Van ons lesers
Loodvergiftiging Ek het so pas die artikels “Loodvergiftiging—Is jy en jou kinders in gevaar?” (22 November 1992) gelees en wil julle graag bedank vir julle tydige en gebalanseerde artikels. Ek hoop julle kan eendag ’n soortgelyke artikel skryf oor die verband wat daar tussen aluminium en Alzheimer-siekte bestaan.
D. C., Kanada
Dit is reeds kortliks bespreek in die artikel “Besoedeling—Wie veroorsaak dit?” in ons nommer van 8 Mei 1990.—RED.
Jongste kind Ek is 13 jaar oud en die jongste van vyf kinders. Ek het die artikel “Jongmense vra . . . Waarom moet ek die jongste kind wees?” (8 Oktober 1992) baie waardeer. Ek voel net soos party van die kinders wat julle aangehaal het, en ek hoop hierdie artikel sal my hele gesin tot voordeel strek. Dankie dat julle ons as jongmense help.
C. M., Verenigde State
Ek is die middelste kind, maar baie van die dinge wat hierdie artikel gesê het, is van toepassing op hoe ek voel. Ek voel ook asof ek moet betaal vir foute wat my broer gemaak het. My aandklokreël is om en by nege-uur as gevolg van hom. Ek en my suster deel ’n kamer, en ek het geen privaatheid nie. Ek is nogtans bly dat ek die middelste kind is, met ’n ouer broer by wie ek dinge kan leer en ’n jonger suster vir wie ek kan leer. Ek is nooit werklik alleen nie. Daarom wil ek julle bedank omdat julle so ’n artikel geskryf het; ek is nou wel nie die jongste kind nie, maar ek het daarby baat gevind.
N. R., Verenigde State
Hande Terwyl ek die artikel “Ons fassinerende hande” (8 Augustus 1992) gelees het, kon ek dit nie help om na my eie hande te kyk nie. Ek het nooit daaraan gedink hoe wonderlik hierdie werktuie is wat Jehovah vir ons gegee het nie. Hoe kan party glo dat die mens die gevolg van evolusie is? Ek is daarvan oortuig dat baie van mening sal verander wanneer hulle hierdie artikel lees.
E. M., Brasilië
Ysterlong Ek skryf met my oë vol trane nadat ek Laurel Nisbet se verhaal, “Nie eens ’n ysterlong kon keer dat sy preek nie” (22 Januarie 1993), gelees het. Haar geloof is ’n voorbeeld vir ons almal. Dit was hartroerend om te lees hoe sy haar situasie kon benut om ’n klomp ander mense te help om Jehovah te leer ken. Sy was ook vasbeslote om nie die heiligheid van bloed te skend nie en het al haar krag gebruik om haar standpunt aan haar dokter te verduidelik, selfs toe sy na aan die dood was. Ek wil julle van ganser harte bedank omdat julle haar ondervinding gepubliseer het.
Y. C., Italië
Kritiese ouers Die “Jongmense vra . . .”-artikels “Waarom is niks wat ek doen ooit goed genoeg nie?” (22 November 1992) en “Hoe kan ek my ouers se kritiek verwerk?” (8 Desember 1992) het net op die regte tyd gekom. Ek het terneergedruk gevoel omdat my pa gedurig iets gevind het om oor te kla. Ek is nou van voorneme om ’n daadwerklike poging aan te wend om kritiek kalm te aanvaar en nie gegrief te voel en dit van die hand te wys nie.
M. Z., Italië
Die artikels het werklik die kol getref! Ek het altyd gedink my ouers kritiseer my omdat ek niks reg kan doen nie. Julle artikel het my help besef dat hulle my dissiplineer omdat hulle my liefhet en wil hê dat ek dinge reg moet doen. Sedert ek julle artikel gelees het, het my ouers veel minder redes tot klagtes gehad.
S. P., Verenigde State
My ma is nie ’n Christen nie, en niks wat ek gedoen het, was ooit goed genoeg vir haar nie. Maar hierdie artikel het my gehelp om haar beter te verstaan. Die resultaat van my poging? Sy luister nou en het begin glo wat ek haar uit God se Woord vertel!
M. T., Filippyne