പ്രസം​ഗി​ക്കൽ—ഒരു ബഹുമാ​ന്യ പദവി

¹ സുവാർത്ത​യു​ടെ ശുശ്രൂഷ യഹോവ നമുക്കു നീട്ടി​ത്ത​ന്നി​രി​ക്കുന്ന ഒരു ബഹുമാ​ന്യ പദവി​യാണ്‌. (റോമ. 15:16; 1 തിമൊ. 1:12) അപ്രകാ​രം​ത​ന്നെ​യാ​ണോ നിങ്ങൾ അതിനെ വീക്ഷി​ക്കു​ന്നത്‌? കാലം കടന്നു​പോ​കു​ന്ന​തോ മററു​ള​ള​വ​രു​ടെ പരിഹാ​സ​മോ നാം അതിന്റെ പ്രാധാ​ന്യം കുറച്ചു കാണാൻ ഇടയാ​ക്ക​രുത്‌. ദൈവ​നാ​മം വഹിക്കുക എന്നത്‌ ചുരു​ക്കം​പേർക്കു മാത്രം നൽക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കുന്ന പദവി​യാണ്‌. ഈ പദവി​യോ​ടു​ളള വിലമ​തിപ്പ്‌ നമു​ക്കെ​ങ്ങനെ വളർത്താൻ കഴിയും?

² രാജ്യ​സ​ന്ദേ​ശ​ത്തി​ന്റെ പ്രസംഗം നമുക്ക്‌ ലോക​ത്തി​ന്റെ പ്രീതി നേടി​ത്ത​രു​ന്നില്ല. അനേക​രും നമ്മുടെ വേലയെ നിർവി​കാ​ര​ത​യോ​ടെ അല്ലെങ്കിൽ വിപ്ര​തി​പ​ത്തി​യോ​ടെ​യാ​ണു വീക്ഷി​ക്കു​ന്നത്‌. മററു​ള​ള​വ​രാ​കട്ടെ അതിനെ പരിഹ​സി​ക്കു​ക​യും എതിർക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. അത്തരം എതിർപ്പ്‌ സഹജോ​ലി​ക്കാ​രിൽനി​ന്നോ അയൽക്കാ​രിൽനി​ന്നോ അല്ലെങ്കിൽ കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ നിന്നു​പോ​ലു​മോ ആയിരി​ക്കാം. അവരുടെ ദൃഷ്ടി​യിൽ നാം വഴി​തെ​റ​റി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​രോ വിഡ്‌ഢി​ക​ളോ ആയി കാണ​പ്പെ​ട്ടേ​ക്കാം. (യോഹ. 15:19; 1 കൊരി. 1:18, 21; 2 തിമൊ. 3:12) അവരുടെ നിരു​ത്സാ​ഹ​പ്പെ​ടു​ത്തുന്ന അഭി​പ്രാ​യങ്ങൾ നമ്മുടെ തീക്ഷ്‌ണ​തയെ കുറച്ചു​ക​ള​യു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി ഉളളതാണ്‌. അത്‌ നാം മാന്ദ്യം ഉളളവ​രാ​കു​ന്ന​തി​നും നമ്മുടെ ബഹുമാ​ന്യ പദവിയെ പരിത്യ​ജി​ക്കു​ന്ന​തി​നും ഇടയാ​ക്കും. നിഷേ​ധാ​ത്മക വീക്ഷണ​ങ്ങളെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്നതു സാത്താ​നാണ്‌. അവൻ ‘തേജസ്സു​ളള സുവി​ശേ​ഷ​ത്തി​ന്റെ പ്രകാ​ശനം ശോഭി​ക്കാ​തി​രി​പ്പാൻ അവിശ്വാ​സി​ക​ളു​ടെ മനസ്സു കുരു​ടാ​ക്കി’യിരി​ക്കു​ന്നു. (2 കൊരി. 4:4) നിങ്ങൾ എങ്ങനെ പ്രതി​ക​രി​ക്കു​ന്നു?

³ നമുക്ക്‌ ഇന്നു ചെയ്യാ​വു​ന്ന​തി​ലേ​ക്കും ഏററവും പ്രധാ​ന​പ്പെട്ട വേലയാണ്‌ രാജ്യത്തെ സംബന്ധിച്ച നമ്മുടെ പ്രസംഗം എന്നു മനസ്സിൽപ്പി​ടി​ക്കു​ന്നതു പ്രധാ​ന​മാണ്‌. മറെറാ​രു മാർഗ​ത്തി​ലൂ​ടെ​യും ലഭ്യമ​ല്ലാത്ത ജീവര​ക്ഷാ​കര സന്ദേശ​മാ​ണു നമുക്കു​ള​ളത്‌. (റോമ. 10:13-15) മനുഷ്യ​ന്റെയല്ല ദൈവ​ത്തി​ന്റെ അംഗീ​കാ​രം ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു ഗണനീ​യ​മായ സംഗതി. നമ്മുടെ പ്രസംഗ പ്രവർത്തനം സംബന്ധിച്ച ലോക​ത്തി​ന്റെ നിഷേ​ധാ​ത്മക വീക്ഷണം സുവാർത്ത സധൈ​ര്യം ഘോഷി​ക്കു​ന്ന​തിൽനി​ന്നു നമ്മെ പിന്തി​രി​പ്പി​ക്കു​ന്നില്ല.—പ്രവൃ. 4:29.

⁴ പിതാ​വി​ന്റെ ഇഷ്ടം ചെയ്യു​ന്ന​തി​നു​ളള തന്റെ പദവിയെ യേശു അത്യധി​കം വിലമ​തി​ച്ചു. (യോഹ. 4:34) ശുശ്രൂ​ഷ​ക്കു​വേണ്ടി മാത്ര​മാ​യി അവൻ തന്നെത്തന്നെ അർപ്പിച്ചു. താൻ മന്ദഗതി​യി​ലാ​കു​ന്ന​തിന്‌ അവൻ ശ്രദ്ധാ ശൈഥി​ല്യ​ങ്ങ​ളെ​യോ എതിരാ​ളി​ക​ളെ​യോ അനുവ​ദി​ച്ചില്ല. രാജ്യ​സ​ന്ദേശം പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്നത്‌ അവന്റെ ജീവി​ത​ത്തിൽ എപ്പോ​ഴും പ്രഥമ​സ്ഥാ​ന​ത്താ​യി​രു​ന്നു. (ലൂക്കൊ. 4:43) അവന്റെ ദൃഷ്ടാ​ന്തത്തെ അനുക​രി​ക്കാൻ നാം കല്‌പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. (1 പത്രൊ. 2:21) അങ്ങനെ ചെയ്യു​ക​വഴി നാം “ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കൂട്ടു​വേ​ല​ക്കാർ” ആയി വർത്തി​ക്കു​ക​യാണ്‌. (1 കൊരി. 3:9) നാം ഈ പദവിയെ പരമാ​വധി പ്രയോ​ജ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു​ണ്ടോ? ഔപചാ​രി​ക​മാ​യും അനൗപ​ചാ​രി​ക​മാ​യും മററു​ള​ള​വ​രു​മാ​യി സുവാർത്ത പങ്കു​വെ​ക്കു​ന്ന​തി​നു​ളള അവസര​ങ്ങൾക്കാ​യി നാം അന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ? യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളെ​ന്ന​നി​ല​യിൽ “അവന്റെ നാമത്തി​നു പരസ്യ​പ്ര​ഖ്യാ​പനം നടത്താൻ” നാം എല്ലായ്‌പോ​ഴും ഒരുക്ക​മാ​യി​രി​ക്കണം.—എബ്രാ. 13:15, NW.

⁵ ശുശ്രൂ​ഷ​യി​ലെ നമ്മുടെ പങ്ക്‌ നമ്മുടെ മനോ​ഭാ​വ​ത്താ​ലാ​ണു മുഖ്യ​മാ​യും നിർണ​യി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നത്‌. യഹോവ നമുക്കു​വേണ്ടി ചെയ്‌തി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ എല്ലാം നാം ആഴമായി വിലമ​തി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ? യഹോ​വ​യു​ടെ സേവന​ത്തിൽ നമ്മുടെ കഴിവി​ന്റെ പരമാ​വധി ചെയ്യാൻ നമ്മെ പ്രേരി​പ്പി​ക്കുന്ന, അവനോ​ടു​ളള സ്‌നേഹം നാം നമ്മുടെ ഹൃദയ​ത്തിൽ നട്ടുവ​ളർത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടോ? നാം ഇപ്പോൾ ആസ്വദി​ക്കു​ന്ന​തും ഭാവി​യി​ലേക്കു യഹോവ വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്‌തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​മായ അനു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു ധ്യാനി​ക്കു​ന്നത്‌ സ്രഷ്ടാ​വി​നോ​ടു​ളള സ്‌നേ​ഹ​ത്തിൽ വളർന്നു​വ​രാൻ നമ്മെ സഹായി​ക്കു​ന്നു. അത്തരം സ്‌നേഹം പ്രവർത്ത​ന​ത്തി​നു നമ്മെ പ്രേരി​പ്പി​ക്കു​ന്നു—നമ്മുടെ സാഹച​ര്യം അനുവ​ദി​ക്കുന്ന അളവോ​ളം രാജ്യ​പ്ര​സം​ഗ​വേ​ല​യിൽ സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹ​വും ക്രമവും ഉളളവ​രാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു തന്നെ. യഹോ​വ​യോ​ടും അയൽക്കാ​ര​നോ​ടും നമുക്കു​ളള സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ തെളി​വാ​യി​രി​ക്കും നമ്മുടെ തീക്ഷ്‌ണത.—മർക്കൊ. 12:30, 31.

⁶ ഒരു സംഗതി സംബന്ധി​ച്ചു നാം എന്തു ചെയ്യുന്നു, അതി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ എന്തു പറയുന്നു എന്നതി​നാൽ നാം അതിനെ എത്രമാ​ത്രം വിലമ​തി​ക്കു​ന്നു എന്നു പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു. രാജ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​ളള നമ്മുടെ പദവിയെ നാം വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ വിലമ​തി​ക്കു​ന്നു​വോ? നാം നമ്മുടെ ശുശ്രൂ​ഷയെ മഹത്ത്വീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ? എതിർപ്പിൻ മധ്യേ ഈ ജീവത്‌പ്ര​ധാ​ന​മായ വേലയിൽ തുടരു​ന്ന​തിന്‌ നാം ദൃഢചി​ത്ത​രാ​ണോ? ഈ മഹത്തായ പദവിയെ നാം അത്യധി​കം വിലമ​തി​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ, നാം തീർച്ച​യാ​യും തീക്ഷ്‌ണ​ത​യോ​ടും മുഴു​ഹൃ​ദ​യ​ത്തോ​ടും കൂടെ അതിൽ പങ്കെടു​ക്കും.—2 കൊരി. 4:1, 7.