1
Сарсухан (1–7)
Павлус ният дорад ба Рум ояд (8–15)
«Росткор ба воситаи имонаш хоҳад зист» (16, 17)
Худобехабарон сазовори бахшиши Худо нестанд (18–32)
2
3
Худо ҳама вақт рост мегӯяд (1–8)
Ҳам яҳудиён ва ҳам юнониён гунаҳкоранд (9–20)
Росткорӣ ба воситаи имон (21–31)
4
5
6
Ҳаёти нав ба воситаи таъмид дар Масеҳ (1–11)
Нагузоред, ки гуноҳ дар ҷисматон ҳукмронӣ кунад (12–14)
Аз ғуломии гуноҳ озод шуда, ғуломони Худо гаштем (15–23)
7
Мисол дар бораи озод шудан аз Шариат (1–6)
Гуноҳ ба воситаи Шариат маълум гашт (7–12)
Мубориза бо гуноҳ (13–25)
8
Ҳаёт ва озодӣ ба воситаи рӯҳ (1–11)
Рӯҳи писархондӣ шаҳодат медиҳад (12–17)
Офаридаҳо интизори озодии фарзандони Худоянд (18–25)
«Рӯҳ ба ҷойи мо зориву илтиҷо мекунад» (26, 27)
Худо пешакӣ интихоб кард (28–30)
Чизе моро аз муҳаббати Худо ҷудо намекунад (31–39)
9
Ғаму ғуссаи Павлус барои исроилиён (1–5)
Насли ҳақиқии Иброҳим (6–13)
Ба интихоби Худо шубҳа кардан нодуруст аст (14–26)
Танҳо қисми хурд наҷот меёбад (27–29)
Пешпо хӯрдани Исроил (30–33)
10
11
Тамоми исроилиён рад нашудаанд (1–16)
Мисол дар бораи дарахти зайтун (17–32)
Хиради Худо бепоён аст (33–36)
12
Ҷисмҳои худро ҳамчун қурбонии зинда пешкаш кунед (1, 2)
Атоҳо гуногунанд, лекин бадан яктост (3–8)
Насиҳатҳо ба масеҳиён (9–21)
13
Фармонбардорӣ ба ҳокимиятҳо (1–7)
Касе, ки дӯст медорад, Шариатро ба ҷо меорад (8–10)
Чун дар рӯзи равшан рафтор кунед (11–14)
14
Якдигарро танқид накунед (1–12)
Дигаронро пешпо надиҳед (13–18)
Дар пайи осоиштагӣ ва ягонагӣ бошед (19–23)
15
Якдигарро қабул кунед (1–13)
Павлус — хизматгузори халқҳо (14–21)
Нақшаҳои Павлус барои сафар (22–33)
16
Павлус Фубиро муаррифӣ мекунад (1, 2)
Саломҳо ба масеҳиёни Рум (3–16)
Огоҳӣ аз ҷудогарон (17–20)
Саломҳои ҳамкорони Павлус (21–24)
Сирри муқаддас ошкор шудааст (25–27)