മിഷന​റി​മാർ—വെളി​ച്ച​ത്തി​ന്റെ ഏജൻറൻമാ​രോ അതോ ഇരുളി​ന്റേ​തോ? ഭാഗം 3

ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തി​ലെ മിഷന​റി​മാർ സകലതും ഉത്ഭവി​ച്ചി​ട​ത്തേക്കു തിരി​ച്ചു​പോ​കു​ന്നു

ഏഷ്യയാണ്‌ മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തി​ന്റെ ഈററി​ല്ലം. സ്രഷ്ടാവ്‌ സത്യാ​രാ​ധ​ന​യ്‌ക്ക്‌ ആരംഭ​മി​ട്ട​തും അവി​ടെ​ത്തന്നെ. മനുഷ്യർ മൗഢ്യ​മാ​യി വ്യാജാ​രാ​ധ​ന​കൊണ്ട്‌ അതിനെ ഉടൻതന്നെ മാററി​സ്ഥാ​പി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും ഏഷ്യയി​ലും പുരാതന ഇസ്രാ​യേ​ലി​ലും പിന്നീട്‌ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ലും ആയി സത്യാ​രാ​ധന തുടർന്നു​പോ​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തി​ലെ യൂറോ​പ്യൻ മിഷന​റി​മാർ ഏഷ്യയി​ലേക്ക്‌ അവരുടെ സന്ദേശ​വു​മാ​യി വന്നപ്പോൾ മനുഷ്യ ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ​യും സത്യാ​രാ​ധ​ന​യു​ടെ​യും തുടക്കം കണ്ട ഭൂഖണ്ഡ​ത്തി​ലേ​ക്കാണ്‌ അവർ വന്നത്‌. അവർ എന്തിന്റെ ഏജൻറൻമാ​രാ​യി​ത്തീ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു? വെളി​ച്ച​ത്തി​ന്റെ​യോ, കൂരി​രു​ട്ടി​ന്റെ​യോ?—ഉല്‌പത്തി 2:10-17.

ദൈവ​മൊന്ന്‌ കൂടി​യാ​ലോ കുറഞ്ഞാ​ലോ എന്ത്‌?

ക്രിസ്‌തീയ വിശ്വാ​സം ഇന്ത്യയി​ലേക്ക്‌ ആദ്യമാ​യി വന്നത്‌ എപ്പോ​ഴാണ്‌, എങ്ങനെ​യാണ്‌ എന്നൊ​ന്നും കൃത്യ​മാ​യി പറയാ​നാ​വില്ല. ക്രിസ്‌തീയ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ തോമ​സാണ്‌ ഒന്നാം നൂററാ​ണ്ടിൽ അത്‌ ഇവി​ടേക്കു കൊണ്ടു​വ​ന്ന​തെന്ന്‌ നാലാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ മതചരി​ത്ര​കാ​ര​നായ യൂസി​ബി​യസ്‌ പറയുന്നു. “ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വം” രണ്ടാം നൂററാ​ണ്ടി​നും നാലാം നൂററാ​ണ്ടി​നും മധ്യേ​യാണ്‌ നിലവിൽ വന്നതെന്ന്‌ മററു​ചി​ല​രും. പോർട്ടു​ഗീസ്‌ പര്യ​വേ​ക്ഷകർ 15-ാം നൂററാ​ണ്ടി​ന്റെ അവസാനം ഇവി​ടെ​യെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ “ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ ഇന്ത്യൻ സമൂഹ​ത്തിൽ സ്വീകാ​ര്യ​വും ആദരണീ​യ​വു​മായ ഒരു മനുഷ്യ​സ​മൂ​ഹ​ത്തി​നു രൂപം കൊടു​ക്കു​ന്ന​താ​യി” കണ്ടു.—ദി എൻ​സൈ​ക്ലോ​പീ​ഡിയ ഓഫ്‌ റിലിജൻ.

സ്‌പെ​യിൻകാ​ര​നായ പുരോ​ഹി​തൻ ഫ്രാൻസിസ്‌ സേവിയർ 1542-ൽ ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂ​ഖ​ണ്ഡ​ത്തിൽ കാലു​കു​ത്തി. ജെസ്യൂ​ട്ടു​കാർ എന്ന സാധാരണ പേരിൽ അറിയ​പ്പെ​ടുന്ന സൊ​സൈ​ററി ഓഫ്‌ ജീസസ്‌ എന്ന മതസമൂ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സ്ഥാപക​നായ ഇഗ്‌നേ​ഷ്യസ്‌ ഓഫ്‌ ലൊ​യോ​ള​യു​ടെ ഒരു സഹകാ​രി​യാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേഹം. “ഇന്ത്യയി​ലും മലയാ ദ്വീപ​സ​മൂ​ഹ​ത്തി​ലും ജപ്പാനി​ലും ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ സ്ഥാപന​ത്തി​നു കാരണ​ഭൂ​ത​നാ​യവൻ” എന്നു സേവി​യറെ വിളി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ “ആധുനിക കാലത്തെ ഏററവും മഹാനായ റോമൻ കത്തോ​ലി​ക്കാ മിഷനറി”യാണ്‌ അദ്ദേഹ​മെന്ന്‌ ദ ന്യൂ എൻ​സൈ​ക്ലോ​പീ​ഡിയ ബ്രിട്ടാ​നി​ക്കാ പറയുന്നു.

1552-ൽ 46-ാമത്തെ വയസ്സിൽ മരണമടഞ്ഞ സേവി​യ​റി​ന്റെ ജീവിതം താരത​മ്യേന ഹ്രസ്വ​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ പത്തു വർഷത്തെ മിഷനറി സേവനം കർമനി​ര​ത​മാ​യി​രു​ന്നു. തങ്ങൾ സേവി​ക്കുന്ന ആളുക​ളു​ടെ ആചാര​ങ്ങ​ളും ഭാഷയും സ്വന്തമാ​ക്കാൻ അദ്ദേഹം മിഷന​റി​മാ​രെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ച​താ​യി റിപ്പോർട്ടു ചെയ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു.

ഇന്ത്യയി​ലേക്ക്‌ പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റൻറ്‌ മിഷന​റി​മാർ ആദ്യമാ​യി വന്നത്‌ 1706-ൽ ആണ്‌. അതായത്‌, അ​ക്രൈ​സ്‌ത​വ​രു​ടെ മതംമാ​റ​റ​ത്തി​നു​വേണ്ടി ഉപാധി​കൾ ഉപയോ​ഗ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തിന്‌ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്കുള്ള കടപ്പാ​ടു​ക​ളി​ലേക്ക്‌ ഒരു അന്വേ​ഷണം (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന തന്റെ പുസ്‌തകം വില്യം കാരി പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഏതാണ്ട്‌ 85 വർഷം മുമ്പ്‌. ഈ പുസ്‌ത​ക​ത്തി​ന്റെ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണത്തെ “ക്രിസ്‌തീയ ചരി​ത്ര​ത്തി​ന്റെ ഒരു നാഴി​ക​ക്കല്ല്‌” എന്നു വിളി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അതിന്റെ എഴുത്തി​നു​ശേഷം കാരി 40 വർഷം ഇന്ത്യയിൽ മിഷന​റി​യാ​യി സേവിച്ചു.

കാലം പിന്നി​ട്ട​തോ​ടെ, ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തി​ലെ മിഷന​റി​മാർ രാജ്യ​ത്തി​ന്റെ എല്ലാ ഭാഗ​ത്തേ​ക്കും ഇരച്ചു​ക​യറി. സമൂഹ​ത്തിൽ സ്ഥാനമി​ല്ലാ​തി​രുന്ന താഴേ​ക്കി​ട​ക്കാർ, പ്രത്യേ​കിച്ച്‌ സമുദാ​യ​ഭ്രഷ്ടർ ഹിന്ദു​മ​ത​ത്തിൽ മെച്ചപ്പെട്ട ഭാവി​യെ​പ്പ​റ​റി​യുള്ള പ്രത്യാ​ശ​യൊ​ന്നും കാണാതെ വന്നപ്പോൾ ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തി​ലെ മതങ്ങളി​ലേക്കു തിരിഞ്ഞു തുടങ്ങി. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, “ഒട്ടു വളരെ മിഷന​റി​മാ​രും ഇന്ത്യയി​ലെ വിദ്യാ​സ​മ്പ​ന്ന​രായ ക്രിസ്‌തീയ നേതാ​ക്കൻമാ​രു​ടെ ഭൂരി​പ​ക്ഷ​വും” ഈ പ്രവണ​ത​യോ​ടു “വിയോ​ജി​പ്പു പ്രകട​മാ​ക്കി​യി​രുന്ന”തായി ദി എൻ​സൈ​ക്ലോ​പീ​ഡിയ ഓഫ്‌ റിലിജൻ സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.

ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ നിഷ്‌ഫലത വെളി​ച്ച​ത്തു​കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു​കൊണ്ട്‌ ചരി​ത്ര​കാ​ര​നായ വിൽ ഡ്യുറൻറ്‌ ഇപ്രകാ​രം എഴുതു​ന്നു: “ഇന്ത്യയു​ടെ ദാരി​ദ്ര്യ​ത്തെ​യും ദുരി​ത​ത്തെ​യും ഇത്രയും നാൾ നിർവി​കാ​ര​ത​യോ​ടെ നോക്കി​ക്ക​ണ്ടി​രുന്ന ദൈവ​ങ്ങളെ ഇന്ന്‌ അവൾ എന്നത്തേ​തി​ലു​മ​ധി​കം ശക്തമായി വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു. . . . മത​ദ്രോ​ഹി​ക​ളും വിചിത്ര ദൈവ​ങ്ങ​ളും അപകട​ക​ര​മാം​വി​ധം പ്രസി​ദ്ധ​മാ​യി​ത്തീർന്ന​പ്പോൾ അവർ [ബ്രാഹ്മ​ണൻമാർ] അവയെ സഹിക്കു​ക​യും ഹിന്ദു വിശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ വിശാ​ല​മായ വിടവു​ക​ളി​ലേക്ക്‌ അവയെ സ്വീക​രി​ച്ചു​പോ​രു​ക​യും ചെയ്‌തു; ദൈവ​മൊന്ന്‌ കൂടി​യാ​ലോ കുറഞ്ഞാ​ലോ ഇന്ത്യയിൽ വലിയ മാററ​മൊ​ന്നും വരില്ല.” മാൻ​ഫ്രെട്ട്‌ ബാർട്ടൽ 1984-ൽ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രിച്ച ദ ജെസ്യൂ​ട്ട്‌സ്‌ എന്ന തന്റെ പുസ്‌ത​ക​ത്തിൽ ഇപ്രകാ​രം പറഞ്ഞു: “ഒടുവിൽ ഇന്ത്യാ​ക്കാർ തങ്ങളുടെ വിശുദ്ധ പശുക്ക​ളോ​ടു​തന്നെ പററി​നി​ന്നു; ഹിന്ദു​മ​ത​ത്തിന്‌ ജെസ്യൂ​ട്ടു​കാ​രെ​ക്കാ​ളും മുഗളൻമാ​രെ​ക്കാ​ളും നിലനിൽപ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഇന്ന്‌ അത്‌ അതിന്റെ അധിക​മുള്ള ദിവ്യ​ത്വ​ത്തെ പാശ്ചാത്യ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​നു കയററി അയയ്‌ക്കു​ക​യാ​ണെന്നു തോന്നു​ന്നു.”

നിലനിൽക്കുന്ന മതിപ്പു​ള​വാ​ക്കു​ന്ന​തിൽ പരാജ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു

പാശ്ചാത്യ, പൗരസ്‌ത്യ സഭകളാ​യി അപ്പോൾതന്നെ വിഭജി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന ആദിമ ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​കം അഞ്ചാം നൂററാ​ണ്ടിൽ പിന്നെ​യും ഭിന്നി​ക്ക​പ്പെട്ടു. കോൺസ്‌റ​റാൻറി​നോ​പ്പി​ളി​ലെ ഗോ​ത്ര​പി​താ​വായ നെസ്‌റേ​റാ​റി​യസ്‌ ഒരു വിവാ​ദ​ത്തിൽ അകപ്പെ​ടു​ക​യും അത്‌ പൗരസ്‌ത്യ സഭയിൽ നിന്നു വിട്ടു​പോന്ന നെസ്‌റേ​റാ​റി​യൻ സഭയുടെ രൂപീ​ക​ര​ണ​ത്തിൽ കലാശി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.

നെസ്‌റേ​റാ​റി​യൻകാർ മിഷനറി പ്രവർത്ത​ന​ത്തിന്‌ ഊന്നൽനൽകി. സാധ്യ​ത​യ​നു​സ​രിച്ച്‌ അവരുടെ മിഷന​റി​മാ​രിൽ ഒരാളായ ആലോ​പിൻ പൊ.യു. 635-ൽ നെസ്‌റേ​റാ​റി​യൻ വിശ്വാ​സങ്ങൾ ചൈന​യിൽ പ്രചരി​പ്പി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. എന്നാൽ 1294-ൽ ഫ്രാൻസി​സ്‌കൻ സന്ന്യാസി, ജോൺ ഓഫ്‌ മോ​ണ്ടേ​കോർവീ​നോ ചൈന​യിൽ ഒരു മിഷൻ സ്ഥാപി​ക്കു​ന്ന​തു​വരെ പാശ്ചാത്യ സഭ ചൈന​യിൽ എത്തി​ച്ചേർന്നില്ല.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ഒരു ഇററാ​ലി​യൻ ജെസ്യൂ​ട്ടായ മാററി​യോ റിച്ചി 1580-ൽ ചൈന​യിൽ എത്തി​ച്ചേ​രു​ന്ന​തു​വരെ അവിടെ യഥാർഥ​ത്തിൽ മിഷനറി പ്രവർത്തനം ആരംഭി​ച്ചില്ല. പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റൻറ്‌ മതം നാന​ശേ​ഷ​മുള്ള യൂറോ​പ്പിൽ പിടി​മു​റു​ക്കാൻ കിണഞ്ഞു​ശ്ര​മി​ക്കു​മ്പോൾ കത്തോ​ലി​ക്കാ മതം യൂറോ​പ്പി​നു​വെ​ളി​യിൽ മതപരി​വർത്ത​ന​ത്തി​നു​വേണ്ടി പരക്കം പായു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. കത്തോ​ലി​ക്കാ മതവി​ശ്വാ​സ​ത്തിൽ മുഴു​കി​ക്ക​ഴി​യുന്ന ദേശങ്ങ​ളായ പോർച്ചു​ഗ​ലി​ലെ​യും സ്‌പെ​യി​നി​ലെ​യും പര്യ​വേക്ഷണ പ്രസ്ഥാ​നങ്ങൾ സഭയുടെ ശ്രമങ്ങളെ നന്നായി പിന്തു​ണച്ചു.

17-ഉം 18-ഉം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ മിഷന​റി​മാർ ഒരു പരിധി​വരെ വിജയം വരിച്ചു. സാധ്യ​ത​യ​നു​സ​രിച്ച്‌ ഇതിനുള്ള കാരണം ദ കേം​ബ്രി​ഡ്‌ജ്‌ ഹിസ്‌റ​ററി ഓഫ്‌ ചൈന സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത​നു​സ​രിച്ച്‌ “[അവരുടെ] (പ്രത്യേ​കിച്ച്‌ ജെസ്യൂ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ) നല്ലൊരു സംഖ്യ വലിയ സഹിഷ്‌ണു​താ മനോ​ഭാ​വം വളർത്തി​യെ​ടു​ത്തി​രു​ന്നു” എന്നതാണ്‌. ചൈനീസ്‌ ചരിത്ര പ്രൊ​ഫ​സ​റായ ഹാൻസ്‌ എച്ച്‌. എ. ബീലെൻഷ്‌​റൈറൻ ഇപ്രകാ​രം വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു: “ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ ദൈവത്തെ സ്വർഗ​ത്തെ​പ്പ​റ​റി​യുള്ള ചൈനാ​ക്കാ​രു​ടെ ധാരണ​യ്‌ക്ക്‌ തുല്യ​മാ​ക്കു​ക​യും പൈതൃ​കാ​രാ​ധ​ന​യോട്‌ എതി​രൊ​ന്നും പ്രകടി​പ്പി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു​കൊണ്ട്‌ [ജെസ്യൂ​ട്ടു​കാർ] ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​വും കൺഫ്യു​ഷ്യ​നി​സ​വും തമ്മിലുള്ള സാദൃ​ശ്യ​ങ്ങൾ ഊന്നി​പ്പ​റഞ്ഞു. ചില സ്ഥലങ്ങളിൽ ജെസ്യൂ​ട്ടു​കാർക്ക്‌ എന്തു​കൊണ്ട്‌ ആളുകളെ മതം മാററാൻ കഴി​ഞ്ഞെ​ന്നും എന്നാൽ അവർക്ക്‌ നിലനിൽക്കുന്ന മതിപ്പു​ള​വാ​ക്കാൻ കഴിയാ​ഞ്ഞ​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നും ഇതു വിശദ​മാ​ക്കു​ന്നു.”

1724-ൽ ചൈന​യി​ലെ ചക്രവർത്തി ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തി​ലെ മതങ്ങളെ ആക്ഷേപി​ക്കു​ക​യും വിദേശ മിഷന​റി​മാ​രിൽ മിക്കവ​രെ​യും അവി​ടെ​നി​ന്നു തുരത്തു​ക​യും ചെയ്‌തു. അവസരം ലഭിച്ച​പ്പോൾ കത്തോ​ലി​ക്കാ മിഷന​റി​മാർ ചൈന​യി​ലേക്കു തിരി​ച്ചു​വന്നു. പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റൻറ്‌ മിഷന​റി​മാർ അവരോ​ടു ചേർന്നു. 1807-ൽ എത്തി​ച്ചേർന്ന, ലണ്ടൻ മിഷനറി സൊ​സൈ​റ​റി​യിൽ നിന്നുള്ള റോബർട്ട്‌ മോറി​സൺ ആയിരു​ന്നു എത്തി​ച്ചേർന്ന ആദ്യത്തെ പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റൻറ്‌ മിഷനറി. തന്റെ വിശ്വാ​സങ്ങൾ പ്രചരി​പ്പി​ക്കാ​നാ​യി മാത്രമല്ല പിന്നെ​യോ ചൈനയെ പാശ്ചാത്യ സംസ്‌കാ​ര​ത്തി​നു പരിച​യ​പ്പെ​ടു​ത്താ​നും പാശ്ചാ​ത്യ​രായ വിദ്യാർഥി​കളെ പൗരസ്‌ത്യ സംസ്‌കാ​രം പരിച​യ​പ്പെ​ടു​ത്താ​നു​മാ​യി ഉദ്ദേശി​ച്ചുള്ള ഒരു കോ​ളെജ്‌ അദ്ദേഹം സ്ഥാപിച്ചു. 1819-ൽ വില്യം മിൽനെ​യു​ടെ സഹായ​ത്തോ​ടെ മോറി​സൺ മുഴു ബൈബി​ളി​ന്റെ​യും ഒരു പരിഭാഷ പൂർത്തി​യാ​ക്കി.

ചില മിഷന​റി​മാർ ഒരു വ്യത്യ​സ്‌ത​മായ തരത്തി​ലുള്ള പ്രകാശം പരത്തു​ന്ന​തിൽ അർപ്പി​ത​രാ​യി​രു​ന്നു. ഡോ. പീററർ പാർക്കർ ആയിരു​ന്നു ചൈന​യി​ലേക്കു വന്ന ആദ്യത്തെ മെഡിക്കൽ മിഷനറി. 1838-ൽ കാൻറ​ണിൽ സ്ഥാപി​ത​മായ മെഡിക്കൽ മിഷനറി സൊ​സൈ​റ​റി​യു​ടെ സംഘാ​ട​ന​ത്തിൽ അദ്ദേഹം സഹായി​ച്ചു. മററു​ചില മിഷന​റി​മാർ വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ​പ​ര​മായ ഉദ്യമ​ങ്ങൾക്കും പൊതു​നൻമ​യ്‌ക്കു​ത​കുന്ന സംരം​ഭ​ങ്ങളെ പിന്തു​ണ​യ്‌ക്കു​ന്ന​തി​നും സാമൂ​ഹിക പ്രശ്‌നങ്ങൾ പരിഹ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​മാ​യി തങ്ങളെ​ത്തന്നെ അർപ്പിച്ചു. ദ കേം​ബ്രി​ഡ്‌ജ്‌ ഹിസ്‌റ​ററി ഓഫ്‌ ചൈന പറയു​ന്ന​ത​നു​സ​രിച്ച്‌ “ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തോ​ടുള്ള ചൈനീസ്‌ സ്വീകാ​ര്യത വർധി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാ​ളും യൂറോ​പ്പി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ചൈന​യു​ടെ ഗ്രാഹ്യം വർധി​പ്പി​ക്കാ​നാണ്‌” മിഷന​റി​മാ​രു​ടെ ചില പരിഭാ​ഷാ കൃത്യങ്ങൾ “ഉതകി​യത്‌.”

ക്രിസ്‌തീ​യ ഐക്യ​ത്തി​ന്റെ​യും സാഹോ​ദ​ര്യ​ത്തി​ന്റെ​യും നല്ലൊരു മാതൃക സമ്മാനി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തി​ലെ മിഷന​റി​മാർ പരാജ​യ​പ്പെട്ടു. പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റൻറു​കാ​രു​ടെ​യി​ട​യിൽ പ്രത്യേ​കി​ച്ചും അനൈ​ക്യം നിലവി​ലി​രു​ന്നു. നാലു പതിറ​റാ​ണ്ടു​കൾകൊണ്ട്‌ അവരുടെ മിഷന​റി​മാ​രു​ടെ എണ്ണം 189-ൽനിന്ന്‌ 3,445 ആയി ഉയർന്നു. 1905 ആയപ്പോൾ 60-ലധിക​മു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന മിഷനറി സൊ​സൈ​റ​റി​ക​ളിൽ ഓരോ​ന്നും ക്രിസ്‌തീയ പഠിപ്പി​ക്ക​ലി​ന്റെ തങ്ങളു​ടേ​തായ പ്രത്യേക ഭാഷ്യം പ്രചരി​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. കത്തോ​ലി​ക്കാ മിഷന​റി​മാ​രും യഥാർഥ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ഒരു വികല​മായ പ്രതി​ച്ഛായ അവതരി​പ്പി​ച്ചു. “മതംമാ​റാൻ സാധ്യ​ത​യുള്ള ആളുകളെ നേടാൻ വേണ്ടി അവിടത്തെ രാഷ്‌ട്രീ​യ​വും നീതി​ന്യാ​യ​പ​ര​വു​മായ കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ കൈ കടത്തുന്ന വ്യാപ​ക​മായ രീതി”യെപ്പററി ദ കേം​ബ്രി​ഡ്‌ജ്‌ ഹിസ്‌റ​ററി ഓഫ്‌ ചൈന പരാമർശി​ക്കു​ന്നു.

മററു​ള്ളി​ട​ങ്ങ​ളി​ലും ആളുകളെ തേടി

പോർച്ചു​ഗീസ്‌ പര്യ​വേ​ക്ഷ​ക​നായ ഫെർഡി​നണ്ട്‌ മഗെല്ലൻ 1521-ൽ ഫിലി​പ്പീൻ ദ്വീപു​ക​ളിൽ ആദ്യമാ​യി കാലു​കു​ത്തി ഒരു നൂററാ​ണ്ടാ​യില്ല, അതിനു മുമ്പേ അവി​ടെ​യുള്ള കത്തോ​ലി​ക്കാ മിഷന​റി​മാർ ഏതാണ്ട്‌ രണ്ടു ദശലക്ഷം ആളുകളെ സ്‌നാ​പ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഇന്ന്‌ അവിടെ ജനസം​ഖ്യ​യു​ടെ 84 ശതമാനം റോമൻ കത്തോ​ലി​ക്ക​രാണ്‌. ഈ വിജയ​ത്തി​നു കാരണം സഭ സ്ഥാപിച്ച വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ സമ്പ്രദാ​യ​മാ​ണെ​ന്ന​തി​നു സംശയ​മില്ല. എന്നാൽ “തങ്ങളുടെ മതവി​ശ്വാ​സ​ങ്ങ​ളും അനുഷ്‌ഠാ​ന​ങ്ങ​ളും നിലനിർത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​കാൻ” മിഷന​റി​മാർ “മതംമാ​റുന്ന ആളുകളെ അനുവ​ദിച്ച”താണ്‌ അവഗണി​ക്ക​രു​താത്ത മറെറാ​രു ഘടക​മെന്ന്‌ ഒരു എഴുത്തു​കാ​രൻ പറയുന്നു.

മററു​ള്ളി​ട​ങ്ങ​ളിൽ സഭയ്‌ക്ക്‌ വിജയം കുറവാ​യി​രു​ന്നു. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, ജപ്പാനി​ലെ കത്തോ​ലി​ക്ക​രു​ടെ എണ്ണം മുഴു ജപ്പാൻകാ​രു​ടെ​യും വെറും 0.3 ശതമാനം ആയിരു​ന്നു. കൊറി​യൻ റിപ്പബ്ലി​ക്കി​ലാ​ണെ​ങ്കിൽ അവരുടെ സംഖ്യ ഏതാണ്ട്‌ 6 ശതമാ​ന​മാണ്‌.

ജപ്പാൻ യൂറോ​പ്യൻമാ​രു​മാ​യി ആദ്യമാ​യി ബന്ധം പുലർത്തി​യത്‌ 1542-ൽ ആണ്‌. 1549-ൽ എത്തിയ ജെസ്യൂട്ട്‌ മിഷനറി ഫ്രാൻസിസ്‌ സേവ്യർക്കും അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ സഹകാ​രി​കൾക്കും സൗഹാർദ​മായ സ്വീക​രണം ലഭിച്ചു. അധികം താമസി​യാ​തെ ഈ ആദ്യ ഉത്സാഹം തണുത്തു​പോ​യി. ചരിത്ര പ്രൊ​ഫ​സ​റായ ജെ. മേസൺ ജെൻറ്‌സ്‌ലർ എഴുതു​ന്ന​ത​നു​സ​രിച്ച്‌ “(ഫിലി​പ്പീൻസി​ലു​ണ്ടാ​യ​തു​പോ​ലെ) സ്‌പാ​നിഷ്‌ രാജാ​വി​ന്റെ രാഷ്‌ട്രീയ കീഴട​ക്ക​ലി​നുള്ള ഒരു മുന്നോ​ടി​യാ​യി​രി​ക്കാം യൂറോ​പ്യൻ മിഷനറി പ്രവർത്തനം എന്ന്‌” ജപ്പാൻ നേതാ​ക്കൻമാർ “സംശയി​ച്ചു​തു​ടങ്ങി”യതാണ്‌ ഇതിനു കാരണം.

1614-ൽ “മിഷന​റി​മാർ രാജ്യ​ത്തി​ന്റെ ശത്രു​ക്ക​ളെ​ന്ന​നി​ല​യിൽ ബഹിഷ്‌ക​രി​ക്ക​പ്പെട്ടു. തന്റെ അധികാ​രാ​തിർത്തി​ക​ളിൽ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വം മേലാൽ അനുവ​ദി​ക്കു​ന്ന​ത​ല്ലെന്ന്‌ ചക്രവർത്തി ഉത്തരവു പുറ​പ്പെ​ടു​വി​ച്ചു. . . . പുതിയ മതത്തെ തള്ളിപ്പ​റ​യാൻ വിസമ്മ​തിച്ച മതംമാ​റിയ ദശസഹ​സ്ര​ക്ക​ണ​ക്കി​നാ​ളു​കളെ കുരി​ശിൽ തറച്ചു . . . , അതേസ​മയം മിഷന​റി​മാ​രെ കൂടുതൽ ബീഭത്സ​മായ രംഗങ്ങൾ കാത്തി​രു​ന്നു . . . ” മററു ഘോര​ത​കൾക്കു പുറമേ “അവരെ ജീവ​നോ​ടെ ചുട്ടു​ക​രി​ക്കു​ക​യും പൊരി​ക്കു​ക​യും അംഗച്‌ഛേദം നടത്തു​ക​യും വിഷപ്പാ​മ്പു​കൾ നിറഞ്ഞ കുഴി​ക​ളി​ലി​ടു​ക​യും ചെയ്‌തു.”—ദ ജെസ്യൂ​ട്ട്‌സ്‌.

കത്തോ​ലി​ക്ക മതം കൊറി​യ​യിൽ പ്രചരി​ച്ചത്‌ 1784-ൽ ആണ്‌, പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റൻറ്‌ മതം ഒരു നൂററാ​ണ്ടു കഴിഞ്ഞും. “അമേരി​ക്കൻ മിഷന​റി​മാർ സുവി​ശേ​ഷ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ​വും മരുന്നും സാങ്കേ​തി​ക​വി​ദ്യ​യും കൊണ്ടു​വ​ന്ന​തി​നാൽ രണ്ടാമ​ത്തേത്‌ ഏറെ വേഗത്തിൽ വളർച്ച​പ്രാ​പി​ച്ചു,” ടൈം മാസിക വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു. കേവലം മതപര​മായ പ്രബോ​ധ​ന​മ​ല്ലാ​തെ മററു​മാർഗ​ങ്ങ​ളു​പ​യോ​ഗി​ച്ചും ആളുകളെ മതം മാററുന്ന ഈ നയം ഇന്നും നിലവി​ലുണ്ട്‌. സിയോൾ നാഷണൽ യൂണി​വേ​ഴ്‌സി​റ​റി​യി​ലെ തത്ത്വശാ​സ്‌ത്ര പ്രൊ​ഫ​സ​റായ സോൺ ബോങ്‌ ഹോ ഇപ്രകാ​രം പറയു​ന്ന​താ​യി ഉദ്ധരി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു: “ഭൗതി​ക​കാ​ര്യ​ങ്ങൾക്ക്‌ ഊന്നൽ കൊടു​ത്തി​ട്ടുള്ള സഭകൾ മുഖ്യ​ധാ​രാ മതശാ​ഖ​ക​ളെ​ക്കാൾ വേഗം വളർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു.”

ഭാവി വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നത്‌

ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തി​ലെ കഴിഞ്ഞ​കാല മിഷന​റി​മാ​രെ നാം എങ്ങനെ വീക്ഷി​ക്കണം? അവർ യേശു കാണി​ച്ചു​തന്ന ശുദ്ധാ​രാ​ധ​ന​യു​ടെ പ്രതി​നി​ധി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നില്ല. എന്നാൽ അവരിൽ പലരും സത്യസ​ന്ധ​രാ​യി​രു​ന്നു എന്നുള്ള​തി​നു സംശയ​മില്ല. എന്തായാ​ലും, അവർ ബൈബിൾ പല പ്രാ​ദേ​ശിക ഭാഷക​ളി​ലേ​ക്കും തർജമ ചെയ്യു​ക​യും കുറഞ്ഞത്‌ ചില ബൈബി​ളാ​ശ​യ​ങ്ങ​ളെ​ങ്കി​ലും പഠിപ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.

ഇരുണ്ട ഭൂഖണ്ഡം എന്നറി​യ​പ്പെ​ടുന്ന ആഫ്രി​ക്ക​യി​ലേക്കു പോയ ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തി​ലെ മിഷന​റി​മാ​രെ സംബന്ധി​ച്ചെന്ത്‌? ഞങ്ങളുടെ അടുത്ത ലക്കത്തിൽ വരുന്ന “‘ഇരുണ്ട ഭൂഖണ്ഡ’ത്തിന്‌ ആത്മീയ വെളിച്ചം” എന്ന ലേഖന​ത്തിൽ ഇതേപ്പ​ററി വായി​ക്കുക.

[23-ാം പേജിലെ ചതുരം]

ചൈനീസ്‌ ബൈബി​ളിൽ “യഹോവ”

19-ാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ ഒരു മിഷന​റി​യും പരിഭാ​ഷ​ക​നു​മായ ജോൺ ഡബ്ലിയൂ. ഡേവിസ്‌ ഇപ്രകാ​രം ന്യായ​വാ​ദം ചെയ്‌തു: “പരിശു​ദ്ധാ​രൂ​പി എബ്രാ​യ​യിൽ ഒരു സ്ഥലത്ത്‌ യഹോ​വ​യെന്നു പറയു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ പരിഭാ​ഷകൻ ഇംഗ്ലീ​ഷി​ലോ ചൈനീ​സി​ലോ യഹോ​വ​യെന്നു പറയാ​ത്ത​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌? ഞാൻ ഈ സ്ഥലത്ത്‌ യഹോ​വ​യെ​ന്നും ആ സ്ഥലത്ത്‌ അതിന്റെ പകര നാമവും ഉപയോ​ഗി​ക്കു​മെന്നു പറയാൻ അയാൾക്ക്‌ എന്ത്‌ അവകാ​ശ​മാ​ണു​ള്ളത്‌? . . . പരിഭാ​ഷ​യിൽ എവി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും യഹോവ എന്ന പദം ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്നത്‌ തെററാ​ണെ​ങ്കിൽ നിശ്വസ്‌ത എഴുത്തു​കാ​രൻ മൂല എഴുത്തിൽ അത്‌ ഉപയോ​ഗി​ച്ചത്‌ എന്തിനാണ്‌?”