Сар кардани омӯзиш ба воситаи китоби «Таълимот»
Агар мо омӯзиши Китоби Муқаддас сар карда метавонистем, аз гузарондани он хело хурсанд мебудем. Дар ин ба мо китоби «Таълимоти Китоби Муқаддас» кӯмак расонда метавонад. Муқаддимае, ки дар саҳ. 3–7 мебошад, барои он омода гардидааст, то ки шахсро ба муҳокимаи Китоби Муқаддас дар асоси ин китоб барангезад. Ҳатто онҳое ки дар хидмат таҷрибаи кам доранд, аз он истифода бурда, ба осонӣ омӯзиш сар хоҳанд кард.
◼ Шумо метавонед саҳ. 3-ро истифода бурда, сӯҳбатро оғоз намоед:
Баъд аз зикр намудани ахбор ё проблемае, ки одамони маҳаллатонро ба ташвиш меорад, диққати шахсро ба саволҳое, ки бо ҳарфи сиёҳ дар саҳифаи 3 омадаанд, равона созед ва ӯро даъват намоед, то фикри худро иброз намояд. Сипас ба саҳ. 4 ва 5 гузаред.
◼ Ё метавонед сӯҳбатро аз саҳифаҳои 4 ва 5 сар кунед:
Шумо чунин гуфта метавонед: «Магар хурсандиовар намебуд, агар дигаргуние, ки дар ин расм омадааст, иҷро шавад?» Ё метавонед пурсед: «Иҷрошавии кадоме аз ин ваъдаҳоро шумо дидан мехостед?» Бодиққат ба ҷавоб гӯш диҳед.
Агар шахс ба яке аз оятҳо шавқ пайдо кунад, аз ин китоб сархатҳоеро, ки дар он ин оят муҳокима карда мешавад, дида бароед. (Ба замимае, ки дар ин саҳифаи варақаи иловагӣ ҷойгир аст, нигаред.) Маводро ба монанди омӯзиши Китоби Муқаддас дида бароед. Ин амалро метавон назди дар, ҳангоми ташрифи аввалин дар муддати 5 то 10 дақиқа ба анҷом расонд.
◼ Барои он ки шахс фикрашро баён кунад, метавон саҳ. 6-ро истифода бурд:
Саволҳои дар поёни саҳифабударо нишон дода, пурсед: «Оё шумо ҳаргиз дар бораи яке аз ин саволҳо андеша кардаед?» Агар шахс ба яке аз саволҳо таваҷҷӯҳ зоҳир намояд, аз китоб он сархатҳоеро нишон диҳед, ки ба ин савол ҷавоб медиҳанд. (Ба замимае, ки дар ин саҳифаи варақаи иловагӣ ҷойгир аст, нигаред.) Агар шумо бо шахс маводро аз китоб муҳокима намоед, ин омӯзиши Китоби Муқаддас ҳисоб меёбад.
◼ Аз рӯи саҳ. 7 метавон гузаронидани омӯзиши Китоби Муқаддасро нишон дод:
Дар ин саҳифа се ҷумлаи аввалро хонда, боби 3-ро кушоед ва чӣ гуна гузаронидани омӯзиши Китоби Муқаддасро аз рӯи сарх. 1–3 нишон диҳед. Барои дида баромадани ҷавобҳо ба саволҳои сарх. 3 оиди боздид маслиҳат кунед.
◼ Чӣ тавр метавон оиди боздид маслиҳат кард:
Вақте ки бо шахс омӯзиши аввалро ба охир мерасонед, дар бораи давом додани сӯҳбататон маслиҳат кунед. Метавонед оддӣ карда гӯед: «Мо бо шумо танҳо дар муддати якчанд дақиқа фаҳмидем, ки дар Китоби Муқаддас оиди ин саволи муҳим чӣ гуфта мешавад. Дафъаи навбатӣ метавонистем бо шумо оиди... [саволеро, ки муҳокима хоҳед кард, зикр намоед] сӯҳбат кунем. Мумкин аст ман ҳафтаи оянда дар ҳамин вақт назди шумо биоям?»
Ҳар қадаре ки мо ба вақти таъиншудаи Яҳува наздик мешавем, ҳамон қадар Ӯ барои иҷро намудани супориши ба мо додааш чизҳои заруриро фароҳам меоварад (Мат. 28:19, 20; 2 Тим. 3:17). Биёед барои сар кардани омӯзишҳои Китоби Муқаддас самаранок аз ин маводи таълимии нав ва аҷиб истифода барем.
[Замима дар саҳифаи 3]
Муҳокимаи оятҳои Китоби Муқаддас дар саҳ. 4, 5
◻ Ваҳй 21:4 (саҳ. 27, 28, сарх. 1–3)
◻ Ишаъё 33:24; 35:5, 6 (саҳ. 34–36, сарх. 22)
◻ Юҳанно 5:28, 29 (саҳ. 72, 73, сарх. 17–19)
◻ Забур 71:16 (саҳ. 34, сарх. 19)
Ҷавобҳо ба саволҳои саҳ. 6
◻ Чаро мо ранҷу азоб мекашем? (саҳ. 108, 109, сарх. 6–8)
◻ Мушкилиҳои зиндагиро чӣ гуна ҳал намоем? (саҳ. 184, 185, сарх. 1–3)
◻ Чӣ тавр ба хушбахтии оила муваффақ гардем? (саҳ. 142, сарх. 20)
◻ Баъд аз марг бо инсон чӣ мешавад? (саҳ. 58, 59, сарх. 5, 6)
◻ Оё наздикони фавтидаамонро боз хоҳем дид? (саҳ. 72, 73, сарх. 17–19)
◻ Чаро метавонем итминон дошта бошем, ки Худо ваъдаҳои дар хусуси оянда додаи худро иҷро хоҳад кард? (саҳ. 25, сарх. 17)