Vrae van lesers

Hoe beskou die Christengemeente vraatsug?

God se Woord veroordeel dronkenskap sowel as vraatsug as gedrag wat vir ’n dienaar van God onaanvaarbaar is. Daarom beskou die Christengemeente ’n verstokte vraat in dieselfde lig as ’n gewoontedronkaard. Nie ’n dronkaard of ’n vraat kan deel van die Christengemeente wees nie.

Spreuke 23:20, 21 sê: “Moenie onder die wynsuipers wees, onder die vraatsugtige vleiseters nie. Want ’n dronkaard en ’n vraat sal in armoede verval, en lomerigheid sal ’n mens vodde laat dra.” In Deuteronomium 21:20 lees ons van ’n ‘hardkoppige en opstandige’ persoon, wat onder die Mosaïese Wet die dood verdien het. Volgens hierdie vers was twee kenmerke van daardie opstandige en onberouvolle persoon dat hy “’n vraat en ’n dronkaard” was. Dit is duidelik dat vraatsug in eertydse Israel as onaanvaarbare gedrag beskou is vir diegene wat God wou dien.

Maar wat is ’n vraat, en wat sê die Christelike Griekse Geskrifte oor hierdie onderwerp? ’n Vraat word omskryf as “iemand wat geneig is om gereeld gulsig en onbeheers te eet en te drink”. Vraatsug is dus, om maar een ding te noem, ’n vorm van gierigheid, en God se Woord sê vir ons dat “gierigaards” nie God se Koninkryk sal beërf nie (1 Korintiërs 6:9, 10; Filippense 3:18, 19; 1 Petrus 4:3). Verder het die apostel Paulus “dronkenskap, swelgerye en soortgelyke dinge” genoem toe hy Christene gewaarsku het om nie “die werke van die vlees” te beoefen nie (Galasiërs 5:19-21). Oormatige etery gaan dikwels gepaard met dronkenskap en swelgerye. En vraatsug is beslis ingesluit in Paulus se uitdrukking “en soortgelyke dinge”. Soos in die geval van die ander “werke van die vlees”, behoort ’n Christen wat algemeen bekend is vir sy vraatsug en wat hardkoppig weier om sy gierige gedrag te verander, uit die gemeente gesit te word.—1 Korintiërs 5:11, 13.a

Hoewel God se Woord ’n dronkaard op dieselfde vlak as ’n vraat plaas, is eersgenoemde baie makliker om te identifiseer as laasgenoemde. Die tekens van dronkenskap is gewoonlik heel duidelik. Dit is egter baie moeiliker om te bepaal wanneer iemand ’n verstokte vraat word, want dit kan nie bloot op grond van iemand se voorkoms bepaal word nie. Sulke situasies verg dus groot omsigtigheid en onderskeidingsvermoë van die ouer manne in die gemeente.

Byvoorbeeld, vetsug kan ’n teken van vraatsug wees, maar dit is nie altyd die geval nie. Iemand kan oorgewig wees as gevolg van ’n siekte. Oorerflikheidsfaktore kan ook tot vetsug bydra. Ons moet ook in gedagte hou dat vetsug ’n fisiese toestand is, terwyl vraatsug ’n geestesgesindheid is. Vetsug word omskryf as “’n toestand wat gekenmerk word deur oormatige liggaamsvet”, terwyl vraatsug ’n “gulsige of onbeteuelde oorgawe aan kos” is. Vraatsug word dus nie deur iemand se liggaamsgrootte bepaal nie, maar deur sy gesindheid teenoor kos. Iemand kan van normale grootte of selfs maer wees en nogtans ’n vraat wees. Wat meer is, beskouings oor wat die ideale liggaamsgewig of -grootte is, verskil grootliks van plek tot plek.

Wat is tekens van vraatsug? ’n Vraat openbaar gereeld ’n gebrek aan selfbeheersing en ooreet hom selfs in so ’n mate dat hy baie ongemaklik voel of siek word. Sy gebrek aan selfbeheersing toon dat hy nie werklik besorg is oor die oneer wat hy Jehovah en die goeie naam van Sy volk aandoen nie (1 Korintiërs 10:31). Aan die ander kant sal iemand wat hom ’n paar keer ooreet, nie outomaties as ’n “gierigaard” beskou word nie (Efesiërs 5:5). Maar in die gees van Galasiërs 6:1 het so ’n Christen moontlik hulp nodig. Paulus sê: “Broers, selfs al begaan iemand die een of ander misstap voordat hy daarvan bewus is, moet julle wat geestelik bekwaam is, so iemand in ’n gees van sagmoedigheid probeer reghelp.”

Waarom is die Bybel se raad om oormatige etery te vermy, vandag baie belangrik? Omdat Jesus in die besonder aangaande ons dag gewaarsku het: “Let op julleself dat julle harte nooit beswaar word met oormatige etery en strawwe drinkery en sorge van die lewe, en dié dag skielik, in ’n oomblik, oor julle kom soos ’n strik nie” (Lukas 21:34, 35). ’n Vername manier waarop ons ’n geestelik skadelike lewenswyse vermy, is om oormatige etery te vermy.

Matigheid is ’n Christelike deug (1 Timoteus 3:2, 11). Daarom sal Jehovah ongetwyfeld almal help wat opreg probeer om die Bybel se raad oor matige eet- en drinkgewoontes toe te pas.—Hebreërs 4:16.

[Voetnoot]