സകല സത്‌പ്ര​വൃ​ത്തി​കൾക്കും​വേണ്ടി മനസ്സൊ​രു​ക്ക​ത്തോ​ടെ സ്വയം അർപ്പിക്കൽ

¹ ഒരു ലൗകിക പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രണം യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളെ​പ്പറ്റി ഇങ്ങനെ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെട്ടു: “സാക്ഷി​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ തങ്ങളുടെ മതത്തി​നു​വേണ്ടി കഠിനാ​ധ്വാ​നം ചെയ്യുന്ന അംഗങ്ങ​ളുള്ള ഏതെങ്കി​ലും ഒരു മതവി​ഭാ​ഗത്തെ കണ്ടെത്തുക പ്രയാ​സ​മാണ്‌.” യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ ഇത്രമാ​ത്രം കഠിനാ​ധ്വാ​നം, അതും മനസ്സൊ​രു​ക്ക​ത്തോ​ടെ, ചെയ്യു​ന്ന​തി​നു കാരണ​മെ​ന്താണ്‌?

² ഒരു അടിയ​ന്തിര ബോധം അവരെ വലയം​ചെ​യ്‌തി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നതാണ്‌ ഒരു കാരണം. ഭൂമി​യിൽ തന്റെ വേല ചെയ്‌തു തീർക്കു​ന്ന​തി​നു തനിക്കു പരിമി​ത​മായ സമയ​മേ​യു​ള്ളൂ എന്ന്‌ യേശു തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. (യോഹ. 9:4) മഹത്ത്വീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെട്ട ദൈവ​പു​ത്രൻ ഇന്നു തന്റെ ശത്രു​ക്കളെ കീഴട​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കവേ തങ്ങളുടെ വേല ചെയ്യു​ന്ന​തി​നു തങ്ങൾക്കു പരിമിത സമയ​മേ​യു​ള്ളൂ എന്നു യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ തിരി​ച്ച​റി​യു​ന്നു. തന്മൂലം അവർ സ്വമന​സ്സാ​ലെ തങ്ങളെ​ത്തന്നെ വിശുദ്ധ സേവന​ത്തിന്‌ അർപ്പി​ക്കു​ന്നു. (സങ്കീ. 110:1-3) വിള​വെ​ടു​പ്പി​നു കൂടുതൽ വേലക്കാ​രെ ആവശ്യ​മു​ള്ള​തി​നാൽ തങ്ങളുടെ ഉദ്യമ​ങ്ങൾക്കു ഭംഗം വരാവതല്ല. (മത്താ. 9:37, 38) തന്മൂലം, തന്റെ വേലയിൽ മനസ്സൊ​രു​ക്ക​വും ആത്മാർഥ​ത​യും കാണിച്ച യേശു​വി​നെ അനുക​രി​ക്കാൻ അവർ ശ്രമി​ക്കു​ന്നു.—യോഹ. 5:17.

³ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ യഹോ​വ​യ്‌ക്കെ​ന്ന​പോ​ലെ മുഴു​ഹൃ​ദ​യ​ത്തോ​ടെ വേല ചെയ്യു​ന്ന​തി​ന്റെ മറ്റൊരു കാരണം അവരുടെ ലോക​വ്യാ​പക സ്ഥാപനം മറ്റെല്ലാ വിഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നും വ്യത്യ​സ്‌ത​മാണ്‌ എന്നതാണ്‌. ലൗകിക മതസ്ഥാ​പ​നങ്ങൾ വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ തങ്ങളുടെ ഭക്തരിൽനിന്ന്‌ ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ സമയവും ശ്രമവു​മേ ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു​ള്ളൂ. അവർ വിശ്വ​സി​ക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ അവരുടെ ദൈനം​ദിന ജീവി​ത​ത്തി​ലോ മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടുള്ള പെരു​മാ​റ്റ​ത്തി​ലോ ജീവിത അനുധാ​വ​ന​ങ്ങ​ളി​ലോ അൽപ്പമേ പ്രഭാവം ചെലു​ത്തു​ന്നു​ള്ളൂ അല്ലെങ്കിൽ ഒട്ടും​ത​ന്നെ​യില്ല. സത്യ വിശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ പ്രേര​ണാ​ശ​ക്തി​യു​ടെ അഭാവ​ത്തിൽ നാമമാ​ത്ര​സേ​വനം ധാരാ​ള​മാ​ണെന്നു ധരിച്ചു​കൊണ്ട്‌ അവരുടെ ഇടയന്മാർ ‘തങ്ങളോ​ടു മധുര​വാ​ക്കു സംസാരി’ക്കാൻ അവർ നിർബ​ന്ധി​ക്കു​ന്നു. (യെശ. 30:10) അവരുടെ പാതി​രി​മാർ അവർക്കു ‘കർണരസം’ പകർന്നും ഉദാസീ​ന​ത​യു​ടെ​യും ആത്മീയ ആലസ്യ​ത്തി​ന്റെ​യും ആത്മാവ്‌ അവരിൽ നട്ടുവ​ളർത്തി​യും അതിനു വഴങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.—2 തിമൊ. 4:3.

⁴ യഹോ​വ​യു​ടെ ജനത്തി​നി​ട​യിൽ എന്തൊരു വ്യത്യാ​സം! നമ്മുടെ ആരാധ​ന​യോ​ടു ബന്ധപ്പെട്ട എല്ലാ കാര്യ​ത്തി​ലും ശ്രമവും അധ്വാ​ന​വും വേലയും ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ദിനം​തോ​റും, ചെയ്യുന്ന എല്ലാ കാര്യ​ത്തി​ലും നമ്മൾ വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്നതു നമ്മൾ ആചരി​ക്കു​ന്നു. സത്യം നമുക്ക്‌ അത്യന്തം സന്തോഷം കൈവ​രു​ത്തവേ അത്‌ അനുശാ​സി​ക്കു​ന്നതു ചെയ്‌തു തീർക്കു​ന്ന​തിൽ ഒരു “വലിയ പോരാട്ട”വും ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. (1 തെസ്സ​ലൊ​നീ​ക്യർ 2:2 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.) ദൈനം​ദിന ജീവി​ത​ത്തി​ലെ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​ങ്ങൾ നിറ​വേ​റ്റു​ന്നതു മതി അനേക​രെ​യും തിരക്കു​ള്ള​വ​രാ​ക്കി​ത്തീർക്കാൻ. എന്നിരു​ന്നാ​ലും ഈ ചിന്തകൾ രാജ്യ താത്‌പ​ര്യ​ങ്ങൾ മുന്നിൽ വയ്‌ക്കു​ന്ന​തിൽനി​ന്നു നമ്മെ തടയാൻ നമ്മൾ അനുവ​ദി​ക്കു​ന്നില്ല.—മത്താ. 6:33.

⁵ യഹോ​വ​യു​ടെ സേവന​ത്തിൽ ചെയ്യാൻ നമ്മെ ഏൽപ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നതു പ്രയോ​ജ​ന​പ്ര​ദ​വും അടിയ​ന്തി​ര​വും ആയിരി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ മറ്റ്‌ അനുധാ​വ​ന​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു സമയം ‘വിലയ്‌ക്കു വാങ്ങു’ന്നതിനും അതു കൂടുതൽ ലാഭക​ര​മാ​യി ആത്മീയ കാര്യ​ങ്ങൾക്കു​വേണ്ടി ചെലവ​ഴി​ക്കു​ന്ന​തി​നും നാം പ്രേരി​ത​രാ​കു​ന്നു. (എഫെ. 5:16) നമ്മുടെ ദൈവ​ഭ​ക്തി​യും മനസ്സൊ​രു​ക്ക​ത്തി​ന്റെ ആത്മാവും യഹോ​വയെ പ്രീതി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു​വെന്ന അറിവും വേലയിൽ തുടരു​ന്ന​തി​നുള്ള ഏറ്റവും വലിയ പ്രേര​ക​ഘ​ട​ക​മാണ്‌. ഇപ്പോൾ നമുക്കു ലഭിക്കുന്ന സമൃദ്ധ​മായ അനു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളും ഭാവി ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ പ്രത്യാ​ശ​യും നിമിത്തം രാജ്യ താത്‌പ​ര്യ​ങ്ങൾക്കു​വേണ്ടി “അദ്ധ്വാ​നി​ച്ചും പോരാ​ടി​യും” പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്ന​തിൽ തുടരാ​നാ​ണു നമ്മുടെ ദൃഢനി​ശ്ചയം.—1 തിമൊ. 4:10.

⁶ ഭക്തിയും ആത്മത്യാ​ഗ​ത്തി​ന്റെ ആത്മാവും: ഇന്ന്‌ അനേക​രും ഭൗതിക ആവശ്യ​ങ്ങൾക്കും താത്‌പ​ര്യ​ങ്ങൾക്കും എല്ലാറ്റി​ലു​മ​ധി​കം സ്ഥാനം കൽപ്പി​ക്കു​ന്നു. തങ്ങൾ തിന്നു​ക​യും കുടി​ക്കു​ക​യും ധരിക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്ന കാര്യ​ത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്നതു തികച്ചും ന്യായ​മാ​ണെന്ന്‌ അവർക്കു തോന്നു​ന്നു. (മത്താ. 6:31) അടിസ്ഥാന ആവശ്യ​ങ്ങ​ളിൽ സംതൃ​പ്‌തി​യ​ട​യാ​തെ ഇപ്പോൾ അങ്ങേയറ്റം സുഖജീ​വി​തം ആസ്വദി​ക്കുക, ‘ഏറിയ ആണ്ടുകൾക്കു മതിയായ അനവധി വസ്‌തു​വക സ്വരൂ​പി​ച്ചു​വെച്ച്‌ ആശ്വസി​ക്കുക, തിന്നുക, കുടിക്ക, ആനന്ദി​ക്കുക’ എന്നീ ലക്ഷ്യത്താൽ അവർ പ്രേരി​ത​രാണ്‌. (ലൂക്കൊ. 12:19) ഒരു സാധാരണ പള്ളിക്കാ​രന്റെ കാര്യ​മെ​ടു​ക്കാം. അയാൾ വ്യക്തി​പ​ര​മാ​യി എന്തെങ്കി​ലും ചെയ്യണ​മെന്ന്‌ അയാളു​ടെ മതം അയാ​ളോട്‌ ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ടാൽ അത്‌ തന്റെ അവകാ​ശ​ത്തി​ന്മേ​ലുള്ള കടന്നാ​ക്ര​മ​ണ​മാ​ണെന്നേ അയാൾ കരുതൂ. എന്തെങ്കി​ലും ഭൗതിക അനുധാ​വ​നങ്ങൾ ഉപേക്ഷി​ക്കു​ക​യോ വെട്ടി​ക്കു​റ​യ്‌ക്കു​ക​പോ​ലു​മോ ചെയ്യുക അല്ലെങ്കിൽ ഉല്ലാസ താത്‌പ​ര്യ​ങ്ങൾ ഉപേക്ഷി​ക്കുക എന്ന ആശയം​തന്നെ അപ്രീതി ഉണർത്തു​ന്ന​താണ്‌. തന്നിൽത്തന്നെ ശ്രദ്ധ​കേ​ന്ദ്രീ​ക​രി​ക്കുന്ന അയാളെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ആത്മത്യാ​ഗ​ത്തി​ന്റെ ആത്മാവ്‌ അയഥാർഥ​മാണ്‌, അപ്രാ​യോ​ഗി​ക​മാണ്‌.

⁷ നമ്മൾ ഈ സംഗതി വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​യി​ട്ടാ​ണു വീക്ഷി​ക്കു​ന്നത്‌. നമ്മുടെ ചിന്തയെ ദൈവ​വ​ചനം ഉയർത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ നമ്മൾ മനുഷ്യ​ന്റേ​തി​നു പകരം ദൈവ​ത്തി​ന്റേതു ചിന്തി​ക്കു​ന്നു. (യെശ. 55:8, 9) നമ്മുടെ ജീവി​ത​ത്തിൽ ജഡിക അനുധാ​വ​ന​ങ്ങളെ മറിക​ട​ക്കുന്ന ലക്ഷ്യങ്ങ​ളുണ്ട്‌. യഹോ​വ​യു​ടെ പരമാ​ധി​കാ​ര​ത്തി​ന്റെ സംസ്ഥാ​പ​ന​വും അവന്റെ നാമ വിശു​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​വു​മാ​ണു സർവ അഖിലാ​ണ്ഡ​ത്തി​ലെ​യും പരമ​പ്ര​ധാന വാദവി​ഷ​യങ്ങൾ. “സകലജാ​തി​ക​ളും അവന്നു ഏതുമി​ല്ലാ​ത്ത​തു​പോ​ലെ ഇരിക്കു​ന്നു” എന്നതി​നോ​ടുള്ള താരത​മ്യ​ത്തിൽ ഈ വാദവി​ഷ​യങ്ങൾ അത്യന്തം വലുതാണ്‌. (യെശ. 40:17) ദൈവ​ഹി​തം അവഗണി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു ജീവി​ക്കാ​നുള്ള ഏതൊരു ശ്രമ​ത്തെ​യും മൗഢ്യ​മാ​യി​വേണം വീക്ഷി​ക്കാൻ.—1 കൊരി. 3:19.

⁸ ചില ഭൗതിക വസ്‌തു​ക്കൾ ആവശ്യ​വും മറ്റു ചിലതു നമ്മുടെ രാജ്യ പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങൾക്ക്‌ ഉപയോ​ഗ​പ്ര​ദ​വു​മാ​യി​രി​ക്കെ ഇവ യഥാർഥ​ത്തിൽ ‘പ്രാധാ​ന്യ​മേ​റിയ കാര്യങ്ങൾ’ അല്ലെന്നു നാം മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു. (ഫിലി. 1:10, NW) ഭൗതിക താത്‌പ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലെ അനുധാ​വനം പരിമി​ത​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​നും ‘കാണാ​നാ​വാത്ത നിത്യ​മായ കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ’ ബുദ്ധി​പൂർവം നമ്മുടെ ഹൃദയത്തെ ഏകാ​ഗ്ര​മാ​ക്കു​ന്ന​തി​നും ശ്രമി​ക്കു​മ്പോൾ നമ്മൾ 1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 6:8-ലെ സാരാം​ശ​ത്തോ​ടു പറ്റിനിൽക്കു​ന്നു.—2 കൊരി. 4:18.

⁹ ദൈവ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു നാം എത്രയ​ധി​കം ചിന്തി​ക്കു​ന്നു​വോ ഭൗതിക വസ്‌തു​ക്ക​ളെ​പ്പ​റ്റി​യുള്ള നമ്മുടെ ഉത്‌കണ്‌ഠ അത്രകണ്ടു കുറഞ്ഞി​രി​ക്കും. ഇപ്പോൾതന്നെ യഹോവ നമുക്കാ​യി ചെയ്‌തി​രി​ക്കുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​യും ഭാവി​യി​ലേക്കു വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്‌തി​രി​ക്കുന്ന മഹത്തായ അനു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളെ​യും കുറിച്ചു ചിന്തി​ക്കു​മ്പോൾ അവൻ നമ്മോട്‌ ആവശ്യ​പ്പെ​ടുന്ന എന്തു ത്യാഗ​വും ചെയ്യാൻ നാം മനസ്സൊ​രു​ക്ക​മു​ള്ള​വ​രാണ്‌. (മർക്കൊ. 10:29, 30) നമ്മുടെ അസ്‌തി​ത്വ​ത്തി​നു​തന്നെ നാം അവനോ​ടു കടപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. അവന്റെ കരുണ​യും സ്‌നേ​ഹ​വു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ നമുക്കി​പ്പോൾ ജീവി​ത​ത്തിൽ എന്തെങ്കി​ലു​മൊ​രു ആസ്വാ​ദ​ന​മോ എന്തെങ്കി​ലു​മൊ​രു ഭാവി​യോ ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ക​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. നമ്മെത്തന്നെ സമർപ്പി​ക്കാൻ നമുക്കു കടപ്പാടു തോന്നു​ന്നു, കാരണം അവന്റെ സേവന​ത്തിൽ നാം ചെയ്യു​ന്ന​തെ​ല്ലാം “നാം ചെയ്യേണ്ട” സംഗതി​ക​ളാണ്‌. (ലൂക്കൊ. 17:10) യഹോ​വ​യ്‌ക്കു തിരികെ നൽകാൻ നമ്മോട്‌ ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തെ​ന്തും നാം “ധാരാ​ള​മാ​യി കൊയ്യും” എന്നറി​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ നൽകുന്നു.—2 കൊരി. 9:6, 7.

¹⁰ മനസ്സൊ​രു​ക്ക​മുള്ള വേലക്കാ​രെ ഇപ്പോൾ ആവശ്യ​മുണ്ട്‌: തുടക്കം മുതലേ ക്രിസ്‌തീയ സഭ തീവ്ര​മായ പ്രവർത്തന ഘട്ടത്തി​ലേർപ്പെട്ടു. പൊ.യു. (പൊതു​യു​ഗം) 70-ലെ ഇസാ​യേ​ലി​ന്റെ നാശത്തി​നു മുമ്പ്‌ നല്ല സാക്ഷ്യം നൽകേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു. ആ സമയത്ത്‌ യേശു​വി​ന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാർ “വചന​ഘോ​ഷ​ണ​ത്തിൽ ശുഷ്‌കാ​ന്തി​പൂണ്ട”വരായി​രു​ന്നു. (പ്രവൃ. 18:5) ത്വരി​ത​ഗ​തി​യി​ലുള്ള വികസനം കൂടുതൽ സുവി​ശേ​ഷ​ക​രെ​യും നിപു​ണ​രായ ഇടയന്മാ​രെ​യും പരിശീ​ലി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തും അവരുടെ സഹായം തേടു​ന്ന​തും ആവശ്യ​മാ​ക്കി​ത്തീർത്തു. ലൗകിക അധികാ​രി​ക​ളു​മാ​യി ഇടപെട്ടു പരിച​യ​മുള്ള പുരു​ഷ​ന്മാ​രു​ടെ​യും ഭൗതിക വസ്‌തു​ക്കൾ ശേഖരി​ച്ചു വെച്ചു വിതരണം ചെയ്യു​ന്ന​തി​ന്റെ മേൽനോ​ട്ടം വഹിക്കാൻപ​റ്റിയ പുരു​ഷൻമാ​രു​ടെ​യും ആവശ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. (പ്രവൃ. 6:1-6; എഫെ. 4:11) ഏതാനും​പേർ മുൻനി​ര​യിൽനി​ന്നു​കൊ​ണ്ടു പ്രവർത്തി​ച്ചെ​ന്നു​വ​രി​കി​ലും മിക്കവ​രും പിന്നണി​യിൽത്ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. എങ്കിലും, അവരെ​ല്ലാം ജോലി​ചെ​യ്‌തു​തീർക്കു​ന്ന​തി​നു മുഴു ഹൃദയ​ത്തോ​ടെ ‘കഠിന ശ്രമം ചെലുത്തി’.—ലൂക്കൊ. 13:24.

¹¹ അതേത്തു​ടർന്നുള്ള അനേക നൂറ്റാ​ണ്ടു​ക​ളിൽ ലോക​വ്യാ​പ​ക​മായ തോതിൽ ചുറു​ചു​റു​ക്കോ​ടെ​യുള്ള പ്രവർത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ ആവശ്യം താരത​മ്യേന ഇല്ലായി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും 1914-ൽ യേശു രാജ്യാ​ധി​കാ​ര​ത്തിൽ വന്നപ്പോൾ രാജ്യ പ്രവർത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ ഒരു വലിയ പുനഃ​പ്ര​വർത്തനം തുടങ്ങു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. ആഗോ​ള​വ്യാ​പ​ക​മാ​യി സകല ദേശങ്ങ​ളി​ലും​നി​ന്നു മനസ്സൊ​രു​ക്ക​മുള്ള ദശലക്ഷ​ക്ക​ണ​ക്കി​നാ​ളു​ക​ളു​ടെ സഹായം വേണ്ടി​വ​രു​മാറ്‌ രാജ്യ​താ​ത്‌പ​ര്യ​ങ്ങൾക്കാ​യുള്ള വേലക്കാ​രു​ടെ ആവശ്യം ഇത്രയ​ധി​ക​മു​ണ്ടാ​കു​മെന്ന്‌ ആദ്യം ആരും​തന്നെ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞില്ല.

¹² ഇന്നു സ്ഥാപനം നമ്മുടെ വിഭവ​ങ്ങ​ളു​ടെ പരമാ​വധി ഉപയോ​ഗി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടുള്ള വിവി​ധ​തരം പദ്ധതി​ക​ളിൽ ആഴമായി ഏർപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌. രാജ്യ പ്രവർത്തനം വലിയ തോതിൽ മുന്നേ​റു​ക​യാണ്‌. നമ്മൾ ജീവി​ക്കുന്ന കാലത്തി​ന്റെ അടിയ​ന്തി​രത കഠിനാ​ധ്വാ​നം ചെയ്യു​ന്ന​തി​നും ഈ വേല നിർവ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തി​നു നമ്മുടെ പക്കലുള്ള സകല വിഭവ​ങ്ങ​ളും ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നും നമ്മെ പ്രേരി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. മുഴു ദുഷ്ടവ്യ​വ​സ്ഥി​തി​യു​ടെ​യും അന്ത്യം സമീപി​ച്ചി​രി​ക്കവേ വരാൻ പോകുന്ന നാളു​ക​ളിൽ ഇതിലും കൂടു​ത​ലായ പ്രവർത്ത​നങ്ങൾ നാം പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു. അടിയ​ന്തി​ര​മായ കൂട്ടി​ച്ചേർക്കൽ വേലക്കാ​യി സ്വമന​സ്സാ​ലെ സമർപ്പി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ യഹോ​വ​യു​ടെ ഓരോ സമർപ്പിത ദാസ​നോ​ടും ആഹ്വാനം ചെയ്‌തി​രി​ക്കു​ന്നു.

¹³ എന്തു ചെയ്യേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌? ‘കർത്താ​വി​ന്റെ വേലയിൽ ധാരാളം ചെയ്യാ​നുണ്ട്‌’ എന്നു വാസ്‌ത​വ​മാ​യും പറയാൻ കഴിയും. (1 കൊരി. 15:58) അനേക പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലും വിളവു പാകമാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു, എന്നാൽ വേലക്കാർ ചുരു​ക്ക​മാണ്‌. നമ്മുടെ പ്രദേ​ശത്തു സമഗ്ര​മാ​യി സാക്ഷീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പുറമേ ആവശ്യം കൂടു​ത​ലു​ള്ളി​ടത്തു സേവി​ക്കു​ന്ന​തി​ലുള്ള വെല്ലു​വി​ളി​യെ നേരി​ടു​ന്ന​തി​നും നാം ക്ഷണിക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.

¹⁴ ലോക​ത്തി​ന്റെ എല്ലാഭാ​ഗ​ത്തു​നി​ന്നു​മുള്ള സാക്ഷികൾ മറ്റു പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങൾക്കാ​യി സ്വമന​സ്സാ​ലെ തങ്ങളെ അർപ്പി​ക്കു​ന്നതു കാണു​ന്നതു പ്രശം​സ​നീ​യ​മാണ്‌. ആരാധനാ സ്ഥലങ്ങളു​ടെ നിർമാ​ണ​ത്തിൽ സ്വമേ​ധയാ പങ്കെടു​ക്കുക, കൺ​വെൻ​ഷൻ സ്ഥലങ്ങളിൽ സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ക്കുക, വിപത്തു​ക​ളു​ണ്ടാ​കു​മ്പോൾ ദുരി​താ​ശ്വാ​സ പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങൾക്കാ​യി സഹായം നൽകുക എന്നു തുടങ്ങി ക്രമമായ അടിസ്ഥാ​ന​ത്തിൽ പ്രാ​ദേ​ശിക രാജ്യ​ഹാൾ വൃത്തി​യാ​ക്കുക എന്നതു​വരെ ഇതിൽ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. അവസാനം പറഞ്ഞ സംഗതി​യോ​ടുള്ള ബന്ധത്തിൽ ഓരോ യോഗ​ത്തി​നു ശേഷവും രാജ്യ​ഹാൾ വൃത്തി​യും ക്രമവു​മുള്ള നിലയി​ലാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന്‌ ഉറപ്പു​വ​രു​ത്തേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. തരംതാ​ണ​തെന്നു കരുതുന്ന വേലകൾ ചെയ്‌തു പൂർത്തി​യാ​ക്കു​ന്നത്‌ ലൂക്കൊസ്‌ 16:10-ൽ കൊടു​ത്തി​രി​ക്കുന്ന യേശു​വി​ന്റെ വാക്കുകൾ കൃത്യ​മാ​യി ഗ്രഹി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു​വെന്നു പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു: “അത്യല്‌പ​ത്തിൽ വിശ്വ​സ്‌ത​നാ​യവൻ അധിക​ത്തി​ലും വിശ്വ​സ്‌തനാ”ണ്‌. “അത്യല്‌പ​ത്തിൽ നീതി​കെ​ട്ടവൻ അധിക​ത്തി​ലും നീതി​കെ​ട്ടവൻ.”

◼ സഭയുടെ പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങൾക്കു പിന്തു​ണ​നൽകൽ: ഓരോ സഭയും ലോക​വ്യാ​പ​ക​മായ സ്ഥാപന​ത്തി​ന്റെ ഭാഗമാ​യി​ട്ടു പ്രവർത്തി​ക്കു​ക​യും “വിശ്വ​സ്‌ത​നും വിവേ​കി​യു​മായ ദാസ”നിൽനി​ന്നു മാർഗ​നിർദേശം കൈപ്പ​റ്റു​ക​യും ചെയ്യു​മ്പോൾതന്നെ അത്‌ ഓരോ രാജ്യ​പ്ര​സാ​ധ​ക​നെ​ക്കൊണ്ട്‌ ഉളവാ​യി​ട്ടു​ള്ള​താണ്‌. (മത്താ. 24:45) അതിന്റെ നേട്ടങ്ങൾ കൂടു​ത​ലാ​യും, ഓരോ സാക്ഷി​യും എത്ര​ത്തോ​ളം ചെയ്യാൻ മനസ്സൊ​രു​ക്ക​മു​ള്ള​വ​നാ​ണെ​ന്നും പ്രാപ്‌ത​നാ​ണെ​ന്നു​മു​ള്ള​തി​നെ ആശ്രയി​ച്ചാ​ണി​രി​ക്കു​ന്നത്‌. സഭയുടെ പ്രദേ​ശത്തു സുവാർത്ത പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും പുതിയ ശിഷ്യരെ ഉളവാ​ക്കു​ന്ന​തി​ലും അവരെ ആത്മീയ​മാ​യി ബലപ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​ലും സഭ ശ്രദ്ധ​കേ​ന്ദ്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു. നമു​ക്കോ​രോ​രു​ത്തർക്കും ഈ വേലയ്‌ക്കു സംഭാവന ചെയ്യാ​വു​ന്ന​താണ്‌. വ്യക്തി​പ​ര​മായ പഠനം, യോഗ​ങ്ങ​ളിൽ അർഥവ​ത്തായ പങ്കുപറ്റൽ, സഭയ്‌ക്കു​ള്ളിൽത്തന്നെ മറ്റുള്ള​വർക്കു സഹായ​ക​മാ​യി​രി​ക്കൽ എന്നീ കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ നമുക്കു ലാക്കുകൾ വയ്‌ക്കാൻ കഴിയും. ഈ പ്രവർത്ത​നങ്ങൾ നമ്മുടെ മനസ്സൊ​രു​ക്കം പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു നമുക്ക്‌ അനേകം അവസരങ്ങൾ പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു.

◼ മേൽവി​ചാ​രക സ്ഥാനങ്ങ​ളിൽ നേതൃ​ത്വം വഹിക്കു​ന്നു: യഹോവ ഓരോ സഭയു​ടെ​യും മേൽനോ​ട്ടം അതിന്റെ നിയമിത മൂപ്പൻമാ​രെ ഏൽപ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. (പ്രവൃ. 20:28) ഈ പദവി​ക്കു​തക്ക യോഗ്യത നേടാൻ എത്തിപ്പി​ടി​ച്ച​വ​രാണ്‌ ഈ പുരു​ഷൻമാർ. (1 തിമൊ. 3:1) സഭയിൽ കൂടു​ത​ലായ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​ങ്ങൾക്കു​വേണ്ട യോഗ്യ​ത​നേ​ടു​ന്ന​തി​നു വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ ഓരോ സഹോ​ദ​ര​നും എന്തെങ്കി​ലും കഴിവു​ണ്ടാ​കും. സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രി​ല​നേ​ക​രും ആത്മീയ​മാ​യി വളരു​ക​യാണ്‌, സഭാ മൂപ്പന്മാ​രു​ടെ മാർഗ​ദർശ​ന​ത്തി​ലും സ്‌നേ​ഹ​പു​ര​സ്സ​ര​മായ സഹായ​ത്തി​ലും അവർ വളരേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. ഈ പുരു​ഷ​ന്മാർ ബൈബി​ളി​ന്റെ​യും നമ്മുടെ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ഉത്സാഹ​മുള്ള പഠിതാ​ക്ക​ളാ​യി​രി​ക്കണം. ആത്മാവി​നാൽ നിയമി​ത​രായ മൂപ്പന്മാർക്കു കീഴ്‌പെ​ടു​ക​യും അവരുടെ വിശ്വാ​സം അനുക​രി​ക്കു​ക​യും മേൽവി​ചാ​ര​ക​ന്മാർക്കു​വേണ്ട ഗുണങ്ങൾ നട്ടുവ​ളർത്തു​ക​യും ചെയ്‌തു​കൊണ്ട്‌ അവർക്കു മനസ്സൊ​രു​ക്കം പ്രകടി​പ്പി​ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌.—എബ്രാ. 13:7, 17.

◼ മുഴു​സ​മ​യ​വേല ഏറ്റെടു​ക്കൽ: സഭയുടെ പ്രഥമ ചുമതല സുവാർത്ത പ്രസം​ഗി​ക്കു​ക​യാണ്‌. (മത്താ. 24:14) തീക്ഷ്‌ണ​രാ​യവർ പയനി​യർമാ​രാ​യി പേർ ചാർത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു തങ്ങളുടെ ശ്രമം തീവ്ര​മാ​ക്കു​മ്പോൾ അത്‌ എന്തൊ​ര​നു​ഗ്ര​ഹ​മാണ്‌! തങ്ങളുടെ വ്യക്തി​പ​ര​മായ ജീവി​ത​ത്തിൽ മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തു​ന്നതു മിക്ക​പ്പോ​ഴും ഇതിൽ ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു. സേവന​ത്തി​ന്റെ ഈ പ്രത്യേക രംഗത്തു തുടരു​ന്ന​തിന്‌ അവർക്കു കൂടു​ത​ലായ പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ട​ലു​കൾ ആവശ്യ​മാ​യി വന്നേക്കാം. എന്നാൽ ഒന്നോ രണ്ടോ വർഷത്തി​നു​ശേഷം താത്‌കാ​ലി​ക​മായ നിരു​ത്സാ​ഹം മൂലം ഈ വേല ഉപേക്ഷി​ക്കാ​തെ ഇതിൽ പിടി​ച്ചു​നിൽക്കു​ന്നവർ യഹോ​വ​യു​ടെ സമൃദ്ധ​മായ അനു​ഗ്രഹം അനുഭ​വി​ച്ച​റി​യു​മെ​ന്നതു തീർച്ച​യാണ്‌. വാക്കു​ക​ളാ​ലോ പ്രവൃ​ത്തി​ക​ളാ​ലോ പ്രോ​ത്സാ​ഹനം നൽകി​ക്കൊ​ണ്ടു സ്‌നേ​ഹ​മുള്ള മൂപ്പന്മാർക്കും പക്വമ​തി​ക​ളായ മറ്റുള്ള​വർക്കും പയനി​യർമാ​രു​ടെ വിജയ​ത്തി​നാ​യി സംഭാവന ചെയ്യാം. സ്‌കൂൾ വിദ്യാ​ഭ്യാ​സം കഴിഞ്ഞ ഉടനെ നേരിട്ടു പയനി​യ​റി​ങ്ങിന്‌ ഇറങ്ങി​ത്തി​രി​ക്കുന്ന യുവജ​നങ്ങൾ എത്ര നല്ല ഒരു ആത്മാവാ​ണു പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നത്‌! തങ്ങളുടെ ലൗകിക ബാധ്യ​തകൾ കുറയുന്ന ഉടനെ നിരന്തര പയനി​യർമാ​രാ​യി പേർചാർത്തുന്ന പ്രായ​പൂർത്തി​യാ​യ​വ​രു​ടെ കാര്യ​ത്തി​ലും വാസ്‌തവം ഇതു തന്നെ. യഹോവ കൂട്ടി​ച്ചേർക്കൽ വേല ത്വരി​ത​പ്പെ​ടു​ത്തവേ ഒരു സമർപ്പിത ക്രിസ്‌ത്യാ​നി ഇവ്വണ്ണം സഹകരി​ക്കു​മ്പോൾ അത്‌ അയാൾക്ക്‌ എത്ര സംതൃ​പ്‌തി കൈവ​രു​ത്തു​ന്നു!—യെശ. 60:22.

◼ യോഗ​സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളു​ടെ നിർമാ​ണ​ത്തി​ലും കേടു​പാ​ടു തീർക്കു​ന്ന​തി​ലു​മുള്ള പങ്കുപറ്റൽ: അക്ഷരീ​യ​മാ​യി​പ​റ​ഞ്ഞാൽ നൂറു കണക്കിന്‌ ആധുനിക രാജ്യ​ഹാ​ളു​ക​ളും അനേകം സമ്മേളന ഹാളു​ക​ളു​മാ​ണു നിർമി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നത്‌. അതിശ​യ​ക​ര​മെ​ന്നു​പ​റ​യട്ടെ, ആ വേലയു​ടെ ഏറിയ പങ്കും ചെയ്‌തതു തങ്ങളുടെ സമയവും പ്രാപ്‌തി​ക​ളും സ്വമേ​ധയാ നൽകാൻ മനസ്സൊ​രു​ക്കം കാട്ടിയ നമ്മുടെ സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രാണ്‌. (1 ദിന. 28:21) മനസ്സൊ​രു​ക്ക​മുള്ള ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു ജോലി​ക്കാർ ആവശ്യ​മായ എന്തു വേലയും നിർവ​ഹി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഈ സൗകര്യ​ങ്ങൾ നല്ലനി​ല​യിൽ കാത്തു​സൂ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു. (2 ദിന. 34:8) ഈ വേല വിശുദ്ധ സേവന​ത്തി​ന്റെ ഒരു വശമാ​യ​തി​നാൽ സഹായം വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്യു​ന്നവർ സ്വമന​സ്സാ​ലെ​യാണ്‌ അതു ചെയ്യു​ന്നത്‌. തങ്ങളുടെ സേവന​ത്തിന്‌ അവർ കൂലി ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നില്ല, വീടു​തോ​റും പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നോ സഭയിൽ പരസ്യ പ്രസം​ഗങ്ങൾ നടത്തു​ന്ന​തി​നോ സമ്മേളന-കൺ​വെൻ​ഷൻ വേലക​ളിൽ സഹായി​ക്കു​ന്ന​തി​നോ ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നി​ല്ലാ​ത്ത​തു​പോ​ലെ​തന്നെ. യഹോ​വ​യു​ടെ സ്‌തു​തി​ക്കാ​യുള്ള ആരാധനാ സ്ഥലങ്ങൾക്കാ​യി പദ്ധതി ഇടുന്ന​തി​നും നിർമാ​ണം നടത്തു​ന്ന​തി​നും ഈ സ്വമേ​ധയാ സേവകർ തങ്ങളുടെ സേവനം സൗജന്യ​മാ​യി നൽകുന്നു. നിയമ​പ​ര​മായ കടലാ​സു​കൾ പൂർത്തി​യാ​ക്കൽ, കണക്കു രേഖകൾ സൂക്ഷിക്കൽ, സാധനങ്ങൾ വാങ്ങു​ന്ന​തി​നു വാണി​ജ്യ​ബന്ധം സ്ഥാപിക്കൽ, ആവശ്യ​മായ സാധങ്ങൾക്കുള്ള വില കണക്കു​കൂ​ട്ടൽ എന്നിങ്ങനെ പലകാ​ര്യ​ത്തി​ലും അവർ ഉത്സാഹ​പൂർവം സഹായ​മേ​കു​ന്നു. യഹോ​വ​യു​ടെ ഈ വിശ്വസ്‌ത ദാസർ തങ്ങളുടെ സേവന​ത്തിന്‌ ഏതെങ്കി​ലും തരത്തി​ലുള്ള ബിസി​നസ്സ്‌ തുക ഈടാ​ക്കു​ക​യോ നേരി​ട്ടോ പരോ​ക്ഷ​മാ​യോ ഏതെങ്കി​ലും വിധത്തിൽ ഭൗതിക ലാഭം നേടി​യെ​ടു​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ക​യോ ചെയ്യു​ന്നില്ല, കാരണം അവരുടെ സകല കഴിവു​ക​ളും സ്വത്തു​ക്ക​ളും യഹോ​വ​യ്‌ക്കു സമർപ്പി​ച്ചി​രി​ക്ക​യാണ്‌. (1992 മേയ്‌ മാസത്തി​ലെ നമ്മുടെ രാജ്യ ശുശ്രൂ​ഷ​യു​ടെ 4-ാം പേജിലെ 10-ാം ഖണ്ഡിക കാണുക.) ഈ വേലയ്‌ക്ക്‌ “കർത്താ​വി​ന്നു എന്നപോ​ലെ മനസ്സോ​ടെ” വേല​ചെ​യ്യുന്ന ആത്മാർഥ​രായ സേവകർ ആവശ്യ​മാണ്‌.—കൊലൊ. 3:23.

¹⁵ അപ്പോൾപി​ന്നെ യഹോ​വ​യു​ടെ ജനത്തിന്റെ മനസ്സൊ​രു​ക്കത്തെ അനുപ​മ​മാ​ക്കി​ത്തീർക്കു​ന്നത്‌ എന്താണ്‌? അത്‌ നൽകു​ന്ന​തി​നുള്ള മനോ​നി​ല​യാണ്‌. അവരുടെ ഉദാര​മായ നൽകലിൽ പണം അല്ലെങ്കിൽ ഭൗതിക വസ്‌തു​ക്കൾ എന്നിവ​യെ​ക്കാൾ അധികം ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു—അവർ “മനസ്സൊ​രു​ക്ക​ത്തോ​ടെ തങ്ങളെ​ത്തന്നെ വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്യുന്നു.” (സങ്കീ. 110:3, NW) നമ്മുടെ സമർപ്പ​ണ​ത്തി​ന്റെ സത്ത ഇതാണ്‌. നമുക്ക്‌ ഒരു പ്രത്യേക വിധത്തിൽ പ്രതി​ഫലം നൽക​പ്പെ​ടു​ന്നു. മറ്റുള്ളവർ നമ്മൾ ചെയ്യു​ന്നതു വിലമ​തി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ നമ്മൾ “കൂടുതൽ സന്തോഷം” അനുഭ​വി​ക്കു​ക​യും “സമൃദ്ധ​മാ​യി കൊയ്യുക”യും ചെയ്യും. കാരണം അവർ നമുക്കു മടക്കി​ത്ത​രും. (പ്രവൃ. 20:35; 2 കൊരി. 9:6; ലൂക്കൊ. 6:38) നമ്മുടെ ഏറ്റവും വലിയ ദാതാവ്‌ ‘സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ കൊടു​ക്കു​ന്ന​വനെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കുന്ന’ സ്വർഗീയ പിതാ​വായ യഹോ​വ​യാണ്‌. (2 കൊരി. 9:7) അവൻ നമുക്കു നിത്യാ​നു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളോ​ടെ നൂറു​മേനി പ്രതി​ഫ​ലങ്ങൾ നൽകും. (മലാ. 3:10; റോമ. 6:23) തന്മൂലം, യഹോ​വ​യു​ടെ സേവന​ത്തിൽ നിങ്ങൾക്കു പദവികൾ ലഭ്യമാ​ക്കു​മ്പോൾ നിങ്ങൾ മനസ്സൊ​രു​ക്ക​ത്തോ​ടെ സ്വമേ​ധയാ സമർപ്പി​ക്കു​ക​യും “അടിയൻ ഇതാ അടിയനെ അയക്കേ​ണമേ” എന്നു യെശയ്യാ​വി​നെ​പ്പോ​ലെ ഉത്തരം നൽകു​ക​യും ചെയ്യു​മോ?—യെശ. 6:8.