’n Wêreldwye Sedelike Verval
“KULLERY is oral”, sê David Callahan, wat die onlangse boek The Cheating Culture geskryf het. Hy wys op dinge in die Verenigde State soos “hoërskoolleerders en kollegestudente wat afkyk”, “roofkopieë” van musiek en rolprente, “diefstal by die werk”, “enorme gesondheidsorgbedrog” en die gebruik van steroïede in sport. Hy maak hierdie gevolgtrekking: “As al die verskeie vorme van oortredings op etiese en wetlike gebied in ag geneem word, dui dit op ’n sedelike krisis van ontsaglike omvang.”
The New York Times het gesê dat die orkaan Katrina, wat die Verenigde State laat in 2005 getref het, “van die ergste gevalle van bedrog, konkelry en verstommende burokratiese verbrouings in die hedendaagse geskiedenis tot gevolg gehad het”. ’n Amerikaanse senator het gesê: “Die blatante bedrog, die vermetelheid van die planne, die skaal van die vermorsing—dit slaan ’n mens se asem weg.”
Daar is weliswaar nog steeds voorbeelde van onselfsugtige mensliewendheid (Handelinge 27:3; 28:2). Maar alte dikwels hoor ons: “Wat van my? Wat kry ek daaruit?” ’n “Ek eerste”-, “sorg net vir myself”-gesindheid het blykbaar die reël geword.
In die verlede is die ondergang van beskawings, soos die Romeinse Ryk al deels toegeskryf aan selfsugtige, onbeskaamde onsedelikheid. Kan dit wat nou gebeur, die voorspel van iets baie betekenisvollers wees? Word elke deel van die wêreld vandag geraak deur “die toename in wetteloosheid”, wat die Bybel voorspel het ’n teken van die einde van hierdie hele stelsel van dinge sou wees?—Matteus 24:3-8, 12-14; 2 Timoteus 3:1-5.
Wêreldwye agteruitgang
Die Africa News van 22 Junie 2006 het berig gelewer oor ’n “werkswinkel oor seksuele molestering en pornografie” in krotbuurte in een deel van Uganda en het gesê dat dit die “ouers se nalatigheid [is] wat prostitusie en dwelmmisbruik in die gebied laat toeneem het”. Die koerant het gesê: “Die amptenaar aan die hoof van die Kinder- en Gesinsbeskermingseenheid by Kawempe-polisiestasie, mnr. Dhabangi Salongo, het gesê dat gevalle van kindermishandeling en gesinsgeweld geweldig toegeneem het.”
Volgens ’n dokter in Indië “verloor die samelewing sy kulturele ankers”. Een rolprentregisseur in daardie land het gesê dat “die toename in dwelmmisbruik tesame met erger seksuele promiskuïteit nóg ’n teken is dat Indië in ‘Westerse losbandigheid’ verval”.
Hu Peicheng, sekretaris-generaal van die Chinese Seksologie-vereniging in Beijing, het gesê: “Voorheen het ons ’n gevoel van reg en verkeerd in die samelewing gehad. Nou kan ons doen net wat ons wil.” ’n Artikel in die tydskrif China Today het dit so gestel: “Die samelewing raak al hoe verdraagsamer teenoor buite-egtelike verhoudings.”
“Dit lyk asof almal hulle klere uittrek en seks as ’n verkoopsmiddel gebruik”, het die Yorkshire Post in Engeland onlangs gesê. “Minder as ’n geslag gelede sou dit mense erg aanstoot gegee het. Vandag word ons uit elke denkbare hoek met seksuele beelde gebombardeer, en pornografie is . . . stewig in die hoofstroom gevestig.” Die koerant het bygevoeg: “Materiaal wat eens op ’n tyd slegs vir ’n gehoor van 18 jaar of ouer as geskik beskou is, is deesdae dikwels gewone gesinsvermaak, en volgens antipornografieaktiviste word dit dikwels direk op kinders gemik.”
The New York Times Magazine het gesê: “[Party tieners] bespreek [hulle seksuele ondervindings] net so openlik as wat hulle dalk sou bespreek wat vir middagete op die skoolkafeteria se spyskaart is.” Tweens News, “die gids vir ouers van 8- tot 12-jariges”, het gesê: “’n Jong meisie het ’n hartverskeurende boodskap in ’n kind se handskrif geskryf: ‘My ma probeer my forseer om met seuns uit te gaan en seks te hê. Ek is net 12 jaar oud . . . help!’”
Hoe het die tye tog verander! Kanada se Toronto Star het gesê dat “die blote gedagte aan gays en lesbiërs wat openlik saambly, [tot nog onlangs toe] ’n skreiende skande was”. Tog sê Barbara Freemen, ’n dosent in sosiale geskiedenis aan die Carleton-universiteit in Ottawa: “Deesdae sê mense: ‘My private lewe is my private lewe. Ons wil nie hê dat ander mense moet inmeng nie.’”
Dit is duidelik dat sedes oor die afgelope paar dekades op baie plekke regoor die wêreld agteruitgegaan het. Wat het tot hierdie radikale veranderinge gelei? Hoe voel jý daaroor? En wat dui die veranderinge aan omtrent die toekoms?