Jong mense vra . . .

Het ek ’n onvergeeflike sonde gepleeg?

“EK HET nog nooit so mismoedig gevoel nie. Ek het geen selfrespek meer gehad nie en het gedink dat God my nooit sal vergewe nie.”—Marco.a

“Ek was baie moedeloos. Skuldgevoelens het my hart oorskadu. Ek het gedink dat ek onvergeeflike oortredings begaan het.”—Alberto.

“Daar is geen mens wat nie sondig nie”, sê die Bybel (1 Konings 8:46). Maar soms meen ’n jongmens dalk dat hy meer as net ’n blote fout begaan het. Soos Marco en Alberto word hy moontlik deur ’n aanhoudende skuldgevoel geteister. Hy meen miskien dat wat hy gedoen het so veragtelik, so sleg, is dat God hom nooit kan vergewe nie.

Sê nou sulke gevoelens kwel jou? Skep moed. Jou situasie is glad nie hopeloos nie.

Waarom ons gewete ons kwel

Dit is net natuurlik om sleg te voel as jy ’n dwase fout begaan het. Ons word almal gebore met die vermoë wat die Bybel die “gewete” noem. Dit is ’n innerlike besef van wat reg en verkeerd is, ’n inwendige alarm wat gewoonlik afgaan wanneer ons iets slegs doen (Romeine 2:14, 15). Dink byvoorbeeld aan koning Dawid. Hy het owerspel met ’n ander man se vrou gepleeg. Later het hy haar man, Uria, na ’n gewisse dood gestuur (2 Samuel 11:2-17). Wat was die uitwerking op Dawid?

“[God se] hand was dag en nag swaar op my”, het Dawid erken. Ja, hy het die druk van Goddelike afkeuring gevoel. Dawid het ook gesê: “Deur my sonde is daar nie meer ’n heel plek aan my lyf nie. Ja, my ongeregtighede het my oorweldig soos ’n las wat vir my te swaar is. . . . Ek loop die hele dag en treur” (Psalm 32:4; 38:4-7, NAV). Dawid se gewete het hom aangehou kwel totdat hy beweeg is om positiewe stappe te doen en berou oor sy oortreding te toon.

As jy deur Christenouers opgevoed is en jy van die Bybel se standaarde afgewyk het, sal jy eweneens sleg voel. Hierdie selfverwyt is normaal en heilsaam. Dit kan iemand beweeg om self sy gedrag reg te stel of hulp te soek voordat ’n oortreding ’n ingewortelde gewoonte word. Daarenteen skend iemand wat in sonde volhard sy gewete. Mettertyd word dit ongevoelig, soos geskroeide vel (1 Timotheüs 4:2). Sedelike verderf sal ongetwyfeld volg.—Galasiërs 6:7, 8.

Goddelike droefheid

Dit is dan nie verbasend dat die Bybel praat van “sonde wat tot die dood lei” nie. (1 Johannes 5:16, NAV; vergelyk Mattheüs 12:31.) Sonde van so ’n aard is nie bloot ’n swakheid van die vlees nie. Dit word opsetlik en op hardnekkige en koppige wyse gedoen. Dit is nie soseer die sonde self as die hartstoestand van die sondaar wat daardie sonde onvergeeflik maak nie.

Maar die feit dat jy sleg voel en ontsteld is oor jou wangedrag toon dat jy nie ’n onvergeeflike sonde gepleeg het nie. Die Bybel sê: “Om op ’n goddelike wyse bedroef te wees, bewerk berou wat tot redding lei” (2 Korinthiërs 7:10, NW). Trouens, let op die vermaning wat in Jakobus 4:8-10 gegee word: “Reinig die hande, julle sondaars, en suiwer die harte, julle dubbelhartiges! Weeklaag, treur en ween. Laat julle gelag in treurigheid verander word en julle blydskap in bedruktheid. Verneder julle voor die Here, en Hy sal julle verhoog.”

Die verkeerde daad is miskien wel iets baie ernstigs. Jong Julie het byvoorbeeld by vryery en liefkosery met haar vriend betrokke geraak. “Ek het in die begin baie skuldig gevoel”, erken sy, “maar met verloop van tyd het ek daaraan gewoond geraak. Dit het my gewete nie soveel gepla nie.” Mettertyd het onrein dade geleidelik toegeneem totdat dit op geslagsomgang uitgeloop het. “Ek het ellendig gevoel”, sê Julie. “My gewete het in so ’n mate verswak dat dit verskeie kere gebeur het.”

Is so ’n situasie hopeloos? Nie noodwendig nie. Wat van Manasse, een van die konings van Juda? Hy het uiters ernstige sondes gepleeg, onder meer spiritisme en kinderofferandes. Tog het God hom vanweë sy opregte berou vergewe (2 Kronieke 33:10-13). Wat van koning Dawid? Nadat hy berou oor sy slegte dade getoon het, het hy gevind dat Jehovah ’n God is wat “goed en vergewensgesind” is.—Psalm 86:5.

Hedendaagse Christene het hierdie versekering: “As ons ons sondes bely, Hy is getrou en regverdig om ons die sondes te vergewe en ons van alle ongeregtigheid te reinig” (1 Johannes 1:9). Aan wie moet ons hierdie belydenis doen? In die eerste plek aan Jehovah God. “Stort julle hart uit voor sy aangesig!” (Psalm 32:5; 62:9). Jy sal dit dalk nuttig vind om Dawid se berouvolle belydenis in Psalm 51 te lees.

Daarbenewens spoor die Bybel Christene wat in ernstige sonde verval het aan om met die gemeentelike ouere manne te praat (Jakobus 5:14, 15). Hulle ernstige raad en gebede kan jou help om jou verhouding met God te herstel en om weer ’n skoon gewete te verkry. Hulle kan tussen swakheid en goddeloosheid onderskei. Hulle moet ook sorg dat jy die nodige hulp kry sodat jy nie jou oortreding sal herhaal nie. Julie, wat self hierdie moedige stap gedoen het, gee hierdie raad: “Ek het probeer om ‘myself tereg te wys’ en het selfs gedink dat dit in sekere mate gewerk het. Maar ná ’n jaar het ek besef hoe verkeerd ek was. Jy kan nie ernstige probleme sonder die hulp van die ouere manne oplos nie.”

Skuldgevoelens oor geringer sondes

Maar soms “begaan [’n jongmens] die een of ander misstap voordat hy daarvan bewus is” (Galasiërs 6:1, NW). Of hy of sy laat toe dat ’n vleeslike drang die oorhand kry. ’n Jongmens wat in hierdie situasie verkeer, ly moontlik aan ’n swaar skuldgevoel—miskien ’n groter skuldgevoel as wat werklik vir die verkeerde daad nodig is. Dit lei tot onnodige angs. Sulke intense skuldgevoelens kan die gevolg wees van ’n gesonde maar oorgevoelige gewete (Romeine 14:1, 2). Onthou, wanneer ons sondig, “het [ons] ’n Voorspraak by die Vader, Jesus Christus, die Regverdige”.—1 Johannes 2:1, 2.

Beskou weer eens die geval van jong Marco, wat in ons inleiding gemeld word. Hierdie jong Christen was daarvan oortuig dat hy ’n onvergeeflike sonde gepleeg het. Hy het dikwels vir homself gesê: ‘Ek ken Bybelbeginsels so goed; tog kan ek nie ophou sondig nie!’ Sy sonde? Masturbasie. ‘Hoe kan God my vergewe as ek nie die gewoonte kan aflê nie?’ het Marco geredeneer. Alberto, wat hom ook met tye aan masturbasie skuldig gemaak het, het gesê: “Ek het diep binne my skuldig gevoel omdat ek my nie van die sonde kon bevry nie.”

Masturbasie is ’n onrein gewoonte (2 Korinthiërs 7:1). Maar die Bybel stel dit nie gelyk met ernstige sondes soos hoerery nie. Trouens, dit noem dit glad nie eers nie. As iemand hom dus aan masturbasie skuldig maak, sou dit nouliks onvergeeflik wees. Dit sou in werklikheid gevaarlik wees om dit te beskou as iets wat nie vergewe kan word nie; ’n jongmens kan miskien redeneer dat dit nie veel sin het om die probleem die hoof te probeer bied nie. Maar Bybelbeginsels toon dat ’n Christen kragtige pogings moet aanwend om teen hierdie gewoonte te stry (Kolossense 3:5).b Jehovah weet dat ‘ons almal dikwels struikel’ (Jakobus 3:2). As ’n jongmens terugval, is dit nie vir hom nodig om veroordeeld te voel nie.

Dieselfde geld vir ander misstappe en oortredings. Jehovah verwag nie dat ons onsself met oordrewe skuldgevoelens moet kasty nie. Dit behaag hom eerder wanneer ons stappe doen om die probleem reg te stel.—2 Korinthiërs 7:11; 1 Johannes 3:19, 20.

Bronne van hulp en bemoediging

Maar jy sal moontlik persoonlike bystand nodig hê om dit te doen. Godvresende ouers kan dikwels hulle kinders grootliks help en ondersteun. En die Christengemeente bied ander ondersteuning. Marco sê: “Wat my werklik gehelp het, was ’n gesprek met ’n ouere man. Dit het moed geverg om openhartig met hom oor my intiemste gedagtes te praat. Maar hy het vertroue by my ingeboesem; daarom het ek sy raad gevra.” Alberto het ook ’n ouere man om raad gevra. “Ek kan sy bemoedigende raad nie vergeet nie”, sê Alberto. “Hy het vir my gesê dat hy dieselfde probleem gehad het toe hy jonk was. Ek sou dit nooit gedink het nie. Ek het met groot waardering vir sy eerlikheid na hom geluister.” Met sulke hulp en ondersteuning het Marco en Alberto hulle probleem die hoof gebied. Hulle albei dien tans in verantwoordelike posisies in hulle onderskeie gemeentes.

Vurige gebed is nog ’n hulpmiddel. Jy kan soos Dawid bid om “’n rein hart” en “’n nuwe, standvastige gees” (Psalm 51:10, NW). Nog ’n bron van bemoediging is om God se Woord te lees. Dit sal byvoorbeeld vir jou bemoedigend wees om uit te vind dat die apostel Paulus ook innerlike stryde gehad het. Hy het erken: “As ek die goeie wil doen, is die kwaad by my aanwesig” (Romeine 7:21). Paulus het daarin geslaag om sy verkeerde neigings in bedwang te hou. Jy kan ook. Jy sal dit moontlik baie vertroostend vind om die psalms te lees, in die besonder dié wat oor God se vergewensgesindheid handel, soos Psalms 25, 86 en 103.

In elk geval moet jy jouself nie afsonder en jou deur pessimisme laat oorheers nie (Spreuke 18:1). Vind ten volle baat by Jehovah se barmhartigheid. Hou in gedagte dat hy ‘menigvuldiglik vergeef’ op grond van Jesus se losprysofferande (Jesaja 55:7; Mattheüs 20:28). Moenie jou oortredinge geringag nie, maar moet ook nie die gevolgtrekking maak dat God jou nie kan vergewe nie. Versterk jou geloof en jou vasbeslotenheid om hom te dien (Filippense 4:13, NAV). Mettertyd sal jy die gemoedsrus en die diep innerlike vreugde verkry in die wete dat jy vergewe is.—Vergelyk Psalm 32:1.

[Voetnote]

[Prent op bladsy 19]

Deur dinge met ’n bekwame Christen te bespreek, kan jy ’n nuwe beskouing van sake verkry