Die Bybelse beskouing

Wie gaan hemel toe?

’NTERRORISTEBOM skeur ’n passasiersvliegtuig in die lug uitmekaar, en almal aan boord sterf. Daar word aan familie en vriende van die slagoffers gesê dat hulle geliefdes nou in die hemel is, asof dit veronderstel is om vir hulle ontydige en gewelddadige dood te vergoed.

’n Gewilde musikant sterf, en daar word gesê dat hy ‘saam met die engele in die hemel trompet speel’.

Siekte, hongersnood of ongelukke beroof kinders van ’n vol lewe, en die geestelikes sê dat hulle nou die geluk van ’n hemelse bestaan smaak, moontlik selfs as engele!

Is dit so dat God oud en jonk vergoed vir die ongeregtigheid wat hulle moes verduur deur hulle in hemelse vrede na hom toe te neem? Word mense hemel toe geneem bloot omdat dit God se manier is om alles te bewaar wat goed en lofwaardig in die mens is? Wat sê die Bybel?

Diegene wat nie in die hemel is nie

Die Bybel sê onomwonde: “Weet julle nie dat die onregverdiges die koninkryk van God nie sal beërwe nie?” (1 Korinthiërs 6:9). Maar die Bybel praat ook van talle regverdiges en slagoffers van ongeregtigheid wat nie die hemele sal beërwe nie.

Jesus self het aangaande Johannes die Doper, wat kort daarna ’n martelaarsdood sou sterf, gesê: “Voorwaar Ek sê vir julle, onder die wat uit vroue gebore is, het daar nie een opgestaan wat groter is as Johannes die Doper nie; maar die kleinste in die koninkryk van die hemele is groter as hy” (Mattheüs 11:11). Die bose koning Herodes het al die seuntjies van twee jaar en jonger in Betlehem en die omstreke genadeloos vermoor in sy poging om die kind Jesus dood te maak (Mattheüs 2:16). Tog het Jesus gesê: “En niemand [man of vrou of kind] het opgevaar in die hemel nie, behalwe Hy wat uit die hemel neergedaal het, naamlik die Seun van die mens [Jesus]” (Johannes 3:13). Waarom het Jesus nie gesê dat hierdie slagoffers van ongeregtigheid in die hemel is nie?

Jesus het die weg geopen

Jesus het homself “die weg en die waarheid en die lewe” genoem, en die apostel Paulus het na hom verwys as “die eersteling . . . van die wat ontslaap het” (Johannes 14:6; 1 Korinthiërs 15:20). Niemand kon gevolglik voor hom hemel toe gegaan het nie. Maar het manne van geloof wat reeds gesterf het Jesus gevolg toe hy 40 dae ná sy opstanding wel in die hemel opgevaar het? Sowat tien dae later het die apostel Petrus aangaande koning Dawid gesê dat “hy gesterf het en ook begrawe is, en sy graf is by ons tot vandag toe. . . . Want Dawid het nie in die hemele opgevaar nie.”—Handelinge 2:29, 34.

Om hemel toe geneem te word, behels dus meer as om bloot vergoed te word vir ongeregtighede wat ’n mens moes verduur of selfs om beloon te word vir jou getrouheid. Dit maak eerder voorsiening vir die oprigting van ’n hemelse liggaam van heersers wat bestaan uit ’n verteenwoordigende getal mense onder Christus se leiding, en wat deur die heilige gees gesalf is.—Romeine 8:15-17; Openbaring 14:1-3.

’n Hemelse koninkryk

Jesus het na hierdie heerskappy, of regering, verwys as “die koninkryk van die hemele” of “die koninkryk van God” (Mattheüs 5:3, 20; Lukas 7:28). Dit was nie die bedoeling dat groot massas mense in hierdie administratiewe liggaam ingesluit word nie. Jesus het gevolglik daarna verwys as ’n “klein kuddetjie” (Lukas 12:32). In die oorspronklike taal wat in hierdie deel van die Bybel gebruik word, is die woord “klein” (mi·krosʹ) die teenoorgestelde van groot (meʹgas), en die gebruik daarvan in Lukas 12:32 verwys na hoeveelheid of ’n klein getal. Dit is dus nie vir ’n onbeperkte aantal mense moontlik om lede van “die koninkryk van die hemele” te word nie. Ter toeligting: As jy gevra word om ’n bietjie water in ’n glas te skink, sal jy seker maak dat dit nie oorloop nie. Net so kan die “klein kuddetjie” nie tot oorlopens toe aangevul word nie. God se Koninkryk het ’n vasgestelde (“klein”) getal medeheersers saam met Christus.

Die presiese getal van hierdie heersers, 144 000, is aan die apostel Johannes geopenbaar (Openbaring 14:1, 4). Vroeër in Openbaring word daar van hierdie selfde mense gesê dat hulle ‘uit elke stam en taal en volk en nasie kom om konings en priesters vir onse God’ te wees, en hulle gaan uit die hemel as konings oor die aarde heers (Openbaring 5:9, 10). Hierdie administratiewe liggaam in samewerking met Jesus Christus is die Koninkryk waarvoor hy sy volgelinge leer bid het. Dit is ook die instrument waardeur die wanbestuur van hierdie aarde beëindig sal word en waardeur geregtigheid en vrede sodoende na die mens se tuiste, die aarde, sal terugkeer, sowel as ewige lewenskrag na die bewoners daarvan.—Psalm 37:29; Mattheüs 6:9, 10.

’n Uitverkore liggaam van heersers

Aangesien die menslike heerskappye wat deur die Koninkryk vervang word so deurtrek is van korrupsie kan ons sekerlik sien waarom diegene wat deel van daardie hemelse regering sal uitmaak versigtig deur God uitverkies en getoets moet word. Die mensdom se huidige toestand kan vergelyk word met dié van honderde passasiers wat in slegte weer aan boord van ’n beskadigde passasiersvliegtuig is. Sal jy in so ’n kritieke situasie ’n lugbemanning wil hê wat uit jong, onervare mense bestaan? Nouliks! Die situasie vereis ’n bemanning wat versigtig volgens streng vereistes gekies is.

Met betrekking tot diegene wat saam met Christus Jesus in die hemel gaan dien, is dit gerusstellend om te weet dat “God die lede, elkeen van hulle afsonderlik, in die liggaam gevoeg [het] soos Hy dit wou hê” (1 Korinthiërs 12:18, NAV). Dit is nie iemand se persoonlike begeerte of ambisie vir ’n posisie in die Koninkryk wat die beslissende faktor is nie (Mattheüs 20:20-23). God het spesifieke standaarde vir geloof en gedrag vasgestel om te verhinder dat mense wat dit nie verdien nie toegang verkry (Johannes 6:44; Efesiërs 5:5). Die openingswoorde van Jesus se Bergpredikasie toon dat medeheersers van Christus geestelik gesind, sagmoedig, liefhebbers van geregtigheid, barmhartig, rein van hart en vredemakers moet wees.—Mattheüs 5:3-9; sien ook Openbaring 2:10.

Al is die oorgrote meerderheid van die mensdom nie deur God gekies om onder sy verteenwoordigende hemelse liggaam van heersers te wees nie, is hulle gelukkig nie sonder hoop nie. Hulle sal hierdie pragtige aarde bewoon en die voordele van sy Goddelike heerskappy geniet. Slagoffers van vorige ongeregtighede wat lank reeds dood is, sal tot die lewe opgewek word om naas die oorlewendes te leef en te sien hoe God se Koninkryk in die volste sin “kom”. Die belofte sal nagekom word: “Die opregtes sal die land bewoon, en die regskapenes [sal] daarin oorbly.”—Mattheüs 6:9, 10; Spreuke 2:21; Handelinge 24:15.