16 Юҳонони писари Қореаҳ ва ҳама сарлашкароне, ки ҳамроҳаш буданд, бақияи мардумро, ки Исмоили писари Натанё баъди куштани Ҷадалёҳуи+ писари Аҳиқом дар Мисфо асир карда буд, аз дасти Исмоил раҳо карда, ҳамроҳи худ бурданд. Онҳо мардону занон, кӯдакон ва сарбозону ходимони дарборро аз Ҷибъӯн гардонда оварданд

42 Он гоҳ ҳамаи сарлашкарон, Юҳонони+ писари Қореаҳ, Езанёи писари Ҳушаъё ва тамоми мардум — аз хурд то бузург, 2 назди пайғамбар Ирмиё омада, гуфтанд: «Илтимос, зории моро бишнав ва дар ҳаққи мову дар ҳаққи бақияи мардум ба Худоят Яҳува дуо бигӯ, зеро, чи тавре ки мебинӣ, мо бисёр будему хеле кам мондаем.+ 3 Бигзор Худоят Яҳува ба мо бигӯяд, ки куҷо равему чӣ кор кунем».