Роһий җәһәттин йетилиш үчүн турмушта керәклик маһарәтләрни йетилдүрүшиңиз керәк. Улар җамаәттә мәсъулийәтни үстиңизгә елишиңизға, өзүңизни яки аилиңизни беқиш үчүн иш тепишиңизға вә башқилар билән яхши мунасивәт орнитишиңизға ярдәм бериду. Мәсилән, яхши оқуш вә йезишни үгиниң. Муқәддәс китапта бәхитлик вә утуқлуқ адәм һәр күни вақит чиқирип, Худаниң Сөзини оқуйду вә чоңқур ойлиниду дәп йезилған (Зәб. 1:1—3). Һәр күни Муқәддәс китапни оқуш арқилиқ у Йәһваниң ой-пикир қилиш усулини билиду. Бу униң чоңқур ойлинишиға вә оқуғанлирини һаятида қоллинишиға ярдәм бериду (Пәнд н. 1:3, 4). Етиқатчи қериндашлар Муқәддәс китапқа асаслинип, тәлим вә мәслиһәт берәләйдиған бурадәрләргә муһтаҗ. Яхши оқуш вә йезишни билсиңиз, қериндашларниң иман-етиқадини күчәйтишигә ярдәм берәләйдиған нутуқларни вә җавапларни тәйярлалайсиз. Униңдин башқа, сиз етиқадиңизни күчәйтишкә вә башқиларни илһамландурушиңизға ярдәм беридиған хатириләрни язалайсиз. w23.12 26, 27-б., 9—11 абз.

Қорққан чағда Йәһваниң келәчәктә, Шәйтан йоқ қилинғанда, немиләрни қилидиғанлиғи тоғрилиқ ойлиниң. 2014-жилниң регионлуқ конгресста көрситилгән бир дада аилисидикиләр билән Тимотийға 2-хәт 3:1—5 айәтләрдики сүпәтләргә қариму-қарши йеңи дунияда қандақ ишлар йүз беридиғанлиғини муһакимә қилған. У мундақ деди: «Йеңи дунияда әң бәхитлик вақит болидиғанлиғини билгин. Адәмләр башқиларни яхши көридиған, роһий нәрсиләрни қәдирләйдиған, кичик пейил, мулайим, Худаға шән-шәрәп кәлтүридиған, ата-анисиға бойсунидиған, миннәтдар, вападар, аилисини яхши көридиған, башқилар билән асан тил тепишидиған, башқилар тоғрилиқ дайим яхши сөзләйдиған, өзини туталайдиған, мулайим, яхшилиққа амрақ, ишәнчлик, башқиларға йол қойидиған, кәмтәр, һөзүрлинишни әмәс, Худани яхши көридиған, вапалиқниң күчини етирап қилидиған болиду, мундақ кишиләрдин жирақ турмаң». Сиз җәннәттә һаятимиз қандақ болидиғанлиғини өйдикилириңиз яки қериндашлар билән муһакимә қилип турамсиз? w24.01 6-б., 13, 14-абз.

Муқәддәс китапта: «Йәһва Өз хәлқигә илтипатлиқ»,— дәп йезилған. Бу һәқиқәтни билиш көңлүмизни тәсәлли тапқузиду! (Зәб. 149:4) Лекин бәзи кишиләр гайида қаттиқ чүшкүнлүккә чүшүп: «Йәһва мәндин хурсәнму?»— дәп сорайду. Қедимий заманда Йәһваниң нурғунлиған садиқ хизмәтчилири шундақ ой-пикиргә қарши күрәш қилған (Сам. 1-яз. 1:6—10; Аюп 29:2, 4; Зәб. 51:11). Муқәддәс китап шуни ениқ көрсәткәнки, намукәммәл инсанлар Йәһваниң қобул қилишиға еришәләйду вә Уни хурсән қилалайду. Амма улар буниң үчүн чоқум Әйса Мәсиһкә ишиниши вә чөмдүрүлүштин өтүши керәк (Йоһ. 3:16). Биз бундақ қилғанда, гуналиримизға товва қилип, Худаниң ирадисини орунлашқа вәдә бәргәнлигимизни очуқ ашкарә көрситимиз (Әлч. 2:38; 3:19). Биз Йәһва билән йеқин дост болуш үчүн бу қәдәмләрни басқанда, Йәһва интайин хошал болиду. Биз пүтүн күчимиз билән өзүмизни беғишлиғанда, бәргән қәсимимизни орунлашқа тиришсақ, Яратқучи Йәһва биздин хурсән болиду вә бизни Өзиниң йеқин достлири дәп қарайду (Зәб. 25:14). w24.03 26-б., 1, 2-абз.