ღვთის განზრახვა ახლა აღწევს კულმინაციურ წერტილს

დედამიწის შექმნისას ღვთის განზრახვა იყო, სამართლიან პირობებში მცხოვრები ბედნიერი ადამიანები დაესახლებინა მასზე. სიცოცხლე რომ განეგრძოთ, ადამიანები ღვთის კანონებს უნდა დამორჩილებოდნენ, მაგრამ ადამიანთა პირველი წყვილი არ დაემორჩილა ღმერთს, გახდა ცოდვილი და თავს სიკვდილის მსჯავრი დაიტეხა. ამის გამო ცოდვა და სიკვდილი მთელ მათ შთამომავლობას გადაეცა (დაბადება 1:27, 28; 2:16, 17; 3:1–19; რომაელთა 5:12).

ღმერთმა, რომლის სახელია იეჰოვა, დაუმორჩილებლობისა და ცოდვის გავლენისგან დედამიწის გათავისუფლება გადაწყვიტა. გარკვეული დროის შემდეგ მან დედამიწაზე ადამიანთა შორის შენიშნა ერთგული კაცი აბრამი, რომლის სახელი აბრაამად შეცვალა. ღმერთმა აბრაამს აღუთქვა, რომ მის შთამომავლობას დიდ ხალხად აქცევდა და რომ ამ ხალხიდან ღმერთი წარმოშობდა თესლს, რომელიც დედამიწაზე მცხოვრებ ყველა ოჯახს კურთხევას მოუტანდა (დაბადება 12:1–3; 18:18, 19; 22:18; ფსალმუნი 82:19; ებრაელთა 11:8–16).

ძვ. წ. მე-16 საუკუნის მიწურულს აბრაამის შთამომავალმა, მისმა შვილიშვილმა იაკობმა ანუ ისრაელმა, თორმეტი ტომი წარმოშვა, რომელიც ეგვიპტის მონობაში ცხოვრობდა. იეჰოვამ ისრაელები ეგვიპტის მონობიდან გაათავისუფლა და ერად ჩამოაყალიბა. სინაის მთასთან მოსეს მეშვეობით მათ ეროვნულ კონსტიტუციად რჯული მისცა. იეჰოვა იყო მათი მეფე, მოსამართლე და რჯულმდებელი. ისრაელი ღვთის რჩეული ხალხი, მისი მოწმე, მისი განზრახვების შესასრულებლად ორგანიზებული ერი გახდა. მისგან უნდა მოსულიყო მესია, რომელიც ყველა ერის ადამიანებისთვის სარგებლობის მომტან მარადიულ სამეფოს დაამყარებდა (გამოსვლა 19:5, 6; პირველი ნეშტთა 17:7–14; მესამე მეფეთა 4:20, 25; ესაია 33:22; 43:10–12; რომაელთა 9:4, 5).

თხუთმეტი საუკუნის შემდეგ, დაახლოებით 2 000 წლის წინ, ღმერთმა თავისი მხოლოდშობილი ძე ზეციდან დედამიწაზე გამოგზავნა, რათა ახალგაზრდა ქალწულ მარიამისგან შობილიყო. მას სახელად იესო ეწოდა; იესოს ღვთის მიერ მისი წინაპრისთვის, დავითისთვის, აღთქმული სამეფო უნდა დაემკვიდრებინა. ოცდაათი წლის იესო იოანე ნათლისმცემელმა მონათლა, რის შემდეგაც ღვთის სამეფოს შესახებ ქადაგება დაიწყო. ავადმყოფების განკურნებით მან აჩვენა, თუ როგორ კურთხევებს მოუტანდა კაცობრიობას ეს მომავალი სამეფო. თვალსაჩინო მაგალითების საშუალებით მან განმარტა, თუ რა მოითხოვებოდა მათგან, ვისაც მარადიული ცხოვრების სურვილი ექნებოდა. შემდეგ იესო ძელზე გააკრეს და მოკლეს; ასე რომ, მისი სრულყოფილი ხორციელი სიცოცხლე ადამიანების გამომსყიდველური მსხვერპლი გახდა (მათე 1:18–24; 3:13–16; 4:17–23; 6:9, 10; მე-13 თავი; 20:28; ლუკა 1:26–37; 2:14; 4:43, 44; 8:1; იოანე 3:16; საქმეები 10:37–39).

იესომ განმარტა, რომ ეს მესიანური სამეფო შორეულ მომავალში, ამ სისტემის აღსასრულისას, დამყარდებოდა. იმ დროს მოხდებოდა ზეცაში მეფედ მისი უხილავი თანდასწრება, რაც ცხადი გახდებოდა დედამიწისადმი მისი ყურადღების მიპყრობით. მსოფლიო მოვლენები აჩვენებს, რომ 1914 წლიდან ჩვენ ამ დროში ვცხოვრობთ. იესოს წინასწარმეტყველების თანახმად, კეთილი ცნობის ქადაგება მიმდინარეობს მთელ მსოფლიოში ყველა ხალხის დასამოწმებლად. შედეგად, ყველა ერის ადამიანები იკრიბებიან ღვთის სამეფოს მხარეს. ისინი გადაიტანენ არსებული სისტემის აღსასრულს და მესიანურ სამეფოში დედამიწაზე მარადიულ სიცოცხლეს მიიღებენ (მათე 24-ე და 25-ე თავები; გამოცხადება 7:9–17).

დღეს მრავალი ეკლესია აცხადებს, რომ ღვთის ნებას ასრულებს. მაგრამ როგორ შეგიძლია ამოიცნო ჭეშმარიტი ქრისტიანული კრება? საღვთო წერილის იმ მონაკვეთის გამოკვლევით, რომელშიც ლაპარაკია პირველი საუკუნის ქრისტიანულ კრებაზე, და შემდეგ იმაზე დაკვირვებით, თუ ვინ მიჰყვება მათ მაგალითს დღეს.

• რა როლი შეასრულეს აბრაამმა და ისრაელმა ღვთის განზრახვის შესრულებაში?

• რა შეასრულა იესომ თავისი მსახურებითა და სიკვდილით?

• წინასწარმეტყველების თანახმად, რა მოვლენებით უნდა აღნიშნულიყო ჩვენი დღეები?