Сӯҳбат дар асоси Китоби Муқаддас

Барои бо одамон дар асоси Китоби Муқаддас сӯҳбат намудан, тайёрӣ дидан зарур аст. Мулоҳиза ронед, ки чӣ тавр оятҳои дар поён овардашудаи Навиштаҳоро ҳангоми сӯҳбат истифода бурдан мумкин аст. Фикрҳое, ки бо оятҳои Китоби Муқаддас оварда шудаанд, танҳо барои намуна мебошад. Шумо метавонед пешниҳодоти зерин ё фикрҳои худро истифода баред:

◼ Баъзе одамон мегӯянд, ки Исо танҳо пайғамбари оддӣ буд ва аз пайғамбарони дигар, масалан, аз Мусо–пайғамбар ягон фарқияте надошт. Ба фикри шумо чӣ?

Юҳанно 17:3 — Дар бораи Исо–пайғамбар ҳақиқатро донистан хеле муҳим аст.

2 Тимотиюс 3:16 — Ин оят нишон медиҳад, ки чаро ба гуфтаҳои Китоби Муқаддас оиди Исо–пайғамбар боварӣ дошта метавонем.

◼ Баъзе одамон ба Худо боварӣ доранд, бархе бошанд мегӯянд, ки ба Худо бовар кардан аз рӯи хирад нест, чунки ин муқобили илм аст. Шумо дар ин бора чӣ фикр мекунед?

Ибриён 11:1 — Навиштаҳои Муқаддас таълим медиҳад, ки имони ҳақиқӣ бар исботҳо асос меёбад.

Румиён 1:20 — Ба вуҷудияти Офаридгор исботҳои зиёде вуҷуд доранд.