Намуна барои пешниҳодот

Сар кардани омӯзиши Китоби Муқаддас дар якум шанбеи моҳи сентябр

«Бисёриҳо боварӣ доранд, ки Худо рӯзе одамонро мувофиқи аъмолашон доварӣ мекунад. Ба фикри шумо, мо Рӯзи доварӣ, яъне қиёматро бояд бесаброна интизор шавем ё аз он тарсем? [Ба ҷавоб гӯш диҳед.] Навиштаҳо нишон медиҳанд, ки дар Рӯзи қиёмат одамон аз беадолатӣ халос мешаванд. [Забур 95:13-ро бихонед.] Дар ояти дигар бошад гуфта мешавад, ки дар давоми Рӯзи қиёмат миллиардҳо одамон эҳё шуда, имконияти ҷовидона дар рӯи замин зиндагӣ карданро пайдо мекунанд. [Ишаъё 25:8-ро бихонед.]» Дар бораи вохӯрии навбатӣ маслиҳат кунед, то ки саволи зеринро муҳокима намоед: «Ба мо чӣ кор кардан лозим аст, то ба Рӯзи қиёмат тайёр бошем?»

Сӯҳбат дар асоси Китоби Муқаддас

◼ Дар бисёр ҷойҳо ҳуқуқи занонро поймол мекунанд ва нисбати онҳо муносибати бераҳмонаро раво мебинанд. Ба фикри шумо, оё Худо ба занон ғамхор аст?

1 Тимотиюс 5:1–3 — Мувофиқи Китоби Муқаддас мардон бояд ба занон «бо камоли покӣ» муносибат кунанд.

Эфсӯсиён 5:28 — Китоби Муқаддас ба шавҳарон мефармояд, ки «занони худро мисли ҷисми худ дӯст доранд».

◼ Бисёриҳо мегӯянд, ки шояд дар натиҷаи ҷанги ядроӣ ё офатҳои табиӣ рӯзе ҳаёт дар рӯи замин хотима меёбад. Ба фикри шумо, оё чунин гуфтаҳо дурустанд?

Забур 36:29 — Замин ва одамон ҳеҷ гоҳ нест намешаванд.

2 Тимотиюс 3:1–5 — Ба наздикӣ Худо одамони бадро нест мекунад.