Рубрика прашања

◼ Дали е исправно да се приложува за превоз кој е обезбеден од страна на другите?

Некои од нас се наоѓаат во околности кои бараат да зависиме од помошта на другите за редовното посетување на состаноците и учеството во служба на подрачјето. Многу браќа и сестри љубезно прават посебни напори и поттикнати од љубов го користат своето време, возила и други средства за да ни обезбедат превоз. Иако треба да бидат подготвени порано од вообичаено, а се враќаат дома подоцна, тие го обезбедуваат превозот со еден дух на спремност.

Како и во секој друг аспект од нашата христијанска служба, важи начелото кое се наоѓа во Галатјаните 6:5: „Секој ќе го понесе своето бреме“. Затоа, ако некој редовно ни обезбедува превоз, ние треба да го покажеме нашето ценење не само со зборови туку, доколку сме во можност, и со еден разумен прилог за да помогнеме во покривањето на трошоците кои се вклучени (Мат. 7:12; 1. Кор. 10:24).

Дури и ако лицето кое го користи своето возило не побара финансиска помош и не изгледа баш дека има потреба од истата, искрената понуда на прилог секогаш се цени. Возачот може да одбива да прифати што и да било; но, се разбира, тоа треба да биде негова одлука. Меѓутоа, исправно е од твоја страна да понудиш. Ако во моментот не си во можност да приложиш нешто, можеш да го имаш тоа на ум; можеби ќе бидеш во состојба да понудиш нешто дополнително следниот пат кога ќе се возиш (Лука 6:38).

Израз на голема љубов е кога оние кои имаат возила обезбедуваат превоз за другите кои можеби инаку не би биле во состојба да присуствуваат на состаноците или да учествуваат во службата на подрачје (Изр. 3:27). Во исто време, израз на љубов е и кога оние кои имаат корист од ваквата љубезност ја покажуваат својата благодарност со прилози во границите на своите можности (Кол. 3:15).