ელზაბადი

[ღმერთი აჯილდოებს].

1. ერთ-ერთი სწრაფი, მამაცი და ძლიერი ვაჟკაცი გადის ტომიდან, რომელიც დავითს შეუერთდა უდაბნოში, როცა ის ჯერ კიდევ შევიწროებული იყო მეფე საულისგან. ამ გადელთაგან უმცირესი ას კაცს უტოლდებოდა, უდიდესი კი — ათასს (1მტ. 12:1, 8, 12, 14).

2. ლევიანი კორახის საგვარეულოდან; შემაიას ვაჟი და ობედ-ედომის შვილიშვილი; ელზაბადი უნარიანი კაცი იყო და დავით მეფის დროს კარიბჭის მცველთა ჯგუფში მსახურობდა (1მტ. 26:1, 4, 6—8, 12, 15, 19).