Ljóðaljóðin

2 Ég er bara krókus* á strandsléttunni,

lilja í dölunum.“+

 2 „Eins og lilja meðal þyrna

er ástin mín meðal ungu kvennanna.“

 3 „Eins og eplatré meðal skógartrjánna

er minn elskaði meðal ungu mannanna.

Ég þrái heitt að sitja í skugga hans

og ávöxtur hans er mér gómsætur.

 4 Hann leiddi mig inn í veislusalinn*

og ást hans var eins og fáni yfir mér.

 5 Hresstu mig með rúsínukökum,+

nærðu mig með eplum

því að ég er sjúk af ást.

 6 Vinstri hönd hans er undir höfði mér

og hann faðmar mig með þeirri hægri.+

 7 Sverjið mér, Jerúsalemdætur,

við gasellur+ og hindir merkurinnar:

Hér kemur hann,

klífur fjöllin, hleypur yfir hæðirnar.

Þarna stendur hann, bak við húsvegginn,

horfir inn um gluggann,

rýnir inn um grindurnar.

‚Stattu upp, ástin mín,

mín fagra, komdu með mér.

11 Veturinn* er liðinn

og hætt er að rigna.

12 Blómin eru sprungin út,+

tími kominn til að grisja vínviðinn+

og kurr turtildúfunnar heyrist í landinu.+

13 Fyrstu fíkjurnar þroskast á trjánum,+

vínviðurinn blómstrar og ilmar.

Stattu upp, ástin mín, og komdu,

mín fagra, komdu með mér.

14 Komdu út, dúfan mín, úr klettaskorunni,+

úr skjóli hamarsins.

Leyfðu mér að sjá þig og heyra rödd þína+

því að rödd þín er ljúf og yndislegt er að sjá þig.‘“+

15 „Veiddu refina fyrir okkur,

yrðlingana sem skemma víngarðana

því að víngarðar okkar standa í blóma.“

17 Áður en fer að kula og skuggarnir hverfa

skaltu flýta þér til mín, ástin mín,

eins og gasella+ eða ungur hjörtur+ yfir fjöllin sem skilja okkur að.*