ഭയഗം​ഭീ​ര​മായ പ്രപഞ്ചം

മഹാസ്‌ഫോ​ടന സിദ്ധാന്തം വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തും വിശദീ​ക​രി​ക്കാ​ത്ത​തും

ഓരോ പ്രഭാ​ത​വും ഒരു അത്ഭുത​മാണ്‌. പ്രഭാത സൂര്യന്റെ ഹൃദയ​ഭാ​ഗത്ത്‌, ലക്ഷക്കണ​ക്കി​നു ഡിഗ്രി താപനി​ല​ക​ളിൽ, ഹൈ​ഡ്രജൻ സംയോ​ജിച്ച്‌ ഹീലി​യ​മാ​യി മാറുന്നു. എക്‌സ്‌ കിരണ​ങ്ങ​ളും ഗാമാ കിരണ​ങ്ങ​ളും അവിശ്വ​സ​നീ​യ​മായ ഊക്കോ​ടെ സൂര്യന്റെ അകക്കാ​മ്പിൽനി​ന്നു ചുറ്റു​മുള്ള പാളി​ക​ളി​ലേക്കു പ്രവഹി​ക്കു​ന്നു. സൂര്യൻ സുതാ​ര്യ​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ ഏതാനും സെക്കൻഡു​കൾക്കൊണ്ട്‌ ഈ രശ്‌മി​കൾ തീവ്ര​മായ താപ​ത്തോ​ടെ അതിന്റെ ഉപരി​ത​ല​ത്തി​ലേക്കു കുതിച്ചു പായു​മാ​യി​രു​ന്നു. പകരം അവ ഇടതൂർന്ന ആറ്റത്തിൽനി​ന്നു സാവധാ​നം ഊർജം നഷ്ടപ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊണ്ട്‌ സൗര “രോധന” (insulation) ആറ്റത്തി​ലേക്കു ചാടി​വീ​ഴു​ന്നു. ദിവസ​ങ്ങ​ളും ആഴ്‌ച​ക​ളും നൂറ്റാ​ണ്ടു​ക​ളും കൊഴി​ഞ്ഞു​പോ​കു​ന്നു. ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു വർഷങ്ങൾക്കു​ശേഷം ഒരിക്കൽ മാരക​മാ​യി​രുന്ന ആ വികി​ര​ണോർജം ഒടുവിൽ സൗരോ​പ​രി​ത​ല​ത്തിൽനി​ന്നു മഞ്ഞവെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ന്റെ മൃദു വർഷമാ​യി പെയ്യുന്നു—അതു മേലാൽ അപകട​കാ​രി​യല്ല, പിന്നെ​യോ ഭൂമിയെ അതിന്റെ ഇളംചൂ​ടി​നാൽ കുളി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ശരിക്കും യോജി​ച്ച​താണ്‌.

ഓരോ രാത്രി​യും ഒരു അത്ഭുത​മാണ്‌. നമ്മുടെ ആകാശ​ഗം​ഗ​യു​ടെ വിസ്‌തൃത പരപ്പിൽനി​ന്നു മറ്റു സൂര്യൻമാർ നമ്മെ കണ്ണിറു​ക്കി കാണി​ക്കു​ന്നു. അവയ്‌ക്കു നാനാ​തരം വർണങ്ങ​ളും ആകൃതി​ക​ളും താപനി​ല​ക​ളും സാന്ദ്ര​ത​ക​ളു​മാ​ണു​ള്ളത്‌. ചിലവ അതിഭീ​മൻമാ​രാണ്‌. അതായത്‌ അവയി​ലൊ​രെണ്ണം നമ്മുടെ സൂര്യന്റെ സ്ഥാനത്തു കേന്ദ്രീ​ക​രി​ച്ചാൽ ആ ഭീമൻന​ക്ഷ​ത്ര​ത്തി​ന്റെ ഉപരി​ത​ല​ത്തി​നു​ള്ളി​ലാ​യി​രി​ക്കും നമ്മുടെ ഗ്രഹം. മറ്റു സൂര്യൻമാർ വലിപ്പം തീരെ കുറഞ്ഞ, വെളുത്ത കുള്ളൻമാർ ആണ്‌—നമ്മുടെ ഭൂമി​യെ​ക്കാ​ളും ചെറു​തെ​ങ്കി​ലും നമ്മുടെ സൂര്യ​ന്റെ​യ​ത്ര​യും ഭാരമു​ള്ളവ തന്നെ. ചിലതു കോടി​ക്ക​ണ​ക്കി​നു വർഷങ്ങ​ളോ​ളം ഒരു കുഴപ്പ​വു​മി​ല്ലാ​തെ ഇഴഞ്ഞു​നീ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കും. മറ്റു ചിലതാ​കട്ടെ മുഴു ആകാശ​ഗം​ഗ​ക​ളു​ടെ​യും ശോഭയെ കടത്തി​വെ​ട്ടുന്ന താത്‌കാ​ലിക പ്രകാ​ശ​പ്പൊ​ലി​മ​യോ​ടെ സൂപ്പർനോവ സ്‌ഫോ​ട​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ വക്കി​ലെത്തി നിൽക്കു​ന്നു. ആ സ്‌ഫോ​ട​നങ്ങൾ അവയെ പരിപൂർണ​മാ​യി ഇല്ലാതാ​ക്കും.

പ്രാചീന മനുഷ്യർ, സമുദ്ര രാക്ഷസൻമാർ, പടവെ​ട്ടുന്ന ദേവൻമാർ, സർപ്പങ്ങൾ, ആമകൾ, ആനകൾ, താമര​പ്പൂ​ക്കൾ, സ്വപ്‌നം​കാ​ണുന്ന ദേവൻമാർ എന്നീ പ്രതീ​ക​ങ്ങ​ളിൽ പ്രപഞ്ചത്തെ വിശദീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. പിന്നീട്‌, യുക്തി യുഗം എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന കാലഘ​ട്ട​ത്തിൽ, പുതിയ കണ്ടെത്ത​ലു​ക​ളായ കാൽക്കു​ല​സി​ന്റെ​യും ന്യൂട്ടൻ നിയമ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും “ഇന്ദ്രജാ​ലം” ദൈവ​ങ്ങളെ പുറന്തള്ളി. പഴയ കാവ്യ​മോ ഐതി​ഹ്യ​മോ ഇല്ലാത്ത ഒരു യുഗത്തി​ലാണ്‌ നാമിന്നു ജീവി​ക്കു​ന്നത്‌. ഇന്നത്തെ ആണവ യുഗത്തി​ലെ കുട്ടികൾ തങ്ങളുടെ സൃഷ്ടി മാതൃ​ക​യാ​യി തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നതു പ്രാചീന സമുദ്ര രാക്ഷസ​നെ​യോ ന്യൂട്ടന്റെ “യന്ത്ര”ത്തെയോ അല്ല, പിന്നെ​യോ 20-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ലെ സകല​ത്തെ​യും അടക്കി​വാ​ഴുന്ന പ്രതീ​ക​മായ ബോം​ബി​നെ​യാണ്‌. അവരുടെ “സ്രഷ്ടാവ്‌” ഒരു സ്‌ഫോ​ട​ന​മാണ്‌. അവർ തങ്ങളുടെ പ്രാപ​ഞ്ചിക വിസ്‌ഫോ​ട​നത്തെ മഹാസ്‌ഫോ​ടനം (big bang) എന്നു വിളി​ക്കു​ന്നു.

മഹാസ്‌ഫോ​ടനം “വിശദീ​ക​രി​ക്കു”ന്നത്‌

സൃഷ്ടി​പ്പി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ഈ തലമു​റ​യു​ടെ വീക്ഷണ​ത്തി​ന്റെ ഏറ്റവും പ്രസി​ദ്ധ​മായ ഭാഷ്യം പറയു​ന്നത്‌ ഏതാണ്ട്‌ 1,500 കോടി മുതൽ 2,000 കോടി വരെ വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ്‌, ഏകത്വം എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന, അതിരറ്റ സാന്ദ്ര​ത​യും വലിപ്പ​ക്കു​റ​വു​മുള്ള ഒരു ചെറിയ ബിന്ദു​വ​ല്ലാ​തെ, പ്രപഞ്ച​മോ ശൂന്യാ​കാ​ശ​മോ സമയമോ പദാർഥ​മോ, ഒന്നുമി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും ആ ബിന്ദു​വിന്‌ സ്‌ഫോ​ടനം സംഭവിച്ച്‌ ഇന്നു കാണുന്ന പ്രപഞ്ച​മു​ണ്ടാ​യെ​ന്നു​മാണ്‌. ആ സ്‌ഫോ​ട​ന​ത്തിൽ ഒരു സെക്കൻഡി​ന്റെ ആദ്യ ചെറി​യാം​ശ​ത്തി​ലെ ഒരു ഹ്രസ്വ​മായ സമയഘട്ടം ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. ശൈശ​വ​ദ​ശ​യി​ലാ​യി​രുന്ന പ്രപഞ്ചം വലുതാ​കാൻ അഥവാ വികസി​ക്കാൻ എടുത്ത സമയമാ​ണത്‌, പ്രകാ​ശ​ത്തി​ന്റേ​തി​നെ​ക്കാ​ളും വളരെ വേഗത്തിൽ.

മഹാസ്‌ഫോ​ട​നം നടന്ന ആദ്യത്തെ ഏതാനും മിനി​റ്റു​ക​ളിൽ ഒരു പ്രാപ​ഞ്ചിക തോതി​ലുള്ള അണുസം​യോ​ജനം നടന്നു. നക്ഷത്ര​ങ്ങൾക്കി​ട​യ്‌ക്കുള്ള ഹൈ​ഡ്ര​ജ​നും ഹീലി​യ​വും ഇപ്പോ​ഴത്തെ അളവി​ലും ലിഥി​യ​ത്തി​ന്റെ കുറഞ്ഞത്‌ ഒരു ഭാഗവും ഉത്‌പാ​ദി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടത്‌ ഈ അണുസം​യോ​ജ​നം​മൂ​ല​മാണ്‌. ഒരുപക്ഷേ 3,00,000 വർഷം കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ, പ്രപഞ്ച​വ്യാ​പക സ്‌ഫോ​ട​ന​ത്തി​ന്റെ ഊഷ്‌മാവ്‌ സൗരോ​പ​രി​ത​ല​ത്തി​ലെ ഊഷ്‌മാ​വി​നെ​ക്കാ​ളും അൽപ്പം താഴ്‌ന്നു. ഇത്‌ ഇല​ക്ട്രോ​ണു​കൾ ആറ്റങ്ങൾക്കു ചുറ്റു​മുള്ള ഭ്രമണ​പ​ഥ​ങ്ങ​ളിൽ സ്ഥാപി​ത​മാ​കാൻ ഇടയാ​ക്കു​ക​യും ഫോ​ട്ടോ​ണു​ക​ളു​ടെ അഥവാ വെളി​ച്ച​ത്തി​ന്റെ ഒരു ധാര പുറ​പ്പെ​ടു​വി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ആ ആദ്യ പ്രകാ​ശ​ധാര വളരെ​യ​ധി​കം തണുത്തു​പോ​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും അതിനെ 2.7 കെൽവിൻa ഊഷ്‌മാ​വിന്‌ തുല്യ​മായ സൂക്ഷ്‌മ​ത​രംഗ ആവൃത്തി​ക​ളി​ലുള്ള പ്രപഞ്ച​ത്തി​ന്റെ പശ്ചാത്തല വികി​ര​ണ​മാ​യി ഇന്ന്‌ അളക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌. 1964-65-ലെ പശ്ചാത്തല വികി​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ഈ കണ്ടുപി​ടി​ത്ത​മാ​യി​രു​ന്നു വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, മഹാസ്‌ഫോ​ടന സിദ്ധാ​ന്ത​ത്തി​നു കുറ​ച്ചെ​ങ്കി​ലും കഴമ്പു​ണ്ടെന്നു മിക്ക ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാ​രെ​യും ബോധ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യത്‌. വിദൂര ആകാശ​ഗം​ഗകൾ നമ്മിൽനി​ന്നും പരസ്‌പ​ര​വും വളരെ വേഗത്തിൽ അകന്നു​പോ​കു​ന്ന​താ​യി തോന്ന​ത്ത​ക്ക​വി​ധ​ത്തിൽ പ്രപഞ്ചം എല്ലാ ദിശക​ളി​ലേ​ക്കും വികസി​ക്കു​ന്ന​താ​യി കാണ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്ന​തി​ന്റെ വിശദീ​ക​രണം നൽകു​ന്ന​താ​യും ഈ സിദ്ധാന്തം അവകാ​ശ​പ്പെ​ടു​ന്നു.

വളരെ​യ​ധി​കം വിശദീ​ക​രണം നൽകു​ന്ന​താ​യി കാണ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നാൽ മഹാസ്‌ഫോ​ടന സിദ്ധാ​ന്തത്തെ എന്തിനു സംശയി​ക്കണം? എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ അതു വിശദീ​ക​രി​ക്കാത്ത വളരെ​യ​ധി​കം കാര്യ​ങ്ങ​ളുണ്ട്‌. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌: പരിവൃ​ത്തങ്ങൾ എന്നു പറയുന്ന ചെറിയ വൃത്തങ്ങൾ സൃഷ്ടി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌, സൂര്യ​നും ഗ്രഹങ്ങ​ളും ഭൂമിയെ വലിയ വൃത്തങ്ങ​ളിൽ ചുറ്റി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു​വെന്ന്‌ ഒരു പുരാതന ജ്യോ​തി​ശ്ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞ​നായ ടോള​മി​യു​ടെ സിദ്ധാന്തം പറഞ്ഞു. ആ സിദ്ധാന്തം ഗ്രഹങ്ങ​ളു​ടെ ചലനം വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി കാണ​പ്പെട്ടു. ജ്യോ​തി​ശ്ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാർ കൂടു​ത​ലായ വിവരങ്ങൾ ശേഖരി​ച്ച​പ്പോൾ ടോള​മി​യു​ടെ അനുഗാ​മി​ക​ളായ പ്രപഞ്ച​ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാർക്ക്‌ എല്ലായ്‌പോ​ഴും തങ്ങളുടെ മറ്റു പരിവൃ​ത്ത​ങ്ങൾക്കൊ​പ്പം കൂടു​ത​ലായ പരിവൃ​ത്തങ്ങൾ കൂട്ടി​ച്ചേർക്കാ​നും പുതിയ വിവരങ്ങൾ “വിശദീ​ക​രി​ക്കാ”നും കഴിഞ്ഞു. എന്നാൽ സിദ്ധാന്തം ശരിയാ​ണെന്ന്‌ അത്‌ അർഥമാ​ക്കി​യില്ല. ഒടുവി​ലാ​യ​പ്പോൾ വളരെ​യ​ധി​കം വിവര​ങ്ങൾക്കു വിശദീ​ക​രണം നൽകേ​ണ്ട​താ​യി​വന്നു. ഭൂമി സൂര്യനെ ചുറ്റുന്നു എന്ന കോ​പ്പെർനി​ക്ക​സി​ന്റെ ആശയം പോലുള്ള മറ്റു സിദ്ധാ​ന്തങ്ങൾ സംഗതി​കളെ കൂടുതൽ മെച്ചമാ​യും ലളിത​മാ​യും വിശദീ​ക​രി​ച്ചു. ടോള​മി​യു​ടെ പ്രപഞ്ച​ശാ​സ്‌ത്ര​ത്തിൽ വിശ്വ​സി​ക്കുന്ന ഒരു ജ്യോ​തി​ശ്ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞനെ ഇന്നു കണ്ടെത്തുക പ്രയാ​സ​മാണ്‌!

പ്രൊ​ഫ​സർ ഫ്രെഡ്‌ ഹോയ്‌ൽ, പുതിയ കണ്ടുപി​ടി​ത്ത​ങ്ങ​ളു​ടെ മുമ്പിൽ പരാജ​യ​മ​ട​യുന്ന തങ്ങളുടെ സിദ്ധാ​ന്തത്തെ വീണ്ടും അരക്കി​ട്ടു​റ​പ്പി​ക്കാ​നുള്ള ടോള​മി​യു​ടെ അനുഗാ​മി​ക​ളായ പ്രപഞ്ച​ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാ​രു​ടെ ശ്രമങ്ങളെ, മഹാസ്‌ഫോ​ടന സിദ്ധാ​ന്തത്തെ വിശ്വ​സ​നീ​യ​മാ​ക്കി നിലനിർത്താ​നുള്ള അതിന്റെ വിശ്വാ​സി​ക​ളു​ടെ ശ്രമങ്ങ​ളോട്‌ ഉപമിച്ചു. ബുദ്ധി​ശ​ക്തി​യുള്ള പ്രപഞ്ചം (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന തന്റെ പുസ്‌ത​ക​ത്തിൽ ഹോയ്‌ൽ എഴുതി: “എന്നത്തേ​തി​ലു​മ​ധി​കം സങ്കീർണ​വും കുഴപ്പം പിടി​ച്ച​തു​മാ​യി​ത്തീർന്നി​രി​ക്കുന്ന ഒരു ആശയം കെട്ടി​പ്പ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി മഹാസ്‌ഫോ​ടന സിദ്ധാ​ന്ത​ത്തി​ലെ വൈപ​രീ​ത്യ​ങ്ങളെ മൂടി​ക്ക​ള​യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അന്വേ​ഷ​ക​രു​ടെ മുഖ്യ ശ്രമങ്ങൾ.” തന്റെ സിദ്ധാ​ന്തത്തെ രക്ഷിക്കാ​നുള്ള ടോള​മി​യു​ടെ, പരിവൃ​ത്ത​ങ്ങ​ളു​ടെ പൊള്ള​യായ ഉപയോ​ഗ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പരാമർശി​ച്ച​ശേഷം ഹോയ്‌ൽ ഇപ്രകാ​രം തുടർന്നു: “അതിന്റെ ഫലമായി ഒരു ദുർബ​ല​മായ മൂടു​പടം മഹാസ്‌ഫോ​ടന സിദ്ധാ​ന്ത​ത്തി​നു മീതെ തൂങ്ങി​നിൽക്കു​ന്നു എന്നു പറയാൻ എനിക്കു തെല്ലും മടിയില്ല. ഞാൻ മുമ്പു സൂചി​പ്പി​ച്ച​തു​പോ​ലെ, ഒരു സിദ്ധാ​ന്ത​ത്തി​നെ​തി​രെ വസ്‌തു​തകൾ നിരത്തി​വെ​ക്ക​പ്പെ​ടു​മ്പോൾ അതു സുഖം​പ്രാ​പി​ക്കാൻ ഇടയി​ല്ലെന്ന്‌ അനുഭവം പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു.”—പേജ്‌ 186.

1990 ഡിസംബർ 22/29-ലെ ന്യൂ സയൻറിസ്റ്റ്‌ മാസിക സമാന​മായ ആശയങ്ങ​ളാണ്‌ ഏറ്റുപാ​ടു​ന്നത്‌: “മഹാസ്‌ഫോ​ടന പ്രപഞ്ച​ശാ​സ്‌ത്ര മാതൃ​ക​യിൽ . . . ടോള​മി​യു​ടെ രീതി ധാരാ​ള​മാ​യി പ്രയോ​ഗി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌.” എന്നിട്ട്‌ അത്‌ ഇപ്രകാ​രം ചോദി​ക്കു​ന്നു: “കണികാ ഭൗതി​ക​ശാ​സ്‌ത്ര​ത്തി​ലും പ്രപഞ്ച​ശാ​സ്‌ത്ര​ത്തി​ലും യഥാർഥ പുരോ​ഗതി നമു​ക്കെ​ങ്ങനെ കൈവ​രി​ക്കാൻ കഴിയും? . . . നമ്മുടെ ഏറ്റവു​മ​ധി​കം താലോ​ലി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന ചില അനുമാ​ന​ങ്ങൾക്കുള്ള തീർത്തും ഊഹാ​പോ​ഹ​പ​ര​മായ സ്വഭാ​വ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു നാം കൂടുതൽ സത്യസ​ന്ധ​രും തുറന്നു​പ​റ​യു​ന്ന​വ​രും ആയിരി​ക്കണം.” പുതിയ നിരീ​ക്ഷ​ണങ്ങൾ ഇപ്പോൾ പെരു​കി​വ​രു​ക​യാണ്‌.

മഹാസ്‌ഫോ​ടനം ഉത്തരം നൽകാത്ത ചോദ്യ​ങ്ങൾ

മഹാസ്‌ഫോ​ട​ന​ത്തിന്‌ ഏറ്റവും വലിയ വെല്ലു​വി​ളി ഉയർന്നി​ട്ടു​ള്ളതു മറ്റ്‌ ആകാശ​ഗം​ഗ​ക​ളി​ലേ​ക്കുള്ള ദൂരങ്ങൾ അളക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഹബിൾ ബഹിരാ​കാശ ദൂരദർശി​നി​യു​ടെ ശരിയാ​ക്കിയ പ്രകാ​ശോ​പ​ക​ര​ണങ്ങൾ ഉപയോ​ഗി​ക്കുന്ന നിരീ​ക്ഷ​ക​രിൽനി​ന്നാണ്‌. പുതിയ വിവരങ്ങൾ സൈദ്ധാ​ന്തി​കരെ അന്ധാളി​പ്പി​ക്കു​ന്നു!

ജ്യോ​തി​ശ്ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞ​യായ വെൻഡി ഫ്രീഡ്‌മാ​നും മറ്റു ചിലരും അടുത്ത​കാ​ലത്ത്‌ കന്നി (Virgo) നക്ഷത്ര​വ്യൂ​ഹ​ത്തി​ലെ ഒരു ആകാശ​ഗം​ഗ​യി​ലേ​ക്കുള്ള ദൂരം ഹബിൾ ബഹിരാ​കാശ ദൂരദർശി​നി ഉപയോ​ഗിച്ച്‌ അളക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. നേരത്തെ വിചാ​രി​ച്ചി​രു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ പ്രപഞ്ചം വേഗത്തിൽ വികസി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നും അതു​കൊണ്ട്‌ അതിനു പ്രായം കുറവാ​ണെ​ന്നും അവരുടെ അളവുകൾ സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, “പ്രപഞ്ച​ത്തി​ന്റെ പ്രായം 800 കോടി വർഷ​മേ​യു​ള്ളൂ​വെന്ന്‌” അതു “സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു” എന്ന്‌ സയൻറി​ഫിക്‌ അമേരി​ക്കൻ മാസിക കഴിഞ്ഞ ജൂണിൽ റിപ്പോർട്ടു ചെയ്‌തു. വളരെ നീണ്ട കാലയ​ള​വാ​യി തോന്നുന്ന 800 കോടി വർഷം പ്രപഞ്ച​ത്തി​ന്റെ ഇപ്പോൾ കണക്കാ​ക്കുന്ന പ്രായ​ത്തി​ന്റെ പകുതി മാത്രമേ ആകുന്നു​ള്ളൂ. ഇത്‌ ഒരു പ്രത്യേക പ്രശ്‌നം സൃഷ്ടി​ക്കു​ന്നു. എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ ആ റിപ്പോർട്ട്‌ തുടർന്നു പറയു​ന്ന​ത​നു​സ​രിച്ച്‌, “ചില നക്ഷത്ര​ങ്ങൾക്കു കുറഞ്ഞത്‌ 1,400 കോടി വർഷ​മെ​ങ്കി​ലും പഴക്കമു​ള്ള​താ​യി മറ്റു വിവരങ്ങൾ സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.” ഫ്രീഡ്‌മാ​ന്റെ കണക്കുകൾ ശരിയാ​ണെ​ങ്കിൽ ആ പ്രായം​ചെന്ന നക്ഷത്രങ്ങൾ മഹാസ്‌ഫോ​ട​ന​ത്തെ​ക്കാൾ തന്നെ പഴക്കമു​ള്ള​വ​യാ​ണെന്നു വരും!

പുറത്ത്‌ ആകാശ​ഗം​ഗ​ക​ളും അകത്തു ശൂന്യ​സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളു​മുള്ള, പത്തു കോടി പ്രകാശ വർഷങ്ങൾ വലിപ്പ​മുള്ള പ്രപഞ്ച​ത്തി​ലെ “കുമിളക”ളെ സംബന്ധി​ച്ചു സ്ഥിരമാ​യി വർധി​ച്ചു​വ​രുന്ന തെളിവു മഹാസ്‌ഫോ​ട​നത്തെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ഇനിയും മറ്റൊരു പ്രശ്‌ന​മാണ്‌. ജ്യോ​തി​ഭൗ​തി​ക​ശാ​സ്‌ത്ര​ത്തി​നാ​യുള്ള ഹാർവാർഡ്‌-സ്‌മി​ത്‌സോ​ണി​യൻ കേന്ദ്ര​ത്തി​ലെ മാർഗ​രറ്റ്‌ ഗെലറും ജോൺ ഹക്‌റാ​യും മറ്റുള്ള​വ​രും ഉത്തരാ​കാ​ശ​ത്തി​നു​കു​റു​കെ ഏതാണ്ട്‌ 50 കോടി പ്രകാശ വർഷം നീളത്തി​ലാ​യി ആകാശ​ഗം​ഗ​ക​ളു​ടെ ഒരു വൻ മതിൽ എന്ന്‌ അവർ വിളി​ക്കു​ന്നതു കണ്ടെത്തു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. സപ്‌ത യോദ്ധാ​ക്കൾ (Seven Samurai) എന്ന്‌ അറിയ​പ്പെ​ടാൻ ഇടയായ മറ്റൊരു സംഘം ജ്യോ​തി​ശ്ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാർ വ്യത്യ​സ്‌ത​മായ ഒരു പ്രാപ​ഞ്ചിക മിശ്രി​ത​പി​ണ്ഡ​ത്തി​ന്റെ തെളിവു കണ്ടെത്തി. അവർ ഗ്രേറ്റ്‌ അട്രാ​ക്‌റ്റർ എന്നു വിളി​ക്കുന്ന അത്‌ നാഗം (Hydra), കിന്നരൻ (centaurus) എന്നീ ദക്ഷിണ നക്ഷത്ര​വ്യൂ​ഹ​ങ്ങൾക്കു സമീപ​മാ​ണു സ്ഥിതി​ചെ​യ്യു​ന്നത്‌. ഓറി​യോൺ നക്ഷത്ര​വ്യൂ​ഹ​ത്തി​ന​പ്പു​റ​ത്താ​യി അതിലും വലിയ ഒന്നു​ണ്ടെ​ന്നും അത്‌ “ബഹിരാ​കാ​ശത്തെ നദി”സമാന​മായ ഒന്നിൽ ചങ്ങാട​ങ്ങളെ പോലെ നമ്മു​ടേ​തുൾപ്പെ​ടെ​യുള്ള പരശ്ശതം ആകാശ​ഗം​ഗ​കളെ ആ ദിശയിൽ ഒഴുകാൻ ഇടയാ​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നും ജ്യോ​തി​ശ്ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാ​രായ മാർക്‌ പോസ്റ്റ്‌മാ​നും റ്റോഡ്‌ ലോ​യെ​റും വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു.

ഈ ഘടനക​ളെ​ല്ലാം അമ്പരപ്പി​ക്കു​ന്ന​താണ്‌. മഹാസ്‌ഫോ​ടനം പിന്നിൽ അവശേ​ഷി​പ്പി​ച്ച​താ​യി പറയ​പ്പെ​ടുന്ന പശ്ചാത്തല വികി​ര​ണത്തെ അടിസ്ഥാ​ന​മാ​ക്കി പ്രപഞ്ച​ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാർ പറയു​ന്നതു മഹാസ്‌ഫോ​ട​ന​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള വിസ്‌ഫോ​ടനം അങ്ങേയറ്റം മൃദു​വും സമഭാ​വ​മു​ള്ള​തു​മാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നാണ്‌. അത്തരം മൃദു​വായ ഒരു തുടക്ക​ത്തിന്‌ ഇത്രമാ​ത്രം ബൃഹത്തും സങ്കീർണ​വു​മായ ഘടനക​ളി​ലേക്ക്‌ എങ്ങനെ നയിക്കാൻ കഴിയും? “പ്രപഞ്ച​ത്തി​ന്റെ 1500 കോടി വർഷം വരുന്ന ആയുസ്സി​നു​ള്ളിൽ ഇത്രയും വലിയ ഘടന എങ്ങനെ ഉടലെ​ടു​ത്തു​വെ​ന്നുള്ള നിഗൂ​ഢ​ത​യ്‌ക്ക്‌ ആഴം കൂട്ടു​ന്ന​വ​യാണ്‌ പുതു​താ​യി കണ്ടെത്തിയ അനേകം മതിലു​ക​ളും അട്രാ​ക്‌റ്റ​റു​ക​ളും” എന്ന്‌ സയൻറി​ഫിക്‌ അമേരി​ക്കൻ സമ്മതി​ക്കു​ന്നു. ഫ്രീഡ്‌മാ​നും മറ്റുള്ള​വ​രും പ്രപഞ്ച​ത്തി​ന്റെ കണക്കാ​ക്ക​പ്പെട്ട പ്രായം വീണ്ടും പിന്നോ​ട്ടാ​ക്കു​മ്പോൾ ഈ പ്രശ്‌നം ഒന്നുകൂ​ടി വഷളാ​കു​കയേ ഉള്ളൂ.

“അടിസ്ഥാ​ന​പ​ര​മായ ഏതോ ഒരു ഘടകം നാം വിട്ടു​പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു”

ഗെല്ലർ രൂപം​കൊ​ടുത്ത കട്ടകെട്ടി നിൽക്കു​ന്ന​തും കെട്ടു​പി​ണ​ഞ്ഞു​കി​ട​ക്കു​ന്ന​തും കുമി​ള​പോ​ലെ​യു​ള്ള​തു​മായ ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കിന്‌ ആകാശ​ഗം​ഗാ സഞ്ചയങ്ങ​ളു​ടെ ത്രിമാന ചിത്രങ്ങൾ ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാർ പ്രപഞ്ചത്തെ ചിത്രീ​ക​രി​ക്കുന്ന വിധത്തെ മാറ്റി​മ​റി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. താൻ കാണുന്ന കാര്യങ്ങൾ ഗ്രഹി​ക്കു​ന്ന​താ​യി മാർഗ​രറ്റ്‌ നടിക്കു​ന്നില്ല. അവരുടെ വൻ മതിലി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു വിശദീ​ക​രി​ക്കാൻ ഗുരു​ത്വാ​കർഷണം മാത്രം മതിയാ​കാ​ത്ത​താ​യി കാണ​പ്പെ​ടു​ന്നു. “ഈ ഘടനയെ മനസ്സി​ലാ​ക്കാ​നുള്ള നമ്മുടെ ശ്രമങ്ങ​ളിൽ നാം ഏതോ അടിസ്ഥാന ഘടകം വിട്ടു​പോ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി എനിക്കു പലപ്പോ​ഴും തോന്നു​ന്നു,” അവർ സമ്മതി​ക്കു​ന്നു.

ഗെല്ലർ തന്റെ സംശയ​ങ്ങളെ ഒന്നുകൂ​ടി വ്യക്തമാ​ക്കി: “മഹാസ്‌ഫോ​ട​ന​ത്തി​ന്റെ അടിസ്ഥാ​ന​ത്തിൽ വൻ ഘടനയെ എങ്ങനെ വ്യാഖ്യാ​നി​ക്ക​ണ​മെന്നു നമുക്കു വ്യക്തമാ​യി അറിഞ്ഞു കൂടാ.” ഇപ്പോ​ഴത്തെ വാന ചിത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ അടിസ്ഥാ​ന​ത്തി​ലുള്ള പ്രപഞ്ച ഘടനയു​ടെ വ്യാഖ്യാ​നങ്ങൾ കൃത്യ​ത​യിൽനി​ന്നും വളരെ അകലെ​യാണ്‌—അത്‌ ഏറെയും, യു.എസ്‌.എ.-യിലെ റോഡ്‌ ദ്വീപി​ന്റെ ഒരു സർവേ​യിൽനി​ന്നു മുഴു ലോക​ത്തി​ന്റെ​യും ചിത്രം നിർമി​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യാണ്‌. ഗെല്ലെർ ഇപ്രകാ​രം തുടർന്നു: “വിവരങ്ങൾ കൂട്ടി​യോ​ജി​പ്പി​ച്ചതു ശരിയായ വിധത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെന്ന്‌ ഒരുനാൾ നാം കണ്ടെത്തി​യേ​ക്കാം. എന്നാൽ അതു കണ്ടെത്തു​മ്പോൾ നാം അതി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു കുറെ​ക്കൂ​ടെ പെട്ടെന്ന്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടു ചിന്തി​ച്ചില്ല എന്ന്‌ അതിശ​യം​കൂ​റ​ത്ത​ക്ക​വി​ധം അത്‌ അത്ര വ്യക്തമാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി തോന്നും.”

അത്‌ ഏറ്റവും വലിയ ചോദ്യ​ത്തി​ലേക്കു നയിക്കു​ന്നു: ഈ മഹാസ്‌ഫോ​ട​ന​ത്തി​നു​തന്നെ ഇടയാ​ക്കി​യ​താ​യി കരുത​പ്പെ​ടു​ന്നത്‌ എന്താണ്‌? ഈ മാനദണ്ഡ സിദ്ധാന്തം ആ അടിസ്ഥാന ചോദ്യ​ത്തിന്‌ ഉത്തരം നൽകു​ന്നി​ല്ലെന്നു തുറന്നു സമ്മതി​ക്കു​ന്നത്‌ മഹാസ്‌ഫോ​ടന സിദ്ധാ​ന്ത​ത്തി​ന്റെ വളരെ പ്രസി​ദ്ധ​മായ വികസന ഭാഷ്യ​ത്തി​ന്റെ ഉപജ്ഞാ​താ​ക്ക​ളിൽ ഒരാളായ ആൻഡ്രി​യി ലിൻഡെ എന്ന പ്രാമാ​ണി​കൻ തന്നെയാണ്‌. “മഹാസ്‌ഫോ​ട​ന​ത്തി​ന്റെ അസ്‌തി​ത്വം തന്നെയാണ്‌ പ്രഥമ​വും പ്രധാ​ന​വു​മായ പ്രശ്‌നം” എന്ന്‌ അദ്ദേഹം പറയുന്നു. “ഏതാണ്‌ ആദ്യം വന്നത്‌ എന്ന്‌ ഒരുവൻ അതിശ​യി​ച്ചേ​ക്കാം. ബഹിരാ​കാശ സമയം അപ്പോൾ ഇല്ലായി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ നാസ്‌തി​ത്വ​ത്തിൽനിന്ന്‌ എല്ലാം എങ്ങനെ ഉണ്ടാകും? . . . ഈ പ്രാരംഭ ഏകത്വം—അതായത്‌, എല്ലാം എവിടെ അല്ലെങ്കിൽ എപ്പോൾ ഉത്ഭവി​ച്ചു​വെ​ന്നത്‌—വിശദീ​ക​രി​ക്കുക ആധുനിക പ്രപഞ്ച​ശാ​സ്‌ത്ര​ത്തി​ലെ ഏറ്റവും വലിയ കീറാ​മു​ട്ടി​യാ​യി ഇപ്പോ​ഴും അവശേ​ഷി​ക്കു​ന്നു.”

“മഹാസ്‌ഫോ​ട​ന​മാണ്‌ ആത്യന്തിക സിദ്ധാ​ന്ത​മെന്ന്‌ യുക്തി​ബോ​ധ​മുള്ള ഒരു പ്രപഞ്ച​ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞ​നും അവകാ​ശ​പ്പെ​ടു​ക​യില്ല” എന്ന്‌ ഡിസ്‌കവർ മാസി​ക​യി​ലെ ഒരു ലേഖനം അടുത്ത​കാ​ലത്തു നിഗമനം ചെയ്യു​ക​യു​ണ്ടാ​യി.

നമുക്കി​പ്പോൾ വെളി​യി​ലേ​ക്കി​റങ്ങി നക്ഷത്ര​ഖ​ചി​ത​മായ കമാന​ത്ത​ട്ടി​ന്റെ സൗന്ദര്യ​ത്തെ​യും നിഗൂ​ഢ​ത​യെ​യും കുറിച്ച്‌ ഒന്നു ധ്യാനി​ക്കാം.

[അടിക്കു​റിപ്പ്‌]

[5-ാം പേജിലെ ചതുരം]

പ്രകാശ വർഷം—പ്രപഞ്ച​ത്തി​ന്റെ ഒരു അളവു​കോൽ

പ്രപഞ്ചം വളരെ വലുതാ​യ​തു​കൊണ്ട്‌ അതിനെ മൈലു​ക​ളി​ലോ കിലോ​മീ​റ്റ​റു​ക​ളി​ലോ അളക്കു​ന്നത്‌ ലണ്ടൻമു​തൽ ടോക്കി​യോ​വ​രെ​യുള്ള ദൂരം മൈ​ക്രോ​മീ​റ്റർ ഉപയോ​ഗിച്ച്‌ അളക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യാണ്‌. അളക്കാ​നുള്ള ഏറെ സൗകര്യ​പ്ര​ദ​മായ ഒരു യൂണി​റ്റാണ്‌ പ്രകാശ വർഷം. അത്‌ പ്രകാശം ഒരു വർഷം​കൊ​ണ്ടു സഞ്ചരി​ക്കുന്ന ദൂരമാണ്‌, അഥവാ ഏകദേശം 9,46,000,00,00,000 കിലോ​മീ​റ്റർ. ചന്ദ്രനി​ലേക്കു സഞ്ചരി​ക്കാൻ വെറും 1.3 സെക്കണ്ടും സൂര്യ​നി​ലേക്കു സഞ്ചരി​ക്കാൻ ഏകദേശം 8 മിനി​റ്റും മാത്രം ആവശ്യ​മുള്ള പ്രകാശം പ്രപഞ്ച​ത്തിൽ ഏറ്റവും വേഗത​കൂ​ടിയ ഒന്നായ​തി​നാൽ ഒരു പ്രകാ​ശ​വർഷം എന്നു പറയു​ന്നതു വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ വളരെ വലുതാ​യി തോന്നി​യേ​ക്കാം!