Замимаи саволҳо

◼ Агар дар вақти мавъиза моро боздошта, талаб кунанд, ки мавъизаро бас кунем, чӣ бояд кард?

Баъзан, кормандони милиса ба назди воизоне, ки дар мавъиза буданд, омада талаб мекарданд, ки аз сабаби вайрон кардани қонун, мавъизаро бас кунанд. Дар чунин вазъият шумо бояд эҳтиромона рафтор кунед ва даррав маҳаллро тарк кунед (Мат. 5:41; Фил. 4:5). Дар бораи ҳуқуқҳои худ ягон чизро фаҳмондан, кӯшиш накунед. Агар имкон бошад, боодобона аз корманди милиса хоҳиш кунед, ки ҳуҷҷатҳояшро нишон диҳад ва пурсед, ки ӯ дар кадом шӯъбаи милиса кор мекунад. Ҳамаи ин маълумотро навишта гиред. Баъд, даррав пирони ҷамъомадро аз ин хабардор кунед ва онҳо дар бораи ин воқеа ба филиал муроҷиат мекунанд. Инчунин, агар шумо дар хонаҳои серошёна мавъиза карда истода бошед ва дарбон ё ягон дигар корманди бино ё ҳуҷраҳои истиқоматӣ аз шумо хоҳиш кунанд, ки биноро тарк кунед, даррав аз он ҷо равед ва дар ин бора ба пирон хабар диҳед. Муносибати боодобона ва фурӯтанонаи шумо бо кормандони давлатӣ метавонад душвориҳои зиёдатиро бартараф созад (Мас. 15:1; Рум. 12:18).