Намуна барои пешниҳодот

Сӯҳбат дар асоси Китоби Муқаддас

Қариб ҳамаи одамон, нигоҳ накарда ба кадом дин тааллуқ доштанашон, дуо мегӯянд. Ба фикри шумо оё Худо дуоҳоро мешунавад ё ки дуо танҳо ба мо барои худро беҳтар ҳис кардан, кӯмак мерасонад?

Забур 138:23, 24 — Худо нисбати сирри дили мо таваҷҷӯҳи самимӣ зоҳир мекунад, зеро мехоҳад, то мо ба Ӯ наздик шавем.

1 Юҳанно 5:14 — Худо дар ҳақиқат ба он дуоҳое, ки мувофиқи иродаи Ӯ мебошанд, ҷавоб медиҳад.

◼ Баъзан вақт ба одамоне, ки аз дигар шаҳр омадаанд ё миллаташон дигар аст, дигарон бераҳмона муносибат мекунанд. Оё ягон вақт ин душворӣ тамом хоҳад шуд?

Ҳастӣ 3:20 — Ҳамаи одамон аз як падару модар — Одаму Ҳавво — ба дунё омадаанд.

Ишаъё 2:2 — Худо одамонро таълим медиҳад, ки аз миллатчигӣ даст кашанд ва бо якдигар дар сулҳу осоиштагӣ зиндагӣ кунанд.