Valse godsdiens stuur op vernietiging af!

KOM ons ondersoek een van die Bybel se mees dramatiese profesieë om uit te vind of hierdie wêreld se godsdienste na aan hulle einde is. Dit handel oor die geheimsinnige, simboliese vrou wat in die Bybel se laaste boek, Openbaring, beskryf word.

Kan jy ’n vrou voor jou geestesoog sien wat as koningin oor die nasies geheers het en deur die geskiedenis heen die lewe van miljarde mense beïnvloed het—’n ryk vrou wat pragtig geklee is in purper en skarlaken en ryklik versier is met goud, kosbare stene en pêrels? Op haar voorkop is ’n lang naam geskrywe, ’n verborgenheid: “Babilon die Grote, die moeder van die hoere en van die walglike dinge van die aarde.” Sy word beslis gekenmerk deur haar bandelose, onsedelike lewe, aangesien sy met die heersers van die wêreld “hoerery” gepleeg het. Haar sondes het tot aan die hemel opgehoop. Sy ry op ’n monsteragtige, skarlakenkleurige wilde dier met sewe koppe en tien horings.—Openbaring 17:1-6; 18:5.

As jy hierdie vrou voor jou geestesoog kan sien, het jy ’n idee van die hoofkarakter in die profetiese drama wat Jesus se apostel Johannes in ’n visioen gesien het wat deur middel van ’n engel aan hom gegee is. Hy gee ’n aanskoulike beskrywing daarvan in Openbaring hoofstukke 17 en 18. Lees hierdie hoofstukke gerus in jou eie Bybel. Jy sal tred kan hou met die opeenvolging van gebeurtenisse vanaf die onthulling van hierdie geheimsinnige vrou se identiteit tot by haar noodlottige einde.

Identifisering van die hoer

’n Leidraad om haar identiteit vas te stel, word gevind in die twee dinge waarop die hoer-koningin simbolies gesproke sit. In Openbaring 17:18 word sy beskryf as “die groot stad wat ’n koninkryk oor die konings van die aarde het”. Dit stel haar in staat om op “baie waters” te sit, wat “volke en skares en nasies en tale” beteken, soos Openbaring 17:1, 15 toon. Volgens vers 3 van dieselfde hoofstuk word sy ook gesien waar sy op ’n sewekoppige wilde dier sit—diere word algemeen in die Bybel gebruik as simbole van wêreldse politieke magte of organisasies.

Dit dui aan dat die hoer, Babilon die Grote, die verpersoonliking van ’n verhewe ryk is, een wat ander magte en hulle onderdane oorheers. Dit kan net die ryk van die wêreld se valse godsdienste wees.

Die invloed van godsdiensleiers op sake rakende staatsbeleid en die politiek maak ’n welbekende deel van die geskiedenis uit. The World Book Encyclopedia sê: “Ná die val van die Wes-Romeinse Ryk [5de eeu] het die pous meer gesag as enige ander persoon in Europa gehad. . . . Die pous het politieke sowel as geestelike gesag uitgeoefen. In 800 het pous Leo III die Frankiese heerser Karel die Grote as keiser van die Romeine bekroon. . . . Leo III het die pouslike reg ingestel om ’n keiser se gesag geldig te verklaar.”

Die gesag wat die Katolieke Kerk en sy “prinse” oor heersers uitgeoefen het, is verder toegelig deur die voorbeeld van kardinaal Thomas Wolsey (1475?-1530). Hy word beskryf as “die magtigste persoon in Engeland in baie jare”. Onder die heerskappy van koning Hendrik VIII “was [hy] kort voor lank die persoon wat beheer uitgeoefen het oor alle staatsaangeleenthede. . . . Hy het in koninklike praal gelewe en hom in sy mag verlustig.” Die verslag in die ensiklopedie sê voorts: “Kardinaal Wolsey het sy buitengewone vermoëns as staatsman en administrateur hoofsaaklik gebruik om Engeland se buitelandse sake vir Hendrik VIII te bestuur.”

Nog ’n uitstaande voorbeeld van Katolieke gesag oor sekulêre aangeleenthede van die staat is kardinaal Richelieu van Frankryk (1585-1642), wat “meer as 18 jaar . . . as ’t ware die heerser van Frankryk was”. Die voorgemelde bron sê: “Hy was uiters ambisieus en het gou ongeduldig geword in sy strewe na ’n hoër amp.” Hy is in 1622 as ’n kardinaal aangestel “en het gou die persoon met die grootste invloed in die Franse regering geword”. Hy was klaarblyklik ’n man van die daad, want “hy het die koninklike leër persoonlik aangevoer by die beleg van La Rochelle”. Die artikel voeg by: “Richelieu se grootste belangstelling was in buitelandse sake.”

Die Vatikaan se voortgesette betrokkenheid by die politieke magte word duidelik gesien in die voortdurende aankondigings in die Vatikaanse nuusblad L’Osservatore Romano van buitelandse diplomate wat hulle geloofsbriewe aan die soewereine Pous oorhandig. Blykbaar beskik die Vatikaan oor ’n netwerk van lojale Katolieke wat die Pous ingelig kan hou oor politieke en diplomatieke verwikkelinge regoor die wêreld.

Talle voorbeelde kan nog genoem word om te illustreer watter kragtige invloed godsdiensleiers—binne sowel as buite die Christendom—in die politieke aangeleenthede van hierdie wêreld het. Die feit dat die simboliese hoer op al die “baie waters” (wat “volke en skares en nasies” voorstel) en op die wilde dier (wat al die politieke wêreldmagte voorstel) sit, gee ook te kenne dat haar invloed op volke, nasies en magte van ’n ander, verhewener aard is as bloot politieke oorheersing. Kom ons kyk van watter aard dit is.

’n Deel van die lang naam op haar voorkop was “Babilon die Grote”. Dit is ’n verwysing na eertydse Babilon, wat meer as 4000 jaar gelede gestig is deur Nimrod, wat “in verset teen Jehovah”, die ware God, was (Genesis 10:8-10, NW). Die feit dat sy hierdie naam dra, dui daarop dat sy ’n vergrote afbeelding van eertydse Babilon is en soortgelyke kenmerke het. Watter kenmerke? Eertydse Babilon was deurtrek van mistieke godsdiens, verdorwe tradisies, afgodediens, towerkuns, sterrewiggelary en bygelowigheid—wat alles deur Jehovah se Woord veroordeel word.

The New International Dictionary of New Testament Theology sê dat Mardoek in die 18de eeu v.G.J. “die stadsgod van Babilon [gemaak is], en so het hy die hoof geword van die Sumeries-Akkad, ’n panteon van sowat 1300 gode. Dit het al die godsdienstradisies in een stelsel saamgevoeg. . . . In Gen. 11:1-9 word die argitektuur van die reusetempel van Babilon bestempel as die uitdrukking van mensetrots wat begeer om die hemel te trotseer.”

Eertydse Babilon was dus die middelpunt van valse godsdiens, wat mettertyd deur die hele wêreld versprei het. Babiloniese godsdiensgebruike, -leerstellings, -tradisies en -simbole het alle dele van die aarde binnegedring en word in die mengelmoes van die wêreld se derduisende godsdienste weerspieël. Politieke koninkryke en ryke het opgekom en ondergegaan, maar Babiloniese godsdiens het hulle almal oorleef.

Waarom is haar vernietiging so naby?

Soos daar al telkemale in vorige nommers van hierdie tydskrif verduidelik is, toon Bybelprofesieë en die wêreldskokkende gebeure sedert 1914 op onmiskenbare wyse dat ons nou in “die voleinding van die stelsel van dinge” lewe (Matteus 24:3). Dit beteken dat die einde van die dieragtige wêreldstelsel vinnig nader kom, asook die einde van die “skarlakenkleurige wilde dier” met tien horings, waarop die hoer nou ry (Openbaring 17:3). Hierdie dier stel blykbaar die politieke sameflansing van feitlik al die nasies op aarde voor—die Verenigde Nasies. Die voorspelde einde beteken die verwydering van verdelende, goddelose politieke heerskappy oor die mensdom. Maar wat van die hoer-koningin wat op die dier ry?

God se engel verduidelik: “Die tien horings wat jy gesien het, en die wilde dier, hulle sal die hoer haat en sal haar verwoes en naak maak, en hulle sal haar vlesige dele opeet en haar heeltemal met vuur verbrand. Want God het dit in hulle harte gesit om sy gedagte uit te voer, ja, om hulle een gedagte uit te voer deur hulle koninkryk aan die wilde dier te gee, totdat die woorde van God volbring sal wees.”—Openbaring 17:16, 17.

Die profesie toon dus dat die politieke wilde dier kort voordat hy in vernietiging weggaan sy ruiter sal begin haat en teen haar sal draai. Waarom? Heersers en regerings sal blykbaar meen dat hulle mag en gesag bedreig word deur georganiseerde godsdiens wat binne hulle grense bedrywig is. Skielik, aangedryf deur ’n oorheersende krag, sal hulle God se “gedagte”, sy besluit, uitvoer deur sy oordeel aan die owerspelige, bloedbevlekte wêreldryk van valse godsdiens te voltrek.a—Vergelyk Jeremia 7:8-11, 34.

Die einde van hierdie wêreld se valse godsdienste sal kom terwyl hulle skynbaar nog magtig en invloedryk is. Ja, die profesie toon dat die hoer net voordat sy vernietig word nog in haar hart sal sê: “Ek sit as koningin, en ek is geen weduwee nie, en ek sal nooit verdriet sien nie” (Openbaring 18:7). Haar vernietiging sal egter haar miljarde ondersteuners verras. Dit sal een van die mees onverwagse en rampspoedigste gebeure in die mensegeskiedenis wees.

Sedert die verskyning van eertydse Babilon het valse godsdienste ’n ontsaglike invloed op die mens uitgeoefen deur middel van hulle leiers en ondersteuners; hulle leerstellings, tradisies en gebruike; hulle tallose indrukwekkende geboue vir aanbidding en hulle ongelooflike rykdom. Hulle sal sekerlik nie ongemerk verdwyn nie. Die engel wat die opdrag gekry het om die oordeelsboodskap oor die hoer uit te spreek, draai derhalwe nie doekies om nie wanneer hy sê: “Haar plae [sal] in een dag . . . kom: dood en verdriet en hongersnood, en sy sal heeltemal met vuur verbrand word, want Jehovah God, wat haar geoordeel het, is sterk.” Babilon die Grote se einde sal dus soos ’n donderslag uit die hemel kom en sal gou verbygaan, asof “in een dag”.—Openbaring 18:8; Jesaja 47:8, 9, 11.

Die engel se kragtige woorde gee aanleiding tot die vraag: Sal daar enigsins ’n godsdiens oorbly, en indien wel, watter een en waarom? Wat toon die profesie? Dit sal in die volgende artikel bespreek word.

[Voetnoot]

[Venster op bladsy 6]

Christendom se bloedskuld in Afrika

In Openbaring 18:24 sê die Bybel dat die bloed van “almal wat op die aarde doodgemaak is” in Babilon die Grote gevind is. Dink aan die oorloë wat gevoer is weens godsdiensverskille en weens die versuim van godsdiensleiers om dit af te wend. ’n Onlangse voorbeeld hiervan was duidelik in die volksmoord in Rwanda, waarin sowat 500000 mense vermoor is—’n derde van hulle was kinders.

Die Kanadese skrywer Hugh McCullum berig uit Rwanda: “’n Hutu-priester in Kigali [Rwanda] sê dat die kerk se versuim om sedelike leierskap te voorsien onverklaarbaar is. Die posisie van die biskoppe in die Rwandese gemeenskap moes eintlik ontsettend belangrik gewees het. Hulle het van die naderende ramp geweet lank voor die slagting losgebreek het. Bykans die hele bevolking kon ’n geleentheid gekry het om ’n sterk boodskap van die preekstoel af te hoor wat die volksmoord kon verhoed het. In plaas daarvan het die leiers stilgebly.”

Ná die ergste slagting in 1994 het Justin Hakizimana, ’n ouderling, by ’n klein vergadering in ’n Presbiteriaanse kerk in Kigali gesê: “Die kerk was kop in een mus met die politiek van Habyarimana [president van Rwanda]. Ons het nie veroordeel wat aangegaan het nie, omdat ons verderf is. Nie een van ons kerke, veral nie die Katolieke, het die slagtings veroordeel nie.”

Aäron Mugemera, ’n pastoor, het ná die volksmoord by ’n ander vergadering in Rwanda gesê: “Die kerk staan beskaamd. . . . Ons het al sedert 1959 slagtings hier. Niemand het dit veroordeel nie. . . . Ons het ons nie daarteen uitgespreek nie omdat ons bang was en omdat dinge vir ons gerieflik was.”

[Prent op bladsy 7]

Hierdie “hoer” beïnvloed die hele wêreld

[Erkenning]

Aardbol: Mountain High Maps® Copyright © 1995 Digital Wisdom, Inc.