ຕຸລາ

ວັນພຸດທີ 1 ຕຸລາ

ສະຕິປັນຍາຈາກພະເຈົ້ານັ້ນ . . . ພ້ອມຈະເຊື່ອຟັງ.—ຢກບ. 3:17

ບາງເທື່ອເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າຍາກບໍທີ່ຈະເຊື່ອຟັງ? ກະສັດດາວິດກໍຮູ້ສຶກແບບນັ້ນ ລາວຈຶ່ງອະທິດຖານຫາພະເຈົ້າວ່າ: “ຂໍພະອົງຊ່ວຍກະຕຸ້ນລູກໃຫ້ເຕັມໃຈເຊື່ອຟັງພະອົງ.” (ພສ. 51:12) ດາວິດຮັກພະເຢໂຫວາ ແຕ່ບາງເທື່ອລາວກໍຮູ້ສຶກວ່າຍາກທີ່ຈະເຊື່ອຟັງເພິ່ນ. ເຮົາກໍຄືກັນ. ຍ້ອນຫຍັງ? ເຫດຜົນທີ 1 ເຮົາມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະເປັນຄົນບໍ່ເຊື່ອຟັງມາຕັ້ງແຕ່ເກີດ. ເຫດຜົນທີ 2 ຊາຕານພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ເຮົາເປັນຄົນຂືນອຳນາດພະເຢໂຫວາຄືກັບມັນ. (2ກຣ. 11:3) ເຫດຜົນທີ 3 ເຮົາຢູ່ໃນໂລກທີ່ຄົນມີນ້ຳໃຈມັກຂືນອຳນາດ. “ນ້ຳໃຈນີ້ . . . ກຳລັງມີອິດທິພົນຕໍ່ຄົນທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງ.” (ອຟຊ. 2:2) ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຕ້ອງອອກຄວາມພະຍາຍາມຫຼາຍແທ້ໆທີ່ຈະຕໍ່ສູ້ກັບຄວາມບໍ່ສົມບູນແບບຂອງໂຕເຮົາເອງ ຕໍ່ສູ້ກັບຊາຕານແລະໂລກນີ້ ເພື່ອຈະເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາແລະຜູ້ທີ່ເພິ່ນຍອມໃຫ້ມີອຳນາດ. ຫ23.10 ໜ້າ 6 ຂໍ້ 1

ວັນພະຫັດທີ 2 ຕຸລາ

ເຈົ້າພັດເອົາເຫຼົ້າແວງດີໆໄວ້ຈົນຮອດຕອນນີ້.—ຢຮ. 2:10

ເຮົາໄດ້ຮຽນຫຍັງຈາກການອັດສະຈັນທີ່ພະເຢຊູປ່ຽນນ້ຳເປັນເຫຼົ້າແວງ? ເຮົາໄດ້ຮຽນເລື່ອງຄວາມຖ່ອມ. ພະເຢຊູບໍ່ໄດ້ອວດວ່າເພິ່ນເຮັດການອັດສະຈັນນີ້ ແຕ່ທີ່ຈິງເພິ່ນບໍ່ເຄີຍອວດຄວາມສຳເລັດຂອງໂຕເອງເລີຍ. ກົງກັນຂ້າມ ເພິ່ນຖ່ອມແລະສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາສະເໝີແລະບອກວ່າພະເຢໂຫວາເປັນຜູ້ທີ່ຊ່ວຍເພິ່ນໃຫ້ເຮັດສິ່ງນີ້ໄດ້. (ຢຮ. 5:19, 30; 8:28) ຖ້າເຮົາຮຽນແບບພະເຢຊູໂດຍເປັນຄົນຖ່ອມ ເຮົາກໍຈະບໍ່ອວດຄວາມສຳເລັດຂອງເຮົາ. ເຮົາບໍ່ຄວນອວດກ່ຽວກັບໂຕເອງ ແຕ່ໃຫ້ເຮົາອວດເລື່ອງຂອງພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າທີ່ໃຫ້ເຮົາມີສິດທິພິເສດໄດ້ຮັບໃຊ້ເພິ່ນ. (ຢຣມ. 9:23, 24) ໃຫ້ເຮົາຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາ ເພາະຖ້າເພິ່ນບໍ່ຊ່ວຍເຮົາ ເຮົາກໍບໍ່ສາມາດເຮັດສິ່ງດີໆໄດ້ສຳເລັດ. (1ກຣ. 1:26-31) ຖ້າເຮົາຖ່ອມ ເຮົາຈະບໍ່ຖືວ່າຄົນອື່ນເຮັດອັນໃດໄດ້ດີເປັນຍ້ອນເຮົາຊ່ວຍລາວ ແຕ່ເຮົາຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາເຫັນສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດ ແລະພະອົງກໍເຫັນຄ່າ. (ສົມທຽບກັບມັດທາຍ 6:2-4; ຮຣ. 13:16) ຖ້າເຮົາຮຽນແບບພະເຢຊູໃນເລື່ອງຄວາມຖ່ອມ ພະເຢໂຫວາກໍຈະພໍໃຈເຮົາ.—1ປຕ. 5:6. ຫ23.04 ໜ້າ 4 ຂໍ້ 9; ໜ້າ 5 ຂໍ້ 11-12

ວັນສຸກທີ 3 ຕຸລາ

ຢ່າຄິດເຖິງແຕ່ໂຕເອງ ໃຫ້ຄິດເຖິງຄົນອື່ນນຳ.—ຟລປ. 2:4

ໂປໂລສະໜັບສະໜູນພີ່ນ້ອງຄລິດສະຕຽນໃຫ້ເຫັນແກ່ຜົນປະໂຫຍດຂອງຄົນອື່ນນຳ. ເຮົາຈະເອົາຂໍ້ນີ້ມາໃຊ້ກັບການປະຊຸມໄດ້ແນວໃດ? ເຮົາຕ້ອງຈື່ໄວ້ວ່າພີ່ນ້ອງຄົນອື່ນໃນປະຊາຄົມກໍຢາກອອກຄວາມຄິດເຫັນຄືກັນ. ລອງຄິດແບບນີ້ ຕອນທີ່ເຈົ້າລົມກັບໝູ່ ເຈົ້າຈະເວົ້າຢູ່ແຕ່ຝ່າຍດຽວຈົນໝູ່ບໍ່ມີໂອກາດໄດ້ເວົ້າບໍ? ເຈົ້າຄືຊິບໍ່ຢາກເຮັດແບບນັ້ນແນ່ນອນ. ເຈົ້າຢາກໃຫ້ໝູ່ໄດ້ເວົ້ານຳ. ໃນການປະຊຸມກໍຄືກັນ ເຮົາຢາກໃຫ້ທຸກຄົນມີໂອກາດອອກຄວາມຄິດເຫັນ. ທີ່ຈິງ ວິທີໜຶ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ເຮົາຈະໃຫ້ກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງໄດ້ກໍຄື ໃຫ້ໂອກາດເຂົາເຈົ້າເວົ້າເຖິງຄວາມເຊື່ອຂອງໂຕເອງ. (1ກຣ. 10:24) ໃຫ້ພະຍາຍາມອອກຄວາມຄິດເຫັນແບບສັ້ນໆເພື່ອຈະໃຫ້ຄົນອື່ນມີໂອກາດໄດ້ອອກຄວາມຄິດເຫັນຫຼາຍຂຶ້ນ. ເຖິງວ່າເຈົ້າຈະຕອບສັ້ນໆ ແຕ່ກໍພະຍາຍາມຢ່າຕອບຫຼາຍຈຸດເກີນໄປ. ຖ້າເຈົ້າຕອບທຸກຈຸດໃນຂໍ້ນີ້ໝົດແລ້ວ ຄົນອື່ນໆກໍບໍ່ຮູ້ວ່າຈະຕອບຫຍັງ. ຫ23.04 ໜ້າ 22-23 ຂໍ້ 11-13

ວັນເສົາທີ 4 ຕຸລາ

ຂ້ອຍເຮັດທຸກຢ່າງເພື່ອຂ່າວດີ ເພື່ອຂ້ອຍຈະໄດ້ປະກາດຂ່າວດີກັບຄົນອື່ນໆ.—1ກຣ. 9:23

ເຮົາຄວນຈື່ໄວ້ວ່າເປັນເລື່ອງສຳຄັນທີ່ເຮົາຕ້ອງຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນຕໍ່ໆໄປໂດຍສະເພາະແມ່ນທາງການປະກາດ. ເມື່ອເຮັດວຽກປະກາດ ເຮົາຕ້ອງຜ່ອນສັ້ນຜ່ອນຍາວ ເພາະວ່າເຮົາເຈິກັບຄົນທີ່ມີຄວາມເຊື່ອແຕກຕ່າງກັນ ຄິດບໍ່ຄືກັນ ແລະມີວັດທະນະທຳທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ອັກຄະສາວົກໂປໂລກໍເປັນຄົນທີ່ພ້ອມຈະປັບຕົວ ແລະເຮົາກໍສາມາດຮຽນຈາກຕົວຢ່າງຂອງລາວໄດ້. ພະເຢຊູແຕ່ງຕັ້ງໂປໂລໃຫ້ເປັນ “ອັກຄະສາວົກທີ່ຖືກສົ່ງໄປຫາຄົນຕ່າງຊາດ.” (ຣມ. 11:13) ດັ່ງນັ້ນ ໂປໂລປະກາດກັບທັງຄົນຢິວ ຄົນກຣີກ ຄົນທີ່ມີຄວາມຮູ້ ຄົນທຳມະດາ ຄົນທີ່ມີຕຳແໜ່ງສູງ ແລະກະສັດ. ເພື່ອໂປໂລຈະປະກາດໃນແບບທີ່ເຂົ້າເຖິງຫົວໃຈຂອງຄົນທີ່ມີຄວາມແຕກຕ່າງຫຼາຍຂະໜາດນັ້ນໄດ້ ລາວໄດ້ຍອມປັບຕົວ “ເປັນຄົນທຸກຊະນິດ.” (1ກຣ. 9:19-22) ລາວຄິດເຖິງຄວາມເຊື່ອແລະວັດທະນະທຳຂອງຜູ້ຟັງແລະປັບວິທີທີ່ຈະປະກາດກັບເຂົາເຈົ້າ. ເຮົາສາມາດເຮັດແບບນັ້ນໄດ້ຄືກັນ. ເພື່ອເຮົາຈະເຮັດວຽກຮັບໃຊ້ໄດ້ເກັ່ງຂຶ້ນ ເຮົາກໍຕ້ອງພ້ອມທີ່ຈະປັບຕົວແລະພະຍາຍາມຊອກວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ຈະປະກາດໃຫ້ເໝາະກັບຜູ້ຟັງແຕ່ລະຄົນ. ຫ23.07 ໜ້າ 23 ຂໍ້ 11-12

ວັນອາທິດທີ 5 ຕຸລາ

ທາດຂອງຜູ້ເປັນນາຍບໍ່ຄວນຜິດຖຽງກັບຜູ້ໃດ ແຕ່ຄວນສຸພາບອ່ອນໂຍນຕໍ່ທຸກຄົນ.—2ຕມ. 2:24

ຄົນທີ່ອ່ອນໂຍນແມ່ນຄົນທີ່ເຂັ້ມແຂງ ບໍ່ແມ່ນຄົນອ່ອນແອ. ຍ້ອນລາວຕ້ອງພະຍາຍາມຫຼາຍແທ້ໆທີ່ຈະໃຈເຢັນຕອນທີ່ເຈິເລື່ອງທີ່ເຮັດໃຫ້ເຄັ່ງຕຶງ. ຄວາມອ່ອນໂຍນເປັນຜົນຢ່າງໜຶ່ງທີ່ເກີດຈາກພະລັງຂອງພະເຈົ້າ. (ຄລຕ. 5:22, 23) ບາງເທື່ອຄຳພາສາກຣີກທີ່ແປວ່າ “ຄວາມອ່ອນໂຍນ” ໃຊ້ເພື່ອພັນລະນາກ່ຽວກັບມ້າປ່າທີ່ຖືກລ້ຽງໃຫ້ເຊື່ອຟັງ. ເຖິງວ່າມ້າປ່າຈະເຊື່ອຟັງ ແຕ່ມັນກໍແຂງແຮງ. ແລ້ວເຮົາເດ ເຮົາຈະເປັນຄົນທີ່ອ່ອນໂຍນແລະໃນເວລາດຽວກັນກໍເປັນຄົນທີ່ເຂັ້ມແຂງໄດ້ແນວໃດ? ເຮົາບໍ່ສາມາດເຮັດແບບນັ້ນໄດ້ດ້ວຍກຳລັງຂອງໂຕເອງ. ເຮົາຕ້ອງອະທິດຖານຂໍພະລັງບໍລິສຸດຈາກພະເຈົ້າ ຂໍໃຫ້ເພິ່ນຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄຸນລັກສະນະນີ້. ຈາກປະສົບການຂອງຫຼາຍຄົນສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເປັນໄປໄດ້ທີ່ເຮົາຈະເປັນຄົນອ່ອນໂຍນ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ພີ່ນ້ອງຫຼາຍຄົນໄດ້ຕອບແບບອ່ອນໂຍນເມື່ອມີຄົນເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໃຈຮ້າຍ. ການເຮັດແບບນີ້ເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ສັງເກດເຫັນຮູ້ສຶກດີຕໍ່ພະຍານພະເຢໂຫວາ.—2ຕມ. 2:24, 25. ຫ23.09 ໜ້າ 15 ຂໍ້ 3

ວັນຈັນທີ 6 ຕຸລາ

ຂ້ອຍໄດ້ອະທິດຖານ . . . ແລະພະເຢໂຫວາກໍໄດ້ໃຫ້ຕາມທີ່ຂ້ອຍຂໍ.—1ຊມ. 1:27

ອັກຄະສາວົກໂຢຮັນເຫັນນິມິດທີ່ເຮັດໃຫ້ລາວຮູ້ສຶກປະທັບໃຈແລະໜ້າເກງຂາມ. ລາວເຫັນຜູ້ປົກຄອງ 24 ຄົນໃນສະຫວັນກຳລັງໝູບໜ້າລົງແລະນະມັດສະການພະເຢໂຫວາ. ເຂົາເຈົ້າສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາແລະເວົ້າວ່າ: “ພະອົງສົມຄວນໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງສັນລະເສີນ ຄວາມນັບຖື ແລະລິດເດດ.” (ພນມ. 4:10, 11) ນອກຈາກນັ້ນ ທູດສະຫວັນທີ່ສັດຊື່ກໍສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາຄືກັນ. ເຂົາເຈົ້າຢູ່ໃນສະຫວັນແລະເຫັນສິ່ງທີ່ເພິ່ນເຮັດ ເຂົາເຈົ້າກໍເລີຍຮູ້ດີວ່າພະເຢໂຫວາເປັນພະເຈົ້າແບບໃດແລະມີຄຸນລັກສະນະຫຍັງແດ່. ນີ້ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຢາກສັນລະເສີນເພິ່ນ. (ໂຢບ 38:4-7) ເຮົາກໍຄວນສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາໃນຄຳອະທິດຖານຂອງເຮົາຄືກັນ. ບອກພະເຢໂຫວາໃຫ້ຮູ້ວ່າເຮົາຮັກແລະນັບຖືເພິ່ນຫຼາຍສ່ຳໃດ. ຕອນທີ່ເຈົ້າອ່ານແລະສຶກສາຄົ້ນຄວ້າຄຳພີໄບເບິນ ໃຫ້ເຈົ້າລອງສັງເກດວ່າເຈົ້າປະທັບໃຈຄຸນລັກສະນະອັນໃດຂອງພະເຢໂຫວາເປັນພິເສດ. (ໂຢບ 37:23; ຣມ. 11:33) ເມື່ອເຈົ້າອະທິດຖານກໍໃຫ້ບອກພະເຢໂຫວາວ່າເຈົ້າຮູ້ສຶກແນວໃດກັບຄຸນລັກສະນະນີ້ຂອງເພິ່ນ. ນອກຈາກນັ້ນ ເຮົາຍັງສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາຍ້ອນສິ່ງທີ່ເພິ່ນເຮັດເພື່ອເຮົາແລະເພື່ອພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາຢູ່ທົ່ວໂລກ.—1ຊມ. 2:1, 2. ຫ23.05 ໜ້າ 3-4 ຂໍ້ 6-7

ວັນອັງຄານທີ 7 ຕຸລາ

ໃຊ້ຊີວິດໃຫ້ສົມກັບການເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ.—ກລຊ. 1:10

ໃນປີ 1919 ຄົນຂອງພະເຈົ້າໄດ້ເປັນອິດສະຫຼະຈາກບາບີໂລນໃຫຍ່. ໃນປີດຽວກັນນັ້ນກໍເລີ່ມມີ “ທາດທີ່ສັດຊື່ແລະສຸຂຸມ.” ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຊ່ວຍຄົນທີ່ມີຫົວໃຈທີ່ດີໃຫ້ຍ່າງໃນ “ທາງບໍລິສຸດ” ທີ່ຫາກໍເລີ່ມເປີດໃຫ້ໃຊ້. (ມທ. 24:45-47; ອຊຢ. 35:8) ສິ່ງທີ່ຄົນໃນສະໄໝກ່ອນໄດ້ເຮັດເພື່ອກຽມທາງໄວ້ໄດ້ຊ່ວຍຄົນໃໝ່ໆເຫຼົ່ານີ້ໃຫ້ຮູ້ຈັກພະເຢໂຫວາແລະຄວາມຕ້ອງການຂອງເພິ່ນຫຼາຍຂຶ້ນ. (ສພສ. 4:18) ແຕ່ພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ຄາດໝາຍໃຫ້ຄົນຂອງເພິ່ນປ່ຽນແປງໂຕເອງໄດ້ທັງໝົດພາຍໃນເທື່ອດຽວ. ເພິ່ນຄ່ອຍໆໃຫ້ເຂົາເຈົ້າສະອາດຂຶ້ນໃນເລື່ອງການນະມັດສະການ. ລອງຄິດເບິ່ງວ່າເຮົາຈະມີຄວາມສຸກຫຼາຍສ່ຳໃດຖ້າທຸກຢ່າງທີ່ເຮົາເຮັດຈະເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາພໍໃຈ. ເສັ້ນທາງທຸກເສັ້ນກໍຕ້ອງໄດ້ມີການບຳລຸງຮັກສາເປັນປະຈຳເພື່ອຈະໃຫ້ມີສະພາບດີຕະຫຼອດ. ຕັ້ງແຕ່ປີ 1919 ທາດທີ່ສັດຊື່ແລະສຸຂຸມທີ່ຫາກໍຖືກແຕ່ງຕັ້ງໄດ້ເຮັດແບບນັ້ນກັບ “ທາງບໍລິສຸດ” ເພື່ອຊ່ວຍຫຼາຍຄົນໃຫ້ອອກຈາກບາບີໂລນໃຫຍ່. ຫ23.05 ໜ້າ 17 ຂໍ້ 15; ໜ້າ 19 ຂໍ້ 16

ວັນພຸດທີ 8 ຕຸລາ

ເຮົາຈະບໍ່ປະບໍ່ຖິ້ມເຈົ້າ.—ຮຣ. 13:5

ຄະນະກຳມະການປົກຄອງຍັງໄດ້ຝຶກຜູ້ຊ່ວຍຄະນະກຳມະການຝ່າຍຕ່າງໆຂອງຄະນະກຳມະການປົກຄອງນຳອີກ. ຕອນນີ້ ຜູ້ຊ່ວຍເຫຼົ່ານີ້ກຳລັງເຮັດໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບທີ່ສຳຄັນຫຼາຍຢ່າງໃນອົງການຂອງພະເຢໂຫວາ ແລະເຂົາເຈົ້າກໍພ້ອມທີ່ຈະເຮັດໜ້າທີ່ເບິ່ງແຍງແກະຂອງພະຄລິດຕໍ່ໆໄປ. ການນະມັດສະການແທ້ຈະຍັງມີຢູ່ຕໍ່ໄປໃນໂລກເຖິງວ່າຜູ້ຖືກເລືອກຂຶ້ນໄປສະຫວັນໝົດແລ້ວຕອນຄວາມທຸກລຳບາກຄັ້ງໃຫຍ່ໃກ້ຈະຈົບ. ຍ້ອນເຮົາມີພະເຢຊູເປັນຜູ້ນຳ ເຮົາຈຶ່ງນະມັດສະການພະເຢໂຫວາຢ່າງສັດຊື່ຕໍ່ໆໄປໄດ້. ເຖິງວ່າຕອນນັ້ນເຮົາຈະຖືກໂຄກແຫ່ງມາໂຄກເຊິ່ງກໍຄືກຸ່ມຊາດຕ່າງໆໂຈມຕີ ແຕ່ການໂຈມຕີນັ້ນຈະບໍ່ສຳເລັດ. (ອຊກ. 38:18-20) ເຂົາເຈົ້າຈະບໍ່ສາມາດຂັດຂວາງຄົນຂອງພະເຢໂຫວາໃຫ້ເຊົານະມັດສະການເພິ່ນໄດ້. ເພິ່ນຈະປົກປ້ອງເຂົາເຈົ້າແນ່ນອນ! ໃນນິມິດ ອັກຄະສາວົກໂຢຮັນບອກວ່າ ລາວເຫັນ “ຄົນກຸ່ມໃຫຍ່” ເຊິ່ງເປັນແກະອື່ນຂອງພະຄລິດລອດຜ່ານ “ຄວາມທຸກລຳບາກຄັ້ງໃຫຍ່.” (ພນມ. 7:9, 14) ແມ່ນແລ້ວ ພະເຢໂຫວາຈະຊ່ວຍປະຊາຊົນຂອງເພິ່ນໃຫ້ລອດ! ຫ24.02 ໜ້າ 5-6 ຂໍ້ 13-14

ວັນພະຫັດທີ 9 ຕຸລາ

ຢ່າມອດໄຟໃນໂຕພວກເຈົ້າທີ່ເກີດຈາກພະລັງຂອງພະເຈົ້າ.—1ທຊ. 5:19

ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະໄດ້ຮັບພະລັງບໍລິສຸດ? ເຮົາຕ້ອງອະທິດຖານຂໍພະລັງບໍລິສຸດຈາກພະເຢໂຫວາ ອ່ານແລະສຶກສາຄົ້ນຄວ້າຄຳພີໄບເບິນ ແລະໃກ້ຊິດກັບອົງການຂອງພະເຢໂຫວາທີ່ໄດ້ຮັບການຊີ້ນຳຈາກພະລັງບໍລິສຸດ. ການເຮັດແບບນີ້ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີ “ຜົນທີ່ເກີດຈາກພະລັງຂອງພະເຈົ້າ.” (ຄລຕ. 5:22, 23) ພະເຈົ້າໃຫ້ພະລັງບໍລິສຸດສະເພາະຄົນທີ່ຄິດແລະເຮັດໃນສິ່ງທີ່ສະອາດໃນສາຍຕາຂອງເພິ່ນ. ເພິ່ນຈະບໍ່ໃຫ້ພະລັງບໍລິສຸດກັບເຮົາ ຖ້າເຮົາຄິດແລະເຮັດສິ່ງທີ່ບໍ່ສະອາດຢູ່ເລື້ອຍໆ. (1ທຊ. 4:7, 8) ນອກຈາກນັ້ນ ເພື່ອເຮົາຈະໄດ້ຮັບພະລັງບໍລິສຸດຈາກພະເຈົ້າຕໍ່ໆໄປ ເຮົາຕ້ອງບໍ່ “ດູຖູກຄຳພະຍາກອນ.” (1ທຊ. 5:20) ຄຳວ່າ “ຄຳພະຍາກອນ” ໃນຂໍ້ພະຄຳພີນີ້ໝາຍເຖິງຂ່າວສານທີ່ໄດ້ຮັບຈາກການດົນໃຈຈາກພະລັງຂອງພະເຈົ້າ ເຊິ່ງລວມເຖິງເລື່ອງວັນຂອງພະເຢໂຫວາແລະເລື່ອງທີ່ວ່າສະໄໝຂອງເຮົາເປັນສະໄໝທີ່ຮີບດ່ວນ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຕ້ອງບໍ່ຄິດວ່າຍັງອີກດົນຊົ່ວວັນຂອງພະເຢໂຫວາຊິມາຮອດແລະອາມາເຄໂດນກໍຄືຊິບໍ່ມາໃນຊ່ວງທີ່ເຮົາມີຊີວິດຢູ່ດອກ. ແທນທີ່ຈະຄິດແບບນັ້ນ ເຮົາຕ້ອງຄິດວ່າວັນນັ້ນໃກ້ເຂົ້າມາຫຼາຍແລ້ວໂດຍເຮັດສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາຕ້ອງການແລະ “ເຮັດສິ່ງທີ່ສະແດງວ່າ [ເຮົາ] ເຫຼື້ອມໃສພະເຈົ້າ.”—2ປຕ. 3:11, 12. ຫ23.06 ໜ້າ 12 ຂໍ້ 13-14

ວັນສຸກທີ 10 ຕຸລາ

ການຢ້ານຢຳພະເຢໂຫວາເປັນຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງສະຕິປັນຍາ.—ສພສ. 9:10

ຖ້າຕອນທີ່ເຮົາຫຼິ້ນໂທລະສັບຫຼືຄອມພິວເຕີ ແລ້ວຢູ່ດີໆກໍມີພາບລາມົກຂຶ້ນມາໜ້າຈໍ. ເຮົາຄວນເຮັດແນວໃດ? ເຮົາຕ້ອງບໍ່ເບິ່ງແລະລຶບຖິ້ມທັນທີ. ຖ້າເຮົາຄິດວ່າສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດສຳລັບເຮົາແມ່ນການມີສາຍສຳພັນທີ່ດີກັບພະເຢໂຫວາ ເຮົາກໍຈະເຮັດແບບນັ້ນໄດ້ບໍ່ຍາກເລີຍ. ທີ່ຈິງ ຮູບທີ່ບາງຄົນບໍ່ໄດ້ຖືວ່າເປັນເລື່ອງລາມົກກໍອາດກະຕຸ້ນຄວາມຮູ້ສຶກທາງເພດໄດ້. ເປັນຫຍັງເຮົາຕ້ອງບໍ່ເບິ່ງຮູບເຫຼົ່ານີ້? ຍ້ອນເຮົາບໍ່ຢາກໃຫ້ສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ເຮັດຜິດສິນລະທຳທາງເພດເຂົ້າມາໃນຫົວໃຈຂອງເຮົາແມ່ນແຕ່ໜ້ອຍດຽວ. (ມທ. 5:28, 29) ຜູ້ດູແລຢູ່ປະເທດໄທຊື່ເດວິດໄດ້ຖາມໂຕເອງວ່າ: ‘ເຖິງວ່າຮູບນີ້ບໍ່ໄດ້ລາມົກ ແຕ່ພະເຢໂຫວາຈະມັກບໍຖ້າຂ້ອຍເບິ່ງເລື້ອຍໆ? ການຄິດແບບນີ້ຊ່ວຍຂ້ອຍໃຫ້ລົງມືເຮັດຢ່າງສະຫຼາດ.’ ການຢ້ານວ່າຈະເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາເສຍໃຈຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ລົງມືເຮັດຢ່າງສະຫຼາດ. ຄວາມຢ້ານຢຳພະເຈົ້າເປັນ “ຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງສະຕິປັນຍາ.” ຫ23.06 ໜ້າ 23 ຂໍ້ 12-13

ວັນເສົາທີ 11 ຕຸລາ

ປະຊາຊົນຂອງເຮົາ ໃຫ້ພວກເຈົ້າເຂົ້າໄປຫ້ອງທາງໃນ.—ອຊຢ. 26:20

ຄຳວ່າ “ຫ້ອງທາງໃນ” ອາດໝາຍເຖິງປະຊາຄົມຂອງເຮົາ. ນີ້ໝາຍຄວາມວ່າພະເຢໂຫວາສັນຍາວ່າຈະປົກປ້ອງເຮົາຖ້າເຮົາຕິດສະໜິດກັບພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຕ້ອງບໍ່ພຽງແຕ່ພະຍາຍາມອົດທົນກັບພີ່ນ້ອງ ແຕ່ເຮົາຕ້ອງຮັກເຂົາເຈົ້າຕັ້ງແຕ່ຕອນນີ້ ເພາະເຮົາຈະລອດຫຼືບໍ່ລອດກໍອາດຈະຂຶ້ນກັບການເຮັດແບບນີ້! “ວັນໃຫຍ່ຂອງພະເຢໂຫວາ” ຈະເປັນເວລາທີ່ຍາກລຳບາກຫຼາຍສຳລັບທຸກຄົນ. (ຊຟຢ. 1:14, 15) ແມ່ນແຕ່ຄົນຂອງພະເຢໂຫວາກໍຈະເຈິຄວາມຍາກລຳບາກຄືກັນ. ແຕ່ຖ້າເຮົາກຽມພ້ອມຕັ້ງແຕ່ຕອນນີ້ ເຮົາກໍຈະມີໃຈສະຫງົບແລະຊ່ວຍຄົນອື່ນໄດ້ໃນຕອນນັ້ນ. ເຮົາຈະອົດທົນໄດ້ບໍ່ວ່າຈະເກີດຫຍັງຂຶ້ນ. ຖ້າພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາເຈິຄວາມຍາກລຳບາກ ເຮົາກໍຈະເຮັດທຸກຢ່າງທີ່ເຮັດໄດ້ເພື່ອສະແດງຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈແລະຊ່ວຍເຫຼືອເຂົາເຈົ້າ. ຖ້າເຮົາຝຶກທີ່ຈະຮັກພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາຕັ້ງແຕ່ຕອນນີ້ ເຮົາກໍຈະຮັກແລະສະໜິດກັບເຂົາເຈົ້າໃນຕອນນັ້ນນຳ. ແລ້ວພະເຢໂຫວາກໍຈະໃຫ້ລາງວັນເຮົາເຊິ່ງກໍຄືຊີວິດຕະຫຼອດໄປ ແລະເຮົາຈະຢູ່ໃນໂລກທີ່ບໍ່ມີໄພພິບັດຫຼືຄວາມຍາກລຳບາກອີກເລີຍ.—ອຊຢ. 65:17. ຫ23.07 ໜ້າ 7 ຂໍ້ 16-17

ວັນອາທິດທີ 12 ຕຸລາ

[ພະເຢໂຫວາ] ຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າໝັ້ນຄົງ ເຂັ້ມແຂງ ແລະບໍ່ຫວັ່ນໄຫວ.—1ປຕ. 5:10

ຫຼາຍເທື່ອຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຢໂຫວາເຂັ້ມແຂງ. ແຕ່ຄົນທີ່ເຂັ້ມແຂງທີ່ສຸດກໍບໍ່ໄດ້ຮູ້ສຶກເຂັ້ມແຂງຕະຫຼອດ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ບາງເທື່ອກະສັດດາວິດຮູ້ສຶກວ່າລາວ “ໝັ້ນຄົງ [ແຂງແກ່ນ] ຄືກັບພູ” ແຕ່ບາງເທື່ອລາວກໍ “ຢ້ານຫຼາຍ.” (ພສ. 30:7) ແຊມຊັນກໍຄືກັນ. ລາວແຂງແຮງຫຼາຍເມື່ອໄດ້ຮັບພະລັງຈາກພະເຈົ້າ ແຕ່ລາວກໍຍອມຮັບຄືກັນວ່າເມື່ອບໍ່ມີພະລັງນັ້ນ “ເຫື່ອແຮງຂອງ [ລາວ] ຊິໝົດໄປ. [ລາວ] ຊິເປັນຄືກັບຜູ້ຊາຍຄົນອື່ນໆ.” (ຜຕສ. 14:5, 6; 16:17) ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ເຫຼົ່ານີ້ຈະເຂັ້ມແຂງໄດ້ເມື່ອເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບກຳລັງຈາກພະເຢໂຫວາເທົ່ານັ້ນ. ໂປໂລຍອມຮັບວ່າລາວກໍຕ້ອງການກຳລັງຈາກພະເຢໂຫວາ. (2ກຣ. 12:9, 10) ລາວກໍຄືກັບພວກເຮົາຫຼາຍຄົນທີ່ຕ້ອງຮັບມືກັບບັນຫາສຸຂະພາບ. (ຄລຕ. 4:13, 14) ບາງເທື່ອລາວຕ້ອງພະຍາຍາມຫຼາຍແທ້ໆເພື່ອຈະເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ. (ຣມ. 7:18, 19) ນອກຈາກນັ້ນ ໂປໂລຍັງກັງວົນແລະຢ້ານວ່າຈະເກີດຫຍັງຂຶ້ນກັບລາວ. (2ກຣ. 1:8, 9) ເຖິງວ່າໂປໂລຈະອ່ອນແອ ແຕ່ລາວພັດແຮ່ງເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ. ຍ້ອນຫຍັງ? ຍ້ອນພະເຢໂຫວາໃຫ້ກຳລັງລາວແລະເພິ່ນໄດ້ເຮັດໃຫ້ລາວເຂັ້ມແຂງ. ຫ23.10 ໜ້າ 12 ຂໍ້ 1-2

ວັນຈັນທີ 13 ຕຸລາ

ພະເຢໂຫວາເບິ່ງຫົວໃຈ.—1ຊມ. 16:7

ຖ້າບາງເທື່ອເຮົາຮູ້ສຶກວ່າໂຕເອງບໍ່ມີຄ່າ ໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າພະເຢໂຫວາເປັນຜູ້ຊັກນຳເຮົາໃຫ້ເຂົ້າມາຫາເພິ່ນ. (ຢຮ. 6:44) ເພິ່ນເຫັນຈຸດດີຂອງເຮົາເຖິງວ່າເຮົາອາດເບິ່ງບໍ່ເຫັນ ແລະເພິ່ນເບິ່ງຫົວໃຈຂອງເຮົາ. (2ຂຄ. 6:30) ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາໝັ້ນໃຈໄດ້ແທ້ໆວ່າເມື່ອພະເຢໂຫວາເວົ້າວ່າເຮົາມີຄ່າ ເຮົາກໍມີຄ່າແທ້ໆ. (1ຢຮ. 3:19, 20) ກ່ອນຮຽນຄຳພີໄບເບິນ ພວກເຮົາບາງຄົນອາດເຄີຍເຮັດບໍ່ດີແລະຍັງຮູ້ສຶກຜິດຢູ່. (1ປຕ. 4:3) ແມ່ນແຕ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາກໍຕ້ອງຕໍ່ສູ້ກັບຄວາມຕ້ອງການທີ່ຜິດໆ. ເຈົ້າກໍຕ້ອງຕໍ່ສູ້ຄືກັນບໍ? ບາງເທື່ອເຈົ້າຮູ້ສຶກບໍວ່າພະເຢໂຫວາຍົກໂທດໃຫ້ເຈົ້າບໍ່ໄດ້? ຖ້າເຈົ້າຮູ້ສຶກແບບນັ້ນກໍບໍ່ຕ້ອງອຸກໃຈ. ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາກໍເຄີຍຮູ້ສຶກແບບນີ້. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ໂປໂລຮູ້ສຶກບໍ່ດີຫຼາຍເມື່ອຄິດເຖິງຄວາມບໍ່ສົມບູນແບບຂອງໂຕເອງ. (ຣມ. 7:24) ເຖິງວ່າໂປໂລໄດ້ກັບໃຈຈາກຄວາມຜິດທີ່ລາວເຮັດແລະໄດ້ຮັບບັບເຕມາ ແຕ່ລາວກໍຍັງເວົ້າເຖິງໂຕເອງວ່າເປັນຄົນທີ່ “ຕ່ຳຕ້ອຍທີ່ສຸດໃນພວກອັກຄະສາວົກ” ແລະໃນຄົນບາບ ລາວ “ຊົ່ວທີ່ສຸດ.”—1ກຣ. 15:9; 1ຕມ. 1:15. ຫ24.03 ໜ້າ 27 ຂໍ້ 5-6

ວັນອັງຄານທີ 14 ຕຸລາ

ປະຊາຊົນປະຖິ້ມວິຫານຂອງພະເຢໂຫວາ.—2ຂຄ. 24:18

ບົດຮຽນໜຶ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ຮັບຈາກການຕັດສິນໃຈທີ່ບໍ່ສະຫຼາດຂອງເຢໂຮອາດແມ່ນ ເຮົາຕ້ອງເລືອກໝູ່ທີ່ຈະພາເຮົາເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ. ເຮົາຕ້ອງເປັນໝູ່ກັບຄົນທີ່ຮັກພະເຢໂຫວາແລະຄົນທີ່ຢາກເຮັດໃຫ້ເພິ່ນມີຄວາມສຸກ. ເຮົາບໍ່ຄວນເປັນໝູ່ກັບຄົນລຸ້ນດຽວກັນເທົ່ານັ້ນ. ຂໍໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າເຢໂຮອາດສະໜິດກັບເຢໂຮຢາດາຫຼາຍ ເຖິງວ່າເຢໂຮຢາດາຈະມີອາຍຸຫຼາຍກວ່າລາວ. ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອຄິດເຖິງຄົນທີ່ເຈົ້າເລືອກເປັນໝູ່ໃຫ້ຖາມໂຕເອງວ່າ: ‘ເຂົາເຈົ້າຊ່ວຍຂ້ອຍໃຫ້ມີຄວາມເຊື່ອໃນພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນບໍ? ເຂົາເຈົ້າເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຢາກໃຊ້ຊີວິດຕາມຫຼັກການຂອງເພິ່ນບໍ? ເຂົາເຈົ້າເວົ້າກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາແລະຄວາມຈິງໃນຄຳພີໄບເບິນບໍ? ເຂົາເຈົ້າມີແຕ່ຍ້ອງຂ້ອຍບໍ ຫຼືກ້າເຕືອນຂ້ອຍເມື່ອຂ້ອຍເຮັດຜິດ?’ (ສພສ. 27:5, 6, 17) ຖ້າຄົນທີ່ເຈົ້າເລືອກເປັນໝູ່ບໍ່ຮັກພະເຢໂຫວາ ເຈົ້າກໍບໍ່ຄວນຫຼິ້ນນຳເຂົາເຈົ້າ. ແຕ່ຖ້າໝູ່ຂອງເຈົ້າຮັກພະເຢໂຫວາ ຂໍໃຫ້ຫຼິ້ນນຳເຂົາເຈົ້າຕໍ່ໆໄປ ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ຮັກພະເຢໂຫວາຄືກັນ.—ສພສ. 13:20. ຫ23.09 ໜ້າ 9-10 ຂໍ້ 6-7

ວັນພຸດທີ 15 ຕຸລາ

ເຮົາເປັນອັນຟາແລະໂອເມກາ.—ພນມ. 1:8

ໃນພາສາກຣີກ ອັນຟາເປັນໂຕອັກສອນໂຕທຳອິດແລະໂອເມກາເປັນໂຕອັກສອນໂຕສຸດທ້າຍ ຄືກັບໂຕອັກສອນ ກ ແລະ ຮ ໃນພາສາລາວ. ເມື່ອພະເຢໂຫວາເວົ້າວ່າ: “ເຮົາເປັນອັນຟາແລະໂອເມກາ” ກໍໝາຍຄວາມວ່າເມື່ອເພິ່ນເລີ່ມເຮັດສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງ ເພິ່ນກໍຈະເຮັດສິ່ງນັ້ນໃຫ້ສຳເລັດ. ຫຼັງຈາກພະເຢໂຫວາສ້າງອາດາມກັບເອວາ ເພິ່ນບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ໃຫ້ພວກເຈົ້າມີລູກມີຫຼານຫຼາຍໆຈົນເຕັມໂລກ ແລະໃຫ້ເບິ່ງແຍງໂລກ.” (ປຖກ. 1:28) ຕອນທີ່ພະເຢໂຫວາເວົ້າເລື່ອງນີ້ ມັນເປັນຄືກັບເພິ່ນເວົ້າວ່າ “ອັນຟາ.” ພະເຢໂຫວາເວົ້າແຈ້ງກ່ຽວກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງເພິ່ນວ່າ ເມື່ອຮອດເວລານັ້ນລູກຫຼານຂອງອາດາມກັບເອວາທີ່ເປັນຄົນສົມບູນແບບແລະເຊື່ອຟັງຈະເຕັມໂລກນີ້ ແລະເຂົາເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ໂລກນີ້ເປັນບ່ອນທີ່ງາມໆ. ໃນອະນາຄົດ ເມື່ອຈຸດປະສົງຂອງພະເຢໂຫວາສຳເລັດ ມັນກໍຈະເປັນຄືກັບເພິ່ນເວົ້າວ່າ “ໂອເມກາ.” ຫຼັງຈາກພະເຢໂຫວາສ້າງທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ຢູ່ເທິງຟ້າແລະຢູ່ໃນໂລກແລ້ວໆ ເພິ່ນໄດ້ເວົ້າບາງຢ່າງເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຄວາມຕ້ອງການຂອງເພິ່ນຈະເກີດຂຶ້ນແທ້. ສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາເວົ້າສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຄວາມຕ້ອງການຂອງເພິ່ນສຳລັບມະນຸດແລະໂລກຈະເກີດຂຶ້ນແທ້ໃນຕອນທ້າຍຂອງມື້ທີ 7.—ປຖກ. 2:1-3. ຫ23.11 ໜ້າ 5 ຂໍ້ 13-14

ວັນພະຫັດທີ 16 ຕຸລາ

ໃຫ້ຖາງທາງຂອງພະເຢໂຫວາໃຫ້ກ້ຽງ. ໃຫ້ເຮັດທາງຫຼັກທີ່ຊື່ໆເສັ້ນໜຶ່ງຜ່ານທະເລຊາຍສຳລັບພະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ.—ອຊຢ. 40:3

ຄົນຢິວຕ້ອງໃຊ້ເວລາປະມານສີ່ເດືອນເພື່ອເດີນທາງກັບໄປອິດສະຣາເອນ ແລະການເດີນທາງນັ້ນກໍຍາກລຳບາກແທ້ໆ. ແຕ່ພະເຢໂຫວາສັນຍາວ່າຈະຈັດການທຸກຢ່າງທີ່ເບິ່ງຄືວ່າເປັນອຸປະສັກໃຫ້ໝົດໄປ. ຄົນຢິວທີ່ສັດຊື່ຮູ້ວ່າການເດີນທາງກັບໄປອິດສະຣາເອນຈະເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບພອນຈາກພະເຢໂຫວາ ເຊິ່ງຈະຄຸ້ມຄ່າຫຼາຍກວ່າສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເສຍສະລະ. ພອນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດກ່ຽວຂ້ອງກັບການນະມັດສະການ. ບໍ່ມີວິຫານຂອງພະເຢໂຫວາເລີຍຢູ່ບາບີໂລນ. ບໍ່ມີແທ່ນບູຊາໃດທີ່ຄົນອິດສະຣາເອນສາມາດເອົາເຄື່ອງບູຊາໄປຖວາຍຕາມກົດໝາຍຂອງໂມເຊແລະບໍ່ມີປະໂລຫິດທີ່ຈະຖວາຍເຄື່ອງບູຊາໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ. ນອກຈາກນັ້ນ ຄົນຢິວອາໄສຢູ່ບາບີໂລນເຊິ່ງເຕັມໄປດ້ວຍຄົນທີ່ນະມັດສະການພະເຈົ້າປອມແລະບໍ່ສົນໃຈພະເຢໂຫວາຫຼືມາດຕະຖານຂອງເພິ່ນ. ດັ່ງນັ້ນ ຄົນຢິວທີ່ຢ້ານຢຳພະເຢໂຫວາຫຼາຍໝື່ນຄົນຈຶ່ງລໍຖ້າທີ່ຈະໄດ້ກັບໄປແຜ່ນດິນທີ່ເຂົາເຈົ້າສາມາດຟື້ນຟູການນະມັດສະການທີ່ບໍລິສຸດໄດ້. ຫ23.05 ໜ້າ 14-15 ຂໍ້ 3-4

ວັນສຸກທີ 17 ຕຸລາ

ຂໍໃຫ້ໃຊ້ຊີວິດແບບຄົນທີ່ຢູ່ໃນຄວາມສະຫວ່າງຕໍ່ໄປ.—ອຟຊ. 5:8

ເຮົາຕ້ອງໄດ້ຮັບຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະລັງບໍລິສຸດຂອງພະເຈົ້າເພື່ອເຮົາຈະ “ໃຊ້ຊີວິດແບບຄົນທີ່ຢູ່ໃນຄວາມສະຫວ່າງຕໍ່ໄປ.” ຍ້ອນຫຍັງ? ຍ້ອນວ່າມັນບໍ່ງ່າຍເລີຍທີ່ເຮົາຈະຮັກສາໂຕໃຫ້ສະອາດໃນໂລກທີ່ມີແຕ່ການເຮັດຜິດສິນລະທຳ. (1ທຊ. 4:3-5, 7, 8) ພະລັງບໍລິສຸດສາມາດຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຕໍ່ສູ້ກັບຄວາມຄິດຂອງຄົນໃນໂລກໄດ້ ເຊິ່ງລວມເຖິງປັດຊະຍາແລະແນວຄິດທີ່ຂັດກັບຄວາມຄິດຂອງພະເຈົ້າ. ນອກຈາກນັ້ນ ພະລັງບໍລິສຸດຍັງຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ສະແດງຜົນຂອງຄວາມສະຫວ່າງ ເຊິ່ງແມ່ນ “ຄວາມດີທຸກຢ່າງ [ແລະ] ຄວາມຖືກຕ້ອງ.” (ອຟຊ. 5:9) ວິທີໜຶ່ງທີ່ເຮົາຈະໄດ້ຮັບພະລັງບໍລິສຸດແມ່ນການອະທິດຖານຂໍ. ພະເຢຊູບອກວ່າ ພະເຢໂຫວາຈະ “ເອົາພະລັງບໍລິສຸດໃຫ້ຄົນທີ່ຂໍນຳເພິ່ນ.” (ລກ. 11:13) ເມື່ອເຮົາສັນລະເສີນພະເຢໂຫວານຳກັນກັບພີ່ນ້ອງຢູ່ການປະຊຸມ ເຮົາກໍໄດ້ຮັບພະລັງບໍລິສຸດຄືກັນ. (ອຟຊ. 5:19, 20) ພະລັງບໍລິສຸດຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ໃຊ້ຊີວິດໃນແບບທີ່ເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາພໍໃຈ. ຫ24.03 ໜ້າ 23-24 ຂໍ້ 13-15

ວັນເສົາທີ 18 ຕຸລາ

ໃຫ້ຂໍຕໍ່ໆໄປແລ້ວພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບ ໃຫ້ຊອກຕໍ່ໆໄປແລ້ວພວກເຈົ້າຈະເຫັນ ໃຫ້ເຄາະຕໍ່ໆໄປແລ້ວປະຕູຈະເປີດອອກ.—ລກ. 11:9

ເຈົ້າຕ້ອງເປັນຄົນອົດທົນຫຼາຍຂຶ້ນບໍ? ຖ້າແມ່ນ ໃຫ້ອະທິດຖານກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້. ຄວາມອົດທົນເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງຜົນທີ່ເກີດຈາກພະລັງຂອງພະເຈົ້າ. (ຄລຕ. 5:22, 23) ດັ່ງນັ້ນ ຖ້າເຮົາຢາກເປັນຄົນອົດທົນ ເຮົາກໍຕ້ອງອະທິດຖານຂໍພະລັງບໍລິສຸດຈາກເພິ່ນ ແລະຂໍໃຫ້ເພິ່ນຊ່ວຍເຮົາປູກຝັງຄຸນລັກສະນະນີ້. ເມື່ອເຮົາເຈິກັບສະຖານະການທີ່ທົດສອບຄວາມອົດທົນ ໃຫ້ເຮົາ “ຂໍຕໍ່ໄປເລື້ອຍໆ” ແລ້ວພະເຢໂຫວາຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ອົດທົນໄດ້. (ລກ. 11:13) ເຮົາຍັງສາມາດອະທິດຖານຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເບິ່ງໃນແບບທີ່ເພິ່ນເບິ່ງ. ນອກຈາກນັ້ນ ຫຼັງຈາກອະທິດຖານແລ້ວເຮົາກໍຕ້ອງພະຍາຍາມສຸດຄວາມສາມາດທີ່ຈະອົດທົນໃຫ້ໄດ້ໃນແຕ່ລະມື້. ແຮ່ງເຮົາອະທິດຖານແລະພະຍາຍາມສະແດງຄວາມອົດທົນ ພະເຢໂຫວາກໍແຮ່ງຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເປັນຄົນອົດທົນຫຼາຍຂຶ້ນ ແລ້ວເຮົາກໍຈະມີນິດໄສທີ່ອົດທົນ. ການຄິດຕຶກຕອງຕົວຢ່າງໃນຄຳພີໄບເບິນກໍຊ່ວຍໄດ້ຄືກັນ. ຄຳພີໄບເບິນມີຕົວຢ່າງຂອງຫຼາຍຄົນທີ່ສະແດງຄວາມອົດທົນ. ຖ້າເຮົາຄິດຕຶກຕອງກ່ຽວກັບຕົວຢ່າງຂອງເຂົາເຈົ້າ ເຮົາກໍຮູ້ວິທີທີ່ຈະສະແດງຄວາມອົດທົນ. ຫ23.08 ໜ້າ 22-23 ຂໍ້ 10-11

ວັນອາທິດທີ 19 ຕຸລາ

ຢ່ອນດາງລົງຈັບປາ.—ລກ. 5:4

ພະເຢຊູຊ່ວຍເປໂຕໃຫ້ໝັ້ນໃຈວ່າພະເຢໂຫວາຈະເບິ່ງແຍງລາວໃຫ້ມີສິ່ງຈຳເປັນ. ພະເຢຊູຜູ້ທີ່ຄືນມາຈາກຕາຍໄດ້ເຮັດການອັດສະຈັນໂດຍໃຫ້ເປໂຕກັບອັກຄະສາວົກຄົນອື່ນໆຫາປາໄດ້ບັກຫຼາຍໆ. (ຢຮ. 21:4-6) ການອັດສະຈັນນີ້ເຮັດໃຫ້ເປໂຕໝັ້ນໃຈວ່າເປັນເລື່ອງງ່າຍແທ້ໆທີ່ພະເຢໂຫວາຈະໃຫ້ລາວມີສິ່ງຈຳເປັນໃນຊີວິດ. ເລື່ອງນີ້ຄືຊິເຮັດໃຫ້ເປໂຕຄິດເຖິງຄຳເວົ້າຂອງພະເຢຊູທີ່ວ່າ ພະເຢໂຫວາຈະໃຫ້ຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ “ການປົກຄອງຂອງເພິ່ນເປັນສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດໃນຊີວິດສະເໝີ” ມີສິ່ງທີ່ຈຳເປັນ. (ມທ. 6:33) ຍ້ອນແນວນີ້ ເປໂຕຈຶ່ງໃຫ້ວຽກປະກາດເປັນສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດໃນຊີວິດ ບໍ່ແມ່ນການຫາປາ. ລາວປະກາດຢ່າງກ້າຫານໃນວັນເພັນເຕກອດປີ 33 ເຊິ່ງຊ່ວຍຫຼາຍພັນຄົນໃຫ້ຍອມຮັບເອົາຂ່າວດີ. (ກຈກ. 2:14, 37-41) ນອກຈາກນັ້ນ ລາວຍັງຊ່ວຍຄົນຊາມາເຣຍແລະຄົນຕ່າງຊາດໃຫ້ຮຽນຮູ້ແລະເຂົ້າມາເປັນລູກສິດຂອງພະຄລິດ. (ກຈກ. 8:14-17; 10:44-48) ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າພະເຢຊູໄດ້ໃຊ້ເປໂຕໃນວິທີທີ່ພິເສດແທ້ໆໃຫ້ພາຄົນທຸກປະເພດເຂົ້າມາໃນປະຊາຄົມ. ຫ23.09 ໜ້າ 20 ຂໍ້ 1; ໜ້າ 23 ຂໍ້ 11

ວັນຈັນທີ 20 ຕຸລາ

ຖ້າພວກເຈົ້າບອກບໍ່ໄດ້ວ່າຂ້ອຍຝັນຫຍັງແລະແປຄວາມໝາຍຂອງຄວາມຝັນນັ້ນບໍ່ໄດ້ ພວກເຈົ້າຈະຖືກຕັດເປັນຕ່ອນ.—ດນອ. 2:5

ປະມານສອງປີຫຼັງຈາກທີ່ພວກບາບີໂລນທຳລາຍເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ເນບູກາດເນັດຊາກະສັດຂອງບາບີໂລນຮູ້ສຶກວຸ່ນວາຍໃຈຫຼາຍຍ້ອນລາວຝັນເຫັນຮູບປັ້ນໃຫຍ່ໆແຕ່ລາວຈື່ຫຍັງບໍ່ໄດ້ເລີຍ. ກະສັດຂູ່ວ່າຈະຂ້າພວກຄົນມີປັນຍາທຸກຄົນລວມທັງດານີເອນນຳຖ້າບໍ່ມີໃຜບອກໄດ້ວ່າກະສັດຝັນເລື່ອງຫຍັງແລະມີຄວາມໝາຍວ່າແນວໃດ. (ດນອ. 2:3-5) ດານີເອນຈຶ່ງຕ້ອງຟ້າວລົງມືເຮັດບາງຢ່າງທັນທີ ຄັນບໍ່ຊັ້ນຫຼາຍຄົນຈະຕ້ອງຕາຍ. ລາວ “ໄປຫາກະສັດ ແລະຂໍເວລາເພື່ອຈະແປຄວາມໝາຍຂອງຄວາມຝັນນັ້ນໃຫ້ກະສັດຟັງ.” (ດນອ. 2:16) ການເຮັດແບບນີ້ຕ້ອງມີຄວາມກ້າແລະຄວາມເຊື່ອຫຼາຍແທ້ໆ. ຍ້ອນຫຍັງ? ຍ້ອນວ່າກ່ອນເຫດການນີ້ບໍ່ມີບ່ອນໃດໃນຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າດານີເອນແປຄວາມຝັນໄດ້. ດານີເອນຂໍໃຫ້ໝູ່ຂອງລາວ “ອະທິດຖານຫາພະເຈົ້າທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນໃຫ້ເພິ່ນອີ່ຕົນ ແລະໃຫ້ເພິ່ນບອກເລື່ອງຄວາມຝັນຂອງກະສັດ.” (ດນອ. 2:18) ພະເຢໂຫວາໄດ້ຕອບຄຳອະທິດຖານຂອງເຂົາເຈົ້າໂດຍຊ່ວຍ ດານີເອນໃຫ້ສາມາດແປຄວາມຝັນຂອງກະສັດໄດ້. ໃນທີ່ສຸດ ດານີເອນກັບໝູ່ກໍລອດຊີວິດ. ຫ23.08 ໜ້າ 3 ຂໍ້ 4

ວັນອັງຄານທີ 21 ຕຸລາ

ຜູ້ໃດທີ່ອົດທົນຈົນເຖິງທີ່ສຸດ ຜູ້ນັ້ນຈະລອດ.—ມທ. 24:13

ໃຫ້ຄິດເຖິງປະໂຫຍດຂອງການເປັນຄົນອົດທົນ. ເມື່ອເຮົາອົດທົນ ເຮົາກໍມີຄວາມສຸກຫຼາຍຂຶ້ນແລະສະຫງົບໃຈຫຼາຍຂຶ້ນ. ການເປັນຄົນອົດທົນຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີສຸຂະພາບຮ່າງກາຍແລະສຸຂະພາບຈິດທີ່ດີ. ນອກຈາກນັ້ນ ເມື່ອເຮົາອົດທົນກັບຄົນອື່ນ ເຮົາກໍຈະມີສາຍສຳພັນທີ່ດີກັບເຂົາເຈົ້າ ແລະປະຊາຄົມກໍຈະເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວກັນຫຼາຍຂຶ້ນ. ຖ້າມີບາງຄົນເຮັດໃຫ້ເຮົາໃຈຮ້າຍ ການທີ່ເຮົາເປັນຄົນບໍ່ຄຽດງ່າຍຈະເຮັດໃຫ້ເລື່ອງນັ້ນບໍ່ກາຍເປັນເລື່ອງໃຫຍ່. (ພສ. 37:8; ສພສ. 14:29) ສຳຄັນທີ່ສຸດ ເມື່ອເຮົາເປັນຄົນອົດທົນ ເຮົາກໍກຳລັງຮຽນແບບພະເຢໂຫວາພໍ່ຂອງເຮົາທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນແລະເຮັດໃຫ້ເຮົາໃກ້ຊິດກັບເພິ່ນຫຼາຍຂຶ້ນ. ຄວາມອົດທົນເປັນຄຸນລັກສະນະທີ່ດີແລະເປັນປະໂຫຍດກັບເຮົາທຸກຄົນ. ເຖິງວ່າບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍທີ່ເຮົາຈະອົດທົນໄດ້ຕະຫຼອດ ແຕ່ຍ້ອນພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຮົາ ເຮົາຈຶ່ງສາມາດອົດທົນໄດ້ຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ. ໃນຂະນະທີ່ເຮົາລໍຖ້າໃຫ້ໂລກໃໝ່ມາຮອດ ເຮົາກໍໝັ້ນໃຈໄດ້ເລີຍວ່າ “ພະເຢໂຫວາເຝົ້າເບິ່ງຄົນທີ່ນັບຖືເພິ່ນ ແລະຄົນທີ່ລໍຖ້າຄວາມຮັກທີ່ໝັ້ນຄົງຂອງເພິ່ນ.” (ພສ. 33:18) ດັ່ງນັ້ນ ຂໍໃຫ້ເຮົາທຸກຄົນຕັ້ງໃຈທີ່ຈະປູກຝັງຄວາມອົດທົນຕໍ່ໆໄປ. ຫ23.08 ໜ້າ 22 ຂໍ້ 7; ໜ້າ 25 ຂໍ້ 16-17

ວັນພຸດທີ 22 ຕຸລາ

ຖ້າມີຄວາມເຊື່ອ ແຕ່ບໍ່ໄດ້ເຮັດຕາມ ຄວາມເຊື່ອນັ້ນກໍຕາຍແລ້ວ.—ຢກບ. 2:17

ຢາໂກໂບຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າຄົນເຮົາອາດຈະເວົ້າວ່າມີຄວາມເຊື່ອ ແຕ່ສິ່ງທີ່ລາວເຮັດບໍ່ໄດ້ສະແດງວ່າລາວມີຄວາມເຊື່ອ. (ຢກບ. 2:1-5, 9) ຢາໂກໂບຍັງເວົ້າເຖິງຄົນທີ່ເຫັນພີ່ນ້ອງບໍ່ມີເຄື່ອງນຸ່ງໃສ່ແລະບໍ່ມີອາຫານກິນ ແຕ່ບໍ່ໄດ້ຊ່ວຍເຫຼືອ. ເຖິງລາວຈະເວົ້າວ່າມີຄວາມເຊື່ອ ແຕ່ຖ້າບໍ່ມີການກະທຳ ກໍບໍ່ມີປະໂຫຍດຫຍັງ. (ຢກບ. 2:14-17) ຢາໂກໂບເວົ້າເຖິງຣາຮາບວ່າເປັນຄົນທີ່ມີຄວາມເຊື່ອທີ່ສະແດງອອກໂດຍການກະທຳ. (ຢກບ. 2:25, 26) ຣາຮາບເຄີຍໄດ້ຍິນກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາແລະຮູ້ວ່າເພິ່ນກຳລັງຊ່ວຍຄົນອິດສະຣາເອນຢູ່. (ຢຊ. 2:9-11) ລາວສະແດງຄວາມເຊື່ອໃນພະເຢໂຫວາໂດຍປົກປ້ອງຄົນອິດສະຣາເອນ 2 ຄົນທີ່ເປັນຄົນສອດແນມ ເຊິ່ງຕົກຢູ່ໃນອັນຕະລາຍ. ຍ້ອນແນວນີ້ ຣາຮາບຈຶ່ງເປັນຄົນທີ່ພະເຈົ້າຍອມຮັບຄືກັບອັບຣາຮາມ. ຈາກຕົວຢ່າງຂອງຣາຮາບເຮົາເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າ ຄວາມເຊື່ອຕ້ອງສະແດງອອກໂດຍການກະທຳ. ຫ23.12 ໜ້າ 5 ຂໍ້ 12-13

ວັນພະຫັດທີ 23 ຕຸລາ

ຂໍໃຫ້ພວກເຈົ້າຕັ້ງໝັ້ນຄົງແລະຍຶດຢູ່ກັບຮາກຖານນັ້ນ.—ອຟຊ. 3:17

ເຮົາບໍ່ຢາກເຂົ້າໃຈແຕ່ຄວາມຮູ້ພື້ນຖານໃນຄຳພີໄບເບິນເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ເຮົາຢາກເຂົ້າໃຈ “ສິ່ງທີ່ເລິກເຊິ່ງຂອງພະເຈົ້າ” ນຳ ເຊິ່ງເຮົາເຮັດແບບນັ້ນໄດ້ໂດຍການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະລັງບໍລິສຸດ. (1ກຣ. 2:9, 10) ໃຫ້ເຈົ້າຕັ້ງເປົ້າໝາຍທີ່ຈະສຶກສາສ່ວນໂຕເພື່ອຈະໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນ. ເຈົ້າອາດຄົ້ນຄວ້າວ່າພະເຢໂຫວາໄດ້ສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເພິ່ນໃນອະດີດແນວໃດ ແລະການເຮັດແບບນັ້ນສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເພິ່ນຮັກເຈົ້າຄືກັນ. ເຈົ້າອາດຄົ້ນຄວ້າໄດ້ນຳວ່າພະເຢໂຫວາຢາກໃຫ້ພວກອິດສະຣາເອນນະມັດສະການເພິ່ນແນວໃດ ແລ້ວສົມທຽບວ່າເພິ່ນຢາກໃຫ້ເຮົານະມັດສະການເພິ່ນແນວໃດໃນທຸກມື້ນີ້ ຫຼືເຈົ້າອາດສຶກສາລະອຽດກ່ຽວກັບຄຳພະຍາກອນຕ່າງໆທີ່ພະເຢຊູເຮັດໃຫ້ເກີດຂຶ້ນແທ້ຕອນທີ່ເພິ່ນມີຊີວິດແລະຮັບໃຊ້ຢູ່ໃນໂລກນີ້. ເຈົ້າຈະມ່ວນຫຼາຍກັບການສຶກສາຫົວເລື່ອງເຫຼົ່ານີ້. ໃຫ້ເບິ່ງຂໍ້ມູນຈາກຄູ່ມືຄົ້ນຄວ້າສຳລັບພະຍານພະເຢໂຫວາ. ການສຶກສາຄຳພີໄບເບິນແບບເລິກເຊິ່ງຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງແລະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ “ພົບຄວາມຮູ້ຂອງພະເຈົ້າ.”—ສພສ. 2:4, 5. ຫ23.10 ໜ້າ 18-19 ຂໍ້ 3-5

ວັນສຸກທີ 24 ຕຸລາ

ສຳຄັນທີ່ສຸດແມ່ນໃຫ້ຮັກກັນຫຼາຍໆ ຍ້ອນຄວາມຮັກເຮັດໃຫ້ຄົນເຮົາເຕັມໃຈຍົກໂທດໃຫ້ຄົນອື່ນ.—1ປຕ. 4:8

ຄຳວ່າ “ຫຼາຍໆ” ທີ່ເປໂຕໃຊ້ ແປຕາມໂຕວ່າ “ພືອອກ.” ສ່ວນທີ 2 ຂອງຂໍ້ນີ້ເວົ້າເຖິງສິ່ງທີ່ເຮົາຈະເຮັດເມື່ອເຮົາຮັກກັນຫຼາຍໆ. ຄວາມຮັກທີ່ເຮົາມີຕໍ່ພີ່ນ້ອງສາມາດປົກປິດຄວາມຜິດຂອງເຂົາເຈົ້າໄດ້. ໃຫ້ເຮົານຶກພາບແບບນີ້ ຢູ່ໜ້າໂຕະໜ່ວຍໜຶ່ງມີຮອຍຂູດຫຼາຍບ່ອນ. ຖ້າເຮົາເອົາຜ້າຜືນໜຶ່ງມາ ແລ້ວພືອອກຈົນສຸດເພື່ອປົກໂຕະໜ່ວຍນັ້ນ ເຮົາກໍຈະປົກຮອຍຂູດທີ່ຢູ່ເທິງໂຕະໄດ້ທັງໝົດ ບໍ່ແມ່ນຮອຍຂູດໜຶ່ງຫຼືສອງບ່ອນເທົ່ານັ້ນ. ຄ້າຍຄືກັນ ຖ້າເຮົາຮັກກັນຫຼາຍໆເຮົາກໍຈະປົກຄວາມຜິດທີ່ເກີດຈາກຄວາມບໍ່ສົມບູນແບບຂອງພີ່ນ້ອງໄດ້ ບໍ່ແມ່ນຄວາມຜິດໜຶ່ງຫຼືສອງຢ່າງເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ເຮົາຈະປົກຄຸມ “ບາບ [ຄວາມຜິດ] ໄດ້ຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.” ຖ້າເຮົາຮັກພີ່ນ້ອງຫຼາຍພໍ ມັນຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຍົກໂທດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຍ້ອນຄວາມບໍ່ສົມບູນແບບຂອງເຂົາເຈົ້າ ເຖິງວ່າບາງເທື່ອມັນກໍຍາກຫຼາຍ. (ກລຊ. 3:13) ເມື່ອເຮົາຍົກໂທດໃຫ້ພີ່ນ້ອງກໍສະແດງວ່າເຮົາຮັກເຂົາເຈົ້າຫຼາຍແລະເຮົາກຳລັງເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາພໍໃຈ. ຫ23.11 ໜ້າ 10-11 ຂໍ້ 13-15

ວັນເສົາທີ 25 ຕຸລາ

ຊາຟານກໍອ່ານໃຫ້ກະສັດຟັງ.—2ຂຄ. 34:18

ຕອນກະສັດໂຢຊີຢາອາຍຸ 26 ປີ ລາວເລີ່ມເຮັດວຽກແປງວິຫານ. ຕອນທີ່ກຳລັງແປງວິຫານ ມີຄົນເຫັນ “ປຶ້ມກົດໝາຍຂອງພະເຢໂຫວາທີ່ເພິ່ນໃຫ້ຜ່ານທາງໂມເຊ.” ເມື່ອກະສັດໂຢຊີຢາໄດ້ຟັງການອ່ານປຶ້ມກົດໝາຍນັ້ນ ລາວກໍເຮັດຕາມທັນທີ. (2ຂຄ. 34:14, 19-21) ເຈົ້າຢາກອ່ານຄຳພີໄບເບິນເປັນປະຈຳບໍ? ຖ້າເຈົ້າກຳລັງເຮັດຢູ່ ເຈົ້າມັກບໍ? ເຈົ້າຈື່ຂໍ້ຄຳພີທີ່ຊ່ວຍເຈົ້າເປັນສ່ວນໂຕບໍ? ຕອນໂຢຊີຢາອາຍຸ 39 ປີ ລາວເຮັດຜິດພາດຈົນເຮັດໃຫ້ລາວຕາຍ. ລາວໝັ້ນໃຈໃນໂຕເອງແທນທີ່ຈະຂໍການຊີ້ນຳຈາກພະເຢໂຫວາ. (2ຂຄ. 35:20-25) ບົດຮຽນສຳລັບເຮົາແມ່ນ ບໍ່ວ່າເຮົາຈະອາຍຸສ່ຳໃດຫຼືຮຽນຄຳພີໄບເບິນມາດົນປານໃດແລ້ວ ເຮົາຕ້ອງຊອກຫາພະເຢໂຫວາແລະເພິ່ງເພິ່ນສະເໝີ. ການຊອກຫາພະເຢໂຫວາລວມເຖິງການອະທິດຖານຂໍການຊີ້ນຳຈາກເພິ່ນເປັນປະຈຳ ສຶກສາຄຳພີໄບເບິນ ແລະຟັງຄຳແນະນຳຈາກຄລິດສະຕຽນທີ່ມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງ. ຖ້າເຮົາເຮັດແບບນັ້ນ ເຮົາກໍຈະບໍ່ເຮັດຜິດພາດຮ້າຍແຮງ ແລະຊີວິດຂອງເຮົາຈະມີຄວາມສຸກຫຼາຍຂຶ້ນ.—ຢກບ. 1:25. ຫ23.09 ໜ້າ 12 ຂໍ້ 15-16

ວັນອາທິດທີ 26 ຕຸລາ

ພະເຈົ້າຊັງຄວາມຍິ່ງ ແຕ່ເພິ່ນສະແດງຄວາມກະລຸນາທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຕໍ່ຄົນຖ່ອມ.—ຢກບ. 4:6

ຄຳພີໄບເບິນເວົ້າເຖິງຜູ້ຍິງຫຼາຍຄົນທີ່ຮັກແລະຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ. ເຂົາເຈົ້າ “ຄວບຄຸມຕົວເອງໃນທຸກດ້ານ” ແລະ “ສັດຊື່ໃນທຸກສິ່ງ.” (1ຕມ. 3:11) ນອກຈາກນັ້ນຍັງມີຕົວຢ່າງທີ່ດີຂອງພີ່ນ້ອງຍິງທີ່ມີຄວາມເປັນຜູ້ໃຫຍ່ທີ່ເປັນຕາຮຽນແບບໃນປະຊາຄົມຂອງເຮົານຳ. ພີ່ນ້ອງຍິງທີ່ຍັງໜຸ່ມ ມີພີ່ນ້ອງຍິງຄົນໃດບໍທີ່ເປັນຕົວຢ່າງທີ່ດີທີ່ເຈົ້າຈະຮຽນແບບ? ຄວາມຖ່ອມເປັນຄຸນລັກສະນະທີ່ຄລິດສະຕຽນທີ່ມີຄວາມເປັນຜູ້ໃຫຍ່ຕ້ອງມີ. ຖ້າພີ່ນ້ອງຍິງເປັນຄົນຖ່ອມ ລາວຈະມີສາຍສຳພັນທີ່ດີກັບພະເຢໂຫວາແລະຄົນອື່ນ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ຜູ້ຍິງທີ່ຮັກພະເຢໂຫວາຈະສະໜັບສະໜູນການຈັດກຽມຂອງເພິ່ນທີ່ໃຫ້ຜູ້ຊາຍເປັນຜູ້ນຳ ບໍ່ວ່າໃນຄອບຄົວຫຼືໃນປະຊາຄົມ.—1ກຣ. 11:3. ຫ23.12 ໜ້າ 19 ຂໍ້ 3-5

ວັນຈັນທີ 27 ຕຸລາ

ຜົວ . . . ຄວນຮັກເມຍຄືກັບຮັກຮ່າງກາຍຂອງໂຕເອງ.—ອຟຊ. 5:28

ພະເຢໂຫວາບອກວ່າຜົວຕ້ອງຮັກເມຍແລະເບິ່ງແຍງລາວທາງດ້ານຮ່າງກາຍ ດ້ານອາລົມ ແລະດ້ານຄວາມເຊື່ອ. ການພະຍາຍາມເປັນຄົນສຸຂຸມຮອບຄອບ ໃຫ້ກຽດຜູ້ຍິງ ແລະເປັນຄົນທີ່ໄວ້ໃຈໄດ້ຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ເປັນຜົວທີ່ດີ. ຫຼັງຈາກທີ່ແຕ່ງດອງແລ້ວ ເຈົ້າອາດຈະໄດ້ເປັນພໍ່. ເຈົ້າຈະຮຽນແບບພະເຢໂຫວາແນວໃດເພື່ອຈະເປັນພໍ່ທີ່ດີ? (ອຟຊ. 6:4) ພະເຢໂຫວາເວົ້າກັບພະເຢຊູຕໍ່ໜ້າທຸກຄົນວ່າເພິ່ນຮັກແລະພໍໃຈພະເຢຊູຫຼາຍ. (ມທ. 3:17) ດັ່ງນັ້ນ ຖ້າເຈົ້າເປັນພໍ່ ຂໍເຮັດໃຫ້ລູກໝັ້ນໃຈວ່າເຈົ້າຮັກລາວ. ຊົມເຊີຍລາວເລື້ອຍໆສຳລັບສິ່ງດີໆທີ່ລາວເຮັດ. ພໍ່ທີ່ຮຽນແບບຕົວຢ່າງຂອງພະເຢໂຫວາຈະຊ່ວຍລູກໃຫ້ກ້າວໜ້າເປັນຄລິດສະຕຽນທີ່ມີຄວາມເປັນຜູ້ໃຫຍ່. ເຈົ້າສາມາດກຽມໂຕສຳລັບໜ້າທີ່ນີ້ໄດ້ໂດຍສະແດງຄວາມຮັກກັບທຸກຄົນໃນຄອບຄົວ ແລະໃນປະຊາຄົມຂອງເຈົ້າ. ເບິ່ງແຍງເຂົາເຈົ້າໃຫ້ດີແລະບອກເຂົາເຈົ້າວ່າເຈົ້າຮັກແລະເຫັນຄ່າເຂົາເຈົ້າ.—ຢຮ. 15:9. ຫ23.12 ໜ້າ 29 ຂໍ້ 17-18

ວັນອັງຄານທີ 28 ຕຸລາ

ພະເຢໂຫວາເຮັດໃຫ້ຊີວິດຂອງພວກເຈົ້າໝັ້ນຄົງ.—ອຊຢ. 33:6

ພວກເຮົາທີ່ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາກໍເຈິບັນຫາຫຍຸ້ງຍາກແລະເຈັບປ່ວຍຄືກັບຄົນທົ່ວໄປ. ນອກຈາກນັ້ນ ເຮົາຍັງຕ້ອງອົດທົນກັບການຕໍ່ຕ້ານແລະການຂົ່ມເຫງຈາກຄົນທີ່ຊັງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຢໂຫວານຳ. ເຖິງວ່າພະເຢໂຫວາຈະບໍ່ປົກປ້ອງເຮົາຈາກບັນຫາທຸກຢ່າງ ແຕ່ເພິ່ນກໍສັນຍາວ່າຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮັບມືໄດ້. (ອຊຢ. 41:10) ດ້ວຍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະເຢໂຫວາ ເຮົາສາມາດມີຄວາມສຸກໄດ້ ຕັດສິນໃຈຖືກຕ້ອງ ແລະພັກດີຕໍ່ເພິ່ນໄດ້ເຖິງວ່າຈະເຈິເລື່ອງທີ່ໂຫດຮ້າຍທີ່ສຸດໃນຊີວິດ. ພະເຢໂຫວາສັນຍາວ່າຈະໃຫ້ເຮົາມີ “ສັນຕິສຸກຂອງພະເຈົ້າ.” (ຟລປ. 4:6, 7) ສັນຕິສຸກນີ້ໝາຍເຖິງຄວາມສະຫງົບໃຈຍ້ອນເຮົາໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາ. ສັນຕິສຸກນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ “ເກີນຄວາມເຂົ້າໃຈທຸກຢ່າງ” ແລະມັນດີເກີນກວ່າທີ່ເຮົາຈະນຶກພາບອອກໄດ້. ເຈົ້າເຄີຍອະທິດຖານຫາພະເຢໂຫວາຢ່າງຈິງຈັງບໍ ແລະເມື່ອອະທິດຖານແລ້ວເຈົ້າກໍຮູ້ສຶກສະຫງົບໃຈຫຼາຍແທ້ໆ. ເຈົ້າຮູ້ສຶກແບບນັ້ນຍ້ອນພະເຢໂຫວາໃຫ້ເຈົ້າມີ “ສັນຕິສຸກຂອງພະເຈົ້າ.” ຫ24.01 ໜ້າ 20 ຂໍ້ 2; ໜ້າ 21 ຂໍ້ 4

ວັນພຸດທີ 29 ຕຸລາ

ຂ້ອຍຂໍສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາ. ຂ້ອຍຂໍສັນລະເສີນຊື່ທີ່ບໍລິສຸດຂອງເພິ່ນສຸດຫົວໃຈ.—ພສ. 103:1

ຄົນທີ່ຮັກພະເຢໂຫວາຢາກສັນລະເສີນຊື່ຂອງເພິ່ນສຸດຫົວໃຈ. ດາວິດຮູ້ວ່າການສັນລະເສີນຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາໝາຍເຖິງການສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາ. ເມື່ອເຮົາໄດ້ຍິນຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາ ເຮົາກໍຈະຄິດວ່າເພິ່ນເປັນພະເຈົ້າແບບໃດ ຄິດເຖິງຄຸນລັກສະນະຕ່າງໆທີ່ດີຂອງເພິ່ນ ແລະຄິດເຖິງສິ່ງທີ່ເປັນຕາງຶດທີ່ເພິ່ນໄດ້ເຮັດ. ດາວິດຢາກສະແດງຄວາມນັບຖືຕໍ່ຊື່ທີ່ບໍລິສຸດຂອງພະເຢໂຫວາແລະສັນລະເສີນຊື່ນັ້ນ ລາວຈຶ່ງເຮັດແບບນັ້ນ “ສຸດຫົວໃຈ” ຂອງລາວ. ຄ້າຍຄືກັນ ພວກເລວີທີ່ນຳໜ້າໃນການສັນລະເສີນຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາຍອມຮັບວ່າຊື່ທີ່ສັກສິດຂອງເພິ່ນຍິ່ງໃຫຍ່ຈົນບໍ່ມີຄຳສັນລະເສີນໃດຈະເໝາະສົມ. (ນຮຢ. 9:5) ການສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາດ້ວຍສຸດຫົວໃຈແລະດ້ວຍຄວາມຖ່ອມຕ້ອງເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາມີຄວາມສຸກຫຼາຍແທ້ໆ. ຫ24.02 ໜ້າ 9 ຂໍ້ 6

ວັນພະຫັດທີ 30 ຕຸລາ

ບໍ່ວ່າພວກເຮົາຈະກ້າວໜ້າຫຼາຍສ່ຳໃດ ກໍຂໍໃຫ້ພວກເຮົາກ້າວໜ້າແບບນັ້ນຕໍ່ໄປເລື້ອຍໆ.—ຟລປ. 3:16

ຖ້າເປົ້າໝາຍທີ່ເຈົ້າຕັ້ງໄວ້ມັນຍາກເກີນໄປສຳລັບເຈົ້າ ພະເຢໂຫວາເຂົ້າໃຈເຈົ້າແລະເພິ່ນບໍ່ໄດ້ເບິ່ງວ່າເຈົ້າເປັນຄົນທີ່ລົ້ມເຫຼວ. (2ກຣ. 8:12) ໃຫ້ເບິ່ງວ່າການທີ່ຍັງເຮັດຕາມເປົ້າໝາຍບໍ່ໄດ້ມັນເປັນບົດຮຽນ. ໃຫ້ຄິດເຖິງສິ່ງທີ່ເຈົ້າໄດ້ເຮັດສຳເລັດມາແລ້ວ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ: “ພະເຈົ້າຍຸຕິທຳ ພະອົງຈຶ່ງບໍ່ລືມວຽກທີ່ພວກເຈົ້າເຮັດ.” (ຮຣ. 6:10) ດັ່ງນັ້ນ ເຈົ້າກໍບໍ່ຄວນລືມສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຮັດຜ່ານມາຄືກັນ. ໃຫ້ຄິດເຖິງເປົ້າໝາຍທີ່ເຈົ້າໄດ້ເຮັດສຳເລັດຜ່ານມາແລ້ວ ເຊັ່ນ: ເຈົ້າໄດ້ສ້າງສາຍສຳພັນທີ່ດີກັບພະເຢໂຫວາ ໄດ້ບອກຄົນອື່ນເລື່ອງຂອງເພິ່ນ ແລະໄດ້ຮັບບັບເຕມາ. ຄືກັບທີ່ເຈົ້າເຄີຍຕັ້ງເປົ້າໝາຍຕາມຄວາມເຊື່ອແລະເຮັດສຳເລັດແລ້ວ ເຈົ້າກໍຈະສາມາດເຮັດຕາມເປົ້າໝາຍທີ່ຕັ້ງໄວ້ໃນຕອນນີ້ໄດ້ຄືກັນ. ເຈົ້າເຮັດຕາມເປົ້າໝາຍໄດ້ ຖ້າໃຫ້ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍ. ເຈົ້າຈະມີຄວາມສຸກໃນລະຫວ່າງທີ່ເຈົ້າພະຍາຍາມໄປເຖິງເປົ້າໝາຍຖ້າເຈົ້າສັງເກດເບິ່ງວ່າພະເຢໂຫວາກຳລັງຊ່ວຍເຈົ້າແລະອວຍພອນເຈົ້າແນວໃດ. (2ກຣ. 4:7) ຖ້າເຈົ້າບໍ່ຍອມແພ້ ເຈົ້າກໍຈະໄດ້ຮັບພອນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.—ຄລຕ. 6:9. ຫ23.05 ໜ້າ 31 ຂໍ້ 16-18

ວັນສຸກທີ 31 ຕຸລາ

ພະເຈົ້າຜູ້ເປັນພໍ່ຮັກພວກເຈົ້າ ຍ້ອນພວກເຈົ້າຮັກຂ້ອຍແລະເຊື່ອວ່າຂ້ອຍເປັນຕົວແທນຂອງເພິ່ນ.—ຢຮ. 16:27

ພະເຢໂຫວາມັກສະແດງອອກວ່າເພິ່ນຮັກແລະພໍໃຈຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເພິ່ນ. ຄຳພີໄບເບິນເວົ້າເຖິງ 2 ເຫດການທີ່ພະເຢໂຫວາບອກວ່າພະເຢຊູເປັນລູກທີ່ເພິ່ນຮັກ ແລະເພິ່ນພໍໃຈພະເຢຊູຫຼາຍ. (ມທ. 3:17; 17:5) ເຈົ້າຢາກໄດ້ຍິນພະເຢໂຫວາເວົ້າກັບເຈົ້າແບບນີ້ບໍ? ເຖິງວ່າພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ເວົ້າແບບນີ້ກັບເຮົາໂດຍກົງ ແຕ່ເພິ່ນເວົ້າກັບເຮົາຜ່ານທາງຄຳພີໄບເບິນ. ເຮົາຈະໄດ້ຍິນສຽງຂອງພະເຢໂຫວາເວົ້າວ່າເພິ່ນພໍໃຈເຮົາເມື່ອເຮົາອ່ານຄຳເວົ້າຂອງພະເຢຊູໃນປຶ້ມຂ່າວດີ 4 ຫົວ. ພະເຢຊູຮຽນແບບພະເຢໂຫວາໄດ້ຢ່າງຄົບຖ້ວນ. ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອເຮົາອ່ານເລື່ອງຂອງພະເຢຊູທີ່ເພິ່ນສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເພິ່ນພໍໃຈພວກລູກສິດເຖິງວ່າເຂົາເຈົ້າບໍ່ສົມບູນແບບ ເຮົາກໍນຶກພາບອອກເລີຍວ່າພະເຢໂຫວາກໍຮູ້ສຶກແບບນີ້ກັບເຮົາຄືກັນ. (ຢຮ. 15:9, 15) ເມື່ອສິ່ງບໍ່ດີເກີດຂຶ້ນກັບເຮົາ ບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າພະເຢໂຫວາບໍ່ພໍໃຈເຮົາແລ້ວ. ແຕ່ເປັນໂອກາດທີ່ເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົາຮັກພະເຢໂຫວາແລະໄວ້ໃຈເພິ່ນຫຼາຍສ່ຳໃດ.—ຢກບ. 1:12. ຫ24.03 ໜ້າ 28 ຂໍ້ 10-11