“ഇനി മിയയും യഹോ​വ​യും മാത്രം”

ആയിര​ത്തി​ത്തൊ​ള്ളാ​യി​ര​ത്തി​ത്തൊ​ണ്ണൂ​റെ​റാന്ന്‌ മേയ്‌ ആയപ്പോ​ഴേ​ക്കും എന്തോ കുഴപ്പ​മു​ണ്ടെന്ന്‌ എന്റെ ശരീരം മുന്നറി​യി​പ്പു നൽകി​യി​രു​ന്നു. വളരെ ദൂരം നടക്കു​ക​യോ ദീർഘ​ദൂ​രം സൈക്കിൾ ചവിട്ടു​ക​യോ ചെയ്‌തു​ക​ഴി​യു​മ്പോൾ, കൈകാ​ലു​ക​ളിൽ കടുത്ത വേദന അനുഭ​വ​പ്പെ​ടു​ക​യും സന്ധികൾക്കു വീക്കം​വെ​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. 1991 ജൂ​ലൈ​യിൽ എന്റെ സഹോ​ദ​രൻമാ​രിൽ ഒരാളു​ടെ വിവാ​ഹ​ത്തി​നു ഞാൻ സംബന്ധിച്ച സമയത്ത്‌ എനിക്ക്‌ അസുഖ​മു​ണ്ടാ​യി. അതേത്തു​ടർന്നു മിക്കസ​മ​യ​വും ഞാൻ കിടപ്പി​ലാ​യി, എന്റെ മുഖത്തും ദേഹത്തും വിചി​ത്ര​മായ ചുവന്ന പാടുകൾ കാണ​പ്പെ​ട്ടു​തു​ടങ്ങി.

അമ്മ എന്നെ ഒരു ഡോക്ട​റു​ടെ അടുക്കൽ കൊണ്ടു​പോ​യി, അദ്ദേഹം നോർവേ​യിൽ ആസ്‌കി​മി​ലെ ഞങ്ങളുടെ വീടി​ന​ടു​ത്തുള്ള ഒരു ആശുപ​ത്രി​യിൽ എന്നെ വേഗം കൊ​ണ്ടെ​ത്തി​ച്ചു. രോഗ​പ​രി​ശോ​ധ​ന​യിൽ വൃക്കയു​ടെ പ്രവർത്തനം കുറഞ്ഞ​താ​യും രക്തസമ്മർദം കൂടി​യ​താ​യും കണ്ടെത്തി. എന്റെ ഹീമോ​ഗ്ലോ​ബി​ന്റെ അളവ്‌ ഡെസി​ലി​റ​റ​റിന്‌ 7.3 ഗ്രാം മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു, സാധാരണ അളവ്‌ 11.5-നും 16-നും ഇടയി​ലാണ്‌. രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ കുറേ​ക്കൂ​ടെ വലി​യൊ​രു ആശുപ​ത്രി​യി​ലേക്ക്‌ എന്നെ മാററി, വൃക്ക​രോ​ഗ​ങ്ങൾക്കു ചികി​ത്സി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അവിടെ ഒരു പ്രത്യേക വാർഡു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അനേകം രക്തപരി​ശോ​ധ​ന​ക​ളു​ടെ ഫലങ്ങൾ കണ്ടശേഷം എന്റെ രോഗം സിസ്‌റ​റ​മിക്‌ ലൂപ്പസ്‌ എരിത്ത​മ​റേ​റാ​സസ്‌ ആണെന്നും രക്തത്തെ​യും വൃക്കയി​ലെ പേശി​ക​ളെ​യും ആക്രമി​ക്കുന്ന ആൻറി​ബോ​ഡി​കൾ എന്റെ ശരീര​ത്തി​ലെ പ്രതി​രോധ സംവി​ധാ​നം ഉത്‌പാ​ദി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നു​മുള്ള നിഗമ​ന​ത്തി​ലാ​ണു ഡോക്ടർ എത്തി​ച്ചേർന്നത്‌. എനിക്കു കോർട്ടി​ക്കോ സ്‌ററി​റോ​യ്‌ഡ്‌സും കീമോ​തെ​റാ​പ്പി​യും തന്നു.

ഈ രോഗ​വും ചികി​ത്സ​യും രക്തത്തിന്റെ അളവു കുറയ്‌ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ രക്തപ്പകർച്ച നടത്തുന്ന കാര്യം ഒരു വിവാ​ദ​വി​ഷ​യ​മാ​യി​ത്തീർന്നു. ഞാൻ ശക്തി മുഴുവൻ സംഭരിച്ച്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “സമർപ്പിച്ച്‌ സ്‌നാ​പ​ന​മേററ ഒരു സാക്ഷി​യാ​ണു ഞാൻ, എനിക്കു രക്തം വേണ്ട.” (ഉല്‌പത്തി 9:4; പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 15:28, 29) അതിനു​ശേഷം, ഡോക്ടർ രഹസ്യ​മാ​യി എന്റെ അമ്മയോ​ടു സംസാ​രി​ച്ചു, രക്തപ്പകർച്ച​യ്‌ക്കു പകരമുള്ള ചികി​ത്സകൾ അവലം​ബി​ക്കാൻ ഞങ്ങൾക്കി​ഷ്ട​മാ​ണെന്ന്‌ അമ്മ വിശദീ​ക​രി​ച്ചു. എന്റെ നിലപാ​ടി​നെ ആദരി​ക്കാൻ ഒരുക്ക​മാ​ണെ​ന്നും കഴിവി​ന്റെ പരമാ​വധി എന്നെ സഹായി​ക്കു​മെ​ന്നും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.

മെഡിക്കൽ രേഖയു​ടെ ഒരു പകർപ്പ്‌ ഞങ്ങൾക്കു പിന്നീട്‌ ലഭിച്ചു. അതിലി​ങ്ങനെ പറയുന്നു: “ഈ രോഗി വേണ്ടത്ര പ്രായ​വും സുബോ​ധ​വും അറിവും ഉള്ളവളാണ്‌. അതു​കൊണ്ട്‌, ഈ രോഗി​യു​ടെ വീക്ഷണത്തെ ആദരി​ക്കേ​ണ്ടത്‌ ആവശ്യ​മാ​ണെന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.” അതിങ്ങ​നെ​യും പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ന്നു: “അവൾക്കു മരണം സംഭവി​ച്ചാൽപ്പോ​ലും രക്തം സ്വീക​രി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​നുള്ള രോഗി​യു​ടെ തീരു​മാ​നത്തെ ആദരി​ക്കാൻ ഈ ആശുപ​ത്രി വാർഡ്‌ ഉറച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌.”

വൈദ്യ ചികിത്സ

തുടർന്നു​വന്ന ദിവസ​ങ്ങ​ളിൽ, രക്തസമ്മർദം കുറയ്‌ക്കു​ക​വഴി വൃക്കക​ളിൻമേ​ലുള്ള ആയാസം ലഘൂക​രി​ക്കാൻ പലതരം ചികി​ത്സകൾ പരീക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കി. ചികിത്സ താങ്ങാൻ എന്റെ ശരീര​ത്തി​നു കരുത്തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നില്ല, ആ സമയത്തു തുട​രെ​ത്തു​ടരെ ഛർദി​ക്കു​ന്നതു മാത്ര​മാണ്‌ ഞാനോർക്കു​ന്നത്‌. എനിക്ക്‌ ഇടയ്‌ക്കി​ട​യ്‌ക്കു വിഷാ​ദ​മ​നു​ഭ​വ​പ്പെട്ടു, മിക്ക​പ്പോ​ഴും എന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളും ഞാനും സഹായ​ത്തി​നും ശക്തിക്കു​മാ​യി യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള പ്രാർഥ​ന​യിൽ മുഴുകി. ആശുപ​ത്രി​യിൽ ഒരു മാസം കിടന്ന​തി​നു​ശേഷം ഒരു വാരാ​ന്ത​ക്കാ​ല​ത്തേക്കു വീട്ടിൽ പോകാൻ എനിക്ക്‌ അനുവാ​ദം ലഭിച്ചു. പിന്നീട്‌, രണ്ടാമത്തെ പ്രാവ​ശ്യം ആശുപ​ത്രി​യിൽനി​ന്നു വിട്ടു​നിൽക്കു​മ്പോൾ എനിക്ക്‌ ശക്തമായ അപസ്‌മാ​ര​രോ​ഗ​മു​ണ്ടാ​യി, തുടർന്നു ശക്തികു​റഞ്ഞ തോതിൽ നാല്‌ പ്രാവ​ശ്യ​വും. രോഗം എന്റെ കേന്ദ്ര നാഡീ​വ്യൂ​ഹത്തെ ബാധി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. സമയം പാഴാ​ക്കാ​തെ എന്നെ ആശുപ​ത്രി​യിൽ എത്തിച്ചു.

പകരചി​കി​ത്സ നടത്താ​നാ​ണു ഡോക്ടർമാർ തീരു​മാ​നി​ച്ചത്‌. രക്തത്തിൽനി​ന്നു പ്ലാസ്‌മ വേർതി​രി​ച്ചെ​ടു​ക്കു​ക​വഴി എന്റെ രക്തകോ​ശ​ങ്ങ​ളെ​യും നാഡീ​ക​ല​ക​ളെ​യും ആക്രമി​ക്കുന്ന ആൻറി​ബോ​ഡി​കൾ നീക്കം ചെയ്‌തു. എന്നിട്ട്‌ എനിക്ക്‌ ആൽബു​മിൻ ചേർത്ത റിങ്ങേ​ഴ്‌സ്‌ സൊല്യൂ​ഷന്റെ ഇൻജക്‌ഷൻ തന്നു. ഡോക്ടർമാർ ഈ ചികി​ത്സ​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ എന്നോടു ചർച്ച ചെയ്‌തി​രു​ന്നു, ആ ചികിത്സ നടത്താ​നുള്ള ലിഖി​താ​നു​വാ​ദ​വും ഞാനവർക്കു കൊടു​ത്തു.a ആ ചികിത്സ നടത്തി​യി​ട്ടും എന്റെ അവസ്ഥ വഷളായി. ഇമ്മ്യൂ​ണോ​ഗ്ലോ​ബു​ലിൻസ്‌ ഉപയോ​ഗി​ച്ചു ചികി​ത്സി​ക്കാ​നുള്ള അനുവാ​ദ​വും ഞാനവർക്കു നൽകി, എന്നാൽ അവർ അപ്പോഴവ ഉപയോ​ഗി​ച്ചില്ല.b

എന്റെ വൃക്കക​ളു​ടെ പ്രവർത്തനം വളരെ​യ​ധി​കം കുറഞ്ഞു​പോ​യി. എന്റെ സീറം ക്രി​യേ​റ​റി​നിൻ 682 ആയിരു​ന്നു, സാധാ​ര​ണ​യു​ള്ളത്‌ 55 മുതൽ 110 വരെയാണ്‌. രക്തസമ്മർദം ഉയർന്നു​തന്നെ നിന്നു, ഹീമോ​ഗ്ലോ​ബിൻ ഡെസി​ലി​റ​റ​റിന്‌ 5 ഗ്രാമി​നും 6 ഗ്രാമി​നും ഇടയി​ലാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു ദിവസം ക്യുബിക്‌ മില്ലി​മീ​ററർ രക്തത്തിലെ പ്ലേററ്‌ലെ​റ​റ്‌സി​ന്റെ എണ്ണം 17,000 ആയിരു​ന്നു, (സാധാ​ര​ണ​മാ​യി കാണാ​റു​ള്ളത്‌ 1,50,000 മുതൽ 4,50,000 വരെയാണ്‌) ഇതു രക്തവാർച്ച ഉണ്ടാകാ​നുള്ള അപകട​സാ​ധ്യത വർധി​പ്പി​ച്ചു. ഭാഗ്യ​ക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, പ്ലേററ്‌ലെ​റ​റ്‌സി​ന്റെ എണ്ണം പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ വർധി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. ഒരു ദിവസം കൂടി കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ അതിന്റെ സംഖ്യ 31,000 ആയി വർധിച്ചു. വർധനവു തുടർന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

സ്‌നേ​ഹ​പു​ര​സ്സ​ര​മായ പിന്തുണ

നോർവേ​യി​ലു​ട​നീ​ള​മുള്ള സ്‌നേ​ഹ​സ​മ്പ​ന്ന​രായ ക്രിസ്‌തീയ സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​രൻമാ​രിൽനിന്ന്‌ എനിക്കു ലഭിച്ച പൂക്കളും കത്തുക​ളും കാർഡു​ക​ളും ടെല​ഫോൺ കോളു​ക​ളും ആശുപ​ത്രി അധികൃ​ത​രിൽ മതിപ്പു​ള​വാ​ക്കി. ഒരു 18-വയസ്സു​കാ​രിക്ക്‌ ഇത്രയ​ധി​കം സ്‌നേ​ഹി​ത​രു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാൻ എങ്ങനെ കഴിയു​മെന്ന്‌ അവർ ആശ്ചര്യ​പ്പെട്ടു. നമ്മുടെ ക്രിസ്‌തീയ പ്രത്യാ​ശ​യെ​യും യഹോ​വ​യു​ടെ സ്‌നേ​ഹ​പു​ര​സ്സ​ര​മായ സ്ഥാപന​ത്തെ​യും കുറിച്ച്‌ അവരോ​ടു പറയാ​നുള്ള ഒരവസരം ഇതു ഞങ്ങൾക്കു പ്രദാനം ചെയ്‌തു.—യോഹ​ന്നാൻ 5:28, 29; വെളി​പ്പാ​ടു 21:3, 4.

ഇതിനി​ട​യിൽ, ലൂപ്പസ്‌ ചികി​ത്സ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ ശേഖരി​ക്കാൻ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ആശുപ​ത്രി ഏകോപന സമിതി കഠിന​ശ്രമം ചെയ്യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ജപ്പാനി​ലെ ഒരു മെഡിക്കൽ പത്രി​ക​യിൽ അച്ചടി​ച്ചു​വ​ന്നി​രുന്ന ഒരു ലേഖനം ഞങ്ങളുടെ നോർവീ​ജി​യൻ ബ്രാഞ്ച്‌ ഓഫീ​സിൽനി​ന്നു ഞങ്ങൾക്കു ലഭിച്ചു. സിസ്‌റ​റ​മിക്‌ ലൂപ്പസ്‌ എരിത്ത​മ​റേ​റാ​സ​സി​ന്റെ രണ്ടു സങ്കീർണ കേസുകൾ അതു വിശദീ​ക​രി​ച്ചു, രണ്ടു യുവസ്‌ത്രീ​ക​ളിൽ ഇമ്മ്യൂ​ണോ​ഗ്ലോ​ബു​ലിൻസ്‌ പ്രയോ​ഗി​ച്ചു​നോ​ക്കി നല്ല ഫലങ്ങൾ കണ്ടിരു​ന്നു. ഡോക്ടർമാ​രു​മാ​യി നടത്തിയ ഒരു കൂടി​ക്കാ​ഴ്‌ച​യിൽ എന്റെ കാര്യ​ത്തിൽ ആ വിവരം സഹായി​ക്കു​മോ എന്നറി​യാൻ ആ ലേഖനം വായി​ച്ചു​നോ​ക്കാൻ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ അവരോട്‌ ആവശ്യ​പ്പെട്ടു. എന്തു ചെയ്യണ​മെ​ന്നതു സംബന്ധിച്ച്‌ ഡോക്ടർമാ​രു​ടെ അഭി​പ്രാ​യങ്ങൾ യോജി​പ്പു​ള്ള​താ​യി​രു​ന്നില്ല. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, ഇമ്മ്യൂ​ണോ​ഗ്ലോ​ബു​ലിൻസ്‌ ഉപയോ​ഗി​ച്ചുള്ള ചികി​ത്സ​യു​ടെ പാർശ്വ​ഫ​ലങ്ങൾ സംബന്ധി​ച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ കുറവാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

രക്തം സ്വീക​രി​ക്കാ​നുള്ള സമ്മർദം

അപ്പോ​ഴേ​ക്കും ഞാൻ ആശുപ​ത്രി​യിൽ പ്രവേ​ശി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടിട്ട്‌ ഏതാണ്ട്‌ എട്ടാഴ്‌ച പിന്നി​ട്ടി​രു​ന്നു. ഒരു രാത്രി​യിൽ എനിക്കു കടുത്ത വയറു​വേദന അനുഭ​വ​പ്പെട്ടു, ആന്തരിക രക്തവാർച്ച​യു​ടെ ഫലമായി മലത്തോ​ടൊ​പ്പം രക്തവു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു സർജനു​മാ​യി ബന്ധപ്പെട്ടു. എനിക്ക്‌ അടിയ​ന്തിര ശസ്‌ത്ര​ക്രി​യ​യും രക്തവും ആവശ്യ​മാ​ണെന്ന്‌ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു, അല്ലാത്ത​പക്ഷം ഏതാനും മണിക്കൂ​റു​കൾക്കു​ള്ളിൽ ഞാൻ മരിക്കു​മ​ത്രേ. എന്റെ സഹോ​ദരി അടുത്ത്‌ ഇരിപ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു, രക്തം സ്വീക​രി​ക്കാൻ എന്നെ​ക്കൊ​ണ്ടു സമ്മതി​പ്പി​ക്കാൻ സർജൻ എന്റെ സഹോ​ദ​രി​യോ​ടു പറഞ്ഞു, അല്ലെങ്കിൽ എന്റെ മരണത്തിന്‌ അവൾ ഉത്തരവാ​ദി​യാ​കു​മ​ത്രേ. ഇതെന്നെ ദേഷ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി, കാരണം രക്തപ്പകർച്ച നിരസി​ക്കാ​നുള്ള തീരു​മാ​നം എന്റെ സ്വന്തമാ​യി​രു​ന്നു.

ആ തീരു​മാ​നം എന്റെ സ്വന്തമാ​ണെ​ന്നും രക്തം നിരസി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ പരിണ​ത​ഫ​ലങ്ങൾ എന്തായി​രി​ക്കു​മെന്നു ഡോക്ടർമാർ വിശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌ പൂർണ​മാ​യി എനിക്ക​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നും ഉറപ്പു വരുത്താൻ ഞാൻ തനിച്ചു​ള്ള​പ്പോൾ എന്നോടു സംസാ​രി​ക്കാൻ അവരാ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു. ഞാൻ എന്റെ മനസ്സു മാററാൻ പോകു​ന്നി​ല്ലെന്ന്‌ 15 മിനി​ററ്‌ കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ അവർക്കു ബോധ്യ​മാ​യി. ഓപ്പ​റേഷൻ നടത്തു​ന്ന​തി​നു പകരം രോഗത്തെ ചെറു​ത്തു​നിൽക്കാ​നുള്ള ആൻറി​ബ​യോ​ട്ടി​ക്‌സ്‌ അവർ എന്നിൽ പ്രയോ​ഗി​ച്ചു​നോ​ക്കി.

ഡോക്ടർമാ​രു​മാ​യി ചർച്ച നടത്തി​യ​തി​ന്റെ പിറേറ ദിവസം, സെപ്‌റ​റം​ബർ 30-ന്‌, എന്റെ ഹീമോ​ഗ്ലോ​ബി​ന്റെ അളവ്‌ 6.5-ൽനിന്ന്‌ 3.5 ആയി താണു. എന്നെ ഇൻറൻസീവ്‌ കെയർ യൂണി​റ​റി​ലേക്കു മാററി. ഞാൻ വളരെ അവശയാ​യി​പ്പോ​യി​രു​ന്നു, അതു​കൊണ്ട്‌ ഓക്‌സി​ജൻ ലഭിക്കു​ന്ന​തിന്‌ മുഖത്ത്‌ ഒരു മാസ്‌ക്‌ ധരി​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഈ നിർണാ​യക ഘട്ടത്തിന്റെ എല്ലാ സമയത്തും​തന്നെ ഞാൻ ഏറെക്കു​റെ ബോധ​മു​ള്ള​വ​ളാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും, എനി​ക്കൊ​ന്നും ഓർക്കാൻ കഴിയു​ന്നില്ല. അതു​കൊണ്ട്‌, അടുത്ത ഏതാനും ദിവസ​ങ്ങ​ളിൽ സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങൾ എന്റെ കുടും​ബ​വും രണ്ടു ക്രിസ്‌തീയ മൂപ്പൻമാ​രും പിന്നീട്‌ എന്നോടു വിവരി​ച്ചു.

എന്റെ ജീവൻ തുലാ​സ്സിൽ

ഈ സമയത്ത്‌ ഇമ്മ്യൂ​ണോ​ഗ്ലോ​ബു​ലിൻസ്‌ ഇൻജക്‌ഷൻ ഞരമ്പി​ലേക്കു കുത്തി​വെ​ച്ചു​നോ​ക്കാൻ ഡോക്ടർമാർ സമ്മതിച്ചു. ഒക്‌ടോ​ബർ 9 മുതൽ 11 വരെ, ദിവസം ആറ്‌ ഗ്രാം ഇമ്മ്യൂ​ണോ​ഗ്ലോ​ബു​ലിൻസ്‌ വീതം ഒരു ഡോസ്‌ എനിക്കു തന്നു. മലമൂ​ത്ര​വി​സ്സർജനം നിയ​ന്ത്രി​ക്കാൻ എനിക്കു കഴിയാ​താ​യി, നേഴ്‌സു​മാർ നിരന്തരം എന്റെ കിടക്ക​വി​രി​കൾ മാററി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. എന്റെ ഹീമോ​ഗ്ലോ​ബിൻ അളവു കുറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. മെഡിക്കൽ രേഖ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “പരി​ശോ​ധി​ക്ക​പ്പെട്ട അവളുടെ ഏററവും താഴ്‌ന്ന ഹീമോ​ഗ്ലോ​ബിൻ അളവ്‌ 1.4 ആയിരു​ന്നു, അതിനു​ശേഷം അവൾ രക്തം കലർന്ന മലം വിസ്സർജി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. പിന്നീട്‌ ഹീമോ​ഗ്ലോ​ബി​ന്റെ അളവ്‌ നോ​ക്കേ​ണ്ട​തി​ല്ലെന്നു തീരു​മാ​നി​ച്ചു. ആ സമയത്ത്‌ അവൾ അക്ഷരാർഥ​ത്തിൽ മരിച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.”

ഞാൻ സുഖം പ്രാപി​ക്കു​മെ​ന്നുള്ള എല്ലാ പ്രതീ​ക്ഷ​ക​ളും ഡോക്ടർമാർ കൈ​വെ​ടി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു, അതിജീ​വി​ച്ചാൽത്തന്നെ എനിക്കു മസ്‌തി​ഷ്‌ക​ക്ഷതം സംഭവി​ക്കു​മെ​ന്നും ഭാഗി​ക​മാ​യി തളർന്നു​പോ​കു​മെ​ന്നും അവർ പ്രസ്‌താ​വി​ച്ചു. ഇനി യാതൊ​ന്നും ചെയ്യാൻ സാധ്യ​മ​ല്ലെന്ന്‌ അവർക്ക്‌ ഉറപ്പാ​യി​രു​ന്നു, അതു​കൊണ്ട്‌ ഒക്‌ടോ​ബർ 12-ാം തീയതി സജീവ​മായ എല്ലാ ചികി​ത്സ​ക​ളും നിർത്തി ലായനി​കൾ മാത്രം നൽകാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. ചെറു​ത്തു​നിൽക്കു​ന്ന​തിൽ തുടരാൻ എന്നെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന എന്റെ പിതാവ്‌ എന്റെ കിടക്ക​യ്‌ക്ക​രി​കെ ഇരിപ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു, അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “ഇനി മിയയും യഹോ​വ​യും മാത്രം.”

ഈ നിർണാ​യക ഘട്ടത്തിൽ സഭയിൽനി​ന്നുള്ള ആരെങ്കി​ലു​മൊ​രാൾ എന്റെ കുടും​ബ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം കിടക്ക​യ്‌ക്ക​രി​കെ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. അവരി​ലൊ​രാൾ ഇങ്ങനെ വിശദീ​ക​രി​ച്ചു: “ഒക്‌ടോ​ബർ 12, ശനിയാ​ഴച വൈകു​ന്നേരം, മിയ പിറേ​റന്ന്‌ നേരം വെളു​പ്പി​ക്കു​മെന്ന്‌ ആരും വിശ്വ​സി​ച്ചില്ല. എന്നാൽ ഞായറാഴ്‌ച പ്രഭാ​ത​മാ​യ​പ്പോ​ഴും അവൾ ജീവ​നോ​ടി​രി​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഉച്ചകഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ അവൾ ശക്തമായി ശ്വാസം വലിക്കാൻ തുടങ്ങി, അത്‌ അന്ത്യമാ​യി​രി​ക്കു​മെന്ന്‌ എല്ലാവ​രും കരുതി. കുടും​ബാം​ഗങ്ങൾ മുഴു​വ​നും കിടക്ക​യ്‌ക്ക​രു​കിൽ ഒന്നിച്ചു​കൂ​ടി. അവൾ ആഴമായി ഉള്ളി​ലേക്കു ശ്വാസം വലിച്ചു, അപ്പോൾ അവൾ മരിച്ച​തു​പോ​ലെ തോന്നി, എന്നാൽ കുറെ കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ അവൾ നിശ്വ​സി​ച്ചു. ഏതൊരു മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്കും സഹിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഏററവും വലിയ വേദന അവളുടെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ സഹിച്ചു—അവരുടെ പ്രിയ​പ്പെട്ട മോൾ സാവധാ​നം മരിക്കു​ന്നത്‌. ഞങ്ങളെ​ല്ലാ​വ​രും പ്രാർഥ​ന​യിൽ യഹോ​വ​യി​ങ്ക​ലേക്കു തിരി​യ​ണ​മെന്ന്‌ അവളുടെ പിതാവ്‌ പറഞ്ഞു. അതിനു​ശേഷം ശാന്തമാ​യി ഞങ്ങൾ സംസാ​രി​ച്ചു, മിയ അധികം സഹി​ക്കേണ്ടി വരിക​യില്ല എന്നു പ്രതീ​ക്ഷി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌.

“പക്ഷേ, മിയ മരിച്ചില്ല. ഇതു​പോ​ലൊന്ന്‌—ഹീമോ​ഗ്ലോ​ബിൻ അത്രയ​ധി​കം കുറഞ്ഞു​പോ​യി​ട്ടും ഒരുവൻ ജീവി​ക്കു​ന്നത്‌—ഡോക്ടർമാ​രും നേഴ്‌സു​മാ​രും ഒരിക്ക​ലും കണ്ടിരു​ന്നില്ല. രക്തവാർച്ച നിലച്ചു, അതു​കൊണ്ട്‌ അവസ്ഥ വഷളാ​യില്ല. ഞായറാഴ്‌ച രാത്രി കടന്നു​പോ​യി, മിയ അപ്പോ​ഴും ജീവ​നോ​ടി​രു​ന്നു.”

ഒരു വഴിത്തി​രിവ്‌

ഒക്‌ടോ​ബർ 14-ാം തീയതി, തിങ്കളാഴ്‌ച പ്രഭാതം. ഒരു ഡോക്ടർ എന്നെ കാണാൻ വന്നു. ഞാൻ മയക്കത്തി​ലാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ സംഭവം എന്താ​ണെന്ന്‌ ഓർക്കു​ന്നില്ല. ഡോക്ടർ എന്റെ കിടക്ക​യ്‌ക്ക​രു​കിൽ നിന്നു, അപ്പോൾ അമ്മ പറഞ്ഞു: “സുപ്ര​ഭാ​തം ആശംസി​ക്കാ​നാ​ണു ഡോക്ടർ വന്നിരി​ക്കു​ന്നത്‌.” പ്രതി​ക​ര​ണ​മെ​ന്നോ​ണം, നന്നായി കേൾക്കാ​വുന്ന വിധത്തിൽ ഞാൻ “ഹലോ” പറഞ്ഞു. അതു പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കാ​തി​രുന്ന അദ്ദേഹം അമ്പരന്നു​പോ​യി, വികാ​രാ​ധീ​ന​നാ​വു​ക​യും ചെയ്‌തു.

എന്റെ മസ്‌തി​ഷ്‌ക​ത്തി​നു കുഴപ്പ​മൊ​ന്നും സംഭവി​ച്ചില്ല, എനിക്കു തളർച്ച ബാധി​ച്ചു​മില്ല. ചികിത്സ തുടർന്നു. എരി​ത്രോ​പൊ​യ​റ​റി​നും അയൺ ഡെക്‌സ്‌ട്രാ​നും എന്റെ ഞരമ്പി​ലേക്കു കുത്തി​വെച്ചു, കൂടാതെ ദിവസ​വും രണ്ടു ഡോസ്‌ ഇമ്മ്യൂ​ണോ​ഗ്ലോ​ബു​ലിൻസും. സാവധാ​നം എന്റെ അവസ്ഥ മെച്ച​പ്പെട്ടു. ഒക്‌ടോ​ബർ 16-ന്‌ എന്റെ ഹീമോ​ഗ്ലോ​ബി​ന്റെ അളവ്‌ 2.6 ആയിരു​ന്നത്‌ 17-ാം തീയതി 3.0 ആയി ഉയർന്നു. എന്റെ അവസ്ഥ മെച്ച​പ്പെ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. നവംബർ 12-ാം തീയതി എന്നെ ആശുപ​ത്രി​യിൽനി​ന്നും ഡിസ്‌ചാർജ്‌ ചെയ്‌തു, അപ്പോൾ എന്റെ ഹീമോ​ഗ്ലോ​ബി​ന്റെ അളവ്‌ 8.0 ആയിരു​ന്നു.

എന്റെ ചുവന്ന രക്താണു​ക്കൾ നശിച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടു നിലച്ചു​വെ​ന്നോ ഹീമോ​ഗ്ലോ​ബി​ന്റെ അളവ്‌ ത്വരി​ത​ഗ​തി​യിൽ എന്തു​കൊണ്ട്‌ വർധി​ച്ചു​വെ​ന്നോ ഞങ്ങൾക്ക​റി​യില്ല. ഇമ്മ്യൂ​ണോ​ഗ്ലോ​ബു​ലിൻസ്‌, എരി​ത്രോ​പൊ​യ​റ​റിൻ, അയൺ ഡെക്‌സ്‌ട്രാൻ എന്നിവ കുത്തി​വെ​ച്ചത്‌ ഒരു മുഖ്യ പങ്കു വഹിച്ചു​വെ​ന്നതു വ്യക്തമാണ്‌. 1992 മേയ്‌ ആദ്യ ഘട്ടത്തോ​ടെ ഹീമോ​ഗ്ലോ​ബി​ന്റെ അളവ്‌ 12.3 എന്ന സാധാരണ അളവി​ലെത്തി, അതു സാധാരണ അളവിൽത്തന്നെ തുടർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു.

എന്റെ അവസ്ഥ നിയ​ന്ത്ര​ണാ​ധീ​ന​മാ​ക്കി നിർത്താ​നുള്ള ചികി​ത്സ​യി​ലാണ്‌ ഞാനി​പ്പോൾ, എനിക്കി​പ്പോൾ കുഴപ്പ​മൊ​ന്നു​മില്ല. 1992 നവംബർ 28-ന്‌ ഞാനൊ​രു സഹ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​യെ വിവാഹം ചെയ്‌തു, ഇപ്പോൾ ഞങ്ങളൊ​ന്നി​ച്ചു യഹോ​വയെ സേവി​ക്കു​ന്നു. എന്റെ രോഗ​വും അതു​പോ​ലെ രക്തം സംബന്ധിച്ച യഹോ​വ​യു​ടെ നിയമം അനുസ​രി​ക്കു​ന്ന​തും എന്നെ യഹോ​വ​യോ​ടു കൂടുതൽ അടുത്തു കൊണ്ടു​വ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. സകല നിത്യ​ത​യി​ലും പൂർണ ശക്തി​യോ​ടെ യഹോ​വയെ സേവി​ക്കാൻ വേണ്ടി ഞാൻ നോക്കി​പ്പാർത്തി​രി​ക്കു​ന്നു.—മിയ ബയോൻഡൽ പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം.

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]