Пасандоз карда нигоҳ доред

Дар ҷамъомадҳои асри як вазъиятҳое буданд, ки барои ҳал кардани он кӯмаки моддӣ лозим буд. Бинобар ин, мувофиқи имконият ҳар як шахс барангехта мешуд, ки як миқдор пулро «пасандоз карда нигоҳ дорад», то ки онро барои ин гуна ниёзҳо хайрия кунад (1 Қӯр. 16:1–3). Ба туфайли саховатмандии ҳамимонон ҳама шодӣ менамуданд ва Худоро шукргузорӣ мекарданд (2 Қӯр. 9:11, 12).

Имрӯзҳо кори умумиҷаҳонии халқи Яҳува васеъ мегардад ва барои дастгирии он маблағи зиёд зарур аст. Мо ҳам метавонем мунтазам аз даромади худ пасандоз намуда нигоҳ дорем ва бо ин кори Салтанатро дастгирӣ кунем (2 Қӯр. 8:3, 4). Кӯмаки моддиро бо тарзҳои гуногун расондан мумкин аст. (Нигаред ба «Бурҷи дидбонӣ» (рус.) аз 15 ноябри с. 2012, саҳ. 9.) Иштирок дар ин кор барои мо шараф аст ва он ба хушбахтии ҳақиқии мо мусоидат мекунад (Аъм. 20:35).