ຄວາມກະລຸນາ—ຄຸນລັກສະນະທີ່ສະແດງອອກໂດຍທາງຄຳເວົ້າແລະການກະທຳ
ຕອນທີ່ຄົນອື່ນປະຕິບັດກັບເຮົາຢ່າງກະລຸນາ ມັນເຮັດໃຫ້ເຮົາຮູ້ສຶກດີແທ້ໆ. ເຮົາຮູ້ສຶກສະບາຍໃຈທີ່ຮູ້ວ່າເຂົາເຈົ້າເປັນຫ່ວງເຮົາ. ເຮົາເອງກໍຍັງເຫັນຄຸນຄ່າທີ່ຄົນອື່ນສະແດງຄວາມກະລຸນາຕໍ່ເຮົາ. ແລ້ວເຮົາເດ ເຮົາຈະເປັນຄົນກະລຸນາໄດ້ແນວໃດ?
ຄົນທີ່ກະລຸນາຈະເປັນຫ່ວງຄົນອື່ນແທ້ໆແລະສະແດງອອກໂດຍທາງຄຳເວົ້າແລະການກະທຳ. ລາວບໍ່ພຽງແຕ່ສຸພາບ ແຕ່ລາວປະຕິບັດກັບຄົນອື່ນຢ່າງກະລຸນາ ຍ້ອນວ່າລາວຮັກແລະເຂົ້າໃຈຄວາມຮູ້ສຶກເຂົາເຈົ້າ. ທີ່ສຳຄັນຄືຄວາມກະລຸນາເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງຜົນທີ່ເກີດຈາກພະລັງຂອງພະເຈົ້າ. (ຄາລາຊີ 5:22, 23, ລ.ມ.) ພະເຢໂຫວາຢາກໃຫ້ເຮົາເປັນຄົນທີ່ກະລຸນາ. ດັ່ງນັ້ນ ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງວ່າພະເຢໂຫວາແລະພະເຍຊູສະແດງຄວາມກະລຸນາແນວໃດ ແລະເຮົາຈະຮຽນແບບພວກເພິ່ນໄດ້ແນວໃດ.
ພະເຢໂຫວາສະແດງຄວາມກະລຸນາຕໍ່ທຸກຄົນ
ພະເຢໂຫວາສະແດງຄວາມກະລຸນາຕໍ່ທຸກຄົນ ແມ່ນແຕ່ ‘ຄົນບໍ່ມີຄຸນ [“ຄົນອະກະຕັນຍູ,” ລ.ມ.] ແລະຄົນຊົ່ວຮ້າຍ.’ (ລືກາ 6:35) ຕົວຢ່າງ: ພະເຢໂຫວາ ‘ໃຫ້ຕາເວັນຂຶ້ນເທິງຄົນຊົ່ວແລະເທິງຄົນດີ ແລະໃຊ້ຝົນຕົກເທິງຄົນຊອບທຳແລະເທິງຄົນບໍ່ຊອບທຳ.’ (ມັດທາຍ 5:45) ແມ່ນແຕ່ຄົນທີ່ບໍ່ເຊື່ອວ່າພະເຢໂຫວາເປັນຜູ້ສ້າງທີ່ໃຫ້ຊີວິດກໍຍັງໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຈາກຄວາມກະລຸນາຂອງພະອົງແລະມີຄວາມສຸກໃນຊີວິດໃນລະດັບໜຶ່ງ.
ຕົວຢ່າງທີ່ດີເລີດຂອງການສະແດງຄວາມກະລຸນາຂອງພະເຢໂຫວາແມ່ນເຫັນໄດ້ຈາກສິ່ງທີ່ພະອົງເຮັດກັບອາດາມແລະເອວາ. ບໍ່ດົນຫຼັງຈາກເຂົາເຈົ້າເຮັດຜິດ “ເຂົາໄດ້ພາກັນເອົາໃບກົກເດື່ອເທດມາຫຍິບໃສ່ກັນເປັນເຄື່ອງນຸ່ງ.” ແຕ່ພະເຢໂຫວາຮູ້ວ່າເມື່ອເຂົາເຈົ້າຢູ່ນອກສວນເອເດນ ເຂົາເຈົ້າຈຳເປັນຕ້ອງມີເຄື່ອງນຸ່ງປົກປ້ອງທີ່ເໝາະສົມ ເພາະແຜ່ນດິນຖືກຊາບແຊ່ງແລະມີແຕ່ “ໜາມແລະຫຍ້າມີໜາມຮົກ.” ດັ່ງນັ້ນ ພະເຢໂຫວາຈຶ່ງໄດ້ “ເອົາໜັງສັດສ້າງເສື້ອຜ້າ” ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ.—ຕົ້ນເດີມ 3:7, 17, 18, 21
ເຖິງວ່າພະເຢໂຫວາເຮັດດີກັບທັງ ‘ຄົນຊົ່ວແລະຄົນດີ’ ແຕ່ພະອົງກໍກະລຸນາຕໍ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງພະອົງເປັນພິເສດ. ຕົວຢ່າງ: ໃນສະໄໝທີ່ຊາກາລີເປັນຜູ້ພະຍາກອນ ທູດສະຫວັນອົງໜຶ່ງຮູ້ສຶກກັງວົນໃຈຫຼາຍ ຍ້ອນຊາວອິດສະລາແອນຢຸດສ້າງວິຫານຂອງພະເຢໂຫວາໃນເມືອງເຢຣຶຊາເລມ. ພະເຢໂຫວາໄດ້ຟັງສິ່ງທີ່ທູດສະຫວັນເວົ້າ ແລະກໍຕອບລາວ “ຢ່າງອ່ອນໂຍນແລະປອບໃຈລາວ.” (ຊາກາລີ 1:12, 13, ລ.ມ.) ພະອົງໄດ້ປະຕິບັດກັບຜູ້ພະຍາກອນເອລີຢາໃນວິທີທີ່ຄ້າຍຄືກັນ. ມີເທື່ອໜຶ່ງທີ່ເອລີຢາຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວແລະທໍ້ໃຈຫຼາຍຈົນຂໍພະເຢໂຫວາເຮັດໃຫ້ລາວຕາຍ. ພະເຢໂຫວາສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເປັນຫ່ວງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເອລີຢາໂດຍສົ່ງທູດສະຫວັນອົງໜຶ່ງມາໃຫ້ກຳລັງໃຈລາວ. ພະອົງຍັງຮັບຮອງກັບລາວວ່າ ລາວບໍ່ໄດ້ຢູ່ໂດດດ່ຽວ. ຄວາມກະລຸນາຂອງພະເຢໂຫວາໄດ້ຊ່ວຍເອລີຢາໃຫ້ເຮັດວຽກມອບໝາຍຕໍ່ໄປໄດ້. (1 ກະສັດ 19:1-18) ໃນບັນດາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຢໂຫວາທັງໝົດ ໃຜທີ່ເຈົ້າຄິດວ່າສະແດງຄວາມກະລຸນາຄືກັບພະອົງໄດ້ດີທີ່ສຸດ?
ພະເຍຊູມີຄວາມກະລຸນາແທ້ໆ
ຕອນພະເຍຊູຢູ່ເທິງໂລກ ຜູ້ຄົນເຫັນວ່າເພິ່ນກະລຸນາຫຼາຍແທ້ໆ. ເພິ່ນບໍ່ເຄີຍຫຍາບຄາຍ ຫຼືພະຍາຍາມບັງຄັບຄົນອື່ນໃຫ້ເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ເພິ່ນຕ້ອງການ. ເພິ່ນເປັນຫ່ວງຄົນອື່ນແທ້ໆ. ເພິ່ນບອກວ່າ: “ທ່ານທັງຫຼາຍທີ່ເມື່ອຍດ້ວຍການຍາກແລະຖືຂອງໜັກ ຈົ່ງມາຫາເຮົາເຖີ້ນ ແລະເຮົາຈະປະທານຄວາມເຊົາເມື່ອຍໃຫ້ແກ່ທ່ານທັງຫຼາຍ. . . . ແອກຂອງເຮົາກໍງ່າຍ.” (ມັດທາຍ 11:28-30) ຍ້ອນເພິ່ນເປັນຄົນກະລຸນາ ຜູ້ຄົນຈຶ່ງຢາກຕິດຕາມບໍ່ວ່າເພິ່ນຈະໄປໃສກໍຕາມ. ພະເຍຊູຮູ້ສຶກອີ່ຕົນເຂົາເຈົ້າກໍເລີຍລ້ຽງອາຫານ ປິ່ນປົວເຂົາເຈົ້າ ແລະສອນເຂົາເຈົ້າ “ຫຼາຍສິ່ງຫຼາຍຂໍ້” ກ່ຽວກັບພໍ່ຂອງເພິ່ນ.—ມາລະໂກ 6:34; ມັດທາຍ 14:14; 15:32-38
ພະເຍຊູເຂົ້າໃຈຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄົນອື່ນແລະປະຕິບັດຢ່າງກະລຸນາ. ແມ່ນແຕ່ຕອນທີ່ເພິ່ນບໍ່ສະດວກ ເພິ່ນກໍຍັງເຕັມໃຈຊ່ວຍທຸກຄົນທີ່ມາຫາເພິ່ນ. (ລືກາ 9:10, 11) ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງຜູ້ຍິງທີ່ເປັນພະຍາດເລືອດຕົກ. ລາວຢາກໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວ ລາວຈຶ່ງໄປຈັບເຄື່ອງນຸ່ງຂອງພະເຍຊູ. ແຕ່ຕາມກົດໝາຍຂອງໂມເຊແລ້ວ ລາວບໍ່ຄວນເຮັດແບບນັ້ນເພາະລາວບໍ່ສະອາດ. (ພວກເລວີ 15:25-28) ພະເຍຊູເຮັດແນວໃດ? ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ຮ້າຍລາວ. ເພິ່ນເຫັນວ່າລາວຢ້ານຫຼາຍແລະເພິ່ນກໍຮູ້ສຶກອີ່ຕົນຍ້ອນລາວທົນທຸກມາ 12 ປີແລ້ວ. ພະເຍຊູບອກລາວວ່າ: “ລູກຍິງເອີຍ ຄວາມເຊື່ອຂອງເຈົ້າໄດ້ກະທຳໃຫ້ເຈົ້າດີແລ້ວ. ຈົ່ງໄປດ້ວຍຄວາມສຸກສຳລານແລະໃຫ້ເຈົ້າດີພະຍາດເຖີ້ນ.” (ມາລະໂກ 5:25-34) ພະເຍຊູມີຄວາມກະລຸນາແທ້ໆ!
ຄົນທີ່ກະລຸນາຈະຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນ
ໃນຕົວຢ່າງທີ່ເຮົາໄດ້ເບິ່ງໄປແລ້ວ ເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າຖ້າເຮົາເປັນຄົນກະລຸນາ ເຮົາກໍຈະເຮັດສິ່ງທີ່ຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນ. ພະເຍຊູເນັ້ນວ່າເລື່ອງນີ້ສຳຄັນຫຼາຍໂດຍເລົ່າຕົວຢ່າງປຽບທຽບເລື່ອງຊາວສະມາລີ. ຊາຍຢິວຄົນໜຶ່ງຖືກໂຈນປຸ້ນ ຖືກທຸບຕີ ແລະຖິ້ມໃຫ້ຕາຍຂ້າງທາງ. ເມື່ອຊາວສະມາລີຄົນໜຶ່ງຜ່ານມາເຫັນກໍເລີຍຮູ້ສຶກອີ່ຕົນຫຼາຍ ເຖິງວ່າຊາວສະມາລີແລະຊາວຢິວຈະກຽດຊັງກັນ. ຄວາມກະລຸນາກະຕຸ້ນລາວໃຫ້ຊ່ວຍຊາຍຢິວຄົນນີ້. ລາວອະນາໄມບາດແຜໃຫ້ແລະພາໄປພັກຢູ່ໂຮງແຮມ. ລາວຈ່າຍເງິນໃຫ້ເຈົ້າຂອງໂຮງແຮມເພື່ອເບິ່ງແຍງຊາຍຊາວຢິວ ແລະເຖິງກັບສະເໜີຈ່າຍເງິນໃຫ້ອີກຖ້າມີຄ່າໃຊ້ຈ່າຍເພີ່ມເຕີມ.—ລືກາ 10:29-37
ຄວາມກະລຸນາຈະກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ເວົ້າແລະເຮັດໃນແບບທີ່ຄຳນຶງເຖິງຄົນອື່ນແລະໃຫ້ກຳລັງໃຈເຂົາເຈົ້າ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ: “ຄວາມອຸກໃຈເຮັດໃຫ້ໜັກໃຈ ແຕ່ຄຳເວົ້າດີໆເຮັດໃຫ້ມີກຳລັງໃຈ.” (ສຸພາສິດ 12:25, ລ.ມ.) ເມື່ອຄວາມກະລຸນາແລະຄວາມດີກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ເວົ້າສິ່ງທີ່ໃຫ້ກຳລັງໃຈຄົນອື່ນ ເຮົາກໍຈະເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກມີຄວາມສຸກຫຼາຍຂຶ້ນ.a (ເບິ່ງໄຂເງື່ອນ) ຄຳເວົ້າທີ່ກະລຸນາຂອງເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົາເປັນຫ່ວງເຂົາເຈົ້າ ແລະຈະຊ່ວຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າອົດທົນກັບບັນຫາໃນຊີວິດງ່າຍຂຶ້ນ.—ສຸພາສິດ 16:24
ເຮົາຈະເປັນຄົນກະລຸນາໄດ້ແນວໃດ
ເຮົາທຸກຄົນສະແດງຄວາມກະລຸນາຕໍ່ຄົນອື່ນໄດ້ຍ້ອນເຮົາຖືກສ້າງຕາມຮູບແບບຂອງພະເຈົ້າ. (ຕົ້ນເດີມ 1:27) ຕົວຢ່າງ: ຢູເລເຊິ່ງເປັນທະຫານໂລມມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຄຸມໂປໂລໄປເມືອງໂລມ ລາວ ‘ໄດ້ເມດຕາທ່ານໂປໂລ ແລະອະນຸຍາດໃຫ້ທ່ານໄປຫາພວກສ່ຽວຂອງທ່ານເພື່ອເຂົາຈະບົວລະບັດທ່ານ’ ທີ່ເມືອງຊີດົນ. (ກິດຈະການ 27:3) ຕອນທີ່ໂປໂລແລະຄົນອື່ນໆເດີນທາງ ເຮືອຂອງເຂົາເຈົ້າໄດ້ແຕກ ຊາວເກາະມາເລຕາໄດ້ສະແດງຄວາມ “ເມດຕາມາກຫຼາຍ” ຕໍ່ເຂົາເຈົ້າ ແລະເຖິງກັບດັງໄຟເພື່ອໃຫ້ຄວາມອົບອຸ່ນ. (ກິດຈະການ 28:1, 2) ຄົນເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ດີຫຼາຍ. ແຕ່ເພື່ອຈະເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາມີຄວາມສຸກ ເຮົາຕ້ອງສະແດງຄວາມກະລຸນາຕະຫຼອດເວລາ ບໍ່ແມ່ນພຽງບາງຄັ້ງບາງຄາວເທົ່ານັ້ນ.
ພະເຢໂຫວາຢາກໃຫ້ເຮົາມີນິດໄສທີ່ກະລຸນາ ແລະສະແດງຄວາມກະລຸນາສະເໝີ. ນັ້ນເປັນເຫດຜົນທີ່ພະອົງບອກເຮົາໃຫ້ເອົາຄວາມກະລຸນາ “ຫົ່ມ” ຕົວໄວ້. (ໂກໂລດ 3:12) ແຕ່ກໍບໍ່ງ່າຍທີ່ຈະສະແດງຄວາມກະລຸນາຕະຫຼອດເວລາ. ຍ້ອນຫຍັງ? ອາດເປັນຍ້ອນເຮົາອາຍ ຢ້ານເຮັດໄດ້ບໍ່ດີ ຫຼືອາດເຫັນແກ່ຕົວແດ່ໜ້ອຍໜຶ່ງ ຫຼືອາດຮູ້ສຶກວ່າຍາກທີ່ຈະກະລຸນາຕໍ່ຄົນທີ່ເຮັດບໍ່ດີກັບເຮົາ. ແຕ່ຖ້າເຮົາອະທິດຖານຂໍພະລັງບໍລິສຸດແລະພະຍາຍາມຮຽນແບບພະເຢໂຫວາ ພະອົງກໍຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເປັນຄົນກະລຸນາແທ້ໆໄດ້.—1 ໂກລິນໂທ 2:12
ເຮົາຈະຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະເປັນຄົນກະລຸນາຫຼາຍຂຶ້ນ? ຖາມຕົວເອງວ່າ: ‘ຂ້ອຍຕັ້ງໃຈຟັງຄົນອື່ນແລະພະຍາຍາມເຂົ້າໃຈຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເຂົາເຈົ້າບໍ? ຂ້ອຍເບິ່ງອອກບໍເມື່ອຄົນອື່ນຕ້ອງການຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອ? ຄັ້ງສຸດທ້າຍແມ່ນຕອນໃດທີ່ຂ້ອຍສະແດງຄວາມກະລຸນາກັບຄົນອື່ນທີ່ບໍ່ແມ່ນຄົນໃນຄອບຄົວຫຼືໝູ່ສະໜິດ?’ ຈາກນັ້ນໃຫ້ຕັ້ງເປົ້າໝາຍເຊັ່ນ: ພະຍາຍາມຮູ້ຈັກຄົນທີ່ຢູ່ອ້ອມຕົວໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນໂດຍສະເພາະພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມ. ໂດຍວິທີນີ້ເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າເຂົາເຈົ້າມີບັນຫາຫຍັງແດ່ແລະຕ້ອງການຫຍັງ. ຈາກນັ້ນ ໃຫ້ພະຍາຍາມກະລຸນາຕໍ່ຄົນອື່ນຄືກັບທີ່ເຈົ້າຢາກໃຫ້ຄົນອື່ນເຮັດຕໍ່ເຈົ້າ. (ມັດທາຍ 7:12) ສຸດທ້າຍໃຫ້ຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະເຢໂຫວາ ແລະພະອົງຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ເປັນຄົນກະລຸນາຕາມທີ່ເຈົ້າໄດ້ພະຍາຍາມ.—ລືກາ 11:13
ຄວາມກະລຸນາສົ່ງຜົນຕໍ່ຄົນອື່ນແນວໃດ
ອັກຄະສາວົກໂປໂລເວົ້າເຖິງສິ່ງຕ່າງໆທີ່ເຮັດໃຫ້ລາວເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ດີ ໜຶ່ງໃນນັ້ນກໍຄືຄວາມກະລຸນາ. (2 ໂກລິນໂທ 6:3-6) ຜູ້ຄົນມັກໂປໂລຍ້ອນລາວເວົ້າແລະເຮັດສິ່ງທີ່ກະລຸນາ ແລະຮູ້ສຶກວ່າລາວເປັນຫ່ວງເຂົາເຈົ້າ. (ກິດຈະການ 28:30, 31) ຄ້າຍຄືກັນ ຖ້າເຮົາເປັນຄົນກະລຸນາ ຄົນອື່ນກໍອາດຢາກຮຽນຮູ້ຄວາມຈິງຫຼາຍຂຶ້ນ. ເມື່ອເຮົາສະແດງຄວາມກະລຸນາຕໍ່ທຸກຄົນ ລວມທັງຄົນທີ່ເຮັດບໍ່ດີຕໍ່ເຮົາ ເຂົາເຈົ້າອາດຮູ້ສຶກປະທັບໃຈແລະປ່ຽນວີທີເບິ່ງເຮົາ. (ໂລມ 12:20) ບາງເທື່ອມື້ໜຶ່ງເຂົາເຈົ້າອາດຢາກຮຽນຄຳພີໄບເບິນກໍໄດ້.
ໃນໂລກໃໝ່ ທຸກຄົນຈະສະແດງຄວາມກະລຸນາຕໍ່ກັນ. ຄົນທີ່ຟື້ນຄືນຈາກຕາຍຈະຖືກປະຕິບັດຢ່າງກະລຸນາ ບາງຄົນກໍເປັນເທື່ອທຳອິດທີ່ຖືກປະຕິບັດແບບນີ້. ສິ່ງນີ້ຈະກະຕຸ້ນເຂົາເຈົ້າໃຫ້ປະຕິບັດກັບຄົນອື່ນຢ່າງກະລຸນາຄືກັນ. ທີ່ຈິງ ໃຜກໍຕາມທີ່ບໍ່ສະແດງຄວາມກະລຸນາແລະບໍ່ຢາກຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນກໍຈະບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນໂລກໃໝ່ພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ. ມີແຕ່ຄົນທີ່ສະແດງຄວາມຮັກແລະກະລຸນາເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະໄດ້ຢູ່ໃນໂລກໃໝ່ທີ່ເປັນອຸທິຍານ. (ຄຳເພງ 37:9-11) ໂລກໃນຕອນນັ້ນຈະສະຫງົບສຸກແລະປອດໄພແທ້ໆ! ແຕ່ກ່ອນຈະເຖິງມື້ນັ້ນ ເຮົາຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຈາການເປັນຄົນກະລຸນາແນວໃດ?
ປະໂຫຍດຂອງການເປັນຄົນກະລຸນາ
ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ: “ຄົນມີເມດຕາຈະໄດ້ສິ່ງດີກັບມາ.” (ສຸພາສິດ 11:17, ລ.ມ.) ຜູ້ຄົນມັກຢູ່ກັບຄົນທີ່ກະລຸນາ ແລະເຂົາເຈົ້າກໍມັກປະຕິບັດກັບລາວຢ່າງກະລຸນາຄືກັນ. ພະເຍຊູບອກວ່າ: ‘ທ່ານຈະເອົາຂອງຜອງຢ່າງໃດໃຫ້ເຂົາ ເຂົາຈະເອົາຂອງຜອງຢ່າງນັ້ນໃຫ້ທ່ານ.’ (ລືກາ 6:38) ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເປັນເລື່ອງງ່າຍທີ່ຄົນກະລຸນາຈະຫາໝູ່ທີ່ດີແລະເປັນໝູ່ກັນໄດ້ດົນ.
ອັກຄະສາວົກໂປໂລບອກພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມເມືອງເອເຟດໃຫ້ “ມີໃຈດີ [ກະລຸນາ] ແກ່ກັນແລະກັນ ມີໃຈອ່ອນໃຈອີ່ດູກັນແລະກັນ ແລະຍົກໂທດໃຫ້ກັນ.” (ເອເຟດ 4:32) ເມື່ອທຸກຄົນໃນປະຊາຄົມເປັນຄົນກະລຸນາແລະເຫັນອົກເຫັນໃຈກັນ ທັງປະຊາຄົມກໍຈະເຂັ້ມແຂງແລະເປັນໜຶ່ງດຽວກັນ. ເຮົາບໍ່ຢາກວິພາກວິຈານ ຊຸບຊິບນິນທາ ແລະແມ່ນແຕ່ໃຊ້ຄຳເວົ້າທີ່ແຮງໆ ຫຼືເວົ້າຕະຫຼົກແບບເຈັບໆ. ແທນທີ່ຈະເຮັດແບບນັ້ນ ສິ່ງທີ່ເຮົາເວົ້າຄວນເປັນປະໂຫຍດແລະໃຫ້ກຳລັງໃຈກັນສະເໝີ. (ສຸພາສິດ 12:18) ການເຮັດແບບນີ້ຈະເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາຢ່າງມີຄວາມສຸກ.
ດັ່ງທີ່ໄດ້ຮຽນໄປແລ້ວ ຄວາມກະລຸນາເປັນຄຸນລັກສະນະໜຶ່ງທີ່ສະແດງອອກໂດຍທາງຄຳເວົ້າແລະການກະທຳ. ເມື່ອເຮົາເປັນຄົນກະລຸນາ ເຮົາກໍຮຽນແບບພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າທີ່ສະແດງຄວາມຮັກແລະໃຈກວ້າງ. (ເອເຟດ 5:1) ນີ້ຈະເຮັດໃຫ້ປະຊາຄົມຂອງເຮົາເຂັ້ມແຂງ ແລະກະຕຸ້ນຄົນອື່ນໆໃຫ້ຢາກຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ. ດັ່ງນັ້ນ ຂໍໃຫ້ເຮົາເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ເຮັດໄດ້ເພື່ອໃຫ້ຄົນອື່ນໆເຫັນວ່າ ພະຍານພະເຢໂຫວາເປັນຄົນທີ່ກະລຸນາສະເໝີ!
a ໃນອະນາຄົດເຮົາຈະເວົ້າເຖິງຄວາມດີໃນບົດຄວາມຊຸດຜົນທີ່ເກີດຈາກພະລັງຂອງພະເຈົ້າ.