ბილგა

[გაბრწყინება].

1. მღვდლების 24 დანაყოფიდან მე-15-ს მეთაური დავითის მიერ საწმინდარში შესასრულებელი მსახურების რეორგანიზების შემდეგ (1მტ. 24:1, 3, 14).

2. მღვდელი, რომელიც ძვ. წ. 537 წელს ზერუბაბელთან ერთად დაბრუნდა იერუსალიმში (ნემ. 12:1, 5, 7). მომდევნო თაობაში მისი საგვარეულოს თავკაცი შამუა იყო (ნემ. 12:12, 18, 26).