Hvað varð um allan þorskinn? — Varðturninn VEFBÓKASAFN

Hvað varð um allan þorskinn?

„Þorsktorfurnar voru svo þéttar í sjónum að varla var hægt að róa í gegnum þær.“ Svo lýsti landkönnuðurinn John Cabot einum gjöfulustu fiskimiðum heims árið 1497, en það eru grunnmiðin suðaustur af Nýfundnalandi. Undir lok l7. aldar var þorskaflinn við Nýfundnaland kominn upp í næstum 100.000 tonn á ári. Á átjándu öld tvöfaldaðist aflinn.

Nú er öldin önnur. Þorskstofninn hefur verið ofveiddur að því marki að kanadísk stjórnvöld settu einhliða bann við þorskveiðum í Atlantshafi árið 1992. Afleiðingin er sú að 35.000 manns hafa þurft að leita sér vinnu í öðrum starfsgreinum. Veiðibannið er enn í gildi. En hvað varð um allan þorskinn?

Á sjöunda áratugnum flykktust fiskiskipaflotar margra þjóða á Nýfundnalandsmið og mokuðu upp þorski. Árið 1968 veiddu togarar frá rúmlega tólf löndum 800.000 tonn á ári við Nýfundnaland. Þetta var þreföld meðalársveiði liðinnar aldar.

Þótt kólnun sjávar, fjölgun sela og flakk þorskstofnsins geti átt sinn þátt í eyðingunni þá er hrun þorskstofnsins að stórum hluta til græðgi mannsins að kenna. „Þetta var hrein og klár ofveiði,“ segir sjávarlíffræðingur.

Hver er framtíð Atlantshafsþorsksins? Sumir efast um að nóg sé til af ungum þorski til að verða kynþroska, hrygna og endurnýja stofninn. „Elsta atvinnugrein Kanada, veiðar Atlantshafsþorsksins, mun aðeins fyrirfinnast í sagnfræðibókum,“ segir í St. John’s blaðinu The Evening Telegram. Engu að síður er von!

Biblían fullvissar okkur um að í nýjum heimi Guðs, sem er skammt undan, verði ekkert rúm fyrir græðgi. (2. Pétursbréf 3:13 ) Jehóva mun „eyða þeim, sem jörðina eyða“ en láta jörðina iða af lífi þeim til blessunar sem vilja þjóna honum og þóknast. — Opinberunarbókin 11:18.

[Mynd credit lines á blaðsíðu 31]