Ouers—Wees julle kind se voorspraak

OUERS wil die beste vir hulle seuns en dogters hê. Die Christenapostel Paulus het vaders inderdaad opdrag gegee om hulle kinders in God se dissipline op te voed (Efesiërs 6:4). Koning Salomo van die ou tyd het jongmense aangeraai: “Skenk aandag aan wat jou vader en moeder vir jou sê. Hulle onderrig sal jou karakter verbeter.”—Spreuke 1:8, 9, Today’s English Version.

Waar pas skole dan in die ouerlike reëlings vir opvoeding in? En wat moet die verhouding tussen ouers en onderwysers wees?

Die rol wat ouers en onderwysers speel

“Ouers is . . . hulle eie kinders se belangrikste onderwysers”, sê Doreen Grant, skryfster van ’n studie oor die invloed van die skool op die huislike milieu. Maar dit is dalk vir jou as ouer moeilik om hierdie gedagte te aanvaar.

Miskien merk jy op dat die onderrigmetodes baie verander het sedert jy op skool was. Deesdae bied skole vakke aan wat voorheen onbekend was, soos media- en gesondheidsonderrig en mikroëlektronika. Dit het daartoe gelei dat party ouers so min as moontlik met die skool te doen het. “Dit kan die mees selfversekerde volwassene laat voel asof hy vyf jaar oud en vier voet lank is wanneer hy met sy kind se onderwyser praat”, skryf dr. David Lewis in Help Your Child Through School. “Pleks dat ouers probleme of bekommernisse op ’n volwasse wyse met onderwysers bespreek, neem sommige hulle toevlug tot kinderagtige gedrag.”

Trouens, dit is net wanneer ernstige probleme opduik dat sommige ouers met hulle kinders se onderwysers in aanraking kom. En dan is dit gewoonlik om te kla. Maar ouers kan ’n betekenisvolle bydrae tot hulle kinders se opvoeding lewer deur hulle samewerking aan die onderwysers te gee, en daar is baie ouers wat dit wel doen.

As jy jou verantwoordelikheid as ouer behoorlik wil nakom, moet jy kontroleer wat jou kind by die skool leer en moet jy ook belangstelling daarin toon. Waarom is dit die geval? Omdat onderwysers, in hulle posisie as onderwysers, ’n sedelike invloed op jou kind uitoefen. Die waardes wat hulle handhaaf, het ’n uitwerking op hulle leerlinge, aangesien kinders onderwysers as rolmodelle beskou. Die meeste onderwysers verwelkom weer op hulle beurt die samewerking van hulle leerlinge se ouers.

’n Skoolhoof in Suid-Duitsland het aan ouers geskryf: “Dit het vir ons as onderwysers duidelik geword, meer as in enige vorige jaar, dat talle van ons leerlinge, veral die wat pas skool toe begin gaan [in Duitsland, op sesjarige ouderdom], selfs nou grootliks gevoelloos en ongevoelig, geheel en al onopgevoed is. Baie is totaal ongedissiplineerd en weet nie waar om die lyn te trek nie; hulle het geen skuldgevoel nie; is uiters behep met hulleself en antisosiaal en word sonder verklaarbare rede aggressief en wurg en skop [ander].”

Hierdie opvoeder het verder gesê: “Selfs al het ons onderwysers dit gevolglik baie moeiliker, wil ons nie kla nie. Maar ons moet erken dat, ondanks alle pogings, die skool kinders nie alleen kan onderrig en opvoed nie. Ons wil julle liewe ouers graag aanmoedig om self ’n groter aandeel aan julle kinders se opvoeding te probeer hê en nie toe te laat dat die televisie of die strate julle deel [van die verantwoordelikheid] oorneem wat die ontwikkeling van hulle persoonlikheid betref, sowel as om hulle gedragstandaarde te leer nie.”—Ons kursiveer.

Selfs wanneer onderwysers so ’n pleidooi om samewerking lewer, is talle ouers steeds teësinnig om te help. “Nie omdat hulle nie omgee of te besig is of nie selfvertroue het nie”, beweer David Lewis, “maar omdat hulle vas oortuig is dat hoe goed of hoe sleg ’n kind se skoolwerk is weinig met opvoeding en alles met sy gene te doen het.” Maar hierdie beskouing is eenvoudig nie waar nie.

Net soos probleme tuis dikwels ’n uitwerking op ’n kind se skoolwerk het, kan ’n goeie huislike lewe ’n kind ook help om sy skoolloopbaan ten beste te benut. “Die gesin is baie meer verantwoordelik vir opvoedkundige sukses en mislukkings as die skool”, sê een opvoedkundige opname. Die boek How to Help Your Child Through School stem hiermee saam: “Selfs die besigste ouer moet besef dat sy gesindheid—die belangstelling wat hy toon sowel as die aanmoediging en ondersteuning wat hy gee, selfs wanneer hy nie fisies by die kind is nie—uiters belangrik vir kinders se vordering kan wees.”

Hoe kan jy dan goeie samewerking aan jou kind se onderwysers verleen?

Wees jou kind se voorspraak

(1) Toon daadwerklike belangstelling in wat jou kind by die skool leer. Die beste tyd om te begin, is wanneer jou kind begin skoolgaan. Jonger kinders aanvaar ouerlike bystand gewoonlik beter as adolessente.

Lees saam met jou kind. “Ongeveer 75 persent van die formele leerproses”, sê David Lewis, “geskied deur middel van lees.” Jy kan dus ’n belangrike rol daarin speel om jou kind vlot te laat lees. Navorsing beweer dat die vordering van kinders wat tuis gehelp word om te lees dikwels dié van kinders oortref wat hulp van gespesialiseerde onderwysers by die skool ontvang.

Jy kan jou kind eweneens met sy skryfwerk en, ja, met sy rekenkunde help. “Jy hoef nie ’n wiskundige genie te wees om met basiese wiskunde te help nie”, sê die onderwyser Ted Wragg. As jy natuurlik self hulp met hierdie vakke nodig het, moet jy nie toelaat dat ’n gebrek aan bekwaamheid jou verhinder om opregte belangstelling te toon in wat jou kind leer nie.

(2) Raadpleeg jou kind se onderwyser oor die leerplan. Deur die skool se leerplan te lees, kan jy vasstel wat jou kind gaan leer. As jy dit doen voor die skoolkwartaal aanbreek, sal dit jou voorberei op probleme wat kan opduik. ’n Besoek aan die onderwyser om maniere te bespreek waarop jou wense as ouer gerespekteer kan word, sal dan die weg vir goeie samewerking baan. Maak goed gebruik van die vergaderinge wat die skool reël sodat onderwysers met die ouers kan kennis maak. Besoek die skool op spesiale dae waar ouers klasbesprekings op uitnodiging kan waarneem en gesels met jou kind se onderwysers. Sulke kontak is van onskatbare waarde, veral wanneer probleme opduik.

(3) Help jou kind om sy keuses te maak. Jy moet weet van watter vakke jou kind hou en nie hou nie. Praat oor doelwitte wat die moeite werd is. Raadpleeg die onderwysers sodat jy omtrent alle moontlike keuses ingelig is. Hulle sal kennis dra van enige probleme met die rooster wat vakkeuses sal beperk.

Kwade gevoelens kan deur goeie kommunikasie voorkom word. Talle skole oefen druk op intelligenter leerlinge uit om naskoolse opleiding te ontvang. Maar leerlinge wat die Christelike bediening as hulle beroep kies, vermy gewoonlik ’n uitgerekte universiteitsopleiding. As hulle op aanvullende opleiding besluit, verkies hulle eerder om vakke te bestudeer wat hulle toerus om hulleself finansieel te onderhou. Pligsgetroue onderwysers beskou dit soms verkeerdelik as ’n verwerping van alles wat hulle die kind probeer leer het. Jou geduldige verduideliking aan onderwysers van die moontlikhede van aanvullende onderrig wat in jou kind se gekose gebied aan hom beskikbaar is, sal onderwysers gerusstel dat Christenouers wel wil hê dat hulle kinders moet aanhou leer.a

Die regte benadering

Jy kan jou baie bekommernisse en hartseer oor jou kind se skoolopvoeding spaar deur te onthou dat suksesvolle vennootskappe op goeie kommunikasie gebou word.—Sien asseblief die venster met die titel “Stappe tot goeie kommunikasie tussen ouers en onderwysers.”

Pleks van te kla en te kritiseer, moet jy jou kind se voorspraak wees deur die onderwysers te raadpleeg en hulle jou samewerking te gee. As jy dit doen, sal jy jou kind help om sy skoolloopbaan ten beste te benut.

[Voetnote]

[Venster op bladsy 10]

Stappe tot goeie kommunikasie tussen ouers en onderwysers

1. Leer jou kind se onderwysers ken.

2. Maak seker van jou feite voordat jy oor enigiets kla.

3. As jy ontsteld of kwaad is, koel altyd eers af voordat jy met die onderwyser gaan praat.

4. Skryf die vrae neer wat jy wil vra en maak ’n lysie van die doelwitte wat jy graag wil bereik voordat jy met die onderwyser gaan praat.

5. Stel jou saak beslis en duidelik, en werk dan met die onderwyser saam om te sien watter praktiese stappe gedoen kan word om enige probleme te bowe te kom.

6. Stel jou in die onderwyser se plek. Vra jou af wat jy in sy plek sou doen. Dit sal jou help om bevredigende oplossings te vind.

7. Luister aandagtig en praat wanneer dit gepas is. Moenie bang wees om vrae te vra as jy iets nie verstaan nie. As jy nie saamstem met wat gesê word nie, sê dan so en verduidelik beleef waarom jy nie saamstem nie.

—Gegrond op Help Your Child Through School, deur dr. David Lewis.

[Prent op bladsy 9]

Lees saam met jou kind

[Prent op bladsy 9]

Besoek die onderwysers om die skoolleerplan te bespreek

[Prent op bladsy 9]

Help jou kind om sy keuses te maak