Нагузоред, ки серкорӣ ба шумо монеъ шавад
1. Чаро баъзеҳо ба пешниҳод кардани омӯзиши Китоби Муқаддас ҷуръат намекунанд?
1 Баъзе воизон аз сабаби серкор буданашон ҷуръат намекунанд, ки ба касе омӯзиши Китоби Муқаддас пешниҳод кунанд. Кӯмак ба омӯзанда вақт талаб мекунад. Масалан, мо бояд вақт сарф карда ба омӯзиш тайёрӣ бинем, рафта онро гузаронем ва ба омӯзанда ёрӣ диҳем, ки монеаҳои шахсиашро паси сар карда рӯҳан рушд намояд. Павлуси ҳавворӣ гуфт, ки барои кӯмак ба таслӯникиёне, ки Яҳуваро шинохтанд, тайёр аст, ҷонашро фидо кунад (1 Тасл. 2:7, 8). Чӣ тавр мо ҳатто хеле серкор бошем ҳам, омӯзиши Китоби Муқаддас гузаронда метавонем?
2. Чӣ тавр муҳаббат нисбати Яҳува ба чӣ гуна истифода бурдани вақти мо таъсир мекунад?
2 Барои ибодати Яҳува вақт лозим аст. Мо бояд як чизи оддиро дарк кунем, ки ибодати Худо вақт металабад. Масалан, мо мунтазам вақтамонро сарф карда ба вохӯриҳои ҷамъомад меравем, дар хизмат иштирок мекунем, Китоби Муқаддас мехонем ва дуо мегӯем. Шахси оиладор бо вуҷуди серкор буданаш ҳамроҳи ҳамсари худ бо хурсандӣ вақт мегузаронад. Пас, мо ки Яҳуваро дӯст медорем, то чӣ андоза бояд бо хурсандии бештар вақтро барои ибодати Ӯ сарф кунем (Эфс. 5:15–17; 1 Юҳ. 5:3). Чӣ хеле ки Исо гуфт, қисми муҳимтарини ибодати мо ин кори шогирдсозӣ аст (Мат. 28:19, 20). Мулоҳиза дар ин бора ба мо кӯмак мекунад, ки аз масъулияти гузарондани омӯзиши Китоби Муқаддас сар натобем.
3. Чӣ тавр мо нисбати омӯзанда ғамхорӣ карда метавонем, ҳатто агар шароитҳои ногаҳонӣ нақшаи хизматамонро вайрон кунанд?
3 Лекин чӣ бояд кард, агар дар рӯзе, ки мо бо касе омӯзиш гузарониданием, ба кор рафтанамон зарур ояд ё аз сабаби бемориҳои кӯҳна (хронические) ё таъинотҳои теократӣ нақшаи хизматамон вайрон гардад? Он воизоне, ки баъзан бояд ба ҷое сафар кунанд, бо омӯзандаашон ба воситаи телефон (агар ин бехатар бошад) ё тавассути сӯҳбати интернетӣ омӯзиш мегузаронанд. Шахсоне, ки нақшаашонро бемории кӯҳна вайрон мекунад, бо омӯзандаашон маслиҳат мекунанд, ки барои омӯзиш ба хонаи онҳо ояд. Баъзеҳо бо воизи бовариноке пешакӣ гапзанон мекунанд, ки гоҳо дар сурати имконият надоштанашон бо омӯзандагони онҳо омӯзиш гузаронад.
4. Агар мо дар гузаронидани омӯзиши Китоби Муқаддас иштирок кунем, кадом баракатҳоро соҳиб мешавем?
4 Павлус аз он ки вақту қуввати худро сарф карда ба дигарон барои фаҳмидани ҳақиқат кӯмак мекард хурсандии хеле бисёр мегирифт (Аъм. 20:35). Вақте ӯ дар бораи самараҳои меҳнати дар Таслӯникӣ кардааш фикр мекард, дилаш аз миннатдорӣ ба Яҳува пур мешуд ( 1 Тасл. 1:2). Хурсандӣ ва қаноатмандӣ дар хизматамон меафзояд, агар мо роҳ надиҳем, ки серкорӣ ба гузаронидани омӯзиши Китоби Муқаддас ба мо монеъ шавад.