ഭീകര​മായ മത കോടതി വിചാരണ

അതു 13-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ദക്ഷിണ ഫ്രാൻസു മുഴുവൻ പാഷണ്ഡി​ക​ളെ​ക്കൊണ്ട്‌ സ്വൈരം കെട്ടി​രു​ന്നു എന്നു പറയ​പ്പെട്ടു. കത്തോ​ലി​ക്ക​രു​ടെ മാത്ര​മായ ഒരു വയൽ എന്നു സങ്കൽപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന തന്റെ ഡയോ​സി​സിൽ വളർന്നു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന ഈ കളകളെ ഉൻമൂ​ലനം ചെയ്യു​ന്ന​തി​നുള്ള തന്റെ ശ്രമത്തിൽ തദ്ദേശ ബിഷപ്പ്‌ പരാജ​യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. കൂടുതൽ കർക്കശ​മായ നടപടി ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നു കരുത​പ്പെട്ടു. “പാഷ​ണ്ഡോ​പ​ദേശ വിഷയം സംബന്ധിച്ച്‌” പോപ്പി​ന്റെ പ്രത്യേക പ്രതി​നി​ധി​കൾ അങ്ങോട്ടു നീങ്ങി. പട്ടണത്തിൽ മതകോ​ടതി വിചാരണ എത്തിക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു.

മതകോ​ട​തി വിചാ​ര​ണ​യു​ടെ വേരുകൾ 11-ഉം 12-ഉം നൂറ്റാ​ണ്ടു​ക​ളി​ലേക്ക്‌ പുറ​കോട്ട്‌ പോകു​ന്നു. അന്നു കത്തോ​ലി​ക്കാ യൂറോ​പ്പിൽ വിവിധ എതിർഗ്രൂ​പ്പു​കൾ പൊട്ടി​മു​ള​ക്കാൻ തുടങ്ങി​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ 1184-ൽ ഇറ്റലി​യി​ലെ റൊ​റോ​ണാ സുന്നഹ​ദോ​സിൽ ലൂസി​യസ്‌ III പാപ്പാ​യാ​യി​രു​ന്നു നിഷ്‌കൃ​ഷ്ട​മായ മതകോ​ടതി വിചാരണ ഉൽഘാ​ടനം ചെയ്‌തത്‌. വിശുദ്ധ റോമാ ചക്രവർത്തി​യാ​യി​രുന്ന ഫ്രെഡ​റി​ക്കു I ബാർബ​റോ​സ്സാ​യു​മാ​യി കൂട്ടു​ചേർന്നു​കൊണ്ട്‌, കത്തോ​ലി​ക്കാ വിശ്വാ​സ​ത്തി​നെ​തി​രെ ആരെങ്കി​ലും സംസാ​രി​ക്ക​യോ ചിന്തി​ക്ക​പോ​ലു​മോ ചെയ്യു​ന്ന​വരെ സഭയിൽനി​ന്നു നിസ്സഹ​വ​സി​പ്പി​ക്ക​യും ലൗകി​കാ​ധി​കാ​രി​ക​ളെ​ക്കൊണ്ട്‌ ഉചിത​മാ​യി ശിക്ഷി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​മെന്ന്‌ അയാൾ പ്രഖ്യാ​പി​ച്ചു. പാഷണ്ഡി​കളെ അന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​നു (ലാറ്റിൻ, ഇൻക്വ​റി​റെ) ബിഷപ്പു​മാ​രോട്‌ ആജ്ഞാപി​ച്ചു. എപ്പിസ്‌കോ​പ്പൽ മതകോ​ടതി വിചാരണ എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന, അതായത്‌ കത്തോ​ലി​ക്കാ ബിഷപ്പു​മാ​രു​ടെ അധികാ​ര​ത്തിൻ കീഴിൽ വെച്ചി​രു​ന്ന​തി​ന്റെ ആരംഭം ഇതായി​രു​ന്നു.

കൂടുതൽ നിഷ്‌ഠൂ​ര​മായ നടപടി​കൾ

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, അതു നടപ്പിൽ വന്നപ്പോൾ റോമ​യു​ടെ ദൃഷ്ടി​യിൽ എതിരാ​ളി​കളെ തേടി​പ്പി​ടി​ക്കു​ന്ന​തിൽ ബിഷപ്പൻമാർ പൂർണ്ണ​മാ​യും തീഷ്‌ണ​ത​യു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നില്ല. അതു​കൊണ്ട്‌ പിന്നീ​ടു​വന്ന പല പാപ്പാ​മാ​രും പേപ്പൽ പ്രതി​പു​രു​ഷൻമാ​രെ അയച്ചു. അവർ സിസ്‌റ്റേർഷ്യൻ സന്യാ​നി​മാ​രു​ടെ സഹായ​ത്തോ​ടെ വ്യാ​ജോ​പ​ദേശം സംബന്ധിച്ച്‌ തങ്ങളുടെ സ്വന്തം “അന്വേ​ഷ​ണങ്ങൾ” നടത്തു​ന്ന​തി​നു അധികാ​ര​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെട്ടു. അങ്ങനെ ഒരേ സമയം എപ്പിസ്‌ക്കോ​പ്പൽ വിചാരണ എന്നും പ്രതി​പു​രുഷ വിചാരണ എന്നും വിളി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന രണ്ടു സമാന്തര മതകോ​ടതി വിചാ​ര​ണകൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. അവയിൽ രണ്ടാമ​ത്തേത്‌ ആദ്യ​ത്തേ​തി​നെ​ക്കാൾ കൂടുതൽ കഠിന​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഈ അതി നിഷ്‌ഠൂ​ര​മായ മതകോ​ടതി വിചാ​ര​ണ​കൾപോ​ലും ഇന്നസൻറ്‌ III-ാമൻ പാപ്പാ​ക്കു​മ​തി​യാ​യി​രു​ന്നില്ല. 1209-ൽ അദ്ദേഹം ദക്ഷിണ ഫ്രാൻസി​ലെ വിപരീത വിശ്വാ​സി​കൾക്കെ​തി​രെ ഒരു സൈനിക കുരി​ശു​യു​ദ്ധം സമാരം​ഭി​ച്ചു. ഇവർ മുഖ്യ​മാ​യും ക്രിസ്‌തീയ വിശ്വാ​സ​ത്യാ​ഗി​ക​ളായ നോസ്‌റ്റിക്ക്‌a തത്വജ്ഞാ​നി​ക​ളു​ടെ​യും മാനിക്കൻ വിഭാ​ഗ​ത്തി​ന്റെ​യും ഒരു സങ്കര കൂട്ടമായ കത്താറു​കൾ ആയിരു​ന്നു. ആൽബി, കത്താറു​കൾ പ്രത്യേ​കി​ച്ചു ധാരാ​ള​മു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന പട്ടണങ്ങ​ളിൽ ഒന്നായി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അവർ ആൽബി​ജെൻസസ്‌ എന്ന്‌ അറിയാൻ ഇടയായി.

ആൽബി​ജെൻസ​സി​നെ​തി​രാ​യുള്ള “വിശു​ദ്ധ​യു​ദ്ധം” 1229-ൽ അവസാ​നി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും ഭിന്നിച്ചു നിന്നവ​രെ​യെ​ല്ലാം അടിച്ച​മർത്തി​യി​രു​ന്നില്ല. അതു​കൊണ്ട്‌ ഗ്രിഗറി IX-ാമൻ പാപ്പാ ദക്ഷിണ ഫ്രാൻസി​ലെ തുളൗ​സിൽ അതേ വർഷം നടത്തിയ സുന്നഹ​ദോ​സിൽ മതകോ​ടതി വിചാ​ര​ണക്കു ഒരു പുതിയ ഉത്തേജനം നൽകി. അദ്ദേഹം ഓരോ ഇടവക​യി​ലും ഒരു പുരോ​ഹി​തൻ ഉൾപ്പെ​ടുന്ന സ്ഥിരം ചോദ്യ​കർത്താ​ക്കളെ ക്രമീ​ക​രി​ച്ചു. അദ്ദേഹം 1231-ൽ, അനുത​പി​ക്കാത്ത പാഷണ്ഡി​കൾക്കു തീയാ​ലുള്ള വധശിക്ഷ നൽകു​ന്ന​തി​നും അനുത​പി​ക്കു​ന്ന​വർക്ക്‌ ജീവപ​ര്യന്ത തടവു​ശിക്ഷ നൽകു​ന്ന​തി​നും അനുശാ​സി​ക്കുന്ന ഒരു നിയമം കൊണ്ടു​വന്നു.

രണ്ടു വർഷങ്ങൾക്കു​ശേഷം, 1233-ൽ ഗ്രിഗറി IX-ാമൻ, പാഷണ്ഡി​കളെ അന്വേ​ഷി​ക്കുന്ന ചുമത​ല​യിൽനി​ന്നു ബിഷപ്പൻമാ​രെ ഒഴിവാ​ക്കി. അദ്ദേഹം സന്യാസ മതകോ​ടതി വിചാരണ ഏർപ്പെ​ടു​ത്തി. അദ്ദേഹം ഔദ്യോ​ഗിക ചോദ്യ​കർത്താ​ക്ക​ളാ​യി സന്യാ​സി​കളെ നിയമി​ച്ച​തി​നാൽ ആ പേർ വിളി​ക്ക​പ്പെട്ടു. ഇവർ മുഖ്യ​മാ​യും പുതു​താ​യി സ്ഥാപി​ച്ചി​രുന്ന ഡൊമി​നി​ക്കൻ സംഘട​ന​യി​ലെ അംഗങ്ങ​ളിൽ നിന്നു തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു, എന്നാൽ ഫ്രാൻസി​സ്‌ക്കൻമാ​രിൽ നിന്നും തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു.

മതകോ​ടതി വിചാ​ര​ണ​യു​ടെ നടപടി​ക്ര​മം

ചോദ്യ​കർത്താ​ക്ക​ളായ ഡൊമി​നി​ക്കൻ അഥവാ ഫ്രാൻസി​സ്‌ക്കൻ സന്യാ​സി​മാർ സ്ഥലവാ​സി​കളെ പള്ളിക​ളിൽ കൂട്ടി​വ​രു​ത്തു​ന്നു. തങ്ങൾ വിപരീ​തോ​പ​ദേശം സംബന്ധിച്ച്‌ കുറ്റക്കാ​രാ​ണെ​ങ്കിൽ കുറ്റം ഏറ്റുപ​റ​യു​ന്ന​തി​നും അല്ലെങ്കിൽ തങ്ങൾക്കു അറിയാ​വുന്ന ഏതെങ്കി​ലും പാഷണ്ഡി​കളെ പരസ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​നും വേണ്ടി​യാണ്‌ അവിടെ അവരെ വിളി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. വിപരീ​തോ​പ​ദേശം സംബന്ധിച്ച്‌ ആരെങ്കി​ലും സംശയി​ക്കു​ന്നു എങ്കിൽ പോലും അവർ ആ വ്യക്തിയെ വെളി​പ്പെ​ടു​ത്ത​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു.

ആർക്കും—പുരുഷൻ, സ്‌ത്രീ, കുട്ടി അഥവാ അടിമ—കുറ്റം ചുമത്ത​പ്പെ​ട്ട​വ​നെ​യോ അപര​നെ​യോ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​മെന്ന ഭയമി​ല്ലാ​തെ വിപരീ​തോ​പ​ദേ​ശ​ക​നായ ഒരുവന്റെ മേൽ, അയാളെ വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​താ​രാ​ണെന്ന്‌ അറിഞ്ഞാൻ തന്നെയും കുറ്റം ആരോ​പി​ക്കാം. കുറ്റം ചുമത്ത​പ്പെ​ട്ട​വ​നു​വേണ്ടി വാദി​ക്കാൻ വളരെ ചുരു​ക്ക​മാ​യി മാത്രമേ ആരെങ്കി​ലും ഉണ്ടാകൂ, എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ അയാൾക്കു​വേണ്ടി വാദി​ക്കുന്ന ഏതെങ്കി​ലും സാക്ഷി​യോ നിയമ​ജ്ഞ​നോ തന്നെയും വിപരീ​തോ​പ​ദേ​ശ​കനെ സഹായി​ച്ചു​വെ​ന്നോ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു എന്നോ കുറ്റം ആരോ​പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടേ​ക്കാം. അതു​കൊണ്ട്‌ സാധാ​ര​ണ​യാ​യി കുറ്റം ചുമത്ത​പ്പെ​ട്ടവൻ, ഒരേ സമയം നിയമ നടത്തി​പ്പു​കാ​രും ന്യായാ​ധി​പൻമാ​രും ആയിരുന്ന ചോദ്യ​കർത്താ​ക്ക​ളു​ടെ മുമ്പാകെ ഒറ്റക്കാണ്‌ നിന്നി​രു​ന്നത്‌.

കുറ്റം ചുമത്ത​പ്പെ​ട്ട​വന്‌ ഏറ്റുപ​റ​യു​ന്ന​തിന്‌ ഏറ്റവും കൂടി​യാൽ ഒരു മാസം കൊടു​ത്തി​രു​ന്നു. അവർ ഏറ്റു പറഞ്ഞാ​ലും ഇല്ലെങ്കി​ലും “വിചാരണ” (ലാറ്റിൻ, ഇൻക്വ​സി​റ്റൊ) ആരംഭി​ക്കും. കുറ്റം ചുമത്ത​പ്പെ​ട്ടവൻ കസ്‌റ്റ​ടി​യിൽ, അധിക​പ​ങ്കും കുറഞ്ഞ ഭക്ഷണ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടെ ഏകാന്ത​ത​ട​വിൽ വെക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. ബിഷപ്പി​ന്റെ ജയിൽ നിറഞ്ഞാൽ സിവിൽ ജയിൽ ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രു​ന്നു. അതും നിറഞ്ഞു​ക​വി​യു​മ്പോൾ പഴയ കെട്ടി​ടങ്ങൾ ജയില​റ​ക​ളാ​യി മാറ്റി​യി​രു​ന്നു.

വിചാരണ തുടങ്ങു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പേ​തന്നെ കുറ്റം ചുമത്ത​പ്പെ​ട്ടവർ കുറ്റക്കാ​രാ​ണെന്നു സങ്കൽപ്പി​ച്ചി​രു​ന്ന​തി​നാൽ വിപരീ​തോ​പ​ദേശം സംബന്ധിച്ച തങ്ങളുടെ കുറ്റം ഏറ്റു പറയി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ചോദ്യ​കർത്താ​ക്കൾ നാലു വിധങ്ങൾ ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രു​ന്നു. ദണ്ഡനസ്‌തം​ഭ​ത്തിൽ വധിക്കു​മെന്ന ഭീഷണി. രണ്ട്‌, ഒരു ഇരുണ്ട, ഈർപ്പ​മുള്ള ഇടുങ്ങിയ മുറി​യിൽ വില​ങ്ങോ​ടു​കൂ​ടിയ ബന്ധനം. മൂന്ന്‌, ജയിൽ സന്ദർശ​ക​രു​ടെ മനഃശാ​സ്‌ത്ര​പ​ര​മായ സമ്മർദ്ദ​ത​ന്ത്രം. ഒടുവിൽ, ദണ്ഡനമു​റകൾ. റാക്ക്‌ (ആളെ വലിച്ചു നീട്ടി ഏപ്പുകൾ വിടു​വി​പ്പിച്ച്‌ പീഡി​പ്പി​ക്കുന്ന യന്ത്രം), കപ്പി അഥവാ സ്‌ട്രാ​പ്പ​ഡൊ (കയറിൽ മുകളി​ലേക്കു വലിച്ചു​യർത്തി അറ്റത്തെ​ത്തു​മ്പോൾ ആൾ വീഴുന്നു) എന്നിവ​യും തീയി​ലി​ട്ടുള്ള ദണ്ഡനവും. ഏതെങ്കി​ലും കുറ്റസ​മ്മതം രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ സന്യാ​സി​മാർ അരികെ നിന്നി​രു​ന്നു. മോചി​പ്പി​ക്കൽ ഫലത്തിൽ അസാദ്ധ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു.

ശിക്തകൾ

ശിക്ഷാ​വി​ധി​കൾ ഞായറാ​ഴ്‌ച​ക​ളിൽ പള്ളിക​ളി​ലോ അഥവാ പൊതു സ്ഥലങ്ങളി​ലോ പുരോ​ഹി​തൻമാ​രു​ടെ സാന്നി​ദ്ധ്യ​ത്തിൽ പ്രഖ്യാ​പി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഒരു ലളിത​മായ ശിക്ഷ പാപ​പൊ​റു​പ്പു കുർബാ​ന​യാ​യി​രി​ക്കാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും തുണി​യിൽ തുന്നി​ചേർത്ത ഒരു കുരിശ്‌ അടയാളം നിർബ​ന്ധി​ത​മാ​യി ധരിക്കു​ന്നതു ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. അതുമൂ​ലം അടു​ത്തെ​ങ്ങും ജോലി ലഭിക്കു​ന്നതു അസാദ്ധ്യ​മാ​ക്കി​ത്തീർക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. അല്ലെങ്കിൽ ശിക്ഷ പരസ്യ​മായ പ്രഹര​മോ ജയിൽവാ​സ​മോ തീയിൽ ഇട്ടു കൊല്ലു​ന്ന​തി​നാ​യി ലൗകിക അധികാ​രി​കളെ ഏൽപ്പി​ക്ക​ലോ ആയിരി​ക്കാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു.

കഠിന​മാ​യ ശിക്ഷക​ളോ​ടു​കൂ​ടി വധശി​ക്ഷക്ക്‌ വിധി​ക്ക​പ്പെട്ട വ്യക്തി​യു​ടെ വസ്‌തു​വക കണ്ടു​കെ​ട്ടു​ക​യും അതു സഭയ്‌ക്കും സംസ്ഥാ​ന​ത്തി​നു​മാ​യി പങ്കു​വെ​ക്കു​ന്ന​തും ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. അപ്രകാ​രം പാഷണ്ഡി​ക​ളു​ടെ അതിജീ​വി​ക്കുന്ന കുടും​ബാം​ഗങ്ങൾ വളരെ​യ​ധി​കം കഷ്ടതയ​നു​ഭ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു. പാഷണ്ഡി​ക​ളു​ടെ വീടു​ക​ളും അവർക്കു അഭയം നൽകി​യി​രു​ന്ന​വ​രു​ടെ വീടു​ക​ളും പൊളി​ച്ചു കളഞ്ഞി​രു​ന്നു.

പാഷണ്ഡി​ക​ളെ​ന്നു റിപ്പോർട്ടു ചെയ്യ​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന മരിച്ച​വ​രെ​യും മരണാ​നന്തര വിചാരണ നടത്തി​യി​രു​ന്നു. അവർ കുറ്റക്കാ​രാ​ണെന്നു കണ്ടാൽ അവരുടെ ശവശരീ​രങ്ങൾ കുഴി​ച്ചെ​ടു​ക്കു​ക​യും കത്തിച്ചു​ക​ള​യു​ക​യും അവരുടെ വസ്‌തു​വ​കകൾ കണ്ടു​കെ​ട്ടു​ക​യും ചെയ്‌തി​രു​ന്നു. വീണ്ടും, നിരപ​രാ​ധി​ക​ളായ അതിജീ​വി​ക്കുന്ന കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങൾക്കു ഇതു പറയ​പ്പെ​ടാത്ത പ്രയാ​സങ്ങൾ കൈവ​രു​ത്തി​യി​രു​ന്നു.

മദ്ധ്യയുഗ മതകോ​ടതി വിചാ​ര​ണ​യു​ടെ പൊതു​വായ ക്രമം ഇതായി​രു​ന്നു, സമയത്തി​നും സ്ഥലത്തി​നും അനുസ​രി​ച്ചുള്ള വ്യത്യാ​സ​ങ്ങ​ളോ​ടു​കൂ​ടെ.

പാപ്പാ​യാൽ അംഗീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന ദണ്ഡനം

ഇന്നസൻറ്‌ IV-ാമൻ പാപ്പാ 1252-ൽ വിചാരണ ചെയ്യുന്ന സഭാ​കോ​ട​തി​ക​ളിൽ ദണ്ഡനമുറ ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ ഔദ്യോ​ഗി​ക​മാ​യി അംഗീ​ക​രി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ തന്റെ എഡി എക്‌സ്‌റ്റർ. പാൻഡാ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചു. ദണ്ഡനമുറ ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള കൂടു​ത​ലായ നിബന്ധ​നകൾ അലക്‌സാ​ണ്ടർ IV, അർസൻ IV, ക്ലെമൻറ്‌ IV, എന്നീ പാപ്പാ​മാ​രാൽ പ്രഖ്യാ​പി​ക്ക​പ്പെട്ടു.

ആരംഭ​സ​മ​യത്ത്‌, ദണ്ഡനം ഏൽപ്പി​ക്കുന്ന സമയത്ത്‌ സഭാ​ചോ​ദ്യ​കർത്താ​ക്കൾ സന്നിഹി​ത​രാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു അനുവ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നില്ല. എന്നാൽ അലക്‌സാ​ണ്ടർ IV-ഉം അർബൻ IV-ഉം പാപ്പാ​മാർ ഈ നിബന്ധ​നകൾ നീക്കം ചെയ്‌തു. ഇതു ദണ്ഡന മുറയി​ലും “ചോദ്യം ചെയ്യൽ” തുടരു​ന്ന​തി​നു സാദ്ധ്യ​മാ​ക്കി​ത്തീർത്തു. അതു​പോ​ലെ, ആരംഭ​ത്തിൽ അധികാ​ര​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, ദണ്ഡനം ഒരിക്കൽ മാത്രം പ്രയോ​ഗി​ച്ചാൽ മതിയാ​യി​രു​ന്നു, എന്നാൽ ദണ്ഡനത്തി​ന്റെ പുതു​ക്കിയ സെഷനു​കൾ ആദ്യ​സെ​ഷന്റെ വെറും “ഒരു തുടർച്ച”മാത്ര​മാ​ണെ​ന്ന​വ​കാ​ശ​പ്പെ​ട്ടു​കൊണ്ട്‌ പേപ്പൽ ചോദ്യ​കർത്താ​ക്കൾ അതു നിരാ​ക​രി​ച്ചു.

പെട്ടെന്നു, സാക്ഷി​കൾക്ക്‌ അറിവുള്ള എല്ലാ വിപരീ​തോ​പ​ദേ​ശ​ക​രെ​യും വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തി​യെന്നു നിശ്ചയ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ അവർപോ​ലും ദണ്ഡിപ്പി​ക്ക​പ്പെട്ടു. ചില​പ്പോൾ വിപരീ​തോ​പ​ദേശം സംബന്ധി​ച്ചു കുറ്റം ആരോ​പി​ക്ക​പ്പെട്ട ഒരുവൻ കുറ്റം ഏറ്റു പറഞ്ഞ​ശേഷം പോലും ദണ്ഡിപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. കത്തോ​ലി​ക്കാ സർവ്വവി​ജ്ഞാ​ന​കോ​ശം വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​ത​നു​സ​രിച്ച്‌, അത്‌, “തന്റെ സ്‌നേ​ഹി​തർക്കും സഹകു​റ്റ​വാ​ളി​കൾക്കു​മെ​തി​രെ സാക്ഷി​പ​റ​യു​ന്ന​തി​നു അയാളെ നിർബ​ന്ധി​ത​നാ​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി​രു​ന്നു.”—വാല്യം VIII, പേ. 32.

ഭീകര​ത​യു​ടെ ആറു നൂറ്റാ​ണ്ടു​കൾ

അപ്രകാ​രം മതകോ​ടതി വിചാ​രണാ പ്രവർത്ത​ന​പ​ദ്ധതി ക്രി. വ. 13-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ പൂർവ്വാർദ്ധ​ത്തിൽ നിലവി​ലി​രു​ന്നു. അതു കത്തോ​ലി​ക്കാ സഭയു​ടേ​തി​നു വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​യി സംസാ​രി​ക്ക​യോ ചിന്തി​ക്ക​പോ​ലു​മോ ചെയ്‌തി​രുന്ന ആരെയും തകർക്കാൻ നൂറ്റാ​ണ്ടു​ക​ളോ​ളം ഉപയോ​ഗി​ക്ക​യും ചെയ്‌തു. ഈ ഭീകരത കത്തോ​ലി​ക്കാ യൂറോ​പ്പിൽ മുഴുവൻ വ്യാപി​ച്ചി​രു​ന്നു. 15-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ അവസാ​ന​ത്തോ​ടെ ഫ്രാസി​ലും മറ്റു പശ്ചിമ, മദ്ധ്യയൂ​റോ​പ്യൻ രാജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലും മതകോ​ടതി വിചാരണ തണുക്കാൻ തുടങ്ങി​യ​പ്പോൾ സ്‌പെ​യി​നിൽ അതു ആളിക്കത്തി.

ഡിക്‌സ്‌റ്റസ്‌ IV-ാമൻ പാപ്പാ​യാൽ അധികാ​ര​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെട്ട സ്‌പാ​നിഷ്‌ മതകോ​ടതി വിചാരണ മാറ​നോഡ്‌ അഥവാ സ്‌പാ​നിഷ്‌ യഹൂദൻമാർക്കും മോറി​സ്‌കോസ്‌ അഥവാ സ്‌പാ​നിഷ്‌ മുസ്ലീ​ങ്ങൾക്കും എതിരേ ആയിരു​ന്നു തിരിച്ചു വിട്ടത്‌. ഭയം കൊണ്ട്‌ കത്തോ​ലി​ക്കാ വിശ്വാ​സം സ്വീക​രിച്ച ഇവരിൽ അനേക​രും തങ്ങളുടെ മൂല മതം രഹസ്യ​മാ​യി ആചരി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെന്നു സംശയി​ക്ക​പ്പെട്ടു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും തക്കസമ​യത്ത്‌, വിചാരണ പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ്റൻറു​കാർക്ക്‌ ഭിന്നി​ച്ചു​നിന്ന മറ്റുള്ള​വർക്കും എതിരായ ഒരു ഭീകര ആയുധ​മാ​യി ഉപയോ​ഗി​ച്ചു.

സ്‌പെ​യി​നിൽ നിന്നും പോർട്ടു​ഗ​ലിൽ നിന്നും ഈ രണ്ടു കത്തോ​ലി​ക്കാ ഏകാധി​പതി രാഷ്‌ട്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ മദ്ധ്യ, ദക്ഷിണ അമേരി​ക്ക​ക​ളി​ലെ​യും മറ്റിട​ങ്ങ​ളി​ലേ​യും കോള​നി​ക​ളി​ലേക്ക്‌ ഈ മതകോ​ട​തി​വി​ചാ​രണ വ്യാപി​ച്ചു. 19-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ആരംഭ​ത്തിൽ നെപ്പോ​ളി​യൻ സ്‌പെ​യിൻ കീഴട​ക്കി​യ​പ്പോൾ മാത്ര​മാണ്‌ അത്‌ അവസാ​നി​ച്ചത്‌. നെപ്പോ​ളി​യന്റെ പതനത്തി​നു​ശേഷം അതു താല്‌ക്കാ​ലി​ക​മാ​യി പുനഃ​സ്ഥാ​പി​ത​മാ​യി. എന്നാൽ ഒന്നര നൂറ്റാ​ണ്ടി​നു​മുമ്പ്‌ 1834-ൽ മാത്ര​മാണ്‌ അതു അന്തിമാ​യി അമർത്ത​പ്പെ​ട്ടത്‌. (g86 4/22)

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

[20-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ചോദ്യകർത്താവു നടപ്പി​ലാ​ക്കി​യി​രുന്ന അനേക വിധങ്ങ​ളി​ലുള്ള ദണ്ഡനമു​റ​കൾ

[കടപ്പാട്‌]

Photo Bibliothéque Nationale, Paris

[21-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ദണ്ഡനത്തിന്റെ ഉപയോ​ഗം ആധികാ​രി​ക​മാ​ക്കിയ ഇന്നസൻറ്‌ IV-ാമൻ പാപ്പാ