Намуна барои пешниҳодот

Сар кардани омӯзиши Китоби Муқаддас дар якум шанбеи моҳи декабр

«Ба фикри шумо ба баъзеҳо барои роҳбари хуб будан кадом хислатҳо намерасанд? [Ба ҷавоб гӯш диҳед.] Каломи Худо оиди Исо–пайғамбар нақл карда чӣ гуна шахс будани вайро тасвир мекунад. Ӯ шахси ба ҳама дастрас ва меҳрубон буд ва ҳатто кӯдакон худро бо ӯ озод ҳис мекарданд. [Марқӯс 10:13–16-ро бихонед.] Дар замони Исо занонро қариб ҳеҷ кас ҳурмат намекард, вале Исо бо онҳо эҳтиромона муносибат менамуд. [Юҳанно 4:9, 27-ро бихонед.] Худо Исоро ба тамоми замин Подшоҳ таъин кардааст. Тасаввур кунед, ки ӯ чӣ хел Подшоҳи олиҷанобе хоҳад буд!» Дар бораи вохӯрии навбатӣ маслиҳат кунед, то ки саволи зеринро муҳокима намоед: «Кай Исо ба замин подшоҳӣ карданро сар мекунад?»

Сӯҳбат дар асоси Китоби Муқаддас

◼ Шумо чӣ фикр доред: оё Худо офатҳои табиӣ, масалан заминҷунбиҳо ва обхезиҳоро барои ҷазо додани одамон истифода мебарад?

Ҳастӣ 6:17 — Худо ҳамеша пеш аз кардани ягон кор одамонро огоҳ мекунад, чӣ тавре ки дар замони Нӯҳ карда буд.

Забур 36:9, 11, 29 — Худо ҳоло одамонро огоҳ карда истодааст, ки ба наздикӣ тамоми бадиҳоро аз рӯи замин нест хоҳад кард.

◼ Ба фикри шумо киро марди ҳақиқӣ мегӯянд?

1 Қӯринтиён 13:11 — Навиштаҳо мефаҳмонанд, ки марди ҳақиқӣ кӯдаквор рафтор намекунад

1 Қӯринтиён 10:24 — Марди ҳақиқӣ мисли кӯдак худбин нест, балки манфиати дигаронро дар ҷои аввал мегузорад — хоҳ дар хона бошад, хоҳ дар ҷои дигар.