Дастурот барои онҳое, ки дар вохӯрии хидматӣ баромад мекунанд
Аз ҳамин нашри «Хидмат ба Салтанати Худо» сар карда, номи қисмҳои вохӯрии хидматӣ оддитар мешаванд. Дастурот ва ёдраскунии мазкур, дастуроти дар мақолаи «чӣ тавр бояд ба вохӯрии хидматӣ тайёрӣ дид» омадаро ислоҳ мекунад ва равшантар мефаҳмонад. Ин мақола дар «Хидмат ба Салтанати Худо»-и моҳи майи с. 2009 ҷой дорад.
◼ Нутқ. Ин қисми вохӯрӣ бе иштироки шунавандагон мегузарад. Нотиқ бояд бештар ба он чизҳое ки ба манфиати ҷамъомад аст, диққат диҳад.
◼ Саволу ҷавоб. Ин қисми барнома мисли омӯзиши «Бурҷи дидбонӣ» бо сарсухан ва хулосаи кӯтоҳ гузаронида мешавад ва саволҳои ҳамаи сархатҳо пурсида мешаванд. Баранда бояд пургапӣ накунад. Агар вақт имкон диҳад, оятҳои асосиро хондан мумкин аст. Агар дар дастурот хондани сархатҳо ишора нашуда бошанд, онҳоро хондан лозим нест.
◼ Муҳокима. Ин қисм мисли нутқ мебошад ва дар он шунавандагон ҳам каме иштирок мекунанд. Яъне ин қисм пурра нутқ нест ва ҳам пурра саволу ҷавоб нест.
◼ Намоиш ва мусоҳиба. Агар дастурот дода шавад, ки «намоиш нишон диҳед», бародаре, ки бо ин қисм баромад мекунад, барои нишон додани намоиш масъул аст. Шарт нест, ки ӯ худаш намоишро нишон диҳад. Онҳоеро ки бародар барои нишон додани намоиш интихоб мекунад, бояд воизи бомаҳорат ва намунавӣ бошанд. Агар имкон бошад, ӯ бояд хеле барвақт бо онҳо гапзанон кунад. Хуб мебуд, ки барои нишон додани тарзи мавъизакунӣ воизони наву бетаҷрибаро интихоб накунад. Набояд фикр кард, ки иштироки онҳо дар намоишҳо муҳим аст, лекин баъзан онҳо метавонанд дар намоиш нақши соҳибхонаро иҷро кунанд. Воизоне ки намоиш нишон медиҳанд, бояд рӯяшонро ба тарафи шунавандагон кунанд. Воизоне ки дар «мусоҳиба» иштирок мекунанд, онҳо набояд аз ҷои худ баромад кунанд, балки бояд ба саҳна бароянд. Намоиш ва мусоҳибаҳо бояд пешакӣ машқ карда шаванд. Агар вохӯрӣ аз вақти муайяншуда зиёд шавад ва бародар қисми худро кӯтоҳ карданаш лозим бошад, ӯ набояд намоиш ё мусоҳибаро қатъ гардонад. Ходими ёвар пеш аз интихоб кардани иштирокчиён бояд бо координатори шӯрои пирон маслиҳат кунад.
Агар ягон қисми барнома дастуроти махсус дошта бошад, бояд аз рӯи ҳамон дастурот амал кард. Бародарон вохӯрии хидматиро мувофиқи дастуроти мазкур гузаронда, барои «бо тартибу интизом» гузаштани вохӯрии хидматӣ мусоидат мекунанд (1 Қӯр. 14:40).