2 Өченче көнне Гәлилә́ядәге Кәнә́+ шәһәрендә туй мәҗлесе үтә иде. Анда Гайсәнең анасы да бар иде. 2 Туй мәҗлесенә Гайсә белән аның шәкертләре дә чакырылган иде.

3 Шәраб бетеп барганга, Гайсәнең анасы аңа: «Аларның шәраблары калмаган»,— диде. 4 «Ни өчен без синең белән моның турында борчылырга тиеш? Минем сәгатем әле килеп җитмәгән»,— диде аңа Гайсә. 5 Анасы хезмәтчеләргә: «Ул сезгә нәрсә әйтсә, шуны эшләгез»,— дип әйтте. 6 Анда, яһүдләрнең пакьләнү кагыйдәләре буенча,+ ике яки өч үлчәү су сыйдырышлы алты таш савыт бар иде. 7 Гайсә аларга: «Савытларны су белән тутырыгыз»,— диде. Шуңа күрә алар савытларны мөлдерәмә итеп тутырдылар. 8 Шунда ул аларга: «Хәзер бераз чумырып алыгыз да туй башлыгына илтеп бирегез»,— диде. Алар илтеп бирделәр. 9 Шәрабның кайдан алынганын суны чумырып алган хезмәтчеләр генә белә иде, ә туй башлыгы белми иде. Шәрабка әйләндерелгән суны татып карагач, ул кияүне үз янына чакырып алды да 10 болай диде: «Башкалар табынга башта яхшы шәраб куя, ә инде кешеләр исергәч, начаррагын чыгара. Ә син яхшы шәрабны әлегә кадәр саклагансың». 11 Гайсә моны Гәлилә́ядәге Кәнә шәһәрендә башкарды, һәм бу аның могҗизаларының башлангычы булды. Шулай итеп Гайсә үз данын ачык күрсәтте,+ һәм шәкертләре аңа иман итә башлады.