Ирмиё
46 Ин аст паёми Яҳува ба пайғамбар Ирмиё дар ҳаққи халқҳо+ — 2 дар ҳаққи Миср,+ дар бораи лашкари подшоҳи Миср, фиръавн Накӯҳ,+ ки назди дарёи Фурот, дар Каркамиш, дар соли чоруми ҳукмронии Еҳуёқими+ писари Юшиё, подшоҳи Яҳудо, аз тарафи Набукаднесар, подшоҳи Бобил, шикаст хӯрд:
3 «Сипарҳои хурду калонатонро тайёр кунед
Ва ба майдони ҷанг бароед.
4 Аспони худро зин зада, савор шавед, эй саворагон.
Кулоҳҳоятонро бар сар карда, саф кашед.
Найзаҳоятонро тез карда, зиреҳҳоятонро дар бар кунед.
5 Чаро онҳоро даҳшатзада мебинам?
Онҳо рӯ ба гурез ниҳодаанд, ҷанговаронашон шикаст хӯрдаанд.
Онҳо ба воҳима афтода гурехтаанд,
Ҷанговаронашон пушташонро нигоҳ накарда фирор намудаанд.
Ҳама ҷоро даҳшат фаро гирифтааст,— мегӯяд Яҳува.—
6 Бодпоён гурехта ва ҷанговарон халос хӯрда наметавонанд.
Дар шимол, дар соҳили дарёи Фурот,
Онҳо пешпо хӯрда, афтоданд.+
7 Ин кист, ки мисли дарёи Нил,
Мисли дарёҳои хурӯшон меояд?
8 Миср мисли дарёи Нил меояд,+
Мисли дарёҳои хурӯшон.
Он мегӯяд: “Баланд шуда, заминро рӯпӯш мекунам
Ва шаҳру сокинонашро нобуд месозам”.
9 Бидавед, эй аспон!
Бошиддат ҳай кунед, эй аробаҳо!
Бигзор ҷанговарон пеш бароянд,
Яъне Куш ва Фут, ки сипардоранд,+
10 Он рӯз рӯзи Парвардигор Яҳува, Худои лашкарҳо, аст, рӯзи қасос гирифтан аз душманонаш аст. Шамшер онҳоро фурӯ бурда, аз хунашон сер мешавад, зеро Парвардигор Яҳува, Худои лашкарҳо, дар замини шимол, назди дарёи Фурот,+ қурбониро сар мебурад.
Дорую дармонатро беҳуда афзун кардаӣ,
Зеро дарди ту давое надорад.+
12 Халқҳо аз расвоии ту огоҳ гаштанд+
Ва замин аз фиғони ту пур шуд.
Ҷанговар ба ҷанговар бармехӯрад
Ва ҳар ду меғалтанд».
13 Ин аст паёми Яҳува ба пайғамбар Ирмиё дар бораи омадани подшоҳи Бобил, Набукаднесар, ва Мисрро зарба задани ӯ:+
14 «Инро дар Миср эълон кунед ва дар Миҷдӯл+ паҳн намоед.
Онро дар Нуф* ва Таҳфанҳес+ овоза кунед.
Бигӯед: “Омода бошед ва саф кашед,
Зеро шамшер гирду атрофи шуморо фурӯ хоҳад бурд.
15 Чаро паҳлавонони ту сарнагун шуданд?
Онҳо натавонистанд истодагӣ намоянд,
Зеро Яҳува онҳоро фурӯ ғалтонд.
16 Бисёриҳо пешпо хӯрда, меафтанд,
Онҳо ба якдигар мегӯянд:
“Бархез, сӯйи халқи худ ва ватани худ баргардем
Ва аз ситами шамшер дур равем”.
17 Он ҷо онҳо эълон мекунанд:
“Фиръавн, подшоҳи Миср, даҳанкалони пучсухан аст.
Ӯ фурсатро аз даст дод”.+
18 Ба ҳаёти худ қасам ки,— мегӯяд Подшоҳе, ки номаш Яҳува, Худованди лашкарҳо, Худои зинда, аст,—
Ӯ* мисли Тобӯр,+ ки дар миёни кӯҳҳост, хоҳад омад
Ва мисли Кармил,+ ки назди баҳр аст.
19 Чизу чораи муҳоҷирататро тайёр кун,
Эй духтаре, ки дар Миср сокинӣ,
Зеро Нуф* ба даҳшатзор табдил меёбад.
Онро оташ мезананд* ва дар он касе боқӣ намемонад.+
20 Миср мисли ғуноҷини хушрӯст,
Вале аз шимол пашаҳо омада, ӯро мегазанд.
21 Ҳатто сарбозони кирошуда дар миёнаш мисли гӯсолаҳои парвориянд,
Вале онҳо низ пушташонро гардонда, яксар гурехтанд.
Онҳо натавонистанд истодагӣ кунанд,+
Зеро рӯзи фалокат ва замони ҷазояшон фаро расидааст.
22 Овози ӯ мисли фишшоси мор аст,
Зеро онҳо аз пушти ӯ бо қуввате меоянд,
Мисли дарахтбурон табар дар даст меоянд.
23 Онҳо ҷангали ӯро хоҳанд бурид,— мегӯяд Яҳува,— ҳарчанд он касногузар метобад.
Онҳо аз малахҳо бештаранд, сону шумор надоранд.
24 Духтари Миср расво мегардад,
Ӯ ба дасти мардуми шимол супурда мешавад”.+
25 Яҳува, Худованди лашкарҳо, Худои Исроил, мегӯяд: “Ман диққати худро сӯйи Омӯни+ худои Нӯ*,+ сӯйи фиръавн, сӯйи Миср, сӯйи худоҳои он,+ сӯйи подшоҳонаш, сӯйи худи фиръавн ва сӯйи ҳамаи онҳое, ки ба ӯ такя мекунанд, менигаронам.+
26 Ман онҳоро ба дасти касоне, ки қасди ҷонашонро доранд, ба дасти Набукаднесари подшоҳи Бобил+ ва хизматгоронаш, медиҳам. Вале баъдтар он одамнишин мешавад, чуноне ки пеш буд,— мегӯяд Яҳува.+—
27 Эй бандаам Яъқуб, натарс
Ва ҳаросон нашав, эй Исроил,+
Зеро туро аз ҷойи дурдаст бозмеорам
Ва наслатро аз замини асирӣ раҳо мекунам.+
Яъқуб бармегардад ва орому осуда зиндагӣ мекунад
Ва касе ӯро нахоҳад тарсонд.+
28 Аз ин рӯ натарс, эй бандаам Яъқуб,— мегӯяд Яҳува,— зеро ман бо туям.