Van ons lesers

Siberiese ballingskap Ek wil my diepe waardering uitspreek vir die verhaal van Fiodor Kalin in die reeks “Godsdiens in Rusland—Wat hou die toekoms in?” (22 April 2001). Dit was hartroerend om te lees hoe sy gesin na Siberië gedeporteer is en hoe hulle selfs onder die moeilikste omstandighede getrou en vreugdevol gebly het. Ek het ’n paar jaar gelede die voorreg gehad om van ons Christenbroers in Moldowa te besoek, en ek sal hulle verhale oor hulle deportasie na Siberië nooit vergeet nie. Hulle vertroue op Jehovah en hulle geloof het my aangespoor om self getrou te bly.

G. F., Swede

Doof en blind Dankie vir die artikel oor Janice Adams, “Doof en blind, maar ek het veiligheid gevind” (22 April 2001). Ek sou nooit gedink het dat iemand wat doof en blind is, my soveel sou aanmoedig nie. Ek en my man worstel dikwels met siekte, fisies sowel as emosioneel. Sulke artikels versterk ons geloof opnuut sodat ons tot die einde toe kan volhard.

P. G., Verenigde State

Ons neem dikwels wat ons het, as vanselfsprekend aan en bly dalk van ’n Christelike vergadering weg as ons maar net ’n hoofpyn het. Maar al het Janice redes gehad om tuis te bly—soos haar depressie en die mishandeling wat sy vroeër verduur het—het sy op Jehovah gesteun om haar die nodige krag te gee om geestelik bedrywig te bly.

C. D., Italië

My ondervinding is anders as Janice s’n, want ek geniet goeie gesondheid. Maar omdat ek baie op laerskool afgeknou is, ly ek dikwels aan depressie. Ek kan nie ophou huil nie en voel werklik ellendig. Ek ontvang aanmoediging van mede-Christene en ondersteuning van my ouers. Nogtans wil ek julle uit my hart bedank vir Janice Adams se verhaal. Dit het my moed gegee.

M. T., Japan

Grootouers Dankie vir die artikel “Jongmense vra . . . Waarom moet ek my grootouers beter leer ken?” (22 April 2001). Ek en my ouma was baie na aan mekaar. Gedurende my ouers se egskeiding het ek baie vrae gehad en baie gehuil. My ouma was altyd daar vir my. Sy het my in die predikingswerk uitgeneem en ’n liefde vir die bediening by my ingeskerp. Ek het in haar voetstappe gevolg en vier jaar gelede ’n voltydse evangeliedienaar geword. Selfs nadat sy Alzheimer se siekte gekry het en my nie meer herken het nie, het haar oë gestraal wanneer ek vir haar tekste oor die Paradys gelees het. Sy is in September 2000 oorlede. Baie dankie dat julle jongmense leer hoe belangrik ons grootouers is.

C. R., Verenigde State

My ouers is al tien jaar geskei. Omdat ek ’n selfopgelegde gevoel van lojaliteit teenoor my ma gehad het, het ek bande met my pa se familie verbreek. Maar nadat ek hierdie artikels gelees het, besef ek hoe belangrik en nuttig dit is om ’n goeie verhouding met my grootouers te hê. Danksy hierdie artikels het ek nou wenke uit die Bybel om so ’n verhouding op te bou.

G. V., Verenigde State

Al is my vier grootouers nie Christene nie, het ek ’n goeie verhouding met hulle. Ek het ook ’n “ouma” in die gemeente—’n Christensuster in haar laat sestigerjare. Wanneer ek ’n probleem het, lees sy vir my uit die Bybel en moedig sy my aan. Soms hou sy net my hand vas of sit sy haar arm om my skouers. Partykeer voel dit of daar geen ouderdomsverskil tussen ons is nie.

M. K., Japan