ᲠᲔᲤᲘᲓᲘᲛᲘ

[ნაწარმოები ფუძიდან, რომელიც ნიშნავს გაშლას ან გამოცოცხლებას].

ერთ-ერთი ადგილი, სადაც ისრაელები იყვნენ დაბანაკებულები გზად წითელი ზღვიდან სინაის მთამდე. სინის უდაბნოს დატოვების შემდეგ ისინი ჯერ დოფკაში დაბანაკდნენ, შემდეგ ალუშში და ბოლოს რეფიდიმში დასცეს ბანაკი (გმ. 17:1; რც. 33:12—14). რეფიდიმში არ იყო წყალი, რის გამოც ხალხი ჩივილს მოჰყვა და დავა დაუწყო მოსეს. ღვთის მითითებისამებრ, მოსემ წაიყვანა რამდენიმე უხუცესი კლდესთან ხორებში (სავარაუდოდ, იგულისხმება ხორების მთიანი მხარე და არა ხორების მთა) და კლდეს ჯოხი დაჰკრა. კლდიდან წყალი გადმოსკდა და, როგორც ჩანს, იდინა რეფიდიმამდე, სადაც ხალხი იყო დაბანაკებული (გმ. 17:2—7).

რეფიდიმში ისრაელებს თავს დაესხნენ ამალეკელები, მაგრამ იესო ნავეს ძის მეთაურობით, რომელიც ისრაელს ბრძოლაში გაუძღვა, ღვთის ხალხმა დაამარცხა მტერი (გმ. 17:8—16). ბიბლიური მონათხრობიდან აგრეთვე ირკვევა, რომ ისრაელები ჯერ კიდევ რეფიდიმში იყვნენ, როდესაც მოსეს სიმამრმა ციფორა და მისი ორი ვაჟი ჩაუყვანა მოსეს და ურჩია, რომ თავკაცები აერჩია, რათა ისინი ხალხისთვის სამართლის გაჩენაში დახმარებოდნენ (გმ. 18:1—27).

რეფიდიმის ზუსტი ადგილმდებარეობა უცნობია. ამასთან დაკავშირებით გეოგრაფები სხვადასხვა მოსაზრებას გამოთქვამენ იმისდა მიხედვით, თუ როგორ წარმოუდგენიათ ისრაელების მიერ განვლილი მარშრუტი სინის უდაბნოდან სინაის მთამდე. ბევრი თანამედროვე გეოგრაფი რეფიდიმს აიგივებს სინაის მთის სავარაუდო ადგილმდებარეობიდან ჩრდ.-დას.-ით არც ისე შორს მდებარე ადგილთან უადი-რეფაიედში. აქვე ახლოს არის ამავე სახელწოდების ბორცვი, რომელზეც შესაძლოა იდგა ხელაწვდილი მოსე მაშინ, როდესაც ისრაელი ამალეკელებს ებრძოდა.