ജീവി​ത​കാ​ലം മുഴുവൻ മഹാനായ ഉപദേ​ഷ്ടാ​വിൽനിന്ന്‌ ഞങ്ങൾ പഠിച്ചു

എന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ മാതൃക

1950-കളുടെ അവസാ​ന​ത്തിൽ എന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ ഇറ്റലി​യിൽനിന്ന്‌ കാനഡ​യി​ലെ സസ്‌കാ​ച്ചി​വ​നി​ലുള്ള കിന്റേ​ഴ്‌സ്‌ലി​യി​ലേക്കു താമസം മാറി. വൈകാ​തെ അവർ സത്യം പഠിക്കു​ക​യും അങ്ങനെ ദൈവ​സേ​വനം ഞങ്ങളുടെ ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ ഒരു പ്രധാന ഭാഗമാ​കു​ക​യും ചെയ്‌തു. കുട്ടി​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ എല്ലാവ​രും കൂടെ ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ ഒരുപാ​ടു സമയം പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്നതു ഞാൻ ഓർക്കു​ന്നു. ഇടയ്‌ക്കൊ​ക്കെ തമാശ​യ്‌ക്കു ഞാൻ ഇങ്ങനെ പറയു​മാ​യി​രു​ന്നു: എനിക്ക്‌ വെറും എട്ടു വയസ്സു​ള്ള​പ്പോൾ ഞാൻ “സഹായ മുൻനി​ര​സേ​വനം” ചെയ്‌തി​ട്ടുണ്ട്‌!

എന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ വളരെ പാവ​പ്പെ​ട്ട​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. എങ്കിലും യഹോ​വ​യ്‌ക്കു​വേണ്ടി ത്യാഗങ്ങൾ ചെയ്യുന്ന കാര്യ​ത്തിൽ അവർ നല്ല മാതൃ​ക​വെച്ചു. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, 1963-ൽ യു.എസ്‌.എ.-യിലെ കാലി​ഫോർണി​യ​യി​ലുള്ള പാസ​ഡെ​ന​യിൽവെച്ച്‌ ഒരു അന്താരാ​ഷ്‌ട്ര കൺ​വെൻ​ഷൻ നടക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അതിൽ പങ്കെടു​ക്കാ​നുള്ള പണം കണ്ടെത്താൻ തങ്ങൾക്കുള്ള ഒരുപാ​ടു സാധനങ്ങൾ അവർ വിറ്റു. ഇനി 1972-ൽ ഇറ്റാലി​യൻ ഭാഷ സംസാ​രി​ക്കു​ന്ന​വരെ സഹായി​ക്കാൻ ഏകദേശം 1000 കിലോ​മീ​റ്റർ ദൂരെ​യുള്ള, കാനഡ​യി​ലെ ബ്രിട്ടീഷ്‌ കൊളം​ബി​യ​യി​ലുള്ള ട്രെയിൽ എന്ന സ്ഥലത്തേക്കു ഞങ്ങൾ താമസം മാറി. ഡാഡിക്ക്‌ ഒരു വലിയ കട വൃത്തി​യാ​ക്കു​ക​യും പരിപാ​ലി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്ന ജോലി​യാണ്‌ ഉണ്ടായി​രു​ന്നത്‌. ജോലി​ക്ക​യ​റ്റ​ത്തി​നു സാധ്യ​തകൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ആത്മീയ​കാ​ര്യ​ങ്ങൾ കൂടുതൽ ചെയ്യാൻവേണ്ടി അദ്ദേഹം അതെല്ലാം വേണ്ടെ​ന്നു​വെച്ചു.

ഞങ്ങൾ നാലു മക്കൾക്കും​വേണ്ടി മാതാ​പി​താ​ക്കൾവെച്ച ആ നല്ല മാതൃക ഞാൻ ഒരിക്ക​ലും മറക്കില്ല. ദൈവ​സേ​വ​ന​ത്തി​ലുള്ള എന്റെ പരിശീ​ലനം തുടങ്ങി​യത്‌ അവി​ടെ​യാണ്‌. ജീവി​ത​ത്തിൽ എന്നും ഓർക്കുന്ന ഒരു പാഠം ഞാൻ അവരിൽനിന്ന്‌ പഠിച്ചു: ഞാൻ ദൈവ​രാ​ജ്യം ഒന്നാമ​തു​വെ​ച്ചാൽ യഹോവ എന്നെ നോക്കി​ക്കൊ​ള്ളും.—മത്താ. 6:33.

മുഴു​സ​മ​യ​സേ​വ​ന​ത്തി​ന്റെ തുടക്കം

1980-ൽ, നല്ല ആത്മീയ​ല​ക്ഷ്യ​ങ്ങ​ളുള്ള സുന്ദരി​യായ ഡെബിയെ ഞാൻ വിവാഹം കഴിച്ചു. മുഴു​സ​മ​യ​സേ​വനം ചെയ്യാ​നാ​യി​രു​ന്നു ഞങ്ങളുടെ ആഗ്രഹം. അതു​കൊണ്ട്‌ കല്യാണം കഴിഞ്ഞ്‌ മൂന്നു മാസത്തി​നു ശേഷം ഡെബി മുൻനി​ര​സേ​വനം തുടങ്ങി. ഒരു വർഷമാ​യ​പ്പോൾ ആവശ്യം അധിക​മുള്ള ചെറി​യൊ​രു സഭയി​ലേക്കു ഞങ്ങൾ മാറി. അവിടെ ചെന്ന്‌ ഞാനും മുൻനി​ര​സേ​വനം തുടങ്ങി.

ഇടയ്‌ക്ക്‌ ഒരു സമയത്ത്‌ ഞങ്ങൾക്ക്‌ അൽപ്പം നിരു​ത്സാ​ഹം തോന്നി. ആ സഭയിൽനിന്ന്‌ മാറി​യാ​ലോ എന്നു ചിന്തിച്ചു. എന്നാൽ ആദ്യം സർക്കിട്ട്‌ മേൽവി​ചാ​ര​ക​നോട്‌ അതെക്കു​റിച്ച്‌ സംസാ​രി​ച്ചു. അദ്ദേഹം സ്‌നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ, എന്നാൽ സത്യസ​ന്ധ​മാ​യി ഞങ്ങളോട്‌ ഒരു കാര്യം തുറന്നു​പ​റഞ്ഞു: “ഒരു പരിധി​വരെ പ്രശ്‌ന​ത്തി​ന്റെ കാരണം നിങ്ങൾത്തന്നെ ചിന്തി​ക്കുന്ന രീതി​യാണ്‌. മോശം വശങ്ങളിൽ മാത്ര​മാ​ണു നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധി​ക്കു​ന്നത്‌. നല്ല വശങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ ശ്രമി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക്‌ അതു കണ്ടെത്താൻ പറ്റും.” ഞങ്ങൾക്കു ശരിക്കും വേണ്ട ഒരു ഉപദേ​ശ​മാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. (സങ്കീ. 141:5) ഉടനെ​തന്നെ ഞങ്ങൾ അതിന​നു​സ​രിച്ച്‌ പ്രവർത്തി​ക്കാൻതു​ടങ്ങി. സഹോ​ദരൻ പറഞ്ഞതു സത്യമാ​യി​രു​ന്നു. ഒരുപാ​ടു നല്ല കാര്യങ്ങൾ ഞങ്ങൾ കണ്ടെത്തി. സഭയിൽ യഹോ​വയെ കൂടുതൽ സേവി​ക്കാൻ ആഗ്രഹി​ക്കുന്ന ഒരുപാ​ടു പേരു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു; ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രും വിശ്വാ​സ​ത്തിൽ അല്ലാത്ത ഇണകളു​ള്ള​വ​രും ഒക്കെ. ആ അനുഭ​വ​ത്തി​ലൂ​ടെ ശക്തമാ​യൊ​രു പാഠം ഞങ്ങൾ പഠിച്ചു: ബുദ്ധി​മു​ട്ടുള്ള സാഹച​ര്യ​ങ്ങൾ ഉണ്ടാകു​മ്പോൾ യഹോവ കാര്യങ്ങൾ നേരെ​യാ​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി കാത്തി​രി​ക്കു​ക​യും നല്ല വശങ്ങളിൽ ശ്രദ്ധി​ക്കു​ക​യും വേണം. (മീഖ 7:7) ഞങ്ങൾക്കു സന്തോഷം തിരി​ച്ചു​കി​ട്ടി; കാര്യ​ങ്ങ​ളും മെച്ച​പ്പെട്ടു.

ഞങ്ങളുടെ ആദ്യത്തെ മുൻനി​ര​സേവന സ്‌കൂൾ അധ്യാ​പകർ മറ്റു രാജ്യ​ങ്ങ​ളിൽ സേവി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. അവർ അവിടത്തെ ചിത്രങ്ങൾ കാണി​ക്കു​ക​യും അവർക്കു​ണ്ടായ വെല്ലു​വി​ളി​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചും കിട്ടിയ അനു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചും ഞങ്ങളോ​ടു പറയു​ക​യും ചെയ്‌തു. മിഷന​റി​മാ​രാ​യി സേവി​ക്കാ​നുള്ള ആഗ്രഹ​ത്തി​നു തിരി​കൊ​ളു​ത്തി​യത്‌ അതാണ്‌. അങ്ങനെ അതു ഞങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യമാ​യി മാറി.

ആ ജീവിതം രുചി​ച്ച​റി​യാൻവേണ്ടി 1984-ൽ ഞങ്ങൾ, ബ്രിട്ടീഷ്‌ കൊളം​ബി​യ​യിൽനിന്ന്‌ 4000-ത്തിലധി​കം കിലോ​മീ​റ്റർ അകലെ​യുള്ള ക്യു​ബെ​ക്കി​ലേക്കു മാറി. ഫ്രഞ്ചാ​യി​രു​ന്നു ഭാഷ. ആ ഭാഷയും സംസ്‌കാ​ര​വും ഞങ്ങൾക്കു തീർത്തും പുതി​യ​താ​യി​രു​ന്നു. മറ്റൊരു പ്രശ്‌നം, കയ്യിൽ അധികം പണമി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു എന്നതാണ്‌. ഒരു കൃഷി​ക്കാ​രൻ തന്റെ കൃഷി​യി​ട​ത്തിൽ മിച്ചം​വ​രുന്ന ഉരുള​ക്കി​ഴ​ങ്ങു​കൾ പെറു​ക്കി​യെ​ടു​ത്തു​കൊ​ള്ളാൻ ഞങ്ങളോ​ടു പറഞ്ഞു. ഒരു സമയത്ത്‌ അതു മാത്രമേ ഞങ്ങൾക്കു കഴിക്കാൻ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ! ഉരുള​ക്കി​ഴ​ങ്ങു​കൊണ്ട്‌ പലപല വിഭവങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കു​ന്ന​തിൽ മിടു​ക്കി​യാ​യി​രു​ന്നു ഡെബി. പല ബുദ്ധി​മു​ട്ടു​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ പിടി​ച്ചു​നിൽക്കാൻ ഞങ്ങൾ ശ്രമിച്ചു. യഹോവ ഞങ്ങൾക്കു​വേണ്ടി കരുതു​ന്നതു ഞങ്ങൾക്കു മനസ്സി​ലാ​കു​ന്നും ഉണ്ടായി​രു​ന്നു.—സങ്കീ. 64:10.

ഒരു ദിവസം ഒട്ടും പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കാ​തെ ഒരു ഫോൺ കോൾ വന്നു. കാനഡ ബഥേലിൽ സേവി​ക്കാ​നുള്ള ക്ഷണമാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. ഗിലെ​യാദ്‌ സ്‌കൂ​ളിന്‌ അപേക്ഷ കൊടു​ത്തി​രു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ സന്തോ​ഷ​വും നിരാ​ശ​യും ഇടകലർന്ന ഒരു വികാ​ര​മാ​ണു ഞങ്ങൾക്കു തോന്നി​യത്‌; എങ്കിലും ആ ക്ഷണം സ്വീക​രി​ച്ചു. അവി​ടെ​യെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ ബ്രാഞ്ച്‌ കമ്മിറ്റി അംഗമായ കെന്നത്ത്‌ ലിറ്റിൽ സഹോ​ദ​ര​നോ​ടു ചോദി​ച്ചു, “ഞങ്ങൾ ഗിലെ​യാ​ദിന്‌ അപേക്ഷി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌. അതിന്റെ കാര്യ​മോ?” സഹോ​ദരൻ പറഞ്ഞു, “ആദ്യം അതു വരട്ടെ, നമുക്ക്‌ അപ്പോ നോക്കാം.”

ഒരാഴ്‌ച കഴിഞ്ഞ്‌ അതുതന്നെ സംഭവി​ച്ചു. ഞങ്ങൾക്കു ഗിലെ​യാ​ദി​ലേക്കു ക്ഷണം കിട്ടി. ഇപ്പോൾ ഒരു തീരു​മാ​ന​മെ​ടു​ക്കണം. ലിറ്റിൽ സഹോ​ദരൻ പറഞ്ഞു: “നിങ്ങൾ ഏതു തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്താ​ലും ഇടയ്‌ക്കൊ​ക്കെ നിങ്ങൾക്കു തോന്നി​യേ​ക്കാം, മറ്റേതു തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്താൽ മതിയാ​യി​രു​ന്നെന്ന്‌. പക്ഷേ ഒരു നിയമ​ന​വും മറ്റൊ​ന്നി​നെ​ക്കാൾ മികച്ചതല്ല; യഹോ​വ​യ്‌ക്കു രണ്ടി​നെ​യും അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്കാ​നാ​കും.” അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ ഗിലെ​യാ​ദി​ലേ​ക്കുള്ള ക്ഷണം സ്വീക​രി​ച്ചു. ലിറ്റിൽ സഹോ​ദരൻ പറഞ്ഞ ആ വാക്കുകൾ എത്ര സത്യമാ​ണെന്ന്‌ ഈ വർഷങ്ങ​ളി​ലു​ട​നീ​ളം ഞങ്ങൾ മനസ്സി​ലാ​ക്കി. ദൈവ​സേ​വ​ന​ത്തിൽ ഏതു നിയമനം തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കണം എന്നു സംശയിച്ച്‌ നിൽക്കു​ന്ന​വ​രോട്‌ സഹോ​ദ​രന്റെ ആ വാക്കുകൾ ഞങ്ങൾ പറയാ​റുണ്ട്‌.

മിഷന​റി​മാ​രാ​യുള്ള ജീവിതം

1987 ഏപ്രി​ലിൽ ന്യൂ​യോർക്കി​ലെ ബ്രൂക്‌ലി​നിൽവെച്ച്‌ നടന്ന 83-ാമത്തെ ഗിലെ​യാദ്‌ ക്ലാസിൽ പങ്കെടു​ക്കാൻ ഞങ്ങൾ ആവേശ​ത്തോ​ടെ പോയി. മൊത്തം 24 വിദ്യാർഥി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. യുലി​സ്സസ്‌ ഗ്ലാസ്‌ സഹോ​ദ​ര​നും ജാക്ക്‌ റെഡ്‌ഫോർഡ്‌ സഹോ​ദ​ര​നും ആയിരു​ന്നു പ്രധാന അധ്യാ​പകർ. അഞ്ചു മാസം പറന്നു​പോ​യി. 1987 സെപ്‌റ്റം​ബർ 6-ന്‌ ഞങ്ങൾ ബിരുദം നേടി. ജോൺ ഗുഡ്‌ സഹോ​ദ​ര​നോ​ടും മേരി സഹോ​ദ​രി​യോ​ടും ഒപ്പം ഹെയ്‌റ്റി​യി​ലേ​ക്കാ​യി​രു​ന്നു നിയമനം.

1962-ൽ ഹെയ്‌റ്റി​യി​ലു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന മിഷന​റി​മാ​രിൽ അവസാ​നത്തെ ആളെയും ആ രാജ്യ​ത്തു​നിന്ന്‌ നാട്‌ കടത്തി​യി​രു​ന്നു. അതിനു​ശേഷം അവി​ടേക്കു മിഷന​റി​മാ​രെ അയച്ചി​രു​ന്നില്ല. ബിരുദം കിട്ടി മൂന്ന്‌ ആഴ്‌ച കഴിഞ്ഞ്‌ ഞങ്ങൾ ഹെയ്‌റ്റി​യി​ലുള്ള ഒരു ചെറിയ സഭയോ​ടൊ​പ്പം സേവി​ക്കാൻതു​ടങ്ങി. ഉൾപ്ര​ദേ​ശ​ത്താ​യി​രുന്ന ആ സഭയിൽ വെറും 35 പ്രചാ​ര​കരേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. ഞങ്ങൾ ചെറു​പ്പ​മാ​യി​രു​ന്നു; അനുഭ​വ​പ​രി​ച​യ​വും കുറവാ​യി​രു​ന്നു. അവിടത്തെ മിഷനറി ഹോമിൽ ഞാനും ഡെബി​യും മാത്രമേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. വളരെ പാവ​പ്പെ​ട്ട​വ​രാ​യി​രു​ന്നു ഹെയ്‌റ്റി​യി​ലെ ആളുകൾ; പലർക്കും വായി​ക്കാൻപോ​ലും അറിയില്ല. മിഷനറി ജീവി​ത​ത്തി​ലെ ആ ആദ്യ നാളു​ക​ളിൽ ഞങ്ങൾക്ക്‌ ആഭ്യന്ത​ര​ക​ലാ​പ​വും, ഭരണം അട്ടിമ​റി​ക്കാ​നുള്ള ശ്രമങ്ങ​ളും, പ്രതി​ഷേ​ധ​പ്ര​ക​ട​ന​ങ്ങ​ളും, ചുഴലി​ക്കാ​റ്റും ഒക്കെ നേരി​ടേ​ണ്ടി​വന്നു.

ധൈര്യ​വും സന്തോ​ഷ​വും ഉള്ള അവിടത്തെ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളിൽനിന്ന്‌ ഞങ്ങൾ ഒരുപാ​ടു കാര്യങ്ങൾ പഠിച്ചു. പല പ്രശ്‌നങ്ങൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അവർ യഹോ​വ​യെ​യും ശുശ്രൂ​ഷ​യെ​യും വളരെ​യ​ധി​കം സ്‌നേ​ഹി​ച്ചു. നല്ല പ്രായ​മുള്ള ഒരു സഹോ​ദരി ഉണ്ടായി​രു​ന്നു അവിടെ. സഹോ​ദ​രി​ക്കു വായി​ക്കാൻ അറിയി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും 150-ഓളം ബൈബിൾവാ​ക്യ​ങ്ങൾ കാണാ​പ്പാ​ഠ​മാ​യി​രു​ന്നു! ഹെയ്‌റ്റി​യി​ലെ ആളുകൾ നേരി​ടുന്ന പ്രശ്‌നങ്ങൾ കണ്ടപ്പോൾ ദൈവ​രാ​ജ്യം മാത്ര​മാണ്‌ ഏക പരിഹാ​ര​മെന്ന്‌ അവരോ​ടു പറയാൻ ഞങ്ങൾക്കു കൂടുതൽ ആഗ്രഹം തോന്നി. ഞങ്ങൾ ആദ്യം ബൈബിൾ പഠിപ്പി​ച്ച​വ​രിൽ ചിലർ പുരോ​ഗ​മിച്ച്‌ മുൻനി​ര​സേ​വ​ക​രും പ്രത്യേക മുൻനി​ര​സേ​വ​ക​രും മൂപ്പന്മാ​രും ആയി പിന്നീട്‌ സേവി​ക്കു​ന്നതു കണ്ടപ്പോൾ ഒരുപാട്‌ സന്തോഷം തോന്നി.

ഹെയ്‌റ്റി​യി​ലാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ മോർമോൺ സഭയിലെ ഒരു യുവമി​ഷ​ന​റി​യെ ഞാൻ പരിച​യ​പ്പെട്ടു. ട്രെവർ എന്നായി​രു​ന്നു പേര്‌. ഞങ്ങൾക്ക്‌ ആ വ്യക്തി​യു​മാ​യി പല ബൈബിൾ ചർച്ചകൾ നടത്താ​നാ​യി. വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം പെട്ടെ​ന്നൊ​രു ദിവസം അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ഒരു കത്തു കിട്ടി. അതിൽ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞി​രു​ന്നു: “അടുത്ത സമ്മേള​ന​ത്തിൽ ഞാൻ സ്‌നാ​ന​പ്പെ​ടാൻ പോകു​ക​യാണ്‌. എനിക്കു ഹെയ്‌റ്റി​യി​ലേക്കു തിരിച്ച്‌ പോയിട്ട്‌ അവിടെ മോർമോൺ മിഷന​റി​യാ​യി പ്രവർത്തി​ച്ചി​രുന്ന അതേ സ്ഥലത്ത്‌ ഒരു പ്രത്യേക മുൻനി​ര​സേ​വ​ക​നാ​യി സേവി​ക്കണം, അതാണ്‌ എന്റെ ആഗ്രഹം.” ട്രെവർ അങ്ങനെ​തന്നെ ചെയ്‌തു. അദ്ദേഹം ഭാര്യ​യോ​ടൊ​പ്പം വർഷങ്ങ​ളോ​ളം ഹെയ്‌റ്റി​യിൽ സേവിച്ചു.

യൂറോ​പ്പി​ലേ​ക്കും പിന്നെ ആഫ്രി​ക്ക​യി​ലേ​ക്കും

ഞങ്ങളെ യൂറോ​പ്പി​ന്റെ ഒരു ഭാഗത്ത്‌ സേവി​ക്കാൻ നിയമി​ച്ചു. അവിടെ നമ്മുടെ പ്രവർത്ത​ന​ത്തിൻമേ​ലുള്ള നിയ​ന്ത്രണം കുറഞ്ഞു​വ​രു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. 1992-ൽ ഞങ്ങൾ സ്ലോ​വേ​നി​യ​യി​ലെ ല്യൂബി​യാ​ന​യിൽ എത്തി. ഇറ്റലി​യി​ലേക്കു മാറു​ന്ന​തി​നു മുമ്പ്‌ എന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ വളർന്നത്‌ അതിന്‌ അടുത്താ​യി​രു​ന്നു. മുമ്പത്തെ യുഗോ​സ്ലാ​വി​യ​യു​ടെ ഭാഗമായ പല പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലും അപ്പോ​ഴും യുദ്ധം നടക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഈ പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലെ നമ്മുടെ പ്രവർത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ മേൽനോ​ട്ടം നടത്തി​യി​രു​ന്നത്‌, ഓസ്‌ട്രി​യ​യി​ലെ വിയന്ന​യി​ലുള്ള ബ്രാഞ്ചും ക്രൊ​യേ​ഷ്യ​യി​ലെ സാ​ഗ്രെ​ബി​ലും സെർബി​യ​യി​ലെ ബെൽഗ്ര​ഡി​ലും ഉള്ള നമ്മുടെ ഓഫീ​സു​ക​ളും ചേർന്നാണ്‌. എന്നാൽ, യുഗോ​സ്ലാ​വി​യ​യിൽനിന്ന്‌ സ്വാത​ന്ത്ര്യം നേടിയ ഓരോ രാജ്യ​ത്തും ഇപ്പോൾ സ്വന്തം ബ്രാഞ്ച്‌ വരാൻപോ​കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

അതു​കൊണ്ട്‌ ഞങ്ങൾക്കു പുതിയ ഭാഷയും സംസ്‌കാ​ര​വും ഒക്കെ വീണ്ടും പഠി​ക്കേ​ണ്ടി​വന്നു. അവി​ടെ​യുള്ള ആളുകൾ പറയു​മാ​യി​രു​ന്നു: “യെഷക്‌ എ ടെഷക്‌.” അർഥം: “ഈ ഭാഷ ബുദ്ധി​മു​ട്ടാണ്‌.” അതു ശരിക്കും ബുദ്ധി​മു​ട്ടു​ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. അവി​ടെ​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ഞങ്ങൾക്കു വിലമ​തി​ക്കാ​നായ ഒരു കാര്യം, സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ വിശ്വ​സ്‌ത​ത​യാണ്‌. സംഘടന വരുത്തിയ മാറ്റങ്ങ​ളു​മാ​യി അവർ പെട്ടെന്നു പൊരു​ത്ത​പ്പെട്ടു. യഹോവ അവരെ അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. കൃത്യ​സ​മ​യത്ത്‌ സ്‌നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ യഹോവ കാര്യങ്ങൾ നേരെ​യാ​ക്കു​ന്നതു ഞങ്ങൾക്കു വീണ്ടും കാണാ​നാ​യി. മുമ്പു പഠിച്ച പല പാഠങ്ങ​ളും സ്ലോ​വേ​നി​യ​യി​ലു​ണ്ടായ പ്രശ്‌ന​ങ്ങളെ നേരി​ടാൻ ഞങ്ങളെ സഹായി​ച്ചു. കൂടാതെ അവി​ടെ​നിന്ന്‌ പുതിയ പാഠങ്ങ​ളും ഞങ്ങൾ പഠിച്ചു.

എന്നാൽ പിന്നെ​യും മാറ്റങ്ങൾ ഞങ്ങളെ കാത്തി​രി​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. 2000-ത്തിൽ പടിഞ്ഞാ​റൻ ആഫ്രി​ക്ക​യി​ലുള്ള കോറ്റ്‌-ഡീ വോറി​ലേക്കു ഞങ്ങളെ നിയമി​ച്ചു. പിന്നീട്‌ അവിടെ ആഭ്യന്ത​ര​ക​ലാ​പം ഉണ്ടായ​തു​കൊണ്ട്‌ 2002 നവംബ​റിൽ അവി​ടെ​നിന്ന്‌ സിയറ ലിയോ​ണി​ലേക്കു പോ​കേ​ണ്ടി​വന്നു. സിയറ ലിയോ​ണി​ലാ​ണെ​ങ്കിൽ 11 വർഷം നീണ്ടു​നിന്ന ആഭ്യന്ത​ര​ക​ലാ​പം തീർന്നതേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. കോറ്റ്‌-ഡീ വോറിൽനിന്ന്‌ പെട്ടെന്നു പോ​രേ​ണ്ടി​വ​ന്നതു ഞങ്ങൾക്കു പല ബുദ്ധി​മു​ട്ടു​ക​ളും ഉണ്ടാക്കി. എങ്കിലും ഞങ്ങൾ പഠിച്ച പാഠങ്ങൾ സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ​യി​രി​ക്കാൻ സഹായി​ച്ചു.

പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ ഞങ്ങൾ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധിച്ചു. സത്യം അറിയാൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​യി​രു​ന്നു അവിടത്തെ ആളുക​ളിൽ പലരും. അതു​പോ​ലെ വർഷങ്ങ​ളോ​ളം യുദ്ധത്തി​ന്റെ ബുദ്ധി​മു​ട്ടു​കൾ സഹിച്ചു​നിന്ന സ്‌നേ​ഹ​മുള്ള സഹോ​ദ​രങ്ങൾ നല്ലൊരു മാതൃ​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അവർക്കു സാമ്പത്തി​ക​മാ​യി അധിക​മൊ​ന്നും ഇല്ലായി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും തങ്ങൾക്കു​ള്ളതു മറ്റുള്ള​വർക്കു കൊടു​ക്കാൻ അവർ ആഗ്രഹി​ച്ചു. ഒരു സഹോ​ദരി ഡെബിക്ക്‌ കുറച്ച്‌ വസ്‌ത്രങ്ങൾ കൊടു​ത്തു. ഡെബി അതു വാങ്ങാൻ മടിച്ച​പ്പോൾ സഹോ​ദരി നിർബ​ന്ധി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “യുദ്ധത്തി​ന്റെ സമയത്ത്‌ മറ്റു സ്ഥലങ്ങളി​ലുള്ള സഹോ​ദ​രങ്ങൾ ഞങ്ങളെ സഹായി​ച്ചു. ഇപ്പോൾ ഞങ്ങൾക്ക്‌ എന്തെങ്കി​ലും ചെയ്യാ​നുള്ള അവസര​മാണ്‌.” ഈ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങളെ അനുക​രി​ക്കാൻ ഞങ്ങൾ ലക്ഷ്യം​വെച്ചു.

ഞങ്ങൾ പിന്നീട്‌ കോറ്റ്‌-ഡീ വോറി​ലേക്കു തിരി​ച്ചു​പോ​യി. പക്ഷേ രാഷ്ട്രീയ പ്രശ്‌നങ്ങൾ കാരണം അവിടത്തെ സാഹച​ര്യം വീണ്ടും വഷളായി. അതു​കൊണ്ട്‌ 2004 നവംബ​റിൽ, ഒരു ഹെലി​ക്കോ​പ്‌റ്റ​റിൽ ഞങ്ങളെ രക്ഷപ്പെ​ടു​ത്തി. ഞങ്ങൾക്കു രണ്ടു​പേർക്കും ഓരോ ബാഗ്‌ മാത്രമേ എടുക്കാൻ പറ്റിയു​ള്ളൂ. അന്നു രാത്രി ഞങ്ങൾ ഫ്രഞ്ച്‌ സൈനി​ക​താ​വ​ള​ത്തി​ന്റെ തറയി​ലാ​ണു കിടന്നു​റ​ങ്ങി​യത്‌. പിറ്റേന്നു സ്വിറ്റ്‌സർലൻഡി​ലേക്കു പോയി. അവിടെ ബ്രാഞ്ചിൽ എത്തിയ​പ്പോൾ ഏകദേശം പാതി​രാ​ത്രി​യാ​യി​രു​ന്നു. എങ്കിലും അവിടത്തെ ബ്രാഞ്ച്‌ കമ്മിറ്റി​യും ശുശ്രൂ​ഷാ​പ​രി​ശീ​ലന സ്‌കൂ​ളു​ക​ളി​ലെ അധ്യാ​പ​ക​രും അവരുടെ ഭാര്യ​മാ​രും ഒക്കെ വളരെ സ്‌നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ ഞങ്ങളെ സ്വാഗതം ചെയ്‌തു. അവർ ഞങ്ങളെ കെട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു, നല്ല ചൂടുള്ള ഭക്ഷണം വിളമ്പി, അവിടത്തെ ഒരുപാട്‌ ചോ​ക്ലേ​റ്റു​ക​ളും തന്നു. അവരുടെ ആ സ്‌നേഹം ഒരിക്ക​ലും മറക്കില്ല.

ഞങ്ങളെ കുറച്ചു​കാ​ല​ത്തേക്ക്‌ ഘാനയി​ലേക്കു നിയമി​ച്ചു. പിന്നീട്‌ കോറ്റ്‌-ഡീ വോറി​ലെ ആഭ്യന്ത​ര​യു​ദ്ധം ഒന്നു കുറഞ്ഞ​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ അവി​ടേ​ക്കു​തന്നെ തിരി​ച്ചു​പോ​യി. ഈ പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും പെട്ടെ​ന്നു​ണ്ടായ നിയമന മാറ്റങ്ങ​ളു​ടെ​യും സമയ​ത്തെ​ല്ലാം പിടി​ച്ചു​നിൽക്കാൻ സഹായി​ച്ചത്‌, സഹോ​ദ​രങ്ങൾ കാണിച്ച സ്‌നേ​ഹ​മാണ്‌. യഹോ​വ​യു​ടെ സംഘട​ന​യിൽ ഇത്തരം സ്‌നേഹം സാധാ​ര​ണ​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും അതിനെ ഞങ്ങൾ ഒരിക്ക​ലും വിലകു​റച്ച്‌ കണ്ടില്ല. ഞങ്ങൾ എപ്പോ​ഴും അതി​നോട്‌ നന്ദിയു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. ശരിക്കും പറഞ്ഞാൽ ഈ പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ എല്ലാം കടന്നു​പോ​യ​പ്പോൾ ഞങ്ങൾക്കു നല്ല പരിശീ​ലനം ലഭി​ച്ചെന്നു പിന്നീട്‌ തിരി​ച്ച​റി​യാ​നാ​യി.

മധ്യപൂർവ ദേശ​ത്തേക്ക്‌

2006-ൽ, മധ്യപൂർവ ദേശ​ത്തേ​ക്കുള്ള പുതിയ നിയമനം അറിയി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ലോകാ​സ്ഥാ​ന​ത്തു​നിന്ന്‌ ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഒരു കത്ത്‌ കിട്ടി. അങ്ങനെ വീണ്ടും പുതിയ ഭാഷകൾ, സംസ്‌കാ​രങ്ങൾ, വെല്ലു​വി​ളി​കൾ. രാഷ്‌ട്രീ​യ​വും മതപര​വും ആയ വികാ​രങ്ങൾ കത്തിനി​ന്നി​രുന്ന പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. അതു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ പല കാര്യ​ങ്ങ​ളും പുതു​താ​യി പഠി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു. സഭകളിൽ പല ഭാഷക്കാ​രായ സഹോ​ദ​രങ്ങൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. ആ വൈവി​ധ്യം ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. സംഘടന തരുന്ന നിർദേ​ശങ്ങൾ അനുസ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ ഫലമാ​യുള്ള ഐക്യ​വും ഞങ്ങൾക്ക്‌ അവിടെ കാണാ​നാ​യി. അവിടത്തെ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളിൽ പലരും കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നും കൂടെ പഠിക്കു​ന്ന​വ​രിൽനി​ന്നും സഹജോ​ലി​ക്കാ​രിൽനി​ന്നും അയൽക്കാ​രിൽനി​ന്നും എതിർപ്പു​കൾ നേരി​ടു​ന്ന​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. ധൈര്യ​ത്തോ​ടെ അവർ അതെല്ലാം സഹിച്ചു​നിൽക്കു​ന്നതു കണ്ടപ്പോൾ വളരെ വിലമ​തി​പ്പു തോന്നി.

2012-ൽ ഇസ്രാ​യേ​ലി​ലെ ടെൽ അവിവിൽവെച്ച്‌ നടന്ന പ്രത്യേക കൺ​വെൻ​ഷ​നിൽ ഞങ്ങൾ പങ്കെടു​ത്തു. എ.ഡി. 33-ലെ പെന്തി​ക്കോ​സ്‌തി​നു ശേഷം യഹോ​വ​യു​ടെ ജനം അത്ര വലി​യൊ​രു കൂട്ടമാ​യി അവിടെ ഒരുമിച്ച്‌ കൂടു​ന്നത്‌ അത്‌ ആദ്യമാ​യി​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു. എന്നും ഓർമ​യിൽ തങ്ങിനിൽക്കുന്ന ഒരു ദിവസം!

അവി​ടെ​യാ​യി​രുന്ന വർഷങ്ങ​ളിൽ, നമ്മുടെ പ്രവർത്തനം നിരോ​ധി​ച്ചി​ട്ടുള്ള ഒരു രാജ്യം സന്ദർശി​ക്കാൻ ഞങ്ങളോ​ടു പറഞ്ഞു. ഞങ്ങൾ പോയ​പ്പോൾ കുറച്ച്‌ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണങ്ങൾ കൂടെ കരുതി. അവിടെ ഞങ്ങൾ ശുശ്രൂ​ഷ​യ്‌ക്കു പോയി, ചില ചെറിയ സമ്മേള​ന​ങ്ങ​ളി​ലും പങ്കെടു​ത്തു. വലിയ ആയുധ​ങ്ങ​ളു​മാ​യി നിൽക്കുന്ന പട്ടാള​ക്കാ​രും ചെക്ക്‌ പോസ്റ്റു​ക​ളും എല്ലായി​ട​ത്തു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എങ്കിലും വളരെ കുറച്ച്‌ പ്രചാ​ര​ക​രോ​ടൊ​പ്പം ശ്രദ്ധ​യോ​ടെ ഓരോ സ്ഥലത്തും പോയി​രു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ ഞങ്ങൾക്കു പേടി തോന്നി​യില്ല.

വീണ്ടും ആഫ്രി​ക്ക​യി​ലേക്ക്‌

2013-ൽ ഞങ്ങൾക്കു വളരെ വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​യൊ​രു നിയമനം കിട്ടി. കോം​ഗോ​യി​ലെ കിൻഷാസ ബ്രാഞ്ചിൽ സേവി​ക്കാ​നാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. പ്രകൃ​തി​ഭം​ഗി​യാൽ മനോ​ഹ​ര​മായ ഒരു വലിയ രാജ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു കോം​ഗോ. എങ്കിലും കൊടും ദാരി​ദ്ര്യ​വും യുദ്ധങ്ങ​ളും വേട്ടയാ​ടി​യി​രുന്ന ഒരു സ്ഥലം കൂടി​യാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. നിയമ​ന​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ കേട്ട​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ ആദ്യം പറഞ്ഞു: “ആഫ്രി​ക്ക​യൊ​ക്കെ ഞങ്ങൾക്ക്‌ അറിയാം. അവിടെ പോകാൻ ഞങ്ങൾ റെഡിയാ.” പക്ഷേ, ഞങ്ങൾക്ക്‌ പിന്നെ​യും ഒരുപാട്‌ കാര്യങ്ങൾ പഠിക്കാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അതി​ലൊ​ന്നാ​ണു റോഡും പാലങ്ങ​ളും ഒന്നും ഇല്ലാത്ത വഴിക​ളി​ലൂ​ടെ യാത്ര ചെയ്യു​ന്നത്‌. എന്നാൽ അവിടെ ഞങ്ങൾക്കു പല നല്ല കാര്യ​ങ്ങ​ളും കാണാ​നാ​യി. സാമ്പത്തി​ക​മാ​യി അധിക​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും അവി​ടെ​യുള്ള സഹോ​ദ​രങ്ങൾ തീക്ഷ്‌ണ​ത​യോ​ടെ​യും സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ​യും യഹോ​വയെ സേവിച്ചു. ശുശ്രൂ​ഷ​യോട്‌ അവർക്കുള്ള ഇഷ്ടവും, മീറ്റി​ങ്ങു​ക​ളും സമ്മേള​ന​ങ്ങ​ളും കൂടാൻ വേണ്ടി അവർ ചെയ്യുന്ന ത്യാഗ​ങ്ങ​ളും കണ്ടത്‌ ഞങ്ങളെ ശരിക്കും പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു. യഹോ​വ​യു​ടെ സഹായ​ത്താൽ സത്യം തഴച്ചു​വ​ള​രു​ന്നത്‌ ഞങ്ങൾക്കു നേരിൽ കാണാ​നാ​യി. കോം​ഗോ​യിൽ ഞങ്ങൾ ആസ്വദിച്ച മുഴു​സ​മ​യ​സേ​വനം ഞങ്ങളെ ഒരുപാ​ടു കാര്യങ്ങൾ പഠിപ്പി​ച്ചു; കുറെ കൂട്ടു​കാ​രെ​യും കിട്ടി. ഇപ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ ആത്മീയ​കു​ടും​ബം വളരെ വലുതാണ്‌.

ഞങ്ങളുടെ നിയമനം പിന്നെ​യും മാറി. ഇത്തവണ സൗത്ത്‌ ആഫ്രിക്ക ബ്രാഞ്ചി​ലേ​ക്കാ​യി​രു​ന്നു. 2017-ന്റെ അവസാ​ന​ത്തോ​ടെ ഞങ്ങൾ അവിടെ എത്തി. ഞങ്ങൾ സേവി​ച്ച​തി​ലും​വെച്ച്‌ ഏറ്റവും വലിയ ബ്രാഞ്ചാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. അവിടെ കിട്ടിയ ജോലി​യും ഞങ്ങൾക്കു പുതി​യ​താ​യി​രു​ന്നു. വീണ്ടും ഒരുപാ​ടു കാര്യങ്ങൾ പഠിക്കാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എങ്കിലും മുമ്പു പഠിച്ച പാഠങ്ങൾ ഞങ്ങളെ വളരെ സഹായി​ച്ചു. പല പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ​യു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും അവി​ടെ​യുള്ള സഹോ​ദ​രങ്ങൾ പതിറ്റാ​ണ്ടു​ക​ളാ​യി യഹോ​വയെ വിശ്വ​സ്‌ത​മാ​യി സേവി​ക്കു​ന്നതു കണ്ടപ്പോൾ ശരിക്കും സന്തോഷം തോന്നി. ഇനി ബഥേലിൽ, പല സംസ്‌കാ​ര​ങ്ങ​ളി​ലും വംശങ്ങ​ളി​ലും നിന്നുള്ള സഹോ​ദ​രങ്ങൾ ഒരുമ​യോ​ടെ യഹോ​വയെ സേവി​ക്കുന്ന കാഴ്‌ച മനംകു​ളിർപ്പി​ക്കുന്ന ഒന്നായി​രു​ന്നു. സഹോ​ദ​രങ്ങൾ പുതിയ വ്യക്തി​ത്വം ധരിക്കു​ക​യും ബൈബിൾത​ത്ത്വ​ങ്ങൾക്ക്‌ അനുസ​രിച്ച്‌ ജീവി​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​മ്പോൾ യഹോവ അവരെ സമാധാ​നം നൽകി അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​തും ഞങ്ങൾക്കു കാണാ​നാ​യി.

മുഴു​സ​മ​യ​സേ​വനം ചെയ്‌ത വർഷങ്ങ​ളി​ലു​ട​നീ​ളം ഡെബി​ക്കും എനിക്കും ഒരുപാ​ടു രസകര​മായ നിയമ​നങ്ങൾ കിട്ടി. പല സംസ്‌കാ​രങ്ങൾ അടുത്ത്‌ അറിയാ​നും പുതിയ ഭാഷകൾ പഠിക്കാ​നും ആയി. ഇതൊ​ന്നും ഒട്ടും എളുപ്പ​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. എങ്കിലും സംഘട​ന​യി​ലൂ​ടെ​യും സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ​യും യഹോവ തന്റെ അചഞ്ചല​സ്‌നേഹം കാണി​ക്കു​ന്നത്‌, ഞങ്ങൾക്ക്‌ എപ്പോ​ഴും അറിയാൻ പറ്റുന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. (സങ്കീ. 144:2) മുഴു​സ​മ​യ​സേ​വ​ന​ത്തിൽനിന്ന്‌ കിട്ടിയ പരിശീ​ലനം, യഹോ​വ​യു​ടെ മെച്ചപ്പെട്ട ദാസരാ​യി ഞങ്ങളെ വാർത്തെ​ടു​ത്തു.

യഹോ​വ​യെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കാൻ എന്നെ പഠിപ്പിച്ച മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളോ​ടും എനിക്കു പൂർണ​പി​ന്തുണ നൽകിയ എന്റെ പ്രിയ ഭാര്യ ഡെബി​യോ​ടും എനിക്ക്‌ ഒരുപാ​ടു നന്ദിയുണ്ട്‌. കൂടാതെ ലോക​മെ​ങ്ങു​മുള്ള നമ്മുടെ സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്മാർ വെച്ച മാതൃ​ക​യും ഞാൻ ഒരിക്ക​ലും മറക്കില്ല. ഇനി മുന്നോ​ട്ടുള്ള ജീവി​ത​ത്തി​ലും മഹാ അധ്യാ​പ​ക​നായ യഹോ​വ​യിൽനിന്ന്‌ കൂടുതൽ കാര്യങ്ങൾ പഠിക്കാൻ ഞങ്ങൾ നോക്കി​യി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌.