NEKODA

(„nakrapiany”).

1. Praojciec jednej z grup netynejczyków, którzy powrócili z niewoli babilońskiej w 537 r. p.n.e. (Ezd 2:1, 43, 48; Neh 7:46, 50).

2. Praojciec grupy mężczyzn, którzy „nie potrafili wskazać domu swoich ojców i swego pochodzenia” (Ezd 2:59, 60; Neh 7:61, 62). Sądzi się, że ten Nekoda jest inną osobą niż opisany w poz. 1, gdyż imiona Delajasza i Tobiasza występujące razem z nim w tych wersetach nie pojawiają się nigdzie indziej w spisie powracających wygnańców.