ្មានថ្មណានៅត្រួតលើថ្មណាទៀតឡើយ»។+ ៧ រួចមក ពួកគាត់សួរលោកថា៖ «លោកគ្រូ តើការទាំងនេះនឹងកើតឡើងនៅពេលណា? ហើយតើអ្វីនឹងជាសញ្ញាសម្គាល់នៅពេលដែលការទាំងនេះជិតកើតឡើង?»។+ ៨ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរប្រយ័ត្ន កុំឲ្យអ្នកណាបំភាន់អ្នករាល់គ្នាឡើយ+ ព្រោះមនុស្សជាច្រើននឹងមកដោយអាងឈ្មោះខ្ញុំ ហើយពោលថា៖ ‹ខ្ញុំនេះហើយជាអ្នកនោះ› ក៏នឹងថា៖ ‹ពេលកំណត់គឺជិតដល់ហើយ›។ ដូច្នេះ កុំទៅតាមពួកគេឡើយ។+ ៩ ម្យ៉ាងទៀត ពេលដែលអ្នកឮអំពីសង្គ្រាមនិងចលាចល កុំភ័យស្លុតឡើយ ព្រោះការទាំងនេះត្រូវតែកើតឡើងជាមុនសិន។ ប៉ុន្តែ ទីបញ្ចប់នឹងមិនមកដល់ភ្លាមទេ»។+
១០ បន្ទាប់មក លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ប្រជាជាតិមួយនឹងលើកទ័ពទៅច្បាំងនឹងប្រជាជាតិមួយ+ ហើយរាជាណាចក្រមួយនឹងលើកទ័ពទៅច្បាំងនឹងរាជាណាចក្រមួយ+ ១១ ក៏នឹងមានរញ្ជួយដីជាខ្លាំងនៅកន្លែងផ្សេងៗ ថែមទាំងមានការអត់ឃ្លាននិងរោគរាតត្បាតពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ+ ហើយមនុស្សនឹងឃើញអ្វីដែលគួរឲ្យខ្លាច ព្រមទាំងឃើញសញ្ញាសម្គាល់ដ៏អស្ចារ្យនៅលើមេឃ។*
១២ «ប៉ុន្តែ មុនការទាំងអស់នេះកើតឡើង មនុស្សនឹងចាប់អ្នករាល់គ្នាថែមទាំងបៀតបៀន+ ក៏នឹងបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅសាលាប្រជុំនិងទៅគុក។ អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវគេនាំទៅឯស្ដេចនិងពួកអភិបាល ព្រោះតែឈ្មោះខ្ញុំ។+ ១៣ ក៏ប៉ុន្តែ ការនោះនឹងហុចឱកាសឲ្យអ្នករាល់គ្នាធ្វើជាសាក្សី។ ១៤ ដូច្នេះ ចូរតាំងចិត្តថា អ្នកមិនហាត់របៀបនិយាយការពារខ្លួនទុកជាមុនឡើយ+ ១៥ ព្រោះខ្ញុំនឹងផ្ដល់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានពាក្យនិយាយនិងប្រាជ្ញា ទោះជាពួកអ្នកប្រឆាំងរួមគ្នាក៏ដោយ ក៏ពួកគេមិនអាចជំទាស់ឬប្រកែកឈ្នះបានដែរ។+ ១៦ បន្ថែមទៅទៀត សូម្បីតែឪពុកម្ដាយ បងប្អូន ញាតិសន្ដាន និងមិត្តភក្ដិ ក៏នឹងក្បត់អ្នករាល់គ្នាដែរ ហើយអ្នករាល់គ្នាខ្លះនឹងត្រូវគេសម្លាប់។+ ១៧ មនុស្សទាំងអស់នឹងស្អប់អ្នករាល់គ្នា ព្រោះតែឈ្មោះខ្ញុំ។+ ១៨ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ សូម្បីតែសក់អ្នករាល់គ្នាមួយសរសៃ នឹងមិនវិនាសបាត់ទៅសោះឡើយ។+ ១៩ បើអ្នករាល់គ្នាស៊ូទ្រាំដល់ទីបញ្ចប់ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងរក្សាជីវិតខ្លួន។+
២០ «ម្យ៉ាងទៀត ពេលដែលអ្នករាល់គ្នាឃើញកងទ័ពបោះជំរំជុំវិញក្រុងយេរូសាឡិម+ ចូរដឹងថានាងជិតត្រូវបំផ្លិចបំផ្លាញហើយ។+ ២១ ដូច្នេះ ចូរឲ្យអ្នកដែលនៅតំបន់យូឌាចាប់ផ្ដើមរត់ទៅតំបន់ភ្នំ+ ចូរឲ្យពួកអ្នកដែលនៅក្នុងនាងចាកចេញទៅ ហើយកុំឲ្យពួកអ្នកដែលនៅជនបទចូលក្នុងនាងឡើយ ២២ ពីព្រោះនោះជាគ្រាដែលព្រះនឹងសងសឹក ដើម្បីឲ្យអ្វីៗទាំងអស់ដែលបានត្រូវសរសេរទុកក្លាយជាការពិត។ ២៣ នៅគ្រានោះ ស្ត្រីដែលមានផ្ទៃពោះនិងស្ត្រីដែលនៅបំបៅកូន ត្រូវវេទនាណាស់!+ ព្រោះនឹងមានទុក្ខវេទនាខ្លាំងក្រៃលែងនៅក្នុងស្រុក ហើយបណ្ដាជននេះនឹងទទួលទោស។ ២៤ ពួកគេក៏នឹងដួលស្លាប់ដោយដាវ ហើយនឹងត្រូវចាប់ជាឈ្លើយនាំទៅប្រទេសទាំងឡាយ+ ឯក្រុងយេរូសាឡិមនឹងត្រូវជាន់ឈ្លីដោយប្រជាជាតិនានា* រហូតដល់គ្រាកំណត់នៃប្រជាជាតិនានាបានចប់សព្វគ្រប់។+
២៥ «ម្យ៉ាងទៀត នឹងមានសញ្ញាសម្គាល់នៅលើថ្ងៃ ខែ និងផ្កាយ+ ហើយនៅលើផែនដីប្រជាជាតិនានានឹងព្រួយបារម្ភជាខ្លាំង ក៏ទាល់គំនិតដោយសារសូរគ្រាំគ្រេងនៃសមុទ្រដែលកំពុងបក់បោក។ ២៦ ពីព្រោះកម្លាំងធម្មជាតិនៅលើមេឃនឹងត្រូវអង្រួន នោះមនុស្សនឹងសន្លប់បាត់ស្មារតីដោយសារភ័យខ្លាចនិងព្រួយបារម្ភអំពីអ្វីដែលជិតកើតឡើងនៅគ្រប់ទីអាស្រ័យនៅផែនដី។ ២៧ នៅពេលនោះ ពួកគេនឹងឃើញកូនមនុស្ស+មកក្នុងពពក ទាំងមានឫទ្ធានុភាពនិងសិរីរុងរឿងអស្ចារ្យ។+ ២៨ ប៉ុន្តែ ពេលដែលការទាំងនេះចាប់ផ្ដើមកើតឡើង ចូរឈរឲ្យត្រង់ខ្លួន ហើយងើបមុខឡើង ព្រោះសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់អ្នករាល់គ្នាគឺជិតដល់ហើយ»។
២៩ រួចមក លោកលើកឧទាហរណ៍មួយប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «ចូរកត់សម្គាល់ដើមល្វាតូចនិងដើមឈើឯទៀត។+ ៣០ ពេលដែលអ្នកឃើញពួកវាចេញពន្លក នោះអ្នកដឹងថារដូវក្ដៅគឺជិតដល់ហើយ។ ៣១ ដូចគ្នាដែរ ពេលដែលអ្នករាល់គ្នាឃើញការទាំងនេះកំពុងកើតឡើង ចូរដឹងថារាជាណាចក្ររបស់ព្រះគឺជិតដល់ហើយ។ ៣២ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ជំនាន់នេះនឹងមិនកន្លងបាត់ឡើយ ទាល់តែការទាំងអស់កើតឡើង។+ ៣៣ មេឃនិងផែនដីនឹងកន្លងបាត់ទៅ តែពាក្យរបស់ខ្ញុំនឹងមិនកន្លងបាត់ឡើយ។+
៣៤ «ប៉ុន្តែ កុំភ្លេចខ្លួនឲ្យសោះ ក្រែងលោការផឹកនិងការបរិភោគហួសប្រមាណ+ និងកង្វល់អំពីជីវិតពង្វក់ចិត្តអ្នករាល់គ្នា+ ស្រាប់តែថ្ងៃនោះមកដល់ភ្លាមមួយរំពេច ៣៥ ដូចជាលប់+ ព្រោះថ្ងៃនោះនឹងមកគ្របលើមនុស្សទាំងអស់នៅផែនដី។ ៣៦ ដូច្នេះ ចូរចាំយាមជានិច្ច+ ព្រមទាំងអធិដ្ឋានអង្វរសុំគ្រប់ពេលវេលា+ ដើម្បីឲ្យរួចផុតពីការទាំងអស់នេះដែលត្រូវកើតឡើង និងដើម្បីឲ្យបានឈរនៅមុខកូនមនុស្ស»។+
៣៧ ម្ល៉ោះហើយ ពេលថ្ងៃលោកបង្រៀននៅឯវិហារ តែពេលយប់លោកចេញទៅស្នាក់នៅឯភ្នំហៅថាភ្នំដើមអូលីវ។ ៣៨ បណ្ដាជនទាំងឡាយតែងតែចូលក្នុងវិហារតាំងពីព្រលឹមដើម្បីស្ដាប់លោក។
២២ ឥឡូវបុណ្យនំប៉័ងឥតដំបែដែលហៅថាបុណ្យរំលង+ គឺជិតដល់ហើយ។+ ២ ចំណែកពួកសង្ឃនាយកនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ពួកគេកំពុងរិះរកវិធីល្អដើម្បីសម្លាប់លោក+ ព្រោះពួកគេខ្លាចបណ្ដាជន។+ ៣ បន្ទាប់មក សាថាន*បានចូលយូដាស ដែលហៅថាអ៊ីស្ការីយ៉ុត ជាសាវ័កម្នាក់ពីចំណោមសាវ័កទាំង១២នាក់។+ ៤ គាត់ក៏បានចេញទៅពិភាក្សាជាមួយនឹងពួកសង្ឃនាយកនិងពួកមេកងរក្សាវិហារ អំពីវិធីបញ្ជូន*លោកទៅឲ្យពួកគេ។+ ៥ ពួកគេសប្បាយចិត្តណាស់ ក៏ព្រមព្រៀងថាឲ្យប្រាក់ដល់គាត់។+ ៦ ដូច្នេះ គាត់ក៏យល់ព្រម ហើយចាប់ផ្ដើមរកឱកាសល្អដើម្បីបញ្ជូនលោកទៅឲ្យពួកគេ នៅពេលដែលគ្មានបណ្ដាជននៅជាមួយ។
៧ ថ្ងៃដំបូងនៃបុណ្យនំឥតដំបែក៏បានមកដល់ ជាថ្ងៃដែលគេបូជាសត្វសម្រាប់បុណ្យរំលង។+ ៨ ដូច្នេះ លោកយេស៊ូចាត់ពេត្រុសនិងយ៉ូហានឲ្យទៅ ដោយប្រាប់ថា៖ «ចូរទៅរៀបចំអាហារបុណ្យរំលងឲ្យយើងបរិភោគ»។+ ៩ ពួកគាត់សួរថា៖ «តើលោកចង់ឲ្យយើងរៀបចំនៅកន្លែងណា?»។ ១០ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «មើល! ពេលដែលអ្នកចូលក្នុងក្រុងនោះ បុរសម្នាក់ដែលកំពុងលីក្អមទឹកនឹងមកជួបអ្នក។ ចូរតាមគាត់ទៅក្នុងផ្ទះដែលគាត់ចូល។+ ១១ អ្នកត្រូវប្រាប់ម្ចាស់ផ្ទះថា៖ ‹លោកគ្រូសួរថា៖ «តើបន្ទប់ដែលទុកឲ្យខ្ញុំបរិភោគអាហារបុណ្យរំលងជាមួយនឹងអ្នកកាន់តាមខ្ញុំនៅឯណា?»›។ ១២ អ្នកនោះនឹងបង្ហាញបន្ទប់ធំមួយនៅជាន់លើ។ ក្នុងបន្ទប់នោះ គេបានដាក់ប្រដាប់ប្រដាសព្វគ្រប់រួចហើយ។ ចូររៀបចំសម្រាប់បុណ្យរំលងនៅទីនោះ»។ ១៣ ដូច្នេះ ពួកគាត់ក៏បានចេញទៅ ហើយឃើញថាអ្វីៗគឺដូចលោកបានមានប្រសាសន៍មែន។ រួចមក ពួកគាត់រៀបចំសម្រាប់បុណ្យរំលង។
១៤ លុះដល់ពេលហើយ លោកក៏អង្គុយនៅតុជាមួយនឹងពួកសាវ័ក។+ ១៥ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ខ្ញុំចង់បរិភោគអាហារបុណ្យរំលងនេះជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាខ្លាំងណាស់ មុននឹងខ្ញុំរងទុក្ខ។ ១៦ ព្រោះខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ខ្ញុំនឹងមិនបរិភោគអាហារបុណ្យរំលងម្ដងទៀតឡើយ រហូតដល់ការនេះបានសម្រេចសព្វគ្រប់ក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ»។ ១៧ រួចលោកទទួលពែងមួយ ក៏អរគុណព្រះ ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរយកពែងនេះ ហើយពិសាចុះ រួចហុចពីម្នាក់ទៅម្នាក់។ ១៨ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ខ្ញុំនឹងមិនពិសាស្រាទំពាំងបាយជូរទៀតឡើយ រហូតដល់រាជាណាចក្ររបស់ព្រះមកដល់»។
១៩ លោកក៏យកនំប៉័ងមួយដុំ+ អរគុណព្រះ រួចកាច់ ហើយឲ្យពួកគាត់ ដោយពោលថា៖ «នេះជាតំណាងរូបកាយរបស់ខ្ញុំ+ ដែលនឹងត្រូវប្រគល់ឲ្យ សម្រាប់អ្នករាល់គ្នា។+ ចូរបន្តធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីរំលឹកដល់ខ្ញុំ»។+ ២០ លុះពិសាអាហារល្ងាចហើយ លោកយកពែងនោះធ្វើបែបដូច្នោះដែរ ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ពែងនេះជាតំណាងកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី+ ដែលមានមូលដ្ឋានលើឈាមរបស់ខ្ញុំ+ ដែលនឹងត្រូវបង្ហូរចេញដើម្បីអ្នករាល់គ្នា។+
២១ «ប៉ុន្តែ មើល! អ្នកដែលក្បត់ខ្ញុំនៅតុជាមួយនឹងខ្ញុំ។+ ២២ ពីព្រោះអ្វីទាំងអស់ដែលបានកត់ទុកអំពីកូនមនុស្ស នឹងកើតឡើងពិតមែន។+ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ បុរសដែលក្បត់លោក* ត្រូវវេទនាណាស់!»។+ ២៣ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគាត់ចាប់ផ្ដើមសួរគ្នាដើម្បីដឹងថាអ្នកណាក្នុងចំណោមពួកគាត់មានបំណងធ្វើដូច្នេះ។+
២៤ ប៉ុន្តែ ពួកគាត់ក៏តាំងប្រកែកគ្នាយ៉ាងខ្លាំងអំពីរឿងថាអ្នកណាធំជាងគេក្នុងចំណោមពួកគាត់។+ ២៥ ឮដូច្នេះ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «បណ្ដាស្ដេចនៃប្រជាជាតិនានាត្រួតត្រាលើបណ្ដាជន ហើយបណ្ដាជនហៅពួកអ្នកដែលគ្រប់គ្រងលើពួកគេថាជាអ្នកមានគុណ។*+ ២៦ ចំណែកអ្នករាល់គ្នាវិញ អ្នកមិនត្រូវធ្វើដូច្នេះឡើយ+ តែអ្នកដែលធំជាងគេក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ត្រូវធ្វើជាអ្នកក្មេងជាងគេ+ ហើយអ្នកដែលកំពុងនាំមុខគេ ត្រូវធ្វើជាអ្នកបម្រើគេវិញ។ ២៧ ព្រោះតើអ្នកណាធំជាងគេ អ្នកដែលកំពុងអង្គុយនៅតុ ឬអ្នកដែលកំពុងបម្រើ? គឺអ្នកដែលកំពុងអង្គុយនៅតុ មែនទេ? ប៉ុន្តែ ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា។+
២៨ «ក៏ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាបាននៅជាប់ជាមួយនឹងខ្ញុំ+ ពេលដែលខ្ញុំមានទុក្ខលំបាក+ ២៩ ហើយខ្ញុំធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាថានឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នាគ្រប់គ្រងក្នុងរាជាណាចក្រ ដូចបិតារបស់ខ្ញុំបានធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយនឹងខ្ញុំ+ ៣០ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាពិសាអាហារពិសាស្រានៅតុរបស់ខ្ញុំក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ខ្ញុំ+ ហើយអង្គុយលើបល្ល័ង្ក+ដើម្បីវិនិច្ឆ័យកុលសម្ព័ន្ធទាំង១២នៃអ៊ីស្រាអែល។+
៣១ «ស៊ីម៉ូន ស៊ីម៉ូន មើល! សាថានបានទាមទាររែងអ្នករាល់គ្នាដូចរែងអង្ករ។+ ៣២ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានអធិដ្ឋានអង្វរ ដើម្បីកុំឲ្យជំនឿរបស់អ្នកចុះខ្សោយ+ ហើយពេលដែលអ្នកបានប្រែចិត្ត ចូរពង្រឹងជំនឿរបស់បងប្អូនអ្នក»។+ ៣៣ រួចពេត្រុសជម្រាបលោកថា៖ «លោកម្ចាស់ ខ្ញុំបានត្រៀមខ្លួនចូលគុកជាមួយនឹងលោក ហើយស្លាប់ជាមួយនឹងលោកដែរ»។+ ៣៤ ប៉ុន្តែ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ពេត្រុស ខ្ញុំប្រាប់អ្នកថា នៅថ្ងៃនេះមាន់នឹងមិនរងាវទេ រហូតដល់អ្នកបានបដិសេធ មិនទទួលស្គាល់ខ្ញុំបីដង»។+
៣៥ លោកក៏មានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ពេលដែលខ្ញុំចាត់អ្នករាល់គ្នាទៅដោយមិនឲ្យយកថង់ប្រាក់ ថង់យាមសម្រាប់ដាក់អាហារ ឬស្បែកជើង+ ពេលនោះអ្នករាល់គ្នាមិនបានខ្វះខាតអ្វីទេ មែនទេ?»។ ពួកគាត់ឆ្លើយថា៖ «មែន!»។ ៣៦ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ប៉ុន្តែឥឡូវ អ្នកណាដែលមានថង់ប្រាក់ ចូរយកទៅជាមួយ ហើយចូរយកថង់យាមសម្រាប់ដាក់អាហារទៅដែរ ឯអ្នកណាដែលគ្មានដាវ អ្នកនោះត្រូវលក់សម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់ខ្លួន រួចទិញដាវមួយវិញ។ ៣៧ ព្រោះខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្វីដែលបានត្រូវសរសេរអំពីខ្ញុំ ត្រូវតែកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ ពោលគឺ៖ ‹គាត់បានត្រូវរាប់ក្នុងចំណោមមនុស្សប្រឆាំងច្បាប់›។+ ពីព្រោះនេះបានត្រូវសរសេរអំពីខ្ញុំ ហើយនឹងកើតឡើងជាមិនខាន»។+ ៣៨ រួចពួកគាត់ជម្រាបថា៖ «លោកម្ចាស់ មើល! យើងមានដាវពីរហើយ»។ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «នោះល្មមហើយ»។
៣៩ ពេលដែលចេញទៅ លោកទៅភ្នំដើមអូលីវដូចសព្វដង ហើយពួកអ្នកកាន់តាមក៏ទៅជាមួយនឹងលោកដែរ។+ ៤០ លុះទៅដល់ហើយ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ចូរអធិដ្ឋានជានិច្ច ដើម្បីកុំឲ្យចាញ់សេចក្ដីល្បួងឡើយ»។+ ៤១ រួចលោកចេញពីពួកគាត់ទៅប្រហែលចម្ងាយដែលគេចោលដុំថ្មមួយទំហឹង ក៏លុតជង្គង់ចាប់ផ្ដើមអធិដ្ឋានថា៖ ៤២ «បិតាអើយ! បើលោកចង់ សូមដកពែង*នេះចេញពីខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ សូមឲ្យបំណងប្រាថ្នារបស់លោកបានសម្រេច មិនមែនបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំទេ»។+ ៤៣ រួចទេវតាមួយរូបពីស្ថានសួគ៌បានលេចមកពង្រឹងកម្លាំងចិត្តរបស់លោក។+ ៤៤ ប៉ុន្តែ លោកកើតទុក្ខក្រៃលែង បានជាលោកបន្តអធិដ្ឋានអស់ពីចិត្តកាន់តែខ្លាំងជាងមុនទៅទៀត+ ហើយញើសរបស់លោកបានប្រែដូចជាតំណក់ឈាមស្រក់ដល់ដី។ ៤៥ លុះអធិដ្ឋានហើយ លោកក៏ក្រោកឡើងទៅឯពួកអ្នកកាន់តាម ហើយឃើញថាពួកគាត់កំពុងងោកងុយ ព្រោះអស់កម្លាំងដោយសារក្ដីទុក្ខព្រួយ។+ ៤៦ លោកក៏មានប្រសាសន៍ថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាកំពុងដេកដូច្នេះ? ចូរក្រោកឡើង ហើយបន្តអធិដ្ឋាន ដើម្បីកុំឲ្យចាញ់សេចក្ដីល្បួង»។+
៤៧ កាលដែលលោកយេស៊ូកំពុងមានប្រសាសន៍នៅឡើយ មើល! មានមនុស្សមួយក្រុមធំមក ហើយយូដាសពីចំណោមសាវ័កទាំង១២នាក់ កំពុងដើរនៅមុខពួកគេ។ គាត់ក៏ដើរចូលទៅថើបលោកយេស៊ូ។+ ៤៨ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «យូដាស តើអ្នកក្បត់កូនមនុស្សដោយការថើបឬ?»។ ៤៩ លុះឃើញអ្វីដែលហៀបនឹងកើតឡើង ពួកអ្នកដែលនៅជុំវិញលោកក៏សួរថា៖ «លោកម្ចាស់ តើយើងគួរកាប់ពួកគេនឹងដាវទេ?»។ ៥០ ពួកគាត់ម្នាក់ក៏បានកាប់ដាច់ស្លឹកត្រចៀកស្ដាំរបស់ខ្ញុំបម្រើរបស់សម្ដេចសង្ឃ។+ ៥១ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ប៉ុណ្ណឹងបានហើយ»។ រួចលោកពាល់ត្រចៀករបស់អ្នកនោះ ហើយធ្វើឲ្យគាត់ជាឡើងវិញ។ ៥២ បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកសង្ឃនាយក ពួកមេកងរក្សាវិហារ និងពួកអ្នកចាស់ទុំដែលបានមកទីនោះដើម្បីចាប់លោកថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាចេញមកចាប់ខ្ញុំ ដោយកាន់ដាវកាន់ដំបង ដូចមកចាប់ចោរប្លន់ដូច្នេះ?+ ៥៣ កាលដែលខ្ញុំធ្លាប់នៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នារៀងរាល់ថ្ងៃក្នុងវិហារ+ អ្នកមិនបានលូកដៃចាប់ខ្ញុំទេ។+ ប៉ុន្តែ នេះជាវេលារបស់អ្នករាល់គ្នា និងជាវេលារបស់អំណាចនៃសេចក្ដីងងឹត»។+
៥៤ រួចមក ពួកគេបានចាប់ខ្លួនលោក ក៏នាំទៅ+ផ្ទះរបស់សម្ដេចសង្ឃ តែពេត្រុសបានដើរតាមពីចម្ងាយ។+ ៥៥ ពេលដែលគេបង្កាត់ភ្លើងនៅកណ្ដាលទីធ្លា ហើយនាំគ្នាអង្គុយចុះ នោះពេត្រុសក៏ចូលមកអង្គុយក្នុងចំណោមពួកគេដែរ។+ ៥៦ ប៉ុន្តែ ស្ត្រីបម្រើម្នាក់បានឃើញគាត់អង្គុយនៅក្បែរភ្លើង ក៏ខំមើលគាត់ រួចនិយាយថា៖ «បុរសនេះធ្លាប់នៅជាមួយនឹងអ្នកនោះដែរ»។ ៥៧ ប៉ុន្តែ គាត់បដិសេធថា៖ «ទេនាង! ខ្ញុំមិនស្គាល់អ្នកនោះទេ»។ ៥៨ មិនយូរក្រោយនោះ មនុស្សម្នាក់ទៀតឃើញគាត់ ហើយនិយាយថា៖ «អ្នកក៏ជាពួកនោះដែរ»។ ប៉ុន្តែ ពេត្រុសនិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនមែនជាពួកនោះទេ»។+ ៥៩ ប្រហែលជាមួយម៉ោងក្រោយមក បុរសម្នាក់ទៀតចាប់ផ្ដើមអះអាងយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា៖ «បុរសនេះប្រាកដជាធ្លាប់នៅជាមួយនឹងអ្នកនោះដែរ ព្រោះគាត់ជាអ្នកស្រុកកាលីឡេ!»។ ៦០ ប៉ុន្តែ ពេត្រុសនិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនដឹងថាអ្នកកំពុងនិយាយអ្វីទេ»។ រំពេចនោះ កាលដែលគាត់នៅនិយាយនៅឡើយ មាន់ក៏រងាវឡើង។ ៦១ រួចលោកម្ចាស់បែរទៅមើលពេត្រុស នោះពេត្រុសក៏នឹកឃើញអ្វីដែលលោកម្ចាស់បានមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ថ្ងៃនេះមុននឹងមាន់រងាវ អ្នកនឹងមិនទទួលស្គាល់ខ្ញុំបីដង»។+ ៦២ រួចគាត់ចេញទៅក្រៅ ហើយយំដោយនឹកស្ដាយជាខ្លាំង។
៦៣ ឯបុរសទាំងប៉ុន្មានដែលកំពុងយាមលោកយេស៊ូ ពួកគេចាប់ផ្ដើមចំអកឲ្យលោក+ ហើយវាយលោក។+ ៦៤ ក្រោយពីបានគ្របមុខលោក ពួកគេក៏សួរថា៖ «ចូរប្រកាសទំនាយមក! តើអ្នកណាបានវាយឯង?»។ ៦៥ រួចពួកគេបានប្រមាថ*លោកដោយពាក្យផ្សេងៗជាច្រើនទៀត។
៦៦ លុះភ្លឺឡើង ក្រុមអ្នកចាស់ទុំដែលរួមមានពួកសង្ឃនាយកនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ បានមកជួបជុំគ្នា+ ហើយពួកគេបាននាំយកលោកទៅឯសាលក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់* រួចសួរលោកថា៖ ៦៧ «បើអ្នកជាគ្រិស្ត ចូរប្រាប់យើងមក»។+ ប៉ុន្តែ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ទោះជាខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាក៏ដោយ ក៏អ្នករាល់គ្នាមិនជឿខ្ញុំដែរ។ ៦៨ ម្យ៉ាងទៀត បើខ្ញុំសួរអ្នករាល់គ្នាវិញ អ្នករាល់គ្នានឹងមិនឆ្លើយទេ។ ៦៩ ក៏ប៉ុន្តែ ចាប់តាំងពីពេលនេះទៅ កូនមនុស្ស+នឹងអង្គុយនៅខាងស្ដាំនៃព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លា»។+ ៧០ ឮដូច្នេះ ពួកគេទាំងអស់គ្នាសួរថា៖ «បើដូច្នេះ តើអ្នកជាបុត្រព្រះឬ?»។ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «គឺអ្នករាល់គ្នាហើយដែលនិយាយថាខ្ញុំជាបុត្រព្រះ»។ ៧១ ពួកគេនិយាយថា៖ «តើយើងត្រូវការសាក្សីថែមទៀតធ្វើអ្វី? ព្រោះយើងបានឮចេញពីមាត់អ្នកនេះផ្ទាល់ហើយ»។+
២៣ ដូច្នេះ ពួកគេគ្រប់គ្នាបានក្រោកឡើង ហើយនាំលោកទៅឯពីឡាត។+ ២ រួចមក ពួកគេចាប់ផ្ដើមចោទប្រកាន់លោក+ថា៖ «យើងឃើញបុរសនេះកំពុងបំបះបំបោរជាតិយើង ក៏ហាមបណ្ដាជនមិនឲ្យបង់ពន្ធជូនសេសារ*+ ហើយនិយាយថាខ្លួនគាត់ជាគ្រិស្តដែលជាស្ដេច»។+ ៣ រួចពីឡាតសួរសំណួរលោកថា៖ «តើអ្នកជាស្ដេចនៃជនជាតិយូដាឬ?»។ លោកតបឆ្លើយថា៖ «គឺអ្នកហើយដែលនិយាយ»។+ ៤ បន្ទាប់មក ពីឡាតនិយាយទៅពួកសង្ឃនាយកនិងបណ្ដាជនថា៖ «ខ្ញុំមិនឃើញថាបុរសនេះបានប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋអ្វីឡើយ»។+ ៥ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកគេទទូចថា៖ «បុរសនេះញុះញង់ដោយបង្រៀនបណ្ដាជនពេញតំបន់យូឌា ចាប់តាំងពីស្រុកកាលីឡេរហូតមកដល់ទីនេះ»។ ៦ ឮដូច្នេះ ពីឡាតក៏សួរចង់ដឹងថាបុរសនោះជាអ្នកស្រុកកាលីឡេឬមិនមែន។ ៧ លុះដឹងច្បាស់ថាលោកមកពីតំបន់ដែលហេរ៉ូឌគ្រប់គ្រង+ គាត់ឲ្យគេបញ្ជូនលោកទៅហេរ៉ូឌវិញ។ នៅពេលនោះ ហេរ៉ូឌក៏នៅក្រុងយេរូសាឡិមដែរ។
៨ កាលដែលហេរ៉ូឌឃើញលោកយេស៊ូ គាត់ត្រេកអរជាខ្លាំង។ ព្រោះគាត់ចង់ឃើញលោកតាំងពីយូរហើយ ដោយសារបានឮគេតំណាលច្រើនអំពីលោក+ ក៏បានសង្ឃឹមថាលោកនឹងធ្វើសញ្ញាសម្គាល់មួយឲ្យគាត់ឃើញ។ ៩ ដូច្នេះ គាត់ចាប់ផ្ដើមសួរសំណួរលោកជាច្រើន តែលោកមិនតបឆ្លើយឡើយ។+ ១០ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកសង្ឃនាយកនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់បានក្រោកឈរម្ដងហើយម្ដងទៀត ដោយចោទប្រកាន់លោកយ៉ាងខ្លាំង។ ១១ បន្ទាប់មក ហេរ៉ូឌនិងពួកទាហានរបស់គាត់បានបង្អាប់បង្អោនលោក+ ហើយហេរ៉ូឌចំអកឲ្យលោក+ដោយយកសម្លៀកបំពាក់ពណ៌ឆើតមកបំពាក់ឲ្យ រួចបញ្ជូនលោកទៅពីឡាតវិញ។ ១២ នៅថ្ងៃនោះឯង ហេរ៉ូឌនិងពីឡាតបានទៅជាមិត្តភក្ដិនឹងគ្នា ព្រោះមុនថ្ងៃនោះពួកគេធ្លាប់ស្អប់គ្នា។
១៣ ម្ល៉ោះហើយ ពីឡាតហៅពួកសង្ឃនាយក ពួកអ្នកគ្រប់គ្រង និងបណ្ដាជន មកជួបជុំគ្នា ១៤ ហើយប្រាប់ពួកគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាបាននាំបុរសនេះមកខ្ញុំ ដោយថាគាត់បំបះបំបោរបណ្ដាជន។ ប៉ុន្តែមើល! ខ្ញុំបានសួរចម្លើយគាត់នៅមុខអ្នករាល់គ្នា តែមិនបានឃើញថាបុរសនេះមានទោសដូចដែលអ្នករាល់គ្នាចោទប្រកាន់ទេ។+ ១៥ សូម្បីតែហេរ៉ូឌក៏មិនបានឃើញថាគាត់មានទោសអ្វីដែរ ព្រោះហេរ៉ូឌបានបញ្ជូនគាត់មកយើងវិញ ហើយមើល! គាត់មិនបានធ្វើអ្វីដែលគួរនឹងប្រហារជីវិតឡើយ។ ១៦ ហេតុនេះ ខ្ញុំគ្រាន់តែដាក់ទណ្ឌកម្មគាត់+ រួចដោះលែងគាត់»។ ១៧ *—— ១៨ ប៉ុន្តែ ពួកគេទាំងអស់គ្នាបានស្រែកឡើងថា៖ «សម្លាប់អ្នកនោះចោលទៅ! ហើយដោះលែងបារ៉ាបាសឲ្យយើងវិញ!»+ ១៩ (បុរសនោះបានត្រូវបោះចូលគុកពីបទបំបះបំបោរមួយក្នុងក្រុងនោះ និងពីបទឃាតកម្មដែរ)។ ២០ ពីឡាតនិយាយទៅកាន់ពួកគេម្ដងទៀត ពីព្រោះគាត់ចង់ដោះលែងលោកយេស៊ូ។+ ២១ រួចមក ពួកគេចាប់ផ្ដើមស្រែកឡើងថា៖ «ព្យួរអ្នកនោះទៅ! ព្យួរអ្នកនោះទៅ!»។*+ ២២ គាត់និយាយជាលើកទី៣ទៅពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វី? តើបុរសនេះបានធ្វើអំពើអាក្រក់អ្វីទៅ? ខ្ញុំមិនឃើញថាគាត់បានធ្វើអ្វីដែលគួរនឹងប្រហារជីវិតឡើយ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំគ្រាន់តែដាក់ទណ្ឌកម្មគាត់ រួចដោះលែងគាត់»។ ២៣ ឮដូច្នេះ ពួកគេបន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំងដោយទទូចទាមទារឲ្យសម្លាប់លោក* ហើយសម្រែករបស់ពួកគេបានឈ្នះ។+ ២៤ ហេតុនេះ ពីឡាតបានកាត់ក្ដីតាមអ្វីដែលពួកគេទាមទារ។ ២៥ គាត់បានដោះលែងបុរសដែលបណ្ដាជនកំពុងទាមទារ គឺអ្នកដែលបានត្រូវបោះចូលគុកពីបទបំបះបំបោរនិងឃាតកម្ម។ ចំណែកលោកយេស៊ូវិញ ពីឡាតបានប្រគល់លោកទៅឲ្យគេប្រហារជីវិត តាមការទាមទាររបស់បណ្ដាជន។
២៦ កាលដែលពួកគេកំពុងនាំលោកទៅ នោះពួកគេបានចាប់អ្នកក្រុងគីរេនម្នាក់ឈ្មោះស៊ីម៉ូន ដែលកំពុងធ្វើដំណើរមកពីជនបទ រួចពួកគេដាក់បង្គោលទារុណកម្ម*ឲ្យគាត់លី ដើរតាមក្រោយលោកយេស៊ូ។+ ២៧ មានមនុស្សសន្ធឹកណាស់កំពុងដើរតាមលោក រួមមានស្ត្រីជាច្រើនកំពុងគក់ទ្រូងដោយក្ដីទុក្ខព្រួយ ហើយយំសោកអំពីលោក។ ២៨ លោកយេស៊ូងាកទៅរកស្ត្រីទាំងនោះ ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «កូនស្រីនៃក្រុងយេរូសាឡិមអើយ ឈប់យំសោកអំពីខ្ញុំទៅ។ ផ្ទុយទៅវិញ ចូរយំសោកអំពីដំណើររបស់អ្នករាល់គ្នា និងកូនរបស់អ្នករាល់គ្នាវិញ+ ២៩ ពីព្រោះមើល! នឹងមានគ្រាមកដល់ ពេលនោះមនុស្សនឹងនិយាយថា៖ ‹ស្ត្រីណាដែលអារ ស្ត្រីណាដែលមិនបានបង្កើតកូន និងស្ត្រីណាដែលមិនបានបំបៅកូន គឺស្ត្រីទាំងនោះហើយដែលមានសុភមង្គល!›។+ ៣០ រួចមនុស្សនឹងចាប់ផ្ដើមនិយាយទៅភ្នំទាំងឡាយថា៖ ‹ចូររលំមកលើយើងមក!› ក៏នឹងនិយាយទៅទួលនានាថា៖ ‹ចូរបាក់ធ្លាក់មកលើយើងមក!›។+ ៣១ ប្រសិនបើពួកគេធ្វើការទាំងនេះពេលដែលដើមឈើនៅស្រស់ តើអ្វីនឹងកើតឡើងកាលដែលដើមឈើនោះក្រៀមស្វិតទៅ?»។
៣២ នៅពេលនោះ មានបុរសពីរនាក់ទៀតដែលជាអ្នកប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋ កំពុងត្រូវគេនាំទៅប្រហារជីវិតជាមួយនឹងលោកដែរ។+ ៣៣ លុះទៅដល់កន្លែងហៅថាលលាដ៍ក្បាល+ គេក៏ព្យួរលោកលើបង្គោល* ព្រមទាំងព្យួរពួកអ្នកប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋដែរ ដោយព្យួរម្នាក់នៅខាងស្ដាំនិងម្នាក់នៅខាងឆ្វេងលោក។+ ៣៤ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «បិតាអើយ សូមអភ័យទោសឲ្យពួកគេ ព្រោះពួកគេមិនដឹងថាខ្លួនកំពុងធ្វើអ្វីឡើយ»។ បន្ថែមទៅទៀត ពួកគេបានចាប់ឆ្នោតយកសម្លៀកបំពាក់របស់លោក។+ ៣៥ រីឯបណ្ដាជនកំពុងឈរមើល តែពួកអ្នកគ្រប់គ្រងបានពេបជ្រាយ ដោយនិយាយថា៖ «អ្នកនេះបានសង្គ្រោះអ្នកឯទៀត ដូច្នេះ បើគាត់ជាគ្រិស្តដែលព្រះបានជ្រើសរើសមែន ទុកឲ្យគាត់សង្គ្រោះខ្លួនឯងចុះ»។+ ៣៦ សូម្បីតែពួកទាហានក៏បានចំអកឲ្យលោកដែរ ដោយចូលមកជិតលោក ហើយជូនស្រាជូរដល់លោក+ ៣៧ ទាំងនិយាយថា៖ «បើឯងជាស្ដេចនៃជនជាតិយូដា ចូរសង្គ្រោះខ្លួនឯងចុះ»។ ៣៨ ម្យ៉ាងទៀត មានអក្សរចារឹកនៅខាងលើលោកថា៖ «នេះជាស្ដេចនៃជនជាតិយូដា»។+
៣៩ រួចមក អ្នកប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋម្នាក់ដែលបានត្រូវព្យួរ ចាប់ផ្ដើមនិយាយប្រមាថលោក+ថា៖ «ឯងជាគ្រិស្តមែនទេ? ចូរសង្គ្រោះខ្លួនឯងនិងយើងផង!»។ ៤០ អ្នកប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋម្នាក់ទៀតបានស្ដីបន្ទោសអ្នកនោះថា៖ «អ្នកក៏បានទទួលទោសដូចគ្នាដែរ។ ប៉ុន្តែ តើអ្នកនៅតែមិនកោតខ្លាចព្រះទៀតឬ? ៤១ ពួកយើងបានទទួលទោសនេះ គឺសមតាមការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកយើងហើយ។ ប៉ុន្តែ បុរសនេះគ្មានកំហុសអ្វីឡើយ»។ ៤២ រួចគាត់និយាយថា៖ «លោកយេស៊ូ សូមនឹកឃើញខ្ញុំ ពេលដែលលោកទៅជាស្ដេច»។*+ ៤៣ លោកមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នកការពិតនៅថ្ងៃនេះថា អ្នកនឹងនៅជាមួយនឹងខ្ញុំក្នុងសួនឧទ្យាន»។+
៤៤ នៅពេលនោះ ប្រហែលជាម៉ោងទី៦។* ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ទឹកដីទាំងមូលបានក្លាយជាងងឹតរហូតដល់ម៉ោងទី៩*+ ៤៥ ពីព្រោះពន្លឺថ្ងៃបានបាត់សូន្យ។ រួចវាំងននក្នុងវិហារ*+បានរហែកចំកណ្ដាលពីលើចុះក្រោម។+ ៤៦ បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូបន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំងថា៖ «បិតា! ខ្ញុំសូមប្រគល់ជីវិត*ខ្ញុំជូនលោក!»។+ ពេលមានប្រសាសន៍ហើយ លោកក៏ផុតដង្ហើមទៅ។+ ៤៧ ពេលដែលនាយទាហានឃើញអ្វីដែលបានកើតឡើង គាត់ក៏តាំងសរសើរតម្កើងព្រះថា៖ «បុរសនេះពិតជាសុចរិតមែន»។+ ៤៨ រីឯបណ្ដាជនដែលបានមូលគ្នានៅទីនោះដើម្បីមើលហេតុការណ៍ ក៏នាំគ្នាត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញទាំងគក់ទ្រូង ពេលឃើញអ្វីដែលបានកើតឡើង។ ៤៩ ម្យ៉ាងទៀត អស់អ្នកដែលស្គាល់លោកបានឈរពីចម្ងាយ ហើយពួកស្ត្រីដែលបានធ្វើដំណើរជាមួយនឹងលោកពីស្រុកកាលីឡេ ក៏ឈរពីចម្ងាយមើលការទាំងនេះដែរ។+
៥០ មើល! បុរសម្នាក់ឈ្មោះយ៉ូសែប ដែលជាសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ គាត់ជាមនុស្សល្អនិងសុចរិត+ ៥១ (បុរសនេះមិនបានបោះឆ្នោតគាំទ្រគម្រោងការអាក្រក់ ឬសកម្មភាពរបស់ពួកគេទេ) គាត់ជាអ្នកក្រុងអារីម៉ាថេ ដែលជាក្រុងមួយនៅតំបន់យូឌា ហើយគាត់កំពុងរង់ចាំរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ ៥២ បុរសនេះបានទៅជួបពីឡាត ហើយសុំយកសពរបស់លោកយេស៊ូ។ ៥៣ បន្ទាប់មក គាត់យកសពរបស់លោកចុះ+ ហើយរុំនឹងក្រណាត់សាច់ល្អ រួចដាក់ក្នុងទីបញ្ចុះសពដែលគេបានដាប់នៅក្នុងថ្ម។+ ទីបញ្ចុះសពនោះមិនទាន់មានគេដាក់សពណាមួយនៅឡើយទេ។ ៥៤ ថ្ងៃនោះជាថ្ងៃរៀបចំ*+ និងជិតចូលថ្ងៃឈប់សម្រាកហើយ។+ ៥៥ ប៉ុន្តែ ពួកស្ត្រីទាំងនោះដែលបានមកពីស្រុកកាលីឡេជាមួយនឹងលោក ក៏បានទៅតាមដែរ។ ពួកនាងបានមើលទីបញ្ចុះសពនោះ និងមើលរបៀបដែលគេបានដាក់សពរបស់លោក។+ ៥៦ រួចពួកនាងបានត្រឡប់ទៅវិញ ដើម្បីរៀបចំគ្រឿងក្រអូបនិងប្រេងក្រអូប។ ប៉ុន្តែ ពួកនាងបានសម្រាកនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក+តាមបញ្ញត្ដិដែលបានចែងទុក។
២៤ ក៏ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃដំបូងនៃសប្ដាហ៍នោះ ពួកនាងបានទៅទីបញ្ចុះសពតាំងពីព្រលឹមស្រាងៗ ដោយយកគ្រឿងក្រអូបដែលពួកនាងបានរៀបចំទៅជាមួយផង។+ ២ ប៉ុន្តែ ពួកនាងឃើញថ្មបានត្រូវប្រមៀលចេញពីទីបញ្ចុះសពហើយ។+ ៣ រួចពេលដែលចូលទៅ ពួកនាងមិនឃើញសពរបស់លោកម្ចាស់យេស៊ូឡើយ។+ ៤ ពេលដែលពួកនាងកំពុងងឿងឆ្ងល់អំពីរឿងនេះ មើល! បុរសពីរនាក់ដែលមានសម្លៀកបំពាក់ភ្លឺចិញ្ចាចចិញ្ចែងបានឈរក្បែរពួកនាង។ ៥ ស្ត្រីទាំងនោះចាប់ផ្ដើមភ័យខ្លាច ហើយឱនមុខចុះ។ ដូច្នេះ បុរសទាំងនោះក៏និយាយទៅកាន់ពួកនាងថា៖ «ហេតុអ្វីពួកនាងមករកលោកដែលមានជីវិតរស់នៅ ក្នុងចំណោមមនុស្សស្លាប់ដូច្នេះ?+ ៦ លោកមិននៅទីនេះទេ តែលោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញហើយ។ សូមនឹកឃើញអ្វីដែលលោកបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នា កាលដែលលោកនៅស្រុកកាលីឡេនៅឡើយ។ ៧ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា កូនមនុស្សនឹងត្រូវគេបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់មនុស្សដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ហើយនឹងត្រូវគេព្យួរ តែនៅថ្ងៃទី៣លោកនឹងរស់ឡើងវិញ»។+ ៨ ដូច្នេះ ពួកនាងបាននឹកឃើញប្រសាសន៍របស់លោក+ ៩ ហើយបានចេញពីទីបញ្ចុះសពត្រឡប់ទៅវិញ ក៏រៀបរាប់អំពីការទាំងអស់នេះប្រាប់សាវ័កទាំង១១នាក់ និងអ្នកកាន់តាមឯទៀតទាំងអស់។+ ១០ ស្ត្រីទាំងនេះមានម៉ារៀម៉ាក់ដាឡេន យ៉ូហាណា និងម៉ារៀជាម្ដាយយ៉ាកុប។ ពួកស្ត្រីទាំងប៉ុន្មានទៀតដែលនៅជាមួយនឹងពួកនាងក៏បានរៀបរាប់ប្រាប់ពួកសាវ័កអំពីការទាំងនេះដែរ។ ១១ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកគេបានគិតថាសម្ដីរបស់ស្ត្រីទាំងនេះគឺមិនសមហេតុសមផលឡើយ ហើយមិនព្រមជឿពួកនាងទេ។
១២ ប៉ុន្តែ ពេត្រុសបានក្រោកឡើងរត់ទៅទីបញ្ចុះសព រួចបានឱនមើល ឃើញតែចម្រៀកក្រណាត់រុំសពប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ គាត់ចេញទៅទាំងងឿងឆ្ងល់អំពីអ្វីដែលបានកើតឡើង។
១៣ ប៉ុន្តែ មើល! នៅថ្ងៃនោះឯង មានអ្នកកាន់តាមពីរនាក់កំពុងធ្វើដំណើរទៅភូមិមួយឈ្មោះអេម៉ាស ដែលស្ថិតនៅចម្ងាយប្រហែល១១គីឡូម៉ែត្រ*ពីក្រុងយេរូសាឡិម ១៤ ហើយពួកគាត់កំពុងពិភាក្សាគ្នាអំពីការទាំងអស់នេះដែលបានកើតឡើង។
១៥ កាលដែលពួកគាត់កំពុងជជែកនិងពិភាក្សាគ្នា លោកយេស៊ូផ្ទាល់បានចូលទៅជិត ហើយចាប់ផ្ដើមដើរជាមួយនឹងពួកគាត់។ ១៦ ប៉ុន្តែ ពួកគាត់មើលលោកមិនស្គាល់ទេ។+ ១៧ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «តើអ្នកទាំងពីរកំពុងដើរបណ្ដើរជជែកគ្នាបណ្ដើរអំពីរឿងអ្វី?»។ ពួកគាត់ឈប់ដើរ ហើយមានទឹកមុខព្រួយ។ ១៨ ម្នាក់ឈ្មោះក្លេវប៉ាសក៏សួរលោកថា៖ «តើអ្នកជាជនជាតិផ្សេងដែលស្នាក់នៅដាច់ពីគេនៅក្រុងយេរូសាឡិមឬ បានជាមិនដឹង*អំពីការទាំងប៉ុន្មានដែលបានកើតឡើងនាពេលថ្មីៗនេះ?»។ ១៩ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «អំពីការអ្វីទៅ?»។ ពួកគាត់និយាយថា៖ «អំពីលោកយេស៊ូពីក្រុងណាសារ៉ែត។+ នៅចំពោះមុខព្រះនិងបណ្ដាជនទាំងឡាយ លោកបានបង្ហាញថាលោកជាអ្នកប្រកាសទំនាយដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លា ទាំងក្នុងការប្រព្រឹត្តទាំងក្នុងពាក្យសម្ដី។+ ២០ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកសង្ឃនាយកនិងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់យើង បានប្រគល់លោកទៅឲ្យគេកាត់ទោសប្រហារជីវិត+ ហើយបានព្យួរលោកលើបង្គោល។* ២១ ប៉ុន្តែ យើងធ្លាប់សង្ឃឹមថា បុរសនោះជាអ្នកដែលនឹងមកសង្គ្រោះអ៊ីស្រាអែល។+ ក្រៅពីការទាំងនោះ នេះជាថ្ងៃទី៣តាំងពីហេតុការណ៍ទាំងនេះបានកើតឡើង។ ២២ ម្យ៉ាងទៀត ស្ត្រីខ្លះពីចំណោមពួកយើងបានធ្វើឲ្យយើងងឿងឆ្ងល់ជាខ្លាំង ពីព្រោះពួកនាងបានទៅទីបញ្ចុះសពតាំងពីព្រលឹម+ ២៣ តែពួកនាងមិនបានឃើញសពលោកឡើយ។ ពួកនាងប្រាប់ថាបានឃើញទេវតា ហើយទេវតាប្រាប់ពួកនាងថាលោកកំពុងរស់នៅ។ ២៤ បន្ទាប់មក អ្នកខ្លះពីចំណោមយើងបានចេញទៅទីបញ្ចុះសព+ ហើយបានឃើញទីបញ្ចុះសពនៅទទេដូចស្ត្រីទាំងនោះបានប្រាប់ ហើយពួកគាត់ក៏មិនបានឃើញសពលោកដែរ»។
២៥ ដូច្នេះ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ឱមនុស្សដែលមិនព្រមពិចារណា ហើយយឺតនឹងជឿពាក្យទាំងអស់របស់អ្នកប្រកាសទំនាយអើយ! ២៦ គ្រិស្តត្រូវរងទុក្ខដូច្នេះ+ ដើម្បីបានសិរីរុងរឿងដែលលោកត្រូវទទួល មែនទេ?»។+ ២៧ រួចលោកចាប់ផ្ដើមបកស្រាយប្រាប់ពួកគាត់នូវអ្វីៗស្ដីអំពីលោកក្នុងបទគម្ពីរទាំងឡាយ ចាប់តាំងពីម៉ូសេនិងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយគ្រប់រូប។+
២៨ លុះមកជិតដល់ភូមិដែលពួកគាត់ចង់ទៅ លោកក៏ធ្វើដូចជាដើរហួសពីកន្លែងនោះ។ ២៩ ប៉ុន្តែ ពួកគាត់បានបង្ខំលោកថា៖ «ចូរស្នាក់នៅជាមួយនឹងយើងសិន ពីព្រោះជិតល្ងាចហើយ ថែមទាំងថ្ងៃក៏ទាបណាស់ផង»។ ដូច្នេះ លោកបានចូលទៅក្នុងនៅជាមួយនឹងពួកគាត់។ ៣០ រួចកាលដែលលោកកំពុងអង្គុយរួមតុជាមួយនឹងពួកគាត់ លោកយកនំប៉័ងមួយដុំ អធិដ្ឋាន កាច់នំប៉័ងនោះ ហើយចាប់ផ្ដើមឲ្យដល់ពួកគាត់។+ ៣១ ពេលនោះពួកគាត់ក៏ដឹងច្បាស់ថាគឺជាលោកយេស៊ូ ស្រាប់តែលោកបាត់ភ្លាមពីមុខពួកគាត់។+ ៣២ រួចពួកគាត់និយាយគ្នាថា៖ «យើងបានរំភើបចិត្តជាខ្លាំង កាលដែលលោកមានប្រសាសន៍មកយើងតាមផ្លូវ ហើយបានពន្យល់បទគម្ពីរយ៉ាងអស់សេចក្ដីឲ្យយើងយល់ មែនទេ?»។ ៣៣ នៅម៉ោងនោះឯង ពួកគាត់បានក្រោកឡើងត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ រួចឃើញសាវ័កទាំង១១នាក់និងអ្នកកាន់តាមឯទៀតនៅជុំគ្នា ៣៤ កំពុងនិយាយថា៖ «លោកម្ចាស់បានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញពិតមែន! ហើយលោកបានលេចមកជួបស៊ីម៉ូន!»។+ ៣៥ រួចមក អ្នកកាន់តាមទាំងពីរនោះរៀបរាប់ប្រាប់អំពីហេតុការណ៍ដែលបានកើតឡើងតាមផ្លូវ និងអំពីរបៀបដែលពួកគាត់បានស្គាល់លោកពេលលោកកាច់នំប៉័ង។+
៣៦ កាលដែលពួកគាត់កំពុងនិយាយអំពីការទាំងនេះ លោកបានលេចមកក្នុងចំណោមពួកគាត់ ក៏មានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «សូមឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានប្រកបដោយសេចក្ដីសុខ»។+ ៣៧ ប៉ុន្តែ ពួកគាត់រន្ធត់ ហើយភ័យខ្លាច ព្រោះនឹកស្មានថាពួកគាត់កំពុងមើលឃើញវិញ្ញាណមួយ។ ៣៨ ដូច្នេះ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាភ័យខ្លាច? ហើយហេតុអ្វីបានជាសង្ស័យក្នុងចិត្ត? ៣៩ ចូរមើលដៃនិងជើងរបស់ខ្ញុំ គឺខ្ញុំពិតមែន។ ចូរពាល់ខ្ញុំ ហើយមើលចុះ ពីព្រោះវិញ្ញាណមិនមានសាច់និងឆ្អឹងដូចអ្នកឃើញថាខ្ញុំមាននោះទេ»។ ៤០ កាលដែលកំពុងមានប្រសាសន៍ លោកបានបង្ហាញដៃនិងជើងរបស់លោកឲ្យពួកគាត់ឃើញ។ ៤១ ពួកគាត់ក៏ត្រេកអរក្រៃលែង ហើយភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងដល់ម្ល៉េះ បានជាពួកគាត់ពិបាកជឿថានោះជាការពិត ដូច្នេះលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «តើនៅទីនេះមានអ្វីបរិភោគទេ?»។ ៤២ ពួកគាត់ក៏ហុចត្រីអាំងមួយដុំជូនលោក ៤៣ ហើយលោកយកមកពិសានៅមុខពួកគាត់។
៤៤ បន្ទាប់មក លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ចូរនឹកឃើញសម្ដីដែលខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាកាលដែលខ្ញុំនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នានៅឡើយ+ គឺអ្វីៗទាំងអស់ដែលបានត្រូវសរសេរអំពីខ្ញុំក្នុងច្បាប់ម៉ូសេ ក្នុងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ និងក្នុងចម្រៀងសរសើរព្រះ ត្រូវតែកើតឡើងយ៉ាងពិតប្រាកដ»។+ ៤៥ រួចលោកបានជួយពួកគាត់ឲ្យយល់យ៉ាងពេញលេញនូវអត្ថន័យនៃបទគម្ពីរ+ ៤៦ ហើយលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «បទគម្ពីរបានចែងដូច្នេះថា គ្រិស្តនឹងរងទុក្ខ រួចនៅថ្ងៃទី៣លោកនឹងរស់ឡើងវិញពីចំណោមមនុស្សស្លាប់+ ៤៧ ហើយនឹងមានការផ្សព្វផ្សាយដល់គ្រប់ប្រជាជាតិថា+ ពួកគេត្រូវប្រែចិត្តដើម្បីទទួលការអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គង+ ដោយសារនាមរបស់លោក។ ការផ្សព្វផ្សាយនេះនឹងចាប់ផ្ដើមពីក្រុងយេរូសាឡិម។+ ៤៨ អ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើជាសាក្សីអំពីការទាំងនេះ។+ ៤៩ មើល! ខ្ញុំនឹងផ្ដល់ឲ្យអ្នកនូវអ្វីដែលបិតាខ្ញុំបានសន្យាថានឹងឲ្យអ្នក។ ប៉ុន្តែ ចូរអ្នករាល់គ្នានៅក្នុងក្រុងរហូតដល់អ្នករាល់គ្នាទទួលឫទ្ធានុភាពពីស្ថានលើ»។+
៥០ បន្ទាប់មក លោកបាននាំពួកគាត់ចេញទៅរហូតដល់ភូមិបេថានី រួចលោកលើកដៃឡើងឲ្យពរពួកគាត់។ ៥១ កាលដែលលោកកំពុងឲ្យពរ លោកចាកចេញពីពួកគាត់ ហើយព្រះយកលោកឡើងទៅស្ថានសួគ៌។+ ៥២ ពួកគាត់បានលំឱនកាយគោរពលោក រួចត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញដោយមានអំណរពន់ពេក។+ ៥៣ ក្រោយពីនោះ ពួកគាត់សរសើរតម្កើងព្រះក្នុងវិហារជានិច្ច។+
ឬ«អ្វីដែលគេបង្រៀនអ្នកដោយមាត់ទទេ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«ហេរ៉ូឌ»
ន័យត្រង់«កូនស្រីរបស់អេរ៉ុន»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ឬ«ទំនៀមទម្លាប់»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ឬ«តាំងពីមិនទាន់កើតមក»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ឬ«អ្វីមួយដែលព្រះបានបើកបង្ហាញឲ្យឃើញក្នុងគំនិត»
ឬ«កិច្ចបម្រើសាធារណៈ»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ន័យត្រង់«ឪពុក»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ន័យត្រង់«ពូជ»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលនិយមន័យពាក្យ«ការកាត់ចុងស្បែក»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ឬ«ស្នែង»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«ស្នែង»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលនិយមន័យពាក្យ«សេសារ»
ន័យត្រង់«ឲ្យមនុស្សគ្រប់ទីអាស្រ័យនៅផែនដី»
ន័យត្រង់«ម៉ារៀដែលបានរៀបការជាមួយនឹងគាត់ដូចដែលបានសន្យា»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលនិយមន័យពាក្យ«គ្រិស្ត»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលនិយមន័យពាក្យ«ការកាត់ចុងស្បែក»
សព្វថ្ងៃនេះហៅថាហ៊្សេរុយសាឡិម
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
សំដៅលើច្បាប់សម្រាប់កូនប្រុសច្បង
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ឬ«ចុះចូលនឹង»
មើលនិយមន័យពាក្យ«សេសារ»
នេះសំដៅលើហេរ៉ូឌអាន់ទីប៉ាស។ មើលនិយមន័យពាក្យ«ហេរ៉ូឌ»
ការជ្រមុជទឹកជាពិធីសាសនា
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ឬ«ប្រមូល»
ឬ«យកប្រាក់គេដោយបង្ខំ»
ឬ«ប្រាក់ឈ្នួល»
មើលនិយមន័យពាក្យ«គ្រិស្ត»
ឬ«កាន់ប៉ែលរោយស្រូវ»
ក្នុងគម្ពីរពាក្យ«កូន»ឬ«បុត្រ»អាចសំដៅលើអ្នកណាក៏ដោយដែលកើតក្នុងវង្សត្រកូល
ភាសាក្រិច«ឌីអាបូឡូស»មានន័យថា«អ្នកបង្កាច់បង្ខូច»
ឬ«អាហារ»
ឬ«អាហារ»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ឬ«ប៉ម»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
កន្លែងដែលជនជាតិយូដាជួបជុំដើម្បីអធិដ្ឋានហើយអានបទគម្ពីរ
មើលនិយមន័យពាក្យ«ថ្ងៃឈប់សម្រាក»
មើលនិយមន័យពាក្យ«រមូរ»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ភាសាក្រិច«ដាយម៉ូនីអន»សំដៅលើពួកទេវតាអាក្រក់
នេះសំដៅលើសមុទ្រកាលីឡេ
ផារិស៊ីគឺជានិកាយដ៏ធំមួយនៃសាសនាយូដានៅសតវត្សរ៍ទី១ គ.ស.
នេះសំដៅលើច្បាប់ដែលព្រះបានឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលតាមរយៈម៉ូសេ
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ក្នុងខនេះ ពាក្យថា«មកតាមខ្ញុំ»សំដៅលើការក្លាយជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ
នេះសំដៅលើត្រសាល
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
ភាសាក្រិច«អាប៉ូស្តូឡូស»មានន័យថា«អ្នកដែលត្រូវគេចាត់ឲ្យទៅ»
នេះសំដៅលើការខ្ចីដោយមិនយកការ
ឬ«បន្តឲ្យអ្នកឯទៀតរួចខ្លួន»
ឬ«នោះព្រះនឹងឲ្យអ្នករួចខ្លួនដែរ»
ឬ«អ្នកកាន់តាម»
ផ្លែឈើម្យ៉ាងដែលមានតម្លៃខ្ពស់នៅសម័យដែលគេសរសេរគម្ពីរ ពេលផ្លែនោះទុំមិនកើតមានមមង់នៅក្នុងផ្លែនោះទេ
ន័យត្រង់«អ្នកណាដែលគ្មានហេតុជំពប់ដួលដោយសារខ្ញុំ»
ឬ«សម្លៀកបំពាក់ប្រណីត»
នេះសំដៅលើច្បាប់ដែលព្រះបានឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលតាមរយៈម៉ូសេ
ឬ«ការណែនាំ»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«បានអភ័យទោសឲ្យពួកគេដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ»
ភាសាក្រិច«ឌីអាបូឡូស»មានន័យថា«អ្នកបង្កាច់បង្ខូច»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«អស់ពេលយ៉ាងយូរ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
នេះសំដៅលើហេរ៉ូឌអាន់ទីប៉ាស។ មើលនិយមន័យពាក្យ«ហេរ៉ូឌ»
ន័យត្រង់«ឲ្យពរ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលទារុណកម្ម»
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
ន័យត្រង់«បានពិភពលោកទាំងមូល»
ន័យត្រង់«គ្មានកន្លែងកើយទេ»
ក្នុងខនេះ ពាក្យថា«មកតាមខ្ញុំ»សំដៅលើការក្លាយជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ
ឬ«កុំឱបសួរសុខទុក្ខ»
សំដៅលើផ្ទះរបស់អ្នកដែលចង់បានសេចក្ដីសុខ
ឬ«ហាដេស»សំដៅលើផ្នូរទូទៅរបស់មនុស្សជាតិ។ មើលនិយមន័យពាក្យ«ផ្នូរ»
ភាសាក្រិច«សាថាណាស»មានន័យថា«អ្នកប្រឆាំង»ឬ«សត្រូវ»
នេះសំដៅលើច្បាប់ដែលព្រះបានឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលតាមរយៈម៉ូសេ
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«ចំណែកល្អបំផុត»
ន័យត្រង់«នំប៉័ង»
ន័យត្រង់«អស់អ្នកដែលជំពាក់បំណុលយើង»
ឈ្មោះមួយដែលសំដៅលើសាថាន
ភាសាក្រិច«សាថាណាស»មានន័យថា«អ្នកប្រឆាំង»ឬ«សត្រូវ»
ឬ«ប្រដាប់វាល់ស្រូវ»
ន័យត្រង់«ភ្នែករបស់អ្នកគឺទុច្ចរិត»
នេះជាការលាងដៃតាមប្រពៃណីសាសនា
រុក្ខជាតិម្យ៉ាងដែលប្រើជាថ្នាំឬដើម្បីបង្កើនរសជាតិម្ហូបអាហារ
ឬ«បន្លែ»
ន័យត្រង់«ចំពោះការបង្ហូរឈាម»
មើលនិយមន័យពាក្យ«កេហេណា»
ន័យត្រង់«ពីរអាសេរីយ៉ូន» គឺ១ភាគ១៦នៃប្រាក់ឈ្នួលមួយថ្ងៃ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ទៅមុខសាលាប្រជុំ»
ឬ«ចិត្តច្រណែនចង់បានរបស់អ្នកដទៃ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
ន័យត្រង់«សូម្បីតែមួយហត្ថ»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«ប្រជាជាតិនានា»។ សំដៅលើអស់អ្នកដែលមិនបម្រើព្រះពិត
ន័យត្រង់«ចូរចុកក្បិន»
ន័យត្រង់«លោកនឹងចុកក្បិន»
ប្រហែលពីម៉ោង៩យប់ដល់ពាក់កណ្ដាលអធ្រាត្រ
ពីពាក់កណ្ដាលអធ្រាត្រប្រហែលដល់ម៉ោងបីព្រឹក
ឬ«អ្នកចាត់ចែងកិច្ចការផ្ទះ»
ឬ«មានប្រាជ្ញា»
ឬ«ធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក»
ន័យត្រង់«គ្មានខ្វះមួយឡិបតុន»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ផ្លែឈើម្យ៉ាងដែលមានតម្លៃខ្ពស់នៅសម័យដែលគេសរសេរគម្ពីរ ពេលផ្លែនោះទុំមិនកើតមានមមង់នៅក្នុងផ្លែនោះទេ
ភាសាក្រិច«សាថាណាស»មានន័យថា«អ្នកប្រឆាំង»ឬ«សត្រូវ»
គ្រាប់ពូជតូចល្អិតម្យ៉ាងដែលមាននៅស្រុកប៉ាឡេស្ទីន អាចដុះបែកមែកសាខា ហើយមានកម្ពស់ដល់បួនម៉ែត្រ
ន័យត្រង់«រង្វាល់សៀ»។ មួយសៀស្មើនឹង៧,៣៣លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«សត្វកញ្ជ្រោង» ជាសត្វឆ្លាតមួយនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល
ន័យត្រង់«ផ្ទះ»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
នេះសំដៅលើច្បាប់ដែលព្រះបានឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលតាមរយៈម៉ូសេ
ន័យត្រង់«តែមិនស្អប់»
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលទារុណកម្ម»
ន័យត្រង់«កាក់ដ្រាកម៉ា»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«ធ្វើខុសនឹងស្ថានសួគ៌»
ន័យត្រង់«ធ្វើខុសនឹងស្ថានសួគ៌»
ន័យត្រង់«ដោយមានសុខភាពល្អ»
ឬ«មានអ្នកបម្រើ»
ឬ«បាស»។ មួយបាសស្មើនឹង២២លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«បាស»។ មួយបាសស្មើនឹង២២លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«ទ្រព្យទុច្ចរិត»
ន័យត្រង់«ទ្រព្យទុច្ចរិត»
នេះសំដៅលើច្បាប់ដែលព្រះបានឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលតាមរយៈម៉ូសេ
ន័យត្រង់«ជិតដើមទ្រូង»
ឬ«ហាដេស»សំដៅលើផ្នូរទូទៅរបស់មនុស្សជាតិ។ មើលនិយមន័យពាក្យ«ផ្នូរ»
ន័យត្រង់«ជិតដើមទ្រូង»
គ្រាប់ពូជតូចល្អិតម្យ៉ាងដែលមាននៅស្រុកប៉ាឡេស្ទីន អាចដុះបែកមែកសាខា ហើយមានកម្ពស់ដល់បួនម៉ែត្រ
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៣
មើលនិយមន័យពាក្យ«របៀបរបបពិភពលោក»
ឬ«ដោយចោទប្រកាន់គេមិនពិត»
មួយមិណារបស់ក្រិចមានទម្ងន់៣៤០ក្រាម ហើយមានតម្លៃស្មើនឹង១០០ដ្រាកម៉ា។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«ដាក់ធនាគារ»
ន័យត្រង់«មកត្រួតពិនិត្យមើល»
ការជ្រមុជទឹកជាពិធីសាសនា
សំដៅលើដុំថ្មដែលដាក់នៅជំនួបជញ្ជាំងពីរនៅកែងឬជ្រុងសំណង់
ន័យត្រង់«អធិរាជ»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«យុគសម័យ»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«របៀបរបបពិភពលោក»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ន័យត្រង់«ត្របាក់ស៊ីផ្ទះរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយ»
ន័យត្រង់«ពីរឡិបតា»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«ក្រីក្រ»
ឬ«ស្ថានសួគ៌»
ឬ«ជនជាតិដទៃ»
ភាសាក្រិច«សាថាណាស»មានន័យថា«អ្នកប្រឆាំង»ឬ«សត្រូវ»
ន័យត្រង់«ក្បត់»
ឬ«បញ្ជូនលោក»
«អ្នកមានគុណ»ជាឋានៈស័ក្ដិយសមួយ
ពាក្យ«ពែង»ជាតំណាងបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះសម្រាប់លោកយេស៊ូ គឺអនុញ្ញាតឲ្យលោកស្លាប់ដោយត្រូវគេចោទប្រកាន់មិនពិតថាបានប្រមាថព្រះ
សំដៅលើការពោលពាក្យប្រមាថព្រះឬអ្វីដែលពិសិដ្ឋ
តុលាការកំពូលរបស់ជនជាតិយូដា
ន័យត្រង់«អធិរាជ»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៣
ឬ«សម្លាប់អ្នកនោះលើបង្គោលទៅ! សម្លាប់អ្នកនោះលើបង្គោលទៅ!»
ឬ«សម្លាប់លោកលើបង្គោល»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលទារុណកម្ម»
ឬ«គេបោះដែកគោលភ្ជាប់លោកនឹងបង្គោលឈើ»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោល»
ន័យត្រង់«ពេលដែលលោកចូលរាជាណាចក្ររបស់លោក»
ប្រហែលជាម៉ោង១២ថ្ងៃត្រង់
ប្រហែលជាម៉ោងបីរសៀល
វាំងនននេះជារបាំងរវាងបន្ទប់បរិសុទ្ធនិងបន្ទប់បរិសុទ្ធបំផុត
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
សំដៅលើមួយថ្ងៃមុនថ្ងៃឈប់សម្រាកប្រចាំសប្ដាហ៍។ នៅថ្ងៃនោះជនជាតិយូដារៀបចំសម្រាប់ថ្ងៃឈប់សម្រាក
ន័យត្រង់«៦០ស្ដាដ»។ មួយស្ដាដស្មើនឹង១៨៥ម៉ែត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«តើអ្នកមកលេងក្រុងយេរូសាឡិមឬ បានជាមិនដឹង»
ឬ«បានបោះដែកគោលភ្ជាប់លោកនឹងបង្គោលឈើ»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោល»