მერემოთი

1. მღვდელთა ერთ-ერთი თავკაცი, რომელიც ძვ. წ. 537 წელს ზერუბაბელთან ერთად დაბრუნდა ბაბილონიდან იერუსალიმში (ნემ. 12:1—7). შემდგომ თაობაში ერთი სამღვდელო საგვარეულო მერაიოთის სახელით იწოდებოდა. შესაძლოა, მერემოთი ამ საგვარეულოს მამამთავარი იყო (ნემ. 12:15). ებრაულში ეს ორი სახელი ერთნაირად იწერება.

2. ურიას ძე; ეზრასა და ნეემიას დროს მცხოვრები გამოჩენილი მღვდელი; როცა ეზრა და იუდეველთა დარჩენილი ნაწილი ძვ. წ. 468 წელს ბაბილონიდან იერუსალიმში დაბრუნდნენ, მერემოთი იმ მღვდლებს შორის იყო, რომელთაც ხელში მიუწონეს „ოქრო-ვერცხლი და სხვადასხვა ნივთი“ იეჰოვას სახლში (ეზრ. 8:31—34). მერემოთი ჰაკოცის შთამომავალი იყო. ჰაკოცის ზოგმა შთამომავალმა ვერ დაამტკიცა თავისი წარმომავლობა (ეზრ. 2:61, 62). თუმცა საგვარეულოს იმ ნაწილმა, რომელსაც მერემოთი მიეკუთვნებოდა, როგორც ჩანს, შეძლო ამის დამტკიცება, რაც იქიდან ჩანს, რომ მერემოთი მღვდლის მოვალეობებს ასრულებდა. ნეემიას ხელმძღვანელობით ის იერუსალიმის გალავნის აღდგენით სამუშაოებშიც მონაწილეობდა (ნემ. 3:3, 4, 21).

3. მღვდელი ან იმ კაცის წინაპარი, რომელმაც ნეემიას დროს ბეჭდის დასმით დაადასტურა „მტკიცე შეთანხმება“ (ნემ. 9:38—10:5).

4. ისრაელი, ერთ-ერთი „ბანის ძეთაგან“, რომელთაც უცხოელი ცოლები ჰყავდათ, მაგრამ ეზრას დროს გაუშვეს ვაჟებთან ერთად (ეზრ. 10:25, 34, 36, 44).