14 Менә, кеше үз эчендә явызлык йөртә,

Ул яманлыкка узып, ялган тудыра.+

15 Ул чокыр казый, аны тирән итеп казый,

Әмма казыган чокырына үзе егылып төшә.+

15 Халыклар үзләре казыган чокырга егылып төште,

Аяклары үзләре куйган ятьмәгә эләкте.+

 6 Дошманнарым, мине аягымнан эләктерер өчен, ятьмә салды,+

Кайгы-хәсрәттән мин бөгелеп төштем.+

Алар юлыма чокыр казыды,

Әмма үзләре анда егылып төште.+ (Села)