Зәбур

143 И Йәһвә, догама колак сал,+

Ярдәм сорап ялваруымны ишет.

2 Үз хезмәтчең белән судлашма,

Чөнки тереләрнең берсе дә синең алдыңда тәкъва була алмый.+

3 Дошман җанымны эзәрлекли,

Гомеремне җиргә салып таптый,

Мине, күптән үлгән кешеләргә охшашлы итеп, караңгылыкта яшәтә.

4 Минем рухым төшә,*+

Йөрәгем ойый.+

5 Элеккеге көннәрне искә төшерәм,

Бөтен эшләрең турында уйлыйм,+

Кулың булдырган нәрсәләр турында бирелеп уйланам.*

6 Кулларымны сиңа таба сузам,

Җаным, коры җирдәй, сиңа сусый.+ (Села)

Миннән йөзеңне борма,+

Югыйсә мин гүргә иңүчеләрдәй булырмын.+

8 Иртән тугры мәхәббәтең турында ишеттер,

Чөнки сиңа таянам мин.

Йөрергә тиешле юлымны күрсәт,+

Мин бит сиңа дәшәм.*

10 Мине үз ихтыярыңны үтәргә өйрәт,+

Чөнки син минем Аллаһым.

Синең рухың яхшы,

Ул мине тигез җирдән* йөртсен иде.

12 Тугры мәхәббәтең буенча дошманнарымны кырып ташла,+

Мине* газаплаучыларның һәммәсен юк ит,*+

Чөнки мин синең хезмәтчең.+