Jeschräwen von Lukas

22 Daut Fast von daut ojjesuade Broot, waut daut Passafast jenant woat, wia nu dicht bie. 2 Un de väaschte Priestasch un de Schreftjelieede* sochten no eene Jeläajenheit, am opp eene paussende Wajch loostowoaren, wiels see hauden Angst, waut de Menschen doonen wudden. 3 Dan kjeem de Soton en Ju̱das nenn, dee Iska̱riot jenant woat, eena, waut uk to de 12 jehieed. 4 Dan jinkj hee un räd met de väaschte Priestasch un de Aunjestalde von de Tempelwoaka doaräwa, woo hee äant Jesus veroden kunn. 5 Dee freiden sikj doaräwa, un dee vespruaken am Selwa-Jelt to jäwen. 6 Hee wia doamet envestonen. Un dan socht hee no eene feine Jeläajenheit, wua nich Menschen rom wieren, om Jesus to veroden.

7 Nu wia daut bat dän Fastdach von daut ojjesuade Broot, wua daut Opfa von daut Passafast must jeopfat woaren. 8 Dan schekjt Jesus Petrus un Johanes un säd to dee: “Got un moakt daut Passamol reed, daut wie daut äten kjennen.” 9 Dee fruagen am dan: “Wua sell wie daut gonen reedmoaken?” 10 Jesus säd to dee: “Kjikjt, wan jie enne Staut nenngonen, dan woa jie doa eenen Maun trafen, dee eene ieedne Wotakruck drajcht. Got dän hinjaraun en daut Hus nenn, wua hee nennjeit. 11 Un dan sajcht to dän Huswieet: ‘De Liera frajcht: “Wua es de Jaststow, wua ekj kaun met miene Jinja toop daut Passamol äten?”’ 12 Dee woat junt dan eene groote Stow opp daut tweede Stock wiesen, wua aules bennen es, waut ons fält. Doa moakt daut reed.” 13 Dan veleeten de Jinja un troffen daut krakjt soo aun, aus hee äant jesajcht haud, un dee muaken fa daut Passafast reed.

14 Aus daut dan Tiet wia, sad hee sikj met siene Apostel toop aum Desch. 15 Un hee säd to dee: “Ekj hab aul sea doano jeluat, dit Passamol met junt toop to äten, ea ekj lieden woa. 16 Wiels ekj saj junt: Ekj woa daut nich noch een mol äten, bat sikj aul daut en Gott sien Kjennichrikj erfelt, waut daut Passamol väastalt.” 17 Un aus am een Kuffel jejäft wort, dankt hee Gott doafäa un säd: “Nämt daut un jäft daut mank junt rom. 18 Ekj saj junt: Ekj woa nich mea Wien drinkjen, bat Gott sien Kjennichrikj kjemt.”

19 Hee neem uk een Broot, dankt Gott doafäa un bruak daut un jeef siene Jinja daut un säd: “Dit bediet mienen Kjarpa, waut fa junt jejäft woat. Doot dit emma wada, om aun mie to denkjen.” 20 Krakjt soo deed hee daut uk met daut Kuffel, nodäm daut see Owentkost jejäten hauden. Hee säd: “Dit Kuffel stalt dän nieen Bunt väa, dee derch mien Bloot, waut fa junt vegoten woat, jeltich woat.

21 Oba kjikjt: Mien Veroda es met mie toop aum Desch. 22 Daut stemt, daut woat sikj aula soo romnämen, aus von dän Menschensän jeschräwen steit. Oba weehee dän Mensch, derch dän de Menschensän woat verot woaren.” 23 Dan fungen dee aun, unja sikj doaräwa to räden, wäa dit werkjlich doonen wudd.

24 Dan jeef et mank äant uk noch een grootet Jestried doaräwa, wäa von äant de Hechsta wia. 25 Oba Jesus säd to dee: “De Velkja äare Kjennichs harschen äwa äant un dee, waut Macht äwa de Menschen haben, dee woat besonda aunjerät*. 26 Oba bie junt saul daut nich soo sennen, wiels dee, waut mank junt de Hechsta es, saul de Läachsta sennen. Un dee, waut mank junt de Väaschta es, saul de aundre bedeenen. 27 Wiels wäa es doa hecha: Dee, waut at*, ooda dee, waut deent*? Es daut nich dee, waut at*? Oba ekj sie mank junt dee, waut doa deent*.

28 Un doch sent jie dee, dee mie en miene Proowen biejestonen haben. 29 Un ekj moak eenen Bunt met junt, krakjt soo aus mien Voda met mie eenen Bunt jemoakt haft, om een Kjennichrikj to kjrieen. 30 Daut es, daut jie en mien Kjennichrikj kjennen aum Desch setten un äten un drinkjen, un daut jie kjennen opp Troons setten toom de 12 Stam I̱srael rechten.

31 Si̱mon, Si̱mon, pauss opp! De Soton well junt aula haben un well junt schedren, soo aus eena dän Weit von daut Stroo deelt. 32 Oba ekj hab fa die iernstlich jebät, daut du dienen Gloowen nich velieescht. Un wan dien Gloowen ieescht wada stoakj es, dan stoakj diene Breeda.” 33 Dan säd Petrus to am: “Har, ekj sie reed, met die toop em Jefenkjnis to komen un to stoawen.” 34 Oba Jesus säd: “Ekj saj die, Petrus, ea een Hon vondoag kjreien woat, woascht du daut aul dree mol vesträden haben, daut du mie kjanst.”

35 Jesus säd uk to äant: “Aus ekj junt onen eene Jelttausch uk onen eene Ätichs-Tausch uk onen Wratschen utschekjt, haft junt daut aun nuscht jefält, ooda jo?” Un dee säden: “Nä.” 36 Dan säd hee to äant: “Oba nu saul dee, waut eene Jelttausch un eene Ätichs-Tausch haft, dee metnämen. Un dee, waut nich een Schwieet haft, saul sienen Äwarock vekjeepen un een Schwieet kjeepen. 37 Wiels ekj saj junt: Dit, waut jeschräwen steit, mott sikj bie mie erfellen un daut es: ‘Hee wort mank de Jesazloose jetalt.’ Dit haft sikj aul aun mie erfelt.” 38 Dan säden de Jinja: “Har, kjikj, hia sent twee Schwieets.” Un hee säd to dee: “Dee rieekjen too.”

39 Aus hee doa veleet, jinkj hee no dän Oliewen-Boajch, soo aus hee daut jewant wia, un de Jinja jinjen met am met. 40 Aus see dan bat doa wieren, säd hee to äant: “Hieet nich opp met bäden, soo daut jie nich nojäwen, wan jie aufjeprooft* woaren.” 41 Un hee jinkj een Enj von äant wajch, ojjefäa soo wiet aus eena eenen Steen schmitt. Un dan kjneed hee sikj un funk aun to bäden. 42 Hee bäd: “Voda, wan du daut soo west, dan nemm dit Kuffel von mie wajch. Oba daut saul nich no mienen Wellen gonen; leewa soo aus du daut west.” 43 Dan kjeem een Enjel vom Himmel doahan un stoakjt am. 44 Oba hee wia en soone groote Noot*, daut hee noch iernsta bäd, un sien Schweet wort soo aus Blootdreppen, waut no de Ieed follen. 45 Aus hee dan oppstunt un no siene Jinja kjeem, sach hee, daut dee schleepen, wäajen see derch truaren äwameed wieren. 46 Hee fruach dee: “Wuarom schlop jie? Stot opp un bät dän Tiet äwa, soo daut jie nich nojäwen, wan jie aufjeprooft* woaren.”

47 Aus hee noch räd, wia opp eenst haustich eene Häad Menschen bat doa, un eena von de 12, waut Ju̱das heet, leid de Häad, un hee kjeem no Jesus toom am eenen Kuss jäwen. 48 Oba Jesus säd to dän: “Ju̱das, verotst du dän Menschensän met eenen Kuss?” 49 Aus de Jinja rom am daut sagen, waut doa aunjinkj, säden dee: “Har, sell wie doa met een Schwieet mankheiwen?” 50 Un eena von dee heiwd dän Huagen Priesta sienen Sklow mau rajcht eent un schneet dän soo daut rajchte Ua auf. 51 Oba Jesus säd: “Hieet opp!” Un hee foot daut Ua aun un heeld dän. 52 Dan säd Jesus to de väaschte Priestasch un to de Aunjestalde von de Tempelwoaka un de Eltestasch, waut wäajen am jekomen wieren: “Sent jie met Schwieets un Stakja jäajen mie jekomen, soo aus wan ekj wudd een Reiba sennen? 53 Aus ekj Dach fa Dach bie junt em Tempel wia, dan kjeem jie nich jäajen mie. Oba dits june Stund un de Stund, wua daut diestre harscht.”

54 Dan neemen see am faust un neemen am met. See brochten am no dän Huagen Priesta sien Hus. Un Petrus kjeem am een natet Enj auf hinjaraun. 55 Aus see doa medden opp dän Hoff dan Fia muaken un sikj doa aulatoop dolsaden, saut Petrus doa uk mank. 56 Oba eene Deenstmejal, waut Petrus doa sach en daut Licht von daut Fia setten, kjikjt jlikj no am un säd: “Dis Maun wia uk met dän toop.” 57 Oba hee vestreet daut un säd: “Fru, ekj kjan dän nich.” 58 Een Stootje lota sach een aundra am un säd: “Du best uk eena von dee.” Oba Petrus säd: “Dauts nich soo.” 59 Ojjefäa om eene Stund lota stunt een aundra Maun faust doaropp un säd: “Dis Maun es secha uk eena von dee, wiels dauts je kloa, daut hee een Galilä̱a es!” 60 Oba Petrus säd: “Mensch, ekj weet nich, von waut du rätst.” Un plazlich, aus hee noch räd, kjreid een Hon. 61 Dan kjikjt de Har jlikj no Petrus, un Petrus foll daut bie, daut dee to am jesajcht haud: “Noch ea een Hon vondoag kjreien woat, woascht du daut dree mol vestrieden, daut du mie kjanst.” 62 Un dan jinkj hee rut un road bettalich sea.

63 Un de Mana, waut Jesus doa fausthauden, fungen aun, äwa am to spotten un vekjielden am. 64 Aus see am daut Jesecht bedakjt hauden, säden see emma wada to am: “Profezei! Wäa haft die jeschloagen?” 65 Un dee säden noch väl aundre Sachen toom äwa am lastren.

66 Un aus daut dach wort, kjeemen aule Eltestasch toop, aulsoo de väaschte Priestasch un de Schreftjelieede. Dee brochten Jesus no daut judische, hechste Jerecht* un säden: 67 “Wan du de Christus best, dan saj ons daut.” Oba Jesus säd to dee: “Wan ekj junt daut uk noch sajen wudd, wudd jie mie daut verheipts nich jleewen. 68 Un wan ekj junt noch waut froagen wudd, wudd jie mie nich mol auntwuaten. 69 Oba von nu aun woat de Menschensän bie dän majchtjen Gott siene rajchte Haunt setten.” 70 Dan säden see aula: “Best du dan Gott sien Sän?” Un hee säd to dee: “Jie selfst sajen daut, daut ekj daut sie.” 71 Dee säden: “To waut bruck wie noch mea Zeijen? Wie haben daut selfst ut sien ieejnet Mul jehieet.”